ειμαι ο μομος που θα φαντασιονωμαι μια αλλη ζωη η υπαρχουν κ αλλοι?
Εστάλη από Mi A1 στο E-Psychology.gr Mobile App
Printable View
ειμαι ο μομος που θα φαντασιονωμαι μια αλλη ζωη η υπαρχουν κ αλλοι?
Εστάλη από Mi A1 στο E-Psychology.gr Mobile App
Και εγώ αυτό πιστεύω πως είναι η μοίρα. Δεν θεωρώ πως πριν ακόμα γεννηθούμε κάπου είναι "γραμμένο" το τι θα μας συμβεί, τι θα συναντήσουμε και πως θα εξελιχθεί η ζωή μας.Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Κάτσε ρε συ και ο Μπιλ Γκέιτς, τι ήταν πριν γίνει πάμπλουτος; Και πόσοι άλλοι, που από τα πολύ χαμηλά, έφτασαν σε ένα πολύ ανώτερο επίπεδο. Είναι καθαρά ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε και πως θέλουμε να επενδύσουμε την κάθε μας πράξη, για εμάς. Όταν ξοδεύει ο άλλος (σε όποια γειτονιά και αν μεγάλωσε), τα λεφτά του, σε ποτά, γυναίκες, ναρκωτικά κλπ. Ναι αυτός δεν θα έχει εξέλιξη και θα του φταίει μετά, η κοινωνία, οι κακές βιοτικές συνθήκες, η κακή οικογενειακή κατάσταση κλπ. θα του φταίει ο ίδιος του ο εαυτός.Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Και πόσα άλλα παραδείγματα ανθρώπων, αφανών ή μη, που έφτασαν να έχουν πολλά χρήματα και μια άνετη ζωή. Κάποιοι έκαναν και φυλακές, κάποιοι είχαν μπλέξει και με ναρκωτικά κλπ. Δεν είναι όλα θέμα μοίρας, αλλά είναι και τι θέλει ο κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του και ναι αυτό θεωρείται ελεύθερη επιλογή.
Ο Μπιλ Γκέιτς, μιας και που τον έφερα ως παράδειγμα, είχε μια ιδέα για το λογισμικό και την εξέλιξε, έκανε και μια δική του εταιρία (μαζί με άλλους) και είχε την ικανότητα, από το μηδέν στην κυριολεξία, να βγει στην ελεύθερη αγορά και να γίνει αυτός που έγινε και είναι. Μπορώ να αναφέρω και άλλα παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων ή ακόμα άνθρωποι με αναπηρία, που έγιναν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Δεν έμειναν στην αναπηρική καρέκλα, περιμένοντας τον θάνατο. Δημιούργησαν έργο και μάλιστα πολλοί από αυτούς, έχουν μια πολύ άνετη ζωή και με υπέροχες γυναίκες και παιδιά κλπ.
Υπάρχει και μια σχετική ταινία "The Blind side" όπου εξιστορεί την ιστορία του θρυλικού Michael Oher, που τον βοήθησε μια οικογένεια και έγινε αστέρι του ράγκμπι. Εκεί θα δεις, πως ένα παιδί δυνατό, αλλά με καλή καρδιά, μεγαλωμένο σε μια κατεστραμμένη οικογένεια, που υπήρχε βία στο σπίτι και όχι μόνο, μεγάλωσε με το μόνο βίωμα την βία και τις συμμορίες. Ε, αυτός ο άνθρωπος, μαζί με την βοήθεια και της οικογένειας που τον μάζεψε κυριολεκτικά από τον δρόμο, έγινε πάμπλουτος και ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του ράγκμπι. Δηλαδή αυτός, σύμφωνα με την θεωρία σου, ήταν καταδικασμένος να ζει έτσι, μέχρι να τον σκοτώσει κάποιος, από αντίπαλες συμμορίες.
Και πόσα άλλα τέτοια παραδείγματα ανθρώπων.
