Σκεψεις εν ωρα κρισης...

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Μια φορά ήταν ένα κοριτσάκι.Πολύ μικρό αλλά μπορουσε να δει,καταλάβαινε.
Αυτές τις ώρες έμπαιναν κουρτίνες στα μάτια της κ δεν έβλεπε.
Οι κουρτίνες συνήθισαν κ κόλησαν πάνω της.Το κοριτσάκι μεγάλωσε έγινε γυναίκα.Αγωνιζόταν να τις βγάλει μα αυτές έκει...το\'χαν πάρει μανιάτικο...οχι,οχι,οχι.τελε ία κ παύλα.
Μια μέρα εκανε κακοκαιρία.Κεραυνοί,αστραπ ες,χαλάζι.Είχε μπουκώσει απ΄τα σύννεφα η ψυχή κ είπε να ξεσπάσει.Δυνατος ανεμοστρόβυλλος κούνησε τις κουρτίνες.
Οι κουρτίνες φοβήθηκαν.Είχαν δώσει όρκο να προστατεύουν το μικρό κοριτσάκι για πάντα.
κουρτίνες:Ότι κ αν κάνουμε ένα με το σώμα δε θα γίνουμε ποτέ,μερικοί ανεμοστρόβυλλοι ακόμα και...τέλος!τέλος??????τι τέλος?????Μη λέτε τέλος!!!!!!Δε μπορεί να υπάρξει τέλος!!!!!Αν δει το κοριτσάκι,δε θα ζήσει!!!!!
ψυχή:πάρτε το χαμπάρι το κοριτσάκι έγινε γυναίκα.Μπορεί να ζήσει κ ας πονέσει!Αφήστε το να δει.Αφήστε το επιτέλους να δει τον εαυτό του γυμνό στους καθρέφτες!!!!!!!!!!

Καθρέφτες???????????????
Μα εκείνη τη μέρα είχε παντού καθρέφτες!!!!!!!!!!!!!!!

---

Η γυναίκα ακροβατεί μέσα μου, επικίνδυνα...
Κάποτε, σταδιακά, για το καλό μου, με έπεισα.
Στην ψεύτικη αλήθεια... ήταν ο μόνος δρόμος, ο μόνος τρόπος.

Έπιασα έναν άνθρωπο απο το χέρι - ήταν ασήκωτη η μοναξιά.
Ο δρόμος, ήταν ακάνθινος και ο καιρός θολός, με μεγάλα αδιόρατα σύννεφα...

Ο δρόμος είναι όλο ροδοπέταλα!
Ο ήλιος μου ζεσταίνει τα μάτια!
Ελεγα μέσα μου ξανά και ξανά και συνέχιζα να κρατώ την σημαδούρα μου απ το χέρι
- χανόμουν, ευκολα...

Μια μέρα το ΠΙΣΤΕΨΑ.... δεν ένιωθα πια τη βροχή... είχα σταματήσει να νιώθω,
και το χάος, που δημιουργήθηκε, φοβόμουν να το κοιτάξω κατάματα...
Συνέχισα να βαδίζω σαν κάποια ξένη μέσα στην ψεύτικη αλήθεια μου.

Νόμιζα, οτι είχα την σημαδούρα, οτι ήξερα που ήμουν, μα ήμουν περισσότερο απο κάθε άλλη φορά χαμένη.

---

Eδώ κάτι άλλο παίζει,ένα γεγονός.Δε με έπεισα σταδιακά κ με δυσκολία αλλά στιγμιαία κ πολύ μικρή.Είναι ευαίσθητο κομμάτι μου κ δε θα ήθελα να συζητηθεί.

Πάντως γράφεις πολύ όμορφα:)

Δεν θα το συζητήσω παραπάνω..
Μόνο να σου πω κάτι για μένα.
Πιστεύω οτι η διαστρέβλωση που έκανα αργά αργά ( και την οποία εκ των πολύ υστέρων και όχι ανώδυνα συνειδητοποίησα)και για την οποία σου γράφω παραπάνω,
είχε σαν ρίζα, μια άλλη διαστρέβλωση που έγινε πολύ παλιότερα ( με αφορμή ένα γεγονός)
αστραπιαία, χωρίς ΚΑΝ να έχω συνείδηση αυτού που έπραττα.....

Πάντως μπράβο σου, φαίνεται πως κάνεις πολύ καλή δουλειά.

Quote:

---

Originally posted by weird
Δεν θα το συζητήσω παραπάνω..
Μόνο να σου πω κάτι για μένα.
Πιστεύω οτι η διαστρέβλωση που έκανα αργά αργά ( και την οποία εκ των πολύ υστέρων και όχι ανώδυνα συνειδητοποίησα)και για την οποία σου γράφω παραπάνω,
είχε σαν ρίζα, μια άλλη διαστρέβλωση που έγινε πολύ παλιότερα ( με αφορμή ένα γεγονός)
αστραπιαία, χωρίς ΚΑΝ να έχω συνείδηση αυτού που έπραττα.....

Πάντως μπράβο σου, φαίνεται πως κάνεις πολύ καλή δουλειά.

---

Mπορεί να\'ναι κ έτσι weird μου,θα δείξει.....το παζλ....
Όσο για τη δουλειά που κάνω...μακάρι να\'ναι έτσι....γιατί αν δε λυθεί ο \'γρίφος\' δε μπορώ να πω....

Η ανθρώπινη θέληση, υπερβαίνει, κάθε εμπόδιο και κάθε γρίφο.

Σ ευχαριστώ γαι την καττάθεση σου την τόσο ειλικρινή.

\'Η μαγική ταινία.\'


Τι να πω,για το χθες το σήμερα που συνδέονται κ γίνονται ένα.
Ίδιες εικόνες με άλλο σκηνικό.Το ίδιο έργο σε διασκευή.Πιο απ\'όλα είναι το χειρότερο?Το αυθεντικό είναι το καλύτερο.Όπως άψογο είναι οτιδήποτε αυθεντικό.Κ όμως το έργο επαναλαμβάνεται κ ο συγγραφέας δε θέλει να αλλάξει πλοκή.Νομίζει πως κάποτε βρήκε την τέλεια ιδέα.Το χω δει τόσες φορές κ όμως δεν το χορταίνω.Το ρουφάω ως το μεδούλι,να το γευτώ.Χρόνο με το χρόνο πηγαίνοντας σ\'αυτό το ίδιο έργο αναζητώ να θυμηθώ το πρώτο.Μου\'λειψαν οι στιγμές του πόθου έξω απ\'το σινεμά,το καρδιοχτύπι για την ταινία,η χαρά μου για μια ωραία ταινία.

Η ταινία δεν ήταν χαρούμενη.Μα δε μπορούσα να δεχτώ αυτό που έβλεπα.
Είχε κ μικρά κομματάκια χαράς!Να,για παράδειγμα κάποιος άνθρωπος πνιγόταν στη θάλασσα,μα στο βάθος φαινόταν ο ήλιος.Κράτησα τον ήλιο να αναπληρώσει τη θλίψη του πνιγμού.
Οι \'χαρές\' της ήταν ανευ σεναρίου κ σε κάθε διασκευή διαφέρουν,το σενάριο ίδιο,αλλάζουν οι ηθοποιοί.Εκτός απ\'τον πρωταγωνιστή.

