ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕ

Quote:

---

Originally posted by p_k

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10
ειδα σημερα στο φορουμ τον προσωπικο μου ηρωα του φορουμ, που αδυνατισε με εναν προγραμματισμενο μεν αλλα υγιεινο και ισορροπημενο τροπο.
βλεπω οτι ειναι παλι στην προσπαθεια.απελπιζομαι...

---

2sweet2b4go10,

δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ποτέ!
Ξέρω, εύκολο να το λέμε αλλά τι γίνεται στην πράξη...
Κι όμως: όσοι τα κατάφεραν, σε όλους τους τομείς της ζωής και της δραστηριότητάς τους, έβρισκαν τον τρόπο να ξεπερνούν την απελπισία.
Διάβασα όλα τα ποστ και συμφωνώ κατά 90% με όσα γράφονται.
Είναι θέμα ψυχολογίας. Όταν 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα ανοίγεις το ψυγείο και καταβροχθίζεις γλυκά και παγωτά και μετά σαβουρώνεις και μια σακούλα γαριδάκια, σίγουρα δεν το κάνεις επειδή πεινάς.
Καλύπτεις άλλες ανάγκες σου, μάλλον τις σκεπάζεις ενεργώντας έτσι.
Γι' αυτό, χρειάζεται να βρίσκεις άλλους τρόπους για να ξεπερνάς το άγχος ή άλλα πράγματα.
Θα μου πεις ναι, σωστά, είναι όμως δύσκολο.
Κι εγώ θα πω ότι μπορεί να είναι δύσκολο, δεν είναι όμως ακατόρθωτο.
ʼσε που είμαι βέβαιος ότι ο προσωπικός σου "ηρωας" θα τα καταφέρει και πάλι! Και ότι η συζήτηση αυτή τον βοηθάει αφάνταστα!!! ;)

---

έλα ήρωα , δώσε πάλι το φωτεινό σου παράδειγμα! :)

περιττό να αναφέρω οτι συμφωνώ με αυτά που λές, το μόνο σίγουρο είναι οτι χρειάζεται καθημερινός αγώνας και πάνω απ'όλα μέτρο, διαφορετικά στριφογυρνάς στο ίδιο σημείο...
Και ναι μπορεί να γίνει, μπορεί σίγουρα.

Ήρωας σίγουρα δεν είμαι, είμαι όμως αποφασισμένος να φτάσω και πάλι στα σωστά κιλά, με υγιεινό τρόπο και σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Πάντως είναι γεγονός ότι χωρίς θέληση δεν μπορείς να φτάσεις εκεί που θέλεις και να διατηρείσαι. Χρειάζεται προσπάθεια, απλά πράγματα, απλοί κανόνες που πρέπει όμως να τους εφαρμόζεις.

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10

μαρω σε θυμαμαι!!!
μπραβο για την εντυπωσιακη σου προσπαθεια!!! σε παρακολουθουσα και τοτε :)
εχει περασει τοσος καιρος αληθεια?
περασαν 2 χρονια απ την στιγμη που εγινες 60 η 2 χρονια απο την αρχη της προσπαθειας σου?

τα 2-3 κιλα συν η πλην ουτε εγω τα θεωρω καθοριστικα, αρκει να μενουν τοσα...το γιο-γιο αφορα το ξανακυλισμα στην ιδια κατασταση.
επισης , τα 5 χρονια ειναι το οριο για το οποιο μιλαμε για σταθεροποιηση. για να καταλαβεις, εγω παντα μετα τα δυο χρονια αρχιζω και κυλαω..ειναι το χρονικο οριο που χαλαρωνει η προσοχη μου...

---

Έχουν περάσει 2 χρόνια που διατηρώ τα κιλά μου.
Απο την αρχή της προσπάθειας μου πήρε 5 χρόνια για να χάσω γύρω στα 40 κιλά.

Ξέρω οτι ακούγονται πολλά σαν διάρκεια, αλλά είχα βάλει στόχο να χάσω όλα τα κιλά αργά και σταθερά για να μην τα ξαναπάρω και επίσης γιατί δεν είμαι άνθρωπος που θα στερηθεί το φαγητό σε μια βραδυνή έξοδο ή σε ένα φιλικό τραπέζι. Είμαι λαίμαργη, το ξέρω, το παραδέχομαι και δεν ήθελα να πιεστώ ψυχολογικά γιατί αυτό (η ψυχολογική πίεση) γυρίζει σαν μπούμερανγκ κι όταν σταματήσεις τη δίαιτα ξαναπέφτεις στον ίδιο λάκο.
Προσπαθούσα δηλαδή να χάνω 7-10 κιλά το χρόνο. Οχι παραπάνω.

Εφάρμοσα δλδ το κόλπο (το οποίο εφαρμόζω και τώρα για τη συντήρηση):
Οταν βγαίνουμε έξω τρώμε ότι θέλουμε.
Τις επόμενες 2-3 μέρες προσοχή, κάνα φρούτο, κάνα γιαουρτάκι, κάνα δημητριακό με απαχο γάλα και φαγητό μόνο σε περίπτωση που ένοιωθα πείνα.
Βέβαια δεν έβγαινα και μέρα παρά μέρα εεε..... μην το ξεφτιλίσουμε!! :))
ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ... ΝΕΡΟ παιδιά. 2-3 λίτρα την ημέρα. Βοηθάει πολύ!!

ΕΠΙΣΗΣ (σημαντική σημείωση αυτή)
Με την αργή απώλεια κιλών, δεν χρειαζόταν να αγοράζω συνέχεια καινούρια ρούχα. Απλώς ότι ψώνιζα κάθε σαιζόν το έπαιρνα λίγο μικρότερο και παράλληλα μπορούσα να φοράω και τα πιό παλιά. (οικονομία!!!)

Η μόνη χρονιά που αναγκάστηκα να αντικατστήσω ξαφνικά όλη μου τη γκαρνταρόμπα (απο εσώρουχα μέχρι μπουφάν και μου στοίχησε μια περιουσία) ήταν το 2008, γιατί στα τελευταία 10 κιλά είχα αρχίσει και τη γυμναστική (διάδρομο, όργανα, pilates, κολύμπι και capoeira) και με τη γυμναστική αφ' ενός έχασα πολλά κιλά πολύ γρήγορα (σε 3-4 μήνες) κι αφ' ετέρου άλλαξε πολύ το σχήμα του σώματός μου, οπότε ήταν αδύνατον να φορέσω οτιδήποτε απο τα περσυνά. (εκτός αυτού... ήταν και καλοκαιράκι... καμάρωνα για το καινούριο μου σώμα και ήθελα να το δείξω :) )

Κουράγιο παιδιά.
Υπομονή και επιμονή θέλει η κατάσταση !!!

Quote:

---

Originally posted by eleni1201

Μάρω μου μπράβο που τα κατάφερες! Πολύ αισιόδοξο μήνυμα!!! Με την χαλάρωση του δέρματος τι έκανες? φοβάμαι πολύ ότι άμα πετύχω τον στόχο μου, το δέρμα μου θα κρέμεται στα πατώματα. Και η απόδειξη είναι το στήθος μου. ήμουν στα 15 μου ακόμα και 75 κιλά, και τώρα στα 64 στο στήθος μου είναι πολύ χαλαρό υστυχώς...