Κώστα εσύ όμως αναφέρεις κάποια παραδείγματα που είναι εξαιρέσεις. Δες τα bold που έβαλα. Δεν μιλάμε για λεφτά. "τι θέλει ο κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του και ναι αυτό θεωρείται ελεύθερη επιλογή" το τι θέλει ο άνθρωπος για τον εαυτό του είναι άλλο. Και ακόμα το τι θέλει είναι πολύ σχετικό. Κάποιος που θέλει να κόψει τα ναρκωτικά παράδειγμα θα ήθελε να μην φτάσει στο σημείο να τα παίρνει εξαρχής. Αλλά έφτασε στο σημείο να θέλει να κόψει τα ναρκωτικά και όχι κάτι καλύτερο που αν δεν τα έπαιρνε, θα είχε σαν στόχο. Δηλαδή εκατομμύρια κόσμος που δυστυχούν έκαναν ελεύθερη επιλογή; Το διάλεξαν;Quote:
Originally Posted by Kostas_14
Πάρε ένα παιδί που ο πατέρας του το ξυλοκοπά το βρίζει το κάνει σκουπίδι από μικρο και στην ουσία καταστρέφει κάθε προοπτική που θα μπορούσε να έχει. Και πάρε και ένα παιδί που μεγαλώνει με αγάπη και υποστήριξη και σε μια κανονική οικογένεια που δεν σκοτώνονται όλη μέρα. Ποια η ελεύθερη επιλογή του πρώτου και ποια του δεύτερου. Και θες να δώσουμε ένα ελάχιστο ποσοστό στο πρώτο να καταφέρει κάτι στην ζωή του; Το δεύτερο όμως τι ποσοστό του δίνεις. Αυτό είναι ένα παράδειγμα.
Ένας άνθρωπος χρειάζεται να κάνει κάποια σοβαρή επέμβαση που κοστίζει πάρα πολύ και είναι πανί με πανί. Φυσικά δεν μπορεί να τα μαζέψει και υποκύπτει στην ασθένεια. Ένας άλλος, ίδια περίπτωση μπορεί να την κάνει και γίνεται καλά. Δες τις επιπτώσεις στην ζωή και των δυο αυτών άλλα στις οικογένειες τους. Για την πρώτη οικογένεια δεν χρειάζεται να πω. Η δεύτερη θα κάνει και ένα τραπέζι και θα τσουγκρίζουν και θα λένε "πάει αυτό πέρασε, άλλο κακό να μην μας βρει". Το παράδειγμα αφορά τα χρήματα.
Ποια η επιλογή για παιδιά που ζουν σε παραγκουπολεις στην Βραζιλία; Να γίνουν ροναλντο και ροναλντινιο και να πάνε στην Ευρώπη; Πόσα από αυτά θα το καταφέρουν και πόσα όχι;
Και συμφωνώ μαζί σου πως υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που κατάφεραν να επιβιώσουν από πολύ μεγάλα προβλήματα αλλά είναι ελάχιστοι. Απλά φοβόμαστε να δούμε την αλήθεια. Πως ένα μεγάλο ποσοστό από αυτά που συμβαίνουν δεν είναι στο χέρι μας να τα αλλάξουμε. Και επειδή παρεξηγείτε ο γραπτός λόγος, δεν λέω να τα παρατήσουμε και να πέσουμε να πεθάνουμε αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ξαναδές αυτό το μήνυμα που έκανες παράθεση. Με πέντε λόγια λέει τόσα πολλά. Η λέξη κλειδί είναι η "συνάρτηση" όλων αυτών που περιγράφει. Με απλά λόγια άλλος Κώστας θα ήσουν αν είχες μεγαλώσει με άλλη οικογένεια και με άλλους τρόπους. Το ίδιο και εγώ.
