ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

Εχεις δίκιο Gilie...
Και εγώ από τότε που δε μπορώ να κάνω εμετό έχω αραιώσει τα υπερφαγικά επεισόδια (τουλάχιστον θα σώσω τα δόντια μου)... Αλλά μετά παίρνω πολλά καθαρκτικά,μένω νηστική για τουλάχιστον δύο μέρες και τρέχω πολύ... τόσο πολύ που ένα βράδυ ξύπνησα με αφόρητους πόνους στο στήθος,νόμιζα οτι θα σταματούσε η καρδιά μου,οτι θα πάθαινα ανακοπή...αλλά ακόμα και τότε δεν φώναξα την αδερφή μου,σκέφτηκα οτι ίσως και να είναι καλύτερα έτσι...
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι εμετοί...με εξαίρεση τα βουλιμικά,στο υπόλοιπο καταδυναστεύομαι από ανορεξία και κατάθλιψη...Και έτσι έχουμε έναν ωραιότατο φαύλο κύκλο.

μιληστε καπου/ Επειδη δεν καταλαβε καποιος δεν σημαινει οτι κ οι αλλοι δεν θα καταλαβουν/ οταν αποφασισα να πω στη μαμα μου τι παιζει μου απαντησε οτι ηδη το ηξερε... δεν υπαρχει καποιος που να σε στηριζει περισσοτερο απο τη μανα σου

Κορίτσια καλησπέρα...Να σας ρωτήσω κάτι?Έχετε παρατηρήσει και εσείς να έχετε πρόβλημα στην καρδιά σας?
Σήμερα με έπιασε πάλι στη δουλειά,νομίζω οτι θα πάθω ανακοπή,έχω τρομάξει πολύ,θα μείνω στον τόπο μου φαίνεται ώρες ώρες,είμαι καθιστή και νιώθω οτι θα λιποθυμήσω,μου μέτρησε ένας συνάδελφος τους παλμούς,από ότι είπε δυσκολευόταν να τους βρει και είχα 23 σε 30 δευτερόλεπτα.Όσες κοπέλες έχω ακούσει οτι έχουν πεθάνει είναι από ανακοπή καρδιάς,αλλά εγώ δε φαίνομαι ανορεξική,ούτε μου συμβαίνει πολύ καιρό αυτή η κατάσταση.Την αδερφή μου δε μπορώ να τη ρωτήσω,θα με καταλάβει,ήδη συνέχεια μου αναφέρει περιστατικά με κοπέλες από το νοσοκομείο που έχουν νευρική ανορεξία,επίτηδες είμαι σίγουρη για να δει τις αντιδράσεις μου.

δεν ξερω alexandrita μου ειναι πολυ οι παραγοντες που επηρεαζουν την καρδια/ εμενα το μονο ποθ μοθ εχει τυχει ειναι να πεσουν οι παλμοι μου απο την αδυναμια. Καλυτερα να ρωτησεις ενα γιατρο.
Να σας ρωτησω κοριτσια τον τελευταιο καιρο μου εχει κοπει η ορεξη μαχαιρι (ενω δεν παιρνω ladose εδω και 2 εβδομαδες). Παλαιοτερα θα χαιρομουν αλλα τωρα δεν θελω να καταστρεψω και αλλο τον μεταβολισμο μου. Αλλα τι να κανω; Απο τι μια γουργουριζει το στομαχι μου και απο την αλλη δεν πηγαινει τπτ κατω. Ουτε για σοκολατα δενε χω ορεξη? Πλζ βοηθηστε αν καποια ξερει.

Ελπίζω όλες να είστε καλά..χάθηκα γιατι με έχει πάρει η ΄κάτω βόλτα εντελώς..προσπάθώ να συνέλθω αλλά δεν..το ένα υπερφαγικό μετά το άλλο.δεν ξέρω τι είναι απλό κ τι σύνθετο πια. καλό βράδυ κ θα τα πούμε σύντομα.(Αλεξανδριτα όταν βρω κουράγιο θα επικοινωνήσω...)

Όσο πιο σύντομα μπορείς γιατί χάνομαι

κοριτσια μου γλυκα
ποσο σας νοιωθω!
ειναι τοοοοοσο δυσκολο
αν δεν το παθεις
δεν μπορεις να το καταλαβεις
αλλα ρε παιδια μην το καθηστερητε να μιλησετε καπου
ειναι νομιζω η αρχη της θεραπειας
οσο το κριβεις πολαπλασιαζεται
γινεται ενα τερας
πειτε το καπου
ειναι μια αρχη
δεν εχει σημασια πως θα το αντιμετοπισουν

αλλαξτε κατι
μην τ αφηνετε να διογκωνετε
πειτε το

;EXEI ΔΙΚΙΟ Η ΤΖΕΝΗ...ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΣΑΣ...ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΟ!!!!!