---

Για τη χαλάρωση έκανα γυμναστική και χρησιμοποίησα και κάποιες κρέμες σώματος για να μην κάνω "ρυτίδες" στο δέρμα. (αυτό το είχα δεί σε μια φίλη μου που μετά απο απώλεια πολλών κιλών δεν είχε χαλάρωση αλλά το δέρμα της είχε γίνει "πλισσέ" απο τις ρυτίδες).
Οπότε χαλάρωση καθόλου, ρυτίδες καθόλου.

Τώρα για το θέμα στήθος... δεν μπορώ να πώ τίποτα γιατί υπάρχει και η χαλάρωση της ηλικίας (είμαι πλέον 48 χρονών), οπότε δεν μπορώ να κρίνω αν η χαλάρωση που βλέπω οφείλεται στο αδυνάτισμα ή στα χρόνια. Παρ' όλα αυτά, μπορώ ακόμα να φοράω μπλουζάκια χωρίς σουτιέν και να φαίνονται κι ωραία πάνω μου.

Μια της Vichy είχα πάρει, όχι πολύ ακριβή, αλλά δεν θυμάμαι πώς την έλεγαν. Ενα μεγάλο σωληνάριο μπλέ χρώμα. Πρέπει να ήταν συσφικτική και ενυδατική μαζί.

Τώρα για το θέμα στήθος... δεν μπορώ να πώ τίποτα γιατί υπάρχει και η χαλάρωση της ηλικίας (είμαι πλέον 48 χρονών), οπότε δεν μπορώ να κρίνω αν η χαλάρωση που βλέπω οφείλεται στο αδυνάτισμα ή στα χρόνια. Παρ' όλα αυτά, μπορώ ακόμα να φοράω μπλουζάκια χωρίς σουτιέν και να φαίνονται κι ωραία πάνω μου.[/quote]
Κοπελιά συγχαρητήρια που τα κατάφερες! Καλά για το στήθος μη μιλάς καθόλου. Υπάρχουν ατόμα πολύ νεότερα που αν δε βάλουν σουτιέν θα σκοντάψουν πάνω στο στήθος τους! Δεν ξέρω αν είναι η γυμναστική ή και τα γονίδια σου πάντως μπράβο, μπράβο για το στήθος!
Κάτι να ρωτήσω...Γυμναζόσουν και παλαιότερα ή το ξεκίνησες για να χάσεις τα κιλά? Τώρα συνεχίζεις να γυμνάζεσαι για να συντηρείσαι? Και αν ναι με τι ρυθμό?

Μόλις το 1% των νοσογόνα παχύσαρκων καταφέρνει να χάσει αρκετά κιλά και να τα κρατήσει για 5 χρόνια.
Αυτό που θεωρείται πιό εφικτό και το καταφέρνει λίγο μεγαλύτερο ποσοστό, είναι να χάσεις το 20% του μέγιστου βάρους σου και να παραμείνεις εκεί.

Αυτό είναι <κλεμμένο> από άλλο φόρουμ.
Εγώ θέλω να πω ότι ποτέ δεν μου άρεσαν οι στατιστικές! Καμία στατιστική δεν μπορεί να μου πει πόσο συνειδητοποιημένη είναι η προσπάθειά μου και τι δύναμη κρύβω μέσα μου. Όπως (για σένα Δανάη) καμία στατιστική δεν μπορεί να μου πει ότι στα 5 και κάτι ψιλά, χρόνια μου με το σύντροφό μου, δεν είμαι full ερωτευμένη.
Από την άλλη όποιος θέλει να πάρει κατά γράμμα τις στατιστικές και να τις ακολουθήσει ως πιστός δούλος τους, είναι ελεύθερος να το κάνει.
Εγώ προτιμώ να κοιτάξω μέσα μου και να βρω τις απαντήσεις μου.. όπως π.χ. πόσο πραγματικά πολύ θέλω να χάσω τα κιλά μου, τους λόγους που θέλω να τα χάσω και τι έχω σκοπό να θυσιάσω για να τα καταφέρω και μετέπειτα για να παραμείνω αδύνατη! Μπορεί βέβαια και να μη τα καταφέρω, αλλά τουλάχιστον δεν θα βάλω τον εαυτό μου στο ίδιο τσουβάλι με κανέναν άλλον, αδικώντας την ίδια μου τη προσπάθεια ή ακόμα και τη προσπάθεια του άλλου :P

Quote:

---

Originally posted by dew
Μόλις το 1% των νοσογόνα παχύσαρκων καταφέρνει να χάσει αρκετά κιλά και να τα κρατήσει για 5 χρόνια.
Αυτό που θεωρείται πιό εφικτό και το καταφέρνει λίγο μεγαλύτερο ποσοστό, είναι να χάσεις το 20% του μέγιστου βάρους σου και να παραμείνεις εκεί.

Αυτό είναι <κλεμμένο> από άλλο φόρουμ.
Εγώ θέλω να πω ότι ποτέ δεν μου άρεσαν οι στατιστικές! Καμία στατιστική δεν μπορεί να μου πει πόσο συνειδητοποιημένη είναι η προσπάθειά μου και τι δύναμη κρύβω μέσα μου. Όπως (για σένα Δανάη) καμία στατιστική δεν μπορεί να μου πει ότι στα 5 και κάτι ψιλά, χρόνια μου με το σύντροφό μου, δεν είμαι full ερωτευμένη.
Από την άλλη όποιος θέλει να πάρει κατά γράμμα τις στατιστικές και να τις ακολουθήσει ως πιστός δούλος τους, είναι ελεύθερος να το κάνει.
Εγώ προτιμώ να κοιτάξω μέσα μου και να βρω τις απαντήσεις μου.. όπως π.χ. πόσο πραγματικά πολύ θέλω να χάσω τα κιλά μου, τους λόγους που θέλω να τα χάσω και τι έχω σκοπό να θυσιάσω για να τα καταφέρω και μετέπειτα για να παραμείνω αδύνατη! Μπορεί βέβαια και να μη τα καταφέρω, αλλά τουλάχιστον δεν θα βάλω τον εαυτό μου στο ίδιο τσουβάλι με κανέναν άλλον, αδικώντας την ίδια μου τη προσπάθεια ή ακόμα και τη προσπάθεια του άλλου :P

---

Συμφωνω σε ολα!!!

Δεν μπορώ να καταλάβω πως μια συζήτηση με φανερή την διαθεση για χιούμορ και πλάκα, υπήρχε περίπτωση να την πάρουν κάποιοι προσωπικά και να απαντάνε με σχετικό ύφος.

Για να μιλήσω σοβαρά όμως, δεν αμφισβήτησα τις προσωπικές επιλογές κανενός και δεν το κάνω ποτέ. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει στη ζωή του. Εφόσον δεν ενοχλεί τους άλλους και είναι ο ίδιος ευτυχισμένος, εμένα ειλικρινά και εντελώς μου περισσεύει.