Αυτή την ταινία τη λατρεύω,όσο λέω ότι τη μισώ.Κάθε φορά με παρασέρνει κ είναι σα να τη βλέπω πρώτη φορά.Είναι μαγική.Παθαίνω αμνησία κ ξεχνάω πως την ξαναείδα.Κ πάω χαρούμενη,γεμάτη ελπίδες για μια ευχάριστη βραδιά.

Τα ίδια έντονα συναισθήματα στην ίδια ταινία.
Σε μια ταινία που πάω με πολύ χαρά κ φεύγω....περιμένοντας μια άλλη ταινία...που είναι η ίδια.

Τα ίδια έντονα συναισθήματα,
ξανά και ξανά,
σαν τίποτα να μην άλλαξε,
κι όμως όλα είναι τόσο διαφορετικά...
μα κλείνω τα μάτια,
απορροφούμενη απο την αγαπημένη μου ταινία.
Αγαπητή ή βολική ή γνώριμη ? Δύσκολο να πεις...

Παίζει πάλι η ταινία και θέλω να τη σταματήσω.
Θέλω η μόνη μου ταινία να είναι η ίδια η ζωή μου.
ΔΙΨΑΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Συνέπειες,συνέπειες,συνέπε ιες.
\'Ερχονται κ με χτυπάνε κατακέφαλα κ ζητάν την αποπληρωμή τους.
Θυμάμαι τώρα τις στιγμές που απλά ζούσα,περνούσαν οι ώρες,οι μέρες,τα χρόνια κ τις αγνοούσα.
Ο πόνος ήταν βαρύς κ το μόνο που ζητούσα ήταν να τον πνίξω.

Ακόμα κ τώρα που με πνίγουν οι συνέπειες κ όχι ο πόνος,ξανά ζητάω να τις πνίξω αγνοώντας τις καινούριες.
---------------------------------------------------------------
\'στιγμές οργής\'

\'\'Ηταν μια μέρα διαφορετική απ\'τις υπόλοιπες.Κάτι σιγόβραζε ύπουλα έτοιμο να εκραγεί.Όπως το κρυμμένο μπαρούτι μέσα στο αναμμένο τσιγάρο.Το δωμάτιο γεμάτο από πεταμένη ενέργεια.

Μύριζε οργή.

Σήμερα θα διαλυόταν όλα.Θα ξέσπαγα σα πυροτέχνημα αλλά δεν ξέρω αν με χωρούσε η γη.

Σιωπή.Η σιωπή πριν την έκρηξη είναι η πιο σιωπηλή σιωπή.

Θέλω να τρέξω όσο πιο πολύ μπορώ,να προλάβω το κακό.Να ρίξω την οργή μου στο χώμα, τις πέτρες,στη θάλασσα,να την απλώσω παντού,να φύγει από πάνω μου.

Απόγνωση.Αδιέξοδο.Στιγμή.Ο� �γή.

Οι λύσεις πετάξανε κ φύγαν σαν τα αποδημιτικά πουλιά.

Ελπίζω πως κάποιο ξεχάστηκε και θα το βρώ.Δεν βλέπω τίποτα.Απόγνωση.

Τρέχω να πετάξω την οργή.Όσο πιο πολύ τρέχω,τόσο αυτή θεριεύει.Αδιέξοδο.

Πως το\'κανα?Μια στιγμή κ τα διέλυσα όλα.Ξεγελάστηκα.Κακιά στιγμή.

Τώρα που να χωρέσω την οργή μου?Πως να την πετάξω από πάνω μου?
Αφού είναι όλη για μένα.Από μένα για μένα με μίσος.\'

Κριση...ειμαι σε κριση δεν ξερω,ειμαι χαρουμενος και ειμαι προβληματισμενος.
Ειμαι ταυτοχρονα πολλα πραγματα.Κατι αλλαζει,κατι που πρεπει να αλλαξει.
Εγω παιζω με την φαρμακευτικη αγωγη μου,παιζω το κεφαλι μου.Ισως να ειναι λογω ηλικιας αυτη η \"κριση\".
Ποτε ισως να μην ημουν καλυτερα αλλα ειμαι πολυ προβληματισμενος για πολλαπλα θεματα.
Υπαρξιακα,ψυχολογικα,σωματ ικα,αισθηματικα ολα εχουν γινει ενα κουβαρι.
Το μονο σιγουρο ειναι οτι χαιρομαι που ειμαι ζωντανος και ζω αυτο που ζω.

Οικονομική κρίση.Επαγγελματική κρίση.Συναισθηματική κρίση.

Μπροστά σ\'αυτά,μου φαίνεται παιχνιδάκι η ψυχολογική κρίση.Βλέπεις,με το μυαλό έχουμε την αίσθηση πως όλα παλεύονται.Όταν όμως τα εμπόδια είναι πρακτικά,τι γίνεται?Όταν δεν υπάρχει επίσης λύση τι γίνεται?Αλλά να μου πεις αδιέξοδο είναι μόνο να είσαι αλυσοδεμένος στο βάθος της θάλασσας κ αυτό κρατάει μόνο για λίγα λεπτά μέχρι τον πνιγμό.
Παίρνει συνέχεια στροφές το μυαλό μου να τη βρω τη γα...η τη λύση κ ας ελπίσουμε πως όταν ηρεμήσω,θα σκεφτώ πιο καθαρά κ ίσως βρω κάτι....
Αυτή τη στιγμή νιώθω απαίσια,έχω φοβερά νεύρα με τον εαυτό μου κ αντιμετωπίζω σοβαρό οικονομικό πρόβλημα απ\'το κεφάλι μου.

Θα προσπαθησω να απαντησω στηριζομενος στην λογικη οπως παντα.
Οικονομικες δυσκολιες...σκεψου πως θα περιορισεις οσο το δυνατον τις αναγκες σου.Πολλες φορες ουσιαστικα χρειαζομαστε πολυ λιγοτερα πραγματα για να ειμαστε ενταξει.
Δεν γινεται τιποτα με το παραπανω?
Τοτε οσο και να σκεφτεις δεν βγαινει λυση,οποτε καλυτερα μην το σκεφτεσαι συνεχεια εκτος εαν φυσικα αντιμετωπιζεις προβλημα επιβιωσης.
Δουλευεις?Δευτερη δουλεια?Ολα ειναι περισσοτερο θεμα ενεργειας και \"τρεξιματος\" παρα σκεψης.Μπορεις να σκεφτεσαι και να δρας ταυτοχρονα.
Προσωπικα δεν ειμαι πλουσιος,δουλευω μεν ζω σχετικα ανετα αλλα δεν εχω ορισμενα πραγματα αρκετα στοιχειωδη και σκεφτομαι να βρω δευτερη δουλεια,μαλλον δεν σκεφτομαι εχω ηδη αρχισει και ψαχνομαι δεξια και αριστερα με το περιορισμενο χρονο που διαθετω.
Δεν ξερω αν κατι απο τα παραπανω που εγραψα ειναι χρησιμο σε σενα.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Κριση...ειμαι σε κριση δεν ξερω,ειμαι χαρουμενος και ειμαι προβληματισμενος.
Ειμαι ταυτοχρονα πολλα πραγματα.Κατι αλλαζει,κατι που πρεπει να αλλαξει.
Εγω παιζω με την φαρμακευτικη αγωγη μου,παιζω το κεφαλι μου.Ισως να ειναι λογω ηλικιας αυτη η \"κριση\".
Ποτε ισως να μην ημουν καλυτερα αλλα ειμαι πολυ προβληματισμενος για πολλαπλα θεματα.
Υπαρξιακα,ψυχολογικα,σωματ ικα,αισθηματικα ολα εχουν γινει ενα κουβαρι.
Το μονο σιγουρο ειναι οτι χαιρομαι που ειμαι ζωντανος και ζω αυτο που ζω.

