η ιστορια μου

Τζένυ μου λες πως λυπάσαι που αδυνάτισες αλλά από την άλλη λες πως "εγώ έτσι θέλω να μείνω" νομίζω πως ειλικρινά δεν έχεις καταλάβει πόσο κακό κάνεις στον εαυτό σου,ούτε στους γονείς σου,ούτε σε φίλους και γνωστούς αλλά σε εσένα!Είσαι μικρή κοπέλα ακόμα,έχεις ολόκληρη την ζωή μπροστά σου,προσπάθησε να το πολεμήσεις το λες και μόνη σου,φαίνονται τα κόκκαλά σου,η μέση σου είναι μιά σταλιά.Νομίζω πως στιγμές-στιγμές καταλαβαίνεις πως αυτό που θέλεις και επιθυμείς δεν είναι το σωστό για εσένα για αυτό και παραδέχεσαι και κάποια πράγματα και ξαφνικά το μυαλό σου κολάει πάλι στο "'έτσι θέλω να είμαι" Πολέμησέ το κοπέλα μου είναι κρίμα!

τωρα που εφτασαν στα ορια τα κιλα μου πηρα 3 κιλα και τωρα τρωω κανονικα και γυμναζομε ακομα και αν παραλειψω εστω και το δεκατιανο μου γευμα, θα λιποθυμισω γιατι γινεται αυτο? μηπως εξαντλησα καθε αποθεμα της ενεργειας μου?:question:

jenny.il μου στο εχουμε ξαναπει ολοι εδω μεσα.... η ανορεξια ειναι μεγαλη ασθενεια για να την αντιμετωπισεις μονη σου. σταματα να παιζεις με την υγεια σου κ απευθυνσου σε καποιον ειδικο... κανεις δεν προκειται να σου ανοιξει το στομα κ να σε ταιζει με το ζορι για να παχυνεις. θα σε βοηθησουν ομως να αντιμετωπισεις ολα αυτα που περνας... συγνωμη αν γινομαι αποτομη ομως πραγματικα βιωνεις επικινδυνες για την υγεια σου καταστασεις, κ απο ενδιαφερον στο λεω, κατι πρεπει να κανεις γι'αυτο... κ δεν μιλαω για γυμναστικη...αν ειναι δυνατον να καταπονεις κ αλλο το σωμα σου...

νιωθω τωρα τοσο μονη και καταθλιπτικη, τωρα εφτασα 35 κιλα εφτασα σε σημεο να κλαιω επειδη νιωθω χοντρη, φοραω φαρδια ρουχα γιατι δεν θελω να φενομαι αδυνατη, και δεν πολλυ καθομαι σε ξυλινες καρεκλες γιατι τα κοκκαλα μου εχουν βγει μεχρι εξω και με τρυπανε! λεω ψεματα στους φιλους και σε συγγενεις οτι ειμαι 40 αλλα δεν με πιστευουν οτι κι αν πω καταλαβαινουν οτι ειμαι κατω απο 40 κιλα, φενεται κιολας οτι ειμαι κατω απο 40 κιλα, εφτασα σε σημειο να μην τρωω ολη μερα, και ειμαι κοντα στον θανατο το νιωθω επιδη λιποθυμαω συνεχως. καποιος να με βοηθησει , σας παρακαλω...

Τζενουλα μου, μιλησε στη μητερα σου επειγοντως και το σιγουρο ειναι οτι θα σε βοηθησει γιατι σε λατρευει γλυκουλα μου..καντο τωρα σε παρακαλω

αυτο ειναι δεν μπορω να μιλησω δεν μπορω να το κραταω μεσα μου θα....θα...θα σκασω καποια μερα...

βλέπω όμως οτι μεσα σου θελεις να το ξεπερασεις και να ζησεις μια φυσιολογική ζωή.. θα βρεις τη δυναμη να το αντιμετωπίσεις μόνο εσυ όμως.. εμείς σου προτείνουμε να κάνεις το σωστό αλλά πραγματικά εσυ μόνο εσυ μπορείς να σωσεις τον εαυτό σου από την ανορεξία που ειναι αργός θανατος...

παρε το 197 (εθνικο κεντρο αμεσης κοινωνικης βοηθειας) να μιλησεις με ειδικους. ολο το 24ωρο

Κοπελα μου ,ΖΗΤΗΣΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ο οργανισμος σου εχει φτασει στα ορια και κινδυνευει ΑΜΕΣΑ η υγεια σου...ζητησε βοηθεια απο τους δικους σου,ακουσε και τις κοπελες τι σου γραφουν παραπανω...

jenny πως εισαι?εισαι καλα?

τελικα δεν μπορω να το πολεμισω βλεπω ειναι δυσκολο πραγμα η ανορεξια, μια φορα να το παθεις δεν την γλιτωνεις μετα. ειναι υπουλη ασθενεια

καλημέρα Τζενουλα, τι κανεις? πως πανε τα πράγματα? απευθυνθηκες σε κάποιον ειδικό?

