Στο ευχομαι ολοψυχα:starhit::starhit:Quote:
Originally posted by polinaki1983
:) Ας ελπισω πως με το μανικι θα άλλαξουν τα πράγματα για μένα..... Τελος παντον!!! Ολα είναι θέλημα θεού, ότι και να κάνουμε σαυτή την ζωή αυτός το καθοδιγα.
Printable View
Στο ευχομαι ολοψυχα:starhit::starhit:Quote:
Originally posted by polinaki1983
:) Ας ελπισω πως με το μανικι θα άλλαξουν τα πράγματα για μένα..... Τελος παντον!!! Ολα είναι θέλημα θεού, ότι και να κάνουμε σαυτή την ζωή αυτός το καθοδιγα.
Πάντος όταν ερθει η ώρα θα σας ενημερώσω για τα αποτελέσματα!
Ο δικός μου και αυτός 3Quote:
Originally posted by nina76
Πω, να σας πω και κάτι να γελάσετε (αν και δεν είναι για γέλια, για κλάματα είναι) ...πάλι off-topic θα βγω :P
Τρώγαμε μια φορά με το γιο μου το μεγάλο πριν κανα εξάμηνο (3 ετών τότε), και έβλεπε που έτρωγα πολύ και δε σταματούσα, και του φαινόταν περίεργο. Οπότε σε κάποια στιγμή με ρωτάει "μαμά, θα φας κι άλλο?"
εεε, λίγο ακόμη του λέω...
και μετά μου λέει "μαμά γιατί τρως πολύ, θέλεις να γίνεις πολύ μεγάλη?" δε θυμάμαι τί του απάντησα...
ή άλλη φορά μπορεί να τρώμε κανα πατατάκι, και βλέπει που δεν αρκούμαι στα λίγα και θέλω σώνει και ντε να τελειώσω το σακουλάκι, και μου λέει "έλα άσε μη φάμε τώρα άλλα μωρέ, να έχουμε και την άλλη μέρα..." και μου το παίρνει και το βάζει στο συρτάρι
μεγαλώνει κι αυτός και καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά...
μόλις του φτιάχνω σούπα μου λέει
<<μη φας φαί μου μαμά...ναι????>> και περιμένει φυσικά να του απαντήσω?.
γιατί αυτός τρώει αργά, αν δεν πεινάει
και εγώ που τις λιμπίζομαι τις καταβροχθίζω.......
δεν θυμάμαι καν πόσες φορές έχω φάει απ? το φαί του παιδιού??
ο μικρός θα φάει με δυσκολία 1 μπολάκι και εγώ το υπόλοιπο κατσαρολάκι?..
Τι ενοεις;Γιατι νομιζω οτι οι πιο πολλοι ανθρωποι δεν λειτουργουν πια στο ΜΑΖΙ ασχετα απο ΔΠΤQuote:
Originally posted by spaceride
Και συμπληρωνω, ενας ανθρωπος σε ΔΠΤ λειτουργει στο εγω και οι σχεσεις ειναι στο μαζι
To ενα δεν αναιρει το αλλο lessing..Και για να το αναγαγουμε και στους μαυρους καιρους που ζουμε, εχουν γεμισει τα γραφεια των οικογενειακων θεραπευτων γτ οι ανθρωποι εχουν μαθει να ζουν στο εγω τους, και οι σημερινοι καιροι απαιτουν το μαζι.. Αυτο δεν εχει εφαρμογη μονο στις ερωτικες-συζυγικες συντροφικες σχεσεις, αλλα γενικοτερα στις διαπροσωπικεςQuote:
Originally posted by lessing
Τι ενοεις;Γιατι νομιζω οτι οι πιο πολλοι ανθρωποι δεν λειτουργουν πια στο ΜΑΖΙ ασχετα απο ΔΠΤQuote:
Originally posted by spaceride
Και συμπληρωνω, ενας ανθρωπος σε ΔΠΤ λειτουργει στο εγω και οι σχεσεις ειναι στο μαζι
σαυτο το θεμα μου ειπατε να πεταξω τα σοκολατακια?
εμ δεν τα πεταξα τα ρημαδια, το ειχα ομως κατα νου,
το βραδυ λοιπον μου λεει ο ανδρας μου (ενω εβραζα μπροκολο να φαω για βραδυ με διαφορα αλλα ζαρζαβατικα κ περιμενα πως κ πως να γινει)
"παω να παρω παστα"
κ μετα απο λιγο λεει
"βαριεμαι να παρω παστα, τι να φαω εδω?"
κ περιμενε προφανως ναρχισω να του απαριθμω οσα καλουδια εχει στο ντουλαπι
(κρουασαν σοκολατες κ δε συμμαζευεται)
αντ'αυτου του ειπα "φαε ο,τι θελεις αλλα μη με ρωτας, εγω σου βαζω το μπροκολο μες το προσωπο ενω τρωω κ σου λεω μμμμμμ φαε? εσυ γιατι οταν τρως οσα τρως κουνας το κεφαλι απο την απολαυση
κ μου λες τι ωραια που ειναι ενω βλεπεις οτι κανω προσπαθεια να χασω βαρος..."
το αποτελεσμα ηταν να φαει εξω παστα (υποθετω) κ να δει τον αγωνα
(για να μη με δελεασει)
θα πρεπε ναμαι ευχαριστημενη, ομως οχι.
Διοτι οταν του ειπα ευγενικα νωριτερα το απογευμα οτι κακως εφερε τα σοκολατακια ειπε
οτι δε γινεται επειδη εγω δε τρωω να μη βαζουμε στο σπιτι τετοια,
(δε θυμαμαι πως ακριβως το ειπε αλλα το νοημα ηταν αυτο)
Η λεπτη γραμμη που χωριζει τα θελω μας απο των αλλων πολλες φορες καταπατειται
αλλες φορες ειναι δυσδιακριτη
απτη μια θεωρω οτι 2 συγκατοικοι, συντροφοι ή οτι αλλο ειναι
οφειλουν να τρωνε ο,τι γουσταρουν κ να φερνουν σπιτι ο,τι θελουν
απτην αλλη θεωρω οτι εφοσον ο αλλος ειναι συντροφος σου ειναι εγκλημα να τον αφηνεις να φερνει στο σπιτι διαφορα ανθυγιεινα
ειδικα οταν πασχει απο χοληστερινη οπως ο δικος μου παροτι με ωραιο σωμα...
δεν μπορω να καταληξω τελικα που ειναι αυτη η γραμμη που χωριζει τα θελω μας απο του αλλου?
ισως απλα του το εθεσα αποτομα σημερα λογω αλλων συμβαντων που ημουν αναστατωμενη,
αλλα δεν καταλαβαινω γιατι τετοια αντιδραση...
θα του ζητησω συγνωμη για τον αποτομο τροπο αλλα θα του υπενθυμισω οτι μπορει να τρωει ο,τι θελει χωρις να με μπλεκει σαυτο
ή να κφραζεται γιαυτο διαρκως...
απτην αλλη κι αυτος ισως μου πει ΜΗΝ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΔΙΑΙΤΑ Κ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ κ θα χει κ δικιο...
Κοραλακι μου γλυκό, όντος του μίλησες λίγο άσχημα. Θα μπορούσες να του πεις άνηξε το ντουλάπι και δες τί έχει, αλλά σε παρακάλω σταμάτα να με βάζεις σε πειρασμό και δεν το αντέχω.Quote:
Originally posted by koralaki
σαυτο το θεμα μου ειπατε να πεταξω τα σοκολατακια?
