Κανεις καιρό ψυχοθεραπεία? Εχεις δει βελτίωση?Quote:
Originally Posted by savatage
Printable View
Κανεις καιρό ψυχοθεραπεία? Εχεις δει βελτίωση?Quote:
Originally Posted by savatage
Εργασία στον τομέα μου δεν έχω βρει προς το παρόν και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που με είχε ρίξει ψυχολογικά. Κάνω διάφορα όμως για να γεμίζω τον χρόνο μου. Πηγαίνω γυμναστήριο, βγαίνω με φίλους, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την ονυχοπλαστική (τώρα ξεκίνησα) με βοηθάει πολύ γιατί με απορροφά ώρες ολόκληρες και δεν σκέφτομαι. Εγώ σήμερα που προσπάθησα να μην πάρω το αγχολυτικό ξεκίνησαν πάλι τα συμπτώματα της αποπραγματοποίησης. Σε μικρότερο βαθμό πάντα αλλά δεν λένε να φύγουν. Βέβαια,έχω παρατηρήσει ότι έχω πολλή περισσότερη ενέργεια τις τελευταίες 2 μέρες.. λες να αρχίσει να πιάνει επιτέλους???Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Εγώ ενέργεια είχα και έχω, δεν είναι το θέμα μου η ενέργεια, αλλά η γαλήνη. Εγώ περιμένω απ το αντικαταθλιπτικό να κάνει τη δουλειά του ηρεμιστικού. Δηλαδή να μαλακώνει το άγχος της αρνητικής σκέψης....αχχ γιατί αυτά τα αγχολυτικά να μην ελεγαν οτι είναι εθιστικά...μια χαρά θα είχα κάνει τη δουλειά μου τώρα...εσένα πάντως σου επιτρέπει να παίρνεις σε σταγόνες 3 φορές ανα μέρα...Εμένα μου λέει οταν είναι αναγκαίο, οπότε δειλιάζω, αν κ η μαμά μου εδω κ 20 χρόνια επαιρνε λιγο ταβορ για να κοιμάται τα βράδια, δεν είδα να πάθει τίποτα. Αυτό με την αποπραγματοποίηση πχ πως πήγες να το βιώσεις σήμερα, μου είπες οτι νιώθεις σα να είναι διαφορετικός ο κόσμος, αυτό επεδη το εχεις πάθει κάποιες φορές κ μετά συνέρχεσαι γιατί σου φαίνεται τόσο επίπονο? Νιώθεις οτι κινδυνεύεις εκείνη τη στιγμή? Μπράβο σου που είσαι τόσο δραστήρια αυτο θα σε βοηθήσει πολύ..εγω αντιθέτως επειδή τελευταία αύξηθηκε το άγχος οταν μιλάω με κόσμο, αποφεύγω τα πολλά πολλά και κάνω πολυ άσχημα. Από αύριο θα προσπαθήσω να το φτιάξω...καλό βράδυ!Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Σίγουρα και εγώ αναζητώ την γαλήνη. Τα αντικαταθλιπτικά αργούν να δράσουν όμως βοηθούν πολύ εν τέλει. Όσο αναφορά για τον εθισμό άκουσα διάφορες απόψεις εδώ στο φόρουμ οι οποίες υποστηρίζουν ότι εάν τα σταματήσεις σιγά σιγά δεν έχει συμπτώματα εξάρτησης. Εγώ προς το παρόν το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν νιώθω άνετα χωρίς το αγχολυτικό. Όταν η δράση περνάει ξεκινάει η αποπραγματοποίηση και οι αρνητικές σκέψεις. Στην ουσία μου σταματάει τις σκέψεις το αγχολυτικό αυτό έχω παρατηρήσει. Μακάρι να μπορούσα να το παίρνω για πάντα. Αλλά είναι η εύκολη λύση. Το θέμα είναι να μην εξαρτιώμαστε από ένα χάπι ή 3 σταγόνες αλλά να πατήσουμε γερά στα πόδια μας. Σήμερα πχ σε κάποια στιγμή όταν είχε περάσει η επήρεια του αγχολυτικού άκουσα ένα τραγούδι που είναι από τα αγαπημένα μου και με έκανε να θέλω να κλάψω γιατί εκείνη την στιγμή σκέφτηκα ότι κάποτε το ένιωθα αυτό το τραγούδι ενώ τώρα όχι. Γιατί τώρα δεν είμαι εγώ. Είναι σαν κάποια άλλη να έχει πάρει την θέση μου ,να μου έχει κλέψει την ζωή μου. Είναι δύσκολο και επίπονο γιατί είναι σαν να παθαίνεις μια στιγμιαία αμνησία να μην ξέρεις ποιος είσαι που είσαι κλπ.. δεν ξέρω πως να το περιγράψω ακριβώς με λόγια.. και εμένα με τρομάζει αυτή η αίσθηση.. θέλω πίσω και την ζωή μου και τον εαυτό μου ξανά.. γι'αυτό παλεύω καθημερινά.. που θα πάει όμως.. θα περάσει κάποια στιγμή.. προσπαθώ να κάνω υπομονή.. τίποτα άλλο.. μην κλείνεσαι στον εαυτό σου είναι η συμβουλή μου.. απλώς έχεις συνδυάσει στο μυαλό σου ότι το να μιλάς με κόσμο είναι μια επικίνδυνη κατάσταση.. όπως και αυτό με το αυτοκίνητο που λέγαμε τις προάλλες.. όταν συνηδητοποίησεις ότι δεν κινδυνεύεις εάν τα κάνεις τότε θα περάσουν και οι κρίσεις και το άγχος.. ο γιατρός μου μου είχε πει ένα ωραίο παράδειγμα με ένα λιοντάρι.. πχ εαν είσαι δεμένος σε ένα δέντρο και βλέπεις ένα λιοντάρι να έρχεται πάνω σου θα κατατρομάξεις και θα πάθεις πανικό. Εάν όμως το λιοντάρι δεν σου επιτεθεί και κάθεται απλώς τριγύρω σου την δεύτερη μέρα δεν θα φοβηθείς τόσο πολύ, μετά από έναν μήνα ο φόβος θα λιγοστεύστει, μετά από έναν χρόνο δεν θα φοβάσαι πια.. ουσιαστικά εάν εκτεθείς στον φόβο σου σιγά σιγά και με μικρά βηματάκια θα τον απομυθοποιήσεις και θα πάψει να υπαρχει.. αρκεί να έχεις θέληση!Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Ποσο καιρο το παιρνεις το αντικαταθλιπτικο??Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Εστάλη από SM-G900F στο E-Psychology.gr Mobile App
Όχι πολύ ... σήμερα έκλεισα 3 εβδομάδες...Quote:
Originally Posted by xristoforos28
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Ειναι νωρις ακομα.και εγω πηρα εσιταλοπραμη για εναμιση μηνα αλλα δεν με εκανε κατι και το σταματησα..
