Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο η αιτία που νιώθεις έτσι να είναι ότι δε σε ικανοποιεί το αντικείμενο της εργασίας σου?
Printable View
Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο η αιτία που νιώθεις έτσι να είναι ότι δε σε ικανοποιεί το αντικείμενο της εργασίας σου?
τους δικούς μου δεν θέλω να τους στεναχωρήσω, στο αγόρι μου φοβάμαι... τί να του πω; έχω κατάθλιψη, παίρνω φάρμακα, κοντεύω να φρικάρω; δεν ξέρω πως θα αντιδράσει... θα νιώσει και αυτός υπαίτιος, έχουμε κάποια προβλήματα στη σχέση μας... προφανώς και δεν είμαι ευχαριστημένη από την δουλειά μου, αλλά όπως ήδη είπα ο γιατρός μου είπε για τον επόμενο μήνα να μην προβώ σε καμία σημαντική αλλαγή στη ζωή μου, ακόμη κι αν είναι για το καλύτερό μου... και είναι αλήθεια αυτό... αυτή την στιγμή κάτι τέτοιο θα με τάραζε και δεν μπορώ να κρίνω ψύχραιμα τις καταστάσεις...
οκ kelly....αφου νομιζεις οτι χρειαζεσαι χρονο κ χώρο, ο λογος μου περισσεύει εννοειται...ελπιζω συντομα να νιωσεις καλύτερα κ πιο δυνατη!κ έτοιμη να το μοιραστεις με καποιον κοντινο σου ανθρωπο...εχω περάσει δύσκολες στιγμες κ εγω (καταθλιπτικο επεισοδιο) κ ειδα ποσο ομορφο ηταν οταν τελικα το μοιραστικα. ποσο καλο μου εκανε...φυσικά παντα χρειαζονται οι κατάλληλες προυποθέσεις για ενα τετοιο βήμα. ποτε μα ποτε δεν ξερεις πώς θα αντιδράσει ο άλλος (θετικα ακομα ή κ αρνητικα).
κανενός ο λόγος δεν περισσεύει εδώ μέσα... αυτό είναι εξάλλου που έχω ανάγκη, τα λόγια σας, τις απόψεις σας, τις εμπειρίες σας...Quote:
Originally posted by Sofia
οκ kelly....αφου νομιζεις οτι χρειαζεσαι χρονο κ χώρο, ο λογος μου περισσεύει εννοειται...ελπιζω συντομα να νιωσεις καλύτερα κ πιο δυνατη!κ έτοιμη να το μοιραστεις με καποιον κοντινο σου ανθρωπο...εχω περάσει δύσκολες στιγμες κ εγω (καταθλιπτικο επεισοδιο) κ ειδα ποσο ομορφο ηταν οταν τελικα το μοιραστικα. ποσο καλο μου εκανε...φυσικά παντα χρειαζονται οι κατάλληλες προυποθέσεις για ενα τετοιο βήμα. ποτε μα ποτε δεν ξερεις πώς θα αντιδράσει ο άλλος (θετικα ακομα ή κ αρνητικα).
kelly ειναι πολυ δυσκολο να περναε την καταθλιψη μονη σου. θελει τεραστια δυναμη πραγμα που εμεις οι καταθλιπτικοι και προβληματισμενοι δεν διαθετουμε. εγω που περνω μια μεγαλη κριση επισης μονη μου, σκεφτομαι πολλες φορες οτι αν μιλησω και δεν με καταλαβουν ή κανουν πως καταλαβαινουν αλλα δεν το νοιωσουν, θα γινω πολυ χειροτερα. το πιο επωδυνο απ ολα ειναι οτι το κραταμε κρυφο και απο τον αντρα μας και φοβομαστε οτι δεν θα καταλαβει (ναι, δεν νομιζω οτι δεν μιλαμε μηπως τους στεναχωρησουμε, εκτος αν προκειται για τους γονεις ή τα παιδια μας, αυτους δεν θελουμε να τους λυπησουμε). με τον αντρα ομως υποτιθεται πρεπει να υπαρχει μοιρασμα αμοιβαιο και καταννοηση. σου εδωσε ποτε σημεια να καταλαβεις οτι μπορεις να ανοιχτεις; εμενα που το επεχειρησα, μαζευτηκα γρηγορα και αναιρεσα γιατι ειδα οτι ουτε καταλαβαινε αλλα παρεξηγουσε και χειροτερευε την κατασταση μου. πρεπει ο αλλος να διαθετει μεγαλη αγαπη αλλα και ευρυ νου για να δεχτει και να κατανοησει τον αλλο. αν λειπει καποιο απο ατα τα δυο, το εγχειρημα θα ειναι καταδικασμενο. κρινε με βαση τα σημαδια που δινει και τις αντιληψεις που εχει το αλλο ατομο και προχωρα αναλογα. σιγουρα θα ηταν ιδανικο - η τυχη μες την ατυχια μας- να μπορουσαμε να εχουμε συμμαχο τον ανθρωπο μας.