εμ δεν τα πεταξα τα ρημαδια, το ειχα ομως κατα νου,
το βραδυ λοιπον μου λεει ο ανδρας μου (ενω εβραζα μπροκολο να φαω για βραδυ με διαφορα αλλα ζαρζαβατικα κ περιμενα πως κ πως να γινει)
"παω να παρω παστα"
κ μετα απο λιγο λεει
"βαριεμαι να παρω παστα, τι να φαω εδω?"
κ περιμενε προφανως ναρχισω να του απαριθμω οσα καλουδια εχει στο ντουλαπι
(κρουασαν σοκολατες κ δε συμμαζευεται)
αντ'αυτου του ειπα "φαε ο,τι θελεις αλλα μη με ρωτας, εγω σου βαζω το μπροκολο μες το προσωπο ενω τρωω κ σου λεω μμμμμμ φαε? εσυ γιατι οταν τρως οσα τρως κουνας το κεφαλι απο την απολαυση
κ μου λες τι ωραια που ειναι ενω βλεπεις οτι κανω προσπαθεια να χασω βαρος..."
το αποτελεσμα ηταν να φαει εξω παστα (υποθετω) κ να δει τον αγωνα
(για να μη με δελεασει)
θα πρεπε ναμαι ευχαριστημενη, ομως οχι.
Διοτι οταν του ειπα ευγενικα νωριτερα το απογευμα οτι κακως εφερε τα σοκολατακια ειπε
οτι δε γινεται επειδη εγω δε τρωω να μη βαζουμε στο σπιτι τετοια,
(δε θυμαμαι πως ακριβως το ειπε αλλα το νοημα ηταν αυτο)
Η λεπτη γραμμη που χωριζει τα θελω μας απο των αλλων πολλες φορες καταπατειται
αλλες φορες ειναι δυσδιακριτη
απτη μια θεωρω οτι 2 συγκατοικοι, συντροφοι ή οτι αλλο ειναι
οφειλουν να τρωνε ο,τι γουσταρουν κ να φερνουν σπιτι ο,τι θελουν
απτην αλλη θεωρω οτι εφοσον ο αλλος ειναι συντροφος σου ειναι εγκλημα να τον αφηνεις να φερνει στο σπιτι διαφορα ανθυγιεινα
ειδικα οταν πασχει απο χοληστερινη οπως ο δικος μου παροτι με ωραιο σωμα...
δεν μπορω να καταληξω τελικα που ειναι αυτη η γραμμη που χωριζει τα θελω μας απο του αλλου?
ισως απλα του το εθεσα αποτομα σημερα λογω αλλων συμβαντων που ημουν αναστατωμενη,
αλλα δεν καταλαβαινω γιατι τετοια αντιδραση...
θα του ζητησω συγνωμη για τον αποτομο τροπο αλλα θα του υπενθυμισω οτι μπορει να τρωει ο,τι θελει χωρις να με μπλεκει σαυτο
ή να κφραζεται γιαυτο διαρκως...
απτην αλλη κι αυτος ισως μου πει ΜΗΝ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΔΙΑΙΤΑ Κ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ κ θα χει κ δικιο...
Εμένα ο δικός μου ο σύζηγος, ένα καλό που έχει είναι ότι αν πχ φτιάξω κάτι διετιτικο για μένα, δεν θα πει θα φάω κάτι άλλο. θέλει να τρώμε το ίδιο. όλα μου τα φαγιτά από τότε που μετακομήσαμε σπίτι μας, τα φτιαχνω διαιτιτικά και είναι εξύσου ωραία με τα κανονικά. πρωχτές παράδειγμα έκανα φασολάκια βραστά, και τα έφαε με ευχαρίστηση.
Ακόμα και ξυρούς καρπούς ή γαδιράκια άμμα θέλει να φάει, τα τρώει όταν εγώ δεν είμαι μπροστα. κιαυτο με βοηθά πολύ.
αλλα οκ εμας τα ελαττώματά μας είναι άλλα, τα είπαμε και χτες, μην τα ξαναλέμε!!!
Ρε παιδια το προβλημα ξεκιναει οταν βλεπουμε την τροφη σαν εχθρο..Η τροφη μονο θρεψη μπορει να προσφερει..Δεν εχει καμια αλλη ιδιοτητα.. Δεν αναφερομαι στην γευστικη ικανοποιηση που σαφως αντλουμε αλλα αυτο εχει να κανει με προσωπικες εκτιμησεις. Δεν μπορει κανεις να μας ορισει τι θα τρωμε και ποσο..Αυτο κανονικα το εχουμε μαθει σε εξελικτικα σταδια που προηγηθηκαν της ενηλικιωσης. Το ΜΕΓΑΛΟ θεμα ειναι οταν η τροφη μπαινει σα ρυθμιστικος παραγοντας στις σχεσεις μας..Ηδη εχουν γραφτει καλος=τρωει μονος του παχυντικα, κακος=τα φερνει μες το σπιτι..Δεν χαρακτηριζονται ετσι ουτε οι ανθρωποι ουτε οι σχεσεις.. Και παρεπιπτοντως Πωλινα μου θα σου συνιστουσα ανεπιφυλακτα να τρως ξηρους καρπους ειτε μονη ειτε με τον αντρα σου..Εχουν να σου προσφερουν πολλα θρεπτικα συστατικα
Αμμα τους ξεκινήσω spaceride μου δεν τους σταματάω μέχρι να τελιώσουν, και έτσι τους αποφεύγω λίγο. Μόνο άμμα έχω φρέσκους ανάλατους όπως φουντούκια, καρύδια, αμύγδαλα τρώω που είναι και πολύ νόστιμοι και πολοι πιο υγιινοί πιστεύω. Αντε και τότε που φέραμε από Συρία κουκουνάρι και κασιους ανάλατα τα έτρωα με ευχαρίστηση. Αλλά δυστυχώς μας τελίωσαν!!!!!
Ε τοτε υπομονη μεχρι να ξαναβρεις (μια καλη ευκαιρια για αλλο ενα ταξιδακι)
θα το κάναμε τωρα τα χριστούγεννα αλλά λόγο επέμβασης, μάλλον θα πάμε τις μέρες του πάσχα. είναι ο σύζυγός μου από Συρία.Quote:
Originally posted by spaceride
Ε τοτε υπομονη μεχρι να ξαναβρεις (μια καλη ευκαιρια για αλλο ενα ταξιδακι)
Τελεια τοτε... Ξερει και που να σε παει..Οχι στις τουριστικες αηδιες που τρεχουν τα γκρουπ σε διαφορες χωρες!! Οσο για την επεμβαση υπομονη...Θα ερθουν τα επομενα και θα πας να φας ολη την ξηροκαρποπαραγωγη της Συριας επιτοπου ;)
Νε ξερει το καιμενο κιαυτος, την προηγούμενη φορά πήγαμε 12 μέρες και την βγάλαμε στα ψώνια!!! Δεν είδαμε σχεδόν καθόλου τους δικού του!!!! Επόμενη φορά του υποσχέθηκα μόνο για ξηρούς καρπούς και μπαχαρικά θα πάμε!!!!! Φισικά αν έχω αδυνατήσει, ε δεν θα με πάει να μου αγοράσει ρουχα που τόσο το ήθελε την περασμενη φορά και δεν βρήσκαμε στο μέγεθος μου? όλο και κάτι θα βρούμε την επόμενη φορά!!!!!