Εστάλη από SM-G900F στο E-Psychology.gr Mobile App
Καλημέρα Αλις, Πολύ ωραίο το παράδειγμα του γιατρού σου, έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Αλλά η δική μου περίπτωση είναι λίγο διαφορετική. Ημουν μια κοπέλα που ναι μέν πάθαινα κάποιες κρίσεις πανικού κατά καιρούς κυρίως όταν ταξίδευα μόνη κ αυτό που φοβόμουν ήταν μην λιποθυμήσω, μου κλέψουν το παιδί κτλ τέτοιες φοβίες. Απο την άλλη μέχρι τα 39 μου ήμουν κ ένας άνθρωπος που απο την άλλη είχα καλά αποτελέσματα στη ζωή μου. Πήρα πτυχίο, έβρισκα πανεύκολα δουλιές, κάθισα κ σε μια δουλειά σε καλή θέση γύρω στα 20 χρόνια, ταξίδευα στο εξωτερικό κ το δυνατό μου σημείο ήταν η επικοινωνία με τους ανθρώπους. Θέλω να πω ήμουν γελαστή, θετική κ αποτελεσματική στη δουλειά μου. Πληρωνόμουν τόσα χρόνια γιατι κατάφερνα να πετυχαίνω για την εταιρία μου καλές συμφωνίες με ξένους κ οταν είχαν δύσκολα με εφορίες, τράπεζες, δημόσιο, πάντα εμένα έστελναν γιατί είχα επιχειρηματολογία κ άνεση λόγου. Αυτό που έγινε πριν 5 χρόνια, αυτή η ανηπόφορη ιδέα που χώθηκε μεσα στο μυαλό μου, η αυθυποβολή, όπως καταλαβαίνεις χτύπησε τον πυρήνα μου. Το δυνατό μου σημείο. Ισως εκεινη την περίοδο συνέπεσε ότι έκλεισε η εταιρία μου κ προσπάθησα να κανω μια δική μου δουλειά κ δεν πέτυχε πάνω στην κρίση..δε ξερω..ναι δεν ήμουν καλά ψυχολογικά, είχα κλειστεί κ σ ένα ατελιέ τότε κ έκανα αρνητικές σκέψεις..και μετά ηρθε αυτό με αυτή την παρέα στο νησί κ συνεχίστηκε. Η πλάκα είναι ότι δεν το παθαίνω όταν πουλάω σε πελάτες. Το παθαίνω όταν μιλάω χαλαρά...σαν κάτι μαζοχιστικό, μια μαζοχιστική αυθυποβολή. Δε θεωρώ φυσικά τους ανθρώπους επικίνδυνους εκεινη τη στιγμή. Το συναίσθημα της πίεσης κ του πονοκεφάλου που νιώθω μετά μου δυσάρεστο...το ξέρω οτι είναι παράλογη αυτή η αυθυποβολή. Δεν φοβάμαι τους ανθρώπους, εννοείται, ίσα ίσα εγω νιώθω οτι οι άνθρωποι είναι καλοί, τον εαυτό μου δεν αντέχω που τσίμπησε αυτή την αυθυποβολή. Εκείνη την ώρα αν πάρω λίγο αγχολυτικό δίνω στον εαυτό μου εντολή, οκ τώρα σε λίγο θα είσαι οκ, μπορείς να συνεχίσεις, τουλάχιστον αυτό έκανα, ελπίζω να μη το χάσω κ αυτό...συγνώμη που σε ζαλίζω, αλλά προσπαθώ να κάνω την άσκηση του ψυχολόγου σου, να τα γράφω να τα ξαναγράφω μήπως καταφέρω κ τα γελοιοποιήσω κάποια στιγμή ολα αυτά...είναι αυτό που λες και εσύ, φοβάμαι γιατι δε με αναγνωρίζω στην παρούσα φάση. Δεν είμαι αυτός ο εαυτός!. Γράψε κ εσύ αν θέλεις είναι ψυχοθεραπευτικό όντως! Καλή συνέχεια!Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Οταν λες δε σου έκανε τίποτα? Δε σου αύξησε την ενέργειά σου? ή την ανησυχία σου? Εμένα προς το παρόν που έκλεισα μήνα αυτό μου έκανε. Γαλήνη κ ηρεμία δεν έχω νιώσει, πρέπει να πάρω αγχολυτικό. Ειπες οτι τα σταμάτησες. Και τώρα τι κανεις?Quote:
Originally Posted by xristoforos28
Δεν με εκανε να νοιωσω καλυτερα και εχω δοκιμασει πολλα μου το ειπε ο γιατρος μου οτι ειμαι ατυχος και δεν με πιανουν τα χαπια..τωρα τελευταια δοκιμασα το σεροκουεκ το πηγα μεχρι 200 το κρατησα κοντα 2 μηνες αλλα δεν με κανε κατι..τωρα το κοβω και αυτο και δεν ξερω τ να κανω το παλετω μονος μου οσο μπορω αλλα δεν ειμαι καλα..
Εστάλη από SM-G900F στο E-Psychology.gr Mobile App
Δεν λειτουργούν το ίδιο σε όλους τα φάρμακα, έχω προσωπική εμπειρία και έχω διαβάσει και εδώ αντικρουόμενες εμπειρίες.