Δε διαβασα ολα τα ποστ διαβασα μονο της dew το τελευταιο.Δεν εχω χρονο τωρα αλλα θα επανελθω το απογευμα να καταλαβω τι εγινε.Παντως Δαναη μου προσωπικα δεν ενιωσα περιεργα με κανενα απο τα ποστ σου, παντα σωστα μιλας.:)

Δανάη μου με παρεξήγησες.. το ύφος μου δεν είχε να κάνει με σένα προσωπικά, αλλά με τη στατιστική που ανέφερες.
Ο καθενας έχει τις απόψεις του.. άλλοι δε πιστεύουν καν στον έρωτα, άλλοι πιστεύουν στον περαστικό και άλλοι στον παντοτινό..
Ο καθένας σύμφωνα με τα βιώματά του! Για αυτό κ πιστεύω ότι οι στατιστικές είναι λάθος..μιας και οι άνθρωποι μέσα από τα βιώματά τους αλλάζουν τόσο γρήγορα που πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι.

Όχι δεν έγινε τίποτα Constance μου. Απλά δεν μου είναι τίποτα χειρότερο από το να κάνω πλάκα και οι άλλοι να μου απαντάνε σοβαροφανώς στις μπούρδες που λέω. Δε βλέπω το λόγο δλδ γιατί να θέλει να μου χαλάσει κάποιος την χαλαρή διάθεση.

Dew

Το θέμα είναι ότι στο γραπτό λόγο, δεν αντιλαμβάνεται ο άλλος ακριβώς το ύφος μας. Και πίστεψε το δικό μου σπανίως είναι σοβαρό. Αλλά προφανώς παρεξήγησα και εγώ, το δικό σου σχόλιο και το παίρνω πίσω. Εξάλλου είσαι από τα κορίτσια που εκτιμώ και καταλαβαίνω τι λένε(πολύ σημαντικό) :)

Quote:

---

το υποστηρίζουν και οι επιστήμονες, πως ο ερωτας κρατάει 1-3 χρόνια. Μετά περνάει. Όταν λοιπόν περάσει, μετά απλά μετράς μέρες για το τέλος. Και εκεί συνήθως μαλώνεις, κάνεις σκηνές, ζήλιες κλπ. Κάποιοι βέβαια σε αυτό το σημείο παντρεύονται και μετά μετράνε μέρες σαν φυλακισμένοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία

---

Quote:

---

Μόλις το 1% των νοσογόνα παχύσαρκων καταφέρνει να χάσει αρκετά κιλά και να τα κρατήσει για 5 χρόνια. Αυτό που θεωρείται πιό εφικτό και το καταφέρνει λίγο μεγαλύτερο ποσοστό, είναι να χάσεις το 20% του μέγιστου βάρους σου και να παραμείνεις εκεί.

---

Αυτές για μένα είναι σοβαροφανείς μπούρδες.. και δεν έχει να κάνει με το χέρι που τις μετέφερε στο φόρουμ (το 2ο το έγραψα εγώ να φανταστείς).. αλλά με τη βλακεία αυτών που έκαναν τις στατιστικές, χωρίς να αναγνωρίζουν πόσο αλλάζει ο ίδιος ο άνθρωπος όσο περνάει ο χρόνος.

Πολύ απλά, και ελεύθερη να ήμουν τώρα δε θα πίστευα ποτέ μου ότι θα μείνω χοντρή και μόνη για πάντα, καταδικασμένη από τις στατιστικές :P

Να σου πω την αλήθεια νομίζω ότι γενικά οι επιστήμονες δεν ξέρουνε τι λένε. Ειδικά στο θέμα της γυμναστικής και της διατροφής, που μπορώ να έχω μια άποψη, είναι άλυτο το μυστήριο.
Και αυτό γιατί όλοι είμαστε διαφορετικοί. ʼλλοι χρειαζόμαστε αεροβική, άλλοι γιόγκα, άλλοι βάρη κλπ.

Το ίδιο φαντάζομαι και στον έρωτα. ʼΛλοι είναι φτιαγμένοι για να ερωτεύονται για πάντα και άλλοι για περιορισμένες παραστάσεις :)

Εγώ δεν ερωτεύομαι με διάρκεια, το ξέρω. Αλλά αγαπάω βαθιά. Δλδ οι άντρες που πέρασαν από τη ζωή μου είναι ακόμα στην καρδιά μου και τους έχω σταθεί θέλω να πιστεύω. Αλλά αυτό το αρχικό που τρελαίνεσαι και περιμένεις τηλέφωνο....ε αυτό μου περνάει γρήγορα και μετά θέλω να φύγω. Εννοείται επίσης πως ότι κάνουμε το πληρώνουμε αναλόγως. Κερδίζεις σε ελευθερία, χάνεις σε ασφάλεια και ηρεμία.

Ακριβώς Δανάη.. όπως και το γεγονός ότι ίσως κάποια στιγμή στη ζωή σου και αυτό ακόμα μπορεί να αλλάξει..
Όσο σκέφτομαι τον τρόπο που σκεφτόμουν και αντιδρούσα στα 20 μου,σε πολλά θέματα και πόσο κάθετα έχω αλλάξει λίγο πριν τα 30 μου, πραγματικά τρομάζω..

Για να μείνω στο θέμα όμως :

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10
ειδα σημερα στο φορουμ τον προσωπικο μου ηρωα του φορουμ, που αδυνατισε με εναν προγραμματισμενο μεν αλλα υγιεινο και ισορροπημενο τροπο.
βλεπω οτι ειναι παλι στην προσπαθεια.απελπιζομαι...

αν υπαρχει καποιος που τα καταφερε, τον αναζητω με αγωνια.
διαβασα μια ερευνα που ελεγε οτι το 99% των υπερβαρων που καταφευγουν σε διαιτες , επανερχονται στο ιδιο και μεγαλυτερο βαρος και συνδυαζοντας οσα εν ζωη παραδειγματα ξερω προσωπικα,εχω απογοητευτει εντελως οτι ειναι εφικτο.....

---

Πιστεύω ότι ο τρόπος που αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα είναι λάθος. Καλύτερα να επικεντρωθείς σε εσένα και σε αυτά που μπορείς να καταφέρεις, παρά στους γύρω! Δεν θα έπρεπε να μας επηρεάζει πόσο εύκολα,γρήγορα χάνει ο άλλος βάρος και πόσο εύκολα τα παίρνει πίσω. Ο καθένας έχει τη δική του δύναμη και ανάλογα με το πως τη χρησιμοποιεί μπορεί πολλές φορές να φανεί δυνατότερος και από κάποιον που είχε <πολύ ψηλά>!! Μπορούμε όλοι μας να γίνουμε το 1% της στατιστικής, αν το θέλουμε πραγματικά και συνειδητοποιημένα !

