Αγγελικη
πραγματικα δεν ξερω να σου απαντησω ακριβως στις αποριες σου....
αν σε βοηθαει καθολου, οταν λεμε "διαταραχη" δεν εννοουμε "για τα σιδερα" :)
εννοουμε οτι κατι δεν παει καλα στον τροπο που καποιος αντιμετωπιζει την τροφη....
προσωπικα, εκτος απο το μικρο ποσοστο ανθρωπων που δεν εχουν καθολου γνωσεις διατροφης, και απλα για να χορτασουν την ΣΩΜΑΤΙΚΗ τους πεινα, κανουν λανθασμενες επιλογες απο αγνοια, κιε τσι σιγα σιγα βρισκονται με καποια, εως αρκετα παραπανησια κιλα, τους αλλους, που ξερουν ακριβως τι τους παχαινει αλλα δεν μπορουν να σταματησουν να το καταναλωνουν σε μεγαλες ποσοτητες,αυτους που τρωνε για να καλυψουν αλλες αναγκες τους και οχι μονο την σωματικη τους πεινα (που συνδεουν οπως ειπε η διατροφολογος σου την τροφη με το συναισθημα), αυτους που καταφευγουν σε ανεξελεγκτη καταναλωση τροφης και μετα νοιωθουν την ανακγη να την αποβαλλουν για να μην παχυνουν, κι αυτους που εχουν μισησει την τροφη και πιστευουν οτι ειναι αιτια ολων των ασχημων που τους συμβαινουν και βρισκουν χαρα μονο στο να την αποφευγουν και να χανουν κιλα, θεωρω οτι εχουν καποιο βαθμο μικροτερο η μεγαλυτερο, διαταραχης στην σχεση τους με το φαγητο....
ισως ενας ειδικος μπορει να σου απαντησει διαφορετικα η πιο σωστα :)
το σιγουρο ειναι, οτι δεν εχουν ολοι τον ιδιο βαθμο προβληματος, ουτε την ιδια δυσκολια στο να ομαλοποιησουν την σχεση τους αυτη....δεν ειναι καταδικασμενος κανεις να μεινει σε μια προβληματικη κατασταση αλλα σχεδον ο καθενας μπορει να αποκαταστησει μια υγειη σχεση με την τροφη, ειτε πιο ευκολα ειτε πιο δυσκολα...
απο τα πραγματα που μας λες, μπορω να σου πω, οτι ΣΙΓΟΥΡΑ το οτι νοιωθεις καλα με τον εαυτο σου (με τον τροπο που μας το περιγραφεις) τον αγαπας και προσπαθεις για το καλυτερο γι αυτον, ειναι μια εγγυηση, οτι και κατι να εχει στραβωσει στην σχεση σου αυτη (με την τροφη) εχει πολυ καλες προοπτικες να ισιωσει :)