Ισχυεί ότι δεν λειτουργούν σε όλους το ίδιο. Σε άλλους η εσκιταλοπράμη τον πρώτο καιρό φέρνει υπνηλία, σε άλλους δεν κάνει τίποτα (παραμένουν στην ίδια κατάσταση που ήταν και πριν δηλαδή), σε άλλους άτυχους προκαλεί ένταση, κρίσεις πανικού και κάψιμο σε όλο το σώμα, σε άλλους μουδιάσματα, σε άλλους άτυχους όσο και αν το παίρνουν δεν τους πιάνει και αναγκάζονται να αλλάξουν. Είναι νωρίς για την δική μου περίπτωση και ελπίζω να αρχίζει να με πιάνει σιγά σιγά. Σίγουρα δεν είμαι σσν τις πρώτες μέρες που το ξεκίνησα που ήμουν του θανατά αλλά όπως ξανα είπα βοηθάει πολύ το αγχολυτικό στο άγχος και στις μαύρες σκέψεις....Quote:
Originally Posted by jim7
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Μήπως ρε συ αυτό που περιγράψεις είναι ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή; είναι παρακλάδι από τις αγχώδεις διαταραχές και την κατάθλιψη. Γιατί σου έχει κολλήσει μια συγκεκριμένη σκέψη στο μυαλό ότι εάν είσαι χαλαρή δεν αντέχεις, ενώ στους πελάτες σου λειτουργείς μια χαρά.. βέβαια ίσως με τους πελάτες δεν το νιώθεις γιατί δουλεύεις και είσαι συγκεντρωμένη εκεί. Όταν είμαστε πιο χαλαροί το μυαλό μας "πετάει" συνήθως. Και εγώ την αποπραγματοποίηση όταν είμαι πιο χαλαρή την νιώθω πιο έντονα. Στο σπίτι πχ άμα κάθομαι και δεν κάνω κάτι με πιάνει. Όταν ειμαι συγκεντρωμένη το ξεχνάω.. περίεργα παιχνίδια αυτό το μυαλό πια....Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Γεια σου κοριτσάκι τι κάνεις? Είσαι καλύτερα? Ναι συμφωνώ και εγώ. Είναι ιδεοψυχαναγκασμός, χωρίς τελετουργίες. Εγώ πηγα σε ειδική γι αυτο ψυχολόγο, και αυτή λέει διαταραχή πανικου, ο φόβος του φόβου..οπως κ να έχει, απο σήμερα είπα τέρμα πρέπει να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος της ελλατωματικής σκέψης και των κρίσεων πανικου. Ακου τι έκανα...μιλούσα το μεσημέρι γύρω στο 10 λεπτο με μια κυρία διπλανού καταστήματος. Την ώρα που το μυαλό το γυρνούσε στο αρνητικό σκέφτομαι (οχι δε θα σου περάσει σήμερα), οπότε πήρα μια βαθειά ανάσα κ της το εξομολογήθηκα. Οτι ξερεις δεν ειμαι καλα ψυχολογικά το τελευταίο διάστημα κ κάνω κρίσεις πανικού. Εκείνη την ώρα χαλάρωσα...και αρχισε η γυναίκα να μου εξομολογείται τη δική της ιστορία κ αυτή με κρίσεις πανικού παρακαλώ με αγοραφοβία, τα τελευταία 4 χρόνια. Μου είπε οτι παίρνει λαντοζ σταθερα κ ζάναξ όταν χρειάζεται..οπότε μιλάγαμε κανα μισάωρο ολα καλά μια χαρα. Αυτο μάλλον είναι το μυστικό του δικου μου γρίφου, κάπως μ ένα ευσχημο τρόπο να το εκφράζω..κ οπως διαπίστωσα ολοι οι άνθρωποι όλο κ κάτι έχουνε κ σου ανοίγουν κ εκεινοι την καρδιά τους εκεινη τη στιγμή... Εσύ πως είσαι αισθάνεσαι καλύτερα με το φάρμακο? Εγώ μείωσα τη δόση σήμερα σε 10mg θα ενημερώσω σε λίγο κ τον ψυχίατρο.. Δε ξερω τα 20 νομίζω μου πέφτανε πολυ βαριά...πηρα κ λίγο αγχολυτικό το πρωί ετσι ν αρχίσει χαλαρά η μέρα κ καλά πάμε μέχρι τώρα!! Σου εύχομαι ένα πολυ ευχάριστο βράδυ!
Είδες που σου είχα πει ότι είχα και εγώ μια ανάλογη εμπειρία; Όσοι πάσχουμε από άγχος έχουμε ένα κοινό χαρακτηριστικό. Δεν μιλάμε ποτέ εύκολα γι'αυτά που νιώθουμε. Λίγο εάν ανοιχτείς βλέπεις ότι και οι άλλοι ψάχνουν μια ευκαιρία να μιλήσουν, να ανοιχτούν, να νιώσουν ότι κάποιος τους καταλαβαίνει... το έχουμε όλοι μας πολύ ανάγκη... χαίρομαι πάρα πολύ για σένα γλυκιά μου που νιώθεις καλύτερα... όσο προσπαθείς τόσο θα ανταμείβεσαι (πολύ έξυπνο τρικ επίσης). Εγώ σήμερα ήρθα Αθήνα στο σπίτι των γονιών μου λόγω κάποιων υποχρεώσεων και η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω πολύ καλά σήμερα. Είχα άγχος καταρχάς μην καταλάβουν κάτι γιατί δεν γνωρίζουν ούτε για τα φάρμακα, ούτε για τον ψυχίατρο. Εκτός αυτού έχω κακή διάθεση λόγω αλλαγής περιβάλλοντος.. ελπίζω από αύριο που θα συναντηθώ με τους φίλους μου να νιώσω λίγο καλύτερα..Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
οπως σου ειχα πει πρεπει να φας και τιποτα για να περπατισεις
Τα χάπια εννοείς?Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
το λεω επειδη ελεγε η αννα οτι φοβοταν μη πεσει κατω πιο πανω.