---

Εσύ keep μάλλον περνάς εποικοδομητική κρίση....:)Καλό ταξίδι....στον μαγικό κόσμο του εαυτού σου....

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Θα προσπαθησω να απαντησω στηριζομενος στην λογικη οπως παντα.
Οικονομικες δυσκολιες...σκεψου πως θα περιορισεις οσο το δυνατον τις αναγκες σου.Πολλες φορες ουσιαστικα χρειαζομαστε πολυ λιγοτερα πραγματα για να ειμαστε ενταξει.
Δεν γινεται τιποτα με το παραπανω?
Τοτε οσο και να σκεφτεις δεν βγαινει λυση,οποτε καλυτερα μην το σκεφτεσαι συνεχεια εκτος εαν φυσικα αντιμετωπιζεις προβλημα επιβιωσης.
Δουλευεις?Δευτερη δουλεια?Ολα ειναι περισσοτερο θεμα ενεργειας και \"τρεξιματος\" παρα σκεψης.Μπορεις να σκεφτεσαι και να δρας ταυτοχρονα.
Προσωπικα δεν ειμαι πλουσιος,δουλευω μεν ζω σχετικα ανετα αλλα δεν εχω ορισμενα πραγματα αρκετα στοιχειωδη και σκεφτομαι να βρω δευτερη δουλεια,μαλλον δεν σκεφτομαι εχω ηδη αρχισει και ψαχνομαι δεξια και αριστερα με το περιορισμενο χρονο που διαθετω.
Δεν ξερω αν κατι απο τα παραπανω που εγραψα ειναι χρησιμο σε σενα.

---

Σ\'ευχαριστώ keep.
Για ότι μου συμβαίνει φταίω εγώ κ μόνο εγώ.
Το μόνο που μου μένει είναι \'τρέξιμο\' κ όχι σκέψη όπως είπες.
Εντάξει να ηρεμήσω κ λίγο......

Ισως ξανααπαντήσω το απόγευμα,να είμαι πιο ήρεμη,πρέπει να φύγω τώρα...έχω αργήσει ήδη.

Κ πάλι σ\'ευχαριστώ.:)

Quote:

---

Για ότι μου συμβαίνει φταίω εγώ κ μόνο εγώ

---

Μπα μη το λες δε φταις εσυ για την ανεργια και για τους χαμηλους μισθους,μη τρελλαθουμε κιολας.

Mου αρεσει να δινω αγωνιστικες συμβουλες και δυναμης παρα να πω οτι σε νοιωθω κλπ.
Τα οικονομικα προβληματα ειναι σοβαρα και τα αντιμετωπιζω καθημερινα στις επαφες μου με το κοινωνικο μου περιγυρο,δυστυχως δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις,νοιωθεις το τι περναει ο αλλος αλλα δεν μπορεις να κανεις και πολλα πραγματα.

Quote:

---

Originally posted by weird

Έπιασα έναν άνθρωπο απο το χέρι - ήταν ασήκωτη η μοναξιά.
Ο δρόμος, ήταν ακάνθινος και ο καιρός θολός, με μεγάλα αδιόρατα σύννεφα...

Ο δρόμος είναι όλο ροδοπέταλα!
Ο ήλιος μου ζεσταίνει τα μάτια!
Ελεγα μέσα μου ξανά και ξανά και συνέχιζα να κρατώ την σημαδούρα μου απ το χέρι
- χανόμουν, ευκολα...

Μια μέρα το ΠΙΣΤΕΨΑ.... δεν ένιωθα πια τη βροχή... είχα σταματήσει να νιώθω,
και το χάος, που δημιουργήθηκε, φοβόμουν να το κοιτάξω κατάματα...
Συνέχισα να βαδίζω σαν κάποια ξένη μέσα στην ψεύτικη αλήθεια μου.

Νόμιζα, οτι είχα την σημαδούρα, οτι ήξερα που ήμουν, μα ήμουν περισσότερο απο κάθε άλλη φορά χαμένη.

---

Ναι, ναι...πριν λίγο καιρό ήρθε μέσα μου αυτή η αποκάλυψη. Πόσα χρόνια μετά...Βλέπεις την ταινία της οποίας εσύ ο ίδιος έφτιαξες το σενάριο...
Χρειαζόμουν μια οικογένεια...μια συναισθηματική ασφάλεια που δεν την είχα... Που στα παιδικά μου όνειρα το εξέφραζα με την εικόνα του παιδιού που γυρίζει σπίτι του και βλέπει το τίποτα! Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ εκεί που υπήρχε το σπίτι του, έχουν ΟΛΑ διαλυθεί και στη θέση τους το απόλυτο τίποτα και η έπειτα η ΚΡΑΥΓΗ...
Κι έτσι την έπλαθα αυτή την οικογένεια...Την είχα ΑΝΑΓΚΗ
Ήταν θέμα επιβίωσης. Αλλιώς το χάος...το κενό...η τρέλα

Όμως αυτή η οικογένεια ήταν ψεύτικη...πλασματική...μπερδ ευόταν με τον έρωτα και στο τέλος τίποτα από τα δύο δεν ήτανε...

Όμως...τώρα που το βλέπω δε θέλω να το βλέπω...πονάω για την εικονικότητά του...μα πιο πολύ πονάω που δεν μπορώ ακόμα να το διαλύσω...να ζήσω την ΑΛΗΘΕΙΑ.

Χρειάζομαι ακόμα αυτή την πλασματική οικογένεια...Το παιδί μέσα μου χρειάζεται να νιώσει πιο ασφαλές για να την αφήσει...

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Χαίρομαι αν φαίνεται να δουλεύω με τον εαυτό μου, το έκανα κ προ ψυχοθεραπείας αλλά δεν ήξερα αν τελικά καταλήγω κάπου(τα δρομάκια του λαβύρινθου..).
Γενικά μ\'αρέσει να ασχολούμαι με το μέσα μου.

