χωρις ολικη ναρκωση εννοεις?
Printable View
χωρις ολικη ναρκωση εννοεις?
χωρις ολικη..επισκληριο..ενεση στην σπονδυλικη στηλη και παραλυεις..δεν καταλαβαινεις τιποτα...εισαι ομως ξυπνια..καταλαβαινεις τα παντα αλλα δεν νοιωθεις πονο...εγω ενοιωθα που με πασπατευαν που μου τραβηξαν το παιδι..ολα..μαλιστα το δευτερο καπου ειχε κολλησει και μου ειπαν να σπρωξω τρεις φορες...
λοιπόν το χειρ κ για μένα ήταν τίποτα,παιχιδάκι αλλά τρέμω την στιγμή που θα μείνω εγγυος κ θα φτάσει η ώρα της γέννας!!!
μιγκ πάντως ότι έχεις καταφέρει μόνο άξιο θαυμασμού μπορεί να είναι:thumbup::thumbup:
ευχαριστω αγγελουδακι...δεν ειχα αλλη επιλογη..μονοδρομος...
Τον μήνα με τα αλεσμένα δεν μπορεί να δεχτεί ο οργανισμός κάτι πιο στερεό, για αυτό και αναγκαζόμαστε να τα αλέθουμε στο μπλέντερ.Quote:
Originally posted by monahoiot
καλημέρα παίδες,
χτες προσπάθησα να εντάξω τη λεγόμενη στραπατσάδα(αυγά ομελέτα+χυμός φρέσκιας ντομάτας+λίγο μαλακό τυρί) στο διαιτολόγιο των αλεσμένων αλλά δεν κατέβαινε με τίποτα! Ούτε δυο πηρουνιές δεν πήγαν κάτω και μετά ήταν και βαρύ το στομάχι! Έχω βαρεθεί τις τροφες τύπου σούπας ή πουρέ και είπα να το βάλω μια και επιτρέπεται αλλά δυστυχώς μου έμεινε η χαρά! ʼντε να περάσει αυτός ο μήνας προσαρμογής , να ξαναχαρεί ο ουρανίσκος μου γεύσεις διαφορετικές!
Να περάσετε μια καλή μέρα!
Το αυγό δοκίμασέ το σε μελάτη μορφή, αν και συνεχίζει να είναι βαρύ. Τις τελευταίες μέρες τόλμησα λίγο τραχανά, που είναι αρκετά μαλακός και κατεβαίνει εύκολα και ευχάριστα, καθώς είχα βαρεθεί τις σκέτες σούπες. Είναι μια αίσθηση που γεμίζει τον ουρανίσκο, γιατί κακά τα ψέματα, και ο ουρανίσκος θέλει να αισθάνεται πως υπάρχει!
~ πρωι . 2 δαχτυλα παστα φλωρα με δικη μου μαρμελαδα φραουλα & μισο φρεντακι
~μεσημερι . 4κσ. μπριαμ με φετα
~απογευμα. 1 μπαλα παγωτο 0%
~βραδυ. 1 μπολακι ταυλανδεζικο -ρυζομακαρονο ψιλο με λαχανικα τσιλι λαιμ και κοτοπουλο-
Να κανω μια χαζη ίσως ερωτηση? ολοι εσεις που χειρουργηθηκατε με sleeve τρωτε πολυ λιγο γιατι τοσο χωραει το στομαχι σας. Οι θερμιδες που καταναλωνετε ειναι πολυ λιγες αλλα τα κιλα παλι δεν χανονται ευκολα. Δηλ βλεποντας π.χ. τι τρωει η mitsokolo που ειναι και εγκυος και 84 κιλα θα επρεπε να χανει συνεχεια κιλα. Διαβασα και για την πωλινα που και αυτη δεν χανει ευκολα και λιγο απελπιζομαι γιατι προσπαθω να χασω κιλα με διατροφη και αναρωτιεμαι ποσο ευκολο θα ειναι...