Παντος κακά τα ψέματα, έχουν κάτι ξηρούς καρπούς.... κάτι φρούτα παστά.... αστα να πάνε!!!! δεν θες να φύγεις από τα μαγαζιά αν δεν τα δοκιμάσεις ολα!!!
Ασε χωρο στις βαλιτσες και στις πιστωτικες!!!
χαχαχαχα τελευταία φορά φέραμε κοντεινερ πίσω στη κύπρο με τα πραγματα μας!!!!! Λες τώρα να με αρκέσει μια βαλίτσα επιπλέων? :) :spin::spin::spin::spin:Quote:
Originally posted by spaceride
Ασε χωρο στις βαλιτσες και στις πιστωτικες!!!
Οσο για τις πιστωτικές, αυτές ενοήτε, δεν πάμε πουθενά χωρίς αυτές!!!!
Μπορεί το συντροφικό κομμάτι να είναι δύσκολο, αλλά η πολλή δουλειά πρέπει να γίνει από εμάς τους ίδους. Πρέπει να δουλέψουμε πρώτα με τον εαυτό μας και μετά να διαχειριστούμε το ζήτημα μεταξύ ημών και του/της συντρόφου μας.
Ο πρώην μου, όταν με έβλεπε να τρώω ασταμάτητα έδειχνε την αποδοκιμασία του, πολλές φορές σκληρά. Τις περισσότερες φορές με όμορφο τρόπο. Διαφωνούσε, τόσο για την ποσότητα, όσο και για το είδος της τροφής μου. Ο ίδιος φανατικός του υγιεινού τρόπου ζωής, με διατροφή, γυμναστήρια και δε συμμαζεύεται. (Πού πάω και τους βρίσκω, ήθελα να' ξερα)! Σκοπός του ήταν να με ταρακουνήσει. Τώρα που χωρίσαμε, για άσχετους λόγους, με ενθαρρύνει στην προσπάθειά μου να χάσω βάρος και μου κάνει συνεχώς κομπλιμέντα. Πάντα έλεγε πως θα με αγαπάει, ακόμη και αν φτάσω διακόσια κιλά, αλλά δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Έχω απορρίψει και έχω απορριφθεί λόγω υπερβολικού βάρους. Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι όλα ξεκινούν και όλα τελειώνουν στη σχέση αγάπης ή αυτοκαταστροφής που έχουμε εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας και το σώμα μας. Αν μας σεβόμαστε εμείς, θα μας σεβαστούν και οι άλλοι, φίλοι, σύντροφοι, συγγενείς, όλοι.
Αva :thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:
Quote:
Originally posted by Ava
Μπορεί το συντροφικό κομμάτι να είναι δύσκολο, αλλά η πολλή δουλειά πρέπει να γίνει από εμάς τους ίδους. Πρέπει να δουλέψουμε πρώτα με τον εαυτό μας και μετά να διαχειριστούμε το ζήτημα μεταξύ ημών και του/της συντρόφου μας.
Ο πρώην μου, όταν με έβλεπε να τρώω ασταμάτητα έδειχνε την αποδοκιμασία του, πολλές φορές σκληρά. Τις περισσότερες φορές με όμορφο τρόπο. Διαφωνούσε, τόσο για την ποσότητα, όσο και για το είδος της τροφής μου. Ο ίδιος φανατικός του υγιεινού τρόπου ζωής, με διατροφή, γυμναστήρια και δε συμμαζεύεται. (Πού πάω και τους βρίσκω, ήθελα να' ξερα)! Σκοπός του ήταν να με ταρακουνήσει. Τώρα που χωρίσαμε, για άσχετους λόγους, με ενθαρρύνει στην προσπάθειά μου να χάσω βάρος και μου κάνει συνεχώς κομπλιμέντα. Πάντα έλεγε πως θα με αγαπάει, ακόμη και αν φτάσω διακόσια κιλά, αλλά δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Έχω απορρίψει και έχω απορριφθεί λόγω υπερβολικού βάρους. Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι όλα ξεκινούν και όλα τελειώνουν στη σχέση αγάπης ή αυτοκαταστροφής που έχουμε εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας και το σώμα μας. Αν μας σεβόμαστε εμείς, θα μας σεβαστούν και οι άλλοι, φίλοι, σύντροφοι, συγγενείς, όλοι.
Πολυ σωστο για μενα αυτο που λες..Ειμαστε οι επιλογες μας...και η σχεση ειναι μια επιλογη μας.. Για να βρουμε ομως την αγαπη (που για μενα ειναι τεχνη) πρεπει να ξερουμε πως να αγαπαμε εμεις. Πολλοι ανθρωποι αναλωνονται σε φρασεις τυπου ¨δεν βρισκω τον καταλληλο", "γτ δε με αγαπα" λες και ολα ξεκινουν απο γυρω μας και καταληγουν σε εμας..Η σωστη ερωτηση ειναι "Ξερω-Μπορω εγω να αγαπαω?", "μπορω να δεχτω καποιον οπως ειναι και να μπω στη δικη του θεση?"
Σε οτι αφορα τον πρωην συντροφο σου, ειναι να δεις λιγο γτ εκανες αυτη την επιλογη..Οι συντροφοι που επιλεγουμε βγαζουν τα σκοτεινα κομματια μας σε μια διαμαχη..Θα αντεχες εσυ να εχεις ενα συντροφο τοτε που να σε αποδεχεται πληρως για το σωμα σου?
Oταν λεω συντροφοι εννοω ολες τις συντροφικες μας σχεσεις.. Απλα στις διαμαχες μας συνηθως ειναι ο ερωτικος μας συντροφος.. Σε μια αντιθεση βγαζουμε τα σκοτεινα κομματια του συντροφου μας κι εκεινος-η τα δικα μαςQuote:
Originally posted by Ciciliana
sorry που πεταγομαι στη συζητηση, αλλά τι εννοεις με αυτο ?Quote:
Originally posted by spaceride
..Οι συντροφοι που επιλεγουμε βγαζουν τα σκοτεινα κομματια μας σε μια διαμαχη
μόνο αυτοι μας το βγαζουν?
Spaceride, πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί έκανα και αυτή και άλλες επιλογές. Κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα.
Όσο για την ερώτηση στο προκείμενο, νομίζω πως πάντα ήθελα κατά βάθος έναν άνθρωπο να με μαλώνει, να αποδέχεται και να προσδοκά το ενδεχόμενο της αδύνατης ύπαρξής μου. Μάλλον τα κριτήρια επιλογής ήταν και αυτά. Αν οι διαμάχες μας στο θέμα των κιλών δεν είχαν ένταση, ήταν γιατί εγώ με τον τρόπο μου δεν το επέτρεψα.
Αβα συμφωνω απολυτα, τα εγραψες πολυ ομορφα, spaceride επισης.
Συμφωνω,
δεν ειναι τυχαιες οι σχεσεις που ειχαμε,
συμμαδεψαν τη ζωη μας, ηταν επιλογη μας,
καποτε ολα αυτα που κρατησαμε απο καθε ενα ανθρωπο που περασε απο τη ζωη μας (γκομενο φιλο αντρα κτλ) βγαινουν στην επιφανεια.