Αααααα σορρυυ!!! [emoji14]Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Καλημερα Αλις μου τι κάνεις? Σήμερα θα σου μιλήσω λίγο σα μαμά. Εχω την άποψη οτι πρέπει να μιλήσεις και να ανοιχτείς στους γονείς σου.Θα γιατρευτεί η ψιχούλα σου κοριτσάκι μου. Οσο αυστηροί κ χειριστικοί πιστεύεις εσύ οτι είναι, η κάθε μάνα που θα γνωρίζει οτι το παιδί της περνά τέτοιες αγωνίες αλλάζει στροφή 360 μοιρών. Δεν υπάρχει περίπτωση!! Οι γονείς σου πρέπει να είναι συμμαχοί σου σε όλο αυτό. Θα δεις οτι θα φτιάξετε και τη σχέση σας πολυ περισσότερο. Και εγώ είχα κόντρες με τη μητέρα μου, ήμουν αντιδραστικό παιδί κ το παιδί μου είχε κ έχει κόντρες με μένα, αλλά με τη συζήτηση και με μια ζεστή αγκαλιά μετά ολα θα διορθωθούν. Εγώ πιστεύω οτι ένα μεγάλο μερος του άγχους σου είναι οτι τους κρύβεις πράγματα. Σου εύχομαι να περάσεις μια ομορφη μέρα με τους φίλους σου σημερα!! Εχει κ τέλειο καιρό!! φιλάκια πολλά!Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Ναι ελεγα οτι απ τα 15-18 ετων δεν ετρωγα και λιποθυμούσα στους δρόμους. Μετά τα 25 επειδη απο ορθοστατική υπόταση ιδίως τα καλοκαίρια το είχα εύκολο με τις λιποθυμίες και απο τότε που είχα την κόρη μου μωρό άρχισα να κάνω κρίσεις πανικού. Τώρα βέβαια είμαι 44 τρώω μια χαρά δεν έχω θέμα με τη διατροφή. Μου έμειναν οι αρνητικές σκέψεις προίκα...χαχα...σ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Καλή υγεία και σε σένα εύχομαι!Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Η μητέρα μου δυστυχώς γλυκιά μου δεν με καταλαβαίνει. Όταν ήμουν μικρότερη και την παρακαλούσα να με πάει σε ψυχολόγο αρνιόταν. Προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν έχω τίποτα και είναι όλα στο μυαλό μου. Κάθε φορά που της έλεγα ότι είχα μια κρίση πανικού μου έλεγε δεν είναι κρίση σου φάνηκε. Είναι από το ξενύχτι ή από την περίοδο ή κάτι θα σε πείραξε. Δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι το παιδί της έχει πρόβλημα. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να της ανοιχτώ αλλά ποτέ δεν με βοήθησε ουσιαστικά. Έμαθα λοιπόν να παλεύω μόνη. Να καταπνίγω τις σκέψεις μου και να πορεύομαι πάντα μόνη. Στους φίλους μου ντρεπόμουν να μιλήσω μην με νομίσουν για τρελή. Λάθος μου που τα κράταγα μέσα μου τόσα χρόνια και δεν τα μοιράστηκα με κάποιον ποτέ. Ο ψυχίατρος μου ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μίλησα ποτέ για όλα αυτά. Και όταν πήγα είχα πολύ άγχος γιατί δεν ήξερα πως ταξινομήσω τόσες σκέψεις τόσων χρόνων και να τις εκφράσω μέσα σε 45 λεπτά. Και όμως ήμουν τόσο πιεσμένη ψυχολογικά που μπήκα μέσα και μίλησα σαν χύμαρρος. Χωρίς σταματημό. Για να προλάβω να πω όσο πιο πολλά μπορώ. Και πραγματικά ενώ δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι για τον γιατρό μου( να τον βλέπω σαν φίλο ή να συνδέομαι συναισθηματικά) πραγματικά κάποιες φορές νιώθω ότι μου μιλάει σαν πατέρας μου. Ότι θέλει να με βοηθήσει γιατί πιστεύει σε εμένα. Μου το είπε κιόλας άλλωστε στα ίσα. Ότι τόσα χρόνια έχω σκεφτεί πολύ τις καταστάσεις και έχω καταλάβει ακριβώς τι μου συμβαίνει και αυτό είναι σπάνιο στην ηλικία μου. Μακάρι να μου μιλούσε έτσι και ο δικός μου πατέρας ή η μητέρα μου. Μακάρι να αποδέχονταν την κατάσταση και να με στήριζαν έτσι. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Και βαρέθηκα να παρακαλάω για την προσοχή τους. Η ζωή και το πρόβλημα είναι δικό μου. Και εάν δεν πάρω εγώ την κατάσταση στα χέρια μου , εάν εγώ δεν ξαναβρω την δύναμη μέσα μου να ξανα σηκωθώ, εάν δεν βοηθήσω εγώ τον εαυτό μου τότε δεν μπορεί κανένας άλλος. Άλλωστε έχω συνηθίσει να παλεύω μόνη.. λίγο ακόμα δεν πειράζει.. σε ευχαριστώ πολύ πάντως που μου μιλάς και με συμβουλεύεις σαν μητέρα. Το έχω πολύ ανάγκη κάποιες φορές αυτό....Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Ρε κουκλα να σου πω κι εγω σαν πιο παλιοσ ειναι βλακεια για αγχοσ να παρεισ φαρμακα δεν ξερω το επιπεδο ζωησ σου αλλα ειναι αυτο που κανει το προβλημα δηλαδη αν εισαι ανεργη λογικο να αγχωνεσαι αν δουλευεισ λογικο αν δυσκολευεσαι με τα αγορια λογικο ψαξε το πωσ θα τα λυσεισ αυτα με ψυχοθεραπεια κ ασε τα φαρμακα για να ζησεισ καλα πρεπει να εισαι σκληρη γτ οι προκλησεισ ειναι πολλεσ κ με ανοιχτο μυαλο
