Printable View
καταλαβα τι λες...παλια φοβομουν για το πως θα ζησω χωρις ιδψ,,,και οτι χανεις τον εαυτο σου κ τα σχετικα.....προς το παρων ειμαι σε αλλη φαση και οταν ειχα γινει σε ενα καλο βαθμο καλα δε με ενοχλησε που ζουσα χωρις ιδεοληψιες.....Πιστευεις οτι ισως υπαρχει συννοσυροτητα με καταθλιψη σε τετοια περιπτωση???οπως αυτο που ανεφερες εσυ οτι θες να ζεις με ιδψ καποιες φορες?Quote:
Originally Posted by joanna22
κατι που πρει να ξερετε ολοι με σοβαρη ocd ειναι οτι πρεπει να φτασετε τις μεγιστες δοσεις ουτε εγω το ηξερα ακομα κ να τις ξεπερασετε εγω παιρνω 200μγ πανω απο τη μεγιστη δοση. κ ο θεος βοηθος. η γιατρος ομως μετα ειπα οτι τα αντιψυχωσικα δν συστηνονται γ ιψδ τα σσρι κανουν τη δουλεια. μονο δυο μ προτεινε π βοηθουσαν σε ιψδ.
Joanna22 έχοντας ιψδ χρόνια και εγώ από προσωπική μου εμπειρία φυσικά παρατήρησα ότι παίρνοντας αγωγή πέτυχα πολύ περισσότερα πράγματα από όσα έχω πετύχει στην ζωή μου.μην κοιτσς τι κάνουν οι άλλοι,ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς τους στόχους και τα δικά του όνειρα.και επίσης όσοι έχουν ιψδ είναι νορμάλ,το άγχος και οι σκέψεις τους δεν είναι νορμάλ![emoji2]Quote:
Originally Posted by joanna22
αυτο μου ειπαν κ εμενα φετοοτι η βαση ειναι τα σσρι.....απο αντιψυχωτικα αναφερεσε σε risperdal κ abilify?Quote:
Originally Posted by joanna22
Ώπα. Άγνοια η γιατρός και ξέρεις εσύ καλύτερα ε;Quote:
Originally Posted by thanosP
Δεν νομίζω πως έχει και πολλύ νόημα η συζήτηση αν ό,τι λέω το ακυρώνεις.
Τυχαία μπορεί να είναι ναι, αλλά όπως έγραψα έκανα και εσωτερική αναζήτηση όπως αναφέρεις για να αλλάξω τον εαυτό μου.
Άλλο μανία που αναφέρεις (που είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ), και εντελώς άλλο οι ιδεοληψίες. Μην συγρίνεις ανόμοια πράγματα. Όταν έχεις συμφιλιωθεί με τις ιδεοληψίες σου και δεν σου κάνουνε πια κακό ή ο γιατρός καταλάβει πως έφτασες στο επίπεδο που μπορείς να το κάνεις χωρίς φάρμακα, με το ζόρι να σε ξαναποτίσει; Άγνοια όμως ε... Να προσέχουμε λίγο και τι λέμε.
Όταν φτάνεις σε δυσφορία και είσαι σε έξαρση, θες να τις ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ. Δεν την παλεύεις με ocd. Όμως όσο το παλεύεις άλλο τόσο χειροτερεύεις. Αυτό μου το είπε η ίδια η ψυχολόγος. Μου το τόνιζε ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ όταν της έλεγα πως δεν με αντέχω πια και ήθελα να εξαφανίσω πάση θυσία τις ιδεοληψίες που με γονάτιζαν. Ε έτσι δεν γίνεται όμως δουλειά. Και όμως ελέγχεται με δουλειά. Ή λες να είναι κι' αυτό τυχαίο; :D
Εκτός από την κατανόηση έμαθα να μπορώ να τις αγνοώ όσο γίνεται ώσπου να φτάσω σε βαθμό να μην με επηρεάζουν. Αυτό όχι μόνο κατά την διάρκεια (6 μήνες έκανα μόνο) αλλά κυρίως μετά, έχοντας πλήρη συνειδητοποίηση και με προσωπική δουλειά όταν έφερνα τα λόγια της κάθε φορά στο μυαλό μου. Είναι πράγματα προσωπικά και ξεχωριστά για τον καθένα καθώς η δουλειά που κάνεις και η κάθε μέθοδος - προσέγγιση καλύτερα, διαφέρει για τον κάθε άνθρωπο όπως ακριβώς και οι ιδεοληψίες.