Επισης επιλογη μας ηταν να τελειωσει αυτη η σχεση, αυτο δε σημαινει οτι μας παιρνει κανεις οσα ζησαμε, μαθαμε, κρατησαμε.
αυτα ειναι δικα μας, κ καλα θα κανουμε να κρατουμε σαν φυλαχτο τα καλα κομματια των παλιων σχεσεων μας,
μαθαινουμε πολλα για μας μεσα απο τους αλλους.
Νομιζω πως ουσιαστικα επιλεγουμε συντροφο με βαση την συμπεριφορα του προς εμας που θα θελαμε να εχει την εκαστοτε περιοδο.
Εμεις προσελκυουμε οσα ζηταμε.
Κ ο ιδανικος συντροφος ειναι αυτος που θα μας βοηθησει να γινουμε καλυτεροι σε ολους τους τομεις της ζωης μας,
κ μαλιστα χωρις να το ζηταμε.
Όχι βέβαια ότι δε μου έσπαζε τα νεύρα, κάθε φορά που κοιτούσε λοξά το πιάτο, το κουτί, το σακουλάκι, τη γαβάθα ή ότι άλλο είχα πρόχειρο. Αλλά και θα με προβλημάτιζε η συμπεριφορά του αν μου έλεγε, μπράβο αγάπη μου, φάε, τι, μόνο αυτά, να σου φέρω κι άλλα...
ʼσχετο με το θέμα μας, αλλά ποιος πάει τώρα στα κάτεργα (γυμναστήριο), μου λέτε? Βαριέμαι αφόρητα...
αμα πας πορωνεσαι η' βαριεσαι ακομη?
Δεν πορώνομαι, το κάνω διεκπεραιωτικά. Αγγαρεία δηλαδή. Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι!!!
βρε αγαπη μου τι πας τοτε>? supposed to be fun...
Ποιο τραγουδάκι το λέει, ότι αξίζει πονάει.. Πρέπει, γι' αυτό. Πήγα ήδη δύο φορές αυτή την εβδομάδα. Είχα πει πως πρέπει τουλάχιστον τρεις, αλλά αν κάτι δεν το αγαπάς, δεν το υπηρετείς και σωστά. Έχω κάνει πολλές προσπάθειες να γυμναστώ. Στην τελευταία, κατέληξα να κάνω μόνο μασάζ, κομμωτήριο, αποτρίχωση. Τι να σου λέω τώρα... Τότε ήμουν 58 κιλά, με γράμμωση σε πόδια και πλάγιους κοιλιακούς. Πώς έγινα χλαπάτσα στην πορεία είναι μια άλλη ιστορία. Εσύ το αγαπάς το γυμναστήριο?
πορωθηκα τοσο αβα μου που δεν εχω φτιαξει το μαλλι 2 βδομαδες (κ ειναι χαλια) για να παω γυμναστηριο...
εχει κατεβει η ριζα η μαυρη κ φαινεται με το ξανθο πολυ κ ειμαι αισχος (εχω γινει ξανθια). αυριο παω κομμωτηριο πρωι πρωι πρωι χαχαχαχαχ
εγω ισως ημουν στο δημοτικο 58 κιλα αλλα δ επαιρνω κ ορκο...γραμμωση στα ποδια ειχα λογω πεταχτων τετρακεφαλων,
γονιδια βλεπεις, λες κ τους ειχα γυμνασει ποτε? χαχαχαχα
ναι ο,τι αξιζει ποναει κ ειναι δυσκολο...αλλα το θεμα ειναι να βρισκεις κατι που να σου αρεσει κ να το συνηθισεις ευχαριστα, δεν πρεπει να ειναι αγγαρεια...
Θα συφωνίσω με όλα όσα είπατε πιο πάνω. Η επιλογή μας γίνετε με αυτό που θέλουμε σε εκίνη την φάση. Εμένα ο πρώην αραβονιαστικός μου, ήταν και εκίνος παχύσαρκος, όταν χωρίσαμε είχε φτάσει τα 190 κιλά. είμασταν μαζί 5 χρόνια. Τώρα άμμα το σκέφτομαι, πιστεύω πως ήμουνα μαζί του γιατί δεν ντρεπόταν για μένα, όπως οι άλλες μου σχέσεις, και επιδή υπήρχε ένα άτομο να με αγαπά όπως είμαι, εκτώς απο μένα φυσικά που λάτρευα τότε πολύ τον εαυτό μου. Φισικά τα προβλήματά μας και ο χωρισμός ήρθε μετά την επέμβασή μου για δακτυλίδι.... κατάλαβα πως δεν ήθελε να χάσω κιλά. ίσως γιατί ντρεπόταν για τον εαυτό του, ίσως γιατί φοβόταν μην με χάσει? δεν ξέρω, πάντος με έχασε. Η επόμενη μου επιλογή ήταν ο συζηγος μου, ενας άντρας ωραίος, ψηλός, με τέλειες αναλογίες. Τώρα άρχισα να σκεφτομαι ότι τον επέλεξα για να έχω αυτο το ταρακούνημα, το να νιώθω ότι θα τον χάσω αν δεν κάνω κάτι για μένα. τώρα το πως θα εξεληχθεί μετά την επέμβασή μου δεν ξερω, αλλά πολύ σύντομα θα μάθω!!!
α!!!! Επιτελους μετά από πολλουυυυυυυυυυυυυυυυς μήνες, ξεκόλησε η ζυγαριά!!!! 125,5 την δευτέρα, 124,4 σήμερα!!! μπράβο μου!!!
εμενα μ εχει απασχολησει το θεμα ως εξης:
θελουμε ο αλλος να μας δεχτει κ να μας αγαπησει οπως ειμαστε.
εμεις ειμαστε ετοιμοι να τον δεχτουμε κ να τον αγαπησουμε οπως ειναι?
δλδ μερικες φορες σκεφτομαι, μηπως ειναι εγωϊστικο να εχω την απαιτηση να αρεσω στον αλλο οπως κ να μαι?
το να παραμελω τον εαυτο μου, περα απο ελλειψη σεβασμου για μενα δε δειχνει κ ελλειψη σεβασμου για τον συντροφο μου?
κ αν δεχτουμε οτι δεν πρεπει να το δουμε ετσι γιατι ειναι αρρωστια, τοτε εγω θα δεχομουν καποια αρρωστια του, "εξαρτητικης" φυσεως?
πχ, κ ο τζογος αρρωστια ειανι ,θα τη δεχομουν?
τα ναρκωτικα?
οκ, το ξερω οτι δεν ειναι το ιδιο με το φαγητο αλλα ειναι αρρωστια, ναι?
κ μπορω πολυ καλα να καταλαβω τι σημαινει απορριψη λογω κιλων γιατι εγω την εχω εισπραξει κ στα 58 (!!!) κιλα!!!!
αν ειναι δυνατον!!!
(εβγαζε πολλα κομπλεξ ο τυπος αλλα ελα που ημουν τελειως κολλημενη-αλλη αρρωστια αυτο :D- κ δε τον εστειλα απο κει που ηρθε παραυτα :( )
δεν ξερω, μπερδευοαμι παιδια...
για πειτε κ εσεις..
