My story

Επισης δεν ξερω αν υπαρχει ηδη στο φορουμ θεματα σχετικα με την ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΣΗ, ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΗΛΙΑ.
Γιατι καποιοι συναθρωποι μας θελουν να μας βλεπουν ολους ιδιους?
Διακρινετε στην κοινωνια μια συγχυση? Ειστε παρατηρητες?
Γιατι δεν λενε στον κοσμο οτι καθενας απο εμας ειναι μοναδικος και διαφορετικος.?
Φευγω απο το προσωπικο μου προβλημα και διευρυνω αυτα τα ερωτηματα .
Πολλοι ψυχολογοι συμβουλευουν λαθος. Ελαχιστοι λενε \'\'να εισαι ο εαυτος σου\'\'.
Εσεις δεχεστε την διαφορετικοτητα στους αλλους?

antigoni κούκλα μου το μόνο που μπορείς να αλλάξεις είναι ο εαυτό σου , και δεν νομίζω ότι οι ψυχολόγοι δεν λένε να είσαι ο εαυτό σου ίσα ίσα , έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχουν γραφτεί εκατομμύρια σελίδες πάνω σε αυτό το θέμα :

Να τι βρήκα στο google μεσα σε 1 λεπτό αναζήτηση:

\'\'...Μικρός προσπαθούσα να αλλάξω τον κόσμο. Βλεποντας οτι δεν μπορω προσπαθησα να αλλαξω τη χωρα μου. Μετα προσπάθησα να αλλάξω την πόλη μου, μα δεν τα κατάφερα. Αργότερα ήθελα να αλλάξω την γειτονιά μου, μετά τους φίλους μου, την οικογένεια μου. Απέτυχα. Τέλος, καταφερα να αλλάξω τον εαυτό μου. Αλλα ήταν αργα... Και μια μέρα σκέφτηκα, άν απο την αρχη είχα αλλάξει τον εαυτό μου, θα είχα αλλάξειτην οικογένεια μου και τους φίλους μου και αυτοι τις δικιές του. Οι οικογένειες μας θα άλλαζαν τις γειτονίες τους, οι γειτονίες την περιοχή μας. Η περιοχή τις άλλες περιοχές και οι περιοχές όλες μαζί την πόλη. Η πόλη μου, τις άλλες πόλεις και οι άλλες πόλεις τη χώρα... και που ξέρεις ίσως η χώρα καταφερνε να αλλάξει τις άλλες χώρες, και κάποτε όλο τον κόσμο!!!!!!\'

Αγνωστος

Αντιγόνη, οι απαντήσεις που χρειάζεσαι ( στο θέμα σου αναφέρομαι ) είναι μέσα σου, απλά έχεις συσσωρεύσει τόσα «γιατί» που δεν σε αφήνουν να τις δεις…αν λοιπόν μετά από ένα γάμο ( ήτοι έχεις βρει την συντροφικότητα που χρειάζεσαι και έχεις καλύψει αυτό το κομμάτι σου ) και μετά από αρκετά χρόνια δυσκολεύεσαι τόσο να το διαχειριστείς, θα σου έλεγα να μιλήσεις για όλα αυτά με κάποιον ειδικό και το κυριότερο Αντιγόνη, να καταφέρεις να τον ακούσεις…δεν θα ναι μάγος φυσικά, αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε έναν τρίτο να μιλήσει εξ ονόματος των εσω μας… κι επειδή έχω προσωπική πείρα όσον αφορά την ψυχοθεραπεία, συμφωνώ με τον thessalo, θα ξαφνιαζόμουν πολύ αν υπήρχε κάποιος που σε εμποδίζει να είσαι ο εαυτός σου, σε θέτει απλά υπό νέες βάσεις κι ίσως αυτό αρχικά ξαφνιάζει και μας μπερδεύει σε κάποιο βαθμό, αλλά έχει λόγο και σίγουρα είναι σε σύμπνοια και όχι σε αντίφαση με τον εαυτό μας. Αν δεν κάνεις κάτι για όλα αυτά που νιώθεις ( γιατί δεν ξέρω κατά πόσο η απομάκρυνση θα σε βοηθήσει ουσιαστικά ενώ ζητάς απαντήσεις ), φοβάμαι ότι θα αναλώνεσαι σε διαρκείς απορίες και ερωτηματικά κι, όπως σου παν ήδη εδώ, έχεις χάσει αρκετό χρόνο και από την ζωή σου μα κυρίως από τον ψυχισμό σου…

