ωωωω αυτο ειναι κατι που πραγματικα θα μπορουσε ανετα να ειχε πει η μανα μου. και ο πατερας μου ενδεχομενως. ειδικα αυτο το "ξοδεψαν"........Quote:
Originally posted by BARB3 αραγε ποσο πολυ φταινε οι γονεις μας? μπορουμε να κατηγορησουμε καποιους που μας μεγαλωσαν, ξοδεψαν για εμας, μας εκαναν ανθρωπους? ειναι ακριβως το αντιθετο με οτι λεγαμε μεχρι τωρα. ΦΤΑΙΝΕ, ΦΤΑΙΝΕ, ΦΤΑΙΝΕ. απο την αλλη ομως μπορει να φτανε απο αμαθια ή απο ελλειψη σκεψης.
μα αυτο ειναι ολο το θεμα! δεν αρκει να μεγαλωσεις ενα παιδι και να χαλασεις λεφτα. αλοιμονο μας αν αρκουσαν αυτα μονο.
κανεις ενα παιδι, δικη σου επιλογη, δεν το ρωτησες αν σε θελει για γονιο. Στη συνεχεια για πολλα χρονια επελεγες και ειχες ελεγχο σχεδον στα παντα στη ζωη του. Αρα εχεις μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευθυνη να δημιουργησεις εναν ανθρωπο που οταν πια ανεξαρτητοποιηθει δε θα ειναι δυστυχης και δε θα κανει και τους γυρω του δυστυχεις.
Τα παιδια δε μας ανηκουν. Και δε θα επρεπε να γινονται απλα για να ικανοποιησουμε την κοινωνια, το σοι ή ακομα και τον εγωισμο μας. Δεν ειναι "κτημα" κανενος.
Ειναι ανθρωποι που προοριζονται για ενηλικες, which means οτι στο μελλον θα πρεπει να ανοιξουν τα φτερα τους και να πεταξουν.
Μανουλες μη φρικαρετε με αυτα που ακουτε.:smilegrin:
Τωρα οσον αφορα την αμαθια και την ελλειψη γνωσης η και σκεψης. Γιατι αυτο να ειναι δικαιολογια?
Δικαιειται ο γονιος να ειναι ανευθυνος και αδιαφορος?
Κακο δεν ειναι να μην ξερεις, κακο ειναι να μη θελεις να μαθεις.
Και σε μια εποχη που η γνωση ειναι διαθεσιμη και προσβασιμη με αφθονους τροπους, δε δικαιολογεισαι να μη θελεις να μαθεις.
Να το παω και προσωπικα, ο πατερας μου οταν ηθελε να μαθει για το σουπερ ντουπερ στερεοφωνικο ηχοσυστημα της εποχης, ηξερε πως να το μαθει.
Οταν ηθελε να μαθει πως θα κανει βαρη και μυες για να πουλαει μουρη (μαζι με τους εμετους που τον κραταγαν αδυνατο) και τι "συμπληρωμα" θα πρεπει να παιρνει, ηξερε να το μαθει.
Για μηχανες και αυτοκινητα ηξερε να πληροφορειται.
Για την ανατροφη παιδιων? Νομιζε οτι αρκει το μεγαλωμα και τα λεφτα!
Μυαλουδακι ειχαν και εχουν.
Η αδιαφορια και η ανευθυνοτητα ειναι το προβλημα.
Η μανα μου απο την αλλη, με γονεις που την ειχαν κλεισμενη ολη μερα σπιτι για διαβασμα και εγινε οπως εγινε, γιατι δε μας προστατεψε να μην παθουμε και μεις τα ιδια?
Οπως ειπες και συ, τα λαθη των γονιων μας θα πρεπε να μας μαθαινουν τι να ΜΗΝ κανουμε.
Ο πατερας μου που σαν παιδι και εφηβος αλωνιζε στις γειτονιες με τους φιλους του, με ποδηλατα, μουσικη, φιλαρμονικη ορχηστρα, ροκ γκρουπ και αργοτερα ακομα και κωπηλασια και water pollo, γιατι εμας μας εκλεισε μεσα και θεωρουσε αρκετο το να πληρωνει τα φροντιστηρια, τα ρουχα και το σχολικο εξοπλισμο? ΑΝτε και τα παιχνιδια παλιοτερα.
Εξηγησεις υπαρχουν, δικαιολογιες ομως...?
Συμφωνω μαζι σου AvaQuote:
Originally posted by Ava
Κάτι που συνηθίζω να λέω και που το πιστεύω απόλυτα είναι πως την οικογένειά μας την κουβαλάμε πάντα. Δεν έχει σημασία που ζούμε, πόσα χρόνια μένουμε μακρυά από την επιρροή της οικογένειάς μας, δεν έχει σημασία καν αν ζούνε οι δικοί μας, τα βιώματα είναι βαθιά ριζωμένα και δύσκολα τα απορρίπτουμε. Μιλάω για συνήθειες, χαρακτήρα, συμπεριφορές, ακόμη και για κινήσεις ή για τον τρόπο ομιλίας μας.
Τα παιδιά μας μιμούνται, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Επίσης είναι πάρα πολύ έξυπνα. Δεν τα ξεγελάς πλέον λέγοντας, άσε με εμένα να τρώω αηδίες, εσύ φάε τη σαλάτα σου. Το ότι το παιδί είναι μικρό και δε μπορεί να εκφραστεί, δε σημαίνει πως είναι κουτό και ότι δεν αντιλαμβάνεται τα πάντα. Κάποτε πρέπει να το καταλάβουμε αυτό.
Η εικονα που δειχνει ο γονεας ειναι τρομερα σημαντικη.
Τωρα με τους ξενους δεν μπορεις να ελεγξεις τις εικονες που θα εχει. Και ισως δεν πρεπει κιολας γιατι ειναι κομματι της πραγματικοτητας, της ζωης που θα αντιμετωπισει.
Για το θεμα με τα "φαντασματα", σκεφτηκα οτι ισως αυτη η "καταθεση ψυχης" που δεν απευθυνοταν καν σε αυτους, ισως να ηταν το τελευταιο βημα, η τελευταια αποπειρα να συνειδητοποιησουν καποια πραγματα εστω και αν πια δεν αλλαζουν.
Ειναι επωδυνο να ακους κατηγοριες και να σε ταπεινωνουν, οταν μεσα σου ξερεις οτι για το 80% αυτων που σου προσαπτουν, φταινε οι ιδιοι. Και πιο πολυ στον πατερα μου αναφερομαι που ποτε μα ποτε δεν παραδεχτηκε κανενα λαθος του. Δεν τον ενδιαφερει καθολου να τα σκεφτει.
Ισως ετσι κλεισω αυτο το κεφαλαιο και ειτε φτιαξουν εστω και ελαχιστα τα πραγματα ειτε απλα τον θεωρησω καμμενο χαρτι και δεν ξανασχοληθω.
σορρυ barb :starhit:
οπως καταλαβαινεις εχουμε εντελως διαφορετικες οπτικες γωνιες