σμαρτ, τωρα που ειπες απορριψη λογω κιλων,θυμηθηκα πως ειδα αυτον τον γελοιο τον Γιαννη Λ. απ'το big brother και ελεγε πως δεν παει 15 χρονια λεει γυμναστηριο και προσεχει το σωμα του,για να ριξει τον εαυτο του μετα χαμηλα και να παει με μια χοντρη..
Και ελεγε σε εναν αλλο πως εκεινος ειναι χοντρος γι'αυτο στοχευει χαμηλα,δλδ σε χοντρες κοπελες!
Ουστ απο δω, γυμνοσαλιαγκα!!!
Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες,ʼβα,μέχρι που σκαλώνω λίγο στην τελευταία σου περίοδο.Δεν ξέρω...Quote:
Originally posted by Ava
Μπορεί το συντροφικό κομμάτι να είναι δύσκολο, αλλά η πολλή δουλειά πρέπει να γίνει από εμάς τους ίδους. Πρέπει να δουλέψουμε πρώτα με τον εαυτό μας και μετά να διαχειριστούμε το ζήτημα μεταξύ ημών και του/της συντρόφου μας.
... Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι όλα ξεκινούν και όλα τελειώνουν στη σχέση αγάπης ή αυτοκαταστροφής που έχουμε εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας και το σώμα μας. Αν μας σεβόμαστε εμείς, θα μας σεβαστούν και οι άλλοι, φίλοι, σύντροφοι, συγγενείς, όλοι.
Δέχομαι πως ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του το εκπέμπει και στους άλλους πως αξιώνει αντίχτοιχη αντιμετώπιση,
βάζει τα σχετικά όρια,που τους είναι σαφώς διακριτά,ώστε να μην τα προσπεράσουν.Αποτέλεσμα σεβασμός ή συμμόρφωση;
Έχω την αίσθηση πως ο σεβασμός όπως κι άλλες αρχές και ηθικές αξίες και κανόνες συμπεριφοράς και οπτικής
στις συναναστροφές μας με τους άλλους έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με την παιδεία μας και την αγωγή μας.
Θα σεβαστώ κάποιον μόνο αν πληρεί τις προϋποθέσεις που θέτω εγώ ή η κοινωνία ή δεν ξέρω ποιός κι ανάλογα θα του φερθώ;
Αν εσύ είσαι αυτοκαταστροφικός θα αρχίσω να σε κακοποιώ κι εγώ κι όλα μέλι γάλα επειδή εσύ πρώτος έδωσες το σύνθημα;
Για μένα ο σεβασμός είναι κάτι που πρέπει να το εμπνεύσω στους άλλους και όχι να το απαιτήσω ή εκβιάσω.
Επίσης καταλαβαίνω πως η εικόνα που βγάζω προς τα έξω μπορεί να επηρεάζει τη γνώμη των άλλων για μένα
και πόσα θεωρούν πως αξίζω,ωστόσο αν σε κάποιον φέρομαι με σεβασμό χωρίς να προσμετρώ το πόσο σέβεται τον εαυτό του
γιατί να μην ανταποδώσει ο άλλος και να χρειαστεί να καταφύγουμε στο συμπέρασμα πως αν με σέβομαι,θα με σεβαστούν κι οι άλλοι;
Κι επίσης γιατί το να έχω παραπάνω κιλά είναι αυτόματη απόδειξη πως δε με σέβομαι;Ξέρει ο άλλος την ιστορία μου και με κρίνει ελαφρά τη καρδία;
Μακάρι να με σέβομαι,μακάρι να με σέβονται,μακάρι να χαιρόμαστε όλοι σχέσεις σεβασμού,δε διαφωνώ.Με τα απόλυτα αν Χ τότε Ψ έχω ένα θέμα.
Πολυ ενδιαφερον θεμα.Σηκωνει πολυ συζητηση.Κατι αλλο επισης:1)Πιστευω πως φερνομαστε στους αλλους οπως εχουμε αναγκη να μας φερνονται 2)Οταν ερωτευομαστε δεν ερωτευομαστε το ατομο οπως ειναι,αλλα προβαλουμε πανω του τα στοιχεια που θα θελαμε να εχει τα οποια δεν εχουν σχεση με αυτο που πραγματικα ειναι.Προβαλουμε τις αναγκες μαςQuote:
Originally posted by smart
εμενα μ εχει απασχολησει το θεμα ως εξης:
θελουμε ο αλλος να μας δεχτει κ να μας αγαπησει οπως ειμαστε.
εμεις ειμαστε ετοιμοι να τον δεχτουμε κ να τον αγαπησουμε οπως ειναι?
δλδ μερικες φορες σκεφτομαι, μηπως ειναι εγωϊστικο να εχω την απαιτηση να αρεσω στον αλλο οπως κ να μαι?
το να παραμελω τον εαυτο μου, περα απο ελλειψη σεβασμου για μενα δε δειχνει κ ελλειψη σεβασμου για τον συντροφο μου?
κ αν δεχτουμε οτι δεν πρεπει να το δουμε ετσι γιατι ειναι αρρωστια, τοτε εγω θα δεχομουν καποια αρρωστια του, "εξαρτητικης" φυσεως?
πχ, κ ο τζογος αρρωστια ειανι ,θα τη δεχομουν?
τα ναρκωτιka
Σε πρώτη φάση συμφωνώ.Κοιτάμε πρώτα την καμπούρα μας και μετά κι εκείνη του άλλου.Quote:
Originally posted by spaceride
..Ειμαστε οι επιλογες μας...και η σχεση ειναι μια επιλογη μας.. Για να βρουμε ομως την αγαπη (που για μενα ειναι τεχνη) πρεπει να ξερουμε πως να αγαπαμε εμεις. Πολλοι ανθρωποι αναλωνονται σε φρασεις τυπου ¨δεν βρισκω τον καταλληλο", "γτ δε με αγαπα" λες και ολα ξεκινουν απο γυρω μας και καταληγουν σε εμας..Η σωστη ερωτηση ειναι "Ξερω-Μπορω εγω να αγαπαω?", "μπορω να δεχτω καποιον οπως ειναι και να μπω στη δικη του θεση?"
Εκπαιδεύουμε το δικό μας μέρος,αυτό που περνά από το χέρι μας,να είμαστε κατά το δυνατόν έτοιμοι
να βιώσουμε σχέσεις αγάπης κι αποδοχής.Και ναι,σε πολλά κομμάτια μας,τα οποία είναι αποτέλεσμα επιλογών μας,
εκείνες αντικατοπτρίζονται πάνω μας και μας χαρακτηρίζουν!Οφείλουμε να είμαστε έντιμοι με τον εαυτό μας και με τον άλλον,
να έχουμε το σθένος να αναλάβουμε και τις συνέπειες των επιλογών μας και το όποιο τίμημα τους.
Ωστόσο η ζωή δεν είναι τηλεκατευθυνόμενο.Είναι κάτι μαγικό!Ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη πάνω στη ζωή του
αλλά έχει την απόλυτη κυριαρχία της;Εξωγενείς παράγοντες και συγκυρίες,ο παράγοντας τύχη,δυνάμεις έξω από εμάς,οι ευκαιρίες,
δεν παίζουν κι αυτά τον ρόλο τους;Αυτό το "είμαστε οι επιλογές μας" πόσο ακριβές είναι όταν δεν τίθενται στο τραπέζι των επιλογών
όλες οι δυνατές επιλογές;Ναι,κάθε στιγμή καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις στη ζωή μας από το πιο απλό μέχρι το πιο σπουδαίο.
