Χρειάζομαι επείγουσα βοήθεια! Επείγει να μπω σε ψυχιατρική κλινική!

Κύκνε καλημέρα.. είσαι πλέον 40 χρονών, πέρνεις αυτή την σύνταξη (αν θες στειλε μου πμ [ως το καταφερες αυτό και με τι δικαιολογητικα και ποσοστό αναπηρίας) .. θα σου δώσω λοιπόν μια ακόμη ιδέα αν σε ενδιαφέρει. Να βρείς ένα διαμέρισμα να συγκατοικήσεις με κάποιον. Έτσι θα μοιράζεστε το ενοίκιο (που πχ θα ειναι 200-250 ευρώ δια δυο) και θα σου μένουν να την βγαζεις (με λιγα και απαραίτητα). Συγχρόνος μπορείς να κάνεις κάποια Part time δουλεια (μαυρα) πχ να καθαριζεις κανα γραφειο, σπιτι κτλ η οτι μπορείς να κάνεις που θα σου δινει το κατι εξτρα και θα τα βγαζεις ετσι μια χαρα στην ζωη σου χωρις να εξαρτασαι πλεον απο τους γονεις σου. Αν οι γονεις σου οντως σε αγαπανε πιστευω θα σε στηριξουν και οικονομικα σε αυτη την επιλογη σου. εισαι 40 χρονων δεν εισαι 18.. εχεις ηδη προβληματα, παλευεις..αν οχι οι γονεις σου καποιος συγγενεις καποιος φιλος... νομιζω υπαρχει λυσει να φυγεις αυτο το περιβαλλον και σε αυτη την ηλικια δεν βρισκω λογο να ζεις ακομη με τους γονεις σου και να ανεχεσαι αυτη την κατασταση. Στην επαρχία τα ενοίκια είναι πολύ πιο φθηνά, πολλοί ψάχνουν συγκάτικους, τα έξοδα ειναι πιο φθηνα, ενα ηρεμο και ξενο περιβαλλον πιστευω θα σου εκανε πολυ καλο.. σκεψου τα ολα αυτα. δεν χανεις τπτ να δοκιμασεςι να παρεις την ζωη σου στα χερια σου..εχεις και ενα εφοδιο την συνταξη κατι ειναι αυτο.. εμεις δεν εχουμε τπτ και δεν μπορουμε και να δουλεψουμε πολλοι απο εμας και ειμαστε στο κενο ακομη..
Ξεσπασματα σε μια οικογενεια θα υπαρχουν ..και αυτοι οι ανθρωποι για να φτανουν σε αυτο το σημειο ισως φτανουν στα ορια τους γιατι απο οτι μας λες δεν ειναι συχνο φενομαινο..3-4 φορες στα 40 χρονια σου... παλια ολοι εμεις της γενιας των 40 τρωγαμε παντα πολυ ξυλο απο τους γονεις μας για το καθε τι και με καθε τροπο..ηταν η μεθοδος τοτε..μας κανανε πολλα αλλα δεν συμαινε οτι δεν μας αγαπουσαν. Ηταν η νοοτροπια τοτε της παλιας εποχης και δυστυχως καποιους κραταει ακομα αυτη η νοοτροπια. Ιδιαιτερα οταν τους φτανουμε στα ακρα και τους ντροπιαζουμε, τους κουραζουμε η τους προσβαλουμε. Οχι οτι το δικαιολογω..και σιγουρα οχι οτι πρεπει να το ανεχομαστε.. Γαι την αστυνομια που προτινουν το βρισκω πολυ υπερβολικο. Θα προτιμουσα να παρεις την ζωησ ου στα χερια σου καινομιζω οτι αυτο που προτινω ειναι η καλυτερη λυση για να ηρεμησει ςκαι να εχετε μια σχεση "μακρυα και αγαπημενη" και να τα χετε καλα και να ηρεμησεις κ εσυ και να προχωρησεις στην ζωη σου

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Κύκνε καλημέρα.. είσαι πλέον 40 χρονών, πέρνεις αυτή την σύνταξη (αν θες στειλε μου πμ [ως το καταφερες αυτό και με τι δικαιολογητικα και ποσοστό αναπηρίας) .. θα σου δώσω λοιπόν μια ακόμη ιδέα αν σε ενδιαφέρει. Να βρείς ένα διαμέρισμα να συγκατοικήσεις με κάποιον. Έτσι θα μοιράζεστε το ενοίκιο (που πχ θα ειναι 200-250 ευρώ δια δυο) και θα σου μένουν να την βγαζεις (με λιγα και απαραίτητα). Συγχρόνος μπορείς να κάνεις κάποια Part time δουλεια (μαυρα) πχ να καθαριζεις κανα γραφειο, σπιτι κτλ η οτι μπορείς να κάνεις που θα σου δινει το κατι εξτρα και θα τα βγαζεις ετσι μια χαρα στην ζωη σου χωρις να εξαρτασαι πλεον απο τους γονεις σου. Αν οι γονεις σου οντως σε αγαπανε πιστευω θα σε στηριξουν και οικονομικα σε αυτη την επιλογη σου. εισαι 40 χρονων δεν εισαι 18.. εχεις ηδη προβληματα, παλευεις..αν οχι οι γονεις σου καποιος συγγενεις καποιος φιλος... νομιζω υπαρχει λυσει να φυγεις αυτο το περιβαλλον και σε αυτη την ηλικια δεν βρισκω λογο να ζεις ακομη με τους γονεις σου και να ανεχεσαι αυτη την κατασταση. Στην επαρχία τα ενοίκια είναι πολύ πιο φθηνά, πολλοί ψάχνουν συγκάτικους, τα έξοδα ειναι πιο φθηνα, ενα ηρεμο και ξενο περιβαλλον πιστευω θα σου εκανε πολυ καλο.. σκεψου τα ολα αυτα. δεν χανεις τπτ να δοκιμασεςι να παρεις την ζωη σου στα χερια σου..εχεις και ενα εφοδιο την συνταξη κατι ειναι αυτο.. εμεις δεν εχουμε τπτ και δεν μπορουμε και να δουλεψουμε πολλοι απο εμας και ειμαστε στο κενο ακομη..
Ξεσπασματα σε μια οικογενεια θα υπαρχουν ..και αυτοι οι ανθρωποι για να φτανουν σε αυτο το σημειο ισως φτανουν στα ορια τους γιατι απο οτι μας λες δεν ειναι συχνο φενομαινο..3-4 φορες στα 40 χρονια σου... παλια ολοι εμεις της γενιας των 40 τρωγαμε παντα πολυ ξυλο απο τους γονεις μας για το καθε τι και με καθε τροπο..ηταν η μεθοδος τοτε..μας κανανε πολλα αλλα δεν συμαινε οτι δεν μας αγαπουσαν. Ηταν η νοοτροπια τοτε της παλιας εποχης και δυστυχως καποιους κραταει ακομα αυτη η νοοτροπια. Ιδιαιτερα οταν τους φτανουμε στα ακρα και τους ντροπιαζουμε, τους κουραζουμε η τους προσβαλουμε. Οχι οτι το δικαιολογω..και σιγουρα οχι οτι πρεπει να το ανεχομαστε.. Γαι την αστυνομια που προτινουν το βρισκω πολυ υπερβολικο. Θα προτιμουσα να παρεις την ζωησ ου στα χερια σου καινομιζω οτι αυτο που προτινω ειναι η καλυτερη λυση για να ηρεμησει ςκαι να εχετε μια σχεση "μακρυα και αγαπημενη" και να τα χετε καλα και να ηρεμησεις κ εσυ και να προχωρησεις στην ζωη σου

---

Καλημέρα jock...

Θα σου στείλω πμ, ναι... :)

Κοίτα, την σύνταξη την πήρα ακριβώς γιατί δεν είμαι πλέον σε θέση να δουλέψω...δεν ήθελα να ζητήσω να βγάλω γιατί με κάνει να νιώθω λίγο υποτιμητικά αλλά πραγματικά δεν είχα άλλη λύση, μου προκαλεί ανεξέλεγκτο άγχος η οποιαδήποτε εργασιακή πίεση κι επίσης είναι μέρες που ούτε να σηκωθώ απ' το κρεβάτι δε θέλω ή αν σηκωθώ δεν βγαίνω απ' το σπίτι αν δεν είναι απαραίτητο οπότε πώς ν' αναλάβω τέτοια ευθύνη; Δούλεψα δέκα χρόνια και τα τελευταία ένα με δύο χρόνια χειροτέρεψε η ψυχολογική μου κατάσταση δραματικά, άρχισα ν' αυτοτραυματίζομαι συχνά απ' το άγχος και διάφορα άλλα άσχημα...

Για την συγκατοίκηση δεν θα ένιωθα καλά, δεν εμπιστεύομαι καθόλου εύκολα τους ανθρώπους ούτε νιώθω άνετα με τον οποιονδήποτε...μόνο με κάποιον καρατσεκαρισμένο θα έμενα...

Κυκνε γεια σου!!!

μπορεις να εχεις μια καποια ευχαριστη ασχολια να ξεχνιεσαι? να περνας ομορφα? να πηγαινει σε κατι θετικο η σκεψη σου και να εκτονωνεσαι σωματικα? πχ περπατημα-γυμναστηριο-χορος?