οχι τιποτα δεν εκανα, ακομα ετσι ειμαι και βασανιζομαι.

βρε καλη μου κανε την αρχη.... ακομα κ τωρα.... ειναι κριμα να το περνας ολο αυτο... παρε στην ανασα...

κοριτσακι μου, το ξερω και το καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολο όλο αυτό αλλα αν δεν παρεισ μια απόφαση ο χρονος θα κυλα εις βαρος σου.. θελω να βοηθησω όσο μπορω, οτιδηποτε θελεις στειλε μου μνμ προσωπικο..

χαλια τα πραγματα δεν αντεχω αλλο αρχισα κυριολεκτηκα τις λυποθιμιες, και το κλαμα, θελω να απαλλαχτω απο αυτο το τερας, την ανορεξια!!!!!!!!

δεν το πιστευω 10 μερες εχω να γραψω και μου φανηκαν 3 μηνες! μεσα σε αυτες τις 10 μερες αρχισα να τρωω ξαφνικα! οχι βουλιμικα αλλα κανονικα! μα καθε φορα που ακουω για την ανορεξια, σκεφτομαι πως ειμουν ανορεξικη, ειχα τα χαλια μου, και στενοχωριεμε. Μα ακομα εχω ιδεες οτι μπορει να μην τελειωσε η ανορεξια μου. δεν ειμαι ουτε στο φυσιολογικο μου βαρος, θελω 10 κιλα για να φτασω στο φυσιολογικο μου βαρος. ειναι ανυσηχιτικο??

εισαι σε πολυ καλο δρομο :)

μην κολλας στα πισωγυρισματα. παρε ενα στυλο και ενα τετραδιο και σημειωνε καθε μερα τις θετικες σου σκεψεις, τα βηματα που εκανες μπροστα, λαθη που ΔΕΝ εκανες και εστιασε σε αυτα.

θα υπαρχουν και τα αγχη και οι ανησυχιες, προβληματισμοι, οκ, αλλα μην επικεντρωνεσαι σε αυτα, επικεντρωσου στα θετικα και στο στοχο να καταπολεμησεις την ανορεξια

Quote:

---

Originally posted by Dark Elf
Κουκλιτσα μου ειναι πολυ σημαντικο να ζητησεις βοηθεια οι γονεις σιγουρα σε λατρευουν και θα ηθελα πολυ να ακουσουν το προβλημα τους για να βοηθησουν το κοριτσακι τους.Και εγω με ανορεξια ξεκινησα στα 15,5 μου χρονια τωρα ειμαι 18 και ακομα ταλαιπωρουμαι με εναλλαγες της ανορεξιας με την βουλιμια ομως η μανουλα μου εψαξε και βρηκε ενα κεντρο που με βοηθα παρα πολυ ακομα και τωρα.Εκει οι ανθρωποι ειναι εξιεικευμενοι στους Εφηβους και τις διατροφικες διαταραχες.Ειναι ακριβως αυτο που χρειαζεσαι αυτη τη στιγμη μια εξιειδικευμενη ομαδα ειδικων με αγαπη για τους Εφηβους.Στο εγγυομαι προσωπικα πως δεν θα χασεις να κανεις μια επισκεψη με τη μανουλα σου σου παραθετω το site να μπεις μικρη μου να παρεις πληροφοριες:

http://www.youth-health.gr/gr/index.php

Μην το αμελησεις τωρα ειναι νωρις εγω επασχα 2 ολοκληρα χρονια απο ανορεξια.Εσυ λιγους μηνες προλαβαινεις ποτε δεν ειναι αργα.Παλεψε για σενα και τους ανθρωπους που αγαπας...

---

Jennaki έχω ακούσει και εγώ για αυτό το κέντρο και πραγματικά πρέπει να είναι πάρα πολύ καλό!!!! Πράγματι η συγκεκριμένη μονάδα πρέπει να κάνει πολύ καλή δουλειά, έχω γνωρίσει μία διατροφολόγο μέσα από το τμήμα Διατροφής - Φυσικής Δραστηριότητας & Ευρωστίας και είναι απλά εξαιρετική, την θαύμασα για τις γνώσεις της και την δύναμη της να παλεύει με παιδιά που έχουν διατροφικές διαταραχές.

Μην φοβάσαι να πας ή αν δεν μπορείς να κάνεις το βήμα εσύ γιατί ξέρω σου φαίνεται αδύνατον αυτή τη στιγμή βάλε κάποιον αγαπημένο σου να σε πάει και να τα κανονίσει όλα. Κλείσε τα αυτιά σου στην ανορεκτική φωνή που σε θολώνει και κάνε το μεγάλο άλμα! Δεν θα το μετανιώσεις καρδούλα μου, οι άνθρωποι εκεί θα σε καταλάβουν έχουν μεγάλη εμπειρία πάνω στην ανορεξία.