Quote:

---

Originally posted by Danai20
Dew

Το θέμα είναι ότι στο γραπτό λόγο, δεν αντιλαμβάνεται ο άλλος ακριβώς το ύφος μας. Και πίστεψε το δικό μου σπανίως είναι σοβαρό. Αλλά προφανώς παρεξήγησα και εγώ, το δικό σου σχόλιο και το παίρνω πίσω. Εξάλλου είσαι από τα κορίτσια που εκτιμώ και καταλαβαίνω τι λένε(πολύ σημαντικό) :)

---

Aυτο που λες για το γραπτο λογο καρα-ισχυει!Εχω παρεξηγηθει κι εγω απειρες φορες σε msn, chat κλπ γιατι ο αλλος αμα δεν ακουει τον τονο τις φωνης σου πολλες φορες μπορει να τα παρει αλλιως.:)


Οσο για τις στατιστικες νομιζω θα συμφωνισετε μαζι μου.Ειναι μια επιστημη που δειχνει καποια πραγματα, αλλα απο κει και περα κανεις δε λεει να τα παραταμε επειδη μια στατιστικη εχει μικρα ποσοστα για ενα στοχο μας.Εξαλλου ολα τα δυσκολα πραγματα εχουν μικρες πιθανοτητες να συμβουν, αλλα δεν πρεπει ποτε να τα παραταμε.:)

Quote:

---

Originally posted by dew
,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10
ειδα σημερα στο φορουμ τον προσωπικο μου ηρωα του φορουμ, που αδυνατισε με εναν προγραμματισμενο μεν αλλα υγιεινο και ισορροπημενο τροπο.
βλεπω οτι ειναι παλι στην προσπαθεια.απελπιζομαι...

αν υπαρχει καποιος που τα καταφερε, τον αναζητω με αγωνια.
διαβασα μια ερευνα που ελεγε οτι το 99% των υπερβαρων που καταφευγουν σε διαιτες , επανερχονται στο ιδιο και μεγαλυτερο βαρος και συνδυαζοντας οσα εν ζωη παραδειγματα ξερω προσωπικα,εχω απογοητευτει εντελως οτι ειναι εφικτο.....

---

Πιστεύω ότι ο τρόπος που αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα είναι λάθος. Καλύτερα να επικεντρωθείς σε εσένα και σε αυτά που μπορείς να καταφέρεις, παρά στους γύρω! Δεν θα έπρεπε να μας επηρεάζει πόσο εύκολα,γρήγορα χάνει ο άλλος βάρος και πόσο εύκολα τα παίρνει πίσω. Ο καθένας έχει τη δική του δύναμη και ανάλογα με το πως τη χρησιμοποιεί μπορεί πολλές φορές να φανεί δυνατότερος και από κάποιον που είχε <πολύ ψηλά>!! Μπορούμε όλοι μας να γίνουμε το 1% της στατιστικής, αν το θέλουμε πραγματικά και συνειδητοποιημένα !

---

χμμμμ
καλως η κακως, δεν "αρχιζω " να βλεπω τα πραγματα,
τα πραγματα τα βλεπω εδω και παρα πολλα χρονια, να εχουν την ιδια πορεια και ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑ κι οταν ειδα οτι κατι δεν παει οπως θα επρεπε, επεκταθηκα στους γυρω, κι εκει εμαθα την πικρη αληθεια και τις στατιστικες...
σε διαβεβαιω, οτι αν δεν ειχα κανει την παρατηρηση πρωτα στον εαυτο μου, μεγαλη συμπονια θα ενοιωθα, αλλα καθολου δεν θα ασχολουμουν με τα κιλα που χανουν και ξαναπαιρνουν οι γυρω μου :)

και ΟΧΙ, δεν μπορουμε να ειμαστε ολοι το 1% της στατιστικης, αλλιως δεν θα λεγοταν στατιστικη αλλα σολομωνικη....
και επειδη ακριβως δεν μπορουμε, προτιμω να κανω οτι περναει απο το χερι μου για να βρω που ειναι το λαθος, η αν το θες θετικα, που ειναι το ΣΩΣΤΟ στους τοσο λιγους που τα καταφερνουν, ωστε να εχω καποια πιθανοτητα να ανηκω καποτε στο 1%, αντι να παιδευομαι ξανα και ξανα με προσθαφαιρεσεις και προσπαθειες στα τυφλα, ελπιζοντας στο τζακ ποτ της κωλοφαρδιας(κυριολεκτικα και μεταφορικα) και να καταληγω με αλλα 5 κιλα πανω στα αρχικα..
(πιο κατανοητο τωρα?)

Quote:

---

Originally posted by Danai20
......Διατροφικές διαταραχές είχα πάντα. ʼλλες φορές προς την παχυσαρκία και άλλες την ανορεξία, γενικά δλδ βουλιμική συμπεριφορά. Αθλήτρια επίσης ήμουν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Έχω δώσει διάφορες ερμηνίες για το πως το αποφάσισα και τα έχασα. Ίσως κάποιες να είναι και αντικρουόμενες. Αλλά έτσι ήταν και όλα μέσα μου.

Αυτό που με κρατάει πια είναι η γνώση του μέτρου και το ότι έχω πείσει τον εαυτό μου να το κρατήσει. Πήρα μια συντήρηση θερμίδων και πάνω εκεί ταιριάζω το φαγητό μου κάθε μέρα. Αν χάσω κιλό ή βάλω, τοτε πράττω αναλόγως. Κρατιέμαι δλδ στο +/- 2 κιλά.
Ελπίζω να βοήθησα :)

---

αυτο που λες, οτι σε κραταει η γνωση του μετρου, αλλα και μια γενικοτερη καλη ισορροπια του μεσα σου και υγιεις σκεψεις και αντιδρασεις σε σχεση με το φαγητο (αλλα και με αλλα πραγματα εχω να προσθεσω) ειναι φανερα στα ποστ σου
και απ οτι λες κατακτηθηκαν, δεν σου προεκυψαν αμα τη εμφανίσει...
αυτο αφενος ειναι αξιεπαινο, αφετερου με βαζει στον πειρασμο να σε ρωτησω αν ολο αυτο το ψαξιμο για τις προσωπικες σου ισορροπιες το εκανες μονη σου, με παρατηρησεις, διαβασματα και κουβεντες με αλλους, η σε βοηθησε καποιος ειδικος. ψυχοθεραπευτης για παραδειγμα...

Όχι δεν τα είχα από τη φύση μου αυτά τα χαρακτηριστικά. Μάλιστα ήμουν εντελώς ανισόρροπη θα έλεγα, στην κυριολεξία. Μια έτρωγα σαβούρα, μια τίποτα, μία 2 πίτσες και τη επόμενη 1 πορτοκάλι. ʼσε που συνέχεια έψαχνα τη μαγική δίαιτα που θα με κάνει Ζιζέλ και μετά όλο έτρωγα παραπάνω γιατί είχα σκυλοπεινάσει.

Δε με βοήθησε κανείς, εννοώ ψυχολόγος. Από ειδικούς μόνο μια φίλη διαιτολόγος με βοήθησε, όχι τόσο με τη μορφή διαιτολογίου όσο στο πως να το ψάξω.

