τι cute ο νυν...μακαρι να ειχαμε ολες τετοια ατομα διπλα μας..εγω για αλλη μια φορα χωρια...κλασσικα!
Printable View
τι cute ο νυν...μακαρι να ειχαμε ολες τετοια ατομα διπλα μας..εγω για αλλη μια φορα χωρια...κλασσικα!
χωρισα*
@smoke: O πρώην καλά έκανε και έγινε πρώην...
Και καλά αυτός που δεν θα τα έφτιαχνε με χοντρή, εσύ γιατί τα έφτιαξες με μαλάκα;;;
:P :P
@free: Μάλλον γι' αυτό δεν είσαι τόσο καλά τελευταία γλυκιά μου, ίσως και να ναι για καλό αυτό... :)
Έλα ντε! Μακάρι να το είχα καταλάβει πιο νωρίς, πριν φτάσω στο σημείο να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου...Quote:
Originally posted by Xoreytarou
Και καλά αυτός που δεν θα τα έφτιαχνε με χοντρή, εσύ γιατί τα έφτιαξες με μαλάκα;;;
Τέσπα...
εμενα ο πρωιν μου με ελεγε χοντρη και οτι ειχα ασχημο κ@λ@ αν και ημουν 61 κιλα, και δεν ηταν μονο αυτος ο πατερας μιας φιλης μου μου ειπε : βλεπω ναταλία το τρως ολο το φαγητο σου
και το θεικο οι φιλοι της αδερφης μου τη ρωτησαν εαν μοιαζουμε και αυτη απνατησε : βεβαια μονο που η ναταλια ειναι λιγο γομαρακι, με αποτελεσμα οταν εφτασα στη γιορτη να γελανε ολοι και να με αποκαλουν "το γομαρι" και να μουτζωνουν την αδερφη μου,
με λιγα λογια αλλοι με βλεπουν χοντρη και αλλοι οχι. αντε να βγαλεις ακρη ιδιως αν τα νευρα σου ειναι τσιτα σιγουρα πιστευεις αυτους που σε λενε χοντρη. δυτυχως εχω φτασει στο σημειο να μη μπορω να πιστεψω αυτους που θα βρεθουν να πουν μια καλη κουβεντα
61 κιλα??χοντρη??..ελεοςςςς Θεε μου...
αλλα και γω χοντρη με εβλεπα στα 61 οποτε..τι να λεμε τωρα!αυτο εδειχνα και στους αλλους!
Η Ελενιτσα το μωρο μου μου λεει:Μαμα δεν μπορω να σε αγκαλιασω με τα χερια μου ουτε με τα ποδια μου!!Εισαι χοντρη μαμα!!
Εγω:Ειναι χοντρη η μανουλα μωρο μου??
Η Ελενιτσα:Οχι μαμα.Απλα εχεις μεγαλη κοιλιτσα!!!
Τι να πουν και αυτα τα κακομοιρα ......
ΦΙΛΙΑ!!!
χαρακτηριστικο περιστατικο που θυμαμαι: ημουν γυρω στα 14 με 15 και ειχαμε παει για πασχα στα πεθερικα της αδερφης μου στο χωριο. εκει που καθομασταν λοιπον οι νεαροτεροι και μαζι και τα αδερφια του γαμπρου(καμια 8ετια κ βαλε μεγαλυτεροι ολοι απο μενα) λεει η αδερφη του: πωπω παχυνα πρεπει να κανω διαιτα. Οποτε στο καπακι πεταγεται ο μικροτερος αδερφος του και συμπληρωνει: αμα θες εσυ διαιτα τι να πει και η Ρια΄;;;;;; (σημειωτεον οτι με ειχαν γνωρισει εκεινο το σκ). φυσικα δεν μπορεσα να πω κατι ως νεα και αμαθη στην μ.......α του κοσμου. τωρα βεβαια θα τρωγε γερη μπουφλα ο Κλουνει της κακιασ ωρας!!!!!
