κλαμα

δεν υπάρχει τίποτα πιο συγκεκριμένο όταν πασχίζεις να ξεφύγεις απο το παρελθον που σε καταδιώκει, όταν επιτέλους βρείς το κουράγιο κ υψώσεις ανάστημα στο παρον κ στις καταστάσεις που μπουχτισες τόσα χρόνια να υπομένεις κ μπροστά σου υψώνονται ντουβάρια εκεί που δεν υπήρχαν κ με την ταχύτητα που τρέχεις να ξεφύγεις κοπανάς το κεφάλι σου κ ανοιγεί στα δύο. κάθε προσπάθεια χαμένη, το κλάμα πάλι στέρεψε κ ο βουβος λυγμός επέστρεψε πάλι στην θέση του. περίμενα η ηλίθια ότι θα κατάφερνα κάτι, συγνωμη για την λέξη μου, αλλα παπαρια.

θα ξαναπροσπαθησεις.Δεν ειναι και το πιο ευκολο πραγμα να αλλαξεις σπιτι,θελει χρηματα για ενοικια,θερμανση,δεη,1000 ευρω δεν φτανουν,εκτος αν φυτοζωεις,τα ξερεις αυτα.
Να θυμασαι δυο πραγματα,το πρωτο τη χαρα που ενοιωσες οταν το πηρες αποφαση να το κανεις,που σημαινει πως μπορεις να νοιωσεις χαρουμενη και δευτερο πως αν δεν μπορεις τωρα για καποιους λογους δεν σημαινει πως παντα θα ειναι ετσι.Δεν ξερω τι ειναι αυτο που σε εμποδιζει γιατι δεν το αναλυεις εδω αλλα μπορουμε να το συζητησουμε μηπως βρεθει καποια λυση.Αν δεν μπορεις εδω με καποια φιλη σου ....

τι να συζητω πλεον βαρεθηκα
ουτε το τι συμβαινει δεν μπορω να καταφερω να συζητησω
μου μοιαζουν ολα ματαιος κοπος
δεν ενιωσα χαρα οταν πηρα την αποφαση να φυγω, αντιθετα γεμισα ενοχες με την κατασταση που δημιουργησα - προκάλεσα, αν κ δεν ήμουν η αιτία του όλου ξεσπάσματος, αλλα ξεπέρασα κάθε όριο μέσα μου, δεν αντεξα αλλο, δεν μπορω να εκφραζω οτι αισθανομαι, υπαρχουν συνέπειες, ούτε να ευελπιστώ σε μια φαινομενικη ηρεμια
δεν ξερω ρε γμτ θα θελα αλλα αυτο που θα θελα ποτε δεν θα γινει οπως θα το θελα
τι σου γραφω τωρα, για να καταλαβεις πρεπει πολλα να παραθεσω, πρεπει να γραφω μεχρι να ξημερωσει

............................. μακαρι να μπορουσα να βοηθησω ...

Μαρία....ξεκίνα να γράφεις...βγάλτα, πάντα βοηθάει και το ξέρεις.....

ειναι φυσικο Μαρια μου να υπαρχουν σκαμπανεβασματα..οσο για το σπιτι ειτε μεινεις μονη σου αμεσα ειτε οχι δεν παιζει τοσο ρολο οσο η αλλαγη-η τεραστια που εχει γινει στον τροπο που σκεφτεσαι,που αντιδρας που οργανωνεις το μελλον σου.Μεσα σου βαθια το ξερεις κ συ πως απλα ειναι ακομα μια δυσκολια αλλα εσυ αρχιζεις κ αλλαζεις ουσιαστικα κ βγαινεις απο ολο το αδιεξοδο που συζητουσαμε..