Καλή δύναμη και συνέχεια.
Να είσαι λίγο πιο αιδιόδοξος και όλα θα πάνε καλά.
ναι υπαρχει συνοσηροτηταQuote:
Originally Posted by thanosP
Ευχαριστω για τις ευχες.....και σε εσενα καλη δυναμηQuote:
Originally Posted by blackbird
Λαθος που ειπα για αγνοια...πιο πολυ οτι μ φανηκε περιεργο και οτι δεν ειναι καλο πιστευω να πιστευουμε σε αυθεντειες η ιδια η ψυχιατρικη μπαζει απο παντου....πας σε 3 γιατρους κ μπορεις να παρεις 3 διαφορετικες διαγνωσεις,εγω το χω παθει αυτο.Επισης πολλοι ψυχιατροι παραδεχονται οτι στερειται επιστημονικου υποβαθρου........αυτα τα ειπα γιατι δεν μου λεει κατι που ειπε ενας γιατρος.......περνω πισω το αγνοια ειχες δικιο,αλλα βαζω το λαθος ,οπως το ακουσα εγω,ειναι η αποψη μου παροτι δεν εχω καποια θεση για να κρινω
Για μανια δεν ηθελα να πω οτι ειναι το ιδιο.......ηθελα να το παρομοιασω με το να μην κανεις τιποτα για ιδεοληψιες που ειπες......αλλα οτι υπαρχουν περιπτωσεις μανιας η ευφορικη πχ οπου αυτος που εχει δεχεται ακουσια νοσηλια απο περιβαλλον κ γιατρους γιατι ο ιδιος αισθανεται καλα......και σκεφτηκα οτι σε περιπτωσεις υπομανιας αν θες που δεν ειναι τοσο επικυνδηνη.....θα μπορουσαμε να πουμε να μεινει ετσι αυτος που την εχει μεχρι να περασει..
Κ η σοβαρη ιψδ μπορει να γινει επικυνδηνη για το ατομο που την εχει,για συνοσυροτητα με αλλες παθησεις,και για την ιδια του τη ζωη....Εγω μιλαω για σοβαρη διαταραχη κ οχι αν εχεις 1 2 ιδεοληψιες και εξαρταται τι ιδεοληψιες ειναι.......εκει δεν μπορεις να συμφιλιωθεις οπως λες.......και εγω εχω ιδψ κ καποιες ιδεοληψιες δε με πειραζουν ουτε προκειτε να φυγουν ουτε θελω αλλα το 80% κ παραπανω προκαλει απελπισια
Οταν λες ελεγχεται με δουλεια?θα ηθελα να ακουσω πιο συγκεκριμενα παραδειγματα,καλοπροαιρετ� �
Επισης,δεν ειπα οτι η υφεση και η εξαρση ειναι τυχαιο γεγονος...οπως καταλαβες οτι ειπα.Περα απ την αντιμετωπιση της διαταραχης που σιγουρα παιζει ρολο ομως υπαρχουν κ υφεσεις εξαρσεις που γινονται απο μονες τους....κανεις δε κανεις ψυχοθεραπεια πχ.......εχω χρονια τη διαταραχη κ αυτο το εχω δει.