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Ξεσπασματα σε μια οικογενεια θα υπαρχουν ..και αυτοι οι ανθρωποι για να φτανουν σε αυτο το σημειο ισως φτανουν στα ορια τους γιατι απο οτι μας λες δεν ειναι συχνο φενομαινο..3-4 φορες στα 40 χρονια σου... παλια ολοι εμεις της γενιας των 40 τρωγαμε παντα πολυ ξυλο απο τους γονεις μας για το καθε τι και με καθε τροπο..ηταν η μεθοδος τοτε..μας κανανε πολλα αλλα δεν συμαινε οτι δεν μας αγαπουσαν. Ηταν η νοοτροπια τοτε της παλιας εποχης και δυστυχως καποιους κραταει ακομα αυτη η νοοτροπια. Ιδιαιτερα οταν τους φτανουμε στα ακρα και τους ντροπιαζουμε, τους κουραζουμε η τους προσβαλουμε.

---

Καλη χρονια jock77
Η Κυκνος εγραψε παραπανω οτι υπηρχαν περιστατικα βιας και οσο ηταν παιδι. Στα παραθετω σε περιπτωση που δεν τα διαβασες μεσα σε τοσα μηνυματα. Το οτι εχει φρεσκα στη μνημη της τα τελευταια περιστατικα βιαιοπραγιας, δε σημαινει οτι δε μεγαλωσε σε βιαιο περιβαλλον και δεν ειναι σωστο να κανουμε στο φορουμ ο,τι κανουν οι γονεις της που την εχουν φορτωσει ενοχες οτι και καλα η ιδια προκαλει τις χειροδικιες. Ειναι παγια τακτικη των βιαιων ανθρωπων να φορτωνουν την ευθυνη στο θυμα, για να το κρατανε στο χερι.

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ελισάβετ, όπως είπα και πριν εμένα με έχει χτυπήσει σύνολο τρεις φορές...οι δύο κατέληξαν στο νοσοκομείο, στην πρώτη πολλά χρόνια πριν, σηκώθηκα κι έφυγα από το σπίτι και πήγα στην αγαπημένη μου γιαγιά απ' τη μεριά του πατέρα μου αλλά πονούσα τόσο πολύ που πήγα στο εφημερεύον νοσοκομείο όπου μου έκαναν ακτινογραφία στο χέρι και μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα...με ρώτησαν τι έπαθα αρχικά και τους είπα ψέματα πως έπεσα...
Όμως οι μέρες περνούσαν κι ο πόνος επέμενε και τότε δούλευα κι ούτε στον υπολογιστή δεν μπορούσα να γράψω οπότε πήγα στον ορθοπεδικό μου που μου είπε ότι είχα θλάση και μου έβαλε έναν μικρό νάρθηκα...
Ο πατέρας μου μια φορά είχε πιάσει και τη μαμά απ' το λαιμό κι είναι και κάτι άλλο που ξέχασα να γράψω πριν, η μαμά μου έχει πει ότι μια φορά όταν ήμουν μικρή και με διάβαζε ο πατέρας μου επειδή δεν έδινα σημασία στο μάθημα άρχισε να μου χτυπάει το κεφάλι στο γραφείο...αυτά ξέρω...

Με την ψυχολόγο μία φορά το συζήτησα γιατί μία φορά συνέβη όσο διάστημα κάνω συνεδρίες μαζί της, δεν μπορώ να θυμηθώ τι είχαμε πει, θα το συζητήσω ξανά στο επόμενο ραντεβού μας και θα σας πω τι λέει...
Η μητέρα μου από τη μία λέει ότι εγώ τον φτάνω στα άκρα επειδή βγάζω γλώσσα αλλά από την άλλη δεν τον δικαιολογεί να με χτυπάει...και μια φορά που είχα πει ότι θα φωνάξω αστυνομία μου είπε ότι αν το κάνω είμαι ξεγραμμένη απ' αυτούς...παλιά αυτό...

---

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, εκτός από τις φορές αυτές τις τρεις που ανέφερα ότι υπήρξε βίαιος προς εμένα, έχουν υπάρξει και κάποιες όταν ήμουν παιδί, εγώ δεν τα θυμάμαι αλλά μου τα έχει πει η μαμά...μία φορά την είχε πιάσει κι αυτήν απ' το λαιμό και την έπνιγε, είχε γουρλώσει τα μάτια της η μαμά μου είπε κι αυτόν έγινε μπροστά στη γιαγιά μου, τη μητέρα της μαμάς μου, ο Θεός να την αναπαύσει...

Όχι, δεν έχει ελεγχθεί από ψυχίατρο, είχε πει ότι θα πάει όταν ήρθε να με δει στο νοσοκομείο αλλά δεν πήγε ποτέ...
Η ψυχολόγος μου πέτυχε μόνο τη μία φορά που με χτύπησε, την τελευταία, πριν από αυτό δεν την είχα βρει...ίσως γι' αυτό δεν το έχουμε συζητήσει δραστικά, ίσως κι εγώ να μην ένιωθα εντελώς δυνατή για να το συζητήσω διεξοδικά επειδή πονάει πολύ αλλά πίστεψα και στη συγγνώμη του τότε...τώρα δεν ξέρω αν μπορώ να τον εμπιστευτώ...

Την αστυνομία δεν νιώθω καλά με την συνείδηση μου να την καλέσω, μου είχαν πει και στην παθολογική κλινική ότι αυτό διώκεται αυτεπάγγελτα αλλά τους είπα ότι δεν επιθυμώ δίωξη...

---

Η αλήθεια είναι πως ούτε και γω ξέρω τι μπορεί να βγει, αν μπορεί να βγει κάτι, με την αστυνομία χωρίς να έχει κάποιον άλλον να την υποστηρίξει μέσα στην οικογένεια ή στο στενό περιβάλλον.

Και όχι, δεν μεγάλωσαν όλοι οι άνθρωποι που είναι τώρα κοντά στα 40 με ξύλο. Το να παίρνει ένας πατέρας και να κοπανάει το κεφάλι του παιδιού του στο τραπέζι επειδή δεν διαβάζει δεν είναι λογικό ούτε δικαιολογείται. Αν δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του να μην κάνει παιδιά. Και ούτε έχει τις ίδιες επιπτώσεις σε όλους. Ξέρω παιδιά που μεγάλωσαν με ανάλογα περιστατικά βίας και δεν αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο. Η Κύκνος φαίνεται οτι έγινε πολύ ανασφαλής και ανέπτυξε διάφορες φοβίες που σίγουρα σχετίζονται και με την κατάσταση που ζούσε και ζει.

Κύκνε αν δεν αναγνωρίσεις μόνη σου πόσο λάθος είναι η κατάσταση και πόσο κακό σου κάνει δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις κάτι για να απεγκλωβιστείς απο κει. Είναι σα να θεωρείς πως σου αξίζει όλη αυτή η κατάσταση και να καταδικάζεις μόνη σου τον εαυτό σου. Πρέπει να αρχίσεις να κάνεις μικρά έστω βήματα όσο δύσκολα και αν σου φαίνονται. Δεν μπορείς να εργαστείς κανονικά, βρες κάτι να ασχολείσαι εθελοντικά, βρες ομάδες συλλόγους, κάτι ώστε να βγαίνεις όσο γίνεται περισσότερο από το σπίτι και να γνωρίζεις κόσμο. Έχεις εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση που σε κρατάει δέσμια και μόνο εσύ μπορείς να σπάσεις τα δεσμά.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Κυκνε γεια σου!!!

μπορεις να εχεις μια καποια ευχαριστη ασχολια να ξεχνιεσαι? να περνας ομορφα? να πηγαινει σε κατι θετικο η σκεψη σου και να εκτονωνεσαι σωματικα? πχ περπατημα-γυμναστηριο-χορος?

---

Γεια σου Μάρα και καλή χρονιά!!!

Θέλω να πιστεύω πως σύντομα θα μπορέσω...έχω σκεφτεί κάποια πράγματα, το ένα το βρήκες είναι να ξεκινήσω γυμναστήριο που πιστεύω πως θα με βοηθήσει να χάσω και κιλά...αλλά δεν έχω ρωτήσει ακόμα τιμή γιατί αυτό που είναι κοντά στη γειτονιά μου είναι κλειστό από τότε που το αποφάσισα γιατί κάνουν κάτι εργασίες, μόλις ανοίξει θα ρωτήσω... Περνάω συχνά από εκεί οπότε θα το δω... Κι αν δω ότι μπορώ ν' αντεπεξέλθω οικονομικά θέλω να ξεκινήσω κι ιδιαίτερα μαθήματα ισπανικών με μια κοπέλα που ξέρω, θα την ρωτήσω σύντομα που θα την δω πόσο θέλει και θα δω αν μπορώ...

Αλλά ακόμα κι αν δεν έχω προς το παρόν καθημερινή δραστηριότητα βγαίνω όποτε μπορώ με καμιά φίλη...