Πελαγία, φυσικό είναι να πελάγωσες λίγο με τις ποσότητες και τα αποτελέσματα που διαβάζεις. Οι επεμβάσεις δεν είναι η εύκολη λύση, που ως δια μαγείας λύνει το πρόβλημα. Οι επεμβάσεις είναι ένα εργαλείο, που αναλόγως βοηθάει την κατάσταση. Πχ η σληβ αφαιρεί από το στομάχι το θόλο, άρα το κέντρο της γκρελίνης (την όρεξη με λίγα λόγια) και μειώνει το μέγεθος του στομάχου, ώστε οι πηρουνιές που διαβάζεις να μεταφράζονται από το σώμα ως πλήρης κορεσμός - τουλάχιστον τους πρώτους μήνες μετά την επέμβαση. Στο γιατί δεν πέφτουν τα κιλά τόσο εύκολα, η απάντηση είναι στο ότι ο οργανισμός έχει υποστεί μια ραγδαία επίθεση ολιγοθερμική, έχει χάσει γρήγορα τα πρώτα κιλά (λίπους ευτυχώς) και στη συνέχεια αντιδρά γυρίζοντας στο πρόγραμμα "συντήρηση" - δηλαδή, κρατάει άμυνα και μάλιστα γερή! Εδώ αποτύγχαναν όλες οι δίαιτες, και εδώ ελπίζει ο κάθε χειρούργος ότι η μία ή η άλλη επέμβαση μπορεί να "ξεγελάσει" τον οργανισμό και να ξεπεράσει αυτόν το σκόπελο...
αν χαναμε κιλα με το ρυθμο που χαναμε τους πρωτους μηνες θα ειμασταν ολοι ανορεκτικοι.
το οτι τρως λιγες θερμιδες , και με σληβ και ανευ δεν σημαινει απαρετητα απωλεια κιλων.
αμα τρεφεσαι πχ 17 μηνες( -εγω ας πουμε) με τοσο λιγες θερμιδες, ο οργανισμος συνηθιζει την τοσο λιγη ποσοτητα και την εκλαμβανει ως φυσιολογικη.
τωρα αυτο που λες με την εγκυμοσυνη μηπως μπερδευτηκες? φυσικα και ΔΕΝ θα επρεπε να χανω βαρος με τα λεγομενα του γιατρου μου, αλλα να παρω μεχρι 6-7 κιλα, και εχω χασει ηδη 4
Τι να πω? μαλλον κατι τετοιο συμβαινει αννα. Προς ωρας δεν σκεφτομαι για επεμβαση γιατι τα κιλα μπηκαν τα τελευταια 3 χρονια οποτε ελπιζω να τα καταφερω μονη μου. Η αληθεια ειναι οτι δεν αντεχω το αισθημα της πεινας οποτε δεν ακολουθω μια ιδιαιτερα στερητικη διαιτα. Απλα βλεποντας τι τρωτε εσεις αισθανομαι οτι τρωω το καταπετασμα....
Quote:
Originally posted by mitsokolo
αν χαναμε κιλα με το ρυθμο που χαναμε τους πρωτους μηνες θα ειμασταν ολοι ανορεκτικοι.
το οτι τρως λιγες θερμιδες , και με σληβ και ανευ δεν σημαινει απαρετητα απωλεια κιλων.
αμα τρεφεσαι πχ 17 μηνες( -εγω ας πουμε) με τοσο λιγες θερμιδες, ο οργανισμος συνηθιζει την τοσο λιγη ποσοτητα και την εκλαμβανει ως φυσιολογικη.
τωρα αυτο που λες με την εγκυμοσυνη μηπως μπερδευτηκες? φυσικα και ΔΕΝ θα επρεπε να χανω βαρος με τα λεγομενα του γιατρου μου, αλλα να παρω μεχρι 6-7 κιλα, και εχω χασει ηδη 4
Εννοω mitsokolo οτι τρως πολυ λιγο αλλα εισαι και εγκυος και εχεις μεγαλυτερες ενεργειακες αναγκες.οποτε πως να βαλεις κιλα?λογικο ειναι που εχασες 4.
προσπαθω να τρωω λιγο παραπανω πολλες φορες αλλα μου ειναι σχεδον αδυνατο παω για 17 μηνες χειρουργειου και η ορεξη μου ειναι σχεδον 0 ακομα, αλλα και απο τη μερια μου εκανα μεγαλο αγωνα για να τηρησω τις οδηγιες και αυτο βοηθησε πολυ απ την αρχη.
οι εξετασεις μου ευτηχως ηταν αψογες και τον γιατρο δεν τον απασχολει καθολου που τρωω τοσο λιγο, το μωρο ουτος η αλλως οτι ειναι να ''παρει'' θα το παρει απο μενα και οχι απο αυτα που τρωω.