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Πρώτη φορά παίρνω στην ζωή μου και αυτό γιατί διαγνώστηκα με κατάθλιψη. Όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι και ότι η ζωή σου δεν έχει νόημα απλώς χρειάζεσαι ένα σπρώξιμο για να σηκωθείς και να παλέψεις. Και αυτό το σπρώξιμο στην ουσία μου έδωσαν τα φάρμακα τώρα. Έστω να την παλεύω στην καθημερινότητά μου. Θα τα σταματήσω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Δεν θέλω να εξαρτώμαι από χημείες. Εάν διάβασες τσ ποστ μου παλεύω χρόνια. Και απλώς αυτήν την φορά με νίκησε. Θα σηκωθώ όμως σιγά σιγά και θα το συντρίψω μια για πάντα αυτήν την φορά. Σε ευχαριστώ πάντως για την συμβουλή σου.Quote:
Originally Posted by elis
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Παρε κ μαγνησιο σε συμπληρωμα μαζι με τα φαρμακα
Καλημέρα Αλίς. Τι να πω μου κάνει εντύπωση που είναι τόσο άκαμπτοι οι γονείς σου. Τι πάει να πει στο μυαλό σου είναι? Ναι βεβαίως στο μυαλό μας είναι και αυτή η στιγμή το μυαλό μας νοσεί. Η βιοχημεία του μυαλού μας έχει νοσήσει. Δεν είναι αυτό πάθηση? Τι είναι πάθηση? Να έχουμε χτυπα ξύλο διαβήτη ή αυτοάνοσα ή να μη πω κατι χειρότερο? Φυσικά κ τώρα πια μετά απο τόσα χρόνια εχει γίνει πάθηση. Γιατι αν αντιμετωπιζόταν και απο σένα και απο εμένα στην αρχή και στη ρίζα του το κακό και δε ντρεπόμασταν να το πούμε, τώρα δε θα είχε γίνει πάθηση. Πιστεύω αυτό πρέπει να πεις στους γονείς σου, ίσως να μιλήσουν κ με το γιατρό σου να τους εξηγήσει. Ναι σ αυτή τη φάση ειναι πάθηση. Θα γίνεις βέβαια καλά γιατί σε νιώθω εχεις ισχυρή θέληση, αλλα μη το κρύβεις άλλο. Το ίδιο και εγώ. Είμαι 44 χρονών. Κανονικά είμαι μια ώριμη γυναίκα που θα έπρεπε να έχω τον απόλυτο έλεγχο του μυαλού μου. Εχω φάει τη ζωή με το κουτάλι. Εχω μεγαλώσει παιδί. Κ όμως μια εμμονή με κρατά δέσμιά της εδώ κ χρόνια και δε μ αφήνει να χαρώ τη ζωή μου όπως πρέπει. Εχθές πάλι τα ίδια..μιλαγα για καμιά ώρα μ ένα φίλο του συντρόφου μου που δε μπορούσα να το εκφράσω, και ενώ στην ουσία μιλούσαμε ευχαριστα εγώ μέσα μου σφιγγόμουνα. Δεν είναι αυτό αρρώστια? Αναγκάστηκα οταν έφυγε να πιω λίγο τρανξέν να χαλαρώσω. Απ τη στιγμή που το αποδεχτήκαμε θα καταφέρουμε και να το διορθώσουμε. Και να μη ντρεπόμαστε γι αυτό που έχουμε. Αν ξέρεις αγγλικά, άνοιξε στο ytube κ πάτα anxiety stories and medication. Θα δεις πόσες δεκάδες ανθρώπων μιλάνε ανοιχτά για τα θέματά τους. Αλλά βέβαια στο εξωτερικό ειναι διαφορετικά τα πράγματα. Ας γίνει λοιπόν το ίδιο και στο εσωτερικό. Ανθρωποι είμαστε με ίδια προβλήματα. Απλώς κάποιοι άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ τέτοια ψυχολογικά θέματα δε μπορούν να καταλάβουν εμάς. Δε μπορούν με τίποτα. Το είχα βιώσει παλιά και εγώ οταν μια φίλη μου μικρότερη απο μένα επαθε κατάθλιψη και εγώ ήμουν τότε μια χαρά. Δε μπορούσα να την καταλάβω. Γι αυτό εσύ θα εκπαιδεύσεις τους γονείς σου και οποιον άλλο νομίζεις. Το διαδικτίο είναι τρομέρα διανθισμένο. Ελπίζω σε όλο αυτό να είναι συμπαραστάτης ο σύντροφός σου κ οι κολλητοί σου. Εμένα με στηρίζει η οικογένειά μου, κ ο σύντροφός μου. Δε μασάμε με τίποτα. Θα τα ξεπεράσουμε όλα και θα γίνουμε οι καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας!!!Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Καλησπέρα γλυκιά μου Άννα! Συμφωνώ απόλυτα με όσα είπες παραπάνω και σε ευχαριστώ. Μπορεί η οικογένεια μου να είναι έτσι αλλά έχω φτιάξει την δική μου "οικογένεια". Έχω φίλους που είναι πάντα δίπλα μου και τον σύντροφο μου που παρόλο που κάποιες φορές προσπαθεί να με κάνει πιο σκληρή με στηρίζει πολύ σε όλο αυτό και μου δείχνει την αγάπη του. Σήμερα ένιωσα πολύ περήφανη. Βγήκα με την παρέα που είχα ως φοιτήτρια και τους μιλούσα για τα τελευταία μου νέα με τον ψυχίατρο και τα φάρμακα (γιατί δεν ήθελα να το συζητήσουμε τηλεφωνικά) και μια από τις φίλες μου και πρώην συγκάτοικος μου μου είπε ότι την ενέμπνευσα με όσα είπα και με το πόσο αισιόδοξη είμαι. Και μου είπε ότι και εκείνη ήθελε να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία αλλά ντρεπόταν να πάει και ένιωθε ότι δεν "πρέπει". Όμως, όταν της εξήγησα ότι δεν πρέπει να το βλέπει σαν ταμπού πλέον στις μέρες μας μου είπε ότι θα κλείσει και εκείνη ραντεβού. Χάρηκα πολύ. Την ξέρω πολύ καλά και μοιάζουμε αρκετά σαν χαρακτήρες. Σκληρές απέξω πολύ ευαίσθητες από μέσα όμως. Και πραγματικά με ένιωσε να νιώσω χαρούμενη αυτό το γεγονός. Ξέχασα τις προηγούμενες μέρες, την κακή διάθεση. Βγήκα με φίλους, πήγα στα μαγαζιά, εκτέθηκα σε πολύ κόσμο, μπήκα στο μετρό. Πράγματα απλά καθημερινά που πριν λίγες μέρες στην σκέψη και μόνο με άγχωναν. Τελικά με μικρά βήματα την φορά τα καταφέρνουμε καλύτερα...Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Πιστεύω ότι και στην δική σου περίπτωση αυτό πρέπει να κάνεις. Να θέτεις μικρούς στόχους στο πρόβλημα. Πχ την μια μέρα να μιλήσεις για μισή ώρα με κάποιον που σου προκαλεί αυτό το σφίξιμο. Αύριο περισσότερο και πάει λέγωντας... στην αρχή θα είναι δύσκολο αλλά εάν φέρνεις εις πέρας τον στόχο που έχεις θέσει (λίγο λίγο την φορά, μην πιέζεις τον εαυτό σου εάν δεν νιώθεις άνετα γιατί και αυτό είναι λάθος τακτική) θα δεις ότι θα αποκτάς αυτοπεποίθηση. Και μετά από λίγο καιρό δεν θα χρειάζεσαι καν ηρεμιστικό.Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Το μαγνήσιο σε τι βοηθάει σε συνδυασμό με τα φάρμακα;Quote:
Originally Posted by elis
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Στη διαθεση
Μπράβο κοριτσάκι μου!! Η θεραπεία σου έφερε τους καρπούς της αρκετά γρήγορα! Χαίρομαι που περνάς ωραία κ δημιουργείς ωραίες εικόνες κ εμπειρικές αναφορές. Με εμπνέεις κ εμένα. Και εγώ καλύτερα είμαι, πιο ήρεμη κ κοιμάμαι καλύτερα. Είχα καταφέρει τους προηγούμενους 3 μήνες και είχα φτιάξει πολυ τη διατροφή μου με φρουτα κ χυμό πράσινων λαχανικών μέσα στη μέρα. Εδω κ 10 μέρες τα σκάτωσα λίγο κανω κ λίγα τσιγάρα, αλλα θα ξαναμπώ στο πρόγραμμα. Φαντάζομαι εχεις κάνει εξετάσεις να κοιτάξεις σίδηρο, φεριτίνη, μαγνήσιο, θηροειδή κ η πίεση σου να είναι κοντα στο 12 με 6. Αν όχι, να τα κάνεις. Αν το μαγνήσιο είναι χαμηλο χρειάζεται συμπλήρωμα. Βοηθά πολυ στο νευρικό σύστημα και στην σεροτονίνη. Επίσης να έχεις κανονική Β12. Εμένα με βοήθησε πολύ στο facebook μια ομάδα ωμοφάγων που με έβαλε ένας φίλος. Δεν έγινα βέβαια ωμοφάγος ή vegan αλλά είχα αυξήσει πολυ τα φρούτα μεσα στη μέρα μειωνοντας σχεδόν τα junk. Μετά τις 2 κρίσεις των τελευταίων 15ημερών μ έπιασε η κατιούσα, αλλα το ξαναβρίσκω. Επίσης προσπάθησε να μη πίνεις καφέ κ ν αρχίσεις γλυκόριζα. Τι σου λέω τώρα!! Τονώνει πολυ τα επινεφρίδια. Διάβασε λίγο γι αυτά. Είναι ένας αδένας πάνω απ τα νεφρά που ρυθμίζει τις ορμόνες και τις εντολές στον εγκέφαλο..Το στρες μας τα καταστρέφει. Εγώ παίρνω μια ειδική φόρμουλα για την τόνωση τους με μίξη ειδικών βοτάνων. Από σήμερα ξαναρχίζω κ γυμναστήριο...καλή Παρασκευή σου εύχομαι!Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Ααααα.. θα το κοιτάξω και όταν το πάρω θα σε ενημερώσω για αποτελέσματα. Σε ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή σου!Quote:
Originally Posted by elis
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Και εγώ μόλις ξεμπερδέψω με τα χάπια οριστικά θα αρχίσω να ψάχνω φυσικούς τρόπους που βοηθούν στο στρες. Όπως ακριβώς τα περιγράφεις. Προσπαθώ και εγώ να προσέχω την διατροφή μου με φρούτα και λαχανικά και πηγαίνω και γυμναστήριο. Έχω κοιτάξει θυροειδή βγήκε πολύ καλή η εξέταση μου, έχω αναιμία βέβαια και χαμηλό αιματοκρίτη αλλά δεν παίρνω σίδηρο γιατί μου πέφτει βαρύ στο στομάχι. Για το μαγνήσιο η αλήθεια είναι πως δεν το έχω ψάξει καθόλου διότι δεν το γνώριζα! Αλλά παίρνω συμπληρώματα διατροφής 2 χρόνια τώρα που έχουν μαγνήσιο. Τώρα πόση δόση δεν ξέρω ακριβώς και εάν φτάνει. Τον καφέ τον έχω σταματήσει 1 εβδομάδα τώρα που για μένα είναι άθλος γιατί είμαι λάτρης αλλά με έπιανε τρομερή ένταση τις μέρες που έπινα. Από τσιγάρα τα έχω μειώσει στα 6 την ημέρα ενώ τις ημέρες άγχους έκανα 15.. προσπαθώ κάθε μέρα για την διάθεση μου.. σε ευχαριστώ γλυκιά μου.. να έχεις και εσύ μια όμορφη μέρα και περιμένω νέα σου!Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Καλημέρα Αλίς τι κάνεις? Πως περνάς τις τελευταίες μέρες? Είδες καθόλου διαφορά με το εσκιταλοπράμ? Εγώ τι να σου πω, αν κ πέρασα μια όμορφη Κυριακή με την αδερφή μου κ φιλικό της ζευγάρι, τους ανοίχτηκα κιόλας. Το καλαμπουρίζω λίγο αυτό που έχω λέω πχ. παιδιά μ έχουν πιάσει κάτι κρίσεις πανικού στο αυτοκίνητο και τώρα είμαι σ ένα συνεχές άγχος, (οπότε χαλαρώνω εκείνη την ώρα το άλλο το ψυχαναγκαστικό). Μου λένε κ εκείνη καλά μην ανησυχείς...