για τους γονεις ειναι αλλιως, πιστευω πρεπει και εχουν το δικαιωμα να ξερουν περα και απο τις όποιες αντιληψεις τους, γιατι απο μονη της η χωρις κανενα ανταλλαγμα αγαπη των γονεων, αρκει.
διαφωνω: γιατι εχουν δικαιωμα να ξέρουν? οταν περασα το καταθλιπτικο επεισοδιο που με αλλαξε- ευτυχως- για τα καλα, εκανα το λάθος να το εκμυστηρευτω στους γονεις μου. Ο πατέρας μου δεν μπορεσε να το διαχειριστει ποτε. Η μητέρα μου αντιθετα το αντιμετώπισε πολυ ομορφα...ηρθαμε πιο κοντα. Εξελιχθηκε η σχέση μας....Δεν μπορω να πω το ιδιο για τον πατέρα μου. Κάθε άλλο.Quote:
Originally posted by a_neu
για τους γονεις ειναι αλλιως, πιστευω πρεπει και εχουν το δικαιωμα να ξερουν περα και απο τις όποιες αντιληψεις τους, γιατι απο μονη της η χωρις κανενα ανταλλαγμα αγαπη των γονεων, αρκει.
Αν γυρνουσα πισω το χρονο λοιπον θα σκεφτομουν, ποιους ανθρωπους εμπιστεύομαι πραγματικα?Κ μονο τοτε θα το κανα....
Δεν πιστεύω οτι ειναι σωστο να βάζουμε τους ανθρωπους σε πλαισια-ρολους γιατι ισως χανουμε αυτο που πραγματικα ειναι. Δλδ ενας φιλος φαινεται πιο λίγος απο τον γονιο...ομως στην πραγματικοτητα μπορει αυτο να μην ισχυει κ να ναι πιο κατάλληλος κ πιο κοντα στον ανθρωπο που υποφερει κ εχει αναγκη στήριξη.
τί να πω δεν ξέρω... το αστείο είναι πως ο φίλος μου είναι ψυχολόγος... θα καταλάβει πολλά περισσότερα και από όσα καταλαβαίνω εγώ η ίδια για μένα... δε θέλω όμως να το πω, σε κανέναν... φοβάμαι το πως θα το αντιμετωπίσουν... και όχι με την έννοια πως δε θα με καταλάβουν. Στη μάνα μου αποκλείεται να το πω, είναι μια χαρά τώρα, δε θέλω να την ταράξω. Στον πατέρα μου θα μπορούσα, έχει πείρα εξάλλου σε τέτοια θέματα, αλλά ξέρω πως πραγματικά θα τον στεναχωρήσω πολύ και δε θέλω... αν και φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα θα μαθευτεί. Ο πατέρας μου είναι γάτος σε τέτοια θέματα, θα παίρνω φάρμακα για αρκετούς μήνες, δε νομίζω πως στο τέλος θα κρυφτώ. Αλλλά πραγματικά έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον δικό μου...
Τι έγινε τελικά Κέλυ με τη δουλειά σήμερα?