Και η βουλιμια να διαλυθει καραδοκει αυτη η υπουλη ανορεξια................
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Με πιεζουν να παω σε ψυχιατρο-ψυχολογο,αλλα δε θελω,δε μπορω!το μονο που θελω ειναι να ειμαι αδυνατη.δεν καταλαβαινουν οτι ειναι το μονο που μου εχει απομεινει,το μονο που με κανει χαρουμενη,και μισο κιλο να παρω δε θελω να βγω απο το σπιτι,νιωθω οτι με κοροιδευουν επειδη παχυνα.τους βλεπω ολους εχθρους που θελουν να μου στερησουν τη μοναδικη μου χαρα.
και καλα νοιαζονται και με αγαπανε...τωρα ενδιαφερθηκε η μανα μου αν τρωω και αν ειμαι καλα,τοσα χρονια μια αγκαλια δε με εχει παρει,τωρα τι να το κανω?ειναι αργα πια

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
Και η βουλιμια να διαλυθει καραδοκει αυτη η υπουλη ανορεξια................
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Με πιεζουν να παω σε ψυχιατρο-ψυχολογο,αλλα δε θελω,δε μπορω!το μονο που θελω ειναι να ειμαι αδυνατη.δεν καταλαβαινουν οτι ειναι το μονο που μου εχει απομεινει,το μονο που με κανει χαρουμενη,και μισο κιλο να παρω δε θελω να βγω απο το σπιτι,νιωθω οτι με κοροιδευουν επειδη παχυνα.τους βλεπω ολους εχθρους που θελουν να μου στερησουν τη μοναδικη μου χαρα.
και καλα νοιαζονται και με αγαπανε...τωρα ενδιαφερθηκε η μανα μου αν τρωω και αν ειμαι καλα,τοσα χρονια μια αγκαλια δε με εχει παρει,τωρα τι να το κανω?ειναι αργα πια

---

Ποτέ δεν είναι αργά και για τίποτε...ναι, τώρα σε θυμήθηκε η μάνα σου γιατί πριν δεν την είχες ανάγκη ή δεν της το έδειχνες...και, στο τέλος τέλος, αν υπήρξε κακή μάνα, όπως υπαινίσσεσαι, ίσως θέλει να επανορθώσει και ...μή βιαστείς πάλι να πεις είναι αργα....και ποτέ δεν είναι αργά ΓΙΑ ΣΕΝΑ... αν όντως σε αγαπας, πήγαινε δε κπ ειδικό και πες όλα αυτά που λες σε μας...τι νομίζεις με το καλημέρα θα σου δώσει να φας πίτσα; Εξάλλου, το πρώτο που θα σου πει είναι ακριβώς πως αν εσύ δε θέλεις τίποτε δεν γίνεται...οπότε, δε χάνεις τίποτε να πας...ούτε παίρνεις (κιλά) όως φοβάσαι...Έίναι άδικο αυτό που σου κάνεις...

κοριτσια προσπαθω καιρο να σκεφτω να σας γραψω κατι που θα σας βοηθησει....τελικα δεν υπαρχουν και πολλα...συγνωμη αν "ακουστω" σκληρη...ηθελα να πω πραγματα που θα σας ανακουφησουν αλλα τελικα σκεφτομαι οτι πρεπει να ξυπνησετε απο αυτον τον εφιαλτη...μακαρι να μπορουσα να φωναξω αλλα και τα κεφαλαια δεν φτανουν για να δειξω τον θυμο και την αγωνια μου..."ακουστε" λοιπον...

δεν εχετε συνειδηση της καταστασης σας, οι πονοι στην καρδια ειναι ενα γεγονος και ενας τροπος να σας πει ο οργανισμος σας οτι δεν αντεχει αλλο!! Αν δεν μηλισετε σε καποιον και δεν πατε σε ειδικο (εγω θα ελεγα σε γιατρο) θα πεθανετε και οχι ξαφνικα και ευκολα αλλα επιπονα και αργα...καντε κατι γιατι θα πεθανετε!!!!!

Νομιζεις οτι μιλησες σκληρα αλλα (εγω θα μιλησω για τον εαυτο μου) οταν ειμαι σε τετοια φασης άρνησης ο θανατος ειναι το λιγοτερο που με νοιαζει.

Μου έλεγαν οτι και το τσιγαρο θα με σκοτώσει αλλά δεν με ενοιαζε, βασικα μάλλον το επεδιωκα. Κάθε ρουφηξιά και αργος θάνατος... ναι, το απολάμβανα...

Κι ο λογος που το έκοψα ηταν γελοιος, απλα για να αποδειξω οτι ενα κέντρο διακοπης καπνισματος είναι απλα απατεώνες που σου προσφερουν placebo. 12 μέρες τωρα καθαρη.

Αλλα ετσι ειμαι εγω, για να το κοψω έπρεπε να ξεκινησω γυμναστηριο να ξεσπαω τα νευρα μου, με το γυμναστηριο ξεκινησα διατροφη και με ολα αυτα βελτιώθηκε η ψυχολογια μου.

Ο προπονητης μου έλεγε. Μια κακη συνηθεια δεν μπορεις να την κοψεις απλα, πρεπει να την αντικαταστησεις με μια καλη συνηθεια.

Καλημέρα σε όλες...Είστε πολύ καλές και πραγματικά μου δίνετε δύναμη....
Χτες ήταν Παρασκευή,δύσκολη μέρα.Είχα δύο επιλογές.Η θα ξέσπαγα στο φαγητό ή θα πήγαινα για τρέξιμο.Δυστυχώς τρίτη δεν υπήρχε,λόγω πολύ άσχημης διάθεσης.Ευτυχώς διάλεξα το δεύτερο.Βέβαια σήμερα πάλι πέταξα το πρωινό μου.
Πιστεύω οτι μόλις ηρεμήσω ψυχολογικά,ξεπεράσω τα γεγονότα που με ισοπέδωσαν τελείως,μόλις νικήσω τους δαίμονές μου,ίσως,αλλά και πάλι ίσως,περάσει όλος αυτός ο εφιάλτης...
Δεν ξέρω πως αντέχω την τόση κλεισούρα,με τα χίλια ζόρια πηγαίνω στη δουλειά...Και να φανταστείτε οτι παλιά δεν μαζευόμουνα σπίτι αν δεν έβλεπα ανατολή.Δε με αναγνωρίζω,έχω γίνει η σκιά του εαυτού μου.