Πριν χρόνια, Βρισκόμουν σε σπίτι φίλου, 15άυγουστο, κι αφού είχαμε φάει όλοι του σκασμού με ρώτάει η μάνα του " θέλεις δεύτερο κομμάτι γαλακτομπούρεκο;" "όχι ευχαριστώ, έχω σκάσει" απαντάω. "Είσαι σίγουρη; Ξέρω πως εσεις οι χοντροί δεν χορταίνετε με ένα!!" συμπληρώνει. Τι να της πεις...
Κάποιος πρώην μου έλεγε " Δε με πειράζει που είσαι παχουλή, μόνο αυτή την κοιλιά να βγάλεις..."
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Σε κάποια καλή περίοδο δίαιτας είχα φτάσει 79 κιλά απο 96. Πάω για καφέ με φίλη μου που έκανε επίσης δίαιτα εκείνη την περίοδο. Είχαμε να βρεθούμε απο πρίν χασω τα κιλά. Η ατάκα της "Έχω χάσει 4 κιλά και ήδη φαίνεται η διαφορά. Κοίτα με στο πλάι. Δεν πετάει πια τόσο η κοιλιά μου. Εσύ πως πας με τη δίαιτα; Πρέπει να χεις χάσει 2-3 κιλάκια ε;" "Κάπου τόσα..." της απάντησα. 'Ελεος!!!
Την περίοδο βέβαια εκείνη είχα ακούσει και καλά όπως όταν μου είπε η αδερφή μου "Καλά εσύ έκανες κορμάρα!Να σου δώσω τις πιστωτικές μου να πας να ψωνίσεις ρούχα; Αμαρτία να φοράς τα παλιά!"
Και το καλύτερο απο τον κολλητό μου "Έτσι που έγινες φοβάμαι να σε αγγίξω. Τι ομορφιά! Είσαι σαν σταρ! Ντρέπομαι και που σου μιλάω!"
Όταν έγινα μέλος εδώ ήμουν 102 κιλά. είχα χάσει ήδη 7 κιλά.Όταν ξεκίνησα τον Νοέμβριο να "προσέχω" ήμουν 109.
Τώρα είμαι 98 (τελευταία φορά που ζυγίστικα ήταν πολλές μέρες πριν). 11 κιλά κάτω φαίνονται. Σήμερα συνάντησα στο δρόμο, τη μαμά μιας παλιάς μου συμμαθήτριας. "Α καλέ γέννησες ε;" μου λέει. "Μα δεν ήμουν έγκυος" απαντώ. "Αφου σε είχα δει απο το αυτοκίνητο πριν κάτι μήνες και ήσουν" "όχι δεν ήμουν. Απλά είχα παχύνει" "Μα τέτοια κοιλάρα μόνο απο το φαγητό;"
Σήμερα άκουσα μια ωραία και θετική ατάκα, απο υπάλληλο του super market που ψωνίζω και είχε να με δεί πολύ καιρό....
"Εσείς δεν χάσατε 20 κιλά... χάσατε 20 χρόνια!!! Τελικά το πάχος γερνάει τον άνθρωπο, δείχνετε 20 χρονών !!"
Αυτό το έγραφα πέρσυ, σαν πρόβλεψη για το τί θα πεί η μαμά μου όταν φτάσω τα 59 κιλά....
Χθές που με είδε στα 61 (ακόμα δεν έχω φτάσει τα 59) αναφώνησε.... "Πώς έχεις γίνει έτσι; ανατρίχιασα! Τι σου συμβαίνει παιδάκι μου, σκέτα κόκκαλα έχεις μείνει. Πήγαινε σε κανένα γιατρό"...Quote:
Originally posted by Μάρω
Η μαμά μου:
Οταν ήμουν 98 κιλά.... "Εχεις παχύνει πολύ, να πάς να κάνεις εξετάσεις μήπως έχεις θυροειδή."
Τώρα που είμαι 73,5 κιλά.... "Εχεις αδυνατίσει πολύ, να πάς να κάνεις εξετάσεις να δείς τι συμβαίνει κι αδυνατίζεις" (η δίαιτα δεν παίζει σαν αιτιολογία)........