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ναι, πιστευω οτι την ειχες ηδη και πριν σε παρενοχλησει εκεινος ο νεαρος. Αυτες οι αυστηρες αναχρονιστικες κοινωνικες και θρησκευτικες πεποιθησεις που εχουν οι γονεις σου, ολη αυτη η καταπιεση, η προσπαθεια τους να σε κανουν ενοχικη για να καλυψουν τη δικη τους ανικανοτητα, σε εκανε φοβικη, ενοχικη και αυτοκαταστροφικη. Εισαι ακομα ενα παιδακι που διψαει για φροντιδα, προστασια, επικεικια, ακομα και λυπηση, για να γλιτωσει απο τη σκληροτητα. Επειδη δε σε αφησαν ποτε να ενηλικιωθεις και να πατησεις στα ποδια σου. Η μανα σου στην προσπαθεια της να σου μεταδοσει τις -ας πουμε- αρχες της, τελικα καταφερε να σε κανει να τρεμεις τις σχεσεις με το αλλο φυλο και να νομιζεις οτι η ερωτικη επαφη ειναι ανηθικη και βρωμικη. Και ο πατερας σου προσπαθωντας να σε κανει μια υπακουη κορη μεσα στα πλαισια που βολευαν τον ιδιο, με μοναδικα μεσα την ψυχολογικη, λεκτικη και σωματικη βια, καταφερε να σε κανει ενοχικη και κατατρομαγμενη.
Το περιστατικο με εκεινο το παιδι ηταν η αφορμη που κρατησες για να πονταρεις πανω της οσα ειχες ηδη μεσα σου. Ειναι ο τροπος σου να μην τους κατηγορεις, ειναι ο τροπος σου να φορτωσεις την ευθυνη σε καποιον αγνωστο που δεν εχει θεση στη ζωη σου.
Αυτη την εντυπωση εχω.

---

Τι να σου πω, δεν ξέρω, δεν μπορώ να ξέρω με απόλυτη σιγουριά αλλά εγώ από εκείνο το βράδυ και μετά τρομοκρατήθηκα και δεν ήθελα ερωτικές σχέσεις από φόβο...
Δεν αρνούμαι το ότι με επηρέασαν οι συντηρητικές απόψεις των γονιών μου όμως, έχεις δίκιο σ' αυτό...έχεις διαβάσει που έγραψα σε άλλο θέμα ότι όταν ήμουν γύρω στα 15 είχα ερωτευτεί έναν συμμαθητή μου κι επειδή καθόμασταν τα βράδια (πολλές φορές και με άλλους συμμαθητές μας) κάτω στην οικοδομή μας όπου ο κάθε γείτονας μπορούσε να μας δει (και σε λογική ώρα μιλάμε, όχι αργά το βράδυ) και μιλούσαμε και κάναμε παρέα (δεν τα είχαμε καν γιατί εκείνου δεν του άρεσα) μου είχε πει η μαμά μου ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να με αφήνει να κάνω παρέα μαζί του γιατί έτσι κρατούσε το φανάρι; Έλεος δηλαδή, ακόμα παιδιά ήμασταν και δεν κάναμε τίποτα!

Αλλά ναι, έχεις επίσης δίκιο στο ότι θεωρώ την ερωτική επαφή κάπως βρώμικη, νιώθω τύψεις για κάποια πράγματα που έκανα και που άφησα να μου κάνουν...

Τέλος, ο πατέρας μου στον αδελφό μου δεν φέρεται έτσι ούτε καν να του μιλήσει άσχημα δεν το έχει κάνει ποτέ, μόνο σ' εμένα τα βγάζει όλα...αυτό είναι άδικο, δηλαδή επειδή είμαι κορίτσι θα με αντιμετωπίζουν διαφορετικά; Όχι ότι θέλω να έχει πρόβλημα ο αδελφός μου, προς Θεού, ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ...

Δεν ξέχασα το κείμενο που μου έγραψες απλά και σήμερα σαν ζαλισμένη κότα νιώθω και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να το διαβάσω, μάλλον λόγω του κακού ύπνου...

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Η αλήθεια είναι πως ούτε και γω ξέρω τι μπορεί να βγει, αν μπορεί να βγει κάτι, με την αστυνομία χωρίς να έχει κάποιον άλλον να την υποστηρίξει μέσα στην οικογένεια ή στο στενό περιβάλλον.

Και όχι, δεν μεγάλωσαν όλοι οι άνθρωποι που είναι τώρα κοντά στα 40 με ξύλο. Το να παίρνει ένας πατέρας και να κοπανάει το κεφάλι του παιδιού του στο τραπέζι επειδή δεν διαβάζει δεν είναι λογικό ούτε δικαιολογείται. Αν δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του να μην κάνει παιδιά. Και ούτε έχει τις ίδιες επιπτώσεις σε όλους. Ξέρω παιδιά που μεγάλωσαν με ανάλογα περιστατικά βίας και δεν αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο. Η Κύκνος φαίνεται οτι έγινε πολύ ανασφαλής και ανέπτυξε διάφορες φοβίες που σίγουρα σχετίζονται και με την κατάσταση που ζούσε και ζει.

Κύκνε αν δεν αναγνωρίσεις μόνη σου πόσο λάθος είναι η κατάσταση και πόσο κακό σου κάνει δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις κάτι για να απεγκλωβιστείς απο κει. Είναι σα να θεωρείς πως σου αξίζει όλη αυτή η κατάσταση και να καταδικάζεις μόνη σου τον εαυτό σου. Πρέπει να αρχίσεις να κάνεις μικρά έστω βήματα όσο δύσκολα και αν σου φαίνονται. Δεν μπορείς να εργαστείς κανονικά, βρες κάτι να ασχολείσαι εθελοντικά, βρες ομάδες συλλόγους, κάτι ώστε να βγαίνεις όσο γίνεται περισσότερο από το σπίτι και να γνωρίζεις κόσμο. Έχεις εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση που σε κρατάει δέσμια και μόνο εσύ μπορείς να σπάσεις τα δεσμά.

---

Το ξέρω πόσο κακό μου κάνει Ελισάβετ κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που άνοιξα το θέμα και που έψαχνα να φύγω και που θα πάω...
Έγραψα πιο πριν στη Μάρα ότι σκέφτομαι να ξεκινήσω γυμναστήριο για ν' αδυνατίσω κιόλας κι αν καταφέρω ν' αντεπεξέλθω οικονομικά και μαθήματα Ισπανικών...κι όποτε μπορώ βγαίνω με καμιά φίλη, είχα βγει στις γιορτές και πέρασα πολύ ωραία...

Για όσα γράφεις για την ανασφάλεια έχεις απόλυτο δίκιο...για παράδειγμα στις ερωτικές σχέσεις δεν φοβάμαι μόνο την σεξουαλική βία αλλά και την απλή σωματική, το ξύλο δηλαδή...όποτε θύμωνε ο πρώην μου και μου φώναζε μαζευόμουν σε μια γωνία μέχρι που σταμάτησε να το κάνει αφού είδε ότι με τρόμαζε τόσο...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

40 είμαι αλλά δεν εργάζομαι, παίρνω σύνταξη λόγω ψυχικών προβλημάτων αλλά δεν φτάνει για να ζήσω μόνη μου...δούλευα δέκα χρόνια αλλά έχω χειροτερέψει και δεν μπορώ πια...

---

αν επιτρέπεται τι ψυχικά προβλήματα αντιμετωπίζεις ? ψύχωση και εσύ? Με κατάθλιψη μόνο δεν παίρνεις επίδομα ούτε και με ψύχωση. Πρέπει να έχεις σχιζοφρένεια για να πάρεις επίδομα την σήμερον ημέρα. Μην τρέπεσαι να μας πεις την αλήθεια εγώ πώς την είπα?

Θα συμφωνήσω με την Μάρα ασχολήσου με γυμναστική να βγαίνεις από το σπίτι σου.


ανακοινωθηκε σημερα ο* Ενιαίος Πίνακας Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας, παρακατω δινονται τα ποσοστα αναπηριας ανα κατηγοριας ασθενειας.


11.2. Ψυχικές διαταραχές σε χρήση ψυχοδραστικών ουσιών
Για τους χρήστες ψυχοδραστικών ουσιών προτείνεται:
Ι. Ειδικό υποστηρικτικό της θεραπείας επίδομα:
Δίδεται σε όποιον παρακολουθεί σταθερά πρόγραμμα βοήθειας εξαρτημένων
ατόμων, προϋποθέτει βεβαίωση συμμετοχής από τον φορέα, ετήσια
επανεκτίμηση, με μέγιστη διάρκεια 4 έως 5 έτη
ΙΙ. Συνοδός ψυχοπαθολογία:
Εκτιμάται όπως σε όλους τους άλλους εξεταζόμενους
Εκτίμηση κατ’ έτος.
11.3. Σχιζοφρένεια και άλλες παραληρητικές διαταραχές
I. Σχιζοφρένεια: ........................................ Π.Α. 67% – 80%
με επανεξέταση κάθε δύο ή τρία έτη
Σε ακραίες, βαριές υπολειμματικές μορφές με παλινδρόμηση …….Π.Α. >80%
II. Σχιζότυπη διαταραχή: ............................ Π.Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
III. Παραληρητική διαταραχή, παραφρένεια, υποστροφική παρανοειδής:
.................................................. ............. Π.Α. 50% - 67% για δύο ή τρία έτη
IV. Σχιζοσυναισθηματική διαταραχή: .......... Π.Α. 50% - 67% για δύο ή τρία έτη
V. Άλλες «μη οργανικές» ψυχωτικές διαταραχές, ψυχωσιόμορφη διαταραχή μη
πληρούσα τα κριτήρια της σχιζοφρένειας: ..Π.Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
11.4. Συναισθηματικές διαταραχές
I. Διπολική συναισθηματική διαταραχή: .......... Π.Α. 50% - 67% για δύο ή τρία έτη
(συνεκτιμώνται αριθμός επεισοδίων, διάρκεια αυτών, ύπαρξη συμπτωμάτων στα
μεσοδιαστήματα, αριθμός ημερών ελεύθερων συμπτωμάτων, παρουσία
ψυχωτικών συμπτωμάτων, κ.λπ.)
II. Υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή:.. Π.Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
III. Επίμονες διαταραχές της διάθεσης (δυσθυμία, κυκλοθυμία, «νευρωσική»
κατάθλιψη): ................................................ Π.Α. 15% - 30% για δύο ή τρία έτη
IV. Συναισθηματική διαταραχή με ψυχωσιόμορφα στοιχεία:
.................................................. ............... Π.Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
11.5. Νευρωσικές, συνδεόμενες με το στρες και σωματόμορφες
διαταραχές
Ι. Διαταραχές φοβικού άγχους (αγοραφοβία, κοινωνική φοβία, ειδικές φοβίες):
.................................................. ............. Π.Α. 5% - 20% για δύο ή τρία έτη
ΙΙ. Φοβίες με διαταραχή πανικού: ............... Π.Α. 10% - 30% για δύο ή τρία έτη
ΙΙΙ.Αγχώδης διαταραχή: .............................. Π.Α. 5% - 20% για δύο ή τρία έτη
ΙV.Μεικτή διαταραχή άγχους και κατάθλιψης: ........................................
.................................................. ............. Π.Α. 5% - 30% για δύο ή τρία έτη
V. Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή: ............ Π.Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
Και σε παρουσία ψυχωτικών συμπτωμάτων.... Π.Α. ≤67% για δύο ή τρία έτη
VI.Διαταραχή μετατραυματικού στρες: ........Π.Α. 25% - 50% για δύο ή τρία έτη
(μετά 10 έτη μεταπίπτει σε «επιμένουσα μεταβολή της προσωπικότητας μετά
από καταστροφική εμπειρία», βλ. 11.7)
VII.Διαταραχή προσαρμογής: .....................Π.Α. 5% - 30% για δύο ή τρία έτη
VIII.Ψυχοαποσυνδετικές διαταραχές: ......... Π.Α. 5% - 30% για δύο ή τρία έτη
ΙX.Σωματόμορφες διαταραχές: ................... Π.Α. 5% - 30% για δύο ή τρία έτη

