Για γελια και για κλαματα!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Lina_kik

Κι εμένα σε αυτό με βοήθησε το forum! Κατάλαβα ότι όχι απλά δεν είμαι η μόνη που τα βιώνει όλα αυτά..αλλα ότι υπάρχουμε πάρα πολλοί εκεί έξω! Όταν έρχεσαι πρώτη φορά αντιμέτωπος παθαίνεις τεράστιο σοκ..αδυνατείς να πιστέψεις ότι το άγχος ευθύνεται για όλο αυτό το ξέσπασμα που γίνεται στον οργανισμό..συμφωνω απόλυτα ότι οι ρυθμοί της ζωής, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό..οποτε ας το πάρουμε σαν καμπανάκι που μας χτύπησε το σώμα μας να μειώσουμε ταχύτητα και να το πάμε πιο χαλαρά! Πιστεύω πως όλα σε αυτή τη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο..κατι καλό θα βγει από αυτήν την ιστορία..για τον καθένα από εμάς! Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε..κι είτε μόνοι, αν μπορούμε...είτε με βοήθεια (ειδικου ή και αγωγής για λίγο) να μάθουμε να το διαχειριζομαστε και να αποκτήσουμε θετικοτερη σκέψη! Έως τότε..μπορουμε να ανταλλάσουμε τις τρελες των ψυχοσωματικων μας εδώ! Έτσι για παρηγοριά!

---

Θα έχω να σου λέω για μια ζωή για ψυχοσωματικά, ζαλάδες και ίλιγγοι που λες με τίποτα δεν είναι από το άγχος, τρέμουλο σχεδόν σε όλο το σώμα, μυϊκές συσπάσεις, αστάθεια, ατονία, κούραση με το που σηκώνομαι από το κρεβάτι, φυσικά μαζί με άγχος από το πουθενά και χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις και να 'σου μετά οι κρίσεις πανικού και δώστου ανασούλες και να λες τίποτα δεν είναι θα περάσει. χα χα. Έχω πάρει διδακτορικό όλα αυτά τα χρόνια στα ψυχοσωματικά.

Quote:

---

Originally Posted by Demi71

Ναι Δημητριε ο τροπος σκεψης το ειπες και μόνος σου . Εγω πάντως δεν μπορώ να εξηγήσω πως μου δημιουργήθηκε αυτή η φοβία για το θάνατο, υποψιάζομαι σίγουρα ότι συνέβη στη μικρή ηλικία ,απο κάποιο γεγονός , το οποίο όσο και να ανατρέξω δεν μπορώ καλά να θυμηθώ, μόνο υποψίες έχω ... Επίσης αυτο που με τρομάζει είναι τι υπάρχει μετά θάνατο ? το απόλυτα τίποτα? Δεν πιστεύω σε άλλη ζωή και αυτό δεν με βοηθά καθόλου στις υπαρξιακές μου αναζητήσεις .... Επίσης δυο χρόνια τώρα βίωσα το καρκίνο της μαμάς μου που ηταν ο αγαπημενος μου άνθρωπος , εχω και την οικογενεια μου σαφως αλλα δεν τη διαχώριζα ,ηταν κι αυτη μέλος της!! Τις τελευταίες δε εικοσι μέρες πέρασε τόσα η μανούλα μου κι εγω που την έβλεπα έτσι που δεν μπορώ να τα σβήσω από τη μνήμη μου..... Φεύγουν νέοι άνθρωποι , παιδιά ,δυστυχως πρεπει να συνειδητοποιησουμε οτι έτσι είναι η ζωή , οτι καποιοι θα φευγουν και καποιοι θα ερχονται ... Αυτο δεν με βοηθά ομως γιατί ασχετως των πολλων δυσκολιων που περνάω έχω συνηθίσει να ΖΩ ... Και τι δεν θα εδινα να εφερνα τη μαμά μου πίσω στη ζωή! Ήθελε τόσο να ζήσει!!!!!!!!!!! Μου λείπει τόσο.... Παιδια αν δεν έχτε βιώσιει απωλεια δεν μπορείτε να ξερετε πως είναι . Γι αυτο παρτε δύναμη χαρειτε τη ζωή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

---

Προσωπικά είμαι της άποψης πως υπάρχει περίπτωση σε κάποιους να είναι γενετικό και βιολογικό ζήτημα όλο αυτό. Στο είχα γράψει και σε άλλο topic, προσωπικά δεν είχα ούτε άσχημα παιδικά χρόνια, ούτε άσχημη ζωή, είχα μια αγχώδη διαταραχή από μικρός και το διαχειριζόμουν μέχρι τα 26 που μου έσκασε βαρβάτα και δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitrios85

Προσωπικά είμαι της άποψης πως υπάρχει περίπτωση σε κάποιους να είναι γενετικό και βιολογικό ζήτημα όλο αυτό. Στο είχα γράψει και σε άλλο topic, προσωπικά δεν είχα ούτε άσχημα παιδικά χρόνια, ούτε άσχημη ζωή, είχα μια αγχώδη διαταραχή από μικρός και το διαχειριζόμουν μέχρι τα 26 που μου έσκασε βαρβάτα και δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι.

