Αυτό το είχα πάντα ! Ο Τσε με κατέστρεψε χαχαχαχαQuote:
Originally Posted by serios
Υγ. Παράξενο που σου ρθε ο Τσε! Σήμερα είχα μια κουβέντα με τον πατέρα μου για τον Τσε!!!
Printable View
Αυτό το είχα πάντα ! Ο Τσε με κατέστρεψε χαχαχαχαQuote:
Originally Posted by serios
Υγ. Παράξενο που σου ρθε ο Τσε! Σήμερα είχα μια κουβέντα με τον πατέρα μου για τον Τσε!!!
Ε λογικά θα πήγε ο άνθρωπος (ο πατέρας σου) μπορεί και άλλοι και θα διαμαρτυρήθηκαν ή θα τον απείλησαν. Δεν νομίζω ότι φταίνε οι άνθρωποι με πρόβλημα, φταίνε αυτοί που τους τα έκαναν γι' αυτό κι εγώ όσο και να μισούσα τη μάνα μου πάντα τη δικαιολογούσα, είμαι σίγουρη όμως ότι είχε πρόβλημα!! Όπως και ο δάσκαλος που λες. Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους και τους έχω ικανούς για όλα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Ελα ρε, γουσταρω τα γιουβαρλακια :P
Κ του έλεγα του γιατρού ότι επικοινωνώ τηλεπαθητικά και αυτός με φόρτωσε με Invega... :PQuote:
Originally Posted by elisabet
Μη με παρεξηγείτε, είμαι σε μια καθαρή μέρα σχετικά κ επανήλθε το χιούμορ μου έστω κ μαύρο ξέρω γω.
Μικρός ήταν το αγαπημένο μου φαγητό.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Ευτυχώς δεν μου έκαναν τέτοιο χουνέρι κ τα τρώω ακόμα.
Μάλιστα είχα κ σήμερα!! ;)
Πολλοί έχουν προβλήματα λουλούδι αλλά δεν τα ξεσπάνε σε 10χρονα παιδιά. Λυπάμαι για τα προβλήματα του αλλά έπρεπε να έχει λάβει βοήθεια κι όχι να είναι σε σχολείο. Ο άνθρωπος ήταν ανεξέλεγκτος. Θυμάμαι σκηνικό να έχει πιάσει συμμαθητή μου απο τα μαλλιά και να του κοπανάει το κεφάλι με δύναμη στον τοίχο, εμείς τα υπόλοιπα αρχίσαμε να ουρλιάζουμε και το παιδί γλίτωσε επειδή μπήκε άλλος δάσκαλος στη μέση και τον τράβηξε φωνάζοντας του ότι θα το σκοτώσει! Ειλικρινά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν μπορώ να νιώσω καμιά συμπάθεια, τον βλέπω ακόμα καμιά φορά στον δρόμο και δεν θέλω ούτε γεια να του πω, μου ρχεται να τον φτύσω! Και πιο πολύ το περιβάλλον του που προφανώς ξέρανε το πρόβλημα που είχε και παρόλα αυτά τον αφήνανε να διδάσκει.Quote:
Originally Posted by λουλούδι
χαχαχαχα οχι βρε πες του να ρθω να το επιβεβαιώσω αν θες!!!Quote:
Originally Posted by serios
υγ δεν σε παρεξηγούμε εννοείται, να χεις συχνότερα χιούμορ :) :)
Ωχ Ναταλία κι εσύ επικοινωνείς τηλεπαθητικά!!! χαχαχαχαχαQuote:
Originally Posted by serios
Ακριβώς, το περιβάλλον του έφταιγε και ότι δεν γίνονται έλεγχοι στα σχολεία! Εγώ τι να πω που τα ζούσα μια ζωή όλα αυτά; Από τότε που γεννήθηκα προφανώς μέχρι τώρα που με κάνει χάλια και υποτροπιάζω κάθε φορά που βλέπω τη μάνα μου!!!!!Quote:
Originally Posted by elisabet
Ο πατέρας σου τι θεση έπαιρνε σε αυτό λουλούδι; Δεν σε υπερασπιζόταν;Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Έλειπε όταν ήταν η μάνα μου σπίτι. Δεν ήξερε τίποτα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Υπάρχουν κάποιοι πατεράδες που είναι παθητικοί στον ρόλο τους και έχουν παντρευτεί μια εξουσιαστική γυναίκα-μάνα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Κάπως έτσι είναι κ ο δικός μου γιατί είναι κ ο χαρακτήρας του τέτοιος.
Η φάση είναι ότι η Θεωρία της σχιζοφρενικογενούς μητέρας είναι κάπως έτσι. Εξουσιαστική μητέρα-παθητικός πατέρας.
Εσύ Σείριε πιστεύεις ότι οι "μητέρες μας" έχουνε πρόβλημα; Ή είναι "νορμάλ";Quote:
Originally Posted by serios
Εσύ δεν του μίλησες ποτέ; Να του πεις οτι η μάνα σου σε χτυπούσε;Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Όχι δεν ξέρω γιατί. Δεν θυμάμαι γιατί. Ίσως φοβόμουν την αντίδραση της μάνας μου. Ούτε τώρα του έχω πει τίποτα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Ρε συ περισσότερο για αδιάφορος μου κάνει αυτό. Πώς είναι το σκηνικό δηλαδή; Οτι το μεγάλωμα των παιδιών είναι δουλειά της μάνας όποτε το αφήνω όλο πάνω της... Αυτό είναι το σκεπτικό;Quote:
Originally Posted by serios
Μπορεί και να φοβούνται μην τις χάσουν όμως. Σίγουρα είναι αδιάφοροι αλλά και αυτοί έχουν την δουλειά τους. Βέβαια εμένα και η μάνα μου δούλευε και κουραζόταν αλλά εγώ δεν έφταιγα τίποτα σαν παιδί. Και δεν έβλεπε τον πατέρα μου παρά μόνο το βράδυ.Quote:
Originally Posted by elisabet
Κατα την γνώμη μου δεν υπάρχει άνθρωπος νορμάλ.
Υπάρχει άνθρωπος κοινωνικά αποδεκτός γιατί πηγαίνει με την νόρμα.
Η νόρμα παλιά ήταν η διαπαιδαγώγηση των παιδιών με πειθαρχία. Πειθαρχία για αυτούς σήμαινε υπακοή με οποιοδήποτε κόστος. Δηλαδή εξάλειψη οποιασδήποτε επαναστατικότητας, φαντασίας, παρατήρησης του περιβάλλοντος. Με λίγα λόγια νεκρούς ενήλικες πειθήνιους έτοιμους να υπακούν το μετέπειτα αφεντικό τους για να του κάνει τα θελήματα.
Αυτό βλέπω στους γονείς μου αυτό βλέπω κ σε μένα όπως εξελίχθηκα.
Ή μπορεί και να συμφωνούν με την πρακτική του ξύλου!Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Δεν ξέρω, γίνομαι έξαλλη όταν είναι θέμα με ξύλο σε μικρά παιδιά, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική, θυμώνω τόσο πολύ που δεν μπορώ να τους βρω καμιά δικαιολογία.
Έχεις δίκιο με αυτά που λες. Αλλά το θέμα είναι, ΕΧΟΥΝ σχιζοφρένεια οι μανάδες μας και δεν απευθύνομαι μόνο σε σένα αυτό θέλω να μάθω. Να ξέρω πως να της συμπεριφέρομαι.Quote:
Originally Posted by serios
Κοίτα όταν οι σχέσεις είναι αλληλοεξαρτώμενες και όχι με βάση την ελευθερία και την ανεξαρτησία των ατόμων σαν οντότητες υπάρχουν κ σε αυτόν τον τομέα παιχνίδια εξουσίας με οτι αυτό σημαίνει όπως εκφοβισμό, ενοχές, απειλές και αν είσαι αδύναμος και δεν φοράς το καπελάκι στον-ην συντροφο-ισα όπως στην ελληνική ταινία που δεν θυμάμαι τον τίτλο τότε δημιουργείς ένα τοξικό περιβάλλον δυστυχίας που το συνηθίζεις και το ονομάζεις ''αγάπη'' μέχρι τον θάνατο σου.Quote:
Originally Posted by elisabet
Μα είναι σαν να σε σκοτώνουν!!!! Καλύτερα να μην είχα γεννηθεί ποτέ παρά τα βασανιστήρια που έζησα. Είναι θάνατος εν ζωή. Και όπως είπε ο Μακ τα κουβαλάς μια ζωή. Έγραψα και κάτι άλλο πιο πάνω δες. Εσύ τι πιστεύεις ότι οι μανάδες εμένα και του Σείριου είχαν σοβαρό ψυχιατρικό πρόβλημα; Προσπαθώ να βρω μια άκρη.Quote:
Originally Posted by elisabet
Δεν ξέρω ποια είναι η θεμιτή συμπεριφορά πέρα από τοποθέτηση ορίων που και αυτά αν έμαθες να στα παραβιάζουν συνεχώς είναι δύσκολο να το μάθεις μεγαλύτερος αν κ όχι ακατόρθωτο.Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Δεν είναι σχιζοφρενείς απαραίτητα αλλά έτσι γαλουχήθηκαν και διαμορφώθηκε η προσωπικότητα τους.
Αν δεν είναι σχιζοφρενείς τους εύχομαι τα χειροτερα! Σόρρυ Σείριος.Quote:
Originally Posted by serios
Το είδα λουλούδι, δεν απάντησα γιατί ειλικρινά δεν ξέρω. Φαντάζομαι οτι για να δρα ένας άνθρωπος με τέτοια βία, σίγουρα θα κουβαλά δικά του προβλήματα κι απωθημένα, αλλά από την άλλη συμφωνώ και με τον σεριο που λέει ότι αυτό ειδικά όσο πάμε πιο πίσω ήταν ένα είδος νόρμας. Απλά έτσι είχαν μάθει. Οτι τα παιδιά πρέπει να πειθαρχούν με όποιον τρόπο. ¨Εχω δει ανθρώπους να το επικροτούν ακόμα και σήμερα, να θεωρούν πως το ξύλο είναι μέθοδος διαπαιδαγώγησης, θεωρούν πως κάνουν καλό στα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο.Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Κι εγώ αυτό πίστευα μέχρι σήμερα που ανοίχτηκα και είδα ότι δεν είναι φυσιολογικό. Ότι προβλήματα και απωθημένα να κουβαλά δεν είναι σωστό να βαράει έτσι ένα παιδί και να το ταλαιπωρεί μία ζωή!! Ας μην το 'κανε!! Εγώ τώρα ο μόνος λόγος που ζω είναι για να πάρω μια ικανοποίηση από τη ζωή που έχω πάρει μόνο πίκρα και στεναχώριες!!!!!!!!Quote:
Originally Posted by elisabet
Φυσικά και δεν πρέπει να συμβαίνει λουλούδι. Κανένα παιδί δεν αξίζει κάτι τέτοιο όσο "κακό" παιδί κι αν είναι.Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Δυστυχώς είναι πολλοί οι γονείς που δεν θα έπρεπε να είχαν γίνει γονείς ποτέ.
Έχεις δίκιο ελισάβετ.Quote:
Originally Posted by elisabet
Αλλοι γονεις φτανουν στο φονο απο ξυλοδαρμο, κυριος στο εξωτερικο, 2,3 χρονων παιδια και εδω προσφατο γεγονος η μικρη Αννυ 4 χρονων!
Αξιζει διαβαστετο!!
Οπως εγραψα κι αλλου ειχα προβλημα με τη μανα μου η οποια ναι μεν δεν ειχε παιδεια,αλλα το ξυλο δεν ηταν τοσο θεμα χαρακτηρα,ηταν εξαιτιας δικαιολογημενης ψυχικης βλαβης που της συνεβη την περιοδο που πηγαινα δημοτικο-γυμνασιο.Το λαθος το εκανε ο πατερας μου που δε πηρε αμεσα μετρα(εγκλεισμο σε ιδρυμα για καποιο διαστημα) περιμενοντας απλα να περασει,αλλα οκ δεν ηξερε πως να χειριστει την κατασταση.Μεχρι τα 19 μου της το ελεγα συνεχεια με μισος οτι με εδερνε κτλ.Μετα δεν ξανασχοληθηκα γιατι καταλαβα οτι ειχε προβλημα η γυναικα και τη λυπηθηκα.Εννοω καταλαβα ποσο δυσκολο ηταν να αντιμετωπισει αυτο που της συνεβη,αλλοι ξεπερνανε τα σοκ αλλοι οχι.
Μα αυτό λέω και εγώ αν έχει πρόβλημα η μητέρα μου μπορώ να τη συγχωρέσω γιατί σίγουρα πέρναγε πολλά και από τους δικούς της τους γονείς και από το ίδιο το πρόβλημα.......αλλά εμένα δεν έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής, έχω όμως μερικά δείγματα από αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Και δικαιολογείται που είναι και κληρονομικό και το έπαθα (κι) εγώ. Δεν ξέρω. Αν όμως δεν είχε πρόβλημα σε καμμία περίπτωση δεν τη δικαιολογώ και τη μισώ πολύ.Quote:
Originally Posted by oeo
Αντρέα, δεν την παλεύουν μερικές μανάδες. Εμένα οι φωνές ήταν το χειρότερό μου, έλεγα ότι μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο. Όχι ότι το ξύλο ήταν καλύτερο αλλά οι φωνές ήταν σε καθημερινή βάση.Quote:
Originally Posted by andreas86
Παντως το σημαντικο ειναι περα απο την αναζητηση που κανουμε για να εξηγησουμε καποιες συμπεριφορες δικες μας,ειναι να μη βρισκουμε δικαιολογιες.Να τα καταδικαζουμε ναι,αλλα να ριχνουμε εκει τις ευθυνες οχι γιατι πεφτουμε στην παγιδα να λεμε ''α με κατεστρεψαν οταν ημουν μικρος,δε φταιω εγω''.Ετσι δεν υπαρχει εξελιξη και στεναχωριομαστε τζαμπα,δε γινομαστε καλυτεροι και δεν διορθωνουμε τα ελαττωματα μας.Εγω δηλαδη μαλλον για τη δικη μου γαληνη την συγχωρεσα νωρις νωρις παρα γιατι το εννοουσα πραγματικα ή επειδη δε θελω να νιωθει τυψεις και στεναχωριεται.Αν σκεφτομαι συνεχεια το παρελθον θα μεινω στασιμος.Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Όχι έτρωγα ξύλο από ξένους όταν ήμουν σε ίδρυμα.
Εστάλη από Lenovo A6000 στο E-Psychology.gr Mobile App
Πάντως, να ξέρετε, μέχρι πριν 30 χρόνια περίπου, το ξύλο θεωρούταν αποδεκτός και πολύ συνηθισμένος τρόπος διαπαιδαγώγησης παιδιών. Έδερναν και οι γονείς και οι δάσκαλοι.
Κι εγώ έχω φάει πολύ ξύλο από την μητέρα μου και λίγες φορές από τον πατέρα μου.
Η μητέρα μου με έδερνε με την ξύλινη κουτάλα ή με το πίσω μέρος, το τακούνι του πασουμιού της. Πάντα στα πόδια και στα χέρια μου είχα μελανιές και ακόμη θυμάμαι τον πόνο στα κόκκαλά μου, αν και είμαι πλέον 48 χρονών. Και δεν ήμουν ζωηρό παιδί, απλά ήμουν γκρινιάρα και επίμονη όταν ζητούσα κάτι.
Ο πατέρας μου με ειχε δείρει ελάχιστες φορές αλλά πολύ, με την ζώνη του και μια-δύο φορές είχα φάει χαστούκι αλλά τόσο δυνατό που ζαλίστηκα και στην κυριολεξία είδα αστεράκια!
Συνήθως όμως προσπαθούσε να με γλιτώσει από την μάνα μου και έμπαινε στη μέση και τις έτρωγε στο τέλος αυτός.
Η μητέρα μου είχε πρόβλημα με τα νεύρα της. Είχε πρόβλημα με τον θυροειδή, είχε μια πολύ καταπιεσμένη παιδική ηλικία, η μάνα της την έδερνε κι αυτήν μικρή, είχε απωθημένα και ξέσπαγε επάνω στα παιδιά της. Δηλαδή θυμάμαι οτι μας έδερνε με πολύ θυμό και μετά ένιωθε καλλίτερα. Ήταν συναισθηματικά ανώριμος άνθρωπος, είχε σαδιστικές τάσεις από μικρή και ήταν εντελώς ακατάλληλη για μητέρα. Αλλά οι κοινωνικές επιταγές της εποχής για μια γυναίκα σχεδόν αμόρφωτη, ήταν να παντρευτεί και να γεννήσει. Όχι οτι δεν μας αγαπούσε και δεν μας φρόντιζε. Απλά, της έβγαινε πρώτα να λύσει τα δικά της απωθημένα και αγνοούσε τα θέματα της ψυχικής υγείας των παιδιών της.
Ο δάσκαλός μου στο δημοτικό επίσης έδερνε, ήταν πολύ αυστηρός, αλλά μόνο όταν γινόταν φασαρία στην τάξη ή όταν κάποιο παιδί παραφερόταν ή δεν διάβαζε καθόλου. Εμένα δεν με είχε δείρει ποτέ παρά μόνο μια φορά θυμάμαι που κάναμε πολύ φασαρία και μας είπε σε όλη την τάξη να βάλουμε τα χέρια μας επάνω στο θρανίο μας, εκεί που καθόμασταν αλλά με τις παλάμες να ακουμπάνε στο θρανίο. Μετά, πέρναγε με τον χάρακα και έδινε σε όλους από μια ξυλιά πάνω στα δάχτυλα, αλλά δυνατή! Ακόμα θυμάμαι τον πόνο! Όμως σαν δάσκαλος ήταν πολύ καλός, ενδιαφερόταν πολύ να μάθουμε, είχε μεταδοτικότητα και οι περισσότεροι συμμαθητές και συμμαθήτριές μου πήραμε σωστές βάσεις και περάσαμε αργότερα σε ΑΕΙ.
Μέχρι που γέρασε και πέθανε αυτός ο άνθρωπος θυμόταν ένα-ένα τα παιδιά που είχε μαθητές και ρώταγε συνέχεια και μάθαινε γι αυτά.
Τώρα, ευτυχώς, στην εποχή μας το ξύλο θεωρείται απαράδεκτος τρόπος διαπαιδαγώγησης και συμφωνώ απόλυτα. Υπάρχουν άλλοι τρόποι να θέσεις όρια και τιμωρίες στα παιδιά.
συμφωνω με την κασσανδρα, οτι οσο περιεργο και απαραδεκτο κι αν φαινεται τωρα, παλιοτερα ηταν ο αποδεκτος τροπος διαπαιδαγωγησης το (λιγο υποτιθεται) ξυλο. το "οπου δεν πιπτει λογος, πιπτει ραβδος" δεν ηταν απλο ρητο, ηταν θεσμος.
και αποδειξη αυτου, οτι αυτα που εκαναν οι δασκαλοι τοτε (ουτε καν οι γονεις) και ολοι τους σεβονταν και τους εδιναν συχαρικια, σημερα θα τους εστελναν σε απολυση η στην φυλακη..
ετσι, οι καταπιεσμενες και συνηθως αμορφωτες νοικοκυρες ποιυ ηταν κλεισμενες στο σπιτι, ξεσπαγαν τα νευρα τους αντι να τα διαχειριστουν , πανω σε "ατακτα" παιδακια.
κι εμενα η μανα μου μας χτυπουσε σε καθε αταξια η ζημια. επεσε πολυ ξυλο. οχι σαδιστικα, αλλα με πολυ θυμο.
οπως το περιγραψε η κασσανδρα, ξεσπαγε τα νευρα της σε μας με αφορμη μικροζημιες που καναμε. ειμασταν και ψιλοφυτα, που να καναμε και τπτ σοβαρο... το πιο πολυ ξυλο που μπορω να θυμηθω, το εφαγα γιατι ενα απογευμα που ξυπνησε με βρηκε να κανω χαρτοκοπτικη σε εναν αυτοσχεδιο τηλεφωνικο καταλογο που κατασκευαζα, αντι να διαβαζω τα μαθηματα μου. μιλαμε για ΞΥΛΟ.
η αδερφη μου που δεν ετρωγε η καημενη, ετρωγε το ξυλο της αρκουδας για το φαγητο. ακομα και τωρα η μανα μας υποστηριζει οτι αν δεν εδινε τοσο ξυλο για το φαγητο, θα πεθαινε το παιδι.. (απο ασιτια)
ο μπαμπας, ποτε δεν μας εδειρε και πολλες φορες μας γλυτωσε/ ηταν αγιος ανθρωπος. ισως να ειχα φαει ενα χαστουκι στην ζωη μου, οχι δυνατο, και δεν θυμαμαι και τον λογο.
απο τους δασκαλους, πετυχα μεταβατικη περιοδο που μερικοι εδερναν και οι περισσοτεροι , οχι.
ειχαμε εναν ανδρα δασκαλο σε μια ταξη και μαλιστα σε ιδιωτικο σχολειο, που εδινε ΤΟΣΟ ξυλο στα αγορια, που ακομα και τωρα τοσα χρονια εμτα, οταν συναντιομαστε συμμαθητες του δημοτικου, θυμουνται το ξυλο με την βεργα απο αυτον τον ανθρωπο. εσπαγε μεγαλες βεργες πανω τους και εφερνε αλλες. ενας μαλιστα μας ειπε οτι οταν εμαθε οτι πεθανε ο δασκαλος, χαρηκε. τοσο μισος ετρεφε γι αυτον.
την εικονα "βαλτε ολοι τα χερακια στα θρανια να την φατε", την θυμαμαι, επισης. συνεβη και σε μας.
Ο αδελφός μου, ο 2 χρόνια μικρότερος, είχε φάει τόσο ξύλο από την μάνα μου επειδή ήταν πολύ άτακτος, που δύο φορές λιποθύμησε και τον πήγαν στο νοσοκομείο. Την δεύτερη φορά ο παιδίατρος απείλησε οτι αν ξανασυμβεί θα καλέσει την αστυνομία.
Στο τρίτο παιδί, τον αδελφό μου που γεννήθηκε μετά από πολλά χρόνια, οι γονείς μου επειδή ήταν πιο ώριμοι στην ηλικία και σε πιο σύγχρονη εποχή, δεν έριξαν σχεδόν καθόλου ξύλο.
Εμένα πάντως, η μάνα μου, τελευταία φορά με έδειρε που ήμουν 26 χρονών, δούλευα, ήμουν ανεξάρτητη οικονομικά και σε λίγες ημέρες παντρευόμουν. Επειδή βγήκα με τον άντρα μου, άργησα και δεν την ειδοποίησα και ανησύχησε λέει. Μόλις μπήκα στο σπίτι με πλάκωσε στα χαστούκια!
Στο γυμνάσιο, θυμάμαι στην πρώτη, δευτέρα και τρίτη γυμνασίου είχαμε έναν μαθηματικό που έδερνε, αλλά σχεδόν αποκλειστικά τα αγόρια που ήταν άτακτα και δεν διάβαζαν. Δυο-τρεις φορές που είχε χαστουκίσει κορίτσια, εκείνα έμπηγαν τα κλάμματα και δεν σταματούσαν και μετά ερχόταν σε αμηχανία και δεν ήξερε τί να κάνει.
προφανως, απο το τοσο ξυλο, ποτε δεν σου περασε απ το μυαλο να αντιδρασεις..Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
εμενα, νομιζω οτι επιχειρησε κατι κοντα στα 15 η 16, αλλα την σταματησα..
ποτε δεν την χτυπησα αλλα της επιασα τα χερια, της ριχνω και ενα κεφαλι και καταλαβε οτι δεν την παιρνει πλεον για σωματικη βια. εκτοτε δεν ξανατολμησε..
ΟΜΩΣ, για τον λογο που λες, για καθυστερηση απο νυχτερινη εξοδο οταν ημουν ενηλικη και φοιτητρια, ξεκινησε το αλλο βιολι, να με κλειδωνει εξω απο το σπιτι, οταν η καθυστερηση δεν ηταν του γουστου της.
εγκατασταθηκα κι εγω σε ενα γραφειακι που ειχαμε σε ξεχωριστο οροφο και βρηκα την ησυχια μου. ποτε δεν ξανασχοληθηκε μαζι μου.