Κοίτα θα σου απαντήσω πάνω σε αυτό. Η αλήθεια είναι πως έχουμε μάθει και το λέω και για εμένα αυτό, πως σε μια καπιταλιστική κοινωνία της ελεύθερης αγοράς (δεν το λέω με αριστερή χροιά, έτσι κι αλλιώς δεν υποστηρίζω την αριστερά), το λέω αυτό με πραγματικά δεδομένα. Σε αυτή λοιπόν την κοινωνία, επιβιώνει ο δυνατός και αυτός που έχει μια "φυσιολογική" οικογένεια.Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Θέλω σε αυτό το σημείο για αρχή, να μου ορίσεις τι εννοούμε φυσιολογική οικογένεια. Η δική μου οικογένεια μιας και που την ανέφερες, δεν είναι καν φυσιολογική, με την μητέρα μου έχω να μιλήσω μήνες, γιατί δεν με θέλει και με τον πατέρα μου μιλάω, που με στηρίζει οικονομικά. Μάλιστα από τι μαθαίνω, κάνει πράγματα και εναντίον μου η μητέρα μου, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ παραπάνω. Αυτό όμως δεν σημαίνει, πως θα κάτσω με δεμένα τα χέρια. Όσο έκλαψα γι'αυτό, έκλαψα. Από κάποιο σημείο και μετά χρειάζονται πράξεις και ναι επειδή πιστεύω στον Θεό, προσευχόμουν να μου βρει και μια άκρη. Δεν τα παράτησα και βρήκα μια άκρη για σπουδές στο εξωτερικό, από το πουθενά και εννοείται πως θέλω να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου.
Υπάρχουν κάποιες λύσεις φίλε, που ανάλογα είτε τις βλέπουμε αλλά δεν δίνουμε σημασία, είτε δεν τις βλέπουμε. Ο ναρκομανής που ανέφερες, κατ'αρχήν όλα αυτά τα παιδιά, προέρχονται από διαλυμένες οικογένειες και προσπαθούν αυτή την "στοργή" να την πάρουν μέσα από την δόση τους. Πάντα υπάρχει όμως η επιλογή, στο να τα κόψει κάποιος αρκεί να το θέλει.
Οι κοινωνικές ανισότητες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Όμως δεν νομίζω να πέθανε κάποιος, επειδή δεν του έκαναν την εγχείρηση. Μέχρι και στην Αφρική στο Κογκό συγκεκριμένα, υπάρχει η δυνατότητα για τους ανθρώπους, να εγχειρίζονται κλπ. Θα σου μιλήσω μιας και που το ανέφερα για το Κογκό. Δεν είναι πλούσιοι οκ, αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε όλοι. Το μισό Κογκό θεωρείται "δημοκρατικό" και το άλλο μισό "λαϊκή δημοκρατία" ή αλλιώς είναι οι αντάρτες, που αν σε πιάσουν "γεια σας". Τα παιδιά αυτά, ένα έχουν όνειρο, ούτε να γίνουν πάμπλουτοι, ούτε τίποτα άλλο, πέρα από το να σπουδάσουν.
Οι περισσότεροι επίσκοποι στο Κογκό, είναι κογκολέζοι, που σπούδασαν στην Ελλάδα. Ξέρεις όταν έρχονται εδώ αυτοί οι άνθρωποι, νομίζουν πως ήρθαν στην Νέα Υόρκη. Τόσο ψηλά μας έχουν σαν πολιτισμός και σαν χώρα. Έτσι έφτιαξαν ορθόδοξο πανεπιστήμιο και τα παιδιά φοιτούν. Υπάρχει μάλιστα η δυνατότητα, μέσα προγραμμάτων, να σπουδάσουν σε κάποια χώρα της Ευρώπης, όπως στην Ελλάδα ή στην Γαλλία, μιας και μιλάνε γαλλικά (ως μια από τις επίσημες γλώσσες του Κογκό).