---

Άρση τελικά διαπιστώνω κι εγώ ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό, πιο ουσιώδες, πιο δύσκολο αλλά και πιο ζωτικό από αυτό το ταξίδι. Πιάνω να κάνω διάλογο με τον εαυτό μου, με το μέσα μου, ακόμα και όταν συνομιλώ με τους άλλους. Και το θεωρώ κατόρθωμα για μένα που απέφευγα τον εαυτό μου, απέφευγα να τον συναντήσω γιατί με τρόμαζε ο φόβος και το συναίσθημα που κουβαλούσε. Γι’ αυτό ΜΙΣΟΥΣΑ τη μοναξιά...
Καλή τύχη στο ταξίδι σου κορίτσι μου...

Σ\'ευχαριστώ πολύ anwnimi κ σε σένα τα καλύτερα....

Σήμερα είναι μια πολύ δύσκολη βραδιά για μένα.Μιάζω σα ποτήρι που κουνιέται απ\'το σεισμό κ είναι έτοιμο να πέσει κ να σπάσει.

Τα λόγια σου πάντως πέσαν ακριβώς.

Όταν έρχεται μια συνειδητοποίηση, όταν μέσα σου κάτι αναταράζεται, το είναι σου συγκλονίζεται...δεν αντέχει...δυσφορεί...τρομάζε ι.
Μέχρι να \"χωνέψει\" τη συνειδητοποίηση αυτή. Να έρθει η γαλήνη, η ανακούφιση ότι πήγες ένα βήμα πιο μπροστά και η επιθυμία για το επόμενο βήμα. Και μετά να έρθει η επόμενη συνειδητοποίηση...και η επόμενη...

Κράτα γερά κορίτσι μου. Μετά τη βροχή βγαινει πάντα ο ήλιος. Είναι εκεί και μας περιμένει να μας ζεστάνει με τις ακτίνες του, να μας γεμίζει θάρρος για την επόμενη μάχη.

Εκφράσου, βγάλτο από μέσα σου. Με όποιο τρόπο νιώθεις

Quote:

---

[i]

Κράτα γερά κορίτσι μου. Μετά τη βροχή βγαινει πάντα ο ήλιος. Είναι εκεί και μας περιμένει να μας ζεστάνει με τις ακτίνες του, να μας γεμίζει θάρρος για την επόμενη μάχη.

---

:)Mου δίνεις δύναμη.Μου λες λόγια που τόσο αγαπάω αλλά ξεχνάω κάποιες στιγμές όπως τώρα.


Απόψε γιορτάζουν οι συνέπειες πάνω στο ηλίθιο το κεφάλι μου.

Οι συνειδητοποιήσεις φαντάζουν πολυτέλεια.Ότι γράφεις ισχύει κ το ζω.Αλλά όχι απόψε.

Άρση, δεν είναι ηλίθιο το κεφάλι σου.

Οι συνέπειες υπάρχουν για να μαθαίνουμε από αυτές. Για να μας φροντίζουμε την επόμενη φορά καλύτερα...Υπάρχουν για να μας το υπενθυμίζουν...

Arsi εύχομαι να είσαι καλύτερα...μερικά βράδια είναι δύσκολα αλλά ξέρεις πως έχεις ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν. Μπορεί να μην σε ξέρω προσωπικά αλλά η παρουσία σου εδώ είναι απο τις ομορφότερες :)

Quote:

---

Originally posted by vince
Arsi εύχομαι να είσαι καλύτερα...μερικά βράδια είναι δύσκολα αλλά ξέρεις πως έχεις ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν. Μπορεί να μην σε ξέρω προσωπικά αλλά η παρουσία σου εδώ είναι απο τις ομορφότερες :)

---

Vince τι όμορφα τα λόγια σου!
Στάζουν σα μέλι στο πικρό μου στόμα,περνάν μέσα μου κ γλυκαίνουν την ψυχή μου.
Τα είχα τόσο πολύ ανάγκη!Ευχαριστώ από καρδιάς.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω κ πόσοι μπορούν να με καταλάβουν,νιώθω τόσο μικρή,τόσο αδύναμη,τόσο ευάλωτη.
Νιώθω το αδιέξοδο να σφίγγει το λαιμό μου.

Θέλω να περάσει η νύχτα,να ξημερώσει να δράσω που είπε κ ο keep.

Σας ευχαριστώ πολύ κ σένα κ την anwnimi για την αποψινή σας παρουσία δίπλα μου.

Quote:

---

Originally posted by anwnimi

Quote:

---

Originally posted by weird

Έπιασα έναν άνθρωπο απο το χέρι - ήταν ασήκωτη η μοναξιά.
Ο δρόμος, ήταν ακάνθινος και ο καιρός θολός, με μεγάλα αδιόρατα σύννεφα...

Ο δρόμος είναι όλο ροδοπέταλα!
Ο ήλιος μου ζεσταίνει τα μάτια!
Ελεγα μέσα μου ξανά και ξανά και συνέχιζα να κρατώ την σημαδούρα μου απ το χέρι
- χανόμουν, ευκολα...

Μια μέρα το ΠΙΣΤΕΨΑ.... δεν ένιωθα πια τη βροχή... είχα σταματήσει να νιώθω,
και το χάος, που δημιουργήθηκε, φοβόμουν να το κοιτάξω κατάματα...
Συνέχισα να βαδίζω σαν κάποια ξένη μέσα στην ψεύτικη αλήθεια μου.

Νόμιζα, οτι είχα την σημαδούρα, οτι ήξερα που ήμουν, μα ήμουν περισσότερο απο κάθε άλλη φορά χαμένη.

---

Ναι, ναι...πριν λίγο καιρό ήρθε μέσα μου αυτή η αποκάλυψη. Πόσα χρόνια μετά...Βλέπεις την ταινία της οποίας εσύ ο ίδιος έφτιαξες το σενάριο...
Χρειαζόμουν μια οικογένεια...μια συναισθηματική ασφάλεια που δεν την είχα... Που στα παιδικά μου όνειρα το εξέφραζα με την εικόνα του παιδιού που γυρίζει σπίτι του και βλέπει το τίποτα! Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ εκεί που υπήρχε το σπίτι του, έχουν ΟΛΑ διαλυθεί και στη θέση τους το απόλυτο τίποτα και η έπειτα η ΚΡΑΥΓΗ...
Κι έτσι την έπλαθα αυτή την οικογένεια...Την είχα ΑΝΑΓΚΗ
Ήταν θέμα επιβίωσης. Αλλιώς το χάος...το κενό...η τρέλα

Όμως αυτή η οικογένεια ήταν ψεύτικη...πλασματική...μπερδ ευόταν με τον έρωτα και στο τέλος τίποτα από τα δύο δεν ήτανε...

Όμως...τώρα που το βλέπω δε θέλω να το βλέπω...πονάω για την εικονικότητά του...μα πιο πολύ πονάω που δεν μπορώ ακόμα να το διαλύσω...να ζήσω την ΑΛΗΘΕΙΑ.