Χρειάζομαι ένα θαύμα.

alexandrita θες να μας πεις για τους δαιμονες σου...δε σε ξερουμε αλλωστε σε μας μπορεις να τα πεις ΟΛΑ!

λοιπον περιμενουμε σουπερ αναλυση καταστασεων, πακετων και δραματων

....Καθολου ευχαριστη διαδικασία αλλά θα προσπαθήσω....
Μεγάλωσα σε μιά οικογένεια άρρωστη με όλη τη σημασία της λέξης.Από δύο γονείς,έξυπνους,μορφωμένου ς και πολύ επιτυχημένους επαγγελματικά...Μία μητέρα που δούλευε στην κυριολεξία από το πρωί ως το βράδυ και ένας πατέρας ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε.Ως εκ τούτου μόνο καυγάδες θυμάμαι από παιδί.Είναι μεγάλη μου απορία πώς παντρεύτηκαν αυτοί οι δύο,δεν ταιριάζουν καθόλου... Μες στο σπίτι επικρατούσαν μονίμως τσακωμοί και φωνές...Οικογενειακή θαλπωρή δεν έχω νιώσει ποτέ.Δεν ξέρω πως είναι.Γι αυτό και μισώ όλες τις οικογενειακές γιορτές,γιατί μου θυμίζουν τα άθλια παιδικά χρόνια που έχω ζήσει...
Η μητέρα μου δούλευε σα σκυλί και πραγματικά της αναγνωρίζω οτι σε μένα και την αδερφή μου δεν έλειψε τίποτα.
Εν μέρη τουλάχιστον...Γιατί αγάπη από την μητέρα μου δεν έχω πάρει ούτε στο ελάχιστο.Και έχει δίκιο η tidekpe,ήμουν πολύ δυναμική και ανεξάρτητη από μικρή αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία.Το καταλαβαίνω οτι ένας γονιός είναι λογικό να έχει αδυναμία στο ένα του παιδί-στην προκειμένη η μαμά στην αδερφή μου- αλλά θα πρέπει να το κρύβει τουλάχιστον.Η δικιά μου ούτε αυτό δε μπορούσε να κάνει.Ποτέ δεν της ζήτησα κάτι και να μου πεί όχι,υλικό εννοώ.Ξέρετε γιατί?Από τύψεις,με εξαγόραζε για να αισθάνεται η ίδια καλύτερα με τον εαυτό της...Αλλά ήμουν παιδί και δεν καταλάβαινα.Ένιωθα το κενό,την έλλειψη αγάπης αλλά δεν μπορούσα να το διανοηθώ...Πίστευα οτι όλοι οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους.
Έπρεπε να ενηλικιωθώ για να καταλάβω τι γίνεται εδώ...Ήταν τραγική διαπίστωση.Έχασα τη γη.Πραγματικά δεν είναι οτι δε με αγαπάει,εντάξει μάνα είναι.Αλλά σίγουρα δε μου το έχει δείκσει ποτέ,οπότε τί να το κάνω?Δε με συμπαθεί,δε με αποδέχεται,δε με εγκρίνει,δεν της κάνω,τί να πω.Ίσως επειδή μοιάζω πολύ στον πατέρα μου που τον μισεί...
Η άσχημη σχέση με τη μητέρα μου και το άθλιο οικογενειακό περιβάλλον είναι κάτι που με έχει τυραννήσει πολύ.
Νιώθω εντελώς μόνη.

Κοριτσια θελετε να βοηθησετε τον εαυτο σας πραγματικα?? Μην μουλαρωνετε στις αποψεις σας, μην ειστε ξεροκεφαλες, σορυ για την εκφραση αλλα κινδυνευετε και ειναι κριμα... Οκ υπαρχουν παραπονα και κενα απο την οικογενεια. Οκ σε ολα, δικιο σε ολα αλλα ......... καπου σταματαει η λογικη και αρχιζει ο παραλογισμος. Αλεξανδριτα μην τα κανεις ολα αυτα για να εκδικηθεις τη μητερα σου και τον εαυτο σου, σε καταστρεφεις... Δειξε λιγο μεγαλοψυχια, προσπαθησε να τους συγχωρεσεις ολους που ηταν τοσο "λιγοι" για να σε μεγαλωσουν και πηγαινε παρακατω. Βαλε σα στοχο να δημιουγησεις εσυ την οικογενεια που δν ειχες, να κανεις τα δικα σου παιδακια μια μερα και να τους προσφερεις ολα αυτα... Μια υγιη και ισορροπημενη μητερα. Κοιταξε τον εαυτο σου, ειναι το μονο που εχεις, φροντισε για την υγεια σου. Τα καθαρτικα σε καταστρεφουν επισης , οι εμετοι σε σκοτωνουν απο μεσα... Λες οτι νιωθεις μονη.. Να σου πω κατι? Ολοι μας μονοι μας ειμαστε στην τελικη. Πηγαινε παρακατω. Κανε μια νεα , υγιη αρχη, φροντισε το σωμα σου ,βρες ενδιαφεροντα ,βρες τη ζωη σου μακρια απ οσα σε πληγωσαν...

