για ποια πνευματικη περιποιηση μιλας?
εσυ που καθεσαι και κρινεις τι φοραει ο αλλος και ποσα κιλα εχειι
το χωρις τριχες ειναι εκτος συστηματος ή εντος ? γιατι φυσιολογικα εχουμε τριχες οι ανθρωποι αντρες γυναικες
Printable View
για ποια πνευματικη περιποιηση μιλας?
εσυ που καθεσαι και κρινεις τι φοραει ο αλλος και ποσα κιλα εχειι
το χωρις τριχες ειναι εκτος συστηματος ή εντος ? γιατι φυσιολογικα εχουμε τριχες οι ανθρωποι αντρες γυναικες
Το πνευματική περιποίηση το είπα για όλους με πρώτο εμένα φίλε μου :)Quote:
Originally Posted by Shakti
Δηλαδή πάμε γυμναστήρια και καλοπισμους αλλά ένα βιβλίο να διαβάσουμε για τον πνευματικό μας κόσμο, δυσκολευόμαστε, αυτό λέω, στατιστικά πάντα φυσικά.
Όχι δεν κρίνω κανέναν, ούτε τι φοράει ούτε πόσα κιλά είναι, εγώ απλά λεω τι μου αρέσει να έχει η σύντροφος μου :) και λατέρνα να είναι μια κοπέλα , δεν την κρίνω , έχω δικαίωμα όμως να μη μου αρέσει ;)
Επίσης μου αρέσουν οι πολύ αδύνατες, δε σημαίνει ότι κρίνω αυτές που δεν είναι .
Σχετικά με τις τρίχες , δεν είπα ότι θέλω να είναι όπως γεννήθηκε, είπα δε μαρεσουν τα πολλά έξτρα και πάλι δε κρίνω αυτές που τα κάνουν ,απλά εμένα δε μου αρέσει. Δε νομίζω ότι είναι κακο. Γούστα είναι αυτά.
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
ενταξει φιλε μου ολα καλα
Θα ήθελες να μας πεις Jason τον λόγο για τον οποίο ψάχνεις γυναικεία συντροφιά;Θέλω να πω, πιστεύεις ότι είσαι έτοιμος να κάνεις σχέση; Ή απλώς θέλεις να σπάσεις την μονοτονία της "μοναξιάς" σου; Για να σε "καταλάβει" , να σε "ακούσει" ένας άνθρωπος αρχικά δεν είναι απαραίτητο να έχει παρόμοιες εμπειρίες με τις δικές σου. Αυτό που χρειάζεται, είναι να είσαι εσύ έτοιμος και διαθέσιμος να ανοιχτείς σε έναν άλλο άνθρωπό και να δείξεις τον αυθεντικό σου εαυτό. Και από την άλλη, πρέπει και ο άλλος να είναι ανοιχτός σε αυτή την συνάντηση. Όσο για την ηλικία, μια χαρά είναι τα 30 για να γνωρίσεις πραγματικά τον έρωτα. Απαιτεί μια ωριμότητα άλλωστε.
Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον το πόσα πολλά παρακλάδια διαφορετικών θεμάτων ξεκινά ένα κείμενο περί συναισθηματικών τραυμάτων και αναζήτησης του άλλου μισού. Από τη μόδα και τα πρότυπα ομορφιάς μέχρι την εξελικτική ψυχολογία και τον... Τζένγκις Χαν! :)
Δώσατε αρκετή τροφή για σκέψη. Θα επικεντρωθώ σε συγκεκριμένα σημεία. Μου αρέσουν πολύ οι συζητήσεις που αφορούν κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις, οπότε και η απάντησή μου θα είναι λίγο μακροσκελής.
giorgos panou: Το να είσαι τόσο ευαίσθητος σε σημείο που να καταλήγεις ή να δείχνεις συναισθηματικά ευάλωτος "φοβίζει", έχεις δίκιο σε αυτό. Σε κάνει να δείχνεις ασταθής, αναξιόπιστος, αδύναμος απέναντι σε άλλους που εκπέμπουν αυτοπεποίθηση, ασφάλεια και εξασφάλιση. Αλλά ξέρεις κάτι; Στην τελική... παράλογο είναι; Αν πω σε μία κοπέλα από το πρώτο ραντεβού ότι είμαι καταθλιπτικός, αγχώδης και επηρεασμένος από τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, ποιές οι πιθανότητες να δει πίσω από αυτά, ειδικά εάν δεν έχει βιώσει τις ίδιες δυσκολίες; Θέλει αρκετή προσπάθεια για να δουλέψουμε πρώτα τα θετικά στοιχεία μας, ώστε τα όποια αρνητικά να μετατρέπονται στο αλατοπίπερο της σχέσης (πόσο βαρετή θα ήταν μια σχέση χωρίς προκλήσεις;) και στην τελική σε παράσημα από μάχες που δώσαμε ή δίνουμε καθημερινά και από τις οποίες βγαίνουμε νικητές.