Χρειάζομαι ακόμα αυτή την πλασματική οικογένεια...Το παιδί μέσα μου χρειάζεται να νιώσει πιο ασφαλές για να την αφήσει...

---

Τα λόγια σου. Αγγιξαν, κάθε μου κύτταρο ψυχικό.
Είναι επώδυνη η όραση της αλήθειας, όταν αυτή η αλήθεια εμπεριέχει και την όποια ατέλεια - αδυναμία - ανημποριά.
Βάστα γερά, ακούς?
Μην κατηγορείς τον εαυτό σου για το ψέμα στο οποίο σε \"οδήγησε\"
ένα άλλο,
βαθύτερο χάσιμο,
μια άλλη,
παλιότερη αποκοπή απο το πραγματικό και το αληθινό,
σε ανάγκασαν να ζεις μέσα του...
ήταν ο ΜΟΝΟΣ τρόπος, για να επιβιώσεις...
Και θα ρθει η μέρα, που αυτή τη συνειδητοποίηση που τώρα αγγίζεις, θα τη ρουφήξεις μέχρι την τελευταία της σταγόνα, και θα τραφείς απο αυτή...
Θα μεγαλώσεις.....
Η μάσκα, θα πέσει,
κι όλες οι ψεύτικες αλήθειες,
σαν λουλούδια χλωμά,
θα μαραθούν.

Είμαι δίπλα σου, αγαπημένη μου ηλιαχτίδα :)

Άρση,
επειδή κι εγώ παλιότερα
πέρασα μέσα απο βασανιστικές στιγμές,
αντιμέτωπη με τον εαυτό μου...
Ω κι εκείνα τα βράδια τα ατελείωτα, ποτέ δεν θα τα ξεχάσω,
τη βαθύτατη των μοναξιών,
τον επώδυνο ψυχικό πόνο,\\την απόγνωση, την αγωνία,
ΤΟ ΧΑΟΣ.....
Κανείς δεν με ένιωθε,
ΜΟΝΗ ΜΟΥ....
στο κενό,
να αναμετριέμαι με όλο μου το μέσα.
Ο σκληρότερος αγώνας.

Το μόνο που έχω να σου πω, για τις δύσκολες ώρες, είναι μια σοφή κουβέντα, μέσα στην απλότητά της, που την πρωτοδιάβασα σε ένααπο τα παραμυθάκια του Χορχέ Μπουκαι ( ψυχοθεραπευτής) , στο βιβλίο του, \"Να σου πω μια ιστορία\".
Βγές έξω, κοίτα τον απέραντο νυχτερινό ουρανό,
και σκέψου δυνατά \" Και αυτό, θα περάσει....\".
Σε φιλώ.

weird,
Σ\'ευχαριστώ για όλα.
Η συμπαράστασή σου είναι πολύτιμη.

Μου έδωσε πολύ δύναμη η όλη σου στάση απέναντί μου,στα γραπτά μου,στη φάση που περνάω.Είναι μερικές φορές που νιώθω τόσο αδύναμη!Εχω ανάγκη ανθρώπους να μου πουν έναν καλό λόγο,να μου πουν μη φοβάσαι όλα θα πάνε καλά.Πιστεύω να καταλαβαίνεις πόσο τρομαχτικό είναι να αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα μετά από μια χειμέρια νάρκη διαρκείας.

στάδιο 1ο:πως ξεγελάστηκα έτσι?Είναι δυνατόν να ήμουν τυφλή?κουφή?χαζή?πως να το χωνέψω?πως ν\'αντέξω το \'άσχημο\' που καλύφθηκε απ\'το πλασματικό όμορφο?...κ είμαι κ στις αρχές του σταδίου.Ποια είμαι?Δε με γνωρίζω?Δεν είμαι καλά μέσα μου.Όλα ήταν καλυμμένα.Γιατί δεν είμαι καλά μέσα μου?Γιατί ότι έχτιζα κ ότι πίστευα ήταν ψεύτικο.Δεν ήθελα να δω την αλήθεια του που μου μαχαίρωνε έτσι την ψυχή.Δεν άντεχα τη μαχαιριά.


στάδιο 2:τι κάνω τώρα?απόγνωση.
ίσα που το μυρίζω αυτό το στάδιο...Είμαι ακόμη στο 1ο.

Τα υπόλοιπα στάδια δεν τα γνωρίζω καν μόνο λογικές υποθέσεις μπορώ να κάνω......

Πρέπει να μείνεις στο πρώτο, όσο καιρό χρειάζεται... και μετά να πας στο δεύτερο...
Μην βιάζεσαι... δώσε χρόνο, εμπιστεύσου τη δύναμή σου, που ακόμα κι αν δεν την νιώθεις, αυτή, είναι εκει:)

Quote:

---

Originally posted by Arsi
weird,
Σ\'ευχαριστώ για όλα.
Η συμπαράστασή σου είναι πολύτιμη.

Μου έδωσε πολύ δύναμη η όλη σου στάση απέναντί μου,στα γραπτά μου,στη φάση που περνάω.Είναι μερικές φορές που νιώθω τόσο αδύναμη!Εχω ανάγκη ανθρώπους να μου πουν έναν καλό λόγο,να μου πουν μη φοβάσαι όλα θα πάνε καλά.Πιστεύω να καταλαβαίνεις πόσο τρομαχτικό είναι να αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα μετά από μια χειμέρια νάρκη διαρκείας.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ
στάδιο 1ο:πως ξεγελάστηκα έτσι?Είναι δυνατόν να ήμουν τυφλή?κουφή?χαζή?πως να το χωνέψω?πως ν\'αντέξω το \'άσχημο\' που καλύφθηκε απ\'το πλασματικό όμορφο?...κ είμαι κ στις αρχές του σταδίου.Ποια είμαι?Δε με γνωρίζω?Δεν είμαι καλά μέσα μου.Όλα ήταν καλυμμένα.Γιατί δεν είμαι καλά μέσα μου?Γιατί ότι έχτιζα κ ότι πίστευα ήταν ψεύτικο.Δεν ήθελα να δω την αλήθεια του που μου μαχαίρωνε έτσι την ψυχή.Δεν άντεχα τη μαχαιριά.
Δεν ξεγελάστηκες... ήταν κατά κάποιο τρόπο άμυνα, μηχανισμός που δεν λειτουργούσε συνειδητά. Μπορεί τώρα, ακόμα, να μην μπορείς να δεις το άσχημο, αλλά αντέχεις να το υποψιάζεσαι και να βλέπεις καθαρά το πλασματικό, κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση,,, Συνέχισε να \"σκάβεις\", με σεβασμό όμως στους ρυθμούς σου.


στάδιο 2:τι κάνω τώρα?απόγνωση.
ίσα που το μυρίζω αυτό το στάδιο...Είμαι ακόμη στο 1ο.

Τα υπόλοιπα στάδια δεν τα γνωρίζω καν μόνο λογικές υποθέσεις μπορώ να κάνω......