Έτσι όπως τα λες ΝΑΙ κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα το αντιληφθούν... Αλλά μου κάνει τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι παρόλο που έχει τις γνώσεις ο σύντροφός σου για να το αντιληφθεί πρώτος απ\'όλους ...πως δεν το έχει κάνει ακόμα!!!!?? Ξέρεις...το φαινόμενο \"κατάθλιψη\" δεν είναι μακρινό σ\'αυτούς και παρόλ\'αυτά, θέλουν να είναι στην κοσμάρα τους! Συμβαίνουν κι αυτά ...τι να πω!Quote:
Originally posted by kely28
τί να πω δεν ξέρω... το αστείο είναι πως ο φίλος μου είναι ψυχολόγος... θα καταλάβει πολλά περισσότερα και από όσα καταλαβαίνω εγώ η ίδια για μένα... δε θέλω όμως να το πω, σε κανέναν... φοβάμαι το πως θα το αντιμετωπίσουν... και όχι με την έννοια πως δε θα με καταλάβουν. Στη μάνα μου αποκλείεται να το πω, είναι μια χαρά τώρα, δε θέλω να την ταράξω. Στον πατέρα μου θα μπορούσα, έχει πείρα εξάλλου σε τέτοια θέματα, αλλά ξέρω πως πραγματικά θα τον στεναχωρήσω πολύ και δε θέλω... αν και φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα θα μαθευτεί. Ο πατέρας μου είναι γάτος σε τέτοια θέματα, θα παίρνω φάρμακα για αρκετούς μήνες, δε νομίζω πως στο τέλος θα κρυφτώ. Αλλλά πραγματικά έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον δικό μου...
Πάντως, τουλάχιστον στον σύντροφό σου, θα σου πρότεινα να το πεις....γιατί πραγματικά θα σε ανακουφίσει και παράλληλα ...θα σε βοηθήσει. Είναι κρίμα να τραβάς τέτοιο λούκι μόνη σου ..ενώ υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε καταλάβουν και να σε βοηθήσουν. Σκέψου το.
Κέλυ μου, συγνώμη, αλλά δεν είναι λίγο αδόκιμο να έχεις σχέση και μάλιστα με ψυχολόγο και να μην έχει καταλάβει τίποτα για την κατάσταση σου?
θέλω να πω, πως για μένα άυτό έχει δυο εξηγήσεις: ή είστε ελάχιστο καιρό μαζί, ή δεν έχετε σχέση....(με την έννοια της σχέσης)....
Είναι σα να κουτσαίνεις, ο φίλος σου να είναι ορθοπεδικός και να μη το βλέπει....
Συμφωνώ...απόλυτα,αλλά μην βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα!Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Κέλυ μου, συγνώμη, αλλά δεν είναι λίγο αδόκιμο να έχεις σχέση και μάλιστα με ψυχολόγο και να μην έχει καταλάβει τίποτα για την κατάσταση σου?
θέλω να πω, πως για μένα άυτό έχει δυο εξηγήσεις: ή είστε ελάχιστο καιρό μαζί, ή δεν έχετε σχέση....(με την έννοια της σχέσης)....
Είναι σα να κουτσαίνεις, ο φίλος σου να είναι ορθοπεδικός και να μη το βλέπει....
Εγώ βγάζω συμπέρασμα από αυτά που μας λέει η φίλη μας.
Όταν είσαι με έναν άνθρωπο δε μπορεί να μη προσέχεις κάτι τόσο σοβαρό, ακόμη και αν δεν είσαι ειδικός.
Προχτές έτυχε, μια φίλη μου, να φέρει σε μια παρέα μια κοπέλα που πάσχει από κατάθλιψη. Για μένα ήταν εμφανές, μάλιστα τη ρώτησα αν μπαίνει και στο φόρουμ.
Μπορει σε κάποιες περιπτώσεις να μην είναι, αλλά και πάλι, μου φαίνεται κάπως περίεργο...
στη δουλειά πήγα, αλλά ευτυχώς πήρα εντολή από τα κεντρικά να μην κάτσω πολύ ώρα και να γυρίσω στο γραφείο γιατί με περίμενε εκεί πολύ δουλειά...
ο φιλος μου δεν το έχει καταλάβει για πολλούς λόγους... δεν ασχολέιται με κλινική ψυχολογία, δε μένουμε μαζί, για λίγες ώρες που βλεπόμαστε κάποιες μέρες μέσα στην εβδομάδα προσποιούμαι... είμαστε 1 χρόνο μαζί, το επεισόδιο το έχω πάθει εδώ και 2 εβδομάδες, όλον τον προηγούμενο καιρό ήμουν αρκετά καλά, δεν φανταζόμουν καν ότι θα με έβρισκε κάτι τέτοιο... κσι ούτε ξέρω καλά καλά από που μου ήρθε... δεν συνέβει στη ζωή μου κάτι άσχημο αυτόν τον καιρό... προφανώς \'\'φούσκωνα\'\' τόσο καιρό και ήρθε τώρα και έσκασε...
