καλέ μη ζητάς συγγνώμη, ίσα-ίσα που δόθηκε η ευκαιρία για μια διευκρίνιση :)
Printable View
καλέ μη ζητάς συγγνώμη, ίσα-ίσα που δόθηκε η ευκαιρία για μια διευκρίνιση :)
Όπως μου τα λέτε πάντως, γνωσιακή κάνω απο μόνος μου τελικά απ\'ότι φαίνεται!!! Απλά, να, όλο αυτό με κουράζει...το να προσπαθώ συνεχώς να αναλύω και να αποδέχομαι τις σκέψεις, ή αντιστρόφως ξεκινώντας απο τα συναισθήματα να προσπαθώ να καταλάβω τι τα προκάλεσε.
Τέλος πάντων και γω δυσκολευομαι πολλές φορές να καταλάβω ότι δεν υπάρχει μαγικό χαπι, αν και θα το ήθελα...
Το να αναλύεις τις σκέψεις και να ψάχνεις να βρεις ποιες προκάλεσαν τα αρνητικά συναισθήματα είναι σίγουρα πολύ σημαντικό. Εκεί που θα σε βοηθήσει ο ειδικός, είναι στο να καθοδηγήσει και να διευκολύνει αυτή σου την προσπάθεια. Και βέβαια όχι μόνο στην κατανόηση, αλλά και στην τροποποίηση των σκέψεων που σου δυσκολεύουν τη ζωή! Η γνωσιακή θεραπεία, είναι και μια εκπαιδευτική διαδικασία, δηλαδή ένα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα είναι να μάθεις πώς θα γίνεσαι ο θεραπευτής του εαυτού σου. Χωρίς την κοπιαστική διαδικασία που βιώνεις τώρα...αλλά βέβαια και χωρίς μαγικά χάπια! Ευτυχώς kapatosg που δεν υπάρχουν μαγικά χάπια, γιατί με τη \'μαγική\' επίλυση προβλημάτων δεν αποκτάμε γνώση κι επίγνωση, άσε που η \'μαγεία\' χάνεται γρήγορα!.... :)
Γεια σας ,, σε όποιον με διαβάσει
πρωτη μου φορα που λαμβανω μέρος σε φορουμ. νοιοθω την αναγκη να μιλήσω σε κάποιον που να με ακούσει. έχω παραφράσει το τραγούδι του .... (χάνω συχνά προς στιγμή τη μνήμη μου ) και συγοτραγουδάω ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΤΙ ΝΟΙΩΘΩ ΝΑ ΠΩ ΠΟΥ Ν ΑΚΟΥΜΠΗΣΩ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ.
Γράφω για να με διαβάσω και για να μιλήσω σε κάποιον. Σκέφτηκα να επισκεφθώ έναν ειδικό αλλά και πάλι σκέφτομαι ... να πληρώσω για να μιλήσω, για με ακούσουν. Είναι δυνατόν....
Υπάρχει και το οικονομικό στη μέση.
Νοιόθω χάλια, μελαγχολικά όταν είμαι σπίτι. Μου έρχεται να ανοίξω την πόρτα και να φύγω που να πάω όμως και έτσι κάθομαι στο computer και στο ιντερνετ πλήτοντας περισσότερο ακόμα. Ο σύζυγος στην τηλεόραση του έχω πολλά χρεωμένα.....
Ενώ έξω όλοι, φίλοι, συνάδελφοι, παιδιά (δεν ζουν μαζί μου) πιστεύουν ότι είμαι μια χαρά. έλα ντε ....
Γυρνάω στο σπίτι μετά τη δουλειά και με περιμένει ένας σύζυγος κατα τα άλλα καλός ... αλλά πλήτω θανάσιμα...
Να σταματήσω εδώ..... Βλέπουμε αργότερα..
Να συστηθώ γιαγιά56 από Θεσσαλονίκη.
Ποιος με διαβάζει ? με ποιον θα μιλήσω άραγε ........
Giagia καλως μας ήρθες, εύχομαι να βρεις την άκρη έστω και μέσω του Ιντερνετ, αν και το καλύτερο για σένα θα ήταν κάποιος ειδικός. Αν και το θέμα του συγκεκριμένου topic (χώρος συζητήσεως) δεν είναι αυτό που θέτεις, σου θυμίζω ότι εδώ μιλάμε για άγχος, πανικό και πως θα το διαχειριστούμε και θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας.
Απ\'όσο καταλαβαίνω πρέπει να βρίσκεσαι σε μέση ηλικία, που κατά την γνώμη μου είναι μια κρίσιμη ηλικία, αφενός λόγω αναδιαμόρφωσης και επαναπροσδιορισμού της ζωής, και αφετέρου λόγω της εμμηνόπαυσης.
Η θλίψη σου όπως την πειριγράφεις είναι φυσιολογική, μην προσπαθείς να βάλεις ταμπέλες σε αυτό που σου συμβαίνει και να βιαστείς να το ονομάσεις π.χ. κατάθλιψη ή οτιδήποτε άλλο. Το Ιντερνετ θα σε βοηθήσει να προσδιορίσεις την θέση σου, αλλά απο την άλλη ο χείμαρος των πληροφοριών είναι τόσο μεγάλος που συχνά μας μπερδεύει και ενδεχομένως μας κάνει να νοιώθουμε πιο άσχημα! Πρόσεξε, μην αφήνεσαι στον καναπέ και μπροστά σε μια οθόνη χωρίς νόημα. Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν, όποια και είναι αυτά. Το ότι έχεις μια δουλειά είναι πολύ σημαντικό! Έχεις σκεφτεί να ξεκινησεις γυμναστική ή έστω περπάτημα? Ο άντρας σου είμαι σίγουρος ότι μετά απο λίγο θα κινητοποιηθεί και αυτός, μπορεί να περπατάτε μαζί και να αναπτυξετε πάλι τον κώδικο επικοινωνίας σας.
Κάνε κουράγιο, μην αφήνεις τον εαυτό σου να πέφτει, δεν σου αξίζει. Ακόμα όμως και αν σε πιάνει θλίψη προσπάθησε να βγάλεις κάτι μέσα απο αυτό. Όλα έχουν τον λόγο τους, και οι δυσκολίες που περνάμε θα μας κάνουν μόνο πο δυνατούς, ή αν θέλεις θα μας δώσουν αυτογνωσία...που τόσο πολύ λείπει απο όλους!! Πήγαινε και σε καμμιά εκκλησίτσα την Κυριακή σου! Σου εύχομαι ότι καλύτερο, εμείς εδώ είμαστε να τα λεμε αν θέλεις, αλλά την λύση θα την βρεις μόνο εσύ!
