Αυτό,νεράϊδα μου,λέγεται έλλειψη παιδείας και δε νομίζω πως υπάρχει κάτι να κάνεις ή να πεις ώστε ν'αλλάξει...
Με το ν'απολογείσαι είναι σαν να παραδέχεσαι την άποψη της στην περίπτωση που τα γλυκά θα ήταν για σένα...
Μπορείς να απαντήσεις με χιούμορ(αν δεν ήσουν ξινή και αχώνευτη θα έτρωγα εσένα αντί για τα γλυκά),
μπορείς ν'αδιαφορήσεις εντελώς(σαν να μη μίλησε άνθρωπος),μπορείς να πέσεις στο επίπεδο της κι εσύ,μπορείς
να ρίξεις ένα βλέμμα που θα τα πει όλα ή τέλος μπορείς και να βάλεις όρια.Ό,τι είναι πιο κοντά στην προσωπικότητα σου...
Σημασία έχει να μην το αφήνεις να σε επηρεάζει και να σου χαλά τη διάθεση...Ξέρω,δεν είναι εύκολο,αλλά είναι εφικτό.
Αυτό που εγώ έκανα όταν παλιότερα μου συνέβαινε αυτό στο δρόμο(να γυρνούν να με κοιτάξουν αφού περάσω)
ήταν να σταματώ πρώτη εγώ και να τους κοιτάω.Έτσι,όταν με είχαν προσπεράσει και ένιωθαν ασφάλεια να γυρίσουν
ν'απολαύσουν το πίσω μου θέαμα,αντίκρυζαν το μπρος μου μ'ένα βλέμμα,που τους ξεμπρόστιαζε κι έφευγαν αμέσως...
Είναι δικαίωμα όλων μας να υπάρχουμε ελεύθερα όπως γουστάρουμε!Δεν έχει πρόβλημα η εικόνα μας,αλλά το μυαλό τους!