V for Vendetta: Σε ευχαριστώ για τη συμβουλή και για την υπενθύμιση ότι δεν μας πήραν και τα χρόνια! Όπως λένε, στην εποχή μας τα 50 είναι τα νέα 30, οπότε τα 30 είναι τα νέα... 20;
Το ερώτημα του τι ρόλο παίζει για μένα η γυναικεία συντροφιά μου είναι λίγο δύσκολο να το απαντήσω, διότι σε μεγάλο βαθμό είναι ρητορικό. Θα ρωτούσες ποτέ κάποιον γιατί ψάχνει φαγητό να φάει, ή γιατί αφιερώνει, για παράδειγμα, 12 ώρες την ημέρα στο να παίζει κιθάρα; Όλα αυτά, και οι σχέσεις, αποτελούν ανάγκες. Φυσικά δεν τις συναντάς στον ίδιο βαθμό και ένταση σε όλους τους ανθρώπους. Έχω γνωρίσει άτομα που δεν έχουν και δεν φαίνεται να σκοπεύουν ποτέ να βρουν το άλλο τους μισό, χωρίς όμως αυτό να τους απασχολεί παρά ελάχιστα. Καλώς ή κακώς, εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς. Το αν ισχύει ότι θέλω μια γυναίκα στη ζωή μου επειδή αισθάνομαι μοναξιά ή αν ισχύει το αντίθετο, ότι δηλαδή αισθάνομαι μοναξιά λόγω του ότι λείπει μια γυναίκα από τη ζωή μου, είναι ενδιαφέρον μεν ερώτημα αλλά όποια και να είναι η απάντηση δεν συνεπάγεται ότι η αγάπη και αφοσίωσή μου απέναντι στο άλλο μου μισό ετεροκαθορίζεται από το πόσο ενδιαφέρουσα ή μη είναι γενικότερα η ζωή μου.
Eagle guy: Αντιλαμβάνομαι ότι υιοθετείς μια διχοτομική λογική, η οποία χωρίζει τις ανάγκες του ανθρώπου σε "ζωικές-κατώτερες" και "πνευματικές-ανώτερες", δαιμονοποιώντας τις πρώτες ως ανήθικες και εξωραΐζοντας τις δεύτερες ως ηθικές. Το δίχως άλλο, η άποψή σου δεν εκφράζει μια μικρή μειοψηφία, καθώς πέρα από τους προφανείς παραλληλισμούς με την ηθική των αβραμικών και ορισμένων ανατολίτικων θρησκειών, ακόμα και συγκεκριμένες αρχαιοελληνικές σχολές σκέψης έχουν "αγκαλιάσει" τη συγκεκριμένη κοσμοθεωρία. Ενδεικτικά, θα αναφέρω ως ακραίο παράδειγμα τους γνωστικιστές, οι οποίοι πίστευαν ότι ο "υλικός" κόσμος είναι δημιούργημα ενός κατώτερου, κακού θεού, και όχι του Υπέρτατου Όντος. Επίτρεψέ μου να διαφωνήσω, με κάθε σεβασμό στην αντίθετη άποψη καθώς, στο τέλος της ημέρας και όπως πολύ παραστατικά περιέγραψε και ο Καζαντζάκης, "Είμαστε σκουληκάκια μικρά μικρά, απάνω σ' ένα φυλλαράκι γιγάντιου δέντρου".