Συμφωνω απολυτα μαζι σου....Πολυ σωστα αυτα που λες...και εγω το παλευω μονη μου χωρις φαρμακα......Ετσι θελω...Πιστευω πως μου αξιζει κατι καλυτερο πλεον..Εβαλα την Ντινα μπροστα...Θελω να ζησω σαν ανθρωπος.....Οχι φαρμακα παιδια....Και κατι αλλο που βοηθαει ειναι οταν σε πιανει αυτη η σκεψη τρελας να κανεις προσθαφαιρεσεις στο μυαλο σου..Βοηθαει παρα πολυ......:)
έχεις πάει σε ειδικό;αν ναι,σου είπε να πάρεις φάρμακα και δεν τα πήρες;πως ακριβώς έγινε;συμφωνώ μαζί σας αλλά όταν η περίπτωση είναι τέτοια που χρίζει φαρμάκων τότε τί κάνεις;Quote:
Originally posted by ntini
Συμφωνω απολυτα μαζι σου....Πολυ σωστα αυτα που λες...και εγω το παλευω μονη μου χωρις φαρμακα......Ετσι θελω...Πιστευω πως μου αξιζει κατι καλυτερο πλεον..Εβαλα την Ντινα μπροστα...Θελω να ζησω σαν ανθρωπος.....Οχι φαρμακα παιδια....Και κατι αλλο που βοηθαει ειναι οταν σε πιανει αυτη η σκεψη τρελας να κανεις προσθαφαιρεσεις στο μυαλο σου..Βοηθαει παρα πολυ......:)
ntini, αφου ετσι θελεις, αναλαμβανεις την ευθυνη σου να βελτιωσεις την κατασταση σου μ αυτον τον τροπο. Ομως πραγματικα το βρισκω επικυνδινο σε ενα site ψυχολογιας οπου μπορει να απευθυνθουν διαφορετικοι ανθρωποι, με διαφορετικες παθησεις, αντοχες, αντιληψεις κ οτι αλλο, να καταδικαζουμε φαρμακευτικες αγωγες, θεραπειες που δεν ξέρουμε ποσο καθοριστικες μπορεις να ειναι για την ψυχικη υγεια καποιου αλλου ατομου.
Παιδια προς Θεου λεω την προσωπικη μου αποψη...και ναι ο γιατρος μου εδωσε seroxat.Αλλα δεν ειδα τοση προκοπη οσο βλεπω με την προσωπικη προσπαθεια που κανω....Οσο για αυτο που λεω το εχω δει σε διαφορα ατομα..Σε πολλους γνωστους μου εχει τυχει...Ε και τι ρε παιδια?Θα τα βαψουμε μαυρα και θα περιμενουμε τι θα κανουν τα φαρμακα και αν κανουν?Εκτως του εθισμου που δημιουργουν καποια,δημιουργουν και αλλα προβληματα..Δεν βλεπουμε το προβλημα ως εχει και να προσπαθησουμε να το λυσουμε,αλλα το βαζουμε πισω..Και οταν εκει πισω μαζευτουν πολλα τοτε ξεσπα παλι...Τεσπα,εγω το λεω κυριως για νεα παιδια σαν εμενα..Καλο ειναι να εμπιστευομαστε τον εαυτο μας και δεν θα μας προδωσει....;)
ntini,
νομιζω πώς οπως λες καταθετουμε ολοι προσωπικη μας εμπειρια. Γι αυτο κ καταλαβαινω οτι γραφεις πώς επειδη βοηθηθηκες εσυ με τον τροπο ετσι, μπορεις να δωσεις κουραγιο ή βοηθεια σε καποιον αλλο που ακολουθει οτι κ εσυ.
Με την ιδια λογικη καταθετει την εμπειρια του κ καποιος αλλο που βοηθηθηκε απο τα φαρμακα.
Σ αυτο που εγω ειμαι αντιθετη, ειναι η μαζικη ενοχοποιηση των φαρμακων κ αντιστοιχα στην μαζικη υποστηριξη τους. Νομιζω πώς βοηθουν κατα περιπτωση κ μονο. Το να λεμε οτι δημιουργουν εθισμο, επειδη εμεις το φοβομαστε ή οτι δημιουργουν κ αλλα προβληματα επειδη ετσι νομιζουμε εμεις που δεν τα λαμβανουμε για οποιουσδηποτε λογους το βρισκω επιπολαιο.
Και εγω χωρις να ξερω την ηλικια σου, το λεω για ενηλικες. Για παιδια, δεν παιρνω το ρισκο να μιλησω.
Τελος τον εαυτο μας μπορουμε να τον εμπιστευτουμε, λαμβανοντας και φαρμακα οχι απαραιτητα αποφευγοντας τα. Το ιδιο θα λεγα κ αντιστροφα: τον εαυτο μας τον εμπιστευομαστε κ χωρις φαρμακα οχι μεσω αυτων μονο. Αλλα εξαρταται καθε φορα απο τί πασχει ο καθενας κ σε τί κατασταση βρισκεται για να αντιμετωπισει οτι τον ταλαιπωρει.
