Originally Posted by
kozchr
H δική μου εμπειρία είναι ότι μπορείς να δουλέψεις οπουδήποτε (ανάλογα του τι σου αρέσει να κάνεις και έχεις σπουδάσει) αρκεί να μην αφήσεις τα σωματικά συμπτώματα να σε γονατίσουν.Αν προσπαθήσεις σε μια δουλειά,αν πεις "να πεθάνω εδώ παρά να τα παρατήσω",έχεις όρεξη να μάθεις το αντικείμενο έρχεται κάποια στιγμή που ηρεμείς και το "εχθρικό" περιβάλλον,σου φαίνεται απλά φυσιολογικό και ηρεμείς.Αν με το πρώτο σύμπτωμα,σηκώνεσαι και φεύγεις δε θα μπορέσεις ποτέ να τα καταφέρεις πουθενά.Γιατι όταν βρίσκεσαι στον πάτο και δεν έχεις κανέναν απο πίσω να σε ταϊσει,ο τρόπος που θα πεθάνεις δεν έχει σημασία κατά την γνώμη μου.Ειτε θα πεθάνεις απο πείνα,είτε θα πεθάνεις εν ώρα δουλειάς.Και αν προτιμήσεις το 2ο και το παλέψεις πολύ και πεις ότι και να γίνει,όπως και να νιώθω δεν τα παρατάω,καταλαβαίνεις ότι τελικά έχεις πολύ μεγαλύτερα ψυχικά αποθέματα απο ότι νόμιζες.
Η αρχή είναι δύσκολο να γίνει.Εκεί νιώθουμε όλοι "κάπως".Ειδικά αυτοί που έχουμε θέμα με την επικοινωνία με πολύ κόσμο.Αλλά άμα γίνει η αρχή και είσαι στη φάση "δε τα παρατάω παρά μόνο αν φύγω απο εδώ με ασθενοφόρο" τότε καταλαβαίνεις ότι είσαι πολύ πιο δυνατός από ότι νόμιζες