---

Quote:

---

Originally posted by Arsi

στάδιο 1ο:πως ξεγελάστηκα έτσι?Είναι δυνατόν να ήμουν τυφλή?κουφή?χαζή?πως να το χωνέψω?πως ν\'αντέξω το \'άσχημο\' που καλύφθηκε απ\'το πλασματικό όμορφο?...κ είμαι κ στις αρχές του σταδίου.Ποια είμαι?Δε με γνωρίζω?Δεν είμαι καλά μέσα μου.Όλα ήταν καλυμμένα.Γιατί δεν είμαι καλά μέσα μου?Γιατί ότι έχτιζα κ ότι πίστευα ήταν ψεύτικο.Δεν ήθελα να δω την αλήθεια του που μου μαχαίρωνε έτσι την ψυχή.Δεν άντεχα τη μαχαιριά.

---

Arsi,

μεσα απο το μπερδεμα αυτο, αυτο το χαος που αισθανομαστε μεσα μας, ισως αρχιζουμε να ψαχνουμε τον εαυτο μας, αυτο το \"ποιος ειμαι\" πιο συνειδητα...ισως ακομα και αυτο το χαος να μας βοηθαει να δουμε εκεινη την κρισιμη στιγμη, τις παλιοτερες αυταπατες μας. Που ομως τοτε μας βοηθησαν να προχωρησουμε.

Δεν μπορω να σκεφτω ανθρωπο, που δεν εχει φτιαξει μια πραγματικοτητα πλαστη. Εστω κ για λιγο...

Ετσι τώρα ψαχνεις γιατι δεν εισαι καλα, τώρα το βλεπεις κ εχεις τη δυναμη να το πεις. Ηθελε δρομο αυτο. Δεν το λεμε ολοι.

Τωρα ομως αντεχεις. Αυτη η τωρινη αντοχη, μπορει να σε βοηθησει να προχωρησεις τωρα σε διαφορετικα μονοπατια πιο δυσβατα αλλα που σιγουρα οδηγουν σε ενα πιο καθαρο φως...

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Ετσι τώρα ψαχνεις γιατι δεν εισαι καλα, τώρα το βλεπεις κ εχεις τη δυναμη να το πεις. Ηθελε δρομο αυτο. Δεν το λεμε ολοι.

---

Sofia αυτό είναι το πιο σημαντικό από όσα μου είπες.
Είδα πως είμαι.Δεν είμαι καλά.Τρόμαξα όταν με είδα.Έπαθα μεγάλο σοκ.Τώρα εξηγείται κ το θέμα που είχα ανοίξει κάποτε ντρέπομαι για τα συναισθήματά μου.Πολεμούσα να με πνίξω κ καταβάθος ένιωθα ντροπή.Μου φαίνεται χαζή αυτή η ντροπή κ η πληγή που ένιωθω να τρέχει όταν κάποιος μου έλεγε δεν είσαι καλά.
ΟΧΙ δεν είμαι καλά.Καθόλου καλά.Είμαι πληγωμένη,κακοποιημένη,αδύ ναμη κ χρειάζομαι φροντίδα.

Αλλά η φρίκη που ένιωσα βλέποντας τον εαυτό μου γυμνό δεν παίζεται.Έχασα τη γη κάτω απ\'τα πόδια μου.

Που να ξεκαθαριστούν κ τα υπόλοιπα.....

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Ετσι τώρα ψαχνεις γιατι δεν εισαι καλα, τώρα το βλεπεις κ εχεις τη δυναμη να το πεις. Ηθελε δρομο αυτο. Δεν το λεμε ολοι.

---

Sofia αυτό είναι το πιο σημαντικό από όσα μου είπες.
Είδα πως είμαι.Δεν είμαι καλά.Τρόμαξα όταν με είδα.Έπαθα μεγάλο σοκ.Τώρα εξηγείται κ το θέμα που είχα ανοίξει κάποτε ντρέπομαι για τα συναισθήματά μου.Πολεμούσα να με πνίξω κ καταβάθος ένιωθα ντροπή.Μου φαίνεται χαζή αυτή η ντροπή κ η πληγή που ένιωθω να τρέχει όταν κάποιος μου έλεγε δεν είσαι καλά.
ΟΧΙ δεν είμαι καλά.Καθόλου καλά.Είμαι πληγωμένη,κακοποιημένη,αδύ ναμη κ χρειάζομαι φροντίδα.

Αλλά η φρίκη που ένιωσα βλέποντας τον εαυτό μου γυμνό δεν παίζεται.Έχασα τη γη κάτω απ\'τα πόδια μου.

Που να ξεκαθαριστούν κ τα υπόλοιπα.....

---

Αχ βρε Άρση...
θέλει τόση δύναμη, το να αντέξεις να δεις αυτό που είσαι, κι όχι ότι πίστευες ή θα ήθελες...
Αυτό είναι και η μισή δουλειά...
το να σε δεις...

Συνεχίζω το θέμα σου, παραθέτοντας δικές μου σκέψεις, όχι εν ώρα κρίσης, απαραίτητα, ίσως, και μετά την κρίση.

Το καταλαβαινω αυτό που λες... να ντρέπεσαι για τα συναισθήματά σου.... η πληγή, έρχεται απο μακριά... απο παλιά.

Η αλήθεια μου.

Κάποτε, νόμιζα οτι η αλήθεια, είναι εύκολη υπόθεση.
Οτι είχα τον έλεγχο και φυσικά, την επιτήρηση των πάντων.
Πήρα ένα μεγάλο κουτί, το κουτί της αλήθειας κι άρχισα να παίζω μαζί του...
ήταν τόσο διασκεδαστικό... το γνωστό μου το κουτί, έλεγα....πόσο μ αρέσει να παιχνιδίζω με αυτό!
Μια μέρα, πως κάπου γλίστρησε η κορδέλα, λύθηκε, και άνοιξε το κουτί...
και μέσα βρήκα ένα μικρότερο...
Ω! Τι τυφλή που ήμουν, είπα.
Αυτό έιναι τελικά το κουτί της αλήθειας!΄
Μα δοκιμάζοντας να το ανοίξω, είδα μέσα ένα μικρότερο κουτί... πάλι η ίδια έκληξη, η ίδια δυνατή αίσθηση....
\"Γιατί δεν έβλεπα τόσο καιρό? ΜΑ.... ΝΟΜΙΖΑ οτι ήξερα... νόμιζα οτι ήξερα και ξαφνικά βλέπω οτι δεν ήξερα την τύφλα μου...\"
Μέσα, υπήρχε κι άλλο κουτί...
μέχρι που μια μέρα, έφτασα σε ένα περίεργο κουτί.
Το κουτί της Πανρδώρας....
Το κουτί αυτό, μου χάρισε μια νέα όραση...
Η όραση αυτή, ερχόταν σαν υποψία, σαν άρωμα στις σκέψεις μου παλίότερα, αλλά μισούσα και την υποψία της, γιατί με έπνιγε, δεν την άντεχα...
τώρα όμως, ήρθε και σαν πουλί, εγκαταστάθηκε για τα καλά μέσα μου....
Με πήρε απο το χέρι και μου δειξε κάτι πράγματα!!!
Σκοτάδια και παγωνιές, ερημιές και ξηρασίες,
πράγματα αρρωστιάρικα, χλωμά, αδυναμίες...
Ενα θεόρατο βουνό....
όλα αυτά, κουρνιασμένα μέσα μου....
Κι έμεινα να απορώ.... εγώ τόσο καιρό πως βάδιζα?
Με τόσα αγκάθια απο κάτω μου?
Κι άντε, άντεχα, γιατί δεν έβλεπα τον εφιάλτη...
Τώρα, τώρα θα τις νιώθω τις τσιμπιές?
Τα δαγκώματα, ακόμα κι αυτά που προκαλώ στον εαυτό μου, θα τα νιώθω?
Ναι, μου απάντησε το πουλί.
Τώρα, θα βλέπεις, σχεδόν τα πάντα.
Δεν έχεις κάτι να με βοηθήσεις? του είπα
ίσως και να έχω....αποκρίθηκε.
Φέρε μου κι άλλο, φέρε μου την αλήθεια, θα αντέξω!
Το βλέπεις εκείνο το μικροσκοπικό κουτί?
Άρχισε να σκύβεις για να το φτάσεις... έχει κι άλλο... μου απάντησε στο τέλος το πουλί.