Δεν έχω να απομυθοποιήσω κάτι, διότι δεν αντιμετωπίζω τον έρωτα ως κάτι το μυστικιστικό που είναι έξω από το φυσικό κόσμο. Το τι ενεργοποιεί τη σεξουαλική ή ρομαντική μας διάθεση μπορεί να μην είναι στο χέρι μας, αλλά το ότι δεν επιλέγουμε ποιον/α θα ερωτευθούμε με "ηθικά" κριτήρια (ό,τι και αν σημαίνει αυτό) δεν σημαίνει ότι δεν παίζει ρόλο η ηθική στη μετέπειτα πορεία μιας σχέσης. Στο παράδειγμά σου, έστω το ότι δύο γυναίκες αναζητούν το κυρίαρχο αρσενικό. Αυτό δεν τις καθιστά όμοιες στο πως θα ζήσουν τη σχέση τους με αυτό, όταν και εάν το βρουν. Έστω ότι δύο άντρες αναζητούν μια ωραία γυναίκα. Αυτό δεν τους καθιστά ομοίους στο πως θα ζήσουν τη σχέση τους με αυτή, όταν και εάν τη βρουν. Η ηθική αποκτά σημασία μετά την έλξη, όταν αρχίζει η διαπροσωπική επικοινωνία και αυτή καθ'αυτή η σχέση.
Στην τελική, ίσως το δείγμα σου να είναι διαφορετικό από το δικό μου, αλλά στην πραγματική ζωή δεν βλέπω να ισχύει σε τέτοιο βαθμό όσο ισχυρίζεσαι το κλασσικό μοντέλο "κυρίαρχο αρσενικό - καραγκομενάρες γυναίκες". Περισσότερο σημαντικό ρόλο αντιλαμβάνομαι ότι παίζουν η αυτοπεποίθηση, η αυτοεκτίμηση και η εξωστρέφεια.
Από εκεί και πέρα, ως προς τους μηχανισμούς που καθορίζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, από τα λίγα που πιστεύω ότι έχω καταλάβει, πέρα από το βιολογικό υπόστρωμα, τρία ακόμα πράγματα επηρεάζουν ως επί το πλείστον τις ερωτικές σχέσεις. Το βιοτικό επίπεδο, η αναλογία αντρών-γυναικών και οι προκαταλήψεις.
Ήταν απόλυτα ηθικό κριτήριο το να προτιμά μια γυναίκα στην εποχή των σπηλαίων το δυνατότερο αρσενικό, που θα βοηθούσε τα παιδιά τους να επιβιώσουν. Ήταν απόλυτα ηθικό κριτήριο να διαλέγει ένας άντρας τις νεαρότερες (άρα και, ως ένα βαθμό, ωραιότερες), ως πιο γόνιμες. Στην εποχή μας, αντίστοιχα, ισχύουν άλλα πράγματα και άλλες προτεραιότητες. Ο καθένας ψάχνει να βρει αυτό που τον συμπληρώνει ως προς τις ανάγκες του. Και πάντα παίζουν ρόλο οι κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες. Για παράδειγμα, πότε πιστεύεις ότι μια γυναίκα θα θεωρεί "κυρίαρχα" στοιχεία σε ένα αρσενικό τον πλούτο και τις σεξουαλικές εμπειρίες, παρά για παράδειγμα τη συναισθηματική δοτικότητα; Όταν δεν ξέρει τι θα τις ξημερώσει ή όταν είναι ένας επαγγελματικά και οικονομικά ανεξάρτητος άνθρωπος, οπότε και έχει περισσότερο ανάγκη από κάποιον που στην τελική θα κάτσει να πλύνει και κανένα πιάτο ή να αφιερώσει μεγάλο μέρος του χρόνου του στην ανατροφή του παιδιού;
Όσο οι κοινωνίες μπορούν και λύνουν τα βιοποριστικά τους προβλήματα, τόσο η σεξουαλικότητα και ο έρωτας θα αποκτούν λιγότερη σχέση με αυτά.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι ο μηχανισμός καταμερισμού των αγαθών που βασίζεται στην προσφορά και τη ζήτηση, η ελεύθερη αγορά, αποτελεί ταυτόχρονα και μηχανισμός παραγωγής μιας κυρίαρχης κουλτούρας στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Είναι πολύ λογικό αν το καλοσκεφτείς. Όταν υπάρχει υπερπληθώρα υποψηφίων συντρόφων ("plenty of fish" που θα λέγανε και τα σχετικά εγχειρίδια...), κάπως πρέπει να φιλτράρεις τις επιλογές σου.