κάνεις πολύ καλά που λες την άποψή σου,άλλωστε οι περισσότεροι αυτό κάνουμε και όπως προείπα συμφωνώ μαζί σου αλλά δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις που αυτή η μέθοδος που ακολουθείς εσύ δεν λειτουργεί σε κάποιους άλλους όσο λειτουργούν τα φάρμακα.Quote:
Originally posted by ntini
Παιδια προς Θεου λεω την προσωπικη μου αποψη...και ναι ο γιατρος μου εδωσε seroxat.Αλλα δεν ειδα τοση προκοπη οσο βλεπω με την προσωπικη προσπαθεια που κανω....Οσο για αυτο που λεω το εχω δει σε διαφορα ατομα..Σε πολλους γνωστους μου εχει τυχει...Ε και τι ρε παιδια?Θα τα βαψουμε μαυρα και θα περιμενουμε τι θα κανουν τα φαρμακα και αν κανουν?Εκτως του εθισμου που δημιουργουν καποια,δημιουργουν και αλλα προβληματα..Δεν βλεπουμε το προβλημα ως εχει και να προσπαθησουμε να το λυσουμε,αλλα το βαζουμε πισω..Και οταν εκει πισω μαζευτουν πολλα τοτε ξεσπα παλι...Τεσπα,εγω το λεω κυριως για νεα παιδια σαν εμενα..Καλο ειναι να εμπιστευομαστε τον εαυτο μας και δεν θα μας προδωσει....;)
σε εμένα για παράδειγμα το να προκαλέσω κρίση πανικού από μόνη μου θα ήταν καταστροφικό για την θεραπεία μου.θα ήταν λες και ξεκινώ πάλι από την αρχή.μακάρι να δούλευε και για μένα και να μην χρειάζεται να χαπακώνομαι κάθε μέρα αλλά η περίπτωσή μου καλώς ή κακώς χρίζει φαρμάκων...:)
Λιτσακι μου,πιστεψε με σε νοιωθω....Το ξερω πως ισως τα παρουσιαζω ελαφρως ονειρικα αλλα ειναι πιο δυσκολα...Αλλα τιποτα δεν ειναι ευκολο σε αυτη τη ζωη...Στο να μην παιρνω φαρμακα βοηθησαν και οι γονεις μου οι οποιοι ειναι οχι μονων κατα αυτων των φαρμακων(οταν μιλαμε βεβαια για κρισεις πανικου οι οποιες εχουν κυριως σχεση με την ψυχη μας και οχι τοσο με προβλημα του εγκεφαλου)αλλα και μια καθηγητρια στο πανεπιστημιο Αθηνων..Ετυχε να παρακολουθησω ενα μαθημα της παλαιοτερα(ψυχολογια εφηβων)το οποιο ειχα ως επιλεγομενο και της μιλησα για αυο που περναω..Με εμψυχωσε και μου εξηγησε καποια πραγματα ψς προς αυτο που μου συμβαινει και μου ειπε πως μονο μονη θα το νικησω...Πως ειναι απο τις καταστασεις που ο καθενας πρεπει να παλεψει μονος του εναντιον του ιδιου του,του εαυτου....Απο την αλλη μου εξηγησε πως σε αυτο το θεμα(κρισεις πανικου με ή χωρις αγοραφοβια) δεν πρεπει να παιρνουμε φαρμακα γιατι στην ουσια δεν το πολεμαμε και δεν το παραδεχομαστε ειλικρινως αλλα προσπαθουμε να του κρυφτουμε....Εγω πηρα και ενα βιβλιο της και διαβασα πως ξεπερνιεται σταδιο σταδιο ολο αυτο και ομολογω πως με βοηθησε αρκετα..Τωρα,το βιβλιο δεν μπορω να το πω γιατι δεν ξερω αν επιτρεπεται να πω κατι τετοιο στο forum..(μην κανω κατι παρατυπο δεν θα το ηθελα)
Μακαρι ολοι να βρουμε μεσα μας την δυναμη να ξεπερασουμε καθε προβλημα μας με τον ενα ή τον αλλο τροπο..
ntini Σε ευχαριστώ για την συμμετοχή σου. Δεν είναι διαφήμιση να προτείνεις ένα βιβλίο, αν θέλεις πες μας ποιο είναι.
Όσο για την γνώμη σου, έχω και εγώ την ίδια. Προσπαθώ μόνος να ξεπεράσω το πρόβλημα μου, με κάθε δυσκολία που προκύπτει απο αυτό. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται φάρμακα για να έρθουν σε μαι κατάσταση λίγο πιο \"οριζόντια\", δηλαδή για να καταφέρουν να χαλαρώσουν. Η αλήθεια είναι όμως πως εγώ το θεώρησα \"προσωπικό ταξίδι\" το πρόβλημα του άγχους και του πανικού και θέλησα να το κοιτάξω κατάματα. Έξάλλου πιστεύω στον Θεό και νομίζω πως δεν δίνει σε κανέναν εγαλύτερο φορτίο απο αυτό που μπορεί να αντέξει! Επίσης ήδη έχω διδαχθεί μέσα απο την προσπάθεια μου αυτή, να κάνω υπομονή, να βλέπω ποιο χαλαρά τα πράγματα γύρω μου, να μην ενθουσιάζομαι χωρίς πρώτα να σκεφτώ, να είμαι πιο δυνατός, να μην φοβάμαι!
Εδώ και ένα μήνα δεν έχει καταφέρει ο πανικός να με χτυπήσει ξανά!! Είχα αρκετές μάχες μαζί του με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε, αλλά του είπα να βάλει τα δυνατά του και να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε..και μάλλον έκανε πίσω!
Σου εύχομαι καλή επιτυχία στο δικό σου ταξίδι!
Κάτι άλλο που θα ήθελα να προσθέσω:
Το αλκοόλ δεν είναι λύση!
Παιδιά όσο και να βοηθάει για κάποιες ώρες, το αλκόολ προκαλεί μεγάλη αφυδάτωση στον οργανισμό, με αποτέλεσμα την συσσώρευση ακόμα περισσότερων νευροτοξίνων, άρα και συσσώρευση ακόμα μαεγαλύτερου άγχους!
Απο προσωπική εμπειρία όποτε πίνω μερικα ποτηράκια για να καταφέρω να χαλαρώσω ή να ξεχαστώ, μόλις περάσει η επίδραση τους νοιώθω πολύ περισσότερο χάλια! Προτείνω να αντικάταστήσετε το αλκόολ με μπόλικο νερό (ακόμα καλύτερα εμφιαλωμένο). Σε μια εβδομάδα περίπου θα καταλάβετε μεγάλη διαφορά αν καταφέρετε να πίνετε τουλάχιστον ένα λίτρο νερό την ημέρα. Το νερό είναι το αποτοξινωτικό στοιχείο του οργανισμού...και μαζί με τις τοξίνες φεύγει και το παλιοάγχος! Η τέλεια λύση είναι να συνδυάσετε γυμναστική και ελάττωση του καπνίσματος, ειδικά τις ώρες πριν τον βραδινό ύπνο.
Δεν το συζητάω βέβαια για καφεΐνη σε οποιοδήποτε ρόφημα. Έχω κόψει καφέδες, κοκακόλες, τσάι και οτιδήποτε διεγερτικό. Αντίθετα προτιμώ χαμομήλι, νερό, μπύρα (η μαγιά δρα ευεγερτικά για το νευρικό σύστημα, πάντα σε λογικές πόσότητες), γάλα, χυμούς.
Να μερικά πράγματα λοιπόν που μπορείς να υιοθετήσεις αντί να τα βαφεις μαύρα...