11.6. Σύνδρομα εκδηλούμενα στη συμπεριφορά και συνδεόμενα με
διαταραχές των φυσιολογικών λειτουργιών και σωματικούς
παράγοντες
I. Διαταραχές πρόσληψης τροφής (ψυχογενής ανορεξία, ψυχογενής βουλιμία):
.................................................. .............. Π.Α. 50% - 67% για δύο ή τρία έτη
II. Ψυχικές διαταραχές και διαταραχές της συμπεριφοράς συνδεόμενες με τη
λοχεία, με διαταραχές ή νόσους, οι οποίες δεν ταξινομούνται αλλού:
Στον προσδιορισμό του ποσοστού αναπηρίας δεν ενδιαφέρει η αιτιολογία, αλλά η
κλινική βαρύτητα και η εκτίμηση της περαιτέρω πορείας της ασθενούς. Οι
επιμέρους κλινικές εκδηλώσεις της διαταραχής εμπεριέχονται στις παραγράφους
11.3, 11.4 και 11.5.
11.7. Διαταραχές προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του
ενηλίκου
Ειδικές διαταραχές της προσωπικότητας:
Παρανοειδής ...........................................Π.Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
Σχιζοειδής ...............................................Π. Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
Δυσκοινωνική (αντικοινωνική) ................Π.Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
Συναισθηματική αστάθεια (παρορμητικού ή μεθοριακού) τύπου
.................................................. ............. Π.Α. 35% - 50% για δύο ή τρία έτη
Οιστριονική ............................................ Π.Α. 15% - 35% για δύο ή τρία έτη
Καταναγκαστική ..................................... Π.Α. 15% - 35% για δύο ή τρία έτη
Αγχώδης (αποφευκτική) .........................Π.Α. 15% - 35% για δύο ή τρία έτη
Εξαρτητική ............................................. Π.Α. 15% - 35% για δύο ή τρία έτη
Επιμένουσα μεταβολή της προσωπικότητας μετά από καταστροφική εμπειρία
.................................................. ............ Π.Α. 25% -50% για δύο ή τρία έτη
Μεικτή .................................................. .. Π.Α. 25% - 40% για δύο ή τρία έτη

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

αν επιτρέπεται τι ψυχικά προβλήματα αντιμετωπίζεις ? ψύχωση και εσύ? Με κατάθλιψη μόνο δεν παίρνεις επίδομα ούτε και με ψύχωση. Πρέπει να έχεις σχιζοφρένεια για να πάρεις επίδομα την σήμερον ημέρα. Μην τρέπεσαι να μας πεις την αλήθεια εγώ πώς την είπα?

Θα συμφωνήσω με την Μάρα ασχολήσου με γυμναστική να βγαίνεις από το σπίτι σου.

---

Ειλικρινά σχιζοφρένεια δεν έχω αλλά ψυχωτικά στοιχεία ναι...απ' ότι κατάλαβα ο συνδυασμός των δύο (κατάθλιψης, αυτών των ψυχωτικών στοιχείων συν τις αυτοκτονικές τάσεις) τους έκανε να εγκρίνουν το επίδομα... Μην νομίζεις πως ήταν εύκολο, στην αρχή νόμιζα ότι δεν θα μου το δώσουν γιατί ήταν ένας μέσα στην επιτροπή που κυριολεκτικά γελούσε κι ήταν ειρωνικός... Μάλλον ο Θεός με λυπήθηκε τουλάχιστον σ' αυτό κι έγινε το θαύμα, δεν ξέρω τι να πω...
Αν θέλεις πάντως προσπάθησε το κι εσύ να βγάλεις επίδομα...δεν είναι πολλά λεφτά αλλά είναι καλύτερα απ' το τίποτα...

Επίδομα δεν μπορώ να βγάλω γιατί με βγάλανε με 50% αναπηρία και μη οργανική ψυχωτική διαταραχή. Ίσως επειδή δεν νοσηλεύτηκα σε κλινική ποτέ δεν με βγάλανε μεγάλο ποσοστό αναπηρίας. Πραγματικά τι άλλο θα με βρει σε αυτήν την ζωή. Αισθάνομαι πραγματικά πολύ άτυχη. Αν βάλω ψυχωσική διαταραχή με παχυσαρκία ίσως πάρω το 67% για να παίρνω επίδομα. Θα το σκεφτώ. Πάντως παιδιά από τότε που συνηδειτοποίησα την κατάστασή μου είμαι σε βαριά μελαγχολία. Κρίμα να μην είμαι υγιής και εγώ σαν τόσο κόσμο.

Κύκνε, πραγματικά στενοχωριέμαι πολύ που υποφέρεις και εσύ σαν εμένα. Εύχομαι σύντομα να βρεις και εσύ ευτυχία σε αυτήν την ζωή όπως εύχομαι και σε μένα. Κρίμα άλλοι να ζούνε και να βασιλεύουνε και άλλοι να ταλαιπωρούνται σε αυτήν την ζωή. Άδικη είναι αυτή η ζωή γιατί οι κακοί ζούνε καλά και οι καλοί υποφέρουνε.

Διαβάζοντας όλα τα σχόλια σου Κύκνε, στεναχωρήθηκα πολύ. Νιώθω ότι η πηγή όλων των προβλημάτων σου είναι το τοξικό περιβάλλον στην οικογένεια. Κρίμα που η μαμά σου δεν είχε τη δύναμη να χωρίσει νωρίτερα και να σας απομακρύνει από τον πατέρα σας. Αν δεν το έκανε με το περιστατικό που κοπανούσε το κεφάλι σου στο τραπέζι ενώ ήσουν παιδί, δεν νομίζω να το κάνει τώρα.

Αν επιτρέπεται, μπορώ να ρωτήσω με τι ασχολιόσουν επαγγελματικά όταν δούλευες κι αν μιλάς αγγλικά; Επειδή ανέφερες ότι δούλευες με υπολογιστές, μήπως θα μπορούσες να κάνεις freelancing δουλειές από το σπίτι, όταν έχεις χρόνο κι όρεξη; Κάτι τέτοιο μπορεί να σου αποφέρει εξτρά εισόδημα και τη δυνατότητα να απομακρυνθείς από τους γονείς σου.

Επίσης, έχεις ζήσει ποτέ μόνη σου ή μακριά από τους γονείς σου; Ρωτάω πιο πολύ για να καταλάβω αν έχεις ένα μέτρο σύγκρισης για το πως ήσουν τότε και πως τώρα που μένεις μαζί τους.

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Επίδομα δεν μπορώ να βγάλω γιατί με βγάλανε με 50% αναπηρία και μη οργανική ψυχωτική διαταραχή. Ίσως επειδή δεν νοσηλεύτηκα σε κλινική ποτέ δεν με βγάλανε μεγάλο ποσοστό αναπηρίας. Πραγματικά τι άλλο θα με βρει σε αυτήν την ζωή. Αισθάνομαι πραγματικά πολύ άτυχη. Αν βάλω ψυχωσική διαταραχή με παχυσαρκία ίσως πάρω το 67% για να παίρνω επίδομα. Θα το σκεφτώ. Πάντως παιδιά από τότε που συνηδειτοποίησα την κατάστασή μου είμαι σε βαριά μελαγχολία. Κρίμα να μην είμαι υγιής και εγώ σαν τόσο κόσμο.

Κύκνε, πραγματικά στενοχωριέμαι πολύ που υποφέρεις και εσύ σαν εμένα. Εύχομαι σύντομα να βρεις και εσύ ευτυχία σε αυτήν την ζωή όπως εύχομαι και σε μένα. Κρίμα άλλοι να ζούνε και να βασιλεύουνε και άλλοι να ταλαιπωρούνται σε αυτήν την ζωή. Άδικη είναι αυτή η ζωή γιατί οι κακοί ζούνε καλά και οι καλοί υποφέρουνε.