Δεν θέλω ούτε να σκεφτώ τι θα πεί όταν θα φτάσω τα 59 κιλά!! :lol:
Αφήστε που ενώ τρώγαμε μακαρονάδα ήθελε να με ταϊσει και ψωμί βουτηγμένο στο λάδι απο τη σαλάτα για να με παχύνει!!! χα χα χα χα
Κατά τα άλλα, όταν ήμουν χοντρή ήμουν χάλια, κινδύνευα απο πίεση και χοληστερίνη κι έπρεπε να κάνω εξετάσεις....
Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.....
της μανας θελεις να πεις....Quote:
Originally posted by Μάρω
..........
Αφήστε που ενώ τρώγαμε μακαρονάδα ήθελε να με ταϊσει και ψωμί βουτηγμένο στο λάδι απο τη σαλάτα για να με παχύνει!!! χα χα χα χα
Κατά τα άλλα, όταν ήμουν χοντρή ήμουν χάλια, κινδύνευα απο πίεση και χοληστερίνη κι έπρεπε να κάνω εξετάσεις....
Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.....
η ΜΑΝΑ δεν ειναι ενας ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ανθρωπος να πεις....
ειναι η αιτια που ταλαιπωρουμαστε σ αυτη τη ζωη!!!!!!!!!!!
Απ' τις πιο κλασσικές ατάκες των δικών μου όταν διήγα περιόδους βουλιμικών εξάρσεων.
Είχα ρίξει μέσα μου το καταπέτασμα και ξαφνικά μου έλεγαν:
Πως είσαι ρε παιδί μου;Μόνο τα κόκκαλα έμειναν.Μα καλά γιατί δεν τρως καθόλου;Τώρα τι να τους πεις...Τελικά σα να υπήρχε κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας έ; :) :) :)
σε μένα πάλι συνέβη το εξής....η γιαγιά μου όταν είχε καλέσει τις (αρχικουτσομπόλες μαζί κι αυτή) φίλες της, εγώ είχα χάσει γύρω στα 12 κιλα κ τις μέρες αυτές δεν έκανα δίαιτα κ λόγω εξετάσεων είχα βάλει 2-3 κιλάκια....χαρακτηριστική ατάκα των κουτσομπόλων?
"καλέ πώς αδυνάτισες εσύ έτσι? άλλα παχουλούτσικα βάζουν κιλά στις εξετάσεις!!! εσύ πώς κ αδυνάτισες τόσο? δίαιτα κάνεις?""
ΝΑ ΤΙΣ ΣΚΟΤΩΣΩ???????????
Oχι Θαλεια μου μην την σκοτωνεις!!!
Τι θα κανουμε μετα??Με ποιον θα νευριαζουμε?
Μετα απο σχεδον 45 κιλα χασιμο αυτο που μου εμεινε ειναι:''τωρα φαινεται οτι εχασες!!''
''πως εκοψες ετσι στο προσωπο!!!!κοιτα πως στενεψαν τα μαγουλα σου!!!''
''Τωρα χωρισε το σωμα σου !!!Μεση ,στομαχι,κοιλια κτλ τωρα φανηκαν ολα!!!''
Και οπως λςω και εγω:ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΠΑΙΔΙΑ!!!!
ΦΙΛΙΑ!!!!
2sweet2b4go10 πόσο δίκιο έχεις....
moonbear, δεν πρόλαβα να σου απαντήσω στο chat γιατί μίλαγα στο τηλέφωνο. Τα κατάφερες και μόνη βλέπω. Γράψε μας και κάτι για σένα.