Quote:

---

Originally posted by Thessalo

\'\'...Μικρός προσπαθούσα να αλλάξω τον κόσμο. Βλεποντας οτι δεν μπορω προσπαθησα να αλλαξω τη χωρα μου. Μετα προσπάθησα να αλλάξω την πόλη μου, μα δεν τα κατάφερα. Αργότερα ήθελα να αλλάξω την γειτονιά μου, μετά τους φίλους μου, την οικογένεια μου. Απέτυχα. Τέλος, καταφερα να αλλάξω τον εαυτό μου. Αλλα ήταν αργα... Και μια μέρα σκέφτηκα, άν απο την αρχη είχα αλλάξει τον εαυτό μου, θα είχα αλλάξειτην οικογένεια μου και τους φίλους μου και αυτοι τις δικιές του. Οι οικογένειες μας θα άλλαζαν τις γειτονίες τους, οι γειτονίες την περιοχή μας. Η περιοχή τις άλλες περιοχές και οι περιοχές όλες μαζί την πόλη. Η πόλη μου, τις άλλες πόλεις και οι άλλες πόλεις τη χώρα... και που ξέρεις ίσως η χώρα καταφερνε να αλλάξει τις άλλες χώρες, και κάποτε όλο τον κόσμο!!!!!!\'

Αγνωστος

---

χμμμ εγω παλι το μονο που καταφερα ειναι να αλλαζω καναλια στην τιβι, οποτε την πεταξα και αυτη και ησυχασα....

Quote:

---

Originally posted by antigoni
Weird πραγματι εκανες μια σωστη παρατηρηση οτι με κραταει κατι πισω. Αυτο το κατι ειναι ο αδελφος μου.
Η σχεση μου μαζι του ειναι καλη και διαφοροποιειται στο μεγιστο βαθμο απο το υπολοιπο σοι.
Θελω να εχω σχεσεις με τον αδελφο μου του εκανα προταση να μεινει μαζι μου και να φυγει απο το αρρωστημενο περιβαλλον.
Οταν ειμαστε μαζι περναμε μια χαρα.Κατεβαινει σπιτι μου και καθεται καποιες μερες οπου σε αυτο το διαστημα μου εκφραζει και τα παραπονα του, οτι οι δουλειες δεν πανε καλα, ο αλλος πανω δεν τον πληρωνει του κανει ελεγχο στην ζωη του π.χ με ποια κοπελα θα βγει, γενικως συμπεριφερονται και τον εχουν σαν δουλο,φυσικα με την ανεκτικοτητα του ιδιου,και αυτη η κατασταση ειναι πολλα χρονια δεν ειναι τωρινη. Ειναι αδελφος μου και τον αγαπαω ειναι φυσικο να οργιζομαι οταν βλεπω πως κακοπερναει.Ο ιδιος μου λεει οτι κανει υπομονη ελπιζει οτι θα λαβει μια επιχειρηση στο αμεσο μελλον.
Πως λοιπον εγω μπορω να συνδιασω την σχεση αυτη με τον αδελφο μου ανεπαφη με τους υπολοιπους?
Ο ιδιος ο αδελφος μου δειχνει να μην θελει η να μην μπορει να διαχειριστει την ζωη του τις σχεσεις του οταν οι αλλοι του κουμανταρουν την ζωη. Να σας πω και ενα αλλο παραδειγμα για να μου πειτε και σεις ρε παιδια τι ερμηνεια μπορειτε να δωσετε.
Παμε διακοπες 15 μερες με τον αδελφο μου την κοπελα του και γω με τον συντροφο μου,περασαμε φανταστικα οι 4.Ερχετε σπιτι μου καθεται 3- 4- 5- -10 μερες ολα τελεια περναμε ομορφα.
Μολις παει πανω στους αλλους η συμπεριφορα του αλλαζει εντελως. Δεν με παιρνει τηλεφωνο μπορει να περασουν και 8 μηνες και να μην εχουμε ανταλλαξει ενα γεια, συνηθως παντα εγω τον παιρνω τηλεφωνο ενω εκεινος δεν παιρνει. Εχω δοκιμασει πολλες φορες να μην τον παρω για να δω τι θα κανει και αδιαφορει σαν να μην υπαρχω. Υποψιαζομαι οτι ο μπαμπακης ειναι συνεχως διπλα του στην δουλεια και ο αδελφος μου δεν θελει να εναντιωθει απεναντι στον ΑΡΧΟΝΤΑ. Μπορει να του τα \'\'πριζουνε\'\' μετα και θελει να αποφυγει ολη αυτη την μουρμουρα. Εν μερει τον δικαιολογω, αν ειναι ετσι. Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι γιατι δεν παει εξω σε ενα οποιοδηποτε τηλεφωνο η να βρει μια δικαιολογια ωστε να επικοινωνησει με την αδελφη του.????
Με μια φιλη του μιλαει καθημερινα στο κινητο του πανω απο 10 φορες ποτε καλει εκεινος και ποτε εκεινη.
Εσεις βλεπετε λογικο την αδελφη του να μην σκεφτεται να την παρει ενα τηλεφωνο?
Μου περναει απο την σκεψη οτι εχει κανει καλυτερο τον μπαμπακη απο την αδελφη του. Και επειδη υπαρχει αυτη η κοντρα και η διαμαχη μεταξυ της μανας μου και του μπαμπακη οταν παει και αυτος πανω παιζει το παιχνιδι τους.
ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. δήλαδη δουλευει εμενα, η μας δουλευει ολους τα χω με ολους φαινομενικα καλα, δεν ξερω ειμαι μπερδεμενη. ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ?

