Printable View
Δεν θα μπορούσε να με επηρεάσει κάποιος που γράφει έτσι, μην ανησυχείς. Η σωστή γραφή δείχνει και άνθρωπο που έχει μελετήσει και μπορεί να απαντήσει ορθολογικά σε κάποια συζήτηση. Και δεν το λέω μόνο για τα τρομερά ορθογραφικά του, αλλά γενικότερα για όλο το στυλ γραφής.Quote:
Originally Posted by oboro
Ωραία ερώτηση. Αν κρίνω από τη μητέρα μου, που τώρα πια πιστεύω ότι έχει πολλά οριακά στοιχεία, άλλαζε ανάλογα με το ποιόν είχε δίπλα της (μετά το διαζύγιο από τον πατέρα μου είχε κάνει κάποιες άλλες σχέσεις). Κάθε φορά άλλος άνθρωπος. Βέβαια έλεγε πχ ότι "ο τάδε θέλει να φοράω αυτά τα ρούχα", το παρουσίαζε δηλαδή στο ότι την πιέζει ο άλλος να ντύνεται αλλιώς. Αλλά τελικά αυτό δεν γίνεται με το καθρέφτισμα ;Quote:
Originally Posted by elisabet
το οτι δεν τα γραφω πρωτα σε ενα word ωστε να να ειναι αυτοματα σωστα και υστερα να τα φερνω εδω δεν ανερει το δικαιωμα μου να καταθετω την αποψη μου ,μειτε να κανω σχολεια !
Το φορουμ γραφει ξεκαθαρα τις οδηγιες του ! εαν καποιοι εδω μεσα δεν ανεχωνται την κριτικη! η εαν θελουν να τους λενε συνεχως ομορφα λογια και να συμφωνουν μαζι τους! εαν δλδ ειναι ναρκισοι τωτες μπορουν απλα να φτιαξουν ενα δικο τους chat room! αφου ομως τα γραφετε εδω,τα γραφετε επειδη θελετε να τα βλεπουν ολοι ! Αλλη μια παρενεργεια τηςναρκισσιστικης διαταραχης προσωπικοτητας!
Οσον αφορα ομως για το νοηματων οσων εγραψα δεν υπαρχει απαντηση ,μαλον διοτις απλα η αληθεια παντα ενοχλει!
Λυπαμαι, αλλα προσωπικαδεν εχω σκοπο να σε πικρανω θεματοθετρια,σκοπος ου ειναι να σε κανω να ενεργποιηθεις οσο πιο δυναμικα μπορεις! Διοτις παρα το οτι εσυ νομιζεις και προσπαθεις να με προσβαλεις, εγω σκοπος μου ςιναι σε καθε ατομο εδωμεσα να το κανω να ψαχτει! να ενδιαφερθει για το προβλημα του μεσα απο την κριτικη! διοτις αν καθομαι να σου λεω " τι ομοργη που εισαι" δεν σε βοηθαει!!!
Ε, καλά, άμα είναι διότις έτσι, δίκιο θα έχεις. Να ΄σαι καλά φίλε μου !
δεν ξερω αν εχεις καμει καποια ψυχοθεραπεια, αλλα αν θα κανεις θα πρεπει να καταλαβεις -να σου δωσει ο θεραπευτης να καταλαβεις δλδ - οτι αυτα τα αθλια που υπεστεις στα αθωα παιδικα σου χρονια! αυτα που κανενα παιδι δεν πρεπει να ζει ουτε καν να τα βλεπει!! ολα αυτα εν ολογεις δεν ηταν δικο σου σφαλμα!Quote:
Originally Posted by silver and gold
Στο λεω αυτο διοτις υποσυνειδιτα συμβαινει συνηθως τα παιδια που περναν κακοποιηση να νομιζουν οτι εκαναν κατι κακο, κατι λαθος και ερχετε η τιμωρια τους οπου νομιζουν οτι την αξιζουν! Δυστυχως ετσι γινετε ,αφου οι γονεις αυτοι συνηθως ειναι και απομακροι απο αλλες οικογενειες με σκοπο το παιδι να μην εχει αλλα παραδηγματα οικογενειων, και ως νεο μυα,ο ως χωρις μετρο συγκρισης το παιδι νομιζει οτι ετσι ειναι ο κοσμος εκει εξω@@ νομιζει οτι ολες οι οικογενειες κανουν αυτο στα παιδια τους!
Το θεμα ειναι οτι αυτο το παιδι μεγαλωνει με ενοχες προς τον εαυτο του, και ενω του εχει περασει στην μνημη το πατρικο παραδειγμα και υποδειγμα, σαν ερθει η μερα που θα αβαζητηση ερωτικο συντροφο θα βρει ως γνωστων καποιον που θα ειναι σαν τον μπαμπα! καποιον που θα την κακοποιει, θα την προσβαλει διοτις εχει περασει υποσυνειδιτα μεσα της οτι ειναι λαθος και της αξιζει να εχει καποιον που θα την διορθωνει, διοτις αυτος που δεν θα την κακοππει νομιζει οτι δεν την αγαπαει, οτι αδοαφορει και οτι την αφηνει να εκτηθεται! Τοσο υπερβολικα λυπιτερα γινονται τα πραγματα οταν ενα παιδακι κακοποιειται ,οταν περασει αυτο στον ηθικο του κωδικα! ειναι απιστευτο το ποσο κακο μπορουν να καμουν τελικα οι κακοιγονεις! για να μην παμε στην θεωρια της αλυσιδας! οπου δλδ μεταφερετε αυτο και στα παιδια του κακοποιειμενου παιδιου! για αυτο καιπρεπεινα κοπειη αλυσιδα!