---

με 50% πάντως να ξέρεις ότι έχεις επιπλέον μοριοδότηση και προτεραιότητα σε προκυρήξεις του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Επίδομα δεν μπορώ να βγάλω γιατί με βγάλανε με 50% αναπηρία και μη οργανική ψυχωτική διαταραχή. Ίσως επειδή δεν νοσηλεύτηκα σε κλινική ποτέ δεν με βγάλανε μεγάλο ποσοστό αναπηρίας. Πραγματικά τι άλλο θα με βρει σε αυτήν την ζωή. Αισθάνομαι πραγματικά πολύ άτυχη. Αν βάλω ψυχωσική διαταραχή με παχυσαρκία ίσως πάρω το 67% για να παίρνω επίδομα. Θα το σκεφτώ. Πάντως παιδιά από τότε που συνηδειτοποίησα την κατάστασή μου είμαι σε βαριά μελαγχολία. Κρίμα να μην είμαι υγιής και εγώ σαν τόσο κόσμο.

Κύκνε, πραγματικά στενοχωριέμαι πολύ που υποφέρεις και εσύ σαν εμένα. Εύχομαι σύντομα να βρεις και εσύ ευτυχία σε αυτήν την ζωή όπως εύχομαι και σε μένα. Κρίμα άλλοι να ζούνε και να βασιλεύουνε και άλλοι να ταλαιπωρούνται σε αυτήν την ζωή. Άδικη είναι αυτή η ζωή γιατί οι κακοί ζούνε καλά και οι καλοί υποφέρουνε.

---

Σ' ευχαριστώ πολύ δελφίνι και σου εύχομαι κι εγώ το ίδιο... Μακάρι έστω να μην υποφέρουμε περισσότερο απ' όσο είναι απαραίτητο τουλάχιστον αν δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένες...

Quote:

---

Originally Posted by mila

Διαβάζοντας όλα τα σχόλια σου Κύκνε, στεναχωρήθηκα πολύ. Νιώθω ότι η πηγή όλων των προβλημάτων σου είναι το τοξικό περιβάλλον στην οικογένεια. Κρίμα που η μαμά σου δεν είχε τη δύναμη να χωρίσει νωρίτερα και να σας απομακρύνει από τον πατέρα σας. Αν δεν το έκανε με το περιστατικό που κοπανούσε το κεφάλι σου στο τραπέζι ενώ ήσουν παιδί, δεν νομίζω να το κάνει τώρα.

Αν επιτρέπεται, μπορώ να ρωτήσω με τι ασχολιόσουν επαγγελματικά όταν δούλευες κι αν μιλάς αγγλικά; Επειδή ανέφερες ότι δούλευες με υπολογιστές, μήπως θα μπορούσες να κάνεις freelancing δουλειές από το σπίτι, όταν έχεις χρόνο κι όρεξη; Κάτι τέτοιο μπορεί να σου αποφέρει εξτρά εισόδημα και τη δυνατότητα να απομακρυνθείς από τους γονείς σου.

Επίσης, έχεις ζήσει ποτέ μόνη σου ή μακριά από τους γονείς σου; Ρωτάω πιο πολύ για να καταλάβω αν έχεις ένα μέτρο σύγκρισης για το πως ήσουν τότε και πως τώρα που μένεις μαζί τους.

---

Δούλευα σε γραμματεία του πανεπιστημίου εδώ mila... Ναι, μιλάω αγγλικά και χρησιμοποιούσα υπολογιστή στη δουλειά αλλά έχω τις βασικές γνώσεις, όχι προγραμματισμό και τέτοια... Τι είναι οι freelancing δουλειές; Πρώτη φορά το ακούω...

Όχι, δεν έχω ζήσει ποτέ μακριά απ' το σπίτι εγώ...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Δούλευα σε γραμματεία του πανεπιστημίου εδώ mila... Ναι, μιλάω αγγλικά και χρησιμοποιούσα υπολογιστή στη δουλειά αλλά έχω τις βασικές γνώσεις, όχι προγραμματισμό και τέτοια... Τι είναι οι freelancing δουλειές; Πρώτη φορά το ακούω...

Όχι, δεν έχω ζήσει ποτέ μακριά απ' το σπίτι εγώ...

---

Ωραία! Και η γραμματειακή υποστήριξη είναι κάτι που μπορείς να κάνεις από το σπίτι, αφού μιλάς αγγλικά. Υπάρχουν ιστοσελίδες σαν το fiverr.com και το upwork.com όπου μπορείς να κάνεις λογαριασμό και να παρέχεις υπηρεσίες ως virtual office administrator/virtual assistant από το σπίτι σου. Μέσω αυτών των σελίδων μπορείς να αναλαμβάνεις projects για σύντομο χρονικό διάστημα και η σελίδα παίρνει κάποιο ποσοστό από τις εισπράξεις σου. Αν θέλεις κάτι πιο μόνιμο, μπορείς να ψάξεις στο google για λέξεις όπως "remote jobs" και "remote virtual assistant" και να δεις θέσεις εργασίας σε διάφορες εταιρείες. Συνήθως θέλουν να ξέρεις το Microsoft Office (word, power point, excel, κτλ.) και αγγλικά. Ψάξε το λίγο, γιατί υπάρχουν ευκαιρίες να αποκτήσεις επιπλέον εισόδημα και να σταθείς στα πόδια σου σιγά-σιγά. Και μην πτοείσαι αν δεν βρεις κάτι με την πρώτη. Θέλει λίγο ψάξιμο και υπομονή το θέμα.

Όσον αφορά το να μείνεις μόνη σου, νομίζω ότι θα σου κάνει καλό. Θα βρεις την ησυχία σου και τον εαυτό σου. Αλλά για να γίνει αυτό (χωρίς συγκάτοικο) χρειάζεσαι έστω 200-300 ευρώ τον μήνα παραπάνω.

Quote:

---

Originally Posted by mila

Ωραία! Και η γραμματειακή υποστήριξη είναι κάτι που μπορείς να κάνεις από το σπίτι, αφού μιλάς αγγλικά. Υπάρχουν ιστοσελίδες σαν το fiverr.com και το upwork.com όπου μπορείς να κάνεις λογαριασμό και να παρέχεις υπηρεσίες ως virtual office administrator/virtual assistant από το σπίτι σου. Μέσω αυτών των σελίδων μπορείς να αναλαμβάνεις projects για σύντομο χρονικό διάστημα και η σελίδα παίρνει κάποιο ποσοστό από τις εισπράξεις σου. Αν θέλεις κάτι πιο μόνιμο, μπορείς να ψάξεις στο google για λέξεις όπως "remote jobs" και "remote virtual assistant" και να δεις θέσεις εργασίας σε διάφορες εταιρείες. Συνήθως θέλουν να ξέρεις το Microsoft Office (word, power point, excel, κτλ.) και αγγλικά. Ψάξε το λίγο, γιατί υπάρχουν ευκαιρίες να αποκτήσεις επιπλέον εισόδημα και να σταθείς στα πόδια σου σιγά-σιγά. Και μην πτοείσαι αν δεν βρεις κάτι με την πρώτη. Θέλει λίγο ψάξιμο και υπομονή το θέμα.

Όσον αφορά το να μείνεις μόνη σου, νομίζω ότι θα σου κάνει καλό. Θα βρεις την ησυχία σου και τον εαυτό σου. Αλλά για να γίνει αυτό (χωρίς συγκάτοικο) χρειάζεσαι έστω 200-300 ευρώ τον μήνα παραπάνω.

---

Μάλιστα... Σ' ευχαριστώ για την πρόταση, θα το ψάξω κι αν έχω καμιά απορία θα σε ρωτήσω, ναι; Και πώς πληρώνεσαι; Ξέρεις;

Κι εγώ νομίζω πως θα μου κάνει καλό αλλά είναι πολλά λεφτά αυτά τα επιπλέον που χρειάζονται, θα δούμε...

Τώρα είναι η πρώτη φορά που μένω μόνη στο σπίτι από τότε που άνοιξα το θέμα...περιμένω να με πιάσει η καφεΐνη ώστε να συνέλθω απ' τον ύπνο και να πάρω για ερωτήσεις στη γραμμή βίας κατά των γυναικών...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Μάλιστα... Σ' ευχαριστώ για την πρόταση, θα το ψάξω κι αν έχω καμιά απορία θα σε ρωτήσω, ναι; Και πώς πληρώνεσαι; Ξέρεις;

Κι εγώ νομίζω πως θα μου κάνει καλό αλλά είναι πολλά λεφτά αυτά τα επιπλέον που χρειάζονται, θα δούμε...

Τώρα είναι η πρώτη φορά που μένω μόνη στο σπίτι από τότε που άνοιξα το θέμα...περιμένω να με πιάσει η καφεΐνη ώστε να συνέλθω απ' τον ύπνο και να πάρω για ερωτήσεις στη γραμμή βίας κατά των γυναικών...

---

Το βασικό είναι να έχεις έναν τραπεζικό λογαριασμό. Στο fiverr και το upwork πληρώνουν μέσω της ιστοσελίδας, και οι εταιρείες αυτές, αφού πάρουν το % τους, φροντίζουν να σου βάλουν τα λεφτά στο τέλος του μήνα. Στην δεύτερη περίπτωση, αν βρεις δουλειά σε κάποια εταιρεία, θα φροντίσεις να υπογράψεις ένα συμβόλαιο, όπου να αναφέρεται ξεκάθαρα ο μισθός σου και η ημερομηνία πληρωμής.

