Μια παρένθεση θα κάνω μόνο για να διευκρινίσω και μετά θα επανέλθω στο κυρίως θέμα. Σοφία αυτά που λες εγώ το έχω ζήσει , ναι χαίρομαι με μια πρώην μου που είναι καλά και ευτυχισμένη , μα η αγάπη που έχω γι’ αυτήν δεν έχει καμιά σχέση με την αγάπη που ένιωθα όταν ήμασταν στη σχέση. Μου είναι αδιάφορη ερωτικά και θέλω απλά να είναι ευτυχισμένη όπως θέλω το ίδιο και για αρκετά άλλα πρόσωπα που υπάρχουν στη ζωή μου.
Άλλο αυτό, εγώ αναφέρθηκα σε μια σχέση που ενώ υπήρχε αγάπη, δέσιμο ,πάθος, διεκδικούσαν ο ένας τον άλλον , θελαν να είναι ζευγάρι, μα είχαμε εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις ,άλλους ρυθμούς άλλα θέλω, και πιστεύω και τότε πήραν την απόφαση να χωρίσουν ακριβός επειδή αγαπούσαν ο ένας τον άλλον και για να τον αφήσουν ελεύθερο να κάνει ο καθένας μια σχέση πιο κοντά στα δεδομένα του.
Μα πέρασαν οι μήνες και έγιναν χρόνια και παρόλο που προσπάθησαν να κάνουν άλλες σχέσεις υπήρχε μια αγάπη ολοζώντανη που δεν ήθελε με τίποτα να τα παρατήσει.( και δεν τα έχει παρατήσει ακόμα για την ακρίβεια ) Και ενώ ήταν ελεύθεροι να προχωρήσουν και παρόλο που ο καθένας παρότρυνε τον άλλον να προχωρήσει {ενώ μεσα τους μάτωνε η ψυχούλα τους } κανένας δεν έκανε το βήμα , και σήμερα που λες εξακολουθούν να αγαπιούνται, να τρελαίνουνε μεσα τους όταν μαθαίνουν ότι ο άλλος η η άλλη βγήκε με κάποια η με κάποιον παρόλο που είναι χρόνια χωρισμένοι, μονοί και ελεύθεροι να φύγουν από αυτήν την αγάπη, επιλέγουν να παραμείνουν σε μια τόσο ιδιαίτερη σχέση. ( εδώ κολλούσε το περίεργο …)
Ένταξη κάποια στιγμή αργά η γρήγορα κόπους θα προσχωρήσει άλλα δείτε τι δυναμισμό είχε αυτή η αγάπη, και εάν αυτοί οι δυο άνθρωποι ήξεραν είχαν την κατάλληλη παιδιά για να διαχειριστούν αυτήν την κατάσταση θα είχαν κάνει μια υπέροχη σχέση, και θα ζούσαν τον έρωτα και την αγάπη τους μαζί κάθε λεπτό και όχι να έμπαιναν σε τέτοιες περιπέτειες .