Οι ατάκες που κατά καιρούς έχουν αναφερθεί αποτελούν κάπου ένα κομμάτι και της δικής μου ζωής....ειδικά όταν οι πολύ δικοί σου άνθωποι συνηδητοποιείς ότι ΠΟΤΕ δεν θα σε καταλάβουν όσο θα έπρεπε...όχι ότι δεν σε αγαπάνε...απλά η αγάπη εκδηλώνεται κάποιες φορές τόσο αρνητικά...ένα απλό παράδειγμα...είχα μαλώσει με την αδερφή μου πριν από χρόνια,για κάτι πολύ ασήμαντο,στη μέση μπαίνει και η μητέρα μου και αντί να προσπαθήσουμε να λύσουμε τις χαζές διαφορές μας εκείνη τη στιγμή,με "στήνουν και οι δυο στον τοίχο" και αρχίζουν έναν παράλογο πόλεμο του στυλ "...και πως είσαι έτσι,τί θα κάνεις στη ζωή σου έτσι..."...Φτάνοντας στο σημείο να μου πει η αδερφή μου.."ντρεπομαι να κυκλοφορώ μαζί σου..."....κι εγώ να λιώσω στο κλάμα και να αισθάνομαι πιο χάλια από ποτέ,λες και εμένα μου άρεζε να είμαι έτσι και το διασκέδαζα...Κατάλαβαν το λάθος τους και μου ζήτησαν συγγνώμη....αγκαλιές και φιλιά....Ειπώθηκε όμως η κακία και ποτέ δεν προκειται να ξεχάσω...εγώ γιατί δεν είμαι έτσι?δλδ αν μαλώσω με κάποιον ανάπηρο θα του αναφέρω την αναπηρία του ως επιχείρημα?????????...χμ....I don't think so!!!
ΟΥΦ,,,,νομίζω ότι νιώθω καλύτερα που το είπα....Σας ευχαριστώ που μ'ανεχτήκατε!!!!!!!
Moonbear, πάλι καλά που σου ζήτησαν συγνώμη με αγκαλιές και φιλιά και όχι προσφέροντάς σου φαγητό. Στη δική μου οικογένεια πάντα η λύση ήταν το φαγητό. Μάλωνε ο μπαμπάς με τη μαμά; Να τα γλυκά για να μη στεναχωριόνται τα παιδια. Χτύπαγα; Θύμωνα; Έπαιρνα καλούς βαθμους στο σχολείο; Με μάλωναν; Πάντα υπήρχε κάποιο αγαπημένο μου φαγητό στο τραπέζι για με επιβραβεύσει ή για να βρουν την εξιλέωσή τους. Και τώρα που ξεσπάω στο φαγητό όποτε αισθάνομαι άσχημα η μάνα το μόνο που έχει να πει είναι "πάλι τρώς; Δενβλέπεις την κοιλιά σου που κρέμεται;"
Ειλικρινά δεν μπορώ να ψυχολογήσω κάποια πράγματα...έχω συμφιλιωθεί με τους δαίμονες του παρελθόντος,αν και όχι τελείως,είμαι 32 και τρέμω στην κριτική της μητέρας μου...δεν είναι ότι το κάνει με κακία,απλά πιστεύω ότι δεν μπορεί να εκδηλωθεί απέναντί μου όπως θα έπρεπε,με αποτέλεσμα εγώ να τα ακούω όλα και να πληγώνομαι...νομίζω ότι κάτι τέτοιο τρέχει...και τί τακτική είναι αυτή ρε smith,να κάνεις τον άλλον χώμα και μετά να τον επιβραβεύεις....καλύτερα μην κάνεις τίποτε!!!!!!!!
Moonbear, λανθασμένη τακτική αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Νομίζουν πως η αντίδραση του "θύματος" είναι ναζάκια ή κάτι τέτοιο μάλλον, δεν ξέρω τι να πω. Κι εμένα η μάνα μου δεν τα λέει απο κακία. Ξέρω πως είναι απο αγάπη και ενδιαφέρον αλλά θα προτιμούσα να μου πει σ'αγαπάω για να το δείξει, και όχι να μου λέει "πάλι τρώς;" "δεν θα παντρευτείς;" "πως ντυθηκες έτσι;", "το αγόρασες αυτό το χάλι;" "τι χοντρά πόδια που έχεις!" .
Η μαμα μου προχθες: "Αχ!Θελω να χασω 3-4 κιλα!Γιατι να μην ημουν κ εγω ανορεξικη οπως εσυ τοτε?"