Μη λες ότι είναι πολλά τα λεφτά που χρειάζεσαι, διότι με 150 ευρώ βρίσκεις ένα επιπλωμένο στούνιο, με 200 ευρώ μια επιπλωμένη γκαρσονιέρα, κι αν βγάζεις άλλα 200-300 ευρώ το μήνα ζεις μια χαρά. Σκέψου ότι στην Ελλάδα του 2018 υπάρχουν πάρα πολλοί που βγάζουν το μήνα τους με 500 ευρώ, κι έχουν και παιδιά.

Άντε, πάρε τηλ στη γραμμή υποστήριξης και πες μας τι σου είπαν. Και καλήμέρα!! :)

Quote:

---

Originally Posted by mila

Το βασικό είναι να έχεις έναν τραπεζικό λογαριασμό. Στο fiverr και το upwork πληρώνουν μέσω της ιστοσελίδας, και οι εταιρείες αυτές, αφού πάρουν το % τους, φροντίζουν να σου βάλουν τα λεφτά στο τέλος του μήνα. Στην δεύτερη περίπτωση, αν βρεις δουλειά σε κάποια εταιρεία, θα φροντίσεις να υπογράψεις ένα συμβόλαιο, όπου να αναφέρεται ξεκάθαρα ο μισθός σου και η ημερομηνία πληρωμής.

Μη λες ότι είναι πολλά τα λεφτά που χρειάζεσαι, διότι με 150 ευρώ βρίσκεις ένα επιπλωμένο στούνιο, με 200 ευρώ μια επιπλωμένη γκαρσονιέρα, κι αν βγάζεις άλλα 200-300 ευρώ το μήνα ζεις μια χαρά. Σκέψου ότι στην Ελλάδα του 2018 υπάρχουν πάρα πολλοί που βγάζουν το μήνα τους με 500 ευρώ, κι έχουν και παιδιά.

Άντε, πάρε τηλ στη γραμμή υποστήριξης και πες μας τι σου είπαν. Και καλήμέρα!! :)

---

Καλησπέρα... :)

Τηλέφωνο δεν πρόλαβα να πάρω τελικά γιατί γύρισαν σύντομα αλλά μπήκα στη σελίδα τους και λέει ότι μπορώ να στείλω και e mail κι αυτό μου είναι πιο εύκολο γιατί μπορώ να το γράψω ακόμα και σε στιγμές που δεν είμαι σε φάση να μιλήσω...μόλις το κάνω και πάρω απάντηση θα σας πω τι μου είπαν...Αυτή τη στιγμή δεν έχω να πω κάτι καινούριο αλλά είπα να γράψω γιατί δεν νιώθω πολύ καλά, νιώθω ανασφάλεια και σκέφτηκα πως ίσως αν το εκφράσω να μειωθεί λίγο το ψυχικό βάρος...αύριο θα πάω στο γιατρό οπότε πιστεύω πως θα βοηθηθώ...

Τώρα όσον αφορά τα χρήματα, ναι, νομίζω πως 500 ευρώ πρέπει να είναι καλά απλά σκέφτομαι και τα 100 που δίνω συχνά πυκνά στον ψυχίατρο...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Δεν πειράζει, είναι λογικό, το καταλαβαίνω....δεν θίχτηκα...
Να σε ρωτήσω κάτι, το θεωρείς το ίδιο όταν πέφτει ξύλο όταν το παιδί είναι γυναίκα κι όταν είναι άντρας; (όχι ότι το δικαιολογώ και στον άντρα αλλά έχω μιαν απορία/σκέψη σχετικά που θα εκφράσω όταν μου απαντήσεις)...

Σ' ευχαριστώ, αμήν, μακάρι αυτό να ήταν όλο...

---

Δεν έχει σημασία αν είναι αγόρι ή κορίτσι το ίδιο πράγμα είναι...η βία είναι βία και αυτό δεν αλλάζει είτε το παιδί είναι αγόρι είτε κορίτσι

Καλημέρα savatage και στους υπόλοιπους!

Savatage, διάβασα το κείμενο του όποιου του link μου έστειλες αλλά έχω κάποιες απορίες για τις οποίες λογικά θα χρειαστώ βοήθεια δικηγόρου όπως μου είχες πει... Θα το ψάξω το θέμα, μου ήρθε μια ιδέα ποιον μπορώ να ρωτήσω μέσω διαδικτύου που δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα μέσα στον πανικό μου...

Τηλέφωνο ακόμα στην σχετική γραμμή με τη βία δεν έχω πάρει όμως θα το κάνω ή αυτό ή θα στείλω e mail, ότι νιώθω πως μου είναι λιγότερο οδυνηρό ψυχικά...

Επίσης θέλω να σας πω πως χθες πήγα στον ψυχίατρο στο ραντεβού που είχα κλείσει και δεν έμεινα πολύ ευχαριστημένη από τις απόψεις του, μου είπε όταν τον βλέπω ότι νευριάζει να πηγαίνω στο δωμάτιο μου...όμως εγώ δεν αντέχω πια να σιωπώ και να καταπιέζομαι άλλο στις παράλογες πολλές φορές απόψεις των γονιών μου, αρκετά πια τόσα χρόνια καταπίεση! Δεν μιλάω, δεν μιλάω αλλά ως εδώ, δεν έχω άλλη υπομονή! Μου είπε ακόμα ότι εισαγωγή σε ψυχιατρική κλινική πλέον γίνεται μόνο σε ανθρώπους που είναι επικίνδυνοι για τους άλλους, με εισαγγελική παρέμβαση άρα είναι πολύ δύσκολο όπως σας είχα μεταφέρει ότι μου είπε και τις προάλλες...

Σήμερα έχω ραντεβού με την ψυχολόγο μου, θα τα συζητήσω και μαζί της και θα σας πω τι θα μου πει κι αυτή...

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Δεν έχει σημασία αν είναι αγόρι ή κορίτσι το ίδιο πράγμα είναι...η βία είναι βία και αυτό δεν αλλάζει είτε το παιδί είναι αγόρι είτε κορίτσι

---

Ναι, αλλά δεν νομίζεις ότι μετράει και η σωματική δύναμη του θύματος; Σαφώς κι είναι απαράδεκτο να χτυπάμε ανθρώπους πόσο μάλλον τα παιδιά μας αλλά αν ο θύτης είναι άντρας και το θύμα γυναίκα ο πόνος (στην καλύτερη περίπτωση) που προκαλείται και οι πιθανές βλάβες είναι χειρότερες... Κατάλαβες τι εννοώ;

Καλησπερα Κυκνε. Εγραψες σε αλλο τοπικ οτι ηθελες να γραψεις καποιες εξελιξεις. Για πες.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Καλησπερα Κυκνε. Εγραψες σε αλλο τοπικ οτι ηθελες να γραψεις καποιες εξελιξεις. Για πες.

---

Καλησπέρα savatage...

Ναι, ήθελα να γράψω ότι υπήρξε ανταλλαγή e mail με τη γραμμή ενάντια στην κακοποίηση των γυναικών και τα θετικά που μου είπαν είναι τα εξής: 1ον μπορώ να κλείσω δωρεάν ραντεβού με δικηγόρο στο συμβουλευτικό κέντρο της πόλης μου και 2ον υπάρχει δυνατότητα προσωρινής φιλοξενίας σε περίπτωση που το θελήσω αρκεί να έχω απευθυνθεί σ' αυτό το κέντρο...

Έχω μόνο το εξής θέμα που με απασχολεί: αυτό το κέντρο είναι στην άλλη άκρη της πόλης και μόνο για να πάω εκεί θα χάσω πολλές ώρες και δεν ξέρω τι δικαιολογία να βρω που θα λείψω τόσο πολύ... Την Τρίτη έχω το εβδομαδιαίο ραντεβού μου με την ψυχολόγο μου και θα την συμβουλευτώ αλλά πείτε κι εσείς καμιά ιδέα... Πάντως στην τελευταία μας συνεδρία μου είπε ότι το χειρίστηκα καλά το θέμα κι ότι ήταν πολύ καλό που αντέδρασα...

Μιας και γράφω να πω και κάτι άλλο που ήθελα αν και δεν σχετίζεται άμεσα αλλά έχω ανάγκη να το πω... Από χθες είμαι χάλια ψυχολογικά και δεν μπορώ να συνέλθω, θέλω μόνο να κοιμάμαι και κοιμάμαι πολύ για να μην υποφέρω αλλά μόλις ξυπνήσω άντε πάλι... Και τώρα πριν λίγο ξύπνησα και νιώθω πολύ στεναχωρημένη...