Και πολλές φορές ούτε καν συνειδητοποιούμε τη σημαντικότητα τους στο πέρασμα του χρόνου.Όλα αυτά διαγράφουν την πορεία μας,
κρίκοι της αλυσίδας της ζωής μας,αναπόσπαστοι στο όλο της κι ο καθένας στη μοναδικότητα του!Ένας να ήταν διαφορετικός
κι η τρέχουσα αλληλουχία καταλύεται,αλλάζει όλη η εικόνα,δική μου ευθύνη οκ.Ωστόσο δεν είχα όλες τις δυνατές επιλογές στο παζάρι των κρίκων.
Η υπέρβαρη κοπέλα δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες να σχετιστεί ερωτικά με το άλλο φύλο,δεν είναι εξίσου επιθυμητή,δεν είναι ίδια μέτρα και σταθμά όλα.
Δε θα το πάω στα παιδιά του τρίτου κόσμου,όσους γεννιούνται με σοβαρές ασθένειες κι αναπηρίες κι ένα σωρό εμπόδια στην καλοτυχία.
Δεν είμαι από αυτούς που τα ρίχνουν στη μοίρα,στους άλλους,στην γκαντεμιά και νίπτω τας χείρας μου,αλλά δε μπορώ να δεχθώ
από την άλλη πανηγυρικά πως είμαι σε απόλυτο βαθμό οι επιλογές μου!Κι αν κάποιος πει πως εσύ επέλεξες να είσαι τόσα πολλά κιλά=>
να μη σέβεσαι τον εαυτό σου=>να μη σε σέβονται και να μη σε επιλέγουν οι άλλοι κλπ.,οκ,έχουμε εντελώς διαφορετική οπτική.
Εγώ πάντως δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να σχετιστώ με κάποιον,που να τα έχει βρει με τον εαυτό του και να έχω νορμάλ συνθήκες να διαχειριστώ.
Οκ,ήταν ευθύνη μου κι επιλογή μου,που προχώρησα και μάλιστα στον μεγάλο κι αυτοθυσιαστικό αυτό βαθμό,αλλά να κριθώ εφόσον έδωσα πόρτα
ή τα έκανα θάλασσα εκεί που τα πράγματα έδειχναν ν'αξίζουν κι εγώ δεν ήμουν εντάξει.Είναι προϋπόθεση να δουλέψεις με τον εαυτό σου
για ν'αλληλεπιδράσεις θετικά με τους άλλους αλλά δεν είναι μοναδική παράμετρος.Παίζουν ρόλο κι οι ευκαιρίες στη ζωή και η τύχη.Νομίζω.
Για να δικαιούμαστε να ομιλούμε πρέπει πρώτα εμείς να είμαστε εντάξει.Quote:
Originally posted by smart
θελουμε ο αλλος να μας δεχτει κ να μας αγαπησει οπως ειμαστε.
εμεις ειμαστε ετοιμοι να τον δεχτουμε κ να τον αγαπησουμε οπως ειναι?
δλδ μερικες φορες σκεφτομαι, μηπως ειναι εγωϊστικο να εχω την απαιτηση να αρεσω στον αλλο οπως κ να μαι?
το να παραμελω τον εαυτο μου, περα απο ελλειψη σεβασμου για μενα δε δειχνει κ ελλειψη σεβασμου για τον συντροφο μου?
κ αν δεχτουμε οτι δεν πρεπει να το δουμε ετσι γιατι ειναι αρρωστια, τοτε εγω θα δεχομουν καποια αρρωστια του, "εξαρτητικης" φυσεως?
πχ, κ ο τζογος αρρωστια ειανι ,θα τη δεχομουν?
τα ναρκωτικα?
οκ, το ξερω οτι δεν ειναι το ιδιο με το φαγητο αλλα ειναι αρρωστια, ναι?
Αν εγώ δεν αποδέχομαι τον άλλον όπως είναι,είναι σαφώς θρασύ να απαιτώ από κείνον να κάνει ό,τι δεν κάνω.
Να μην επαναληφθώ στα του σεβασμού,πάντως με δύο λόγια για μένα η παχυσαρκία δεν αποδεικνύει έλλειψη σεβασμού για μένα
και κατ'επέκταση και για τον άλλον.Όχι τουλάχιστον πρωτού να εξετάσουμε τις επιμέρους παραμέτρους,κρίνοντας έτσι απλά με μια ματιά.
Τώρα το να δω τον όποιο εθισμό ως αρρώστια...προβληματίζομαι. Έχω την αίσθηση πως με την οπτική αυτή
αποδυναμώνομαι εγώ μπροστά σε κάτι ανυπέρβλητο,πέρα από μένα,που πρέπει να του αφεθώ και άβουλα να το υποστώ.
Πολλές φορές όταν με πλησιάζουν ζητώντας χρήματα,που οι ενδείξεις οδηγούν στο ότι θα τα ξοδέψουν για ναρκωτικά
συνήθως τους δίνω,σκεπτόμενη πρώτον πως εγώ τους τα δίνω κι είναι από κει και πέρα δική τους ευθύνη πού θα τα διαθέσουν
και προπαντός δεν είμαι καλύτερη εγώ όταν ήμουν εθισμένη στα γαριδάκια ή πώς θα ένιωθα αν μου έδιναν τα χρήματα
που μου έδιναν οι δικοί μου για να σπουδάσω και μου έβαζαν όρο στο για τί είδους φαγητό θα τα ξοδέψω.
Εγώ έχω προβληματική σχέση με το φαγητό,άλλος με το ποτό,άλλος με τον τζόγο,άλλος με ουσίες,άλλος φέρεται άσχημα στον εαυτό του,
άλλος στους άλλους,άλλος έχει σεξουαλικά φετίχ κι ιδιαίτερες προτιμήσεις,άλλος κλέβει,άλλος κόβεται,άλλος εκπορνέυεται,
άλλος κερατώνει,άλλος ζει σε αγαμία...Όσοι άνθρωποι τόσες επιλογές ζωής!ʼλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο κοινωνικά κατακριτέες.
ʼλλες εμφανείς με την πρώτη ματιά κι άλλες πιθανόν να μη γίνουν αντιληπτές ποτέ!Δε θα κρίνουμε εμείς τους άλλους για όσα κάνουν.
Θα εστιάζουμε στα δικά μας και θα επιλέξουμε να σχετιστούμε και ν'αλληλεπιδράσουμε με εκείνους,τα ζητήματα των οποίων μπορούμε να διαχειριστούμε
χωρίς κατάκριση.Μου αρέσει;Μπορώ;Κάθομαι.Διαφο� �ετικά κάποια στιγμή φεύγω.Θα το παλέψω,δε θα το παλέψω,είναι πάντως δικαίωμα του άλλου
ν'αυτοδιατίθεται όπως κι εμένα το αντίστοιχο δικό μου.Αν θέλω να αλλάξω κάποιο κομμάτι μου προβληματικό για μένα όμως,να το κάνω.
Κι αν θέλεις κι εσύ να είσαι δίπλα μου να με στηρίξεις,να το περάσουμε μαζί οκ.Όχι όμως να απαιτείς να αλλάξω για χάρη σου κάτι που δε θέλω.