Το έψαξα πάρα πολύ, συζήτησα με φίλους που το έχουν περάσει επιτυχώς και αυτοί και παρατηρούσα πολύ αυτούς που θαυμάζω για το μέτρο που έχουν και 'έκλεβα' στοιχεία της συμπεριφοράς τους. Δεν ήταν εύκολο έπεσα πολλές φορές και απέτυχα και άλλες τόσες. Κάποια στιγμή όμως έφτασα στο σημείο που βρήκα πως να τρωω ότι μου κάνει καλό και όχι ότι με βλάπτει.

Δίαιτα με την έννοια του συγκεκιμένου προγράμματος δεν κάνω. Γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερωνει και όποτε το προσπάθησα, κάτι τύχαινε, τα έχανα και έτρωγα τελικά τον αγλέουρα μέσα στον πανικό μου.

Τρώω μικρές ποσότητες, όταν πεινάω. Μερικές φορές τρωω και 8 φορές τη μέρα. Αν πάω σε ένα τραπέζι επίσης θα φάω αυτά που δεν θα με ρίξουν και που με κάνουν να νιώθω όμορφα. Ανακάλυψα ότι η ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι μου κάνουν κακό και τα έκοψα. Ακόμα και τη γιαγιά μου έβαλα να βρει μαύρο αλεύρι και τώρα μου κάνει πίτες με αυτό :)

Όλα αυτά όμως τα ενέταξα στη ζωή μου, δεν είναι η ζωή μου. Δεν είμαι φαντατική της διατροφής, απλά τρώω για να ζω ωραία. Ακούγεται κλισε, αλλά για μένα δεν είναι. Πριν ζούσα για το φαγητό, είτε σε μορφή σαβουριάσματος ή δίαιτας. Τώρα περνάω πολύ ωραία και όταν πεινάω τρώω, σταματώντας μόλις νιώθω ότι η επόμενη μπουκιά θα κάνει τις κινήσεις μου βαριές.

Κάποια στιγμή που θα έχω θάρρος θα βάλω φώτο πριν και μετά. Έχουν πολύ πλάκα. Σαν κεφτές και οδοντογλυφίδα είναι, χαχαχα.

Quote:

---

Originally posted by Danai20
Όχι δεν τα είχα από τη φύση μου αυτά τα χαρακτηριστικά. Μάλιστα ήμουν εντελώς ανισόρροπη θα έλεγα, στην κυριολεξία. Μια έτρωγα σαβούρα, μια τίποτα, μία 2 πίτσες και τη επόμενη 1 πορτοκάλι. ʼσε που συνέχεια έψαχνα τη μαγική δίαιτα που θα με κάνει Ζιζέλ και μετά όλο έτρωγα παραπάνω γιατί είχα σκυλοπεινάσει.

Δε με βοήθησε κανείς, εννοώ ψυχολόγος. Από ειδικούς μόνο μια φίλη διαιτολόγος με βοήθησε, όχι τόσο με τη μορφή διαιτολογίου όσο στο πως να το ψάξω.

Το έψαξα πάρα πολύ, συζήτησα με φίλους που το έχουν περάσει επιτυχώς και αυτοί και παρατηρούσα πολύ αυτούς που θαυμάζω για το μέτρο που έχουν και 'έκλεβα' στοιχεία της συμπεριφοράς τους. Δεν ήταν εύκολο έπεσα πολλές φορές και απέτυχα και άλλες τόσες. Κάποια στιγμή όμως έφτασα στο σημείο που βρήκα πως να τρωω ότι μου κάνει καλό και όχι ότι με βλάπτει.

Δίαιτα με την έννοια του συγκεκιμένου προγράμματος δεν κάνω. Γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερωνει και όποτε το προσπάθησα, κάτι τύχαινε, τα έχανα και έτρωγα τελικά τον αγλέουρα μέσα στον πανικό μου.

Τρώω μικρές ποσότητες, όταν πεινάω. Μερικές φορές τρωω και 8 φορές τη μέρα. Αν πάω σε ένα τραπέζι επίσης θα φάω αυτά που δεν θα με ρίξουν και που με κάνουν να νιώθω όμορφα. Ανακάλυψα ότι η ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι μου κάνουν κακό και τα έκοψα. Ακόμα και τη γιαγιά μου έβαλα να βρει μαύρο αλεύρι και τώρα μου κάνει πίτες με αυτό :)

Όλα αυτά όμως τα ενέταξα στη ζωή μου, δεν είναι η ζωή μου. Δεν είμαι φαντατική της διατροφής, απλά τρώω για να ζω ωραία. Ακούγεται κλισε, αλλά για μένα δεν είναι. Πριν ζούσα για το φαγητό, είτε σε μορφή σαβουριάσματος ή δίαιτας. Τώρα περνάω πολύ ωραία και όταν πεινάω τρώω, σταματώντας μόλις νιώθω ότι η επόμενη μπουκιά θα κάνει τις κινήσεις μου βαριές.

Κάποια στιγμή που θα έχω θάρρος θα βάλω φώτο πριν και μετά. Έχουν πολύ πλάκα. Σαν κεφτές και οδοντογλυφίδα είναι, χαχαχα.

---

πολυτιμη η μαρτυρια σου Δαναη μου
παρε ενα γλυκο φιλακι μαζι με την χαρα μου για οσα διαβασα
σμουατς :)

πω πω δαναη!! πραγματικα περιμενω να δω αυτες τις φωτο! θα βαλω και εγω τις αναποδες! οταν ημουν 60 κιλα και οταν ημουν 90...και μετα απο λιγους μηνες ελπιζω να ξαναβαλω φωτο με 60 κιλα!

2sweet

ανταποδίδω τα φιλιά και εύχομαι να πετύχεις ότι ονειρεύτηκες <3

koritsaki

οι φώτο μου είναι πολύ αστείες :)
Ειδικά αν τις δεις ανάποδα (μετά-πριν) σου έρχεται να πεις, "αυτή η κυρία έφαγε το κοριτσάκι της προηγούμενης φωτογραφίας" χαχαχα

Quote:

---

Originally posted by dew

Quote:

---

το υποστηρίζουν και οι επιστήμονες, πως ο ερωτας κρατάει 1-3 χρόνια. Μετά περνάει. Όταν λοιπόν περάσει, μετά απλά μετράς μέρες για το τέλος. Και εκεί συνήθως μαλώνεις, κάνεις σκηνές, ζήλιες κλπ. Κάποιοι βέβαια σε αυτό το σημείο παντρεύονται και μετά μετράνε μέρες σαν φυλακισμένοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία

---

Quote:

---

Μόλις το 1% των νοσογόνα παχύσαρκων καταφέρνει να χάσει αρκετά κιλά και να τα κρατήσει για 5 χρόνια. Αυτό που θεωρείται πιό εφικτό και το καταφέρνει λίγο μεγαλύτερο ποσοστό, είναι να χάσεις το 20% του μέγιστου βάρους σου και να παραμείνεις εκεί.

---

Αυτές για μένα είναι σοβαροφανείς μπούρδες.. και δεν έχει να κάνει με το χέρι που τις μετέφερε στο φόρουμ (το 2ο το έγραψα εγώ να φανταστείς).. αλλά με τη βλακεία αυτών που έκαναν τις στατιστικές, χωρίς να αναγνωρίζουν πόσο αλλάζει ο ίδιος ο άνθρωπος όσο περνάει ο χρόνος.