την αλλαγή μέσα μου την βλέπω agh κ ναί Θεοφανία πρέπει να ξεκινήσω να μιλάω, να τα βγάλω το ξέρω, αλλά ας ξεκινήσω απο το πιο απλό την αλλαγή που διαπιστώνω, χωρίς να μιλήσω για γεγονοτα - καταστάσεις που με ρίχνουν.
Χρόνια τώρα ότι κ να συνέβαινε, δεν ξεσπούσα πουθενα, σε κανέναν υπαίτιο για την θέση στην οποία βρισκόμουν, έσκυβα το κεφάλι κ μέσα μου πέθαινα, ακόμα πεθαίνω, ξεσπούσα στον εαυτό μου, με κατηγορώ, με γεμίζω ενοχές, λες κ πρέπει να έχω εκτίμηση ή σεβασμό στα πρόσωπα που με κακομεταχειρίστηκαν τόσα χρόνια.
έρχομαι σε αντίφαση με όσα βλέπω κ αναγνωρίζω πλεον, δεν μπορεί να με ενδιαφέρει η γνώμη των ανθρώπων που δεν θέλω ούτε να μου μιλάνε κ γιατί κάθομαι κ στεναχωριέμαι μέσα μου για να μην στεναχωρήσω τους άλλους.
το πρόβλημα μάλλον επικεντρώνεται σε μένα, είναι κάπως μπερδεμένο..
κάποιος έξω απο ολα όσα υπομένω θα έλεγε \"εισαι ενηλικη γιατι δεν παίρνεις την ζωή στα χέρια σου, τι περιμένεις ποια αφου ως γνωστο κακοποιησε καθημερινα μέσα απο αυτες τις καταστάσεις\"¨για μενα όμως ειναι πολυ διαφορετικα, υπάρχει κάτι που με κραταει κ δεν μιλάω μόνο για το οικονομικό που σίγουρα είναι ένα βασικό στοιχείο επιβίωσης.
να αναφερθω στη προσφατη αλλαγή κ στο ξέσπασμα που είχα, που ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως έχασα τόσο τον έλεγχο του εαυτού μου κ έβγαλα τόση πίκρα στα πρόσωπα όλων.
Ως συνήθως ένας καυγας που ξεκινάει απο μια πλάκα, έτσι επειδη αντιδράω κ κατα έναν τρόπο έχω την εντύπωση ότι την βρίσκουν να με πειράζουν να με νευριάζουν ή ακόμα μπορώ να πώ, ότι είμαι το παιχνιδάκι των άλλων μέσα σ\'αυτο το σπίτι για να ξεσπάνε τα νευρα τους, να παιζουν μαζί του όταν έχουν διάθεση, να το κλωτσανε στην μπαντα όταν δεν το χρειάζονται, καταλαβαίνετε πως το εννοώ; Η πλάκα αυτή πάντα με προσβάλλει, με ξεφτιλίζει με κάνει να αισθανομαι πως δεν έχω καμια αξια, μέσα μου δεν αντέχω όλον αυτον τον εξευτελισμό που υπομένω κ τσουπ πετάγομαι να υποστηρίξω τον εαυτό μου, εφόσον άδικα πάντα γίνομαι στόχαστρο στις επικρίσεις των άλλων.. επειδή δεν μιλάω. κ ξεκινάει μια μάχη όπου βρίσκομαι αντιμέτωπη όλων κ όσο προσπαθώ να υπερασπίσω τον εαυτό μου, τόσο χειρότερα να γίνεται η κατάσταση κ πέρα το βρίσμο κ τις προσβολλές που έχω φάει, σηκώνεται να μου σπάσει κ τα μούτρα, έλα λέω ακίνητη περιμένω γιατί δεν το κάνεις; δεν καταφέρνω να στηρίξω εμενα.. με πνιγει η αδικια, όλα αυτα μαχαιριες μέσα μου που πονανε, ξεσπάω σε ενα κλάμα που δεν λεει να σταματήσει, βρίσκω την μάνα μου κ λέω θελεις να ειμαι καλα -φεύγω κ την πιανει υστερία κ μέσα μου ματωνω που την φερνω σε αυτη την κατασταση, μα δεν καταλαβαινεις οτι δεν αντεχω αλλο να πεθαινω καθημερινα μεσα σ αυτο το σπίτι.. δεν γίνεται να μείνω άλλο, έχω ήδη καταστραφει κ καταστρέφομαι.. τι άλλο να περιγράψω, μια βδομάδα αργότερα ενω μένω υπο όρους να βρω σπιτι, ξεκινάνε τα ίδα, όχι στο ίδιο μέγεθος, αλλα σιγοβράζει, βλεπουν την εφημεριδα που ψαχνω σπίτι κ τρελαίνονται, γιατι προσπαθουν να με κρατησουν εκει μεσα όπου πεθαίνω; γιατί τοσο να νοιαζομαι για να μην πάθουν τίποτα απο την συμπεριφορά μου, αφου δεν έχω καμια αξια για εκεινους κ το εχουν αποδείξει ακόμα κ τώρα που τους φωναξα ποσο πολυ ποναω κ δεν αντεχω να ειμαι εκει. καθε λύση που βρήκα για την φυγή μου κατερρευσε μια μια κ απογοητευση μεσα μου πλημμυρισα. το τελικο βημα για να καταφερω να σώσω εμενα -η φυγή μου- περναει μεσα απο τον πονο που θα προκαλέσω στους άλλους κ δεν έχω την δύναμη να πονέσω κανέναν, παρα μόνο να ξεσκίζω τα σωθικά μου κ να λιώνω να εξαφανίζω κάθετι που αισθανομαι.
σας κουρασα.. φτανει