Δε γίνεται όταν με γνώρισες κι εφόσον δε σου έκρυψα πράγματα όλα να ήταν μέλι γάλα και μετά να αρχίζουμε τα άλλαξε αυτό και εκείνο και το άλλο.
Μακάρι να ίσχυε το πρώτο!Νομίζω θα ζούσαμε σε πολύ πιο γαλήνιο κόσμο.Quote:
Originally posted by lessing
Κατι αλλο επισης:1)Πιστευω πως φερνομαστε στους αλλους οπως εχουμε αναγκη να μας φερνονται
2)Οταν ερωτευομαστε δεν ερωτευομαστε το ατομο οπως ειναι,αλλα προβαλουμε πανω του τα στοιχεια που θα θελαμε να εχει τα οποια δεν εχουν σχεση με αυτο που πραγματικα ειναι.Προβαλουμε τις αναγκες μας
Συνήθως έχουμε ανάγκη να μας φέρονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δε νομίζω πως είμαστε πάντα σε θέση να το φέρουμε εις πέρας οι ίδιοι...Μακάρι...
Το δεύτερο ισχύει κατά μεγάλο βαθμό κυρίως,φοβάμαι,για μας τις γυναίκες!Δη τις νέες!
Μέγα λάθος!Ερωτευόμαστε τη σχέση κι όχι τον άνθρωπο,την ιδέα κι όχι την πραγματικότητα,
προβάλλουμε και κηνυγούμε τις ανάγκες μας και φέρνουμε τα πάνω κάτω ή εθελοτυφλούμε
για να τα ταιριάξουμε.Βάζουμε και τον άλλον σε μια φθοροποιά διαδικασία αλλαγών,
ώστε να προσαρμοστεί στο ιδεατό,που έχουμε ανάγκη...ʼσε..Χαμός!Τουλάχισ τον ελπίζω πως όσο μεγαλώνουμε
μαζευόμαστε.Κατεβαίνουμε από το συννεφάκι,πατάμε λιγάκι στη γη,βλέπουμε τον άλλον όπως είναι,
ξέρουμε καλύτερα εντωμεταξύ και τον εαυτό μας και τις πραγματικές μας ανάγκες(γιατί καμιά φορά
κηνυγάμε τα απ'αλλού φερμένα)και προχωράμε πιο συνειδητά.Ελπίζω τουλάχιστον!
Οκ,αυτή είναι η κοσμοθεωρία του!Απολύτως σεβαστή!Του εύχομαι να βρει μια κοπέλα όπως του ταιριάζει και χρειάζεται.Quote:
Originally posted by onelifeonechance
σμαρτ, τωρα που ειπες απορριψη λογω κιλων,θυμηθηκα πως ειδα αυτον τον γελοιο τον Γιαννη Λ. απ'το big brother και ελεγε πως δεν παει 15 χρονια λεει γυμναστηριο και προσεχει το σωμα του,για να ριξει τον εαυτο του μετα χαμηλα και να παει με μια χοντρη..
Και ελεγε σε εναν αλλο πως εκεινος ειναι χοντρος γι'αυτο στοχευει χαμηλα,δλδ σε χοντρες κοπελες!
Ουστ απο δω, γυμνοσαλιαγκα!!!
Δεν είναι υποχρεωμένος να σχετιστεί με άτομα,που δεν εκτιμά,δεν τον ελκύουν,δε συμφωνεί με τις προτεραιότητες τους.
Όπως κι εγώ μπορεί να θέλω να σχετιστώ με κάποιον που δίνει μεγαλύτερη σημασία στην ουσία παρά στην επιφάνεια.
Που δε συζητά με κάποιον άλλον άντρα για ποιά αποτριχωτική μέθοδο χρησιμοποιούν και δε γδέρνει στο αγκάλιασμα.
Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους!Δε χρειάζεται να γίνουμε αποδεκτοί από στατιστικά περισσότερα άτομα.Δεν πάμε για πρόεδροι των ΗΠΑ!
Γίνεται να βρούμε τον άνθρωπο μας και να μοιραστούμε με αγάπη και μεταξύ μας αποδοχή το πέρασμα μας στη γη;Είμαστε άρχοντες!
Οκ,προφανώς οι Γιάννηδες Λάμδα του κόσμου δεν είναι για μας κι εμείς για κείνους.Κάποιο ψάξιμο λιγότερο,κάτι είναι κι αυτό!
Δεν ξερω κρινοδαχτυλη Nadine σε τι αναφερεσαι ως τυχη αλλα η δικη μου αποψη ειναι οτι οι επιλογες μας καθοριζονται απο δικα μας στοιχεια.Κι οταν λεω δικα μας στοιχεια ειδικα σε οτι αφορα την αγαπη, εννοω και τι εχουμε μαθει απο την οικογενεια μας.. Για να μπορεσει καποιος να μετακινηθει που αναφερεις, να αλλαξει, να σπασει τους κρικους πρεπει να μπορεσει να αμφισβητησει και να θυμωσει με αυτους που δεν του εμαθαν να αγαπαει.. Αυτο που ειπα ειναι οτι η αγαπη δεν ειναι ενα συναισθημα που ειτε το εχεις ειτε οχι, ουτε το ειμαι τυχερος που τη βρηκα ή οχι.. Ειναι μια τεχνη οπως ολες οι αλλες που μαθαινεται.. Θεωρια, πραξη και τελος η υπερτατη αξια που εχει η αγαπη για εμας.. Και να σημειωσω οτι οι συντροφικες σχεσεις δεν αναφερονται μονο στις ερωτικες, αλλα και στις φιλικες, στις οικογενειακες κτλ. Επειδη βλεπω οτι ξερεις απο ψυχολογια, υπαρχει κατι που λεγεται διαγενεαλογικο δεντρο..Ισως κι εκει κρυβονται πραγματα που θεωρουμε τυχη.. Η τυχη, ή καλυτερα το ρισκο για μενα, βρισκεται στο οτι δεν ξερεις ποτε αν αυτη η αγαπη θα γυρισει πισω.. Αλλα η ικανοτητα μου να αγαπαω-κατ εμε- ειναι προσωπικη επιλογη.. Το αν θα με αγαπησει ο αλλος ειναι ενα ρισκο που πρεπει ολοι καποιοι στιγμη να παρουν.. Διαβασα καπου που εγραφεα "γτ να απολογηθω"..Σε καμια περιπτωση δεν ειναι θεμα που καλειται καποιος να απολογηθει.. Και μετα ερχεται το μεγα θεμα της μοναξιας...Ακομα κι αν εσυ εχεις φτασει στο κεντρο σου, εχεις δουλεψει τον εαυτο σου, ποσους θα βρεις γυρω σου που να εχουν κανει το ιδιο.. Υπαρχει ο φοβος της υπαρξιακης μοναξιας..Του σκεφτομαι πολυ διαφορετικα απο τους υπολοιπους και κανεις δε με καταλαβαινει..Quote:
Originally posted by NADINE
Σε πρώτη φάση συμφωνώ.Κοιτάμε πρώτα την καμπούρα μας και μετά κι εκείνη του άλλου.Quote:
Originally posted by spaceride
..Ειμαστε οι επιλογες μας...και η σχεση ειναι μια επιλογη μας.. Για να βρουμε ομως την αγαπη (που για μενα ειναι τεχνη) πρεπει να ξερουμε πως να αγαπαμε εμεις. Πολλοι ανθρωποι αναλωνονται σε φρασεις τυπου ¨δεν βρισκω τον καταλληλο", "γτ δε με αγαπα" λες και ολα ξεκινουν απο γυρω μας και καταληγουν σε εμας..Η σωστη ερωτηση ειναι "Ξερω-Μπορω εγω να αγαπαω?", "μπορω να δεχτω καποιον οπως ειναι και να μπω στη δικη του θεση?"