καλε μη συγκρινεις την δικη μας διατροφη με τη δικη σου υπαρτον :P :P :P
ειναι σαν να συγκρινεις σφηνακι με 1.5 λιτρο ;)
υπομονη με τα κιλα και ευχομαι να τα καταφερεις :D
Δεν σκεφτηκα να τρωω τοσο λιγο. Δεν νομιζω οτι μπορω αλλωστε... Απλα μου εκανε εντυπωση. Ευτυχως που δεν πεινατε. Γιατι αλλιως ειναι σκετη απογοητευση να τρως τοσο λιγο και τα κιλα να μην χανονται οσο ευκολα...
απογοητευση θα ηταν να μην βλεπεις αποτελεσμα ;) εξαλου η πεινα και η ''ζηλεια'' δεν υπαρχει -τουλαχιστον για μενα- και πραγματικα ειναι τεραστια ευχαριστηση..
δεν ξερω στις αλλες τις επεμβασεις πως ακριβως λειτουργει το συστημα με την ορεξη αλλα τουλαχιστον στην σληβ ετσι ειναι, συν του οτι χορταινεις με γελοιες ποσοτητες
Οι δίαιτες που δίνουν οι διατροφολόγοι στηρίζονται συνήθως σε ολιγοθερμιδική διατροφή. Όταν οι θερμίδες κατέβουν κάτω από ένα όριο, ας πούμε είναι κάτω από 1000 θερμίδες, στην αρχή ο οργανισμός χάνει κιλά αλλά γρήγορα μπαίνει στη συντήρηση - είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αυτό, μόνο έτσι ξέρει να επιβιώνει. Για΄αυτό και οι σωστοί διατροφολόγοι επιμένουν στα 2 κιλά απώλειας το μήνα, γιατί ξέρουν αυτό το μηχανισμό και δεν θέλουν να φανεί ως "επίθεση" η απόπειρα σωστής διατροφής.
Με τις επεμβάσεις, στην ουσία υποχρεώνουμε βίαια τον οργανισμό να ανεχθεί τις ολιγοθερμιδικές δίαιτες. Ακόμη και η δυσαπορροφητική, που έχω κάνει εγώ, στην ουσία επιτρέπει στον οργανισμό να κρατήσει ελάχιστες θερμίδες, πολύ πιο κάτω από τις 1000. Είναι μια ανατρεπτική τακτική, για αυτό και δεν μπορείς με τίποτα να "αντιγράψεις" το διαιτολόγιο των χειρουργημένων - δεν έχεις το εργαλείο για να το πετύχεις. Δεν σημαίνει, πως επειδή υπάρχει το εργαλείο, φτάνουμε πάντα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Θέλει κόπο και χρόνο - απλά η επέμβαση λειτουργεί ως βοηθητικό εργαλείο, το οποίο επιτρέπει αυτές τις τόσο δραστικές διατροφές "λιμοκτονίας". Και για αυτό οι διατροφολόγοι είναι εναντίον των επεμβάσεων - ανατρέπουν κάθε θεωρία τους!
ακριβως αννα :thumbup:
Απλα καταλαβα οτι ακομη και αν κανω χειρουργειο και χασω τα κιλα, αν λογω συναισθηματικης υπερφαγιας αρχισω να ζοριζω το στομαχι να τρωει περισσοτερο για να νιωσω την χαρα που μου δινει το φαγητο οχι μονο θα τα ξαναβαλω αλλα θα βαλω ακομη πιο πολλα γιατι ακομη και οι 1600-1800 θερμιδες για εναν χειρουργημενο ειναι πολλες....οποτε μαλλον το χειρουργειο δεν μου ταιριαζει..Γιατι και τωρα που ακολουθω ενα κανονικο διαιτολογιο και δεν πειναω ιδιαιτερα, οταν με πιανουν τα ..ψυχολογικα μου... ζοριζω το στομαχι μου για φαει και μετα πινω σοδες και γκαβισκον γαι να χωνεψω. Δηλ ενω το στομαχι μου ειναι χορτατο το μυαλο μου ειναι στην κοσμαρα του!
Η επέμβαση που έχω κάνει εγώ, η χολοπαγκρεατική, υποτίθεται ότι είναι για εντελώς απείθαρχους. Ο καθηγητής συνηθίζει να λέει πως η σληβ είναι για τους έξυπνους, η χολοπαγκρεατική για τους απείθαρχους. Ευτυχώς η δική μου βαριατρική βέρσιον μου επιτρέπει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τις υπόλοιπες μεθόδους και έτσι ξεπερνώ το σκόπελο της συναισθηματικής υπερφαγίας - που δεν σταματά με όσα χειρουργεία κι αν κάνεις! Βέβαια, έχω ακούσει ότι και με τη δική μου την επέμβαση κατάφεραν κάποιοι και πήρανε πίσω το βάρος - τι άραγε να κάνανε; Πάντως, σωστά το θέτεις: προηγείται η ψυχολογική στήριξη, στο μυαλό είναι το πρόβλημα και εκεί δεν ακουμπά κανένα χειρουργείο!