όλοι "του γιατρού" είμαστε...οπότε μου φεύγει.. Αλλα τι να σου πω βρε Αλίκη, εγώ δε βλέπω να χαλαρώνω με το χάπι, πιο πολύ τσιτώνω θα έλεγα. Ασε που τα έχω βάλει με το αυτοκίνητο τελευταία. Οδηγώ αγχωμένη. Εχθές πήγα στην ψυχολόγο...πόσο να οδήγησα, 8 χιλιόμετρα, επρεπε να πάρω λίγο ηρεμιστικό να πάω. Αγχολυτικό δεν έπαιρνα την τελευταία εβδομάδα. Εχθές κ σήμερα το πρωί πήρα. Κ έτσι ήθελα να μάθω κ εσένα αν σε έχει πιάσει στην ηρεμία το εσκιταλοπράμ. Καλή σου μερα!!Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Αγαπημένη μου χαίρομαι που μου γράφεις τα νέα σου καλά ή κακά εγώ είμαι εδώ για να σε ακούω. Χθες αγόρασα το δεύτερο κουτί escitalopram. Έκλεισα έναν μήνα που το παίρνω. Δεν μπορώ να πω πως δεν έχω δει διαφορά από τις πρώτες μέρες αλλά πραγματικά δεν ξέρω εάν με βοηθάει αυτό ή το αγχολυτικό να είμαι πιο ήρεμη. Το αγχολυτικό το παίρνω σταθερά πρωί-απόγευμα. Προσπάθησα κάποιες μέρες να καθυστερήσω λίγο να το πάρω για να δω τι συμβαίνει από κάτω αλλά πχ το πρωί εάν δεν το πάρω νιώθω άγχος όχι πολύ (ιδρώνουν μόνο τα χεράκια) και το απόγευμα που το δοκίμασα με πιάνει μια κατάθλιψη, μια μελαγχολία και ξεκινούν και πάλι οι αρνητικές σκέψεις. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα δεν με έχει πιάσει πλήρως το escitalopram. Διαφορά έχω δει στο θέμα της αποπρωσοποίησης-αποπραγματοποίησης όμως. Τις πρώτες 2 εβδομάδες ήταν βασανιστικό και κάθε μέρα έλεγα θα κόψω τα αντικαταθλιπτικά (παρόλο που έπαιρνα και το αγχολυτικό). Όμως, έλεγα μετά άλλη μια μέρα υπομονή. Και έτσι συνέχιζα τον αγώνα. Τώρα νιώθω καλύτερα σε αυτό το κομμάτι το αίσθημα αυτό έχει μειωθεί κατά πολύ και σκέφτομαι πάλι καλά που δεν τα σταμάτησα. Αλλά έχω δρόμο ακόμα από ότι φαίνεται. Έχω και μέρες να πάω στον γιατρό μου και με έχει πιάσει μια ανασφάλεια. Έχω 2 εβδομαδες να πάω λογω υποχρεώσεων και νιώθω ότι τον χρειάζομαι...Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Και το μαγνησιο , και η Β6 , Β12 , βοηθουν στην διαθεση ,............περιεχονται στην σοπολαμινη , φαρμακευτικη Β , 30 tabs καπου 3 ευρω .......Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Θα το συζητήσω με τον γιατρό μου για να δούμε τι πρέπει να κάνω. Εντάξει όταν λέω χαμηλή διάθεση μην φανταστείς ότι κλαίω και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Κάποιες αρνητικές σκέψεις μου έρχονται και μουτρώνω λίγο αλλά καταλαβαίνω ότι όλα αυτά είναι υπολείμματα αυτών που είχα μέσα μου τόσο καιρό...Quote:
Originally Posted by Macgyver
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Καλημέρα κοριτσάκι μου! Χαίρομαι πολύ που ακούω οτι είσαι καλύτερα στο κομμάτι της αποπραγματοποίησης! Ο ψυχίατρος σου ο ίδιος σου κάνει κ ψυχοθεραπεία? Αρα θα σ ενημερώσει τι γίνεται με το αγχολυτικό. Μου είπες οτι είναι ελαφρύ? (ποιο είναι?). Εγώ σήμερα νιώθω καλύτερα. Οπότε δεν πήρα. Κ γενικά προσπαθώ να μην παίρνω σε καθημερινή βάση αν δεν υπάρχει λόγος. Κοιμήθηκα αρκετά εχθες κ ξεκουράστηκα. Βέβαια σήμερα δεν είχα οδήγηση, αύριο που θα κάνω 15 χιλ. ισως πάρω θα δείξει. Εσύ πως τα πας με τον ύπνο? Είναι κ αυτό πολυ βασικό κομμάτι. Η ψυχολόγος που είχα τη Δευτερα μου έκανε ψυχοεκπαίδευση στο θέμα των κρίσεων πανικού και τη μαγνητοφώνησα. Ηταν ιδιαίτερα χρήσιμο αυτό να έχω τη φωνή της να μου μιλάει την ώρα που οδηγώ αν υπάρχει θέμα. Προσπάθησε κ εσύ σιγά σιγά να στριμώχνεις λίγο τον εαυτό σου για να βλέπεις καλύτερα τις δυνάμεις σου σε σχέση με το αγχολυτικό. Βέβαια την ταπεινή μου γνώμη εκφράζω. Τον κύριο λόγο τον έχει ο γιατρός σου Πχ. Εγώ επειδή λιποθυμούσα μικρή συχνα, πολύ αραιά πια, τελευταία φορά πριν 1,5 χρόνο σε μια εκκλησία, ανέπτυξα λοιπόν την φοβία της λιποθυμίας. (Καλά! στα 20 μου είχε συμβεί στη νησίδα της Βασ.Σοφίας. Πως δε σκοτώθηκα εκεινη τη φορά. Αυτό λοιπόν με στοίχιωσε...τέλος πάντων), Οπότε, αισθανόμουν ανασφάλεια σε μετρό, ταξίδια μόνη κλπ, μήπως λιποθυμήσω. Κάποια στιγμή μου έγινε ένα κλικ. Λέω λοιπόν...τι χαζή που είσαι! Μα αν σου συμβεί κάπου που υπάρχει κόσμος...όλο κ κάποιος δε θα βρεθεί να σε σώσει?? Οπότε το μυαλο χαλάρωσε εκείνη τη στιγμή. Λέω και κρίση πανικου να πάθω, θα το επικοινωνήσω θα σωθώ...