Πολύ απλά, και ελεύθερη να ήμουν τώρα δε θα πίστευα ποτέ μου ότι θα μείνω χοντρή και μόνη για πάντα, καταδικασμένη από τις στατιστικές :P

---

χαχαχαχαχα σωστη +1000!

Κονστανς εχεις δικιο δυστηχως ο γραπτος λογος δεν ειναι παντοτε το καλυτερο μεσο εκφρασης ειδικα οταν δεν γνωριζεις προσωπικα τον αλλο!

Quote:

---

Originally posted by Danai20
Κάποια στιγμή που θα έχω θάρρος θα βάλω φώτο πριν και μετά. Έχουν πολύ πλάκα. Σαν κεφτές και οδοντογλυφίδα είναι, χαχαχα.

---

χαχαχαχα εγραψες!
ασε τωρα ειμαι σαν οδοντογλυφιδα εναντι των 100+.
οταν θα παω με το καλο 73 πιστευω δε θα θελω να με ξαναθυμηθω 100...

[quote] Originally posted από Constance

Quote:

---

Originally posted από Danai20

Dew

Το θέμα είναι ότι στο γραπτό λόγο, δεν αντιλαμβάνεται ο άλλος ακριβώς το ύφος μας. Και πίστεψε το δικό μου σπανίως είναι σοβαρό. Αλλά προφανώς παρεξήγησα και εγώ, το δικό σου σχόλιο και το παίρνω πίσω. Εξάλλου είσαι από τα κορίτσια που εκτιμώ και καταλαβαίνω τι λένε (πολύ σημαντικό):) [/ quote]

Aυτο που λες για το γραπτο λογο καρα-ισχυει! Εχω παρεξηγηθει κι εγω απειρες φορες σε msn, chat κλπ γιατι ο αλλος αμα δεν ακουει τον τονο τις φωνης σου πολλες φορες μπορει να τα παρει αλλιως.:)


Οσο για τις στατιστικες νομιζω θα συμφωνισετε μαζι μου.Ειναι μια επιστημη που δειχνει καποια πραγματα, αλλα απο κει και περα κανεις δε λεει να τα παραταμε επειδη μια στατιστικη εχει μικρα ποσοστα για ενα στοχο μας.Εξαλλου ολα τα δυσκολα πραγματα εχουν μικρες πιθανοτητες να συμβουν , αλλα δεν πρεπει ποτε να τα παραταμε

---

. :)

πολύ σωστές και οι δύο κορίτσια, συμφωνώ

Quote:

---

Originally posted by Christine1312
Τώρα για το θέμα στήθος... δεν μπορώ να πώ τίποτα γιατί υπάρχει και η χαλάρωση της ηλικίας (είμαι πλέον 48 χρονών), οπότε δεν μπορώ να κρίνω αν η χαλάρωση που βλέπω οφείλεται στο αδυνάτισμα ή στα χρόνια. Παρ' όλα αυτά, μπορώ ακόμα να φοράω μπλουζάκια χωρίς σουτιέν και να φαίνονται κι ωραία πάνω μου.

---

Κοπελιά συγχαρητήρια που τα κατάφερες! Καλά για το στήθος μη μιλάς καθόλου. Υπάρχουν ατόμα πολύ νεότερα που αν δε βάλουν σουτιέν θα σκοντάψουν πάνω στο στήθος τους! Δεν ξέρω αν είναι η γυμναστική ή και τα γονίδια σου πάντως μπράβο, μπράβο για το στήθος!
Κάτι να ρωτήσω...Γυμναζόσουν και παλαιότερα ή το ξεκίνησες για να χάσεις τα κιλά? Τώρα συνεχίζεις να γυμνάζεσαι για να συντηρείσαι? Και αν ναι με τι ρυθμό?[/quote]

Γυμναζόμουν και παλιά, πρίν παχύνω και συνέχισα να κάνω σκί βουνού ακόμα και στα πολύ χοντρά μου (98 κιλά).
Τη γυμναστική την άρχισα πάλι για να αποφύγω τη χαλάρωση μετά το αδυνάτισμα.
Αυτή τη στιγμή την έχω σταματήσει πάλι λόγω φόρτου εργασίας, διαβάσματος και μιας μικρής αθλητικής κάκωσης και θα την αρχίσω πάλι μόλις τελειώσω τη φυσιοθεραπεία.

Απο ρυθμό, στη φάση του αδυνατίσματος πήγαινα 3 φορές την εβδομάδα απο 2-3 ώρες κάθε φορά.
Στη συνέχεια χαλάρωσα λίγο το ρυθμό μου και τόχω κάνει 2 φορές την εβδομάδα απο 1-2 ώρες κάθε φορά.

Οτι άλλο θέλεις να μάθεις, είμαι στη διάθεσή σου :)

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10
χμμμμ
καλως η κακως, δεν "αρχιζω " να βλεπω τα πραγματα,
τα πραγματα τα βλεπω εδω και παρα πολλα χρονια, να εχουν την ιδια πορεια και ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑ κι οταν ειδα οτι κατι δεν παει οπως θα επρεπε, επεκταθηκα στους γυρω, κι εκει εμαθα την πικρη αληθεια και τις στατιστικες...
σε διαβεβαιω, οτι αν δεν ειχα κανει την παρατηρηση πρωτα στον εαυτο μου, μεγαλη συμπονια θα ενοιωθα, αλλα καθολου δεν θα ασχολουμουν με τα κιλα που χανουν και ξαναπαιρνουν οι γυρω μου :)

και ΟΧΙ, δεν μπορουμε να ειμαστε ολοι το 1% της στατιστικης, αλλιως δεν θα λεγοταν στατιστικη αλλα σολομωνικη....
και επειδη ακριβως δεν μπορουμε, προτιμω να κανω οτι περναει απο το χερι μου για να βρω που ειναι το λαθος, η αν το θες θετικα, που ειναι το ΣΩΣΤΟ στους τοσο λιγους που τα καταφερνουν, ωστε να εχω καποια πιθανοτητα να ανηκω καποτε στο 1%, αντι να παιδευομαι ξανα και ξανα με προσθαφαιρεσεις και προσπαθειες στα τυφλα, ελπιζοντας στο τζακ ποτ της κωλοφαρδιας(κυριολεκτικα και μεταφορικα) και να καταληγω με αλλα 5 κιλα πανω στα αρχικα..
(πιο κατανοητο τωρα?)