Ξερεις αννα οταν υποφερεις απο συναισθηματικη υπερφαγια το να κοψεις το φαγητο ειναι ευκολο. Και κανεις την διατροφη που ξερουμε ολοι και δεν πεινας. Οταν ομως ερχεται η διαολεμενη ωρα που νιωθεις κουρασμενη και δεν μπορεις να ξεκουραστεις. που νιωθεις απογοητευμενη , μονη, οταν ερχονται αγχωτικες σκεψεις, οταν σε κατακλιζουν οι φοβοι και οι ανασφαλειες τοτε το φαγητο γινεται μονοδρομος. οποτε η λυση δεν ειναι μονο να κοψουμε το πολυ φαγητο αλλα να βρουμε αλλα ανακουφιστικα μεσα. Και δυστυχως η παροδικη εστω χαρα που δινει το φαγητο ειναι σχεδον αναντικαταστατη, τουλαχιστον σε μενα. Οι βολτες, τα τηλεφωνα σε μια φιλη, και ολα τα αλλα που λενε να κανουμε την ωρα που μας πιανει η λυσσα δεν ειναι παντα απολυτα επιτυχη ουτε προσφερουν την ιδια ανακουφιση που νιωθεις με την σοκολατα ή τα πατατακια. Μαλλον ειναι και θεμα συνηθειας. Οταν μαθεις να αντιμετωπιζεις τα προβληματα τρωγοντας και το κανεις πολλα χρονια τοτε τα πραγματα γινονται πολυ δυσκολα....
εγω παντως εχω καταληξει πως για τα ευπερφαγικα μου επεισοδια φταιει η ελλειψη συντροφου ...
καλες οι φιλες, καλες οι παρεες, καλοι οι συγγενεις , τα τηλεφωνα οι βολτες ... αλλα οταν το μυαλο κολαει στο οτι ειμαι μονη ... οδηγουμε στο φαγητο ...
αλλα ρε σεις εχουν χαθει οι αντρες πια .. δεν ειναι τυχαιο οτι με πολλες κοπελες που το συζηταμε λενε και αυτες το ιδιο .. και κοπελες, ομορφες αδυνατες ... ειναι ενα προβλημα πια για ολες μας ...
αχ ζωιτσα μου ετσι ελεγα και εγω οταν ημουν μονη. Αν βρω εναν ανθρωπο να με αγαπαει θα αλλαξουν ολα... Δυστυχως ολα τα συναισθηματικα κενα μας δεν μπορει να τα καλυψει ο αλλος. Ουτε θα ειναι παντα απο πανω μας να μας ελεγχει, ουτε μπορει να καταλαβει απολυτα τους φοβους μας. Οποτε και που εχω συντροφο δεν μπορω να πω οτι αλλαξε κατι. Ασε που οι αντρες τρωνε πιο ανθιυγεινα και σε παρασυρουν και σενα. Τα ντουλαπια γεματα απο ολα αυτα που δεν θες να φας... Και τα τρωνε και δεν παχαινουν. Να μην σου πω οτι απο τοτε που παντρευτηκα παχυνα ακομη περισσοτερο.:mad: Μην τρως την μπανανοφλουδα οτι καποιος αλλος θα σε σωσει. Οτι κανεις μονη σου.
Eγώ σε περιόδους μοναξιάς κατέφευγα στις ''σκουπιδοτροφές'',για τους λόγους που περιγράψατε.
Μα και τώρα που δεν έχω πια καθολου χρόνο για τον εαυτό μου, καθώς είμαι πια εργαζόμενη σύζυγος και μητέρα δυο παιδιών, σε στιγμές ψυχολογικής πίεσης και άγχους -και αυτές οι στιγμές είναι σχεδόν καθημερινές!-καταφεύγω στις χαζοτροφές και το τσιμπολόγημα μηχανικά.
Επειδή το πρόβλημα χρειάζεται ψυχολογική προσέγγιση από ψυχολόγο με γνώσεις σ'αυτό το θέμα, πήγα σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας και άρχισα συνεδρίες. Βγαίνουν πολλά απωθημένα συναισθήματα στην επιφάνεια, τα οποία είναι η αιτία του συμπτώματος της υπερφαγίας και της κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας ζάχαρης.
