ʼσχετο

Κοριτσάκια μου συμφωνώ σε όλα και με όλες εκτός από ένα

Quote:

---

Originally posted by Danai20
όχι δεν φταίνε οι μάνες, αλλά οι συζυγοι. Τι θα πει έτσι μάθανε από μικροί; Και εμείς καλομαθημένες ήμασταν στα σπίτια μας.

---

πάντως και εγώ αλλά και ο αδερφός μου, μάθαμε από μικροί να μαγειρεύουμε και να αναλαμβάνουμε κάποιες ευθύνες και δεν εννοώ να δουλεύουμε από μικροί αλλά να
ταχτοποιούμε και να δίνουμε το παρόν σε δικά μας θέματα?.
Εγώ πρώτη φορά, δούλεψα στα 22 μου τη χρονιά που γνώρισα τον άντρα μου?
αλλά ήμουν ήδη έτοιμη από το σπίτι μου για να αντιμετωπίσω τη ζωή. Μας είχαν μάθει να αναλαμβάνουμε της ευθύνες μας ?.

Τεσπα........... να σας πω και αυτό......
Χθες σε πολύ χαλαρή κουβέντα του είπα τι με πείραξε....
και του λέω <<σας έχει κάνει κακομαθημένους μωρέ ζουζουνάκι μου όλους....>>
συμφώνησε και η κουβέντα κύλισε πολύ ωραία.....
το καλό πιο είναι τώρα?... θα σας πω τη σημερινή μου μέρα...
σηκωνόμαστε με το μικρό, του φτιάχνω πρωινό, μαζεύω το σπίτι, βάζω πλυντήρια,
σκουπίζω, σφουγγαρίζω, κάνω γιουβαρλάκια για το παιδί, και γαλοπούλα στο φούρνο με ντοματούλα για μας....
και 11:45 ξυπνάω τον άντρα μου και του λέω πως πάω για ψώνια με το παιδί....
πείρα ένα ωραίο φουστανάκι.....
γυρνάμε το μεσημέρι ταΐζω το παιδί, στρώνω για μας τρώμε και μετά μου λέει ο Θανάσης μου
<<θα τον κρατήσω εγώ, πήγαινε να κοιμηθείς εσύ, κουράστηκες σήμερα...>>
οπότε κοιμάμαι μια χαρά και το απόγευμα πήγα σε μία γνωστή για μια δουλειά
Όσο για το παιδί, μου είπε ο άντρας (2η φορά σε μία μέρα (χιχι)
να τον κρατήσει αλλά τον πείρα μαζί για να παίξει, εκείνη έχει μια κορούλα 7 χρονών....
όταν γυρίσαμε το βραδάκι... πήγαμε το παιδί στους δικούς μου και εμείς πήγαμε για φαγητό....

ανακεφαλαίωση
και τις δουλείες μου έκανα
και για ψώνια πήγα
και κοιμήθηκα
και τα κονόμησα.....χιχιχι (20 ευρώ...μια αλλαγή σε 1 τοπογραφικό ήθελε μόνο)
και βόλτα πήγα...
στην τελική, τι άλλο θέλω?....
αυτή ήταν μια πολύ καλή μέρα για μένα......

Πολυ καλο βημα απο τον αντρα σου!!! Μπραβο!
Κι εσυ πολυ ομορφα περασες ΜΚΕΗ,να ξερεις πως οταν γινεται ενα μικρο βημα απο τον ανθρωπο μας, βλεπουμε τα πραγματα πολυ πιο θετικα και με αλλη, πιο ευχαριστη διαθεση.
Σημασια εχει να υπαρχει κατανοηση των καταστασεων που περναει ενα ζευγαρι, αν μονο ο ενας την εχει...τοτε...δυσκολα...
Κι εσεις ειστε καλα, απλα θελει να του δωσεις περισσοτερη ωθηση!

Quote:

---

Originally posted by chrys
απλα θελει να του δωσεις περισσοτερη ωθηση!

---

+1000
αλλά αυτό εγώ θέλω να το πετύχω χωρίς να δημιουργήσω κανένα άλλο πρόβλημα...
όπως χθες που τα είπαμε.
Τελικά 1 του είπα, πολλά κατάλαβε....