Ενταξει το ξερω οτι προσπαθει να καταλαβει κ οτι το πε για πλακα...Αλλα γιατι να μην καταλαβαινουν οτι στην πλακα λεγονται τα σοβαροτερα πραγματα;
Έτσι είναι smile002 ...ειπώνονται πράγματα χωρίς να τα εννοούν,χωρίς όμως και να κατανοούν στην ουσία και τα αισθήματα του άλλου...και καλά να στην λέει ο κάθε καλοθελητής "φίλος" ή μη,όταν όμως είναι κάποιος που τον αγαπάς και τον εκτιμάς τόσο πολύ (όπως η οικογένειά σου)...ε τότε είναι κάπως....
απλα ειναι εξοργιστικο οποιοσδηποτε που δεν ειναι "απο μεσα" να πεταει πραγματα χωρις να εχει συναισθηση τι λεει...κ ειναι ακομα πιο εξοργιστικο γιατι κ να μιλησεις σε τοιχο θα τα πεις επειδη δεν θα καταλαβουν πληρως αν δε το ζησουν...υπομονη λοιπον με τις ατακες κ...οψομεθα!!!
Σωστήηηηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!! !!!!!!!!!
Το τι έχουν ακούσει τ'αφτάκια μας και τι τους μέλλεται ακόμα ν'ακούσουν...
Μία είναι η λύση: Υπουργείο Εσωτερικών-Υπουργείο Εξωτερικών...Ή αλλιώς :μπενάκης-βγαινάκης...
Κοινώς,απ'το ένα αφτί θα μπαίνουν(αναπόφευκτο) κι απ'το άλλο θα βγαίνουν (επιλογή)
ΧΑΧΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΤΑΚΕΣ ΘΕΙΚΕΣ ΧΕΕΧΧΕΕΧΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΑΝ ΤΗ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΝ ΓΕΛΑΩ ΟΜΩΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΘΟΡΙΣΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΗΤΑΝ Η ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΤΑ ΒΟΥΛΙΜΙΚΑ ΜΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ....ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΑΜΕ ΕΜΤΑΚΟΜΙΣΕΙ ΚΡΗΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΜΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΑΙΟ ΘΡΑΝΙΟ.ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΩΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΠΙΜΕΛΗΤΡΙΑ.ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ.ΓΥΡΝΑΩ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ.ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ "ΚΥΡΙΑ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΚΟΥΛΟΥΡΙ Μ"Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ"ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ ΚΛΕΨΑΝΕ ΤΟ ΤΟΣΤ ΜΟΥ"Η ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ"ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΚΥΡΙΑ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ"ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΧΑΣΑΝ ΤΟ ΦΑΙ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ ΟΤΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΡΑΝΙΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΟΣΤ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΟ ΚΟΥΛΟΥΡΙ ΤΟΥ ΜΙΑΧΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΛΑΤΣΙΟ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΛΑΚΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΑΘΗΝΑΙΑ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΟΥΣ΄)ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ?Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΟΥ ΜΕ ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΙΟΛΑΣ!ΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΤΙ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙΣ!ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ Σ ΛΕΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ!ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΟΛΟΥΣ!ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ¨)
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ?ΧΕΧΕΧΕ
Δυστυχώς τα παιδιά μπορεί να είναι πολύ σκληρά και πετάνε αλήθειες με πολύ λάθος τρόπο που πονάνε πολύ....και σε ένα μεγάλο ποσοστό φταίνε και οι ίδιοι οι γονείς που δεν τα μαθαίνουν να συμπεριφέρονται σωστά και από μικρή ηλικία να σέβονται το διπλανό τους....δεν αναφέρομαι στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας που είναι τελείως απαράδεκτο και που οφείλει να τα επηρεάζει με θετικό τρόπο και όχι να αναμασάει τακτικές του παρελθόντος...
Απο προσωπικη εμπειρια,εχω να πω οτι τα παιδακια ναι,ειναι σκληρα..Οκ,ποτε δε βρεθηκα στη θεση του να εισπραξω καποιο σχολιο,αλλα μεταξυ τους γινεται πανικος..Τωρα τι να πω,αν υπαρχουν δακαλοι που το ενισχυουν αυτο το πραγμα..τοτε πως να κατηγορησεις τα παιδακια..