που ειναι αυτη η nadine να βαλει μια εικονα...τεσπα δεν ξερω να βαλω εικονιτσα αλλα σου στελνω αλεξανδριτα μου μια τεραααααααααααααστια αγκαλια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Οπως λεω και στο μωρο μου μεχρι τους δεκα ουρανους...

ξερεις ομως εχει δικιο η Θεληση...συγχωρεσε τους...και εγω τα ιδια ειχα...η μαμα μου δουλευε οοοοολη μερα... ηταν βουλιμικη...την ακουγα να ξερναει...μετα κλειστικε στον εαυτο της, θυμαμαι που ενα βραδυ που καθομασταν στο σαλονι με τον μπαμπα και της ειπε "μα πες μια καληνυχτα στα παιδια" και ουτε γυρισε να μας κοιταξει...μετα μπηκε στο νοσοκομειο...μετα ηθελε να το παιξει μανα ξαφνικα...και σε ολη την διαρκεια αυτη με βομβαρδιζε με λαθος ατακες για τα κιλα μου...

αλλα καποια στιγμη ειπα...οκ εκανε λαθος...λαθη πολλα αλλα με το να καταστραφω εγω δεν θα αλλαξει αυτο! Ξερεις οι Κινεζοι λενε ποτε να μην αγχωνεσαι για κατι που δε μπορεις να αλλαξεις...και το παρελθον μας δεν αλλαζει...το μελλον ομως??? ε? ελα να αλλαξουμε την λαθος πορεια που σου εδειξαν οι γονεις σου!!!!

προσπαθησε να θυμηθεις λεπτομερειες σκηνικα κτλ...εμενα με βοηθησε

πωπω αυτη η μανα μου θα με σαλταρει!!

λοιπον θηλαζω τον μικρο αποκλειστηκα και το βλασταρι μου εχει παρει σε 2,5 μηνες 3,5 κιλα...ολοι μου λενε μπραβο και η μανα μου μου λεει οτι συγουρα τρωω πολυ και ακομη και το γαλα μου ειναι παχυντικο! δλδ εκει αυτη το πεισμα της να μου τσακισει την ψυχολογια...εγω ειμαι χαρουμενη που δινω στο παιδι μου τοσο καλο γαλατακι και μεγαλωνει τοσο καλα, ο παιδιατρος μας καμαρωνει, η πεθερα μου το χει πει σε ολη την γειτονια ολο καμαρι και η μαμα μου ντρεπεται που και αυτο το πραγμα επανω μου εχει θερμιδες...τωρα τι να της πω ρε συ αλεξανδριτα? οχι πες εσυ...το μονο που σκεφτομαι ειναι πως θα καταφερω να μη κανει και το ιδιο στο παιδι μου και μου το κανει και αυτο κομπλεξικο σαν εμενα!

Πω πω,αλήθεια λες??Τραγικό...
Προσπάθησε να μη δίνεις σημασία gilie μου,έχεις τον άντρα σου και το μωράκι σου το όμορφο...Πρέπει να σου δίνει πολύ ευτυχία και δύναμη...να σου ζήσει και να είναι πάντα καλα!!!

Σκέψου οτι είχα να δω τη μάνα μου από Χριστούγεννα,είχε έρθει το προηγούμενο σαβ/κο,και με πήγε τόσο πίσω που έκανα 4 υπερφαγικά, τη μία με εμετό και τις άλλες δύο με καθαρτικά...Αυτό το σαβ/κο όμως μέχρι στιγμής έχει πάει καλά,αν και η χθεσινή μέρα ήταν πολύ δύσκολη,και η σημερινή ακόμα πιό δύσκολη,αλλά θα το παλέψω πάρα πολύ...

Είναι οτι δεν έχω και από κάπου αλλού να πιαστώ...δεν υπάρχει ούτε μια ηλιαχτίδα.κανονικά πρέπει να βρω τη δύναμη στον εαυτό μου,όπως πάντα έκανα αλλά είναι πολλά,πως να ξεκολλήσω από τον πάτο...

Χάλια οικογενειακό περιβάλλον,θάνατος πολύ στενού αγαπημένου οικογενειακού προσώπου,έντονη ερωτική απογήτευση (πόσο γελοίο ακούγεται αυτό),πώς να γλιτώσω από την κατάθλιψη...Έχω επικεντρωθεί στα κιλά,και όταν απογοητεύομαι και στενοχωριέμαι με το οτιδήποτε,όταν σκέφτομαι πόσο κενή νιώθω,το ρίχνω στη βουλιμία...Δράμα.