---

Μα όλοι μας ξέρουμε ποιο είναι το σωστό και τι έχουμε κάνει λάθος στο παρελθόν.Δεν υπάρχει μυστικό! Το θέμα είναι αν είμαστε έτοιμοι να δεχτουμέ ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (ή τουλάχιστον μέχρι να μη τις βλέπουμε σαν θυσίες πλέον), πρέπει να αλλάξουμε το τρόπο που βλέπουμε το φαγητό και πρέπει να φτιάξουμε τη ψυχολογία μας. Απλά αυτά ακούγονται τόσο εύκολα και κοινά, αλλά στη πραγματικότητα είναι τόσο δύσκολα και πολύπλοκα. Αν πραγματικά συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που ζητάμε,ένα αδύνατο σώμα, θα δούμε ότι δεν είναι τόσο ευχάριστο και ανέμελο σε σύγκριση με αυτό που ζούμε τώρα.
Το μόνο που σκέφτομαι πλέον για μένα τουλάχιστον, είναι ότι πρέπει να προσέχω πολύ το τι συμβαίνει μέσα μου, το πως αρχίζω να αντιδράω σε διάφορες καταστάσεις και τι παιχνίδια αρχίζει να παίζει το μυαλό μου.. αν δω ότι απομακρύνομαι από αυτό που έχω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ για την υπόλοιπη ζωή μου, θυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου, ότι αυτή θα είναι η στιγμή που θα πρέπει να ζητήσω βοήθεια από κάποιον ειδικό..

dew

έχεις δίκιο στο ότι πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να μην τις βλέπουμε ως θυσίες αλλά αντιθέτως ως το ότι κάνουμε κάτι καλό για το σώμα μας.

Εμένα επίσης με βοήθησε να έχω σαν στόχο όχι το αδύνατο σώμα, αλλά το υγιές. Να τρωω δλδ μόνο υγιεινες τροφές, να μπορώ να κινούμαι άνετα και να μη νιωθω κανένα εμπόδιο από το ίδιο μου το σώμα.

Καλά για τα παιχνίδια του μυαλού, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Το τι συμβαίνει μέσα μας είναι αυτό που καθρεφτίζεται και στην εξωτερική εικόνα.

Τόσες πολλές αλήθειες μαζεμένες.... πολύ χρήσιμες συμβουλές από όλες σας, νομίζω ότι η δίαιτα είναι αυτή που μας κάνει να παχαίνουμε, εκεί έχω καταλήξει. Αυτός ο συναγερμός που βάζουμε στο μυαλό μας και λέμε «ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΤΩΡΑ ΚΑΝΩ ΔΙΑΙΤΑ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΛΑ» νομίζω ότι αυτό από μόνο του είναι καταστροφικό.

Αν τρώμε μόνο όταν πεινάμε, αν τρώμε υγιεινά, αν τρώμε συνειδητά και απολαμβάνοντας το φαγητό μας και όχι απλώς να μασουλάμε, αν ξέρουμε να σταματάμε όταν χορτάσουμε, και αν σταματήσουμε να κάνουμε δίαιτα, νομίζω ότι έχουμε περισσότερες ελπίδες να τα καταφέρουμε.

Εχω αρχίσει να σκέφτομαι την παραπάνω θεωρία τώρα τελευταία και προσπαθώ να την κάνω πράξη, είμαι στην αρχή αλλά νομίζω ότι προσπαθώ, επίσης θέλω να τα καταφέρω να μη συνδέω το φαγητό με την ψυχολογία μου, πολύ δύσκολο, ελπίζω να τα καταφέρω.

Απλώς νομίζω ότι δεν μπορώ πλέον να κάνω δίαιτα, με την κλασική τουλάχιστον έννοια της δίαιτας.

Quote:

---

Originally posted by alalumaki
Αν τρώμε μόνο όταν πεινάμε, αν τρώμε υγιεινά, αν τρώμε συνειδητά και απολαμβάνοντας το φαγητό μας και όχι απλώς να μασουλάμε, αν ξέρουμε να σταματάμε όταν χορτάσουμε, και αν σταματήσουμε να κάνουμε δίαιτα, νομίζω ότι έχουμε περισσότερες ελπίδες να τα καταφέρουμε.

---

alalumaki αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά στοιχεία. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι κάτα κάποιο τρόπο είμαστε <άρρωστοι>. Πολλές φορές εμείς οι ίδιοι ασυνείδητα επιδιώκουμε την αποτυχία μας, για αυτό άλλο ένα βασικό είναι ταυτόχρονα να προσπαθήσουμε να θεραπεύσουμε το μυαλό μας.
Ένα παράδειγμα από τα παιχνίδια του μυαλού.. όλα πάνε καλά και είμαστε στο δρόμο μας ή φτάσαμε στο στόχο μας και κάτι πολύ στραβό συμβαίνει, π.χ. κάποιος κοντινός μας άνθρωπος παθαίνει κάτι άσχημο. Και χρησιμοποιούμε το τι συμβαίνει για να αποτύχουμε.. προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο/κακό, το να συνεχίσουμε να προσέχουμε τον εαυτό μας είναι εγωιστικό και μικρό.. Αυτό όμως που πραγματικά κάνουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε το γεγονος σαν ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ για να επιστρέψουμε στις παλιές (ευχάριστες, εύκολες) συνήθειες.. Αυτό δεν είναι ακόμα πιο εγωιστικό; Ή μήπως βοηθάμε την κατάσταση τρώγωντας; Και αυτό είναι απλά ένα κακό παράδειγμα, θα βρούμε όμως πολλά τέτοια μπροστά μας (δυσάρεστα και ευχάριστα, μικρότερης και μεγαλύτερης κλίμακας!).. Και κάπου εκεί κολλάει το: αν δεν τα καταφέρω να σταθώ δυνατή για να το αντιμετωπίσω, θα προσπαθήσω να φανώ αρκετά δυνατή ώστε να πάω σε κάποιο ψυχολόγο!

dew ποσο συμωνω! και μαλιστα κοριτσια το εχω κανει και εγω...την προηγουμενη μου προσπαθεια πριν ενα χρονο τη χαλασα για ακριβως αυτο το λογο...ηταν ενας πολυ δικος μου ανθρωπος στο νοσοκομειο και επεσα παλι με τα ουτρα στο αγητο με την δικαιολογια οτι πρεπει να εχω δυναμεις για να μπορω να του προσερω...και μετα συνηδειτοποιησα το ποσο πιο γωιστικο ηταν αυτο...ο ανθρωπος μου ειχε κατι εξ αιτιας του οποιου δεν μπορουσε να τρωει τπτ και εγω καθομουν και χλαπακιαζα...ενιωσα τοσο ασχημα οταν το συνηδειτοποιησα...την επομενη ορα που ταλαιπωρηθηκε με το ιδιο προβλημα(χωρις να μπει στο νοσοκομειο ευτυχως) ημουν πολυ πιο συνειδητοποιημενη και αποασησα να "βοηθησω" με συμπαρασταση...ετρωγα ακριβως οτι και αυτος, 2 ρυγανιες τη μερα, ενα γιαουρτι η κατι τετοιο.και ενιωθα πολυ καλυτερα μεσα μου απεναντι του...δεν καρτησε πολυ 2-3 μερες και νομιζω οτι και εκεινος ενιωσε οτι δεν ειναι μονος του!

dew

ναι έχεις δίκιο. Διαλέγουμε τον εύκολο δρόμο τελικά. Δεν ειναι τυχαίο που οι άγγλοι το λένε comforting food. Είναι το φαι που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, βολεύεσαι. Και είναι και πιο εγωιστικό και τελικά το πιο εύκολο κάνει τη ζωή σου πιο δύσκολη

Πόσες αλήθειες μαζεμένες σε λίγες μόνο σελίδες...Έχω πραγματικά ταυτιστεί.