Θα το ποσοτικοποιήσω: όταν υπάρχουν δέκα γυναίκες για κάθε δύο άντρες, είναι απόλυτα αποδεκτό και θεμιτό να πάνε και να την πέσουν "στην ψύχρα" σε όποια τους αρέσει. Καμιά δεν θα τους πει λιγούρηδες, καμιά δεν θα το θεωρήσει ανήθικο. Διότι τους έχουν ανάγκη. Δεν θα κοιτάξουν το πορτοφόλι τους, δεν θα ψάξουν το ιστορικό τους σε κατακτήσεις.
Έστω τώρα ότι συμβαίνει το αντίστροφο: υπάρχουν δύο γυναίκες για κάθε δέκα άντρες. Στην περίπτωση αυτή, οι αποδεκτοί διαπροσωπικοί κανόνες αλλάζουν. Αυτοί που θα τις προσεγγίσουν άμεσα, που θα την "πέσουν στην ψύχρα", θεωρούνται λιγούρηδες, ανήθικοι και αναξιόλογοι. Γιατί; Διότι ο κάθε "πέφτουλας" θα είναι ένας ανάμεσα στους χίλιους που θα κάνουν το ίδιο. Έτσι, όχι μόνο αυτή η συμπεριφορά θα πρέπει να αποθαρρύνεται, ώστε να μην κάνουν ουρά έξω από την πόρτα τους οι επίδοξοι μνηστήρες, αλλά και τα κριτήρια επιλογής γίνονται ολοένα και αυστηρότερα. Με άλλα λόγια, ο πήχης ανεβαίνει...
Θα αντιπαραβάλω τα παραπάνω παραδείγματα με το τι ισχύει στα διάφορα σάιτ γνωριμιών. Αν χαζέψεις διάφορα άρθρα που αναλύουν τα dating applications, θα δεις ότι δίνουν μεγάλη αξία όχι μόνο στο καλά δομημένο προφίλ και τις κατάλληλες φωτογραφίες, αλλά και στη λεγόμενη "πρώτη ατάκα" (opening line). Το να πεις ένα απλό "Hi" σε μια κοπέλα ισοδυναμεί με "You are not even trying" τεμπέλικη νοοτροπία. Τι αναλογία αντρών - γυναικών έχουν τέτοια σάιτ και τέτοιες εφαρμογές; Αν οι εγγεγραμμένοι και ενεργοί άντρες χρήστες ήταν πολύ λιγότεροι από τις γυναίκες, πιστεύεις ότι όλα αυτά θα είχαν καμιά σημασία; Θα εξακολουθούσε να θεωρείται αυτονόητο πως οι άντρες οφείλουν να κάνουν την πρώτη κίνηση;
Τέλος, όσες ιδέες έχουν κληρονομηθεί από τις προηγούμενες γενιές και τις δεχόμαστε άκριτα χωρίς να ερευνούμε αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, επηρεάζουν αναπόφευκτα τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Για παράδειγμα, πότε πιστεύεις ότι μια γυναίκα είναι πιο δεκτική στο να ρισκάρει σχέση με άτομα που ενδεχομένως δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα του ιδανικού συντρόφου, αλλά παρ' όλα αυτά της έχουν κινήσει συγκεκριμένα γνωρίσματά τους το ενδιαφέρον; Όταν θεωρείται ηθικό και επιθυμητό να απολαμβάνει τον έρωτα και τη σεξουαλικότητά της, ακόμα και αν αυτό σημαίνει συχνή εναλλαγή συντρόφων, ή όταν κάθε νέα σχέση προσθέτει ένα ακόμα βαρίδι στην πλάστιγγα που θα τη γείρει τελικά προς το χαρακτηρισμό "τσούλα";
@Jason IV
Φυσικά και σου λείπει και ναι πρέπει να δράσεις για να βρεις, είναι πιο ωραία όταν έχεις ταίρι (ταιριαστό).
Θα επαναλάβω ... είσαι ιδιαίτερος άνθρωπος οπότε είναι πιο δύσκολο να βρεις κάποια που σου ταιριάζει.
To the point…
Προτείνω:
- άσε να λένε οι επικριτικοί (δύσκολο γιατί είσαι ευγενής και ευαίσθητος) εσύ δράσε, μη σε αναγκάσουν σε απραξία τα αδιάκριτα βλέμματα.