Δεν εξαφανίστηκα σας διαβάζω όποτε μπορω.Εφυγα απο Αθήνα προσωρινά και είμαι σε έναν φιλο το τι δικαιολογίες έχω πει δεν λέγεται.Δεν έχω ιντερνετ εδω κ φοβάμαι (δεν είμαι κ πολύ σχετική) μήπως αποθηκευτεί ο κωδικός και δει πού έχω μπει και τι έχω γράψει τώρα που λείπει..Τέλος πάντων , πίνω συνέχεια.Κ φυσικά τρώω.Δεν κάνω εμετούς , φυσικά βλέπω την αλλάγη στο σώμα μου αλλά λες και έχω πέσει σε καταστολή , λες και βλέπω κάποια ξένη που το κάνει αυτό στον εαυτό της και μετα απο 5 λεπτά το αποβάλλω απτο μυαλό μου.Προσπαθώ να "μιμηθώ" τους άλλους και να θυμηθώ πως ήμουν όταν δεν είχα τέτοιες εμμονές και ήμουν φυσιολογική κ πολύ φοβάμαι οτι όταν γυρίσω θα τρελαθώ τόσο που θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να μην ανοίξει νέος κύκλος εμετών.Αλεξαντρίτα σε σκέφτομαι κυριολεκτικά κάθε μέρα πολλές φορές.Τώρα που διάβασα την όλη σου κατάσταση τρελάθηκα με το ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΟΙΝΗ είναι με την δική μου.Κ τρελαίνομαι ακόμα πιο πολύ με το πόσο κακό μπορεί να μας κάνει η μάνα μας χωρίς καν να το ξέρει.Είναι στιγμές που θάθελα να μην έχω κανέναν συγγενή μόνο γνωστούς , είναι απίστευτη η ζημιά που μου έχουν προκαλέσει άτομα που ισχυρίζονται πως με λατρεύουν..ειρωνεία?Εντάξε� � , μπορεί κ εγώ να είμαι πολύ ηλίθια , αδύναμη, ευαίσθητη κ να μην ξέρω πού να ξεσπάσω τα κενά μου.Κάποια στιγμή που διάβαζα ιστορίες σε αυτό το φόρουμ , είχα διαβάσει την φράση"ή εγώ ή οι άλλοι" κ μου έμεινε έντονα.Γιατί δεν ξέρω για εσένα αλλά σεμένα όταν άρχισα να παρουσιάζω τις πρώτες ανισόρροπες συμπεριφορές(να κλείνομαι μέσα, να έχω νεύρα, να με πληγώνουν τα πάντα κτλ) όχι απλά δεν με "αγκάλιασαν" αλλά αβίαστα και ΠΟΛΥ ΧΙΟΥΜΟΡ με χαρακτήρισαν τρελή , ψυχάκι , βαρεμένη κτλ, η οικογένεια και κάποιοι απο τους υποτιθέμενους "φίλους" μου.Πότε κανείς δεν ρώτησε ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.Το πιο απλό.Γιαυτό σου λεώ , οι οικογενειά σου εννοείται οτι σε λατρεύει , αλλά πολλές φορές η αγάπη δεν αρκει να βοηθήσει , μη σου πω πως χειροτερεύει την κατάσταση, δεν είμαστε καταδικασμένες σε θάνατο , περνάμε μια κατάσταση που δύσκολη και ψυχοφθόρα που περαιτέρω πίεση απλά θα την επιδεινώσει.Δεν ειναι de facto όσα γράφω , άλλωστε δεν σκέφτομαι ακόμα καθαρά , έτσι τα αισθάνομαι εγώ , το σίγουρο είναι πως όλες μας έχουμε εγκλωβιστεί στα συναισθήματα μας και ξεσπάμε στο πιο εύκολο θύμα .Στον εαυτό μας.Μακάρι να ήταν όλοι σε θέση να καταλάβουν την ψυχολογία μας αλλά..ευσεβείς πόθοι, δεν περιμένω τίποτα πια.Κ εγώ σαν κ εσένα ακριβώς Αλεξανδρίτα..πάντα η δυναμική και ανεξάρτητη.Απλά κουράστηκα.Έγραψα πολλά ...συγνώμη αν σας κούρασα νιώθω πως εσείς μπορείτε να καταλάβετε.Θ σας διαβάζω και όταν γυρίσω θα είναι αλλιώς.(Αλεξανδρίτα μην αφήνεις τον οργανισμο σου να πεινάει έιναι ΣΙΓΟΥΡΟ οτι στις 4-5 μέρες θα κάνεις βουλιμικό.Μπορεί να αισθάνεσαι καλά αν γουργουρίζει το στομάχι σου κ δήθεν αδυνατίζεις αλλά είναι μονόδρομος..φάε καρότα , αγγούρια , γιαούρτια , κάτι που δεν θα νιώσεις ενοχές.) Συγνώμη για το τεράστιο μήνυμα.Φιλιά σε όλες..

Καλημέρα!
μην ξεχνάς οτι και εγώ σε σκέφτομαι και περιμένω να επικοινωνήσεις μαζί μου μόλις επιστρέψεις...
Ελπίζω να περνάς καλά εκεί που βρίσκεσαι...
Φιλιά

Αχ δεν θα τον γλιτωσω τον ζουρλομανδυα τελικα

Γλυκά μου κοριτσάκια...πόσο ο ένας βοηθάει τον άλλο τελικά...πόσο με βοήθησαν τα λόγια σου αλεξανδρίτά, ως μαμά πλέον...ναι, πολλά μας λάθη σας επιβαρύνουν, χαρακτηρίζουν , στιγματίζουν, μαρκάρουν για όλη σας τη ζωή...δε θέλω να απενοχοποιήσω κανένα αλλά΄εσύ είπες ότι η μάνα σου δούλευε τρελά και μάλλον κανείς δεν της είπε ότι δεν είναι ΜΟΝΟ αυτό το ζητούμενο...ίσως και αυτή δεν είχε μια κλασική, στοργική μάνα να τη συμβουλεύσει
Με τη μαμά μου δεν είχα ποτέ την καλύτερη σχέση ούτε εγώ αλλά με ταρακουνάει, με συμβουλεύει ακόμη και τώρα...γιατί είναι η κλασική μάνα που μας μεγάλωσε φτωχικά μεν αλλά απόλυτα δοσμένη σε αυτό που κάνει...και τώρα ξενίζεται που τα εγγόνια της δε με έχουν αποκλειστικά, όπως είχαμε εκείνη...και μου το θυμίζει...
Ίσως η μαμά σου δεν είχε κι αυτή κανένα να την ταρακουνήσει..και ξέρεις καλή μου, είναι πολύ εύκολο να χάσεις τη μπάλα...τι κι αν είσαι μαμά;;;