καλωσηρθες ντολφιν?!
το παλιο δελφινι μας εισαι? πως κ ξαναμπηκες! μας ελειψες!
πως πας?

Κι εμένα μου λείψατε. Ναι, το παλιό ΄΄dolphin΄΄ είμαι. Μπαίνω κάθε μέρα σχεδόν αλλά φοβάμαι λίγο να μιλήσω για ΄μένα.
Καλά πάω, είμαι σε ένα βάρος όπου νιώθω καλά με το σώμα μου, έχω περίοδο, τρώω ισορροπημένα, εξακολουθώντας βέβαια να φοβάμαι κάποιες τροφές και τα γλυκά. Το μόνο γλυκό που τρώω χωρίς τύψεις είναι η γρανίτα φράουλα.
Έχω να κάνω βουλιμικό από το Φεβρουάριο, χρονικό διάστημα ρεκόρ για ΄μένα. Πηγαίνω ακόμα σε ψυχίατρο. Για κάποιο διάστημα έπαιρνα ηρεμιστικά (stedon, noziman). Eδώ και 15 μέρες περίπου τα έχω σταματήσει. Λόγω άγχους μάλλον δεν κοιμάμαι επαρκώς. Προσπαθώ βέβαια, όσο μπορώ, να αναπληρώνω ώρες ύπνου τα Σβκ. Όχι ότι τα καταφέρνω πάντα βέβαια...
Αυτά σε γενικές γραμμές...Θα αρχίσω να γράφω πιο συχνά. Θέλει προσοχή όμως. Βλέποντας και κάνοντας...


Σας φιλώ!

Καλησπέρα σε όλα τα καινούργια και παλιά μέλη.

Έχω πάρα πολύ καιρό να μπω στο φορουμ και η αλήθεια είναι πως αυτή η απόσταση με βοήθησε.
Ξεχάστηκα, σταμάτησα να σκέφτομαι τα κιλά μου και όλα πήραν τον δρόμο τους.
Έχω φτάσει κοντά στον στόχο μου και για να είμαι εικρινής και εδώ που είμαι αισθάνομαι ικανοποιημένη.

Δεν έκανα δίαιτα, δεν πήρα χάπια, έχω πάνω από 1 χρόνο που έχω απαλλαγεί από την βουλιμία.
Απλά έμαθα να δίνω σημασία στις ανάγκες μου. Δεν έκοψα τις πίτσες και τα σουβλάκια! Εννοείται πως θα πάω με την παρέα μου για φαγητό ή/και για ποτό!
Απλά τώρα πια ξέρω να το ισορροπώ. Και αν για κάποιο καιρό ξαναπάρω μερικά κιλά δεν στεναχωριέμαι.
Λέω ότι τώρα το ευχαριστιέμαι, περνάω καλά και όταν είμαι έτοιμη θα ξαναπροσέξω.:grin:

Πηγαίνω γυμναστήριο αλλά όχι πια συστηματικά. Πάω όταν έχω όρεξη και όχι επειδή "πρέπει".
Εννοείται ότι τα κιλά μου τα έχασα σταδιακά, περίπου 1,5-2 χρόνια (δεν ήταν πολλά όμως/ 14 κιλά). Φυσικά δεν περίμενα ότι θα ξεφορτονώμουν αμέσως τις ατασθαλείες μιας ζωής!
Αλλά όταν χάσεις τα πρώτα κιλά, φορέσεις πιο μικρό νούμερο, ξεκινάς να αποκτάς κίνητρα. Βλέπεις την διαφορά και σου αρέσει αυτή η αλλαγή, δεν κάνεις δίαιτα απλά για να την κάνεις.

Οπότε η γνώμη μου ειναι πως πρέπει να σταματήσουμε να πιέζουμε τον εαυτό μας. 'Οταν αισθανεστε έτοιμοι ξεκινήστε την προσπάθεια και πάλι, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να γκρινιάζετε και να χαλάτε την ψυχολογία σας.
Μην βάζετε χρονικά περιθώρια. Το ζητούμενο δεν είναι να βγουν όλοι αδύνατοι στις παραλίες, αλλά να αισθάνονται υγιείς καθ'όλη την διάρκεια του χρόνου!

Εγω εχασα 60 κιλα σε ενα μιση χρονο, χωρις επεμβαση και χαπια. Θα τα διατηρησω γιατι δεν εχω αλλη επιλογη πλεον. Πεταξα ολα τα παλια μου ρουχα και πηρα στενα, μικρα νουμερα. Οποτε ετσι και δεν κουμπωνει κατι, κατευθιαν το ξεφορτωνομαι. Δε με παιρνει να αλλαξω παλι γκαρταρομπα.

Xairetw tin parea kai ws kainourgia niwthw polu tuxeri pou ekana estw kai mia swsti epilogi pou voithise kai sunexizei na voitha... Exasa kila pou mexri twra den xanapira giati apo auti mou tin prospatheia pira isws to simantikotero munima gia mia kaluteri zwi... PEITHARXIA. Kai den ennow peitharxia sta grammaria pou tha faw alla peitharxia se auta poy tha faw. Otan kataferoume na apotoxinwthoume mporoume na ta kataferoume kai auto na kratisei arkei autos o swstos tropos zwis na ginei ena me emas. Episis paratirisa oti polloi anthrwpoi mesa se autous kai egw paliotera trwgame gia xronia oti na nai kai perimenoume se polu mikro diastima na doume apotelesma. Thelei loipon ektos apo PEITHARXIA kai YPOMONI alla panw ap ola ENIMERWSI. Kai pros Theou makria apo farmakeutika skeuasmata. Min to xehasete pote! Eimaste o,ti trwme!

χτες συζητουσα με την γειτονισα, και της μιλουσα για αυτο το θεμα. Μενει στο διπλανο διαμερισμα και ειναι πολυ μεγαλυτερη απο μενα, πανω απο πενηντα. Την ξερω τα τελευταια 4 χρονια και παντα την βλεπω στα ιδια κιλα.
Της ελεγα λοιπον οτι εχω αρκετα ωραια ρουχα, αλλα ολα ειναι διαφορετικα νουμερα, ξεκινοντας απο 44 και φτανοντας στο 54. Εμεινα εκπληκτη οταν μου ειπε πως ζουσε αυτο το πραγμα, του γιο γιο για παρα πολλα χρονια. Ειχε φτασει 90 κιλα, τα εχασε, ειναι στα 62 και τα διατηρει για 15 χρόνια τωρα!!! Επεσα απο τα συννεφα, δεν το φανταζομουν με τιποτα...
Εκανε αυτο που λεει η merry maker misery: μεταποιησε πολλα της ρουχα (οσα γινοταν), χαρισε τα υπολοιπα και ξεφορτωθηκε τη ζυγαρια. Μολις δει οτι το παντελονι ζοριζεται να κουμπωσει- δεικτης οτι εφτασε στα 65, προσεχει για κανενα μηνα και επανερχεται...
Εγω παντως πηρα πολυ κουραγιο, ελπιζω και σεις!