όταν ήμουν μικρή πήγαμε για μπάνιο με τον αδερφό μου κατα 4 χρόνια μικρότερο και ένα φίλο του. εύσωμο παιδάκι εγώ πλατσούριζα ανέμελα... στην ακροθαλασσιά μακρύα από τα μικρά. σε κάποια φάση συναντάμε μια φιλική οικογένεια με τα παιδάκια τους... οπότε το ένα παιδάκι λέει στον αδερφό που και στον φίλο του...
ρε δείτε εκεί την χοντρή!!! ο αδερφός μου... που; να ρε εκεί η χοντρή! ο αδερφός μου ξανά ... που λες ρε; ο άλλος ο μικρός να έρχεται να στέκεται δίπλα μου για να καταλάβουν! ο αδερφός μου που με είχε συνηθίσει να του λέει έπειτα.... ρε χαζέ αυτή δεν είναι χοντρή είναι η αδερφή μου!!! χεχεχεχεχε αχ το αδερφάκι μου το καλό!!!
Αχ!Ψυχή μου!Τι γλυκούλης αδελφούλης! :)
Τα παιδια μπορουν να ειναι σκληρα ειδικα σε μικρη ηλικια επειδη δε συνειδητοποιουν τη βαρυτητα που μπορει να εχουν οσα πουν σε καποια στιγμη.Πιστευω οτι το κανουν ασυνειδητα κ οτι δε σκοπευουν να πονεσουν τον αλλο.Βεβαια φταινε οι γονεις κ το σχολειο εν μερει αν αναπαραγει προτυπα κ τα μαθαινουν εμμεσα να κατηγοριοποιουν αυτοματα τους ανθρωπους απο μια πολυ μικρη ηλικια ("χοντρος"-"λεπτος").Επισης νομιζω οτι σ αυτες τις περιπτωσεις να ακους αρνητικα σχολια για οτιδηποτε απο ενα μικρο παιδι ποναει πιο πολυ επειδη εγω τουλαχιστον οταν μου τυχαινε σκεφτομουν οτι "ακομα κ το μικρο το βλεπει το ταδε ελαττωμα φαντασου οι υπολοιποι!"
καλα smile εισαι στο μυαλο μου..Πολλες φορες που το εχω συζητησει,ειχα στο μυαλο μου αυτο ακριβως..Οτι το παιδακι βλεπει αυτο που βλεπουν οι αλλοι,μονο που ακομα δεν ξερει να κρυφτει και να μην το πει..Κι ετσι..τα θεωρουμε σκληρα..
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες may,είναι όμως και μερικά παιδιά που θέλουν επειγόντως εξορκισμό γιατί κρύβουν μέσα τους από έναν "βελζεβούλη"...τις προάλλες στη γειτονιά συναντώ μια μαμά με το βλαστάρι της...λίγο πιο πέρα κοιμόταν ένα αδέσποτο,που όλοι το φροντίζουμε γιατί είναι πολύ ήρεμο και συμπαθέστατο...η μαμά και το παιδί περνάνε από δίπλα και ο μικρός το κλωτσάει....το σκυλάκι αντέδρασε με μια κραυγή πόνου και σηκώθηκε να φύγει....και αντί η μαμά του να το μαλώσει ή έστω κάτι να του πει για να το συνετίσει,γυρνάει με μια απάθεια και γελώντας του λέει "άντε τελείωνε,αργήσαμε..."Γιατί το λέω αυτό?...γιατί όπως και να το κάνουμε,ανήκουμε σε μια ομάδα ανθρώπων που κάποιοι "ανώτεροι" πάντα μας αντιμετωπίζουν σαν κάθε αδέσποτο...και οι γονείς θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα διδάξουν την έννοια της διαφορετικότητας.
συμφωνω..απο κει ξεκινανε ολα σε καθε περιπτωση..απο τους γονεις.Οταν το παιδακι κανει ενα καποιο κακο σχολιο και δεν παρεμβουν οι γονεις,ειναι βεβαιο οτι απο καποια ηλικια και μετα θα το λεει συνειδητα και με κακια..