Το βιβλιο που διαβασα και με βοηθησε να καταλαβω τι ειναι και να προσπαθησω να το ξεπερασω σιγα σιγα ειναι το ΄΄Ξεπερνωντας τον πανικο΄΄απο τις εκδοσεις ελληνικα γραμματα που επιμελειται η Αναστασια Καλατζη-Αζιζι(η καθηγητρια που ειπα ποιο πριν)Ειναι αρκετα καλο...Καλο ειναι κατα την αποψη μου αυτο το ταξιδι,να το κανουμε μονοι μας παρεα με τον εαυτο μας και οχι με φαρμακα....Ετσι μου ειπε και η καθηγητρια μου....Μονη σου θα το λυσεις αλλιως αν το περασεις με φαρμακα θα περασουν ολα πισω στο μυαλο σου και καποια στιγμη θα περασουν παλι μπροστα.......
Και μην ξεχασω να πω,πως και εμενα με βοηθησε η πιστη στο Θεο.....Επισης εκοψα και εγω τους καφεδες.......Πριν επινα γυρω στους 7....λολη ξερω.....Τωρα μονο χυμους και νερα......Ετσι επανερχεται το νευρικο συστημα.....;););););););)
άρα δεν είμαι η μόνη που βοηθήθηκε και με αυτόν τον τρόπο.....;)Quote:
Originally posted by ntini
Και μην ξεχασω να πω,πως και εμενα με βοηθησε η πιστη στο Θεο.....
Είδατε λοιπόν πόσοι τρόποι υπάρχουν? ;)
υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι συμφωνώ μαζί σου αρκεί να θέλει κάποιος να τους βρει και να μην αφήνεται στην μοίρα του......
οι περισσότερες περιπτώσεις όμως όπως και η δική μου χρίζει φαρμάκων.
πιστεύω πως ο συνδιασμός των φαρμάκων-γιατρού μαζί με τον οποιοδήποτε άλλο τρόπο ίασης είναι ο καλύτερος τουλάχιστον για εμένα.η ταπεινή μου γνώμη...:)
Λιτσακι μου,αν δεν γινομαι αδοακροτη ποιο ειναι ακριβως το προβλημα που εχεις και χρηζει μονο φαρμακων?Συγνωμη αν σε φερνω σε δυσκολη θεση.....
Παιδια κ να μην ξεχναμε το πιο σημαντικο..οσοι εχετε σχεση να κανετε συχνα(καθε μερα αν γινεται)sex...Οπως και γυμναστικη...Το sex και η γυμναστικη απελευθερωνουν στον εγκεφαλο ενδορφινες....Οι ενδορφινες ειναι αυτες που εχουν την ευθυνη της χαρας και της ευτυχιας.....
Ως προς το Θεο,παντα πιστευα πολυ απλα τωρα εχω ερθει πιο κοντα χωρις αυτο να σημαινει πως τρεχω στις εκκλησιες και τετοια..Απλα πιστευω πιο πολυ..
Παλαιοτερα φοβομουν τι θα λενε για εμενα οι αλλοι και οχι βεβαια για το προβλημα που αντιμετωπιζω αλλα γενικοτερα..Αν θα με αγαπανε δλδ και τετοια...Ηθελα ολοι να με αγαπανε και δουλευα μεσα απο τη ψυχη μου πανω σε αυτο..Κοιταγα πρωτα ολους τους αλλους να ναι ευτυχισμενοι κτλπ και τελευταια την Ντινα...Τελικα και παρολα οσα εκανα ακουσα πολλα λογια..απο εκει ξεκινησε και το προβλημα αγχωνομουν υπερβολικα(ειχα παρατηρησει τον υπνο μου πως μου κοβοταν η ανασα εκει που κοιμομουν) αλλα πλεον αναθεωρησα...Αποφασισα μετα απο πολυ σκεψη πως οποιος θελει να πει κατι θα το πει οσα καλα και αν εχω κανει,οποτε δεν χρειαζεται να αποδιξω τιποτα σε κανεναν..Οποιος μ αγαπαει με ξερει και με σεβεται,και αυτος που θελει να με βλαψει οτι και να γινει οτι και να του πω θα μου την κανει τη ζημεια..
Μεσα απο αυτο,θελω να σας εξηγησω πως οσοι περνανε αυτο το πραγμα πρεπει να μαθουμε να κοιταμε λιγο και εμεις τον εαυτο μας...Οσοι το εχουν οφειλεται κυριως στο γεγονος πως αφησαν πισω τον εαυτο τους και μερικες φορες ακομα και τα θελω τους,για να βοηθησουν καποιους αλλους.......Ολα ομως πρεπει να γινονται με μετρο...:):):):):)
δεν με φέρνεις καθόλου σε δύσκολη θέση.δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να αναφέρω το πρόβλημά μου.είμαι βαριά καταθλιπτική,μανιοκαταθλι� �τική.είχα φτάσει σε σημείο να κάνω κακό στον εαυτό μου και να σκέφτομαι συνεχώς άσχημα και αρνητικά πράγματα για τους γύρω μου. τα φάρμακα με βοηθούν να βρίσκω την σωματική μου ισορροπία και η πίστη μου στον θεό όπως είπες και εσύ την ψυχική μου ισορροπία.χωρίς φάρμακα και πίστη δεν θα ήμουν στη φάση της ανάρρωσης.για αυτό σου λέω πως υπάρχουν περιπτώσεις που δεν γίνονται καλά χωρίς φαρμακευτική αγωγή.Quote:
Originally posted by ntini
Λιτσακι μου,αν δεν γινομαι αδοακροτη ποιο ειναι ακριβως το προβλημα που εχεις και χρηζει μονο φαρμακων?Συγνωμη αν σε φερνω σε δυσκολη θεση.....
να είσαι καλά τώρα και για πάντα...:)
Λίτσα σου έυχομαι να βγεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται απο αυτήν την κατάσταση. Συμπάσχω εν μέρει και γνωρίζω πως είναι απο τις πιο δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος. Είναι πολύ περισσότερο επώδυνο όταν αρρωσταίνει η ψυχή παρά το σωμα.
Παρ\'όλα αυτά σου έυχομαι και πάλι να βρεις το φως στην άκρη του τούνελ και μην φοβάσαι τίπτοα, με υπομονή και πίστη θα περάσουν όλα τα μαύρα σύννεφα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που το πέρασαn αυτό και τώρα είναι μια χαρά.
Allways look the bright side of life!!
Εχεις δικιο Λιτσα μου καποιες φορες χρειαζονται τα φαρμακα..Και απο εμενα εχεις τις θερμοτερες ευχες για καλη και γρηγορη αναρρωση..Ειχα ενα φιλο που ειχε το προβλημα σου και τωρα ειναι μια χαρα.......Καλυτερα απο πριν για την ακριβεια......Ευχομαι τπ καλυτερο!!!:):):):):)
καταρχήν χρόνια πολλά για χθες.ότι επιθυμείς στην αγκαλιά σου να το βρεις.Quote:
Originally posted by ntini
Εχεις δικιο Λιτσα μου καποιες φορες χρειαζονται τα φαρμακα..Και απο εμενα εχεις τις θερμοτερες ευχες για καλη και γρηγορη αναρρωση..Ειχα ενα φιλο που ειχε το προβλημα σου και τωρα ειναι μια χαρα.......Καλυτερα απο πριν για την ακριβεια......Ευχομαι τπ καλυτερο!!!:):):):):)
σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και σου τα ανταποδίδω..
να είσαι καλά τώρα και για πάντα.....:):):)
Πολλοί από μας έχουμε φοβηθεί κατά καιρούς, λόγω κάποιου γεγονότος. Το φανάρι ανάβει πράσινο, ετοιμαζόμαστε να διασχίσουμε το δρόμο και τότε βλέπουμε ένα αυτοκίνητο να έρχεται με ταχύτητα και χωρίς ένδειξη ότι φρενάρει. Εκείνη τη στιγμή μας πιάνει πανικός-μια φυσιολογική αντίδραση-και αρχίζουμε να τρέχουμε γρήγορα.
Ωστόσο υπάρχουν καταστάσεις όπου μια τέτοια αντίδραση πανικού δεν είναι δικαιολογημένη. Τι συμβαίνει όταν σε μια καθημερινή ημέρα και κατάσταση αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο; Η χειρότερα, όταν νιώθουμε πανικό χωρίς λόγω και χωρίς κάποια προειδοποίηση; Αν και σε μερικούς ανθρώπους αρέσει ο φόβος –όπως σε όσους προτιμούν τα επικίνδυνα αθλήματα-τι γίνεται όταν δεν ξέρει κάποιος γιατί πανικοβάλλεται ή πότε θα σταματήσει αυτό το συναίσθημα;
Είναι πιθανό κάποιος να φοβάται σχεδόν τα πάντα. Ωστόσο, κοινοί φόβοι είναι η επίσκεψη στον οδοντογιατρό, ο φόβος του να πετάει κανείς, το αίμα, η κοινωνική φοβία και η αγοραφοβία.
Όταν κάποιος καταλάβει ότι πρόκειται να έρθει σε επαφή με τον παράγοντα ή την κατάσταση που τον φοβίζει, αρχίζει να εκδηλώνει μερικά από τα πιο άμεσα συμπτώματα άγχους. Το άγχος εκφράζεται με πολλά συμπτώματα, αλλά κάθε άνθρωπος εμφανίζει τα δικά του.
Πολλοί άνθρωποι, λόγω της εμφάνισης αυτών των συμπτωμάτων αποφεύγουν τελείως την κατάσταση που φοβούνται και ολόκληρη η ζωή τους μπορεί να δομηθεί έτσι ώστε να αποφεύγεται η κατάσταση που τους προκαλεί φόβο.
Ωστόσο κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο να βρεθούν οι άνθρωποι σε καταστάσεις που φοβούνται. Για παράδειγμα το να αποφεύγει κάποιος για πολλά χρόνια την επίσκεψη στον οδοντογιατρό μπορεί να καταλήξει σε επείγον περιστατικό. Παράλληλα, κάποιος μπορεί να υποφέρει από ξαφνικό τραυματισμό ή να έχει μια συνάντηση που δεν μπορεί να αποφύγει.
Τότε, συχνά ακολουθεί πανικός. Η λέξη ‘συχνά’ είναι σημαντική καθώς ο πανικός δεν είναι αναπόφευκτος και δεν ακολουθεί πάντα. Αρκετοί άνθρωποι με φοβίες εκπλήσσουν τον εαυτό τους και αντεπεξέρχονται στην κατάσταση, αν και τη βρίσκουν εξαιρετικά δυσάρεστη.
Τα συμπτώματα κρίσης πανικού είναι τα ακόλουθα: ταχυπαλμία, πόνος στο στήθος, εξάψεις και ιδρώτας, αίσθηση αδιαθεσίας, τρέμουλο, ζαλάδα, στεγνό στόμα, ανάγκη να πάει κάποιος στην τουαλέτα, αίσθηση λιποθυμίας και δυσκολία να ΄πιάσει’ κάποιος την αναπνοή του.
Αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι τόσο έντονη ώστε ο άνθρωπος που τη νιώθει να νομίσει ότι έχει πάθει καρδιακή προσβολή, με αθροιστικό αποτέλεσμα στην αίσθηση πανικού. Ορισμένοι άνθρωποι αρχίζουν να αισθάνονται ότι οι σωματικές τους αντιδράσεις είναι τόσο ακραίες και εκτός ελέγχου, που απλώς παραμένουν θεατές.
Περιγράφουν ότι αισθάνονται αποκομμένοι από αυτό που τους συνέβη και σαν όλη η κατάσταση να πήρε μια εξωπραγματική διάσταση. Ακούγεται σαν ανακούφιση από την κρίση πανικού, ενώ στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο δυσάρεστη εμπειρία.
Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν πανικό αυτογενώς. Αυτό συχνά συνδέεται με το γενικευμένο άγχος.
Οι κρίσεις πανικού συχνά εμφανίζονται από το πουθενά. Όταν συμβαίνει αυτό, μπορεί εύκολα να δημιουργηθεί ο φόβος ότι θα ξαναεμφανιστεί πανικός όταν το άτομο βρεθεί στην ίδια κατάσταση, οδηγώντας σε φοβία ή γενικευμένο άγχος που καταλήγει σε φαύλο κύκλο.
Ορισμένες φοβίες είναι πιο συνηθισμένες σε σχέση με άλλες. Περίπου 10% των ανθρώπων κάθε χρόνο νιώθουν φοβίες για τον οδοντίατρο, το αίμα ή το ταξίδι με το αεροπλάνο. Αυτές χαρακτηρίζονται ως απλές φοβίες.
Η κοινωνική φοβία είναι λιγότερο συχνή και αφορά περίπου 25 στους 1000 ανθρώπους. Η αγοραφοβία συμβαίνει σε περίπου 30 στους 1000 ανθρώπους και στις γυναίκες εμφανίζεται με διπλάσια συχνότητα. Η διαταραχή πανικού αφορά περίπου 10 έως 30 ανθρώπους στους 1000 και παρουσιάζεται στις γυναίκες με διπλάσια συχνότητα.
Αν θέλετε να βοηθήσετε τον εαυτό σας, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνετε είναι να διακόψετε το φαύλο κύκλο. Σε αυτό θα σας βοηθήσουν οι τεχνικές χαλάρωσης. Το σώμα γίνεται ενστικτωδώς σφιγμένο.
Έτσι και οι τεχνικές χαλάρωσης είναι κάτι που θα πρέπει να διδαχτεί κάποιος, καθώς χρειάζεται εξάσκηση και δεν μαθαίνονται αμέσως. Μπορείτε να καταγράφετε τις σκέψεις σας και το πόσο άγχος σας δημιουργεί μια αγχωτική κατάσταση και στη συνέχεια να χρησιμοποιείτε τεχνικές χαλάρωσης για τη μείωση του άγχους.
Και κατι ακομα για οσους φοβουνται μην λιποθυμησουν απο κρισεις πανικου
Μπορεί να υπάρξει κάποιο πρόβλημα όταν αναζητούμε περισσότερο πανικό και ο κυρίαρχος φόβος είναι ``μην λιποθυμήσουμε``, ιδιαίτερα όταν οδηγούμε ή σε κάποια άλλη άμεση κατάσταση. Η λιποθυμία είναι ιατρικό πρόβλημα.
Αλλά να θυμάστε να μην συγχέετε την λιποθυμία με την αίσθηση ζαλάδας. Οι περισσότεροι που υποφέρουν από κρίσεις πανικού, βιώνουν ζαλάδες ή ιλλίγους κάθε φορά. Μήπως υπεροξυγονώνεσαι όταν είσαι αγχωμένος ή σε κατάσταση πανικού? Όταν αναπνέεις γρήγορα, εισπνέεις πολύ οξυγόνο και όχι αρκετό διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό επηρεάζει την οξύτητα του αίματος και σου προκαλεί ζαλάδα και μια αίσθηση ότι θα λιποθυμήσεις. Ακόμα, η έντασή σου επηρεάζει τους μύες του λαιμού και τα μάτια και μπορέι να δημιουργεί την αίσθηση ζαλάδας. Όσοι υποφέρουν από κρίσεις πανικού ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ για την λιποθυμία, αλλά σπανίως γίνεται. Είναι μια συνήθης ανησυχία κατά την έναρξη των κρίσεων πανικού. Μετά από μεγαλύτερη εμπειρία, πολλά άτομα χάνουν τον φόβο της λιποθυμίας διότι απλά δεν συμβαίνει. Αν υπεροξυγονώνεσαι, προσπάθησε να εισπνέεις με την βοήθεια μιας χαρτοσακούλας ή ακόμα και με την παλάμη σου για να αυξήσεις το διοξείδιο του άνθρακα που εισάγεις στους πνεύμονες. Αν ανησυχείς για λιποθυμία, προσπάθησε να κάνεις τον εαυτό σου να λιποθυμήσει ενώ κάθεσαι ή στέκεσαι σε κάποιο σημείο. Δεν γίνεται όταν ΘΕΛΕΙΣ να γίνει!
Το ανθρώπινο σώμα έχει τρισεκατομμύρια διαδικασίες που γίνονται ταυτόχρονα. Κατά περιόδους `κάτι` άσχημο μπορεί να παρατηρείται, όπως ξαφνικη και γρήγορη πτώση της πίεσης του αίματος λόγω απότομης αλλαγής θέσης από καθιστή σε όρθια στάση. Αλλά το ανθρώπινο σώμα έχει την δυνατότητα `διόρθωσης` και `συντήρησης`. Το σώμα γνωρίζει πώς να επιβιώσει. Πάντα θα προσπαθεί να διορθώσει τον εαυτό του. Μπορείς να πιστεύεις σε αυτό. Το λιποθυμικό σου επεισόδιο μερικές φορές είναι μόνο προσωρινό. Δεν σου συμβαίνει κάτι κακό!
Μερικά άτομα που πραγματικά λιποθυμούν ή σχεδόν λιποθυμούν, παρουσιάζουν υπόταση. Αλλά μόλις έρθει ο φόβος, η πίεσή τους ανεβαίνει και η αίσθηση μειώνεται. Κάποιοι άλλοι έχουν μια άλλη περιστασιακή παθολογία όπως μόλυνση από κάποιο ιό, αλλεργία, πρόβλημα με τον λαβύρινθο από κάποια διαταραχή στο εσωτερικό του αυτιού, αναιμία, ιγμορίτιδα, θερμοπληξία, κακές διατροφικές συνήθειες, υπογλυκαιμεία, περιορισμένη συγκέντρωση νατρίου, κλπ., που μπορεί να οδηγήσουν σε μια αίσθηση, ή πραγματική λιποθυμία. Συνήθως αυτό φέυγει με τον καιρό παρά τον φόβο που μπορεί να έχεις για αυτό.
Τί να κάνεις αν έχεις τελικά λιποθυμίσει σε μια κρίση πανικού? Αρχικά δές κάποιον ιατρό. Αλλά συνήθως δεν έχουν τον χρόνο και την ενέργεια να έχουν και ανιχνευτικό ρόλο. Αν δεν υπάρχει εμφανές πρόβλημα παθολογίας, τότε συνταγογραφούν αγχολυτική φαρμακευτική αγωγή – κάτι που μπορεί να είναι μια λύση για κάποιους αλλά πρόβλημα για κάποιους άλλους. Συνέχισε την προσπάθεια! Βρες πληροφορίες για γιατρούς που είναι πιο καινοτόμοι και ενημερωμένοι στην δουλειά τους. Μην δέχεσαι μια πρόχειρη απάντηση όπως ``άγχος`` πάντοτε. Πρέπει να πειστείς ότι ο ειδικός έχει κάνει ό,τι δυνατόν για την δική σου περίπτωση.
Άλλη μια καλή επιλογή είναι η Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Θεραπεία (CBT). Αυτή η θεραπεία σε βάζει σε βήματα απευαισθητοποίησης των αντιδράσεών σου και σου δίνει πάλι τον έλεγχο. Πολλές φορές, ο συνδιασμός ιατρικής και CBT μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτό τον φόβο λιποθυμίας (όταν έχει υπάρξει πραγματικό περιστατικό λιποθυμίας) σε διαταραχή πανικού.
Αλλά να θυμάσαι ότι , η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ είναι σπάνια σε κρίσεις πανικού. Όταν έρχεται, εμφανίζεται η φυσική τάση να σφίγγεσαι και να θέλεις να φύγεις από τον χώρο που βρίσκεσαι ή όπου είσαι. Το αντίθετο είναι πολύ πιο αποτελεσματικό. Χαλάρωσε και άφησε όλη αυτή την αίσθηση να σε διαπεράσει. Ακολούθησέ την και μην την καταπολεμάς! Άσε τον εαυτό σου να λιποθυμήσει αν αυτό είναι που φοβάσαι. Προσπάθησε να μην έχεις υπερβολικές αντιδράσεις και να μην χάσεις την ψυχραιμία σου. Ένα χαλαρό σώμα δεν λιποθυμάει!
όταν πάθαινα κρίσεις πανικού η πίεσή μου έπεφτε στο 4.
απορώ πώς μπορούσα και συνερχόμουν.....
γιατι ειναι ψυχολογικο Λιτσακι μου καλο....Δεν ειναι οργανικο προβλημα.....Συνηθως δεν παθαινουμε τπτ απο αυτα που φοβομαστε......
Αυριο λογια θα σας παραθεσω κανα 2 τεχνικες αποευαισθητιποιησεις εφαρμοσμενες απο ψυχολογο για να καταλαβετε πως αυτο που εχετε ειναι η ιδεα του μυαλου σας....Ισως και σημερα να το κανω,απλα λογω εξεταστικης εχω φορτο......
και ο γιατρός μου το ίδιο μου είπε.Quote:
Originally posted by ntini
γιατι ειναι ψυχολογικο Λιτσακι μου καλο....Δεν ειναι οργανικο προβλημα.....Συνηθως δεν παθαινουμε τπτ απο αυτα που φοβομαστε......
μακάρι να ισχύει αυτό που λες γιατί φοβάμαι πως θα μου συμβούν πολλά άσχημα πράγματα....
να είσαι καλά καλή μου τώρα και για πάντα.....:)
ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Απευαισθητοποιηση ή εκθεση
Εφαρμοζοντας τα καταλαβαινουμε πως δεν παιθαινουμε τιποτα κακο στην ουσια με αποτελεσμα το αγχος να σταματαει σταδιακα.
Γρηγορος καρδιακος ρυθμος-Σωματικη δραστηριοτητα οπως περπατημα,αργο τρεξιμο,ανεβοκατεβασμα σκαλας
Εφιδρωση-Σωματικη δραστηριοτητα οπως παραπανω ή περπατημα οταν ο καιρος ειναι ζεστος,ζεστο μπανιο και ενδυση με ζεστα ρουχα
Τρεμουλο ή μυικη αδυναμια-Σφιξτε τη παλαμη σας σε γροθια και πιεστε δυνατα:κρατηστε τη γροθια για λιγα λεπτα σφθγμενη και αποτομα ανοιξτε το χερι σας.
Λαχανιασμα,δυσπνοια-Ασκηση,οπως γρηγορο περπατημα,αργο τρεξιμο ή κολυμπι
Ζαλη-Στριφογυριστε αργα γυρω απο τον εαυτο σας με τα ματια ανοιχτα ή κανετε το ιδιο καθισμενοι σε περιστρεφομενη καρεγκλα.
Μια πολυ καη ασκηση για χαλαρωση απο αγχος ειναι να σφιγγγετε δυνατα το σωμα σας σαν να τεντωνεστε και μετα σιγα σιγα να το αφηνετε ελευθερο..Ετσι φευγει το αγχος..
Πολυ σημαντικο ειναι η μειωση στο ελαχιστο του καφε,τσαι,κοκα κολα,αλκοολ και μειωση τσιγαρου.Αντιθετα καταναλωνετε αφθονους χυμους,νερο και γυμναστητε οποτε μπορειτε....
Κανοντας ολα αυτα ειστε ενα βημα πιο κοντα στη ληξη του γενικευμενου αγχους και γενικοτερα καποιων αλλων ψυχολογικων προβληματων....;)
;)
Ντινάκι μπράβο σου, κάνεις πολύ καλή δουλειά!! Χαίρομαι πραγματικά που και εσύ καταφέρνεις να πιάσεις το θέμα απο τα μαλλιά και να το στείλεις απο κει που ήρθε!
Στην τελευταία άσκηση που παραθέτεις, θέλω να συμπληρώσω πως καλό είναι -αφού σφίξεις σημεία του σώματος και μετά τα χαλαρώνεις- να προσπαθείς να συνηδητοποιείς πως είναι να είσαι χαλαρός. Η άσκηση μπορεί να συνοδευεται απο μια βαθιά ανάσα πριν να την ξεκινήσεις και μια βαθιά ανάσα μετά απο κάθε σφίξιμο-χαλάρωση μυικών ομάδων. Αυτό βοηθάει το μυαλουδάκι μας γενικά να καταλάβει πως είναι επιτέλους να είσαι χαλαρός!
Άντε παιδιά, δική μας είναι η ζωή, χαμογελάστε, τα καλύτερα έρχονται!
Σε αυτό το σημείο και εφόσον βλέπω ότι υπάρχει ανταπόκριση,θα ήθελα να παραθέσω και γω μια ακόμα άσκηση. Την έχω ονομάσει:
Άσκηση Ευγνωμοσύνης
Όταν λοιπόν αντιλαμβανόμαστε όλα αυτά τα σιχαμερά συμπτώματα του άγχους ή του πανικού, στρέφουμε την προσοχή μας στην περιοχή της καρδιάς. Προσπαθούμε να την φανταστούμε σαν μια μεγάλη πηγή (φωτιά ίσως) που εκπέμπει ατελείωτη λάμψη και θερμότητα! Κλείνουμε τα μάτια και φέρνουμε στο μυαλό μας πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες. Δεν πιέζουμε τον εαυτό μας για αυτό, σκεφτόμαστε ότι πραγματικά μας κάνει να νοιώθουμε όμορφα, μπορεί να είναι τα παιδιά μας, ο συντροφός μας, οι γονείς μας, η δουλειά μας, οτιδήποτε μας κάνει να χαμογελάμε γλυκά! Αν δεν υπάρχει κάτι να ευγνωμονούμε, μπορούμε να ευγνωμονούμε που είμαστε ζωντανοί, που στεκόμαστε στα πόδια μας, που τέλος πάντων έχουμε μάτια και μπορούμε και διαβάζουμε αυτό το κείμενο!
Όταν φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα αυτού που ευγνωμονούμε, βάζουμε το δεξί μας χέρι στην καρδιά και νοιώθουμε την θερμότητα που εκπέμπει! Είναι απίστευτο το συναίσθημα και πως το μυαλό εστιάζει εκεί και αφήνει το άγχος και τις αηδίες!
Μπορούμε να μείνουμε έτσι όση ώρα θέλουμε και μας κάνει να νιοώθουμε ευχάριστα. Προσωπικά κάνω -και- αυτήν την άσκηση πριν να πέσω για ύπνο το βράδυ, σκεπτόμενος ότι όμορφο μου έφερε η ημέρα μου, ή έστω οι προηγούμενες ημέρες!
Καλή επιτυχία!
Πολυ ωραια η ασκηση που παρεθεσες καλε μου kapatosg.Πραγματικα πολυ καλη...Την εκανα και ενοιωσα σαν να ζεσταινεται το χερι μου:):):)Ολα ειναι στο μυαλο και εμεις ειμαστε αυτοι που κυβερναμε το μυαλο μας..κανεις αλλος....Δεν μπορει το σωμα να συμπεριφερεται αυτοκαταστροφικα καθως π εγκεφαλος δεν το επιτρεπει...Ρε παιδια σκεφτητε...Παθατε ποτε τιποτα απο αυτα που φοβαστε?ΟΧΙ ρε γαμωτο.....γιατι λοιπον να φοβομαστε κατι που υπαρχει στο μυαλο μας μονο?ειναι σαν να βλεπεις ενα εφιαλτη στον υπνο σου..Εκεινη την στιγμη φοβασαι αλλα μολις ξυπνησεις(στην δικη μας περιπτωση καταλαβεις) ο φοβος φευγει.......
Ntinaki καλά αυτά που λες, αλλά σκέψου ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια αποθέματα. Το να κανεις συνεχώς σκέψεις για το πως θα διώξεις το άγχος σου, ή να στρέφεσαι εναντίον του μυαλού σου που γεννάει όλα αυτά, είναι περισσότερο αγχωτικό! Πιστεύω το θέμα ξεπερνιέται μόλις καταφέριες να αράξεις στον καναπέ σου και να πεις \"δεν γ...ται\"! Αυτό που λέω είναι αλληγορικό και εννοώ ότι μόλις δούμε τα πράγματα λίγο πιο αντικειμενικά, τότε μόνο θα αποφασίσουμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και τότε μόνο θα καταλάβουμε ότι καταντάει βαρετό βρε αδερφέ να ασχολούμαστε συνέχεια με το άγχος μας!
συμφωνω απολυτα σχετικα με αυτπ που λες..απλα πιστευω πως στην αρχη πρεπει να κατανοησουμε πως το σωμα μας δεν λειτουργει αυθαιρετα και δεν μπορει να μας βλαψει...Και επειτα ολα τα αλλα....Σαφως και πρεπει να το πεις αυτο που λες...Εγω για την ακριβεια ειπα στον εαυτο μου ε δεν γαμιεται δεν θα γινει και τιποτα και αν ταβλιαστω....χεστηκα...Ε καπως ετσι τελειωνουν ολα.....Δεν χρειαζεται 24 ωρες το 24ωρο να το σκεφτομαστε γιατι γινεται εμμονη μετα....
Ένα ακόμη βίντεο που εμένα με βοήθησε αρκετά στο να καταλάβω κάποια πράγματα και αρχίσω να τα επεξεργάζομαι:
http://www.youtube.com/watch?v=Ownq61b4DoA
Εμενα παντος ειτε περνω φαρμακα ειτε οχι με πιανουν κρισεις.χθες με πιασε μια βαρβατη μαλιστα μετα απο μια στεναχωρια με το αγορι μου π περασα.
Μαράκι έχεις δοκιμάσει να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό ή να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία? Πιστεύω ότι θα σε βοηθήσει πολύ περισσότερο απο το forum που διαβάζεις!
Όσο για τα φάρμακα, είπαμε ότι είναι απλά μια μικρή βοληθεια για κάποιους και τίποτα παραπάνω. Όσο το πρόβλημα το τοποθετείς σε δεύτερη μοίρα και το βάζεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου σου, θα ξεπηδά ξανα και ξανά! Όσα φάρμακα και να πάρεις, αν δεν αποφασίσεις εσύ να φερθείς υπεύθυνα απένατι στον εαυτό σου, δεν θα καταφέρεις τίποτα.
Όσο για το αγόρι σου, πρέπει να κατλάβεις ότι δεν είναι υποχρωμένος να συμπαραστέκεται συνεχώς στο δικό σου πρόβλημα - όποιο και αν είναι αυτό-. Είμαι και εγώ αρραβωνιασμένος και κάποια στιγμή έφτασα στο σημείο σχεδόν να χωρίσω επειδή το άγχος μου και η κατάθλιψη που είχε δημιουργηθεί δεν μου επέτρεπαν να δω τίποτα άλλο έξω απο εμένα!! Προσπαθησε λοιπόν να καταλάβεις τι σημαίνει αίσθημα ευθύνης απέναντι στον εαυτό μας πρώτα και μετά απέναντι στους άλλους. Προσπάθησε να θέσεις προταιρεότητες και κατόπιν όρια σε όλους και σε όλα. Προσπάθησε να τα βρεις με εσένα. Μάθε πρώτα τον εαυτό σου για να καταφέρεις να μάθεις τον κόσμο..
Σου εύχομαι τα καλύτερα Μαρία, να ξέρεις οτι -αν και πολλές φορές δεν θα βρεις στήριξη εκεί που θέλεις- δεν είσαι μόνη. Τον πανικό και το άγχος τα βιώνουν χιλιάδες άνθρωποι, απο την στιγμη όμως που καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που σου συμβαίνει έχεις ήδη βρει την μισή λύση. Αν και θα ακουστεί οξύμωρο, να ευγνωμονείς που σου δόθηκε η ευκαιρία να \"πονέσεις\", γιατί μόνο έτσι θα μεταμορφωθείς. Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει μόνο πιο δυνατό, άσε τα φάρμακα λοιπόν (εκτός και αν ακολουθείς ιατρική αγωγή) και πιάσε την ζωή σου απο τα μαλλια!
Εμείς εδώ θα είμαστε να τα λέμε..και στις επιτυχίες αλλά και στα άσχημα! ΒΥΕ ! ! !
ty :) ακολουθω φαρμακευτικη αγωγη γιατρου και κανω ψυχοθεραπεια μια φορα τον μηνα.