χμμ! Έχεις δίκιο,δεν λέω, αλλά κι εμένα δεν έχουν καταλάβει τίποτα...και ούτε πρόκειται, γιατί μου φαίνεται δεν θέλουν ! Μπορεί να τους φαίνεται περίεργη η συμπεριφορά μου..αλλά δεν τους πάει καν το μυαλό!
Ακούω Κέλυ μου τη μια σου τη φωνή που λέει οτι δεν θέλεις να ταράξεις ή να στεναχωρήσεις τους δικούς σου. Ακούω όμως και την άλλη σου φωνή που λέει οτι έχεις ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον δικό σου. Οι δυο τους προς το παρόν κοντράρονται γιατί μου φαίνονται και οι δυο ίδιας έντασης μέσα τους. Ή μήπως μια απο τις δυο υπερέχει κάπως?Quote:
Originally posted by kely28
τί να πω δεν ξέρω... το αστείο είναι πως ο φίλος μου είναι ψυχολόγος... θα καταλάβει πολλά περισσότερα και από όσα καταλαβαίνω εγώ η ίδια για μένα... δε θέλω όμως να το πω, σε κανέναν... φοβάμαι το πως θα το αντιμετωπίσουν... και όχι με την έννοια πως δε θα με καταλάβουν. Στη μάνα μου αποκλείεται να το πω, είναι μια χαρά τώρα, δε θέλω να την ταράξω. Στον πατέρα μου θα μπορούσα, έχει πείρα εξάλλου σε τέτοια θέματα, αλλά ξέρω πως πραγματικά θα τον στεναχωρήσω πολύ και δε θέλω... αν και φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα θα μαθευτεί. Ο πατέρας μου είναι γάτος σε τέτοια θέματα, θα παίρνω φάρμακα για αρκετούς μήνες, δε νομίζω πως στο τέλος θα κρυφτώ. Αλλλά πραγματικά έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον δικό μου...
να δούμε ποιά θα υπερισχύσει στο τέλος... για την ώρα το καμουφλάρω, αλλά σκοπεύω να ρωτήσω τον φίλο μου αν έχει παρατηρήησει καμία αλλαγή πάνω μου... κι αν πάρω ως απάντηση \'\'ναι, αδυνάτισες\'\' θα πω οκ!!! ευτυχώς που δεν έγινες κλινικός ψυχολόγος!!! πουλιά στον αέρα πιάνεις!!!
Χι χι χι!!!Πλάκα πλάκα, λες γι\' αυτό να μην έγινε???:DQuote:
Originally posted by kely28
να δούμε ποιά θα υπερισχύσει στο τέλος... για την ώρα το καμουφλάρω, αλλά σκοπεύω να ρωτήσω τον φίλο μου αν έχει παρατηρήησει καμία αλλαγή πάνω μου... κι αν πάρω ως απάντηση \'\'ναι, αδυνάτισες\'\' θα πω οκ!!! ευτυχώς που δεν έγινες κλινικός ψυχολόγος!!! πουλιά στον αέρα πιάνεις!!!
ΣΩΣΤΗ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ! Αν ο άνθρωπος που περνάς το περισσότερο χρόνο που σου απομένει απ\'την δουλειά ..μαζί του...και δεν σε βλέπει όπως θα πρέπε τότε... γμτα!Quote:
Originally posted by kely28
να δούμε ποιά θα υπερισχύσει στο τέλος... για την ώρα το καμουφλάρω, αλλά σκοπεύω να ρωτήσω τον φίλο μου αν έχει παρατηρήησει καμία αλλαγή πάνω μου... κι αν πάρω ως απάντηση \'\'ναι, αδυνάτισες\'\' θα πω οκ!!! ευτυχώς που δεν έγινες κλινικός ψυχολόγος!!! πουλιά στον αέρα πιάνεις!!!
παίζει να έχει κι αυτός τίποτα ψυχολογικά...