Είδες βρε ΜΚ μου, τελικά καλά έκανες και του μίλησες, σκέψου τόσο καιρό το κρατούσες μέσα σου, ενώ ήταν στο χέρι σου
να εκπαιδευτεί πιο σωστά ο άνδρας σου.
Πέρα που το παιδί θα έβγαζε πρόβλημα κάποια στιγμή με το μπαμπά του, αν δεν είχαν χρόνο παρεούλα, είναι και αγοράκι
έχει ανάγκη από εκείνον...

Quote:

---

Originally posted by chrys
Πολυ καλο βημα απο τον αντρα σου!!! Μπραβο!
Κι εσυ πολυ ομορφα περασες ΜΚΕΗ,να ξερεις πως οταν γινεται ενα μικρο βημα απο τον ανθρωπο μας, βλεπουμε τα πραγματα πολυ πιο θετικα και με αλλη, πιο ευχαριστη διαθεση.
Σημασια εχει να υπαρχει κατανοηση των καταστασεων που περναει ενα ζευγαρι, αν μονο ο ενας την εχει...τοτε...δυσκολα...
Κι εσεις ειστε καλα, απλα θελει να του δωσεις περισσοτερη ωθηση!

---

ετσι ακριβως,
ΜΚΕΗ μου χθες καταλαβα οτι με καταλαβαινει περισσοτερο απο καθε αλλον, αρκει να τον βαλω στο προβλημα μου.
Δεν μπορουσα να εξηγησω τι εχω ολο αυτο το διαστημα, οταν ρωτουσε, κ τον εβγαζα απεξω διαρκως.
Χθες του ειπα οτι ναι μεν δεν ξερω τι εχω
αλλα θελω να κατσω να κλαιω τη μοιρα μου
χωρις να προσπαθει να με βοηθησει με το να βγω εξω κτλ.
Τελικα περασαμε ενα βραδυ μαζι κ χωρια,
φαγαμε τις ιδιες βλακειες,
μοιραστηκαμε το ιδιο κρεβατι ενω δε χωρουσε ουτε τον ενα μας απο θεμα διαθεσης,
περασαμε ωρες μαζι ενω κανεις δεν ηθελε τον αλλο τουλαχιστο επιφανειακα,
μιλησαμε πολυ ενω λογια δεν βγηκαν αποτο στομα...
Τελικα τοσο καιρο συζηταμε κ μιλαμε κ για να βγω απο το τελμα επρεπε να μεινω μονη μαζι του χωρις να μιλαμε.
Μεχρι χθες νομιζα οτι αρκουσε να μεινω μονη οπως παλια κ να σκεφτω.
Ομως ωτρα δεν αρκει αυτο, τωρα ειμαστε 2.
Πρεπει κ στην πικρα μας κ στον καυμο μας κ στη στεναχωρια μας να υπολογιζουμε τους ανθρωπους της ζωης μας μεσα.
Τοτε νιωθουν οντως κομματια της κ μας βοηθουν σε ο,τι κι αν αποφασισουμε.
Σημερα ξημερωσε μια ομορφη μερα,
κ τελικα ξερεις τι καταλαβα?
το δυσκολο δεν ειναι να φερουμε καλες μερες για εμας,
αυτο το κανουμε ενστικτωδως επι χρονια ακομα κ οταν ολα πηγαινουν στραβα.
Το δυσκολο ειναι να μαθουμε να ζουμε κυριολεκτικα τις στιγμες μας με τους ανθρωπους μας,
κ ναι κ η αλλαγη πανας ειναι μια στιγμη,
κ το πονηρο χαμογελο του παιδιου οταν θα κανει ζημια
κ ολα οφειλουμε να δινουμε την ευκαιρια κ την προτροπη στον αλλο να τα μοιραστει μαζι μας κ να ειναι εκει.
Πολλες φορες εμεις οι ιδιες τους βγαζουμε απεξω,
στο χερι μα ςειναι να τους χωσουμε μεσα,
παντου
(επ πονηρα μυαλα οι αλλες τι σκεφτηκατε!) :D

Quote:

---

Originally posted by BettyG
Είδες βρε ΜΚ μου, τελικά καλά έκανες και του μίλησες, σκέψου τόσο καιρό το κρατούσες μέσα σου, ενώ ήταν στο χέρι σου
να εκπαιδευτεί πιο σωστά ο άνδρας σου.
Πέρα που το παιδί θα έβγαζε πρόβλημα κάποια στιγμή με το μπαμπά του, αν δεν είχαν χρόνο παρεούλα, είναι και αγοράκι
έχει ανάγκη από εκείνον...