Ένιωσα λυτρωμένη αλλά και τρομαγμένη.
Του χαμογέλασα.

Quote:

---

Originally posted by weird
θέλει τόση δύναμη, το να αντέξεις να δεις αυτό που είσαι, κι όχι ότι πίστευες ή θα ήθελες...
Αυτό είναι και η μισή δουλειά...

---

και αυτη ειναι μια μεγαλη αληθεια: ειναι η μιση δουλεια. Στη φαση που ειμαι θα τολμουσα να πώ και ισως κ παραπανω.

Quote:

---

Originally posted by weird
Η αλήθεια μου.

Κάποτε, νόμιζα οτι η αλήθεια, είναι εύκολη υπόθεση.
Οτι είχα τον έλεγχο και φυσικά, την επιτήρηση των πάντων.
Πήρα ένα μεγάλο κουτί, το κουτί της αλήθειας κι άρχισα να παίζω μαζί του...
ήταν τόσο διασκεδαστικό... το γνωστό μου το κουτί, έλεγα....πόσο μ αρέσει να παιχνιδίζω με αυτό!
Μια μέρα, πως κάπου γλίστρησε η κορδέλα, λύθηκε, και άνοιξε το κουτί...
και μέσα βρήκα ένα μικρότερο...
Ω! Τι τυφλή που ήμουν, είπα.
Αυτό έιναι τελικά το κουτί της αλήθειας!΄
Μα δοκιμάζοντας να το ανοίξω, είδα μέσα ένα μικρότερο κουτί... πάλι η ίδια έκληξη, η ίδια δυνατή αίσθηση....
\"Γιατί δεν έβλεπα τόσο καιρό? ΜΑ.... ΝΟΜΙΖΑ οτι ήξερα... νόμιζα οτι ήξερα και ξαφνικά βλέπω οτι δεν ήξερα την τύφλα μου...\"
Μέσα, υπήρχε κι άλλο κουτί...
μέχρι που μια μέρα, έφτασα σε ένα περίεργο κουτί.
Το κουτί της Πανρδώρας....
Το κουτί αυτό, μου χάρισε μια νέα όραση...
Η όραση αυτή, ερχόταν σαν υποψία, σαν άρωμα στις σκέψεις μου παλίότερα, αλλά μισούσα και την υποψία της, γιατί με έπνιγε, δεν την άντεχα...
τώρα όμως, ήρθε και σαν πουλί, εγκαταστάθηκε για τα καλά μέσα μου....
Με πήρε απο το χέρι και μου δειξε κάτι πράγματα!!!
Σκοτάδια και παγωνιές, ερημιές και ξηρασίες,
πράγματα αρρωστιάρικα, χλωμά, αδυναμίες...
Ενα θεόρατο βουνό....
όλα αυτά, κουρνιασμένα μέσα μου....
Κι έμεινα να απορώ.... εγώ τόσο καιρό πως βάδιζα?
Με τόσα αγκάθια απο κάτω μου?
Κι άντε, άντεχα, γιατί δεν έβλεπα τον εφιάλτη...
Τώρα, τώρα θα τις νιώθω τις τσιμπιές?
Τα δαγκώματα, ακόμα κι αυτά που προκαλώ στον εαυτό μου, θα τα νιώθω?
Ναι, μου απάντησε το πουλί.
Τώρα, θα βλέπεις, σχεδόν τα πάντα.
Δεν έχεις κάτι να με βοηθήσεις? του είπα
ίσως και να έχω....αποκρίθηκε.
Φέρε μου κι άλλο, φέρε μου την αλήθεια, θα αντέξω!
Το βλέπεις εκείνο το μικροσκοπικό κουτί?
Άρχισε να σκύβεις για να το φτάσεις... έχει κι άλλο... μου απάντησε στο τέλος το πουλί.

Ένιωσα λυτρωμένη αλλά και τρομαγμένη.
Του χαμογέλασα.

---

weird ανατρίχιασα.Δε μπορώ να ηρεμήσω...Η τρίχα κάγκελο σε όλο μου το σώμα.

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by weird
θέλει τόση δύναμη, το να αντέξεις να δεις αυτό που είσαι, κι όχι ότι πίστευες ή θα ήθελες...
Αυτό είναι και η μισή δουλειά...

---

και αυτη ειναι μια μεγαλη αληθεια: ειναι η μιση δουλεια. Στη φαση που ειμαι θα τολμουσα να πώ και ισως κ παραπανω.

---

Περιττό να σας πω,πως τη μέρα που \'είδα\'(πολύ πρόσφατα)ένιωθα ψυχοσωματικό για μια μέρα ξυράφια μέσα στα μάτια μου κ την αίσθηση κ τον πόνο...πολύ φρίκη...ένιωσα ένα με το χώμα κ δεν ήξερα που να χωρέσω τον πόνο!Ότι δε με χωράει το σύμπαν.Απαίσια...μου βγήκε η ψυχή που λένε.

Θα πρέπει να καταρακώθηκες......
Είναι για καλό όμως...
Καλύτερα να ΝΙΩΘΕΙΣ κι ας είναι και πόνος.

Είχα αισθανθεί κάποτε έτσι, στην θεραπεία, αλλά φευγαλέα.
Σαν να κοίταξα μέσα απο μια σχισμή
και να είδα ένα πλάσμα...
καταπονημένο, ματωμένο, καχεκτικό, αδύναμο... ΑΝΗΜΠΟΡΟ!
Αυτό το πλάσμα, ήμουν εγώ.. ή τουλάχιστον, ένα κομμάτι μου. Το ένιωσα, όσο άντεξα, και μετά έμεινε μεσα μου ο απόηχος του τρόμου που βίωσα.