δεν έχω και καμία διάθεση να περιποιηθώ τον εαυτό μου και φυσικά ούτε το σπίτι μου... αύριο πάλι δουλεύω εκτάκτως, πρέπει να είμαι στην τρίχα ντυμένη πρωΐ-πρωΐ και από σήμερα το σκέφτομαι σαν και τί... ούτε μπάνιο θέλω να κάνω, ούτε κομμωτήριο να πάω, ούτε τίποτα...
the same...αλλά προσωπικά τον πιέζω τον εαυτό μου..! Αύριο π.χ. έκλεισα ραντεβού στο κομμωτήριο...Αλλά μπάνιο ...κάνω 2 φορές την ημέρα..λες και προσπαθώ να βγάλω την λάσπη από πάνω μου!Quote:
Originally posted by kely28
δεν έχω και καμία διάθεση να περιποιηθώ τον εαυτό μου και φυσικά ούτε το σπίτι μου... αύριο πάλι δουλεύω εκτάκτως, πρέπει να είμαι στην τρίχα ντυμένη πρωΐ-πρωΐ και από σήμερα το σκέφτομαι σαν και τί... ούτε μπάνιο θέλω να κάνω, ούτε κομμωτήριο να πάω, ούτε τίποτα...
Όμως Κέλυ διακρίνω στα λεγόμενά σου ένα προβληματάκι: απ\' τη μια λες ότι \'καμουφλάρεις\' το πρόβλημα και προσποιείσαι, από την άλλη απογοητεύεσαι που ο φίλος σου δεν το καταλαβαίνει. Μήπως θέλεις να αποδείξεις αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή δεν σε καταλαβαίνει;
πριν έκανα μπάνιο κάθε 2η μέρα, τώρα πάω στη 4η και 5η για να το πάρω απόφαση. Τα μαλλιά μου πλέον δεν τα φτιάχνω, εκεί που καθόμουν μισή ώρα και για να είναι όπως ήθελα. Να τα φτιάξω μόνη μου πλέον αποκλείεται, θα προσπαθήσω να πιέσω τον εαυτό μου να πάω ίσως αργότερα στο κομμωτήριο. Όλα με πίεση πρέπει να τα κάνω ρε γαμώτο! Δουλειά, διασκέδαση, νοικοκυριό... όλα με το ζόρι... υπομονή κάνω μέχρι να αρχίσουν να δρουν τα φάρμακα...
δε θέλω να αποδείξω κάτι, απλά άμα είχε υποψιαστεί κάτι θα μου ήταν και πιο εύκολο να του μιλήσω, να του το πω! Τώρα άμα εγώ αποφασίσω να του μιλήσω και αυτός δεν έχει καταλάβει τίποτα, θα του έρθει κεραμίδα.Quote:
Originally posted by marina38
Όμως Κέλυ διακρίνω στα λεγόμενά σου ένα προβληματάκι: απ\' τη μια λες ότι \'καμουφλάρεις\' το πρόβλημα και προσποιείσαι, από την άλλη απογοητεύεσαι που ο φίλος σου δεν το καταλαβαίνει. Μήπως θέλεις να αποδείξεις αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή δεν σε καταλαβαίνει;
και πέρα από αυτό πάντα έδειχνα \'\'σκληρό καρύδι\'\', οι φίλες μου με αποκαλούσαν \'\'αναίσθητη\'\' και ένας πρώην με είχε χαρακτηρήσει και ως \'\'κρύο αίμα\'\'. Δείχνω πολύ δυναμική και τώρα ξαφνικά θα πρέπει να τους δείξω κάτι εντελώς διαφορετικό...
... σκέψου λίγο : Πόσο πολύ σημαντικό (ή αντίστοιχα : ΠΙΕΣΤΙΚΟ) είναι για σένα το να ΠΡΕΠΕΙ να δείχνεις στους άλλους κατι που ΕΚΕΙΝΟΙ περιμένουν να είσαι ... κι οχι αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εισαι και αισθάνεσαι ... ;;;Quote:
Originally posted by kely28
και πέρα από αυτό πάντα έδειχνα \'\'σκληρό καρύδι\'\', οι φίλες μου με αποκαλούσαν \'\'αναίσθητη\'\' και ένας πρώην με είχε χαρακτηρήσει και ως \'\'κρύο αίμα\'\'. Δείχνω πολύ δυναμική και τώρα ξαφνικά θα πρέπει να τους δείξω κάτι εντελώς διαφορετικό...
Αυτό θέλεις πραγματικά ή μέσα σ΄αυτό εγκλωβίζεσαι και υποφέρεις ;
τα λόγια σου όντως ισχύουν ως ένα βαθμό, αλλά θα πρέπει να πω πως όντως ήμουν και κάπως έτσι. Δεν έδειχνα μόνο, ήμουν κιόλας. Ίσως όχι τόσο όσο έδειχνα, αλλά πάντως ήμουν...