---

\"Αυτό το κάτι είναι ο αδερφός μου\".
Ας δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Καλή μου Αντιγόνη, εχεις αναρωτηθεί, ποια είναι η σχέση μου με τον ΔΙΧΑΣΜΟ?
Ο διχασμός είναι πολύ καλός φίλος με την αμφιβολία και την υποταγή. Οταν αμφιβάλλω, παραπαίω, γίνομαι ευάλωτη/ επιρρεπής σε αυτό που μου λενε οι άλλοι οτι ισχυεί κι όχι στο ολοδικό μου, διαφορετικό ( που μπορεί να είναι και πιο λογικό), στην αλήθεια μου.
Θελω να σκεφτείς,
πόσες φορές αμφιταλαντεύτηκες.
Μήπως τελικά έχουν δίκιο?
Μηπως είμαι τρελή, αχάριστη?
Λες τελικά οντως να τα λένε απο ενδιαφέρον?
Μηπως αυτοί εχουν σωστό κι εγω τα βλέπω λάθος?
Επίσης, πόσες φορές σκέφτηκες.
Τελικά η μάνα μου τα ρωτάει αυτά απο ενδιαφέρον, απο καποιου είδους αγάπη, ή καθαρά απο κουτσομπολιό?
Τελικά τώρα το παίζει, υποκρίνεται, ή το εννοεί?
Και τέλος.... αυτά που λες για τον αδερφό σου.
Τελικά με δουλεύει ή είναι ειλικρινής μαζί μου?
Τελικά έχει όντως αισθηματα για μένα την αδερφή του ή απλα το συμφέρον του κοιτά να τα χει καλά με όλους?
Αυτό είναι ο διχασμός, σε όλο του το μεγαλείο.
Την απάντηση στα τόσα ερωτηματικά, δεν θα την πάρεις, απο έξω αλλά από μέσα σου.
Ολες οι απαντήσεις είναι μέσα σου, όπως λέει κι η Στέλα.
Θα δεις πιο καθαρά τα πράγματα, αν δουλέψεις με το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλούν.
Εισαι όντως λογικός άνθρωπος , και σίγουρα θα τα δεις όλα με μεγαλύτερη διαύγεια.
Αυτό που σε κρατά πίσω είναι, μέσα σε όλα τα άλλα, και η απορρία σου.
Προσπαθείς να καταλάβεις, να ερμηνευσεις, να συμπεράνεις παρατηρωντας τους ΑΛΛΟΥΣ.
Φύγε απο αυτό και κοιταξε βαθιά μέσα σου.
Μόνο με σενα μπορείς να δουλέψεις.
Το τι κάνει ο αδερφός σου με την ζωή του είναι δική του ευθύνη, όσο κι αν σε πονουν οι επιλογές του.
Το οτι μπορεί κι αυτός να διχάζεται αναμεσα σε σενα και τη μανα του, ή οτι μπορεί να δρα απο συμφέρον ή οτι είναι μπερδεμένος, είναι κατι που μόνο ο ίδιος το ξέρει κι εσυ μόνο να υποθέτεις μπορείς.
Ειμαι σιγουρη, οτι αν κανετε μια κουβεντα με τα χαρτια ανοιχτά και του εκφράσεις κάποια απο αυτά που σε απασχολούν και διογκώνονται μέσα στο κεφάλι σου, θα βρειτε μια ισορροπία μεταξύ σας, παρά το οτι αυτος τα εχει ακόμα πλακάκια μαζί τους.
Μιλάς για σύγκριση και ανταγωνισμό.
Καμιά φορά το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε μας επηρεάζει...
Αναρωτιέσαι αν ο αδερφός σου έχει κάνει καλύτερο τον μπαμπακι απο εσένα.
Αυτό δεν είναι σύγκριση?
Υπάρχουν λοιπόν, πράγματα που δεν μπορείς να δεις ακόμα καθαρά, επειδή πρεπει να κανεις καποια εσωτερική δουλειά με τον εαυτό και τα συναισθήματά σου.
Ενας ειδικός θα σε βοηθούσε να τα ξεδιαλύνεις πολύ πιο γρήγορα.
Κορίτσι μου,
καλη σου επιτυχία,
είσαι αγωνίστρια και θα την βρεις την ακρη.

Μεχρι τώρα επιβίωσες και πάλεψες ( με όλα τη δύναμη και τη θεληση που σε χαρακτηρίζει) με όπλο την λογική σου, απο εδω και στο εξής, για να πετάξεις μακριά, να ελευθερωθείς και να είσαι όλο και πιο ευτυχής ίσως θα πρεπει να δουλεψεις με παγωμενα και αραχνιασμένα συναισθήματα.
ΘΥΜΟ
ΠΟΝΟ
ΘΛΙΨΗ( και άλλα, θετικά συναισθήματα)
όλα αυτα που καποτε, παλιοτερα, ισως σε διελυαν,
τωρα, ισως σε οδηγησουν στην ολοδική σου ελευθερία και ευτυχία.
Εμπιστεύσου αυτο το εσωτερικό κάλεσμα και ανοιξου αργα ργα στα πιο βαθια σου συναισθηματα.
Αυτα ευθυνονται για την σωματική υπερένταση.
Αυτά ευθύνονται για το να αγκιστρώνεται κανείς κάπου, και για πολλά ακόμα.
Οσο λογικός κι αν είναι κανείς, η λογική του αλλοιώνεται/στρεβλώνεται όταν \"κολυμπά\" μέσα στη λίμνη των συναισθημάτων.
Αυτά έχουν τη δική τους λογική.
Κι ο καθένας , αν θελει , πρεπει να την ανακαλυψει.