- Είσαι Θεσσαλονίκη, μεγάλη πόλη, πολλές επιλογές στην αναζήτηση για κατάλληλο ταίρι, ωστόσο μελέτησε καλά τα στέκια, σκέψου σε ποια στέκια ή περιοχές θα ήταν το ταίρι σου (αυτό που αναζητείς)
- Παρέες έχεις που ενστερνίζονται τις επιλογές σου? Τουλάχιστον όσον αφορά που θα βγείτε
- Είμαι σίγουρος ότι κρύβεις, ίσως και άθελά σου, τόσο το τι «προσφέρεις» όσο και το τι ζητάς, δυσκολεύει αυτό όμως το να γίνεις αντιληπτός από μία κοπέλα που ψάχνει την ποιότητα που προσφέρεις και συνυπολόγισε σε αυτό ότι κιαυτή θα έχει απογοητευτεί από αυτούς που της έρχονται και δε τους γουστάρει, αρά πιθανόν να είναι κλειστή σα χαρακτήρας.
Λες συντροφιά που να τον καταλαβαίνει, εγώ θα έλεγα συντροφιά που να ταιριάζετε. Πχ κάποτε έλεγα αυτό που λες κι εσύ, μια να με καταλαβαίνει, τελικά έτυχε τότε και βρήκα μια που δε με καταλάβαινε (έξυπνο κορίτσι όμως) ΑΛΛΑ ήταν ΠΟΛΥ καλή κοπέλα, μου έβγαζε κάτι απίθανο, που δεν είχε σημασία το «καταλαβαίνειν», της τα εξηγούσα … μετά καταλάβαινε :) , με αυτό θέλω να πω, το να βρεις κάποια να ταιριάζετε δε σημαίνει ότι πρέπει να καταλαβαίνει από πριν, μπορεί να διδαχθεί. Αν αισθάνεσαι εσύ καλά με μια κοπέλα, αν σου βγάζει ωραίο συναίσθημα, σε κάνει να αισθάνεσαι ολόκληρος … είναι το ταίρι σου. Εννοώ μήπως το ψειρίζεις πολύ το θέμα? Μήπως να δώσεις ευκαιρία σε κάποια που δεν είναι ιδανική ορθολογικά αλλά σε κάνει να αισθάνεσαι κάτι?
Υ.Γ. (προσοχή: ακολουθεί εξευτελισμός συζήτησης) Θα με κάνεις να έρθω Θεσσαλονίκη να πάμε για γκόμενες σε κουλτουρo - κατάσταση μπαρ … και είναι η αδυναμία μου :P
Γιώργο για να είμαι ειλικρινής εδώ και καιρό δεν κάνω κάποια προσπάθεια ως προς αυτή την κατεύθυνση. Ενώ καταλαβαίνω απόλυτα ότι δεν θα έρθει κάποια ουρανοκατέβατη, εντούτοις αισθάνομαι ότι δεν έχω καθόλου "ενέργεια"... σαν να μου έχουν αδειάσει οι μπαταρίες και να μην μπορώ να κάνω πράγματα που θα με βοηθήσουν ως προς αυτή την επιθυμία μου. Κάτι το πολυάσχολο πρόγραμμά μου, κάτι το άγχος και η απογοήτευση λόγω έλλειψης εμπειριών, κάτι η μελαγχολική και κλειστού χαρακτήρα φύση μου, κάτι η κατάθλιψη που μια έρχεται μια φεύγει... να δω αν θα μπορέσω να κάνω κάτι για να με ξεκολλήσω.
Live coaching φάση; Αν τηλεφωνήσω μέσα στα 10 πρώτα λεπτά τι κερδίζω;! :-PQuote:
Originally Posted by Georgewww
Πάντως Jason υπάρχουν στο φόρουμ πολλές κοπέλες από Θεσσαλονίκη που δε δίνουν τόση σημασία στις "εμπειρίες", αν θες απλά ψάξε σε παλαιότερα ποστς του φόρουμ και θα βρεις!
Τι εννοείς υπαρχουν κοπελες που ν ψάχνονται εδώ στο φορουμ φιλε;;Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Δε λέω ότι ψάχνονται, καμία δε μου έχει πει κάτι τέτοιο! Λέω ότι μπορεί να ενδιαφέρονται και μένουν Θεσσαλονίκη. Δεν είμαι σίγουρος καν αν μπαίνει πλέον στο φόρουμ κάποια από αυτές, αλλά θεωρώ ότι οι συγκεκριμένες θα δώσουν ευκαιρία και σε κάποιον "άπειρο".