και ίσως μόλις συνέλθω λιγάκι να πρέπει να επανατοποθετήσω πολλά πράγματα στις σχέσεις μου με τους γύρω μου...
δεύτερη μέρα με efexor και έχω κάτι ζαλάδες... και πονοκεφάλους, αλλά αυτούς τους είχα και προ efexor...
Κέλυ μου, δεν ήξερα ότι ήταν τόσο πρόσφατο. Έγώ θα σου πρότεινα να μην του το πεις για να δεις αν θα το καταλάβει εκείνος. Είναι σα να του δίνεις μασημένο φαί. Όχι μόνο επειδή είναι γιατρός, αλλά πάνω απ όλα είναι ο άνθρωπός σου.
Όσο για το πως λειτουργείς απέναντι στους άλλους, πιστεύω ότι αυτό είναι επιλογή σου, οπότε δεν βρίσκω λόγο να αλλάξεις τη συμπεριφορά σου επειδή περνάς αυτό το προβλημα.
Βγάλε τα θέλω σου και απαίτησε τα, πρώτα απ όλα από σένα την ίδια.
Αν σε αυτή την κατάσταση έχει συντελέσει το γεγονός ότι καταπιέστηκες απέναντι στους ανθρώπους, κάνε κάτι γρήγορα. Βγάλ\' τα και σε όποιον αρέσει.
Σε όποιον δεν αρέσει δεν έχει κανένα νόημα να είναι δίπλα σου....
Κέλλυ να σου πω πως διακρινω ενα θυμο απεναντι στο συντροφο σου ισως...ισως ομως να κανω κ λάθος. Επισης να σου πω πως σε καταλαβαινω μιας κ που οχι πολυ παλια, αλλα 2 χρονια πριν ειχα περάσει κ εγω ενα καταθλιπτικο επεισοδιο. Ποτε δεν πίστευα οτι θα βγω απο ολο αυτο, οτι θα δουλέψω οπως τώρα, οτι θα διεκδικήσω πραγματα ακομα κι οταν νιωθω να λυγιζω...Κι ομως έγινε....
Αρα μπορει να γινει, να εισαι καλύτερα απο ποτέ....ακομα κ πριν απο το επεισοδιο αυτο.
Δεν εχω να σε συμβουλεψω κατι, μονο καλη δύναμη σε ολο αυτο
πάντα είχα μια ήπια κατάθλιψη, την οποία την πάλευα μόνη, δεν έιχα απευθυνθεί ποτέ σε ψυχιάτρο και όλη μου η ζωή λειτουργούσε πάντα \'\'κουτσά-στραβά\'\' και αυτό το είχα συνηθίσει... νομίζω εξάλλου πως είναι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που ζουν κάπως έτσι... τώρα απλά κατέρευσα και υπο τον φόβο μήπως χειροτερέψω και μου γυρίσει σε καμιά μανιοκατάθλιψη ή τίποτα χειρότερο αποφάσισα να επισκεφθω γιατρό. Ο γιατρός διέγνωσε ήπια προς βαριά κατάθλιψη, μου έδωσε την αγωγή και μου είπε πως το πρόλαβα εγκαίρως και πως θα γίνω καλά σχετικά γρήγορα και μετά θα είμαι έτοιμη να κάνω ό,τι επιθυμώ και θα νιώθω άλλος άνθρωπος! Και όταν με ρώτησε \'\'τί θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον, τί θα σου έδινε χαρά\'\' εγώ απάντησα \'\'δεν ξέρω, ιδέα δεν έχω πως είναι να ζεις χωρίς κατάθλιψη\'\'... και πραγματικά δεν ξέρω πως θα είμαι μετά από κάποιους μήνες, πόσο θα έχω αλλάξει πρωτίστως εγώ και κατά συνέπεια η ζωή μου...
Αυτό που λες είναι ίσως και ο δρόμος προς τη λύση του προβλήματος. Γιατί η ζωή σου δεν θα αλλάξει αυτόματα επειδή θα νιώσεις καλύτερα με τα φάρμακα. Αυτό εξάλλου ήθελα να σου επισημάνω προηγουμένως, όταν σε ρώτησα μήπως προσπαθείς να αποδείξεις ότι ο φίλος σου δεν σε καταλαβαίνει: ότι ενδεχομένως χρειάζεται να επαναπροσδιορίσεις τις σχέσεις σου.Quote:
Originally posted by kely28
τα λόγια σου όντως ισχύουν ως ένα βαθμό, αλλά θα πρέπει να πω πως όντως ήμουν και κάπως έτσι. Δεν έδειχνα μόνο, ήμουν κιόλας. Ίσως όχι τόσο όσο έδειχνα, αλλά πάντως ήμουν...