---

asxeto μπετυ σευχαριστω πολυ, μου εκανες πολυ καλο που μιλησαμε τις προαλλες,
πραγματικα σευχαριστω,
σορυ για το οφτοπικ αλλα τα λεμε σε 100 θεματα τριγυρω κ επρεπε να βρω ενα να στο πω :D

Quote:

---

Originally posted by koralaki
οφειλουμε να δινουμε την ευκαιρια κ την προτροπη στον αλλο να τα μοιραστει μαζι μας κ να ειναι εκει.
Πολλες φορες εμεις οι ιδιες τους βγαζουμε απεξω,
στο χερι μα ςειναι να τους χωσουμε μεσα,
παντου
(επ πονηρα μυαλα οι αλλες τι σκεφτηκατε!) :D

---

πόσο δίκιο έχεις σε αυτό....
αλλά καμιά φορά..... κουράζομαι και από την άρνηση του.
όπως σήμερα..... που είναι κακόκεφος και δεν θέλει να μοιραστεί τίποτα, ούτε με μένα ούτε μα το παιδί....
τώρα θα πάω βόλτα μόνη μου με το παιδί (δεν θέλει να έρθει μαζί μας, αλλά δεν τον πιέζω, πάντα είναι κακόκεφος τις Κυριακές) σας αφήνω πάω να χαρώ το παιδάκι μου και να κάψω και κανένα γραμμάριο

ενας απο τους δυο παντα ειναι αυτος που δεν ειναι τοσο δεκτικος ανα περιοδους...
ολοι περναμε φασεις,
προσπαθουμε λοιπον ναναγνωριζουμε κ να σεβομαστε τις φασεις του αλλου οπως κ κεινος τις δικες μας...
παρεπιπτοντως κ γω τις Κυριακες χαλια ειμαι (τον χειμωνα)

Οι αντρες οταν ειναι καπως καλο ειναι να τους αφηνουμε μονους, λειτουργουν διαφορετικα απο εμας.
Αντιθετα οι γυναικες επειδη ειμαστε περιπλοκες κ τους μπερδευουμε
αλλα κ μπερδευομαστε ακομα περισσοτερο οταν τα περιτρυγιριζουμε ολα μες στο κεφαλι μας
καλο ειναι, με βαση την δικια μου εμπειρια,
να μη μενουμε τοσο μονες αλλα να προσπαθουμε σε δυσκολες φασεις να μην αφηνουμε τον αλλο απεξω κ να μοιραζομαστε οσα νιωθουμε.
ετσι το φορτιο μοιραζεται δια 2, κακα τα ψεμματα ειμαστε κ πιο συναισθηματικες κ ειναι κριμα να σκαμε μονες.

Κ θα σου πω τι με βοηθησε πιο πολυ χθες,
το οτι ηξερε τι περναω κι ας μην ηξερε γιατι...
σημερα νιωθω κυριολεκτικα λυτρωμενη
ελπιζω αυτο να με βγαλει απο το τελμα τψν 83 κιλων...καποτε!

Οι σχεσεις χτιζονται, τις βασιες τις εχεις ηδη βαλει, καλες ή κακες,
παρολαυτα σε ηδη εξελιγμενες σχεσεις δε σημαινει οτι δε μπορουμε να κανουμε απειρες βελτιωσεις ή κ ανακαταταξεις,
υπαρχουμε για να πορευομαστε κ να πηγαινουμε μπροστα.

αρκει ολα να γινονται με αργους ρυθμους ωστε να ειναι φομοιωσιμα κ να εντασσονται ομαλα στην καθημερινοτητα μας.
δεν ειναι δυνατο ξαφνικα να αλλαζεις την "ρουτινα" του αλλου ολοκληρωτικα.
Ολα θα γινουν, μικρα βηματακια κ ολα θα τα κανουμε.

ΜΚΕΗ

εγώ μέχρι τα 17 που έφυγα απο το σπίτι, η μάνα μου και οι μεγάλες αδερφές μου τα κάνανε όλα. Ήμουν υπεύθυνη, είχα μάθει την πειθαρχία ως αθλήτρια και γιατί δούλευα από τα 15, ενώ οι περισσότεροι φίλοι μου που άρχισαν να δουλεύουν στα 22, είναι εντελώς αλλιώς, από άποψη ευθυνών και πρωτοβουλιών. Αλλά στο σπίτι και λόγω χρόνου δεν είχα κάνει ποτέ καμιά δουλειά.

