Καλως την και απο δω... βλεπω οτι ξεκινησες ακριβως απο το ιδιο σημειο εκινησης με μενα το 105 ... με τρως λιγο στο υψος βεβαια κυρια μου :)
Printable View
Καλως την και απο δω... βλεπω οτι ξεκινησες ακριβως απο το ιδιο σημειο εκινησης με μενα το 105 ... με τρως λιγο στο υψος βεβαια κυρια μου :)
Ναι! Έχουμε ίδιο σημείο έναρξης!
Βέβαια εγώ άραξα καιρό στα κιλα μου μέχρι να καταφέρω να νικήσω την υπερφαγία μου χιχιχι, ωστόσο όπως έγραψες και πιο πάνω (και συμφωνώ απόλυτα :thumbup::thumbup: ) ο δρόμος μας δεν είναι αγώνας ταχύτητας αλλά αντοχής. Ο καθένας το πιάνει από εκεί που μπορεί και ξεκινάει και το δουλεύει...
Αν και εγώ στο παρελθόν όταν είχα καταφέρει να χάσω το περιττό μου βάρος και ήμουν αδύνατη, είχα συνειδητοποιήσει την πολυπλοκότητα της κατάστασης, δεν θα βρισκόμουν πάλι να παλεύω με το βάρος μου και μάλιστα με περισσότερα κιλά. Εσύ Now έκανες την προσπάθεια σου, έχασες το βάρος σου και μετά άρχισαν να ανάβουν κόκκινα λαμπάκια και να βαράνε καμπάνες συναγερμού. Και ευτυχώς δεν έκλεισες τα αυτιά σου, δεν εφησυχαστικές, συνειδητοποίησες ότι υπάρχει ακόμη πρόβλημα, ότι παρόλο το βάρος που έχασες το πρόβλημα είναι αλλού και δεν το έχεις νικήσει ακόμη. Αυτό είναι μία αποκάλυψη από μόνο του και για αυτό και μόνο σου αξίζουν πολλά μπράβο. :bigsmile:
Πάντως η δική μου εμπειρία μου έδειξε ότι το ταξίδι για μία ισορροπημένη διατροφή μπορεί να γίνει, εκτός από διασκεδαστικό, λυτρωτικό και ιδιαίτερα καθοριστικό ως προς την αυτογνωσία μας. Μπορεί να είναι ένα όμορφο ταξίδι, και να μας προσφέρει ισορροπίες όχι μόνο στη διατροφή μας αλλά και στη ζωή μας γενικότερα. Γιατί απλά όταν ξεκινήσουμε να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας αληθινά, τότε γινόμαστε σε όλους τους τομείς καλύτεροι άνθρωποι ;)
Eli η αποδοχη για το προβλημα, νομιζω θα συμφωνησεις και σε αυτο, δεν ερχεται αμεσως ....
Ξερεις ποσες φορες εχασα και ξαναπειρα κιλα... ουυυυυυυ αμετρητες... κανεις δεν μου χε μιλησει για διατροφικη διαταραχη ομως ολοι παχυσαρκη με ελεγαν κανενας δεν μου ειπε πως δεν πασχω απο παχυσαρκια αλλα απο επεισοδιακη υπερφαγια που οδηγει στην παχυσαρκια.... (συν κατι παθολογιες βλεπε θυρεοειδης)
Το ανακαλυψα ομως και ουπς βρηκα τουλαχιστον την αιτια... Ειναι πολυ σημαντικο για μενα να καταλαβουν οι ανθρωποι γυρω μου οτι οι διατροφικες διαταραχες ειναι οψεις του ιδιου νομισματος (δεν εχουν ολες την ιδια ενταση γιατι δεν ειμαστε ολοι οι ανθρωποι ιδιοι) ....
Εχει τεραστια διαφορα ενας ανθρωπος που απλα δεν προσεξε λιγο και πηρε 5-10-15 κιλα απο εναν ανθρωπο που εχει διατροφικη διαταραχη... Ο πρωτος απλα χρειαζεται μια διαιτα... ο δευτερος χρειαζεται πολυ δουλεια με τον εαυτο του, την σχεση του με το φαγητο, και τελευταιο ενα ισορροπημενο προγραμμα διατροφης...
Τα γραφω ολα αυτα, γιατι πολυ ευκολα θα πει καποιος καλα κοπελια εσυ ελυσες το προβλημα μια χαρα φυσιολογικο δεικτη σωματος εχεις, σε νορμαλ πλαισια λιγο τσιμπημενο λιπος ... γιατι λες οτι εχεις διατροφικη διαταραχη....
Το λεω για να τονισω οτι οι διατροφικες διαταραχες μπορει να υπαρχουν σε οτι κιλα και να ειμαστε.... Θα μπορουσα να εθελοτυφλησω σε αυτη τη φαση να πω οκ εχασες τοσο βαρος, ε το εριξες και λιγο εξω πηρες 5-6 κιλα δεν τρεχει κατι... Οχι ομως, αν οπως θελω πλεον να ειμαι ... ειμαι ειλικρινης με τον εαυτο μου τοτε πρεπει να παραδεχτω οτι δεν το εριξα λιγο εξω ... απλα η πιεση με οδηγησε σε συνεχομενα υπερφαγικα επεισοδια που εχουν συγκεκριμενα χαρακτηριστικα (γρηγορος ρυθμος φαγητο, σχετικα μικρη χρονικη διαρκεια, υπερβολικη προσληψη τροφης, συνακολουθες τυψεις και αισθημα ντροπης για τον εαυτο μας , χωρις ομως νιωθεις την αναγκη για εμμετο ή υπεργυμναση)...
Ξανατονιζω μεσα απο το τοπικ μου... γιατι βλεπω διαφορες διατροφες να κυκλοφορουν και τα ιδια "λαθη" εκανα, και ισως ξανακανω και γω... Το προβλημα δεν βρισκεται στην ζυγαρια... αλλα στην σχεση μας με το φαγητο και τον εαυτο μας... αυτο βελτιωνουμε καθε μερα καθως κανεις μας δεν γεννηθηκε με μανουαλ ζωης .... :)