και ίσως μόλις συνέλθω λιγάκι να πρέπει να επανατοποθετήσω πολλά πράγματα στις σχέσεις μου με τους γύρω μου...
Και πρωτίστως τη σχέση με τον εαυτό σου, αφού είτε δεν επιδιώκεις να σε καταλάβουν, είτε επιλέγεις ανθρώπους που δεν μπορούν να σε καταλάβουν. Λες ότι πάντα είχες μια ήπια κατάθλιψη...όμως ταυτόχρονα φαινόσουν/ήσουν \'αναίσθητη\' και \'σκληρό καρύδι\'. Ξέρεις, τα τείχη που υψώνουμε μας προστατεύουν μεν, μας περιορίζουν δε.
ξέρω εγώ βρε Μαρινάκι τι έχει πρωτοφταίξει... ο σύντροφός μου ασχολείται τόσο πολύ με άλλα πράγματα, αλλά ίσως να μην φταίει αυτός, αφού θεωρεί πως όλα είναι καλά με εμένα, έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλειά.
Και το τείχος όντως το ύψωνα για να προστατευθώ, αλλά δεν είχα ποτέ σκεφθεί πως θα με απομόνωνε ταυτοχρόνως.
kelly εχεις μιλήσει στο σύντροφο σου σχετικά με τα οσα σε ενοχλουν στη μεταξύ σας σχέση? εκφράζεις γενικοτερα τις αναγκες σου, τα συναισθήματα σου?
σκοπεύω μόλις συνέλθω λιγάκι να βάλω τα πράγματα σε μία τάξη...
το θέμα είναι τί γίνεται όταν τις εκφράζεις αλλά δεν ικανοποιούνται... φεύγεις?
kely, δεν λεω να κανεις βαρυγδουπες δηλώσεις...ομως θέματα που φαινονται απλα τελικά δεν ειναι. σκεψου μια σκηνη: μπαινει το αγορι σου κ σε ρωτάει πως εισαι? εσύ απαντας \"καλα\", ομως μονο καλά δεν εισαι....Κ απο κει ξεκιναει ενα ολοκληρο πράγμα που δεν κανει κανεναν να περνα καλα κ κρατά κ τους δυο σας σε αποσταση. Ξερεις ας πουμε αν του πεις πώς δεν εισαι καλά, δεν ΄ξέρεις γιατι, αλλα υποθέτεις 2-3 πραγματα ή οτι άλλο αισθανεσαι πως θα αντιδράσει? Ξέρεις αν θα σε ικανοποιησουν τα οσα θα πει κ οσα θα κανει? Μπορει να νομιζεις πώς γνωριζεις κ να αποφευγεις μια τετοια συζήτηση. Ή μπορει να φοβάσαι, κ πάλι να αποφεύγεις τη συζήτηση...Ομως κ τα δύο εχουν το ιδιο αποτέλεσμα.Δεν γινεται συζήτηση επί του θέματος που σε καιει. Κ έτσι μένει το τειχος αναμεσα σας.
Εχω να σου πω πώς αυτο το τειχος το κρατουσα κ εγω πολλες φορες κ κλεινομουν κ εγω πολυ στον εαυτο μου-το κάνω ακομα κ τώρα καποιες φορές. Ποτέ δεν κέρδισα με το να απομακρύνομαι απο τους άλλους. Απο αυτους που ήλπιζα οτι υπάρχει καλη σχεση μεταξύ μας...Αντιθετως! Οσες φορές το τολμησα βγηκα πάντα κερδισμενη.Ειτε γιατι αισθανθηκαμε πιο κοντα ο ενας στον άλλο, ειτε γιατι διαπίστωσα οτι δεν υπάρχει κοινο σημειο επαφής. Με άλλα λογια ηρθα πιο κοντα στην πραγματικοτητα κ οχι στη φαντασια κ στις υποθέσεις.
όπως λέει και ο Λαζόπουλος \'\'βγάλ\' το από μέσα σου\'\'.