Και όμως όταν έμεινα μόνη μου, τα έκανα ωραιότατα. Γι αυτό λέω ότι δεν καταλαβαίνω τους άντρες που λένε ότι έμαθαν έτσι, γιατί είναι μια δικαιολογία βολέματος και τίποτα άλλο.

Quote:

---

Originally posted by Danai20
ΜΚΕΗ

εγώ μέχρι τα 17 που έφυγα απο το σπίτι, η μάνα μου και οι μεγάλες αδερφές μου τα κάνανε όλα. Ήμουν υπεύθυνη, είχα μάθει την πειθαρχία ως αθλήτρια και γιατί δούλευα από τα 15, ενώ οι περισσότεροι φίλοι μου που άρχισαν να δουλεύουν στα 22, είναι εντελώς αλλιώς, από άποψη ευθυνών και πρωτοβουλιών. Αλλά στο σπίτι και λόγω χρόνου δεν είχα κάνει ποτέ καμιά δουλειά.

Και όμως όταν έμεινα μόνη μου, τα έκανα ωραιότατα. Γι αυτό λέω ότι δεν καταλαβαίνω τους άντρες που λένε ότι έμαθαν έτσι, γιατί είναι μια δικαιολογία βολέματος και τίποτα άλλο.

---

Θα συμφωνήσω απόλυτα!Εγώ έκανα τα πάντα στο σπίτι από τα 12!Ακόμα και το μαγείρεμα!Μόνο το σιδέρωμα ξεκίνησα στα 14.Στα 18 σπούδαζα και εργαζόμουν παράλληλα.

Quote:

---

Originally posted by Danai20
ΜΚΕΗ

εγώ μέχρι τα 17 που έφυγα απο το σπίτι, η μάνα μου και οι μεγάλες αδερφές μου τα κάνανε όλα. Ήμουν υπεύθυνη, είχα μάθει την πειθαρχία ως αθλήτρια και γιατί δούλευα από τα 15, ενώ οι περισσότεροι φίλοι μου που άρχισαν να δουλεύουν στα 22, είναι εντελώς αλλιώς, από άποψη ευθυνών και πρωτοβουλιών. Αλλά στο σπίτι και λόγω χρόνου δεν είχα κάνει ποτέ καμιά δουλειά.

Και όμως όταν έμεινα μόνη μου, τα έκανα ωραιότατα. Γι αυτό λέω ότι δεν καταλαβαίνω τους άντρες που λένε ότι έμαθαν έτσι, γιατί είναι μια δικαιολογία βολέματος και τίποτα άλλο.

---

Βρε Δανάη μου γιατί τελικά νομίζω ότι λέμε το ίδιο πράγμα
Αν και δεν έκανες δουλείες στο σπίτι,
έμαθες να είσαι υπεύθυνη ΑΠΟ το σπίτι σου,
και δεν περιμένουν οι γονείς σου να σε παντρέψουν και να σου κάνουν εκείνοι όλα όσα θα έπρεπε να κάνεις εσύ?..
ήσουν και είσαι ένα υπεύθυνο άτομο

Quote:

---

Originally posted by MKEH78
Κοριτσάκια μου συμφωνώ σε όλα και με όλες εκτός από ένα

Quote:

---

Originally posted by Danai20
όχι δεν φταίνε οι μάνες, αλλά οι συζυγοι. Τι θα πει έτσι μάθανε από μικροί; Και εμείς καλομαθημένες ήμασταν στα σπίτια μας.

---

πάντως και εγώ αλλά και ο αδερφός μου, μάθαμε από μικροί να μαγειρεύουμε και να αναλαμβάνουμε κάποιες ευθύνες και δεν εννοώ να δουλεύουμε από μικροί αλλά να
ταχτοποιούμε και να δίνουμε το παρόν σε δικά μας θέματα?.
Εγώ πρώτη φορά, δούλεψα στα 22 μου τη χρονιά που γνώρισα τον άντρα μου?
αλλά ήμουν ήδη έτοιμη από το σπίτι μου για να αντιμετωπίσω τη ζωή. Μας είχαν μάθει να αναλαμβάνουμε της ευθύνες μας ?.

---

Νομίζω ότι αυτό εξηγούσα εδώ, μάλλον δεν το είχα διατυπώσει σωστά...

φ

μ