Κορίτσια θα σας βοηθήσει σίγουρα η ψυχοθεραπεία να αντιμετωπίσετε κάποιες καταστάσεις με άλλον τρόπο, λιγότερο ''αυτοτιμωρητικό'', αλλά θέλει χρόνο. Μην περιμένετε ότι με μερικές συνεδρίες θα λυθεί τον πρόβλημα, χρειάζεται χρόνος για εσωτερικές διεργασίες.
Καλησπέρα σας σύντροφοι, έχουμε και λέμε:
Πρωινό: 4 κ.γ. κρέμα στιγμής
Δεκατιανό: 1 κ.γ. φυστικοβούτηρο
Μεσημεριανό: μισή φρυγανιά και 2 κ.γ. μαλακό τυρί flair (το συνιστώ από όλα τα ανάλογα, έχει σαφώς καλύτερη γεύση)
Απογευματινό: μισή κουπίτσα αλεσμένο κοτόπουλο
Βράδυ: who knows?
Σημείωση: σήμερα πρώτη φορά στις 3 βδομαδες μετά-χειρουργείου ένιωσα κάποιον πόνο στο στομάχι γιατί έκανα το λάθος μετά το φρυγανοτυράκι να πιω δυο γουλιές νερό κατευθείαν..Μέγα λάθος. Μου πήρε κανένα εικοσάλεπτο για να ηρεμήσω.:fake sniffle:
Το φαΐ του παιδιού,αθεόφοβη;Quote:
Originally posted by monahoiot
Δεκατιανό: 1 κ.γ. φυστικοβούτηρο
εγώ και το παιδί μου μοιραζόμαστε τα πάντα, πάντα το κάναμε! Τρία φουντουκάκια αυτός, μισό κιλό εγώ! Δέκα σποράκια αυτός, μισό κιλό εγώ! Ο Πετράκης μου και το βρακί του που λέει ο λόγος θα έβγαζε να μου δώσει, στο φυστικοβούτηρο θα κολήσει! χαχα
Να συμπεράνω πως μοιράζεστε κι αυτά τα χρωματιστά πράγματα και μάλιστα καταναλώνεις κιλό; :lol:
Νομίζεις ότι σε καμία κρίση υπερφαγίας δεν θα έπεφτα με τα μούτρα και σε αυτά???:P Ευτυχώς να λες που ήμουν πάντα εφοδιασμενη με τα καλούδια μου και δεν έπεσα ποτέ στην ανάγκη της σκιουροτροφής!!!:lol:
Δε λες πάλι καλά που πάντα υπάρχει κι η σκιουροτροφή!Αλίμονο αλλιώς στον Πετράκη,Κρόνε σε κρίση! :lol:
Λοιπόν το χθες και για μένα:
1 φρυγανιά με βούτυρο και μέλι
4 κεράσια και 1 φράουλα
1/2 κούπα ψαρόσουπα και 40γρ ψάρι βραστό με 1 κγ μαγιονέζα
1 χούφτα πατατάκια(αδυναμία)
1/4 ομελέτα 3 πατατες τηγανητες και 3 κουταλιές σαλατας(τονο-κρεμμυδακι-καλαμποκι-πιπερια-μαγιονέζα)
1 κγ παγωτο καϊμάκι
1/2ποτήρι και ούτε κοκκινο κρασακι
1,5 λίτρο νερό ίσως και παραπάνω
Καλησπέρες σε όλες/όλους.
Χτες λοιπόν έπεσαν μαχόμενα:
Πρωί: Μισή φρυγανιά με μισή μπουκιά τυρί.
Δεκατιανό: 1 κομμάτι βρασμένο μήλο με λίγο γιαούρτι. (2 κουταλιές του γλυκού).
Μεσημέρι: Λίγο μπιφτέκι, πατάτα, κολοκυθάκι, αγκινάρα αλεσμένα σε πουρέ (2 κουταλιές του γλυκού).
Απόγευμα: Την άλλη μισή φρυγανιά με 2 ρώγες σταφύλι χωρίς τα κουκούτσια.
Βράδυ: Το ίδιο με το μεσημέρι.
1 λίτρο νερό και αραιωμένους χυμούς σε θερμοκρασίες που ούτε πιγκουίνος δεν αντέχει. :D
Αυτό που δεν ξέρω και θέλω να το ρωτήσω είναι:
Τις 2 κουταλιές γλυκού που αναφέρω κλπ, γίνονται σε ένα χρονικό διάστημα περίπου 20 λεπτών.