---

Τι εννοείς όταν λες γενετικό και βιολογικό ζήτημα ? Ούτε εγώ είχα άσχημα παιδικά χρόνια..το αντίθετο μάλιστα!

Quote:

---

Originally Posted by Lina_kik

Τι εννοείς όταν λες γενετικό και βιολογικό ζήτημα ? Ούτε εγώ είχα άσχημα παιδικά χρόνια..το αντίθετο μάλιστα!

---

Να υπάρχει προδιάθεση να βγει δηλαδή η διαταραχή, να είναι στο dna.
Δυστυχώς στην οικογένεια μου και τα 2 αδέρφια της μητέρας μου έβγαλαν ανάλογα προβλήματα, είτε μικρότερης έκτασης είτε μεγαλύτερης όπως επίσης και ένας πρώτος ξάδερφος μου.
Ε δεν το θεωρώ τυχαίο προσωπικά.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitrios85

Να υπάρχει προδιάθεση να βγει δηλαδή η διαταραχή, να είναι στο dna.
Δυστυχώς στην οικογένεια μου και τα 2 αδέρφια της μητέρας μου έβγαλαν ανάλογα προβλήματα, είτε μικρότερης έκτασης είτε μεγαλύτερης όπως επίσης και ένας πρώτος ξάδερφος μου.
Ε δεν το θεωρώ τυχαίο προσωπικά.

---

Εννοείς τα ψυχοσωματικα και γενικά την αγχώδη διαταραχή? Αν ναι τότε βέβαια..κι εμένα τα ίδια ατονα της οικογένειας έχουν ψυχοσωματικα και πολλά γενικά λόγω άγχους..

Quote:

---

Originally Posted by Dimitrios85

Θα έχω να σου λέω για μια ζωή για ψυχοσωματικά, ζαλάδες και ίλιγγοι που λες με τίποτα δεν είναι από το άγχος, τρέμουλο σχεδόν σε όλο το σώμα, μυϊκές συσπάσεις, αστάθεια, ατονία, κούραση με το που σηκώνομαι από το κρεβάτι, φυσικά μαζί με άγχος από το πουθενά και χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις και να 'σου μετά οι κρίσεις πανικού και δώστου ανασούλες και να λες τίποτα δεν είναι θα περάσει. χα χα. Έχω πάρει διδακτορικό όλα αυτά τα χρόνια στα ψυχοσωματικά.

---

Τελικά το θέμα των μυικων συσπασεων είναι τοσο σύνηθες?? Πίστευα πως μόνο εγω το εχω..

Quote:

---

Originally Posted by Dimitrios85

Προσωπικά είμαι της άποψης πως υπάρχει περίπτωση σε κάποιους να είναι γενετικό και βιολογικό ζήτημα όλο αυτό. Στο είχα γράψει και σε άλλο topic, προσωπικά δεν είχα ούτε άσχημα παιδικά χρόνια, ούτε άσχημη ζωή, είχα μια αγχώδη διαταραχή από μικρός και το διαχειριζόμουν μέχρι τα 26 που μου έσκασε βαρβάτα και δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι.

---

Ναι Δημήτριε το ειχαμε ξανασυζητήσει και συμφωνω κι εγω μαζί σου οτι υπάρχει γενετικό υπόβαθρο αλλά πολλές φορές είναι και τα βιώματα , εγω νομίζω οτι ειναι συνδυασμός και των δυο , μπορει και να κανω λαθος

Quote:

---

Originally Posted by Lina_kik

Εννοείς τα ψυχοσωματικα και γενικά την αγχώδη διαταραχή? Αν ναι τότε βέβαια..κι εμένα τα ίδια ατονα της οικογένειας έχουν ψυχοσωματικα και πολλά γενικά λόγω άγχους..

---

Ναι αυτό εννοώ Λίνα. Χαίρομαι που δεν είμαι μόνος και σε αυτό από την μία, από την άλλη άντε να το ξεπεράσουμε!