Μα αυτα ειναι υπεροχα νεα βρε κυκνε. Μπορεις να πας και να κανεις ραντεβου δωρεαν για συμβουλες απο δικηγορο και θα ξερεις μετα τι εναλλακτικες και τι επιλογες εχεις. Για σενα θα ειναι ενα τεραστιο βημα και μονο το να πας μεχρι εκει για αυτο το ραντεβου. Ηδη ηταν σημαντικο βημα η επικοινωνια που ειχες μαζι τους με email. Τα περι αποστασης και χρονου που θα λειπεις απο το σπιτι νομιζω οτι ειναι υπεκφυγες για να το αποφυγεις.
"Αν κανεις αυτο που εκανες παντα, θα εχεις αυτο που ειχες παντα"

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Μα αυτα ειναι υπεροχα νεα βρε κυκνε. Μπορεις να πας και να κανεις ραντεβου δωρεαν για συμβουλες απο δικηγορο και θα ξερεις μετα τι εναλλακτικες και τι επιλογες εχεις. Για σενα θα ειναι ενα τεραστιο βημα και μονο το να πας μεχρι εκει για αυτο το ραντεβου. Ηδη ηταν σημαντικο βημα η επικοινωνια που ειχες μαζι τους με email. Τα περι αποστασης και χρονου που θα λειπεις απο το σπιτι νομιζω οτι ειναι υπεκφυγες για να το αποφυγεις.
"Αν κανεις αυτο που εκανες παντα, θα εχεις αυτο που ειχες παντα"

---

Αν ήθελα να το αποφύγω δεν θα έκανα καν αυτή τη συζήτηση με τα e mail... Θα προσπαθήσω να βρω μια δικαιολογία για τον μεγάλο χρόνο απουσίας μου αλλά αυτή την στιγμή δεν μου έρχεται τίποτα γι' αυτό και λέω ότι θα συμβουλευτώ και την ψυχολόγο μου... Όποτε είναι να βγω έξω ρωτάνε που πάω οπότε κάτι πρέπει να πω... Άλλωστε ικανοποιήθηκα και με το ότι μου είπε η ψυχολόγος μου ότι καλώς αντέδρασα και της απάντησα ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό κι ότι δεν έχω άλλη υπομονή...

Με συγχωρείς Κύκνε, τώρα είδα πως έγραψες εδώ.
Οντως πολύ καλά νέα είναι αυτά!
Δεν έχεις καμιά φίλη να μπορείς να πεις οτι θα πας εκεί; Παλιότερα είχα δει που έγραφες οτι σκέφτεσαι να ξεκινήσεις γυμναστήριο οπότε αν τους πεις οτι θα περάσεις από μερικά για να ρωτήσεις και να μιλήσεις με τους υπεύθυνους; Ή οτι βρήκες στην τάδε περιοχή να κάνουν δωρεάν μαθήματα χορού ή κάτι τέτοιο; Είμαι σίγουρη πως κάτι θα σκεφτείς ως δικαιολογία. Στην τελική πες τους οτι απλά αποφάσισες μετά από συζήτηση με την ψυχολόγο σου να βγεις μια μεγάλη βόλτα για περπάτημα και βιτρίνες.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Με συγχωρείς Κύκνε, τώρα είδα πως έγραψες εδώ.
Οντως πολύ καλά νέα είναι αυτά!
Δεν έχεις καμιά φίλη να μπορείς να πεις οτι θα πας εκεί; Παλιότερα είχα δει που έγραφες οτι σκέφτεσαι να ξεκινήσεις γυμναστήριο οπότε αν τους πεις οτι θα περάσεις από μερικά για να ρωτήσεις και να μιλήσεις με τους υπεύθυνους; Ή οτι βρήκες στην τάδε περιοχή να κάνουν δωρεάν μαθήματα χορού ή κάτι τέτοιο; Είμαι σίγουρη πως κάτι θα σκεφτείς ως δικαιολογία. Στην τελική πες τους οτι απλά αποφάσισες μετά από συζήτηση με την ψυχολόγο σου να βγεις μια μεγάλη βόλτα για περπάτημα και βιτρίνες.

---

Δεν πειράζει, κάλλιο αργά παρά ποτέ... :)

Έχω αλλά θέλει να το συζητήσω μαζί της για το αν μπορεί να με καλύψει... Σίγουρα κάτι θα βρω απλά δεν μου έρχεται αυτή τη στιγμή, νιώθω πολύ φορτισμένη και μόνη τώρα και δεν μπορώ να σκεφτώ ήρεμα και ψύχραιμα, από χθες είμαι χάλια και δεν νιώθω να ξεχνιέμαι ούτε με πράγματα που κανονικά με ευχαριστούν... Βασικά τώρα θυμήθηκα ότι πρέπει να πάω και στη δανειστική βιβλιοθήκη κάποια στιγμή οπότε ίσως το συνδυάσω με αυτό και το "σκάσω"... Θα το σκεφτώ, κάτι θα βρω, θα μου προτείνει σίγουρα και η ψυχολόγος μου κάτι, συνήθως βρίσκει λύσεις εκεί που εγώ πελαγώνω...

Πάντως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χειροτέρεψα έτσι ξαφνικά; Δεν την αντέχω τη θλίψη που νιώθω από χθες...

Ισως σου περασαν καποιες σκεψεις απο το μυαλο που σου χαλασαν τη διαθεση. πχ τωρα με την επικοινωνια μεσω email, ισως σκεφτηκες οτι πρεπει να κανεις καποιο δραστικο βημα και αυτο σε αγχωσε?
Ή ισως σκεφτηκες οτι αργησες χρονια να το ψαξεις και αυτο σε εριξε ψυχολογικα?
Δεν αποκλειεται αυτη η ενταση και η αποτομη πτωση διαθεσης να εχει καποια σχεση με το email.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ισως σου περασαν καποιες σκεψεις απο το μυαλο που σου χαλασαν τη διαθεση. πχ τωρα με την επικοινωνια μεσω email, ισως σκεφτηκες οτι πρεπει να κανεις καποιο δραστικο βημα και αυτο σε αγχωσε?
Ή ισως σκεφτηκες οτι αργησες χρονια να το ψαξεις και αυτο σε εριξε ψυχολογικα?
Δεν αποκλειεται αυτη η ενταση και η αποτομη πτωση διαθεσης να εχει καποια σχεση με το email.

---

Καλημέρα! (Ο Θεός να την κάνει για μένα τουλάχιστον, εξακολουθώ να νιώθω χάλια και θέλω να ξαπλώσω πάλι αλλά στις 12:30 πρέπει να φύγω για την ψυχολόγο και δεν θέλω να σηκωθώ τελευταία στιγμή και να είμαι σαν ζαλισμένο κοτόπουλο και να μην μπορώ ούτε να μιλήσω)...

Είναι πιθανόν να φταίει το γεγονός ότι αγχώθηκα, ναι... Αγχώνομαι για το πως θα καταφέρω να πάω στο ραντεβού που θα κλείσω χωρίς να το υποψιαστούν ή να το καταλάβουν, αγχώνομαι πολύ! Θα το συζητήσω κι αυτό σήμερα με την ψυχολόγο μου αν κι έχω τόσα να της πω που δεν ξέρω τι θα πρωτοπρολάβω...

Εν τω μεταξύ λες και δεν ένιωθα αρκετά χάλια (σχεδόν όλη τη μέρα κοιμόμουν χθες) όταν ξύπνησα το απόγευμα και σηκώθηκα γιατί είχα φουλάρει από ύπνο αν και ψυχολογικά ήθελα να μείνω κι άλλο στο κρεβάτι αλλά αντιδρούσε το σώμα μου τσακώθηκα με τη μάνα μου γιατί πάει κι ανακατεύεται με τους γιατρούς μου, πήρε τηλέφωνο τον ψυχίατρο και πρόσφατα είχε πάρει και την ψυχολόγο και της είπα ότι με αυτά που πάει και κάνει εγώ δεν τον εμπιστεύομαι πια τον ψυχίατρο κι έκανε ψέμματα ότι τον πήρε τηλέφωνο και του το είπε, καταλαβαίνεις τι πάει και κάνει; Και με τάραξε αφάνταστα κι άρχισα να κλαίω και ξάπλωσα πάλι, ούτε μια σειρά που βλέπω δεν κάθισα να δω κι έχασα το επεισόδιο... Και της είπα ότι δεν θα της το συγχωρήσω ποτέ αυτό και δεν της μιλάω τώρα, κομμένοι οι πρωινοί καφέδες, κομμένα όλα πέραν των τυπικών αναγκαστικών σχέσεων...

Είμαι πολύ ταραγμένη... Έχω καιρό να νιώσω τόσο χάλια όσο τις τελευταίες μέρες, δεν ξέρω τι χάπι να πάρω για να συνέλθω...