Οπως και να χει θα θελα να ακουσω τη δικη σου εμπειρια και ειμαι ανοικτος σε τροπους αντιμετωπισης που βοηθησαν αλλους,αν εχεις να πεις συγκεκριμενα
αυτη η διανοητικη συγκρουση κ παλη......που ειναι η ιδψ.......με ποιον τροπο ελέγχετε κατα την εμπειρια σου?το να λεει ο ψυχολογος οσο το παλευεις αλλο τοσο χειροτερευεις......εμενα μου ακουγεται ανουσιο αφου αυτο γινεται αθελα μου,ειναι η διαταραχη,και ειναι σπερνει και απαισιοδοξια γιατι λεγοντας μην δινεις σημασια στις σκεψεις,μην φοβασαι το πανικο πχ μην εχεις αγχος πχ.....ειναι σαν να λεει ο ψυχολογος μην εχεις το προβλημα που εχεις......χαιρω πολυ και εγω αυτο θελω αλλα πως θα γινει?εκτος και αν εφτασε κανεις σε επιπεδο διαλογισμου-και νιρβανας οπυ δεν δινει σημασια στις σκεψεις του.......Δεν ξερω για αλλες ψυχοθεραπειες.......αλλα η γνωσιακη που εχω κανει μ φανηκε εντελως ανουσιαQuote:
Originally Posted by blackbird
ισχυει θανο σιγουρα θα σαι γυρω στα 19. κ γω στην ηλικια σ ετσινσκεφτομουν εφαγα πολυ καιρο για να συμεοδητοποιησω καποια πραγματα το παν ειναι μα αλλαξει ο τροπος π σκεφτεσαι κ φυσικα αυτο δν γινεται με δυο κουβεντες με μια ψυχολογο αλλα απο εμπειριες κανε οτι δν εχεις κανει μιλα. με πολλα αατομα ψαξου κανε ακραια πραγματα κ οχι αυτο π σ λεει ο κωδικας ηθικης σ οποιος κ να ειναι σιγα σιγα θα δεις οτι ολοι πανω κατω καταλαβαινουν δν εισαι μονο εσυ σε τετοια θεση. οσο για τη γνωσιακη δν εχεις κανει εκθεση κ παρεμποδιση στο αντικειμενο. ουσιαστικα η γνωσιακη σ μαθαινει αυτα π θα μαθεις αργοτερα μονος σ αλλα με ηπιο τροπο κ ηρεμο κ οχι εκβιαστικα γ αυτο δν πετυχιανει γτ θελει πολλη δυναμη να αλλαξεις ολο σ το ειναι εγω εχω σκεφτει καποια πραγματα π δν ηξερα πιο πριν . εχω φτασει σ σημειο να κανω κατι σαν ψυχοθεραπεια στον εαυτο μ να παρατηρω κ να συμπερανω κ γω τα ιδια ελεγα με σενα αλλα ξςρεις κατι; ειναι η διαθεση π με θελει να προσπαθησω κ οχι οτι θα με κανει καλα αυτη π θα παω αλλα απο μεσα μ θα ρθει η λυση. αφου εφαγα 20χρονια σκατ.. με συγχωρειτε γ την εκφραση. ισως η ψυχοθεπραπεια η γνωσιακη αν κ εσυ εισαι ανοιχτος να σε βοηθησει. να επιμενει εκει ξανα κ ξανα. αλλα συνηθως ενας κοντινος σ ανθρωπος πρεπει να σ δωσει βοηθεοα για να βγεις κ να δεχτεις να ακους κα αλλους περα απο το καβουκι σQuote:
Originally Posted by thanosP
η εκθεση κ παρεμποδιση στο αντικειμενο τι ειναι?μπορεις στο περιπου να το περιγραψεις η δε γινεται?
ναι φυσικα και εχεις το δικαίωμα .Συζητηση κανουμε δεν προσπαθώ να έρθω σε αντιπαράθεση .Quote:
Originally Posted by thanosP
Είμαι η πρώτη που ήμουνα κατά των φαρμάκων και τα έβαζα με τους γιατρούς. Έχω κριτική σκέψη και μπορώ από μόνη μου να κρίνω αν κάτι είναι σωστό και τι λάθος κυρίως από το αν δουλεύει σε μένα, αν βγάζει νόημα. Όλα αυτά στα λέω όχι μόνο επειδή μου τα έχουν πει 300 γιατροί και ψυχολόγοι αλλά επειδή ΔΟΥΛΕΨΑΝ και σε μένα. Με το να τα ακυρώνεις και μετά να με ξαναρωτάς νομίζεις πως έχει νόημα να κάθομαι και να απαντάω; Απάντησα στο θέμα (μπήκα ξανά εδώ πριν ένα χρόνο, δεν μ' αρέσει να αναλύω πολύ περί ψυχολογίας πλέον αλλά μπήκα στον κόπο μιας και είδα το θέμα) και δεν θέλω να το συνεχίσω απ' την σκεψή που βλέπω αυτή την κριτική. Αν θες τα δέχεσαι, καλώς. Αν όχι τότε ό,τι και να σου πω (που σου απάντησα ΗΔΗ πριν) δεν θα το δεχτείς ούτως ή άλλως. Και σου έχω ξαναπει πως δεν έχω 1-2 ιδεοληψίες και η μια μου ιδεοληψία