ΕΣΥ όμως που ξέρεις τόσα για τις αιτίες της κατάστασής σου και που είσαι τόοοοσο προχωρημένη στην αυτογνωσία δεν πρέπει να επιτρέψεις να βολοδέρνεσαι μόνη σου ....γιατί, ξέρεις κάτι, και χωρίς αυτή τη διατροφική διαταραχή, νόμίζω, ότι ήθελες μια συμπαράσταση μόνο και μόνο για να αποβάλλεις το θυμό εναντίον της μαμάς σου και να γίνεις μια καλή και ευαίσθητη μανούλα.....όταν έρθει αυτή η ώρα.Φιλιά, κοριτσάκια...

Δεν θα είναι ποτε η τελευταία φορά.ποτε.δεν πρόκειται να συνέλθω είμαι άρρωστη.πραγματικά άρρωστη.δεν πιάνω πια τα κόκκαλα μου και υποφέρω.περπατούσα και έκλαιγα.γύρισα και ξέσπασα.τώρα είμαι ανάμεσα σε ένα βουνό απο περιτυλίγματα και ψίχουλα.δεν ξέρω γιατί ζω πια.κόντεψα να χάσω τη δουλειά μουκ ο χρόνος δεν γυρίζειμπίσω το λάθος είναι ακόμα εδώ.δεν ξέρω καν πώς μπήκα σε αυτό το άρρωστο παιχνίδι, δεν θυμάμαι πια.προσπαθώ να κάνω εμετό κ δεν μπορώ.ηλίθια...πόσο ηλίθια είμαι.πώς θα πάω αυριο στην δουλειά Θεέ μου?πώς τα έκανα πάλι έτσι?δεν νίωθω καν οτι μου αξίζει να πάω σε ειδικό. ουτε καν αυτό.κουράστηκα να με τιμώρω χωρίς να ξέρω το γιατί.δεν ζω πια.

αν διαβασει καποια όσο αντιδεοντολογικο και αν ακούγεται ας μου γραψει εναν τροπο να κανω εμετο νομιζω πως θα μεινω στον τοπο

Quote:

---

Originally posted by POZ
αν διαβασει καποια όσο αντιδεοντολογικο και αν ακούγεται ας μου γραψει εναν τροπο να κανω εμετο νομιζω πως θα μεινω στον τοπο

---

αν κανεις εμετο θα μεινεις στον τοπο.
πεσε κοιμησου. μην μπαινεις στον πειρασμο.

πάντως η συμβουλή μου ειναι, αν θες να τιμωρεις τον εαυτο σου, τουλάχιστον κάντον να κουραζεται με τη γυμναστικη.
τρεξιμο, βαρη, αερόμπικ ό,τι εσυ επιλέξεις. Κάντον να ιδρώνει κάν τον να κουραζεται...

ξερω πως κι αυτο που σου λέω δεν ειναι ό,τι καλυτερο (η υπερβολη ακομα και στη γυμναστικη ειναι κακο) αλλα σιγα σιγα μπορει να σου γινει ευχαριστη συνηθεια (ασε που βοηθαει στον ελεγχο του βάρους περισσοτερο απο τους εμετους)

Καλημέρα είσαι εδώ?
Θυμάσαι ότι έχω το ίδιο πρόβλημα με τους εμετούς και με πιάνει και μένα παράνοια...
Δυστυχώς σε νιώθω... μπορείς να μπεις στο chat?

Καλημέρα..όσο καλή μπορεί να είναι δηλαδή.Device , σωστά τα λες κα εγώ συμφωνω αλλά η πράξη πάντα με διαψεύδει.Πριν τις γιορτές περπατούσα(είναι η μόνη μορφή γυμναστικής που μπορώ να κάνω) πάρα πάρα πολύ , ώρες ολόκληρες και πλέον το έχω στματήσει τελείως , δεν μπορώ άλλο πια , ίσως το έχω συνδέσει με εκείνους τους απάισιους μήνες δεν ξέρω..το λάθος μου είναι πως θέλω να γίνω απο τη μια μέρα στην άλλη φυσιολογική και λειτουργώ επιπόλαια.Εχω ανάγκη να πιστέψω οτι είμαι φυσιολογική.Πριν τα Χριστούγεννα , όλα τα βουλιμικά που είχα ήταν αποτέλεσμα του ότι στερούσα το φαγητό απτον οργανισμό μου και την τρίτη-τέταρτη μέρα ξεσπόυσα με τεράστιες ποσότητες κυρίως γλυκών.Ήταν σαν ναρκωτικό.Τώρα δυό μήνες , τρώω φυσιολογικότατα χωρίς να στερούμαι τίποτα , αρκετές φορές μάλιστα όταν είμαι με παρέα , καταναλώνω τροφές που δεν θα τις ακουμπούσα με τίποτα , πίτσες , ξηρούς καρπούς κτλ σε μεγάλες εννοείται ποσότητες , αλλά πιέζομαι να μην σκεφτώ να τα βγάλω.Κ ενώ δεν πεινάω , δεν θέλω φαί , συνεχίζω τα βουλιμικά και είναι καθαρά επειδή δεν είμαι καλά ψυχολογικά, είναι πολλά τα οποία δεν είναι στο χέρι μου πια να ταλλάξω.Χτες, μπούκωνα με το ζόρι.Δεν ήθελα ούτε φαγητό , ούτε γλυκό, έτρωγα απλά για να με τιμωρήσω για την άθλια ζωή που έχω καταφέρει.Αυτή είναι η αλήθεια και δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά, φαντάζομαι δεν απασχολούν κανέναν ιδιαίτερα.Σήμερα έχει ήλιο και θάθελα τόσο να είμαι χαρούμενη.Αλλά τα μηδένισα όλα ξανά.