Γεια σας δεν ξερω αν καποιοι απο εσας ειναι εδω, αλλα αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι περασαν 2 χρονια απο τοτε που ειμουν ανορεξικη! μεχρι τωρα, νικησα την ανορεξια! πλεον για μενα δεν υπαρχει πια, καθε φορα που σκεφτομαι το παλιο μου σωμα, λεω "τι ανοητη που ειμουν", εχω παψει να τα σκεφτομαι αυτα, δεν τη θελω απλα. Αυτη την στιγμη ειμαι 48 κιλα με υψος 1.57!! Παρολαυτα δεν νιωθω πια ζαλαδες ή κατι τετοιο, κανω σωστη διατροφη, βαρη και γυμναστικη κανονικα, ισως να παραλειψω καποιο γευμα επειδη δεν πολυ-πειναω συνηθως, αλλα δεν ανυσηχω, ειμαι πολυ καλα, υγειης και Fitness! Επισης ειμαι σιγουρη τωρα οτι δεν θα ξανα επιστρεψω σε αυτη την απαισια ανορεξια! ;)

Καταλαβα οτι αυτο που ηθελα ηταν να ειμαι υγειης και fitness, που τελικα το παρακανα και ειχα φτασει στην ανορεξια, μετα συνηδειτοποιησα οτι εφτασα πολυ μακρια απο αυτο που ηθελα και ετσι απλα ξεφνικα αφου καταλαβα οτι δεν ηξερα τι εκανα, τοτε αρχισα να τρωω σωστα και επερνα βαρος σιγα σιγα (αν και στην αρχη ενιωθα αμφιβολιες) τελικα εφτασα εκει που ειμαι τωρα 48 κιλα που και ειναι το φυσιολογικο μου βαρος με υψος 1.57. Πλεον τωρα ειμαι χαρουμενη γεματη ενεργεια και δεν θελω να επιστρεψω σε αυτο που ειμουν και ουτε προκειτε να γινει! Αυτο που καταλαβα και θα πρεπει να καταλαβουν πολλοι ειναι να αγαπησεις τον εαυτο σου! :)

Γεια σου jenny, καταρχας συγχαρητηρια που καταφερες να νικησεις τη διατροφικη διαταραχη σου!:)
θα ηθελα να σε ρωτησω κατι.. Οταν επαιρνες σιγα σιγα τα κιλα δεν ενιωθες σα να σε <<ποναει>> το φαγητο που ετρωγες? Πώς δεν υποτροπιασες? Δεν απογοητευοσουν με την εικονα σου στον καθρεφτη καθως παχαινες? :(

αυτο ειναι απο τα πιο ασχημα σταδια οταν πασχεις απο ανορεξια, εμενα τωρα τελευταια μου ειπαν να παρω δυο κιλα για να μου ερχεται η περιοδος και μονο στα γραμμαρια ποναω, δεν ποναω οταν τρωω ποναω οταν ανεβαινω στη ζυγαρια... αυτο θελει πολυ κοπο και κυριως να τρεφεσαι σωστα ωστε να μετριαζεις τις τυψεις, εγω τουλ αυτο κανω τρωω οπως πρεπει να τρεφομαι και προσπαθω να μην ζυγιζομαι αλλα αμα αισθανθω το τζιν τσιτα τσιτα ζοριζομαι πολυ αλλα το παλευω...

εγω και στην ζυγαρια ποναω οταν ανεβαινω και βλεπω 2 ολοκληρα κιλα απο χτες που με μπουκωσανε με το ηλιθιο φαι με το ζορι, Και οταν τρωω ποναω πολυ στο στομαχι μου!! Και μετα εμετο δεν μπορω να κανω γιατι δεν βγαινει τιποτα.. Αχ αυτο το τζιν.. επαψα να φοραω τζιν γιατι μου θυμιζουνε ποσο χοντρη ειμαι:'( μονο φαρδιες φορμες πλεον

το θεμα ειναι οτι πρεπει να εχεις αυτοπεποιθηση, μονη μου πηρα αποφαση, ξεκινησα να παιρνω κιλα και τα πηρα σιγα σιγα με αεροβικη γυμναστικη και βαρη και ετσι ηξερα οτι δεν θα εκανα ουτε κυταριτιδα ουτε ραγαδες. Κι ετσι εγινε με σωστη διατροφη και γυμναστικη, εννωειτε πως με την γυμναστικη και τη σωστη διατροφη δεν παιρνεις κιλα σε λιπος αλλα σε μυς ετσι φενεται σαν να εισαι αδυνατη! (Αν και μπουκωνα στην αρχη που επερνα τα κιλα) τωρα νιωθω πιο πολλυ αυτοπεποιθηση και ολα αυτα επειδη εγινα αυτο που θελω, ετσι να κανετε κι εσεις, να αγαπησετε τον εαυτο σας οπως ειναι και οχι να μοιαζετε σε κατι που δεν μπορειτε! Σχετικα με την ανορεξια νομιζω οτι τα ΜΜΕ φταινε που ωραιοποιουν τα μοντελα και λενε για το τελειο παντα, στην πραγματικοτητα το τελειο ειναι το φυσικο! :blush: