Δυσκολεύομαι να πατήσω το κουμπί να βγάλω το εισιτήριο lol. Εν τω μεταξύ την Δευτέρα έχω συνέντευξη για δουλειά εκεί.
Printable View
Δυσκολεύομαι να πατήσω το κουμπί να βγάλω το εισιτήριο lol. Εν τω μεταξύ την Δευτέρα έχω συνέντευξη για δουλειά εκεί.
Άκουσε με και μένα που πλέον δεν έχω γονείς. Νομίζεις ότι η απώλεια των γονιών σου θα είναι κάτι που θα σε διαλύσει και πως η ζωή σου τελείωσε. Νομίζεις πως όταν πεθάνει η μάνα, θα πεθάνεις και συ λίγο αργότερα.
Λοιπόν, δεν γίνεται αυτό! Συνεχίζεις να ζεις κανονικά. Ίσως παίρνει λίγο χρόνο στην αρχή, όμως μετά καταλαβαίνεις τη θνητότητα σου και προσπαθείς να ζήσεις όσο καλύτερα μπορείς.
Δεν θα πεθάνετε όταν χάσατε κάποιον. Ειλικρινά.
Βγάλε το εισιτήριο σου λοιπόν, πριν μετανιώσεις για την ευκαιρία που έχασες. Οι γονείς σου, έζησαν την ζωή τους. Σε γέννησε η μάνα σου όχι για μείνεις για "πάντα" μαζί της αλλά για να φτιάξεις μια ζωή όπως εσύ την επιθυμείς.
Σε ευχαριστώ πολύ Βίκυ για την απάντηση σου. Το έχω πάρει απόφαση. Σε λίγες μέρες φεύγω. Όσο για τους δικούς μου θέλω να φύγουν ήρεμα και σε βαθιά γεράματα.Quote:
Originally Posted by vickympou
Μόλις εβγαλα το γαμωεισιτηριο. 650 ευρω στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα..... Συναισθηματα αναμικτα. Θα μου λειψουν οι δικοι μου μου ερχεται να βαλω τα κλαματα
Οποιος μπορει να με εμψυχωσει καπως παιδια..δεν ειμαι καλα
Tzimani μου, αγόρι μου, έκανες επιτέλους μετά από τόσο καιρό το μεγάλο βήμα! Και μην ανησυχείς τόσο πολύ, αν κάτι δεν πάει καλά κανείς δεν θα σε εμποδίσει να γυρίσεις πίσω. Η ουσία είναι οτι αποφάσισες να δράσεις και αυτό πρέπει να σε χαροποιεί και όχι να σε αγχώνει. Πότε πετάς;
Ευχαριστώ! Ναι αυτό σκέφτομαι πως αν τα πράγματα είναι τόσο χάλια θα γυρίσω πίσω... Μόνο αυτό με κρατάει από το να κάνω άσχημες σκέψεις.Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Πετάω αύριο το απόγευμα από Αθήνα.
και εχω φρικαρει ασχημα
Δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω. Σήμερα έκλαιγα όλη μέρα. Στο ταξίδι θα πιω θα γίνω τύφλα
Όλα θα πάνε καλά, μην φοβάσαι! Θα κάνεις την προσπάθειά σου, για σένα και μόνο. Το οφείλεις μόνο στον εαυτό σου και δεν έχεις να αποδείξεις σε κανέναν τίποτα, αυτό να σκέφτεσαι.
Ευχαριστώ κι εσένα και όλους που μου απαντάτε και τον θεό που μου έδωσε δύο υπέροχους γονείς που είναι πίσω μου σε κάθε βήμα και υποστηρίζουν.
Όσο για την Αμερική, δεν θα καθίσω να σκάσω ούτε να απαιτήσω πράγματα από αυτή την προσπάθεια. Αν πάει καλά θα είναι κάτι θετικό. Αν όχι θα είναι ένα μάθημα και απλά θα χωνέψω το ότι αυτή η χώρα για μένα τελείωσε. Θα γυρίσω στην ελλαδιτσα και θα την περνάω με ψωμί κι ελιά. Αλλιώς εκεί, το κεφάλι κάτω και αγώνας. Αυτό άλλωστε πουθενά δεν το γλιτώνεις... Να φανταστείς ότι εγώ που δήλωνα πάντα ότι δεν είμαι θρήσκο άτομο, άρχισα να προσεύχομαι κλαίγοντας. Το πιστεύεις?? Ω ναι. Άρχισα να θέλω να κάνω οικογένεια, άρχισα πολλά να σκέφτομαι.
Για να μην λέω πολλά, είμαι πολύ φορτισμένος συναισθηματικά σήμερα. Είμαι μαθημενος με τους γονείς μου αλλά ξέρω ότι δεν γίνεται να είμαστε αιώνια μαζί. Από την άλλη δώσαμε μια υπόσχεση να έρθουν κοντά μου αν τελικά στεργιώσω εκεί.
Ένας μικρός θάνατος είναι που ίσως όμως οδηγήσει στην γέννηση μιας καινούργιας ζωής.
Είναι ίσως ο ********ς κύκλος της ζωής που πονάει σάλα που είναι και όμορφος.
tzimani τι σε κανει να πας στην Αμερικη και δεν το παλευεις να βρεις εδω εργασια ξερω ειναι χαμηλοι οι μισθοι αλλα και στην Αμερικη εχει πολυ εγκληματικοτητα και δουλευεις μεχρι τα βαθια γεραματα εκει.σκεψου οτι ο μεσος ορος συνταξιοδοτησης των γυναικων(οχι ανδρων) ειναι 66 χρονια και υπαρχουν 70ηδες εκει που εργαζονται ακομη,συν τα πολυ φονικα που γινονται εκει λογω της μεγαλης οπλοκατοχης.αλλα εν πασει περιπτωσει ισως απογοητευτηκες απο εδω και πας εκει τελως παντων καλη αρχη στην καινουργια σου πορεια.
Οσο για τους γονεις ειναι θετικο που τους αγαπας και δεν θελεις να τους χασεις το προβλημα θα ηταν να μην σε ενοιαζαν οι γονεις σου.μακαρι να ξεπερασουν τα 90 για να τους χαρεις περισσοτερο αλλα οτι και αν γινει αυριο μεθαυριο ειναι η πορεια του ανθρωπου να γεννιεται, να μεγαλωνει, να κανει οικογενεια, να χαρει τη συνταξη στα γεραματα και στο τελος να αποβιωσει.εχουν περασει απο τη γη συμφωνα με τους επιστημονες πανω απο 100 δισεκατομμυρια ανθρωποι και ζουν αυτη τη στιγμη 7 δισεκατομμυρια και λιγο παραπανω ανθρωποι.
προσωπικα δεν περναω καλα στη ζωη μου νιωθω απεραντη μοναξια και οτι οι γυναικες δεν με καταλαβαινουν αλλα τι να κανω εναποθετω τις ελπιδες μου στο Θεο και ελπιζω στην αλλη ζωη να παω σε ενα καλυτερο μερος χωρις στεναχωριες και θλιψεις
Τώρα είναι αργά. Είμαι ήδη στο λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Κοίτα δεν με δένει κάνεις εκεί. Έχω δώσει περιθώριο έναν μήνα. Άμα δεν την παλεύω θα φύγω φίλε. Δεν φεύγω για πάντα. Βέβαια ουδέν μονιμοτεεο του προσωρινού αλλά οκ. Κρατάω την πισινή ότι μπορεί να γυρίσω.Quote:
Originally Posted by Mrgilleas
Προς το παρόν επικεντρωνομαι στο ταξίδι που έχω μπροστά μου και ελπίζω στο καλύτερο.
Το θέμα της απώλειας των δικών μου προσπαθώ να το ζυμώσω μέσα μου πρωτού βρεθώ προ τετελεσμένων. Ξέρω όλοι μεγαλώνουμε. Ένας συμμαθητής μου στο λύκειο έχασε τους δικούς του τον έναν Δευτέρα Λυκείου και τον άλλον Τρίτη για σκέψου.
Έτσι λοιπόν αποδέχομαι τον θάνατο σαν κάτι το αναπόφευκτο και να σου αποδέχομαι και τον δικό μου.
Νιώθω ότι είμαι σε καλή ηλικία και θα προσπαθώ κάθε μέρα να την κάνω να μετράει αλλά συμφιλιώνομαι με την ιδέα ότι κι εγώ θα αφήσω αυτόν τον κόσμο μια μέρα. Προς το παρόν αρχίζουν και με πιάνουν τα πατρικά μου ένστικτα και η ανάγκη να κάνω τη δική μου οικογένεια.
Μακάρι να την είχα κάνει εδώ Ελλάδα τι να πω. Ίσως η μοίρα μου να είναι στην Αμερική. Κι επειδή με ρωτάς τι με κάνει να θέλω νά πάω είναι για καλύτερα λεφτά και ευκαιρίες. Βλέπεις μπορεί όντος να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα αλλά εδώ ακούγεται το ενδεχόμενο να μην πάρουμε σύνταξη ποτέ. Όπου κι αν πας δουλεύεις μαύρα. Στην Αμερική άμα σου κάτσει καλά το οικονομικό παίρνεις σύνταξη στα 50. Κι έρχεσαι μετά εδώ και αράζεις. Εγώ το σκέφτομαι και έτσι. Τουλάχιστον γνωστοί μου έτσι το κανονίζουν. Παίρνουν ακίνητα εκεί και μετά θα ζούνε από τα νοίκια. Ή θα τα πουλήσουν όταν η αξία τους θα έχει ανέβει σημαντικά.
Δεν ξέρω. Τώρα πια έχει έρθει η ώρα. Στις 5 πετάω το απόγευμα. Θα πάω, θα κάνω κάποιες συζητήσεις εκεί. Ίσως πάω και σερβιτόρος κανένα μήνα να βάλω κανένα λεφτο και να γυρίσω. Ποιος ξέρει...
Μετά σκέφτομαι Αθήνα ή Κρήτη ή Θεσσαλονίκη. Θα δούμε. Είμαι πολύ φοβισμένος από το πώς θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα κι εδώ. Ακούω τα τρελά. Κόσμο να τρώει από τα σκουπίδια και άλλα τέτοια. Για σκέψου.
Αυτός είναι εν ολίγοις ο τρόπος σκέψης μου.
Ένας άλλος λόγος που φεύγω είναι επειδή φεύγουν όλοι. Ξαδέρφια φεύγουν, γείτονες φεύγουν, άγνωστοι φεύγουν, τα τελευταία 10 χρόνια το κλίμα ήταν παραπάνω από χάλια. Ένας άλλος λόγος είναι ότι είμαι υπήκοος Αμερικανός οπότε είπα να το εκμεταλλευτώ.
Αλλά όπως προείπα, αν χαλαστω θα φύγω να πάει να γαμηθει. Όπως λέει κι ο Καζαντζίδης, πιο καλά στο φτωχικό ψωμί κι ελιά, παρά 1000 καλά στην σκληρή ξενιτιά
Όσο περνάει η ώρα νιώθω ότι κάνω τρελή βλακεία....
Σταμάτα βρε τις δεύτερες σκέψεις συνεχώς. Πήρες μία απόφαση επιτέλους, πας, κοίτα να δεις τι θα γίνει εκεί. Συνεχώς στο πίσω μέρος του μυαλού σου είναι η αμφιβολία για την παραμικρή απόφαση που παίρνεις ή τι θα γινόταν αν... Σε κάθε επιλογή που κάνουμε, αφήνουμε απέξω κάποιες άλλες επιλογές. Δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε τις εναλλακτικές επιλογές όταν αυτή τη στιγμή πήραμε την συγκεκριμένη απόφαση. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μας γίνεται το κεφάλι καζάνι και να μπερδεύουμε τα μπούτια μας. Κοίτα λίγο και το βραχυχρόνιο μέλλον τώρα, διότι νομίζω ότι με το να σκέφτεσαι το πολύ μακροχρόνιο κάπου μπερδεύεσαι χειρότερα. Βήμα-βήμα να το πας.
Το μόνο πράγμα που είναι τώρα στο μυαλό μου είναι οι γονείς μου και πόσο κλαιγαμε χθες. Ιδιαίτερα εγώ πλανταξα. Δεν μπορώ τους αποχωρισμόυς.... Συνεχώς απλά ελπίζω να κάνω πιο θετικές σκέψεις αλλά είμαι μοναχοπαίδι δεν έχουν άλλον.Quote:
Originally Posted by Sonia
Δεν το βλέπω να κρατάει το πράγμα στην Αμερική.... Ακόμα κι αν κάνω υπομονή λίγους μήνες, θα αρχίσω να τους ζητάω στην πορεία. Βέβαια μου είπαν ότι αν τακτοποιηθω θα έρθουν νά μείνουμε λίγο καιρό μαζί αλλά αυτό είναι και ακριβό και ταλαιπωρία για αυτούς. Η μαμά μου έγινε 67 προχθές κι ο μπαμπάς είναι 81. Τέτοια ταλαιπωρία για έναν μισθό τρεις κι εξήντα??
Η Αμερική είναι αυτή που είναι μαλακες ψάχνουν.
Δε ξέρω ρε παιδιά... Δεν ξέρω
Σας παρακαλώ προσευχηθείτε για μένα
Φοβάμαι και τα κωλοαεροπλανα...!!!! Αχ μανούλα μου πού είσαι σε άφησα... ������������
Φιλοσόφησέ το και θα σου φύγει η στεναχώρια: Εάν πετύχεις θα είσαι χαρούμενος γιατί πέτυχες τον σκοπό σου και θα πάρεις και τους γονείς σου κοντά και θα ερχόσαστε κάθε χρόνο διακοπές στην Ελλάδα. Εάν δεν βρεις τίποτα καλό απλά θα γυρίσεις πίσω στους γονείς σου ανακουφισμένος που γύρισες στην πατρίδα. Εάν η κατάσταση είναι "ούτε καλά ούτε χάλια" τότε θα δουλέψεις ένα μικρό χρονικό διάστημα, θα μαζέψεις λςφτά και θα επιστρέψεις.
Ποιός ο λόγος λοιπόν να σκέφτεσαι τόσο "οριστικά" και να βρίσκεσαι σε τόση μεγάλη φόρτιση; Δεν ταξιδεύεις 50 χρόνια πριν που τα ταξίδια ήταν πανάκριβα και ξεπλήρωνες για χρόνια το εισητήριό σου και δεν μπορούσες να επιστρέψεις εάν δεν περνούσες 10ετία. Τώρα είναι πολύ εύκολες οι μετακινήσεις. Ό,τι κι αν συμβεί σε μερικές ώρες είσαι σπίτι σου, στους γονείς σου.
Ακύρωσα το εισιτήριο τελευταία στιγμή
Ρε παιδιά μήπως πάσχω από κρίσεις πανικού?? Μήπως είμαι τεμπέλης και δεν θέλω να εργαστώ? Μήπως είμαι τρελός τελείως? Άλλος θα σκότωνε για τέτοιες ευκαιρίες κι εγώ τις πετάω. Αλλά ξέροντας βέβαια από πριν ότι θα είμαι τσιμα τσιμα από λεφτά. Δεν είχα υπομονή και αντέδρασα σπασμωδικά. Βέβαια τώρα που ήρεμα το βλέπω κατάλαβα τι μαλακια έκανα αλλά το πρωί ένιωθα απαίσια. Φανταζομουν αεροπλάνα να συγκρούονται, ουρανοξύστες να πέφτουν και διάφορα άλλα. Εν πάσει περιπτώσει τώρα έχω λίγο χρόνο να το συζητήσω με τη γιατρό αυτό. Μήπως απλά δεν την θέλω την Αμερική και δημιουργώ δικαιολογίες?? Έκλαιγα χθες μήπως δεν ξαναβλεπα ζωντανούς τους δικούς μου. Μιλάμε για χοντρά ψυχικά Λουκια. Ένιωθα χειρότερα από το να έμπαινα για εγχείρηση πχ. Έξω από το ******** αεροδρόμιο. Ας ερχόταν ένας να με σπρώξει μέσα στο γαμωαεροπλανο! Δεν έχω χρόνο. Χρειάζομαι απαντήσεις!!!
Ε, τώρα έχεις άπλετο χρόνο να σκεφτείς.
Όντος. Αν και ελαφρώς απογοητευμένος πλην πιο ήρεμος. Μπορεί να μην έκανα το μεγάλο μεγάλο βήμα αλλά τουλάχιστον ήταν κάτι. Έτσι το βλέπωQuote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
καταρχην δυσκολα στη Αμερικη να παρεις συνταξη στα 50 οπως σου ειπα δουλευουν παρα πολυ εκει μεχρι πολυ ηλικιωμενοι.Επισης για τη συνταξη στην Ελλαδα που λες οτι δεν θα παρεις ποτε,δεν ισχυει αν εχεις 40 χρονια διαμονης στην Ελλαδα και τα ενσημα να μην εχεις πιασει για να βγαλεις συνταξη μπορεις να βγαλεις το επιδομα υπερηλικου ανασφαλιστου του ΟΓΑ οταν θα εισαι 67 ετων συμφωνα με τα σημερινα δεδομενα μονο που ειναι σαν προνοιακη παροχη και ειναι καθαρα 300 ευρω περιπου.Quote:
Originally Posted by tzimani
Μπορω ομως να βγαλω λεφτα και μετα να γυρισω να κανω κατι πιο χαλαρο εδω. Ειναι πολλες οι διοδοι που μπορεις να ακολουθησεις και οι ευκαιριες ειναι απλα απειρες. Δηλαδη πιστευεις πως εδω μπορεις να ζησεις με 300 ευρω συνταξη? Ο μισθος που θα παιρνεις εκει θα ειναι πολλαπλασιος σε σχεση με εδω και γενικως ενω εδω σε θεωρουν μπαρμπα για καποιες δουλειες πρωτου καν προλαβεις να πατησεις το ποδι σου στο κατωφλι εκει σε θεωρουν ευφορο εδαφος για καλλιεργεια. Βλεπεις τη διαφορα? Μπορω να παρω ενα μικρο δανειο εκει και να παρω καποιο part time μεταπτυχιακο που εχει παγκοσμια αναγνωριση και κυρος. Μετα the sky is the limit. Ναι η αμερικη ειναι δυσκολη για πολλους αλλα εσυ μιλας για ολο τον κοσμο. Για παρανομους μεξικανους για αστεγους που εργαζονται ισα για να μενουν στη ζωη τρωγοντας με food stamps. Αμα βαλεις ολο τον πληθυσμο ναι οντος υπαρχει κι εκει εξαθλιωση αλλα εδω μιλαμε πως εχω ενα πτυχιο, εχω υπηκοοτητα και εχω μια πιο σταθερη κατασταση στην ελλαδα για να γυρισω αν χρειαστει. Οποτε τι λεμε? Θα κατσω εδω να δουλευω οπου να ναι και να παρακαλαω για να παρω στα 67 300 ευρω το μηνα? Αν υπαρχουν βεβαια ακομα μεχρι τοτε, 32 χρονια μετα..... Τι λεμε τωρα? Δε ξερω φιλε. Εκανα πισω τελευταια στιγμη αλλα δεν ξερω. Αν δεν δεις, δεν ξερεις. Αντε πες μου εσυ τι σκατα να κανω....Quote:
Originally Posted by Mrgilleas
Όπως το πας δεν θα βγάλεις σύνταξη γιατί απλούστατα δεν λες να πάρεις μία απόφαση και να την τηρήσεις. Τόσο καιρό έστω και προσωρινά που σου έλεγα να πιάσεις μία δουλειά στην Ελλάδα να βοηθάς λίγο τους γονείς οικονομικά και να κοινωνικοποιηθείς λίγο, τα έβρισκες στραβά στην Ελλάδα και σκεφτόσουν για Αμερική. Τώρα που ήρθε η ώρα να πας Αμερική, άλλαξες γνώμη και ακύρωσες το εισιτήριο. Αντί να δεις τι θα κάνεις ΑΜΕΣΑ κάθεσαι και βαράς κουβέντα για το τι σύνταξη θα βγάλεις, ενώ ούτε ένσημα κολλάς ούτε λεφτά βγάζεις για να έχεις μία ασφάλεια σε κάποιες δεκαετίες. Συζήτηση να είχαμε να λέγαμε.
Εγώ την γνώμη μου στην έχω πει. Πιάσε ΑΜΕΣΑ κάποια δουλειά κι ας είναι του κώλου, κι ας έχει πολύ λίγα έσοδα. Από το να κάθεσαι και να το ξύνεις και να αισθάνεσαι άσχημα που το ξύνεις αλλά πρακτικά να μην κάνεις τίποτα και να βαράς θεωρίες από το πρωί ως το βράδυ, θα ήταν πολύ καλύτερα.
Τόσο καιρό σκέφτεσαι, τόσο καιρό ήθελες να είσαι σίγουρος για την απόφασή σου, πήρες μία απόφαση και τι έκανες τελικά; Την ακύρωσες και μία τρύπα στο νερό.
Δεν σε κατηγορώ για κάτι, να σε ξυπνήσω προσπαθώ, για αυτό στα λέω χύμα.
Και με περιμενε και δουλεια. Απλα μου επεσε λιγο βαρια η μοναξια μιας αλλης χωρας που ειναι ζουγκλα. Πιστεψε με οταν ακυρωσα το εισητηριο με εκοψε κρυος ιδρωτας για την βλακεια που εκανα αλλα ενιωσα ταυτοχρονα λιγο ανακουφισμενος. Ισω ςδεν ημουν ετοιμος σονια. Μην ξεχνας οτι με παρακολουθει γιατρος κι οσο κι αν δεν θελω να το παραδεχτω ισως εχω θεμα και αν με επιανε πανικος και παρατουσα τη δουλεια στην αμερικη τι θα ετρωγα μετα? πετρες? εκει δεν χαμπαριαζουν. σε πετανε στον δρομο. καταλαβες γιατι εκανα πισω?Quote:
Originally Posted by Sonia
το μετανιωσα αργοτερα αλλα εκεινη την ωρα στο αεροδρομιο ενιωθα σαν να πηγαινω στη σφαγη. δεν κανω πλακα. καταλαβαινω τι λες και το αποδεχομαι αλλα ισως εχω προβλημα υγειας (καρδιακης κυκλοφοριας) τελικα γι αυτο φρεναρω συνεχεια. νομιζεις λιγες φορες εχω σκεφτει αυτα που λες? οτι πρεπει να κανω κατι, οτιδηποτε? αλλα να που σταματω πριν καν αρχισω και πλεκω θεωριες κτλ....
Και μιας και εθιξες αυτο το θεμα απαντησε μου σε αυτο, αφου προσπαθεις να με ξυπνησεις: Πασχω απο ελλειψη αυτοπεποιθησης και δυναμισμου. Εγω μπορει να εχω τα εχεγγυα για κατι μεγαλο και σπουδαιο αλλα με τρομαζει η ενηλικη ζωη, οι υποχρεωσεις, να κρεμονται αλλοι απο μενα, το γεγονος οτι υπαρχουν πιο φωνακλαδες και μαγκες που δεν κολωνουν σε τιποτα και αρπαζουν τις ευκαιριες και δεν φοβουνται την αποτυχια. Εγω ημουν παντα σεμνοτυφος και μαζεμενος και με συνδρομα επαρχιας. το λεγομενο καλο παιδι που παλευε στο σχολειο και το πανεπιστημιο νομιζοντας πως θα εργαστει καθαρα και τιμια και θα φτασει ψηλα. αλλα η πραγματικοτητα ειναι σκατενια. υπαρχει τοση ψευτια παντου. εγω ξεπερνωντας τα κομπλεξ μου και μεχρι να πατησω στα ποδια μου ανεβαλλα το να εργαστω ακριβως γιατι φοβομουν για την υγεια μου. Ειμαι ευαισθητο ατομο δηλαδη αυτο που δε θελουν τα αφεντικα σε δουλειες δυναμικες. Κανω για γραφειο αλλα κι εκει σκεφτομαι το ποσο πουστικα φερονται οι χαρτογιακαδες κι ας ειμαι κι εγω ενας απο αυτους. Πχ οι ασφαλιστες. Ενα σιχαμερο ειδος Indeed .... με ενοχλει η αδικια και η εκμεταλλευση των ανθρωπων. Μπορω ανετα να πατησω ενα κουμπι και να σταματησω να δινω μια δεκαρα οπως κανουν ολοι αλλα μπορω κιολας να πιασω εναν τετοιο κερατα και να του σαπισω το κορμι στο ξυλο. με πιανεις?
KAI ME ENOXΛΕΙ ΤΟ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ (ΟΧΙ ΟΛΟΥΣ) ΟΛΟΙ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥΣ. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΘΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ.
Αυτά όλα που λες τα έχεις ξαναγράψει. Άρα πρακτικά τι; Εγώ για αυτό σου είπα για αρχή ξεκόλλα επιτέλους με τις μεγάλες ιδέες που έχεις τα προσόντα να φτάσεις ψηλά, αλλά έχεις έλλειψη αυτοπεποίθησης και δεν είσαι έτοιμος για εκεί και είναι παλιόκοσμος και παλιοκοινωνία. Ξεκίνα από κάτι απλό, εκεί που είσαι κι είναι κοντά και οι γονείς σου και ο ειδικός που σε παρακολουθεί. Εσύ το αρνείσαι να το δεις έτσι και δεν κάνεις τίποτα απολύτως. ΟΚ, σεβαστό, αλλά τι περιμένεις να σου πούμε άλλο να σε βοηθήσει; Απλά τα γράφεις και ξεσπάς. Δικαίωμά σου, αλλά κάνουμε φαύλους κύκλους και αποτέλεσμα μηδέν.Quote:
Originally Posted by tzimani
Ναι αρνούμαι να το δω ετσι γαι επικειται να μεταναστευσω και αν ειναι να το κανω πρεπει αμεσα αλλιως να το σβησω τελειως απο το μυαλο μου. ΓΙα αυτο δεν βρισκω κατι εδω. Αλλωστε κι εκει απλες δουλειες κοιταζω και πραγματικα εχω ελπιδες να με παρουν και οχι τις μεγαλες.
Μα δεν επίκειται να μεταναστεύσεις! Για πολλούς μήνες ήταν να μεταναστεύσεις κι είχες κάνει παύση σε όλα και όταν ήρθε η ώρα έκανες πίσω! Αν θες άλλους Χ μήνες να αισθανθείς έτοιμος και πάλι δεν τα καταφέρεις και πάει λέγοντας, στο μεταξύ θα έχεις χάσει ένα σωρό χρόνια σε κατάσταση αδράνειας. Κανείς δεν σε εμποδίζει να μεταναστεύσεις αν στο μεταξύ κάνεις και κάτι άλλο στη ζωή σου από το να κάθεσαι σπίτι. Εσένα θα βοηθήσεις, γιατί τα απορρίπτεις όλα;
Δεν ξέρω γιατι. Αν και μέρα με τη μέρα βγαίνω από το καβούκι μου. Προσπαθώ να φλερτάρω, γράφτηκα τζυμ, κάνω αιτήσεις κτλ γενικά πάντα ήμουν αναβλητικός και κλεινόμουν μέσα με βιντεογκειμς και φαι και αφηνα όλο τον έξω κόσμο και όλη την αρνητικότητα μακρυά μου. Ειδικά μικρότερος οτιδήποτε συνέβαινε απλά δε με αφορούσε. Μόνο οι δικοί μου να ήταν καλά κι οι παρέες μου να μαζευόμαστε και να κάνουμε ανωριμότητες. Ούτε σχέσεις, ούτε τίποτα. όλη μου τη ζωή μια κοπέλα είχα όλη κι όλη κι έχω πηδήξει κι έναν γκει. Μια αποτυχημένη φορά σε μπουρδέλο και δυο τρεις σε κωλόμπαρο αμέτοχος βέβαια. Στη σχολή το ίδιο. Μέσα με τον υπολογιστή να παίζω μουσική μόνος μου και βιντεοπαιχνίδια. Τέλειωσα τη σχολή μεν αλλά γενικώς ήμουν αμέτοχος. Δεν ήμουν σε παρατάξεις, δεν ήμουν σε ιν και κουλ παρέες, δεν είχα πολλά πολλά παρά μόνο με λίγα άτομα της δικής μου τάξης και φάσης και είχα μερικές κοντινές φίλες που δεν τους έπιασα ούτε το χέρι.Μετά γύρισα επαρχία όπου αν εξαιρέσεις το φανταρικό και την αμερική τον πιο πολύ χρόνο τον περνούσα μέσα με κάποιες εξόδους μικρότερος.... Τι να σου πω.Quote:
Originally Posted by Sonia
Λοιπόν? Ποιο το συμπέρασμα για μένα? Τρελος?