Το γράφω εδώ γιατί δεν θέλω ν' ανοίξω καινούριο θέμα... Τσακώθηκα πάλι με την μάνα μου γιατί είμαστε πολύ ζορισμένοι οικονομικά αυτές τις μέρες μέχρι να πληρωθούμε και συζητούσαμε πριν που πίναμε καφέ (με προσέγγισε με καλό τρόπο στο μεσοδιάστημα που δεν έγραψα στο συγκεκριμένο θέμα οπότε τα βρήκαμε κάπως) και πρέπει να κατεβεί σήμερα με έναν ξάδελφο μου που έχει κι αυτός κάποιο ψυχικό θέμα για να τελειώσουν μία δουλειά, δεν τα ξέρω ακριβώς για να τα εξηγήσω αλλά έχει να κάνει με το θέμα του, δεν έχω όρεξη να πολυλογήσω γι' αυτό... Και τέλος πάντων, λέει στον πατέρα μου να της δώσει να πληρώσει και τα δικά του εισιτήρια γιατί σιγά μην έχει αυτός λεφτά (για ενήλικα μιλάμε)... Και σήμερα ήθελα κι εγώ να κατέβω στο κέντρο για μια δουλειά, δεν είναι επείγουσα οκ αλλά με νευρίασε που μου είπε ότι δεν μπορώ γιατί τα δικά μου εισιτήρια δεν έχει να τα πληρώσει ούτε να μου δώσει λεφτά για να έχω στο δρόμο μήπως χρειαστεί κάτι (και μιλάμε για δύο - τρία ευρώ, μην φανταστείτε κανένα τρελό ποσό)... Για να πληρώνει τα εισιτήρια ατόμου εκτός του άμεσου κύκλου της οικογένειας έχει όμως... Ε, αυτό με εκνευρίζει πολύ και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο, εννοώ να τους δίνει λεφτά... Εδώ εγώ δεν μπορώ να κρατήσω ολόκληρο το επίδομα που παίρνω γιατί είμαστε τρομερά ζορισμένοι και κρατάω το μισό κι αυτή βάζει πρώτα προτεραιότητα αυτόν στη συγκεκριμένη περίπτωση... Κι άρχισε να με κατηγορεί ότι δεν τον λυπάμαι και τέτοια... Δεν βλέπει πόσο χάλια είναι η δική μου κατάσταση και από οικονομική και από ψυχολογική άποψη, εμένα δεν με λυπάται που είμαι κόρη της αλλά εκείνον ναι... Ωραίες προτεραιότητες βάζει... Αυτή τη φορά ως ένα σημείο με υποστήριξε ο πατέρας μου λέγοντας ότι αν είναι να διαλέξει ποιον θα εξυπηρετήσει θα εξυπηρετήσει εμένα (αυτό νομίζω πως ήθελε να πει τουλάχιστον γιατί τον διέκοψε) και τσακώθηκαν κι οι δυο τους... Βέβαια κι αυτός της μίλησε με τρόπο που δεν έπρεπε κι έτσι ξεκίνησε ο καβγάς για να είμαστε δίκαιοι...
Αλλά εμένα μου τη δίνει γενικά αυτή η κατάσταση, εδώ εμείς δεν έχουμε να φάμε που λέει ο λόγος κι αυτή δίνει εδώ κι εκεί... Και της είπα ότι δεν θα δίνω εγώ λεφτά από το επίδομα μου για να δίνει σε άτομα εκτός οικογένειας... Εγώ σήμερα ήθελα να κατέβω κέντρο και τώρα δεν μπορώ για να του πληρώσει αυτουνού τα εισιτήρια... Σας φαίνεται δίκαιο;

Συν του ότι με κατακρίνει όπως σας είπα κι έφτασε μέχρι να πει ότι "να δω τι θα κάνεις αν τυχόν σου κόψουν το επίδομα"... Δείτε κακία που βγάζει στο παιδί της αλλά για τους άλλους είναι μες την καλοσύνη...

Θα ήθελα τις γνώμες σας και λίγη συμπαράσταση αν βέβαια συμφωνείτε μ' εμένα κι όχι μ' αυτήν... Κλείνω λέγοντας ότι επειδή έχει αυτή το σύνδρομο της μητέρας Τερέζας προκαλεί προβλήματα στην οικογένεια... Έχω κι άλλο παράδειγμα να σας πω αλλά δεν έχω όρεξη αυτή τη στιγμή, είχα την ανάγκη να γράψω τα βασικά... Μετά αν μείνω μόνη θα πάρω τηλέφωνο την ψυχολόγο μου αν την πετύχω διαθέσιμη να της τα πω...

Α, επίσης μου την είπε επειδή λέει θέλω ένα κουτί γάλα την ημέρα και μια σοκολάτα... Δηλαδή δεν θα έχουμε και να φάμε κατ' αυτήν για να ταΐζει άλλους... Θαυμάστε λογική!

Να σου πω κατι ειδικα για τα εισιτηρια.
Αφου δεν δουλευετε κι εσυ κι ο ξαδερφος , πιθανον και η μητερα, γιατι δεν γραφεστε στον ΟΑΕΔ; εχουν δωρεαν μετακινησεις στις αστικες συγκοινωνίες πλέον οι ανεργοι αθηνα και θεσσαλονικη.

Αν δεν δικαιουσθε οαεδ λογω επιδοματος αμεα, και οι αμεα μετακινουνται δωρεαν. Δες εδω την διαδικασία
https://www.google.gr/amp/s/www.dika...-amea-2017/amp

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

Αν δεν δικαιουσθε οαεδ λογω επιδοματος αμεα, και οι αμεα μετακινουνται δωρεαν. Δες εδω την διαδικασία
https://www.google.gr/amp/s/www.dika...-amea-2017/amp

---

Θα το δω μόλις ηρεμήσω λίγο, σ' ευχαριστώ... Για την ώρα τρέμω από τα νεύρα κι απ' το άγχος μου... Πήρα τηλέφωνο στο "Καταφύγιο γυναίκας" για να δω πότε μπορώ να κλείσω ραντεβού και μου είπαν σε δύο εβδομάδες... Να δω λίγο πότε θα με βόλευε και να πάρω ξανά να κλείσω...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Θα το δω μόλις ηρεμήσω λίγο, σ' ευχαριστώ... Για την ώρα τρέμω από τα νεύρα κι απ' το άγχος μου... Πήρα τηλέφωνο στο "Καταφύγιο γυναίκας" για να δω πότε μπορώ να κλείσω ραντεβού και μου είπαν σε δύο εβδομάδες... Να δω λίγο πότε θα με βόλευε και να πάρω ξανά να κλείσω...

---

Μην πεις αυτό το τελευταίο με το εισιτήριο στο καταφύγιο γυναίκας... Πες μόνο για τον πατέρα σου.

Και αλλες φορες εχεις εκδηλωσεις συμπεριφορες ζηλειας και κτητικοτητας απεναντι στη μητερα σου και παλι ηταν για ιδιο λογο. Πιστευεις οτι οσο ησουν μικρη στερηθηκες το ενδιαφερον της? Ενιωθες παραμελημενη και σου βγαινει τωρα να διεκδικεις με καθε μεσο να σε εχει προτεραιοτητα?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Και αλλες φορες εχεις εκδηλωσεις συμπεριφορες ζηλειας και κτητικοτητας απεναντι στη μητερα σου και παλι ηταν για ιδιο λογο. Πιστευεις οτι οσο ησουν μικρη στερηθηκες το ενδιαφερον της? Ενιωθες παραμελημενη και σου βγαινει τωρα να διεκδικεις με καθε μεσο να σε εχει προτεραιοτητα?

---

Κοίτα, θα σου πω... Ας τα πάρω ένα ένα: Έχω εκδηλώσει ξανά τέτοιες συμπεριφορές για τον ίδιο λόγο γιατί κυριολεκτικά μας έχει πρήξει και μας έχουν πρήξει και ο ξάδελφος μου και η οικογένεια του (αναφέρομαι στους θείους μου, ο Θεός να τους κάνει)... Δεν είναι παρά αρπακτικά που μας θυμούνται μόνο όποτε χρειάζονται κάτι, ποτέ δεν μας νοιάστηκαν, ποτέ δεν ένιωσα να πήρα την παραμικρή αγάπη απ' αυτούς... Αντιθέτως μια ζωή μόνο προβλήματα προκαλούσαν, εδώ το έχω να πω ένα παράδειγμα αλλά κρατιέμαι για να μην τους κάνω εντελώς ρεζίλι... Γι' αυτό για τους συγκεκριμένους αντιδρώ έτσι... Ναι, το αναγνωρίζω ότι το έχω γενικά αυτό το θέμα αλλά σε άλλες περιπτώσεις το ελέγχω ή τουλάχιστον προσπαθώ...αλλά αυτούς δεν τους αντέχω!

Τώρα για την μητέρα μου, όχι, δεν ένιωσα να στερούμαι το ενδιαφέρον της μικρή αντιθέτως ήταν υπερπροστατευτική... Αλλά ναι, εγώ είμαι το παιδί της κι όχι ο ξάδελφος μου ή κι εγώ δεν ξέρω ποιος άλλος και το νορμάλ θα ήταν να με έχει προτεραιότητα αλλά αυτή με έχει χεσμένη απ' ότι φαίνεται... Πήρα ηρεμιστικά πριν γιατί δεν μπορούσα ν' αναπνεύσω και με νύσταξαν και κοιμήθηκα αλλά τώρα που ξύπνησα πάλι σκατά νιώθω... Πρέπει να βρω έναν τρόπο να φύγω από εδώ, μόνο χειρότερα με κάνουν...

Κι είναι κι αυτό που είπα και πριν: δεν θα στερούμαι εγώ χρήματα για να τα δίνει αλλού! Ούτε ευρώ! Αν θέλω να δώσω θα δώσω από μόνη μου! Ας μου άφηνε όλο το επίδομα κι αν της έφταναν ας τάιζε κι όλη τη γειτονιά!

Quote:

---

Originally Posted by mila

Μην πεις αυτό το τελευταίο με το εισιτήριο στο καταφύγιο γυναίκας... Πες μόνο για τον πατέρα σου.

---

Για τον πατέρα μου θα πω, ναι, απλά το "αποφάσισα" ας πούμε τώρα γιατί έχω αγανακτήσει και γιατί για μια ακόμα φορά δεν ένιωσα ασφαλής...
Αλλά από περιέργεια γιατί να μην το πω;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Κι είναι κι αυτό που είπα και πριν: δεν θα στερούμαι εγώ χρήματα για να τα δίνει αλλού! Ούτε ευρώ! Αν θέλω να δώσω θα δώσω από μόνη μου! Ας μου άφηνε όλο το επίδομα κι αν της έφταναν ας τάιζε κι όλη τη γειτονιά!

---

Κρατα το επιδομα σου ολοκληρο τοτε για να μη χρειαζεται συνεχως να ζητας χρηματα ακομα και για εισιτηρια. Οταν θα το κρατας ομως, θα πρεπει να φροντιζεις εσυ για τα εξοδα σου, ολα και να μη ζητας.