ήτανε σαν παραληρητική ιδέα, για να καταλάβεις. Οπότε μια χαρά γίνεται να τις ελένξεις. Αν δεν το δέχεσαι από πριν όμως και ό,τι σου πούνε το απορρίπτεις, δεν θα κάνεις ούτε την προσπάθεια που πρέπει. Ψάξε ΓΙΑΤΙ δεν το δέχεσαι πρώτα. Ίσως εκεί είναι περισσότερο το πρόβλημα. Φοβάσαι την προσπάθεια; Μήπως δεν πετύχει; Εσύ έχεις το σοβαρότερο πρόβλημα από όλους και οι άλλοι τα ελέγχουν γιατί δεν είναι τόσο σοβαρά; Ευθυνοφοβία μυρίζομαι και τα λέω εντελώς καλοπροαίρετα. Και εγώ όταν είχα κουραστεί νόμιζα πως οι γιατροί με δουλεύουν και τα έπαιρνα στο κρανίο ή μπορεί να σου λένε κι' άλλα... πως δεν μπορεί να ελεγχεί και άλλες βλακείες. Στην φάση του αυτομαστιγώματος και της έξαρσης, όχι δεν μπορεί. Αλλά δεν είναι κάτι που θα πω εγώ (που δεν είμαι καν ειδικός) που θα βοηθήσει για ένα τόσο δύσκολο θέμα. Κάνε την ψυχοθεραπεία σου και όπως σου είπε και η Ιωάννα θα τα καταλαβαίνεις πιο καλά και στην πορεία, όπως έγινε και με μένα. Αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο.Quote:
Originally Posted by thanosP
Φιλικά.
Επίσης υπάρχει τεράστια διαφορά από το "ΔΕΝ έχω αυτό το πρόβλημα" με το "αποδέχομαι ότι ΕΧΩ αυτό το πρόβλημα" και αυτό που σου έγραφα εγώ (μάλλον δεν διαβάζεις προσεκτικά) είναι πως αποδέχτηκα πως θα ζω για πάντα με αυτό και ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΗΚΑ στην ιδέα. Τότε ήταν που άρχισα να καλυτερεύω και ήρθαν και στο νου μου τα λόγια της ψυχολόγου για την πάλη. Γιατί ΟΝΤΩΣ χειροτέρευα γιατί πάλευα κάτι μάταιο, που όπως λες και εσύ, όταν έχεις αυτή την διαταραχή δεν γίνεται να την εξαφανίσεις. Γίνεται όμως να την δεκτείς και να αντικαταστήσεις πολλές απαισιόδοξες σκέψεις σου. Η γνωσιακή φαίνεται ανούσια στην αρχή. Μετά καταλαβαίνεις την αξία της. Μόνο αν θες και το πιστεύεις όμως θα δεις διαφορά από την αρχή. Εγώ μπορεί να άργησα γιατί την σνόμπαρα (όπως έκανα με γιατρούς και ψυχολόγους). Ελπίζω να μην κάνεις το ίδιο.Quote:
Originally Posted by thanosP
Εαν τα ακυρωνα δεν θα ροτουσα καν..παραδειγματα ζητησα/ροτησα.Εχω κανει 1 χρονο ψυχοθεραπεια γνωσιακη κ 3 ψυχοδυναμικη...ειναι λιγο για την ψυχοθεραπεια αλλα αρκετος χρονος για να εχω μια αποψη.τον καθενα τον βοηθα κ εχει αναγκη απο ξεχωριστα πραγματα,εμενα με βοηθησε η ψυχοδιναμικη λιγο κ οχι η γνωσιακηQuote:
Originally Posted by blackbird
Εμενα παντως με βοηθησε μονο η ψυχοδυναμικη.....ο καθενας εχει διαφορετικη αναγκη αντιμετωπισης....Quote:
Originally Posted by blackbird
Αλλα αντ αλλωνQuote:
Originally Posted by blackbird
Εσυ η ιδια λες οτι ειχες προκαταληψη κ τα εβαζες με τς γιατρους στην αρχη,κ κατηγορεις εμενα οτι απορριπτω κ δεν δεχομαι?Κατι που ειναι λαθος κιολλας,γιατι δεν καταλαβες καλα τι ειπα.Εγω ποτε δεν ειχα καμια προκαταληψη ή κατα των φαρμακων ή των ψυχολογων...μιλω με βαση τη δικη μου εμπειρια...και αυτο ειναι το νοημα της κριτικης σκεψης...να δοκιμαζεις κατι και μετα να κρινεις δηλαδη......Δεν εισαι η μονη που εχεις παει σε 300 γιατρους κ ψυχολογους και καλο θα ηταν εαν δε γνωριζεις τι εχει κανει κ περασει εανς αγνωστος που μιλας να μην κανεις τετοια κριτικη με επιθετικοτηκοτητα.......Το φορουμ αυτο ειναι για ανταλλαγη εμπειριων,ετσι και εγω ροτησα να μου παραθεσεις παραδειγματα που σε ωφελησαν απο την γνωσιακη,,,,,κατι π ευτυχως εκανες στο τελευεταιο μηνυμα......Δεν ζητησα ουτε συμβουλες ουτε κριτικη......