έλα Αλεξανδρίτα μου καλημέρα..είμαι στη δουλειά δεν ξέρω επείδη πρέπει να κινούμαι συνέχεια πέρα δώθε αν μπορώ να μπω τώρα.Είσαι καλύτερα εσύ?ηρέμησες καθόλου?(Εμείς θα τα πόυμε κ απο κοντά , αλλά θέλω όταν γίνει αυτό να είμαι λίγο πιο δυνατή , να μπορώ να σου προσφέρω κάτι , να μην είμαι το ΄συναισθηματικό ερείπιο που είμαι τώρα) Δεν ξέρω πως βγήκα απτο σπίτι σήμερα.Εσύ πώς είσαι?

Μην τρελαίνεσαι,δεν έγινε τίποτα ανεπανόρθωτο.
Αυτό σκέψου.Ήταν ένα διάστημα 'κρεπάλης' που ίσως να το χρειαζόσουνα.Το πιό εύκολο πράγμα είναι να χάσεις τα κιλάκια που θέλεις.Το έχεις κάνει και στο παρελθόν και σίγουρα μπορείς να το ξανακάνεις,και πιστεύω οτι σε ένα μήνα το πολύ θα ξανα-αποκτήσεις το σώμα που θέλεις.Ξέρεις πώς?Με σωστή διατροφή και γυμναστική.Είναι δύσκολο να στερείσαι,το ξέρω,και εγώ τον τελευταίο καιρό κάνω πολλά βουλιμικά.Αλλά ΤΕΛΟΣ.Από σήμερα.Έχω παρατηρήσει ότι το να έχω ένα στόχο με βοηθάει στο να μην κάνω βουλιμικά.Και αυτό είναι το πρώτο βήμα.Προσπαθώ να με σκέφτομαι το καλοκαίρι με μαγιό.Πόσο πεζό και ματαιόδοξο είναι Θεέ μου,αλλά κάπου πρέπει να πιαστώ,τί να κάνω????
Πίστεψε σε σένα...Μπορείς να τα καταφέρεις,όλα γίνονται,εκτός από του σπανού τα γένια!

Αυτό ακριβώς είπα κ εγώ σήμερα.ΤΕΛΟΣ.Οσο αντέξω , χωρίς να με στήνω στον τοίχο πια.Απο σήμερα Αλεξανδρίτα ξεχνάμε τα πάντα και γινομαστε άλλοι άνθρωποι , κάνουμε νέα αρχή.Κ εμένα με βοηθάει να έχω στόχο , και επίσης να μην σκέφτομαι το όλο κακό που έχω κάνει στον εαυτό μου γιατί με παίρνει πολύ απο κάτω και είναι φαύλος κύκλος μετα.Καμιά φορά σκέφτομαι τι ωραία που θάταν να πάθαινα αμνησία!Σευχαριστώ για το κουράγιο.Θα είμαστε εδώ , θα τα λέμε , θα στηρίζουμε η μια την άλλη και όλα θα αλλάξουν αργά ή γρήγορα , δεν μπορεί!....

Καλημέρα.
Ροζ πώς πάει η προσπάθεια?Εγώ όχι καλά.Είχε έρθει πάλι η μαμά μου (βγήκε σε σύνταξη και μας επισκέπτεται συχνά δυστυχώς τελευταία) και πάλι χάλια τα έκανα.Τρία υπερφαγικά σε τρεις μέρες,πάλι εμετοί και καθαρτικά...
Θέλω να ρωτήσω κάτι...Χτες τρώω μία μπανάνα στη δουλειά κατά τη 1...πάω σπίτι,τρώω μία ομελέτα(δύο ασπράδια χωρίς κρόκο),ένα γιαούρτι,μία κρέμα, δύο φρυγανιές και ένα ακτινίδιο και ΧΩΡΙΣ να το θέλω, ΧΩΡΙΣ να το προκαλέσω έκανα εμετό.Τόσο πολύ έχει καταστραφεί το στομάχι?Τι θα γίνει τώρα?Δεν θα μπορώ να φάω τίποτα?Και εκτός αυτού,τις τελευταίες φορές που έκανα βουλιμικά,τα βράδια ίδρωνα ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ πολύ... ξυπνούσα το πρωί και είχα μουσκέψει τα παπλώματα(!)...οι πιτζάμες μου έσταζαν...Τόσο πολύ έχω καταστρέψει τον οργανισμό μου?Υπάρχει περίπτωση να γίνω καλά ή είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση?

φυσικα και μπορεις να γίνεις καλα.
ειναι σιγουρο οτι μπορεις.

ισως ομως να πρεπει να αναζητησεις τη βοηθεια κάποιου ειδικου.
εδω ενα βηχαλακι εχουμε και παμε στο γιατρο να το τσεκαρει, για ενα καπως σοβαροτερο θεμα δεν θα επρεπε να παμε να κανουμε 2-3 ερωτησουλες?