:( Είναι τόσο θλιβερό!...
Πόσο μεγάλη η ευθύνη να είναι κανείς γονιός
και πόσο επιπόλαια κι αβίαστα παίρνουμε την απόφαση αυτή
συχνά ανώριμοι,ανασφαλείς,θολωμέ νοι από πάθη,εγκληματικά ανέτοιμοι...
Γονείς σε παρατεταμένη εφηβεία,γονείς παραδομένοι στο κυνήγι της ύλης,
υποταγμένοι στους κανόνες επιβολής του πιο ισχυρού
και της επίτευξης του στόχου με όποιο μέσο και τίμημα,
τι παράδειγμα να δώσουν στα παιδιά τους;
Αν το καλούπι είναι ατελές δε βγαίνει αψεγάδιαστο το δημιούργημα του...
Διαιωνίζεται το ελάττωμα και καλούπι το καλούπι απομακρύνεται στο πέρασμα του χρόνου
και των γενεών όλο και περισσότερο από το αρχικό ομοίωμα του Πλάστη του...
Από τη θέωση του...
Ποτέ δεν είσαι έτοιμος να κάνεις ένα παιδί γιατί δεν ξέρεις τι είναι... αν όμως έχεις αρχές σαν άνθρωπος που τις έχεις πάρει από το σπίτι σου και εσύ, και ευαισθησίες για τη φύση, τα ζώα, τον συνάνθρωπο τότε τα μεταφέρεις και στα παιδιά σου, στα οποία ο καθένας φέρεται ανάλογα με την παιδεία που έχει. Είναι λυπηρό να βλέπεις τέτοιες συμπεριφορές αλλά δυστυχώς όλες οι κοινωνίες έχουν πολλά "στρώματα"...... και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ανάλογα με τα δικά μας βιώματα... αναπόφευκτο και θλιβερό αλλά είναι η αλήθεια. Εγώ έχω κάνει τέτοια πλύση εγκεφάλου στο γιο μου για το περιβάλλον που μια μέρα κλαίγοντας μου λέει "μαμά αν καταστραφεί η γη μας εμείς που τη φροντίζουμε θα μείνουμε σε αυτή? και αν μείνουμε να πάρουμε τις γατούλες και τις κοτούλες από το εξοχικό, τον παπαγάλο της κ. Λένας, το σκύλο του κουμπάρου μας τα ξαδελφάκια και τους φίλους μου, το αδελφάκι μας στην Αφρική και αν μπορούμε να πάρουμε και τον φίλο του μαζί". Ενοιωσα συγκίνηση και από την άλλη λέω αυτά τα παιδιά ξεκινάνε με ευθύνες, δεν ξέρω αν είναι για καλό ή όχι αλλά είναι απαραίτητο πλέον. Οι παιδικές ψυχές είναι αθώες, δεν κλωτσάει το παιδάκι το σκυλί αλλά η μαμά που έχει κλωτσήσει πριν το δικό της παιδί. Λάθη κάνουμε όλοι σαν γονείς, δεν υπάρχει τέλειος γονιός αρκεί να μην τραυματίσουμε και κακοποιήσουμε τις ψυχούλες των παιδιών μας........
Oυτε πρεπει να τραυματισουμε τις ψυχες τους βεβαιως,ουτε τιποτα..Αλλα θεωρω και κακους γονεις αυτους,που στο φοβο τους μην παθουν τιποτα τα βλασταρια τους,τα κανουν μαλθακα και βουτυρομπεμπεδες,κατω απο τα φουστανια της μαμας,χωρις ευθυνες κτλ..
Ολα με μετρο,λοιπον,και πανω απ'ολα πρεπει ο καθενας να ξερει να ελισσεται ανλογα με το παιδι που εχει μπροστα του και τις εκαστοτε καταστασεις..
Ετσι θα μαθει και ο γονιος μαζι με το παιδι του και με την εξελιξη αυτη θα γινεται ολο και καλυτερος..