Αγαπάτε τους γονείς σας;

ευχαριστω για τα καλα σου λογια!

τελικα αυτη η ανιδιοτελης γονεϊκή αγαπη που μας μαθαινουν απο μικρα ειναι σπανιο φαινομενο! ειχα και μια φιλη που της εκαναν τον βιο αβίωτο οι γονεις της , την προσβαλλαν, την χρησιμοποιουσαν, την υποχρεωσαν να παντρευτει εναν πλουσιο για να μην τους ειναι "βαρος" ...και τελικα ξερεις τι εγινε? η κοπελα αρρωστησε απο επιθετικη μορφη καρκινου και μεσα σε 4 μηνες πεθανε(39 χρονων). και τωρα η μανα της γυρναει δεξια αριστερα και κλαιγεται , ποσο στεναχωριεται , ποσο μονη ειναι κτλ. κι εχω κι αλλη φιλη 40αρα , διαζευγμενη που με την δικαιολογια οτι της προσεχουν το παιδι οσο η τελευταια δουλευει, εισχωρουν συνεχεια στην ζωη της και της λενε οτι τους εχει ντροπιασει με τις επιλογες της. Η κοπελα ειναι ενδοκρινολογος πολυ πετυχημενη στον χωρο και ποιοτικος ανθρωπος.

Ολα αυτα τα παραθετω για να ενισχυσω το επιχειρημα μου:ριξε μαυρη πετρα !

Ανιδιοτελής αγάπη υπάρχει μόνο από τα παιδιά προς τους γονείς.
Κι εμένα, με το πρόσχημα ότι με βοηθούσαν με τα παιδιά τις ώρες που δούλευα, είχαν την απαίτηση να κάνουν κουμάντο στη ζωή μου: με ποιους βγαίνω, ποιους βλέπω, αν μιλάω με τον πρώην άντρα μου στο τηλέφωνο. Η μάνα μου έκανε σαν τρελή για να μην έχω επικοινωνία μαζί του, ειδικά από τότε που αυτός έφυγε στο εξωτερικό. Με έλεγε θύμα και βλάκα που τον αφήνω να με εκμεταλλεύεται. Και στα παιδιά μιλούσε με τον χειρότερο τρόπο για τον πατέρα τους, τόσο, που τα είχε στρέψει εναντίον του, αλλά και για εμένα που με αποκαλούσε ανεύθυνη κι ότι δεν είμαι ικανή να φροντίσω τον εαυτό μου, αλλά ούτε και εκείνα. ΄
Μια από τις στιγμές της αποκάλυψης, όπου κατάλαβα ότι τα πράγματα έχουν πάρει πολύ λάθος δρόμο κι ότι πρέπει να ξεκόψω άμεσα από δαύτους, ήταν όταν γύρισε το μικρό μου παιδί (8 ετών) και μου είπε (γιατί ήταν άδειο από φαγητό το κεσεδάκι της γάτας): "καλά ούτε φαγητό στη γάτα δεν μπορείς να βάλεις;"

Άρχισα τότε να υποψιάζομαι ότι τελικός τους στόχος ήταν να μου πάρουν τα παιδιά. Όσο ήμουν υπάκουη και καλή μαζί τους, θα με ανέχονταν, αλλά αν τολμούσα να διεκδικήσω το μέλλον το δικό μου και των παιδιών, φοβάμαι (λέω φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να είμαι σίγουρη), ότι θα με έβγαζαν τρελή και θα μου έπαιρναν και τα παιδιά. Τότε πραγματικά σάλταρα και ζήτησα βοήθεια από τον πρώην άντρα μου. Του εξήγησα τι συμβαίνει, του είπα ότι αυτοί έχουν βάλει στο μάτι και τα παιδιά μας και αποφασίσαμε να φύγουμε και να πάμε να τον βρούμε εκεί που είναι τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by Άλις

Του εξήγησα τι συμβαίνει, του είπα ότι αυτοί έχουν βάλει στο μάτι και τα παιδιά μας και αποφασίσαμε να φύγουμε και να πάμε να τον βρούμε εκεί που είναι τώρα.

---

Ένας ακόμα λόγος για να αναχωρήσεις, όχι απλά χωρίς την παραμικρή ενοχή, αλλά με μεγάλη ανακούφιση. Κι αν δε σου φτάνουν οι μαύρες πέτρες που θα ρίξεις πίσω σου, να σου δώσω μερικές που μου περίσεψαν. :D

Σ' ευχαριστώ Vox. Θα με τρέλαιναν στο τέλος, το πιστεύω, είχα αρχίσει να παραλογίζομαι. Τώρα (που έχω τέσσερις μήνες να μιλήσω στη μάνα μου και λέω κάποια τυπικά πράγματα με τον πατριό μου μόνο σε σχέση με τα παιδιά και τίποτα άλλο), έχω αρχίσει να νιώθω καλύτερα. Αλλά απολύτως απελευθερωμένη θα είμαι μόνο όταν φύγω τελείως από τη χώρα.

σου ευχομαι με ολη μου την καρδια το καλυτερο! να ξαναγραψεις στο forum οταν φτιαξουν τα πραγματα να μας ενημερωσεις!

Ναι, teatree, θα κοιτάξω να σας γράφω κι από εκεί, αλλά έχω χρόνο ακόμα μέχρι να φύγω. Φεύγω τον Αύγουστο