Quote:

---

Originally Posted by Dimitrios85

Θα έχω να σου λέω για μια ζωή για ψυχοσωματικά, ζαλάδες και ίλιγγοι που λες με τίποτα δεν είναι από το άγχος, τρέμουλο σχεδόν σε όλο το σώμα, μυϊκές συσπάσεις, αστάθεια, ατονία, κούραση με το που σηκώνομαι από το κρεβάτι, φυσικά μαζί με άγχος από το πουθενά και χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις και να 'σου μετά οι κρίσεις πανικού και δώστου ανασούλες και να λες τίποτα δεν είναι θα περάσει. χα χα. Έχω πάρει διδακτορικό όλα αυτά τα χρόνια στα ψυχοσωματικά.

---

Με τους μυς του λαιμού, την κατάποση..? Το αίσθημα ότι κάτι σου έχει κολλήσει εκεί? Έχω μερικές μέρες και την αίσθηση καψίματος..με τον ωρλ που μίλησα μου είπε πως είναι νευροληπτικης φύσεως..κάτι τέτοιο..απο το άγχος δηλαδή..

Quote:

---

Originally Posted by Lina_kik

18 χρονών ήμουν όταν την έχασα..8 χρόνια έχουν περάσει..απίστευτη δύναμη βγήκε από μέσα μου για να το αντιμετωπίσω! Μέχρι τώρα νόμιζα ότι βγαίνει αβίαστα..τωρα καταλαβαίνω ότι κάτι πιεζοταν βαθια για να αντληθει αυτή η δύναμη...

---

Λίνα ήσουν όντως μικρή ,όντως θελει μεγαλη δύναμη ,η ζωή συνεχίζεται αλλα τα αγαπημενα μας πρόσωπα ,ποσο μάλλον η Μάνα θα μας λείπουν για όλη μας την υπόλοιπη ζωή

Quote:

---

Originally Posted by Vasomp

Πριν 8 χρόνια έχασα κ εγω τη δική μου μητέρα, νεοτατη επίσης, πράγμα το οποίο μου γέννησε πολλές φοβίες οπότε λίγο πολύ γνωρίζω κάποιες φορές την πηγή του κακού... Απλώς η ζωή προχωρα, συνεχίζεται καλώς η κακώς δεν έχεις άλλη επιλογή!! Μαθαίνεις να ζεις με αυτό κ μεσα από αυτή την αδυναμία σου τελικά πρέπει να βγεις πιο δυνατός για σενα κ για αυτούς που μένουν πίσω!!

---

Λυπάμαι πολύ, να την θυμασαι πάντα! Η απώλεια της μάνας είναι αναντικατάστατη αλλά οπως λες κι εσυ η ζωή προχωρά .

Quote:

---

Originally Posted by Lina_kik

Με τους μυς του λαιμού, την κατάποση..? Το αίσθημα ότι κάτι σου έχει κολλήσει εκεί? Έχω μερικές μέρες και την αίσθηση καψίματος..με τον ωρλ που μίλησα μου είπε πως είναι νευροληπτικης φύσεως..κάτι τέτοιο..απο το άγχος δηλαδή..

---

Λίνα αυτό δεν το έχω, με περνάς ένα στάδιο χα χα. Αλλά κατά 99% είναι κάποιο ψυχοσωματικό και αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitrios85

Λίνα αυτό δεν το έχω, με περνάς ένα στάδιο χα χα. Αλλά κατά 99% είναι κάποιο ψυχοσωματικό και αυτό.

---

Τώρα αγχώθηκα!

Quote:

---

Originally Posted by Lina_kik

Τώρα αγχώθηκα!

---

Περίεργο για εσένα να αγχώθηκες he he

Eγω το ένιωσα έντονα το καλοκαίρι!! Ότι καιγόταν ο λαιμός μου πως κάτι είχε σταθεί εκεί!

Quote:

---

Originally Posted by Vasomp

Eγω το ένιωσα έντονα το καλοκαίρι!! Ότι καιγόταν ο λαιμός μου πως κάτι είχε σταθεί εκεί!

---

Εμένα μεσα στην μέρα έρχεται και φεύγει..και είναι περίπου μια βδομάδα που μου παρουσιάστηκε σαν σύμπτωμα..

Παιδια συμπασχω, ακριβως τα ιδια και εγω. Μ εχει ξαναπιασει το κεφαλι. Εκοψα τα ζαναξ αποτομα, το ιδιο και την καφεινη και το αλκοολ. Απο τοτε που τα εκοψα με ενοχλει το κεφαλι. Λετε να ειναι ηπιο συνδρομο στερησης?