Είναι οκ αυτό?
Πάρη, λίγο αραιό μου φαίνεται το διάστημα μεταξύ των δυο κουταλιών.. Αλλά μάλλον να εκφέρουν γνώμη οι παλιότεροι. Εγώ είμαι στη φάση των αλεσμένων επίσης αλλά μπορώ να τις φάω πιο γρήγορα τις κουταλίτσες μου. Έχω όμως καούρες εδω και 3 μέρες.:starhit:
Γιώτα και μένα μου φαίνεται αραιό, αλλά το θέμα είναι ότι δεν τρώω 1 σωστή κουταλιά κατευθείαν.
Βάζω στο κουταλάκι του γλυκού ποσότητα ίσα με το 1/3.
Αυτές τις 1/3 δηλαδή 1 σωστή κουταλιά γλυκού την καταφέρνω μετά από 5 λεπτά περίπου.
Μετά απ'αυτό, αισθάνομαι σαν να έφαγα 1 ταψί φαγητό, περιμένω 10-15 λεπτά και μετά κάνω το ίδιο με τη 2η κουταλιά, όπου πάλι μετά αισθάνομαι πλήρη κορεσμό.
Απ'τη μία δε θέλω να το πιέσω περισσότερο, από την άλλη, δε ξέρω αν όλα αυτά είναι φυσιολογικά.
Τη φρυγανιά με το τυράκι κάνω 20 λεπτά να τη φάω και μάλιστα όχι ολόκληρη κάποιες φορές.
Κάνω διαλείμματα μεταξύ των μπουκιών, γιατί αισθάνομαι πλήρη κορεσμό σχεδόν αμέσως.
Συγνωμη δεν παιρνεις laprazol για τις καουρες; Εγω πηρα τουλαχιστον 3 μηνες. Οσο για τις ποσοτητες Παρη μου ειναι οκ για την ωρα , καπως ετσι με θυμαμαι να "τρωω " και γω , και ακομα τρωω πολυ λιγο σε σχεση με αλλα παιδια, ισως τελικα δεν αφηνουν ιδιο στομαχι σε ολους :/ ??
Laprazol παίρνω και γω, αν και δε το βλέπω να κάνει και κάτι.
Πάντως και εμένα και της Γιώτας, άφησε 60ml στομάχι ο χειρουργός, που νομίζω δικαιολογείται η μικρή ποσότητα.
Απλά ελπίζω να καλύπτουμε σωστά το σώμα με βιταμίνες, ιχνοστοιχεία κλπ.
Το ελπίζω και εγώ Πάρη, σήμερα ειδικά νιώθω αρκετά πεσμένη σωματικά, βάζω όσο πρωτεινικό συμπλήρωμα μπορώ σε ό,τι τρώω αλλά σίγουρα δεν φτάνω στα πέντε κουταλάκια που μου είπε η διατροφολόγος. Ελπιζω να φύγουμε σίγουρα από αυτή την άχαρη φάση.. By the way, εμένα μου άφησε 50 ml.
60?????
Έχει δίκιο η Γιώτα, 50 άφησε. Δε τα μετρήσαμε κιόλας, αλλά άμα κρίνω από το τι μπορεί να μπει στο δικό μας στομάχι και άλλων παιδιών, υπάρχει σαφής διαφορά χωρητικότητας.
Πάντως όταν έκανα τη διάβαση, το στομάχι φαινόταν σαν ένα μολύβι κομμένο στη μέση.
Παρη μου τοτε λογικο με 2κγ να χορταινεις , βεβαια το πιο εκνευριστικο στη παρουσα φαση ειναι τα υγρα :/
αυτο σου το τικερακι ειναι tres jolie! πολυ το γουσταρω! :tumble:
σημερα:
μισό κουλουράκι Θεσ/κης
1/4 ομελέτας από χθες
60γρ κρεας σχαρας,2 πατάτες τηγανητές, σαλατα(μισο μπολ)
2 μπουκιες αραβική πιτα με ζαμπόν τυρι
1 παγωτίνι
μισό μπολ μακαρόνια με κιμά με έμφαση στον κιμά. 2 κσ σαλατα
Στο τελευταιο να πω πως δεν μπορώ να φάω πάνω από μισό μπολ μαζεμένο,είναι από τα φαγητά που μου πέφτουν πιο βαριά.
1 λίτρο νερό και συνεχίζω μέχρι τον υπνο