Εχω περιπου 10 χρονια τη διαταραχη,εχω κανει και ψυχοθεραπεια 1(λιγο αλλα πολυ για να εχω αποψη) χρονο γνωσιακη κ 3 ψυχοδυναμικη,η οποια ηταν η μονη που με βοηθησε,αλλα αυτο εξαρταται τον καθενα....εχω παει και γω σε 300 γιατρους και ολα αυτα τα αναφερω γιατι μου εκανες τον συμβουλατορα.....μιλησες για ευθυνοφοβια και διαφορα λες και μας κανεις τον ψυχολογο....ολα αυτα μου δινουν το δικαιωμα και η πειρα 10 χρονων με την ιψδ να εχω μια τιμια αποψη...Οσον αφορα αυτα που λες οτι γιατι δεν δεχομαι και να παω να κανω τη ψυχοθεραπεια μου,τα προσπερνω ειναι γελοιοτητες, γιατι ήδη εχω κανει αρκετα πραγματα.....μπορει κ περρισσοτερα απο εσενα αλλα δεν με ενδιαφερει.....Εμπειριες ζητησα να ακουσω αποψεις για το πως θα βοηθηθω......εθεσα το θεμα με τη γνωσιακη ψυχοθεραπεια οτι απορω πως βοηθα και εχω το δικαιωμα γιατι εμενα δε βοηθησε και οταν μιλησα για πάλη εννοουσα ενα συμπτωματα της ιψδ με τις σκεψεις και οχι γενικοτερα για τη ζωη,,,,οποτε περιμενα να εισαι πιο σαφης στα παραδειγματα με τη γνωσιακη...εσυ μου ειπες κανε και θα δεις στην πορεια.....οκ αυτο το ηξερα κ μονος μου να το κανω.......Αλλα τελος δεν με ενδιαφερει πλεον η αντιπαραθεση για τις ψυχοθεραπειες,,,,,,κ λαθος που το αρχισα,,,,,εξαλου πιστευω οτι στον καθενα βοηθουν διαφορετικα πραγματα......οπως εμενα βοηθησε η ψυχοδυναμικη ετσι εσενα η γνωσιακη......Βαρεθηκα κιολλας αυτο το θεμα.......Και στην τελικη εγω εχω σοβαρη ιψδ οπου μονο φαρμακα βοηθανε...και ροτα και τον ψυχολογο σου αν ισχιει αυτο
Ευχαριστω πολυυ μονο που ασχοληθηκες με ολο αυτο θα ξεκινησω θεραπεια αλλα ειναι βασανιστηριο ολο αυτο με ολες αυτες τις σκεψεις φοβαμαι τον εαυτο μου πολλες φορες στο ακυρο με παρατηρουν ατομα που σκεφτομαι κατι που νομιζω γινεται εκεινη τη στιγμη η νομιζω οτι εχουν αλλαξει πραγματα η οτι πλεον δεν κοντρολαρω μια κατασταση που ετσι πιστευα μου λενε πεφτεις παρα πολυ ψυχολογικα και φαινεται αυτο..Quote:
Originally Posted by Vak
Γενικα σας ευχαριστω ολους οσους ασχοληθηκατε,δεν ξερω φοβαμαι πολυ τα φαρμακα αλλα αν ειναι αναγκαιο και δεν το κανουν οι ψυχιατροι μονο για τα λεφτα θα το κανω αν και νομιζω οτι εμεις μπορουμε να το κοντρολαρουμε αυτο λιγο λιγο καθε μερα μονοι μας.Καθε μερα ειναι ενα βασανιστηριο ομως καθε σκεψη που παντα ειναι αρνητικη αυθυποβαλλομαι και την πιστευω και αν δεν κανω κατι συγκεκριμενο για να την αποτρεψω εχω διαλυθει μεσα μου.Μονο οταν παιρνω τηλ τους δικους μου οτι αυτα δεν ειναι αληθινα και ειναι ολα στο μυαλο λιγο ανακουφιζομαι αλλα αμεσως μετα ερχεται η επομενη η χειροτερη να με διαλυσει παλι..Πραγματικα θελω να ζησω ελευθερος δεν ειναι ζωη αυτο και ειναι τοσο μικρη η ζωη να εχουμε και αυτα..