Η προσπάθεια..πριν λίγο ξαναέκανα εμετό.Μόνη στο σπίτι , σαβούριασα 'οτι βρήκα , κόντεψα να σκάσω και πίσω στα ίδια..Τον τελευταίο καιρό έχω παραιτηθεί ακόμα και απο τους εμετούς.Δεν έχω την μανία που είχα παλιότερα , και όταν καταλήγω στην λεκάνη είναι μόνο μια μικρή ποσότητα για να ξαλαφρώσω και να μη πάθω κανένα έμφραγμα(είναι φορές που νομίζω πως θα μούρθει), να μπορέσω ναναπνεύσω.Με κούρασε η μοναξιά και είναι γελοίο αλλά το παραδέχομαι μονό εδώ μέσα και ανώνυμα.Όλα ξεκίνησαν απο τότε που έμεινα μόνη.Νιώθω εντελώς τέρας που δεν έχω περίοδο, σκέφτομαι να ξαναπάρω τα dufaston μήπως και μούρθει για ψυχολογικούς λόγους περισσότερο.Αν το πάω με αυτούς τους ρυθμούς σε καμιά 20αριά χρόνια θα το ξεπεράσω..Πιο πολύ απο όλα με κούρασε η προσπόιηση προς τους τρίτους , η μάσκα της χαρούμενης και φυσιολογικής, το χαμόγελο , το ψέμα.Βρε Αλεξανδρίτα , μήπως ο εμετός που έκανες ήταν ψυχολογικός και όχι οργανικός?Δλδ να αγχώθηκες ότι έφαγες πολύ και να αντέδρασε ο οργανισμός?Ή μήπως υποσιτίζεσαι υπερβολικά και όλα αυτά σε ανακατεψαν?Νόμιζω (απο προσωπική εμπειρία) οτι η νυχτερινή εφίδρωση είναι απο καή ψυχολογία, εγώ το είχα πάθει κανα δυο φορές όταν ήμουν εντελώς χάλια , όπως επίσης και αρρυθμίες , ακόμα και σε λιποθυμία είχα φτάσει.Είναι 'ισως αυτό που είπε μια κοπ'ελα απο εδώ μέσα, ας γινουμε λιγότερο αυστηροί με τον εαυτό μας, είναι πολύ δύσκολο πλεον βέβαια αλλά προσπαθω εγώ να σκέφτομαι πώς ήμουν-λειτουργούσα παλιά και να πάιρνω δύναμη.Δεν θυμάμαι ΠΟΤΕ σε κρίσης λαιμαργίας που κατέβαζα ότι έβρισκα μπροστα μου , να σκέφτηκα την λύση του εμετού..΄και σίγουρα ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένη απ ότι τώρα..

Κορίτσια πώς είστε?Γράψτε μου τα νεότερα ,πώς προχωράτε,αν υπάρχει βελτίωση στην όλη κατάσταση?Δεν τα έχω καταφέρει καθόλου καλά τελευταία και θα μου έδινε κουράγιο να μάθαινα κάτι ευχάριστο τουλάχιστον για εσάς..

Καλημέρα...Είχα πάει εκδρομή γι αυτό χάθηκα....
Δεν ξέρω αν είναι βελτίωση αλλά έχω μία εβδομάδα να κάνω βουλιμικό με εμετό.Απλώς τρώω πραγματικά ελάχιστα,που και αυτό δεν πρέπει να είναι καλό.Τουλάχιστον έτσι είμαι καλύτερα ψυχολογικά...

Τα έχω χάσει τελείως...
Ενώ το Πάσχα κύλησε απρόσμενα καλά (το είχα τρομερό άγχος...) χτες, ενώ είχα πάρει όλη μέρα περίπου 500 θερμίδες, μετά το τρέξιμο πείναγα πολύ και έφαγα ένα ακτινίδιο,μία μπανάνα,γιαούρτι με μέλι και ένα τοστ.Τρομερό για μένα.Με μίσησα για την έλλειψη εγκράτειας.Ένιωσα οτι ο κόπος μου πήγε χαμένος...Και λέω έτσι που τα κατάφερα,ας το ολοκληρώσω το βουλιμικό να κάνω εμετό να ξεμπερδεύω.Κατεβαίνω στο mini market και ευτυχώς είχε κλείσει...δεν ξέρω πού βρήκα τη δύναμη και δεν όρμησα στο επόμενο αλλά γύρισα σπίτι... αλλά το μόνο που σκεφτόμουν είναι να κάνω εμετό,ένιωθα τρομερές τύψεις που έφαγα βραδυάτικα και δεν κρατήθηκα.Και το έκανα.Έβγαλα ακόμα και αυτά.Και σας τα γράφω κυρίως γιατί όταν το βλέπω γραμμένο μου φαίνονται τόσο γελοία όλα αυτά...Να νιώθω τύψεις που έφαγα τόσο υγιεινά????Και σήμερα το πρωί,το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω μήπως έχω πάρει έστω και ένα γραμμάριο,το είχα άγχος όλη τη νύχτα.

Και αναρωτιέμαι....Ποτέ δεν ήμουν χοντρή και ποτέ δεν ένιωθα άσχημα με την εμφάνισή μου...
Γιατί αυτή η τιμωρία στον εαυτό μου?Γιατί αυτοθυσιάζομαι?Και είναι αυτόβουλη η θυσία...
Προσπαθώ να νικήσω την επιθυμία μου για φαγητό γιατί νιώθω ότι νικάω τον εαυτό μου... Και αυτός που νίκησε τον εαυτό του έγινε ανίκητος από τους άλλους...