το κρατάω και με έχει τσακίσει, από την άλλη όμως φοβάμαι να το πω... δε θέλω να κάνω κάτι τέτοιο τώρα, υπό το βάρος της κατάστασης που βρίσκομαι. Φοβάμαι μην πω πράγματα, για τα οποία μετανιώσω. Θέλω όταν θα μιλήσω να είμαι σχετικά καλά. Να ξέρω τί μου γίνεται δηλαδή... γιατί τώρα είμαι κάπως χαμένη...
kely, στο ξαναλέω: καταλαβαινω τί λες....
Άλλο ειναι ομως να ανοιχτεις πληρως κ να πεις με καθε λεπτομερεια τί αισθανεσαι κ πώς, κ ειναι αλλο να δωσεις ενα στίγμα, οτι δλδ δεν αισθανεσαι καλα....οτι σε βαραινει κατι. Κ φυσικα ειναι άλλο να παριστάνεις οτι δεν τρεχει κ τπτ.....
Ουσιαστικα παγιδεύεσαι κ εγκλωβίζεσαι πρωτη εσύ, κ στη συνεχεια θυμώνεις κ με τον άλλο που δεν σε καταλαβαινει....Τον βοηθάς να σε καταλαβει?
πριν λίγες μέρες του είπα πως δεν είμαι καλά και δεν ξέρω γιατί... προσπάθησε να με ρωτήσει εκείνη τη στιγμή 2-3 πράγματα (αν έγινε κάτι στη δουλειά και τέτοια), εγώ συνέχιζα να λέω πως δεν ξέρω γιατί και δε με ξαναρώτησε μετά. Τί να του πω τώρα πάλι;;;
εγω Κέλυ προσπαθώ να σου πω οτι αν βλέπεις, αν αισθάνεσαι οτι αυτος ο ανθρωπος προσπαθεί να σε πλησιασει, να σε \"ψαξει\", αν νιωθεις πως σε νοιαζεται κ νοιαζεσαι κ συ για τη σχεση σας, βοηθα τη σχεση σας. Κ ενας τροπος, ειναι να του εξηγησεις πώς εισαι...οπως μπορεις τώρα.
Quote:
Originally posted by Sofia
kely, στο ξαναλέω: καταλαβαινω τί λες....
ειναι ομως να ανοιχτεις πληρως κ να πεις με καθε λεπτομερεια τί αισθανεσαι κ πώς, κ ειναι αλλο να δωσεις ενα στίγμα, οτι δλδ δεν αισθανεσαι καλα....οτι σε βαραινει κατι. Κ φυσικα ειναι άλλο να παριστάνεις οτι δεν τρεχει κ τπτ.....
Ουσιαστικα παγιδεύεσαι κ εγκλωβίζεσαι πρωτη εσύ, κ στη συνεχεια θυμώνεις κ με τον άλλο που δεν σε καταλαβαινει....Τον βοηθάς να σε καταλαβει?
Sorry που επεμβαίνω ...αλλά την Kelly την νοιώθω απόλυτα και αντιλαβάνομαι πως νοιώθει. Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσεις σε κάποιον που βλεπεις πως είναι στον κόσμο του milko!!!Είναι πολύ δύσκολο όταν κάποιος δεν σε προσεγγίζει σχεδόν καθόλου ή και καθόλου να τους πεις \"ΟΧΙ, δεν είμαι καλά!\" Είμαι σίγουρη πως όσο κι αν κρύβεται η Kelly, κάποια σημάδια του \"δεν είμαι καλά\" βγάζει ....αλλά μάλλον ο φιλαράκος της είναι too busy για να την προσέξει! Έτσι πάλι λέω εγώ. Και συμφωνώ με την Kelly πως μάλλον ΤΩΡΑ δεν είναι κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσει όποιου είδους κουβέντα με τον φίλο της . Δεν ξέρω αν είμαι επηρρεασμένη από την δική μου κατάσταση ....απλά Kelly μου να ξέρεις πως υπάρχει κι άλλο ένα άτομο που αντιδρά και σκέφτεται σαν εσένα-δεν είσαι εξωγήινη ..! Προσπάθησε να κοιτάξεις τον εαυτό σου τώρα. Σίγουρα όταν νοιώσεις καλύτερα... θα δεις τα πράγματα με άλλο μάτι...και σίγουρα θα κάνεις πολλές αναθεωρήσεις ....Αυτό περιμένω κι εγώ για μένα. Φιλιά