Η αποκάλυψη που μου έγινε πριν λίγο καιρό, δεν είχε καμία σχέση.
ήταν σαν επιφοίτηση.
Σαν μια βαθιά ενόραση, λυτρωτική.
Σαν να έγινα συνειδητότερη. Με έλουσε άπλετο φως, και είδα απο ψηλά, μεγάλο μέρος της ζωής μου..μνήμες ήρθαν στο φως, και οι συνδέσεις, ανάμεσα στα γεγονότα. Μια ολοκάθαρη αίσθηση του εγώ.

Quote:

---

Originally posted by weird
Θα πρέπει να καταρακώθηκες......
Είναι για καλό όμως...
Καλύτερα να ΝΙΩΘΕΙΣ κι ας είναι και πόνος.

Είχα αισθανθεί κάποτε έτσι, στην θεραπεία, αλλά φευγαλέα.
Σαν να κοίταξα μέσα απο μια σχισμή
και να είδα ένα πλάσμα...
καταπονημένο, ματωμένο, καχεκτικό, αδύναμο... ΑΝΗΜΠΟΡΟ!
Αυτό το πλάσμα, ήμουν εγώ.. ή τουλάχιστον, ένα κομμάτι μου. Το ένιωσα, όσο άντεξα, και μετά έμεινε μεσα μου ο απόηχος του τρόμου που βίωσα.


Η αποκάλυψη που μου έγινε πριν λίγο καιρό, δεν είχε καμία σχέση.
ήταν σαν επιφοίτηση.
Σαν μια βαθιά ενόραση, λυτρωτική.
Σαν να έγινα συνειδητότερη. Με έλουσε άπλετο φως, και είδα απο ψηλά, μεγάλο μέρος της ζωής μου..μνήμες ήρθαν στο φως, και οι συνδέσεις, ανάμεσα στα γεγονότα. Μια ολοκάθαρη αίσθηση του εγώ.

---

Είχα καιρό που κρυφοέβλεπα αλλά μετά από μια συνεδρία....με είδα ολόκληρη κ όντος ήταν καταρωτικό σε επικύνδινο σημείο.Ευτυχώς πέρασε το σοκ...

Weird μου,εσύ μάλλον είσαι στο τελευταίο στάδιο:)Βγαίνεις με το παζλ σχεδόν συμληρωμένο κ τον εαυτό σου σαν ολότητα κ όχι σκορπισμένο σε κομματάκια που αποζητούν να συνδεθούν μεταξύ τους.

Μπράβο σου,που έφτασες εδώ.Τόσο δρόμο...όπως φαντάζομαι βέβαια....

Θέλει πολύ αγώνα για να σε λούσει το φως.

Μερικοί δεν το καταφέρνουν ποτέ.

μακάρι να ναι έτσι.
Να σου πω, λέω, αφού έφτασα ως εδώ, θα το ολοκληρώσω.
Το μόνο που με τρομάζει τώρα πια, είναι το πόσο καθαρά βλέπω και τα όσα ακόμα δεν βλέπω...
Πάντως άρση μου, κάνετε μόνο δυο μήνες κι έφτασες σε τέτοιο σημείο...
μπράβο.

Πάντως θα πρέπει να έχεις μια πολύ εκλεπτυσμένη ευαισθησία.
Αυτή είναι δική μου θεωρία...
όσο πιο έντονα τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, τόσο πιο μεγάλη ευαισθησία έχει κανείς...
Και αυτό το έχω δει σε σένα, όταν μιλάς, μια απέραντη ευαισθησία, κι ένα πλούτο.
Θα βρεις κάπου να τα αποθέσεις όλα αυτά.
Και τα άσχημα και τα όμορφα...
Θα βρεις,
μικρές πετρίδες για να ζήσεις.
Και μέσα τους να ανασαίνεις,
ΕΛΕΥΘΕΡΑ!
με κάνεις και αναπολώ.. :)

Να πω και εγω για το μαγικο κοσμο του εαυτου μου?
Περναω κριση ευτυχιας:p
Πρεπει να μαζεψω λιγο τα μυαλα μου και να κοιταξω και τις υποχρεωσεις μου ως προς τον εαυτο μου παλι...γιατι αν δεν τις κοιταξω στο μελλον προβλεπεται να πεφτω,δεν θελω να αποτυχω σε ορισμενα ονειρα που θελω να φερω εις περας.

και γω απο τοτε π μπηκε η ανοιξει πεταω στα συννεφα κιας χωρισα με τον Δημητρη.ο χειμωνας μ εφερνε λιγια θλυψη.

Quote:

---

Originally posted by weird
Πάντως θα πρέπει να έχεις μια πολύ εκλεπτυσμένη ευαισθησία.
Αυτή είναι δική μου θεωρία...
όσο πιο έντονα τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, τόσο πιο μεγάλη ευαισθησία έχει κανείς...
Και αυτό το έχω δει σε σένα, όταν μιλάς, μια απέραντη ευαισθησία, κι ένα πλούτο.

---

Αλήθεια?Ξέρεις εκτός των άλλων είδα κ πόσο άσχημη εικόνα έχω για τον εαυτό μου καταβάθος.
Πολύ καταβάθος με θεωρούσα έκτρωμα χωρίς κανένα καλό σημείο..
Παράλογο το ξέρω,όλοι έχουμε κ καλά κ κακά στοιχεία.
Πως να έχω αυτοπεποιθεση μετά?πως να στηριχτώ στα πόδια μου?

Είχα σοκαριστεί,μου φαινόταν \'κουφή\' η όλη κατάσταση.Αυτό που με τρέλαινε κ με απασχολεί ακόμα είναι:ποια είμαι τελικά?
Δεν το έχω βρει ακόμα αλλά...όταν ακούω όμορφα λόγια για μένα,νιώθω παράξενα αλλά πλέον τα προσέχω κ δεν τα προσπερνάω σα να μην ειπώθηκε τίποτα.

Τελευταίες μέρες παρατηρώ θετικά πράγματα για μένα κ ανακαλύπτω ότι πάντα υπήρχαν αλλά δεν τα έβλεπα.Σαν η ματιά μου,η ακοή μου,οι αισθήσεις μου να ρουφούσαν σα ρουφήχτρα οτιδήποτε τόνιζε κάτι αρνητικό πάνω μου κ μου δήλωνε ότι δεν αξίζω κ τα θετικά δεν τα έβλεπα καν!Σα να είχα επιλεκτικές αισθήσεις!!!!!!!

Πάντως βλέπω ένα βουνό μπροστά μου(ιμαλάια!!!!!!!!!)που πρέπει να το περπατήσω.Θέλει πολύ κόπο μα είναι ο μοναδικός μου σκοπός.Γιατί θέλω να ζήσω.Το ποθώ.Αγαπάω τη ζωή,τους ανθρώπους,τη φύση,τον κόσμο μας κ θέλω να ζήσω ελεύθερη απ\'όλα αυτά!Να την απολαύσω,να τη γευτώ ως το μεδούλι!Μου\'χει λείψει πολύ.