Ακριβως....η καθε ημερα δε θα επρεπε να ειναι ενα βασανιστηριο,αυτο ειναι το προβλημα....καλη προσπαθεια κ τυχη οτι κ αν κανειςQuote:
Originally Posted by Angel1996
Δεν κατηγόρησα εσένα. Είπες πως δεν είναι καλό να πιστεύουμε σε αυθεντίες και έλεγες ότι οι γιατροί έχουν άγνοια. Αν δεν το έχεις καταλάβει, όχι μόνο δεν σου επιτίθεμαι, αλλά αμύνομαι κιόλας.Quote:
Originally Posted by thanosP
Και δεν έχω σκοπό να συνεχίσω να το κάνω. Σου απάντησα σε ό,τι με ρώτησες. Ούτε ψυχολόγος είχα σκοπό να το παίξω ούτε τίποτα. Με ρωτούσες και απαντούσα και έχω το δικαίωμα της γνώμης. Γνώμες και εμπειρίες καταθέτει ο καθένας. Δεν ξέρω γιατί αρπάζεσαι τόσο.
Καλή συνέχεια.
Edit: κάτι άλλο που ήθελα να πω πριν και το ξέχασα.
Το ότι θυμώνεις και αντιδράς έτσι είναι καλό. Όταν είπα ασπούμε για την ευθυνοφοβία. Μια εντύπωση είναι. Δεν σημαίνει πως ισχύει. Με συγχωρείς αν σε πρόσβαλα, δεν είχα αυτό τον σκοπό. Αν δεν ισχύει το ξέρεις μόνο εσύ, καθώς και το πόσο προσπαθείς, πόσο το ψάχνεις κτλ. Όταν σου λένε κάτι που δεν ισχύει και θυμώνεις, αυτό είναι καλό γιατί πεισμώνεις περισσότερο. Όχι για να αποδείξεις κάτι στους άλλους (σε ποιούς κιόλας; σε αγνώστους στο ίντερνετ; για σένα παλεύεις) αλλά περισσότερο για να σε ωθήσει ακόμα περισσότερο για την δική σου υγεία και αυτοεκτίμηση.
Επίσης οι ψυχολόγοι μου έλεγαν πως τα φάρμακα ανακουφίζουν απλά τα συμπτώματα. Και οι γιατροί το παραδέχονται και προτείνουν ψυχοθεραπεία. Αν ο γιατρός ή και η ψυχολόγος κρίνουν πως χρειάζεσαι φάρμακα, εννοείται πως θα πάρεις. Δεν είπα ποτέ κάτι αντίθετο. Οτιδήποτε σε βοηθάει να φτάσεις στο στόχο σου είναι καλό :)
Γεια σου φίλε ..Μ αρέσει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις το θέμα ...θέλω να σε ρωτήσω κάποια πράγματα..μπορεις να μ στείλεις pm?
Γεια σου φίλε Μ αρέσει ο τρόπος που βλέπεις το.θεμα μπορείς να Μ στείλεις pm να σ κάνω κάποιες ερωτήσεις ?Quote:
Originally Posted by Vak
Θέλω πολύ να μιλήσω σε κάποιον που να τα έχει βιωσει και αυτος γιατί πιστεύω μόνο τοτε θα με καταλάβει κάποιος. .μου είναι πολύ δυσκόλο να τα εξηγήσω καθώς είναι πάρα μα πάρα πολύ περίεργο όλο αυτό και δεν με αφήνει να ζήσω και είμαι καλά. .πολλές φορές σε παρέα βλέπω τους άλλους χαρουμενους και εγώ είμαι χαμένη σε έναν δικό μου κόσμο και λέω πολλές φορές γιατί να μην ήμουν καο εγώ έτσι; να μπορώ να ξεχάστω και να περνάω καλά και να κάνω χαβαλε χωρίς να με τρωνε οι παραλογες σκέψεις για το τίποτα. .πολλές φορές όταν κάποιος μου μιλάει κάνω σκέψεις στο μυαλό μου όπως το εννοεί αυτό που λέει; είναι έτσι όπως μου τα λέει; μηπως ήθελε να πει κάτι άλλο; πολύ ακυρες σκέψεις και στεναχωρια για το οτιδήποτε. .δεν ξέρω πραγματικά ..πολλές φορές δεν αντεχω άλλο και κλεινωμε στο δωμάτιο μου ξεσπωντας σε κλαματα. .δεν μπορώ καθόλου να το ελέγξω όλο αυτό και στο σχολείο οι καθηγέτες λένε στην μάνα μου ότι είμαι μονιμος σε έναν δικό μου κόσμο και μου έχουν πει πολλές φορές να επισκευθω έναν ψυχολογο. .