δε πειράζει που θα γίνω ρεζίλι...το θέμα είναι ότι θα σωθώ. Βέβαια δεν εχω βρει ακόμη τη λύση σε περίπτωση που οδηγώ σε μεγάλο αυτοκινητόδρομο μόνη μου κ έχει κ κίνηση κ δε μπορώ να σταματήσω. Εε σ αυτό το κομμάτι εκπαιδεύομαι τώρα. Τόση ώρα σε ζαλίζω για το εξής¨. Προσπάθησε κ εσύ σιγά σιγά να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου στο θέμα των πανικών. Πχ εχεις λίγο άγχος το πρωί κ ιδρώνουν τα χέρια. Τι κακό μπορεί να γίνει εκείνη τη στιμή απ τη μικρή που είσαι υγιέστατη κ μικρό κορίτσι? θέλω να πω, πίσω απ τον πανικό έχεις εντοπίσει αυτό που φοβάσαι πιο πολύ κ εκείνη τη στιγμή ο εγκέφαλος προσπαθεί να σε προστατέψει? Για δες το! Μου είπες οτι είσαι καλύτερα στο θέμα της αποπραγματοποίησης. Το απόγευμα πχ, οκ εχεις λίγο καταθλιψούλα...πάλι εκείνη τη στιγμή ο εγκέφαλος προσπαθεί να σου καλύψει μία ανάγκη. μη πάρεις αμέσως αγχολυτικό..Ποιά ανάγκη σου βρίσκεται γύρω απο αυτό? Πάντα ο εγκέφαλος προσπαθεί να καλύψει μια βασική μας ανάγκη και αυτό το κάνει είτε μ ένα ενδυναμωτικό, είτε μ ένα αποδυναμωτικό τρόπο. Κ αν νιώθεις καταθλιψούλα κ αρνητικές σκέψεις κ εκείνη την ώρα δεν επαιρνες το αγχολυτικό αλλά έβγαινες έξω κ πήγαινες πχ ένα γυμναστήριο...τι θα γινόταν? Ολα αυτά δε στα λέω για να σου κάνω την έξυπνη. Στα λέω, για να τα λέω και σε μένα, οπως καταλαβαίνεις. Γιατί εκπαιδεύομαι τώρα και μου τα υπενθυμίζω..Αν τα έκανα κ εγω αμέσως τόσο ωραία δεν θα υπήρχε πρόβλημα χαχα...που θα πάει, θα εκπαιδευτούμε όμως...θα σου βάλω λοιπόν μια άσκηση σήμερα. Γράψε σ ένα χαρτί πως καλύπτεις τις έξι βασικές σου ανάγκες. Την ανάγκη της ασφάλειας, της ανασφάλειας (πρόκλησης- ποικιλίας) , της αγαπης, της σημαντικότητας, της εξέλιξης κ της προσφοράς. Αυτή τη στιγμή λόγω της βιοπαθολογίας μας ίσως (τι ίσως!) τις καλύπτουμε με αποδυναμωτικους τρόπους. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τις καλύπτουμε με πιο ενδυναμωτικούς? Τροφή για σκέψη! 2) Μου σύστησε ένα βιβλίο¨κατανοώντας τον πανικό κ της αγοραφοβία του Χαλιμούρδα. Θα το κοιτάξω τώρα... αυτά προς το παρόν... σε χαιρετώ..να περάσεις μια όμορφη Τετάρτη! Φιλιά!Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες. Απλώς δεν ξέρω με πιάνει ανασφάλεια ότι εάν δεν πάρω το αγχολυτικό θα κυλήσω πάλι στα ίδια. Βλακεία σκέψη γιατί σε σχέση με πριν έχω κατανοήσει κάποια πράγματα. Σήμερα λοιπόν πήρα αγχολυτικό αλλά το απόγευμα θα προσπαθήσω να μην το πάρω. Θα πάω γυμναστήριο και θα δω πως είμαι. Εάν νιώσω άβολα ή ότι θα πάθω πανικό θα το συζητήσω με τον γιατρό μου την παρασκευή. Ναι ευτυχώς ο ίδιος μου κάνει την ψυχοθεραπεία. Απλώς, δεν θέλω ποτέ την εύκολη λύση. Αυτό μου την σπάει πιο πολύ. Δεν θέλω να νιώθω καλά εξαιτίας ενός αγχολυτικού γι'αυτό θα προσπαθήσω να το παλέψω από μόνη μου. Το αγχολυτικό που παίρνω είναι σε σταγόνες rivotril λέγεται και αναλόγως την σωματοδομή παίρνεις και τις ανάλογες σταγόνες. Εγώ επειδή είμαι 50 κιλά πρέπει να παίρνω μέχρι 3. Και τόσες παίρνω. Πρέπει να διευκρίνισω με τον γιατρό μου πότε θα ξεκινήσει να με πιάνει το escitalopram ώστε να μην χρειάζομαι το άλλο. Ουφ. Περιμένω την Παρασκευή με ανυπομονησία πια. Έχω ανάγκη να του μιλήσω για όλα αυτά που με απασχολούν. Πολύ ωραία άσκηση. Θα κάτσω να την κάνω τώρα που έχω χρόνο και θα σου πω αποτελεσμάτα. Επίσης πολύ έξυπνο τρικ αυτό με την ηχογράφηση. Ο γιατρός μου στο πρώτο ραντεβού μου είχε πει εγώ θα σε κάνω να πατήσεις στα πόδια σου, να δεις τι αξίζεις, θα εκπαιδευτείς σε αυτό και μετά όταν θα έρχονται οι δύσκολες στιγμές θα θυμάσαι τα λόγια μου και θα το κάνεις μόνη σου. Άρα είσαι σε καλό δρόμο. Πίστεψε με. Εγώ παρήγγειλα ένα βιβλίο του Feud για το άγχος, πως δημιουργείται και για την αποπραγματοποίηση συγκεκριμένα. Διάβασα ένα απόσπασμα και πραγματικά με καθησύχασε όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Έτσι και αλλιώς τον θεωρώ πατέρα της ψυχολογίας. Ελπίζω να με βοηθήσει τι να πω... ότι περνάει από το χέρι μου θα το κάνω... να έχεις και εσύ μια υπέροχη μέρα γλυκιά μου!!!Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Ημαλον εχεις κρυφο ποθο να γινεις ρεπορτερQuote:
ψυχολόγος που είχα τη Δευτερα μου έκανε ψυχοεκπαίδευση στο θέμα των κρίσεων πανικού και τη μαγνητοφώνησα