κ να σημειώσω σε όλα αυτά ότι πονεσα πολύ που ανακαλυψα ότι όντως δεν αξιζω τίποτα κ για κανεναν εκει μεσα, ειμαι για να τους στηριζω κ ειμαι μονη μου, αλλα για τους άλλους, ποτε για μενα. ποτε θα γινω για εμενα; γινεται; αυτος κ αν ειναι ματαιος κοπος!

Γινεται...με μικρους καθημερινους στοχους..φαινομενικα ασχετους..και την κατακτηση τους...σιγα σιγα..με την βοηθεια του θεραπευτη σου..σιγα σιγα θα αλλαζεις..θα δυναμωσεις..

Μαρια σε καταλαβαινω σε μεγαλο ποσοστο.Θελω να σου γραψω πολλα αλλα δεν ξερω τι θα καταφερω γιατι δεν ειμαι καθολου καλα σημερα.ολα αυτα ειναι φυσιολογικα να συμβαινουν γιατι ειναι πολυ δυσκολο το οικογενειακο σου περιβαλλον κ η κατασταση αλλα επιμενω στο..μπραβο!!!..εγω παντως ερχομαι για διακοπες κ μερα με τη μερα χειροτερευω σαν να ριζοσαν μεσα μου πραγματα κ ενω η σκεψη μου αλλαξε ειναι οι αναμνησεις κ οι εμπειριες που ξαναγυρναν οταν ειμαι στο ιδιο περιβαλλον κ υπουλα αρχιζουν κ με πισωγυρναν κ ανοιγουν πληγες που ισως δε γιατρευτηκαν ποτε.το βλεπω οτι τελικα θα φυγεις,θ αρχιζει να καθαριζει το τοπιο κ ολα θα γινουν παρελθον.εγω προσωπικα τους βλεπω \'αρρωστους\' παρολα αυτα δε ξεχνιεται μια ζωη..οσο για τη γνωμη τους κ γω το νιωθω αυτο που λες εσυ κ οσο ποιο κοντα ειμαι χειροτερευω..τι να πω,απλα σε καταλαβαινω,συγχαρητηρια για οσα κερδισες κ καλη δυναμη να τελειωσεις αυτο που αρχισες.

Μαρία, παρότι δεν έχουμε μιλήσει σχεδόν καθόλου,έχω διαβάσει πολλά απο τα ποστ σου.... πιστεύω πως θα βρείς το κουράγιο να ξεκολλήσεις απ αυτ\'η την οικογένεια που σου έχει ρημάξει την μέχρι τώρα ζωή σου. Μπορείς να το κάνεις, σήκω και φύγε! ΄Το ξέρω πως είμαι έξω απο το χορό και πολλά τραγούδια μπορεί να λέω, όπως λέει και η παροιμία.... αλλά απο τα όσα έχεις γράψει και στο παρελθόν βλέπω μια πολύ αξιόλογη μα καταταλαιπωρημένη νέα γυναίκα που το περιβάλλον της τη δηλητηριάζει. Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω ουσιαστικότερα.
Δύναμη εύχομαι, μα έτσι κι αλλοιώς είμαι σίγουρη πως την έχεις :)

:(

ελα βρε.. :( -> :| -> :)

:( :(
με \'χει πλακώσει η θλίψη μου Lefακο, άσε!

:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:( :(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(

το κλαμα κανει καλο μερικες φορες οπως και το να πονεσεις κανει καλο, ειναι λογικο.. γιατι νομιζω σημαινει οτι βλεπεις σιγα σιγα την πραγκατικοτητα σου, πραγμα μου δεν χονευεται ευκολα.. πραματ α που πιστευες για χρονια ξαφνικα καταρρεουν.. αλλα για μενα ειναι σημαδι οτι εισαι σε \"καλο δρομο\".. πρεπει να αντεξεις..! εμενα η ψυχ μου, επειδι κλαιω συχνα μου ειχε πει οτι ειναι επειδη κατι γλυκαινει,ζεσταινεται μεσα μου και σαν κατι μεγαλες πετρες που εχω να διαλυονται σιγα σιγα..