Εγώ πάντως με τα φάρμακα μπόρεσα και καταπολεμήσω πολλά τις σκέψεις μου την αισιοδοξία μου,την σεροτονίνη μου κυρίως που ήταν στα πατώματα!!
Παιδιά καλησπέρα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον δικό μου γολγοθά... λοιπόν είμαι γυναίκα, 26 χρονων, και πρόσφατα πήρα και το πτυχίο μου από ΑΕΙ. Το 2008 διαγνώστηκα με καλοήθη όγκο στην κάτω γνάθο, έγινε χειρουργείο και αφαιρέθηκαν κάποια δόντια με αποτέλεσμα να φοράω μασελακι εκτοτε.. Ήμουν οκ ψυχολογικα, τώρα στο υποσυνείδητο δεν ξέρω τι συνέβαινε. Και άριστη μαθήτρια ήμουν, και διάβαζα, και τις παρέες μου είχα. Να σημειωθεί ότι από μικρή ήμουν ένα παχουλό παιδί. Το 2014 κάνω διατροφή και χάνω 30 κιλά περίπου, έγινα καλλονή. Βρήκα και αγόρι.. Το 2016, έπαθα ένα αυτοάνοσο με αποτέλεσμα να πάρω πολληηηηη κορτιζόνη (+ανοσοκατασταλτικά) με αποτέλεσμα μέσα σε 2 χρόνια να πάρω οοολα τα κιλά που είχα καταφέρει να χασω. Και παλι όμως ήμουν σχετικά καλά ψυχολογικα, πέρα από το ότι ξεκίνησα να ψάχνω ασθενειες στο Ίντερνετ. Τέλος του 2017 ξεκίνησα και πρακτική! Ήμουν πολύ καλή κλπ. Το 2018 έγινε μια παρεξήγηση με την παρεα μου και κόψαμε, είχα όμως το αγόρι μου.. ξεκίνησα και αγγλικά για να πάρω το πτυχίο που έπρεπε να πάρω τόσα χρόνια. Να σημειωθεί πως είχα ένα θέμα με τον υπνο, ξυπνούσα μετά τις 12 το μεσημέρι, αλλά κοιμόμουν αργά το βράδυ γύρω στις 2. Ερχόμαστε στο 2019, όπου δίνω και τα τελευταία μαθήματα στη σχολή το καλοκαίρι και πάω διακοπές με το αγόρι μου. Στις διακοπές είχα κι θλίψη, σα να μην περνάω καλά. Θυμάμαι ήμασταν σε μια ταβέρνα το βράδυ και ήθελα να φύγω! Ένιωθα ότι δε με ευχαριστεί τίποτα! Γυρνάμε από τις διακοπές και είχα ξεκινήσει μαθήματα οδήγησης... Φοβερό άγχος, για κάποιο λόγο φοβόμουν την ΟΔΗΓΗΣΗ. Θυμάμαι στο πρώτο μάθημα πορειας πηγαίνοντας, ένιωσα να χάνω τον κόσμο, ήμουν στα πρόθυρα λιποθυμίας, κάθομαι κάπου, παίρνω τηλ τη μάνα μου. Με τα πολλά ηρεμώ και πάω. Μετά από καμία βδομάδα, Σάββατο ήταν θυμάμαι, πάμε με το αγόρι μου να φάμε. Πήρα κι ένα κοκτέιλ.. καθίσαμε μια ώρα, κι άρχισα να νιώθω πολύ περίεργα, ήθελα να φύγω αμέσως από εκεί. Νόμιζα πως θα λιποθυμήσω. Φεύγουμε, αρχίζω να κλαίω και την επόμενη μέρα λεω στη μητέρα μου η οποία είχε θέμα με αγχώδη διαταραχή και πήγαινε σε ψυχίατρο, δε μπορώ της λεω θέλω να πω κι εγω! Πάω, του λεω τι και πως, και με ξεκίνησε με βαλεριανα. Εγω