Εκπαιδεύουμε το δικό μας μέρος,αυτό που περνά από το χέρι μας,να είμαστε κατά το δυνατόν έτοιμοι
να βιώσουμε σχέσεις αγάπης κι αποδοχής.Και ναι,σε πολλά κομμάτια μας,τα οποία είναι αποτέλεσμα επιλογών μας,
εκείνες αντικατοπτρίζονται πάνω μας και μας χαρακτηρίζουν!Οφείλουμε να είμαστε έντιμοι με τον εαυτό μας και με τον άλλον,
να έχουμε το σθένος να αναλάβουμε και τις συνέπειες των επιλογών μας και το όποιο τίμημα τους.
Ωστόσο η ζωή δεν είναι τηλεκατευθυνόμενο.Είναι κάτι μαγικό!Ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη πάνω στη ζωή του
αλλά έχει την απόλυτη κυριαρχία της;Εξωγενείς παράγοντες και συγκυρίες,ο παράγοντας τύχη,δυνάμεις έξω από εμάς,οι ευκαιρίες,
δεν παίζουν κι αυτά τον ρόλο τους;Αυτό το "είμαστε οι επιλογές μας" πόσο ακριβές είναι όταν δεν τίθενται στο τραπέζι των επιλογών
όλες οι δυνατές επιλογές;Ναι,κάθε στιγμή καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις στη ζωή μας από το πιο απλό μέχρι το πιο σπουδαίο.
Και πολλές φορές ούτε καν συνειδητοποιούμε τη σημαντικότητα τους στο πέρασμα του χρόνου.Όλα αυτά διαγράφουν την πορεία μας,
κρίκοι της αλυσίδας της ζωής μας,αναπόσπαστοι στο όλο της κι ο καθένας στη μοναδικότητα του!Ένας να ήταν διαφορετικός
κι η τρέχουσα αλληλουχία καταλύεται,αλλάζει όλη η εικόνα,δική μου ευθύνη οκ.Ωστόσο δεν είχα όλες τις δυνατές επιλογές στο παζάρι των κρίκων.
Η υπέρβαρη κοπέλα δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες να σχετιστεί ερωτικά με το άλλο φύλο,δεν είναι εξίσου επιθυμητή,δεν είναι ίδια μέτρα και σταθμά όλα.
Δε θα το πάω στα παιδιά του τρίτου κόσμου,όσους γεννιούνται με σοβαρές ασθένειες κι αναπηρίες κι ένα σωρό εμπόδια στην καλοτυχία.
Δεν είμαι από αυτούς που τα ρίχνουν στη μοίρα,στους άλλους,στην γκαντεμιά και νίπτω τας χείρας μου,αλλά δε μπορώ να δεχθώ
από την άλλη πανηγυρικά πως είμαι σε απόλυτο βαθμό οι επιλογές μου!Κι αν κάποιος πει πως εσύ επέλεξες να είσαι τόσα πολλά κιλά=>
να μη σέβεσαι τον εαυτό σου=>να μη σε σέβονται και να μη σε επιλέγουν οι άλλοι κλπ.,οκ,έχουμε εντελώς διαφορετική οπτική.
Εγώ πάντως δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να σχετιστώ με κάποιον,που να τα έχει βρει με τον εαυτό του και να έχω νορμάλ συνθήκες να διαχειριστώ.
Οκ,ήταν ευθύνη μου κι επιλογή μου,που προχώρησα και μάλιστα στον μεγάλο κι αυτοθυσιαστικό αυτό βαθμό,αλλά να κριθώ εφόσον έδωσα πόρτα
ή τα έκανα θάλασσα εκεί που τα πράγματα έδειχναν ν'αξίζουν κι εγώ δεν ήμουν εντάξει.Είναι προϋπόθεση να δουλέψεις με τον εαυτό σου
για ν'αλληλεπιδράσεις θετικά με τους άλλους αλλά δεν είναι μοναδική παράμετρος.Παίζουν ρόλο κι οι ευκαιρίες στη ζωή και η τύχη.Νομίζω.
μου κανει τρομερη εντυπωση αυτο που λες.Quote:
Originally posted by polinaki1983
Θα συφωνίσω με όλα όσα είπατε πιο πάνω. Η επιλογή μας γίνετε με αυτό που θέλουμε σε εκίνη την φάση. Εμένα ο πρώην αραβονιαστικός μου, ήταν και εκίνος παχύσαρκος, όταν χωρίσαμε είχε φτάσει τα 190 κιλά. είμασταν μαζί 5 χρόνια. Τώρα άμμα το σκέφτομαι, πιστεύω πως ήμουνα μαζί του γιατί δεν ντρεπόταν για μένα, όπως οι άλλες μου σχέσεις, και επιδή υπήρχε ένα άτομο να με αγαπά όπως είμαι, εκτώς απο μένα φυσικά που λάτρευα τότε πολύ τον εαυτό μου. Φισικά τα προβλήματά μας και ο χωρισμός ήρθε μετά την επέμβασή μου για δακτυλίδι.... κατάλαβα πως δεν ήθελε να χάσω κιλά. ίσως γιατί ντρεπόταν για τον εαυτό του, ίσως γιατί φοβόταν μην με χάσει? δεν ξέρω, πάντος με έχασε. Η επόμενη μου επιλογή ήταν ο συζηγος μου, ενας άντρας ωραίος, ψηλός, με τέλειες αναλογίες. Τώρα άρχισα να σκεφτομαι ότι τον επέλεξα για να έχω αυτο το ταρακούνημα, το να νιώθω ότι θα τον χάσω αν δεν κάνω κάτι για μένα. τώρα το πως θα εξεληχθεί μετά την επέμβασή μου δεν ξερω, αλλά πολύ σύντομα θα μάθω!!!
ειναι σα να καθοριζει το βαρος σου τα παντα. σα να μην υπαρχει τιποτα αλλο. ολα με αυτο εχουν να κανουν?
Οταν είσαι στα 140-150 κιλά κλικ, θες δεν θες, όλα περιστρέφονται γύρω από σένα και το βάρος σου..... ακομα και για καφέ να θες να πας, σκέφτεσαι.... σε πια καφετέρεια να πάω που έχει καναπέδες αντι καρέκλες? επιδή στις καρέκλες δεν χοράς? με πια αεροπορική εταιρεία να πας ταξίδι που είναι πιο άνετες οι καρέκλες του? Με πιους θα βγεις το βράδυ? Μίπως η παραία ντρέπετε για σένα? Ρε σεις, πηγαίναμε έξω με παρέα, και γυρνούσαν και μας έλεγαν μην βάλετε πολύ φαί και μας κάνετε ρεζίλι.... άρα ακόμα και η παραία ντρεποταν για μας. Κιόμως εγώ πρσωπικά ένιωθα ωραία με τον εαυτό μου, και δεν καταλάβαινα και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ΚΑΠΙΟΣ ΑΛΛΟΣ να ντρέπετε για τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ κιλά.