Αν δεις πως ζουν, θα δεις τι θα πει φτώχεια, καλύτερα περνάνε στην Βραζιλία. Αυτό όμως δεν τους πτοεί. Προσπαθούν για την ζωή τους και κάποιοι τα έχουν καταφέρει. Κάποιοι έμαθαν και ελληνικά και διαβάζουν αρχαία κείμενα. Είναι φανταστική η επιμονή και η υπομονή αυτών των ανθρώπων. Ας μην μιλήσω για οικογένειες, ό,τι ναναι. Μόνο αν θέλεις κάτι, το καταφέρνεις.
Συγκριτικά όμως με την πλειοψηφία, τα παραδείγματα που ανέφερα όντως είναι εξαιρέσεις. Όμως η διαφορά είναι, ότι αν πέτυχε έστω και ένας άνθρωπος, που είχε διαλυμένη οικογένεια, ζούσε στους δρόμους κλπ. μπορούν και άλλοι. Μπορεί να σου ακούγεται απόλυτο αυτό και είναι, αλλά εμένα μου αρκούν αυτές οι εξαιρέσεις. Την πλειοψηφία την ξέρω, την ανέφερες και εσύ άλλωστε, όμως εγώ δεν μένω σε εκείνη. Εγώ θέλω να μένω στις εξαιρέσεις και ξέρεις και κάτι; Ο κόσμος φίλε μου δεν θα αλλάξει, ούτε βέβαια θα τον αλλάξω εγώ ή εσύ. Όμως μπορεί ο καθένας μας, με τις δικές του δυνάμεις, να αλλάξει τον τρόπο ζωής.
Ένα δηλαδή που είναι παχύσαρκος και έχω περάσει και από αυτή την κατάσταση, μπορεί να αλλάξει τρόπο ζωής, όπως το έχουν κάνει αρκετοί. Φίλε μου εν κατακλείδι, δεν είμαι ο άνθρωπος που θα κάτσω στο καναπέ μου και θα πω, ξέρεις κάτι, δεν θα αλλάξει αυτό που ζω, ας μείνω έτσι. Όχι! Αν θέλει κάποιος κάτι το καταφέρνει. Δεν νομίζω όλοι να ζήσαμε σε νορμάλ οικογένειες και σίγουρα στην Βραζιλία, δεν είναι επιλογή τους, η ποιότητα ζωής που ζουν, αλλά μπορεί μέσα από αυτά τα δυστυχισμένα παιδιά, ένα-δυο, μπορεί και περισσότερα, να προοδεύσουν, δεν λέω όλοι να γίνουν ποδοσφαιριστές, αλλά κάποιοι μπορεί να ακολουθήσουν ακαδημαϊκή καριέρα. Κανείς δεν είναι καταδικασμένος, να ζει σε μια συγκεκριμένη πορεία, μόνο και μόνο, επειδή έτυχε να ζει έτσι.
Ναρκομανής μπορεί εύκολα να γίνει κάποιος είτε από καλή οικογένειά είτε κακή.. Όλα είναι στον άνθρωπο, κάποιος από καλή οικογένεια που λες μπορεί να έχει ελευθερία από τους γονείς αλλά όχι και καλές παρέες και μπλέκει όπως ακριβώς μπλέκουν και τα παιδιά από τα διαλυμένα σπίτια.
Εστάλη από RNE-L21 στο E-Psychology.gr Mobile App
Συμφωνώ. Συνήθως τις πιο διαλυμένες οικογένειες, τις έχουν εκείνοι που ζουν αρκετά άνετα.Quote:
Originally Posted by KARMA
Και είναι ότι χειρότερο για μια οικογένεια να ασχολούνται όλοι με αυτό το θέμα και να ντρέπεσαι να πεις στους άλλους πως αυτός ίσως είναι ο αδερφός σου σκέψου πως θα νιώθουν.. Για τα άλλα που είπες συμφωνώ.
Εστάλη από RNE-L21 στο E-Psychology.gr Mobile App