όμως ένιωθα χάλια, ένιωθα πως όλα ήταν μάταια δεν είχα όρεξη για τίποτα. Γύρω στον Οκτώβρη του λεω δε μπορώ, δε μπορώ να κοιμηθώ καλά, έχω συνέχεια ταχυκαρδίες, είμαι συνεχώς στην τσίτα. Μου ξεκινάει ζαναξ. Να παίρνω 0,25 πριν τον υπνο κάθε μέρα. Κάπως έφτιαξαν τα πράγματα. Μια μέρα τον Νοέμβρη θα ερχόταν κοπέλα στο σπιτι μου για νύχια και λίγο πριν έρθει είχα φοβερη ένταση, μετράω παλμουσ κι είχα φτάσει 127! Φθάνει η κοπέλα και της λέει η μητέρα μου έπαθε κρίση πανικού, έλα άλλη στιγμή.Στην ΟΔΗΓΗΣΗ τα ίδια. Δε μπορούσα να πάω στην θεωρια γιατί ήταν κι αλλά άτομα κι ένιωθα άβολα. Δε μπορούσα να μπω μόνη μου σε μετρο, για κάποιο λόγο έμπαινα στα λεωφορεία, είχα μια ταραχή αλλά έμπαινα. Φτάνουμε στο Φλεβάρη, ορκιζομαι στο ΑΕΙ. Κουμπώνω 1 ζαναξ κι ήμουν σχετικά καλά. Θολουρα φοβερη αλλά οκ. Τον Μάρτιο πριν την καραντίνα μια κοπέλα που προτείνει δουλειά σε ιατρείο που εργαζεται. (Η πρώτη μου δουλειά). Να σημειωθεί ότι είχα πάει σε κάτι συνεντευξεις, αλλά φοβάμαι πολύ τη δουλεια. Φοβάμαι ότι δεν είμαι αρκετή, ότι θα κάνω λάθη, ότι είμαι μεγάλη σε ηλικία. Τεσπα, παω στη δουλειά, είχα πολύ άγχος στο μετρο που ήμουν μόνη μου και φυσικά έπαιρνα τα ζαναξ. Επίσης είχα αρχίσει και είχα φόβους με τα μαχαίρια, ένιωθα ότι μπορεί να βλέπω καποιον. Ότι μπορεί να είμαι σε κόσμο και να αρχίσω να βρίζω χωρίς λόγο. Η αδερφή της μητέρας μου είχε διπολική διαταραχή, και π γιος της σχιζοφρένεια, και είχα αρχίσει να πιστεύω ότι κι εγω τρελαινομαι. Κοιμόμουν και ξυπνούσα μ αυτόν τον φόβο, ότι θα τρελαθώ κι εγω. Πάω ψυχίατρο του λεω δε μπορώ άλλο, άρχισα να κλαίω. Μου ξεκινάει τον Μάρτιο epilyd 0,50mg. Τις πρώτες 3 εβδομάδες ήμουν χάλια. Μετά σιγά σιγά άρχισα να κοιμάμαι τέλεια! Να έχουν φύγει αυτές οι εμμονές! Κι ήμασταν και εν μέσω καραντίνας. Δουλειά δεν ξαναπήγα λόγω καραντίνας. Τώρα, έχω ξεκινήσει γυμναστική μόνη μου, κάνω διατροφή κι έχω χάσει 5 κιλά, αλλά εδώ και κάτι μέρες αυτή εμμονή της τρέλας έχει επιστρέψει. Να φταίει που δεν έχω να κάνω κάτι μέσα στην ημέρα μου; Βέβαια, εδώ και ένα μήνα έχω ξεκινήσει και καθαρίζω το σπιτι των αδερφών μου, βοηθάω τη μαμά μου.παρακολουθω σεμινάρια στο αντικείμενο μου. Οι παλμοί μου επίσης κυμαίνονται από 68-88. Υπάρχει περίπτωση να πάθω ψύχωση ρε παιδιά;;
Καλησπέρα. Φυσικά ρώτησε με και ελπίζω να καταφέρω να σε βοηθήσω.Quote:
Originally Posted by Infe13