Quote:

---

Originally posted by Lef
εμενα η ψυχ μου, επειδι κλαιω συχνα μου ειχε πει οτι ειναι επειδη κατι γλυκαινει,ζεσταινεται μεσα μου και σαν κατι μεγαλες πετρες που εχω να διαλυονται σιγα σιγα..

---

φοβερο!!!!μπραβο lef!!!

lef.. μου δίνεις κουράγιο... ωραία η ψυχ σου...

ζητω συγγνωμη ειμαι νεα στη χρηση forum και στο συγκεκριμενο. νιωθω μια ανακουφιση που βρηκα ατομα να εκφραζουν οτι νιωθουν γιατι ενιωθα μονη στο προβλημα που μ΄απασχολει. η αδερφη μου ειναι ατομο με κινητικη αναπηρια και το τελευταιο 4 μηνο εχει παθει καταθλιψη και ο γιατρος διεγνωσε καταθλιψη ψυχαναγκαστικου τυπου με κρισεις πανικου και τασεις αυτοκτονιας. αναρωτιεμαι εαν η παραπληγια της εκ γενετης εχει επηρεασει σ\'αυτό και προτασεις για να την βοηθησουμε ως οικογενεια περα απο την αγωγη και την ψυχοθεραπεια.

To xioumor einai ena kalo oplo akoma k o aytosarkasmos einai spoudaia istoria akoma k mesa sti thlipsi mas gia na mporoume na xepername tis diskolies twn sxesewn,tis epikoinonias.I dimiourgikotita esto k i pio mikri opos i lisi enos stavrolexou,ena paixnidi,kithara akoma k xoris na xereis apla na taxinomeis ixous sti seira pou sou aresoun,otidipote dimiourgiko mas voithaei na piasoume mia mikri pygolampida pou tha dosei noima sti mera mas k tha dioxei tis arnitikes mas skepseis.Ego teleytaia sikonome k to proi kano gymnastiki stekome anapoda me to kefali pros ta katw k tragoudaw ,
mimoume fones k xorevo monos mou,exei oraia fasi k me voithaei.

I thlipsi einai mia apokalipsi pou an anoixeis to parathiraki ekei pou varaei i thalasa, afise na mpei ligo drosia na drosisei tin kardia sou.Opws xediplonete mazi me to dakry, dose tis xoro kai tha vrei tin anoixi tis na anthisei! Den xreiazete na thes na alaxeis kati,apla krata ayto pou exeis kai dose tou pinelies me xromata!

http://www.youtube.com/watch?v=MwCvcGEylaE

(Marley, άλλαξες πληκτρολόγιο;;; Τι έγινε και γράφεις όλο greeklish που δεν τα προτιμάμε σ\'αυτό το φόρουμ;;; )

Quote:

---

Originally posted by mbsara
ζητω συγγνωμη ειμαι νεα στη χρηση forum και στο συγκεκριμενο. νιωθω μια ανακουφιση που βρηκα ατομα να εκφραζουν οτι νιωθουν γιατι ενιωθα μονη στο προβλημα που μ΄απασχολει. η αδερφη μου ειναι ατομο με κινητικη αναπηρια και το τελευταιο 4 μηνο εχει παθει καταθλιψη και ο γιατρος διεγνωσε καταθλιψη ψυχαναγκαστικου τυπου με κρισεις πανικου και τασεις αυτοκτονιας. αναρωτιεμαι εαν η παραπληγια της εκ γενετης εχει επηρεασει σ\'αυτό και προτασεις για να την βοηθησουμε ως οικογενεια περα απο την αγωγη και την ψυχοθεραπεια.

---

και εγω εχω κινητικη αναπηρια και θεωρω πως ο τροπος που αντιμετωπιζει την αναπηρια το ιδιο το ατομο με αναπηρια καθως και η οικογενεια του επιρεαζει την ψυχοσυνθεση του και οχι η αναπηρια αυτη καθαυτη. θα ηθελα να σε ρωτησω αν μου επιτρεπεις καποια πραγματα για την αδελφη σου. Σπουδαζει, εργαζεται γενικα ειναι κοινωνικοποιημενο ατομο?