Τα παραπανω δεν ειναι δικη μου θεωρια ,ειναι βασικα για οποιον εχει κανει ψυχοθεραπεια.
Οσο για σενα θεματοθετρια, ευχομαι τυποτα απο τα παραπανω να μην εχει σχεση!! ευχομαι να ειναι αλλιως! και ακομα και αν με προσβαλες εγ σου ευχομαι στην ασχημη που μπορει να υπαρχει η αλυσιδα εσυ να τη σπασεις!
Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει. Έχει άμεση σχέση με το καθρέφτισμα και με την ασταθή αίσθηση ταυτότητας. Όταν δεν ξέρεις ποιος είσαι μπορείς να είσαι τα πάντα.Quote:
Originally Posted by elisabet
χαχαχα, σόρυ για το off topic αλλά πολύ γέλασαQuote:
Originally Posted by silver and gold
Οι συμπεριφορές μπορεί να μοιάζουν αλλά υπάρχει σημαντική διαφορά ως προς στο κίνητρο. Το καθρέφτισμα του borderline αποσκοπεί στην ταύτιση και εμπεριέχει πάθος. Το "καθρέφτισμα" του μετατραυματικού (όπως λες) αποσκοπεί στην αποφυγή του άγχους σύγκρουσης και δεν ειναι απαραίτητο να εμπεριέχει πάθος. Συχνά εμπεριέχει θυμό. Ο borderline δεν φοβάται τις συγκρούσεις, συχνά τις προκαλεί. Είναι πολύ active out διαταραχή.Quote:
Originally Posted by silver and gold
χαχα καλή ερώτηση! Εχω ακούσει πάντως ότι ελκύονται μεταξύ τους. Πιθανολογώ ότι μετά από ένα εξαιρετικά παθιασμένο ξεκίνημα, πολύ γρήγορα θα ερχόντουσαν εξαιρετικά σφοδρές συγκρούσεις. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αντέξει στον χρόνο μια σχέση στην οποία και οι δύο πλευρές απαιτούν ο άλλος να είναι μονίμως o fixer των προβλημάτων τους.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Οπότε ένας borderline και ένας μετατραυματικός ; Ο ένας θα προσπαθεί να συγκρουστεί και ο άλλος να αποφύγει τη σύγκρουση / να γίνει fixer ?Quote:
Originally Posted by aeolus74
Καθρέπτες κατά κάποιο τρόπο είμαστε όλοι, το αντίθετο είναι κι αυτό είναι ένα πρόβλημα. Αν κάποιος ας πούμε είναι ευδιάθετος σε καλημερισει χαμογελώντας, θα χαμογελάσεις κι εσύ νοιώθοντας ένα θετικό συναίσθημα εκείνη τη στιγμή. Είναι κι αυτό ένα καθρέφτισμα. Αν ειναι ανεκφραστος ψυχρος, το πιο πιθανό να δει το ίδιο και σε εσένα.
Κάποιοι καθρεπτιζουν, βλέπουν, πιο βαθιά και αν συσχετιστεις μαζί τους θα δεις κατά κάποιον τρόπο τον εαυτό σου. Αν είσαι "καλος" άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του με τα ελλατωματα του, θα αγαπήσεις και τον καθρέπτη σου. Τι γίνεται όμως όταν ο καθρεπτης σου δεν "δεχεται" να τον αγαπανε επειδή ούτε ο ίδιος δεν αγαπάει τον εαυτό του? Σε διώχνει, σε τιμωρεί, σε υποτιμαει, σε ξεφτιλίζει, όπως φέρεται στον εαυτό του.
Σε θέλει όμως γιατί στην αγάπη δεν μπορεί να αντισταθεί κάποιος εύκολα, είναι γλυκιά, αλλά δεν την αντέχει κιόλας.
Εγώ που γενικά δεν είμαι άνθρωπος που φοβάμαι τις συγκρούσεις, πολλές φορές στις ερωτικές μου σχέσεις τις προκαλώ κιόλας σε κάποιο βαθμό, γιατί με τον συγκεκριμένο τις απέφευγα σαν τον διαβολο το λιβάνι;;;
Αυτό ήταν το στοιχείο που με προβλημάτισε περισσότερο στην συγκεκριμένη σχέση όσον αφορά στον εαυτό μου και δεν μπορούσα να εξηγήσω τότε.
έχεις βρει την απάντηση στο ερώτημα αυτό?Quote:
Originally Posted by elisabet
Πολύ συχνά η σχέση καταλήγει σε αυτό το μοτίβο, δλδ, η μία πλευρά είναι που φέρνει συνεχώς προβλήματα και η άλλη που προσπαθεί να τα λύσει. Στην αρχή ο σύντροφος μπορεί να νοιώσει κολακευμένος και σημαντικός από τον ρόλο του fixer που του αποδίδεται, αλλά σύντομα θα κουραστεί καθώς τα προβλήματα όχι μόνο δεν θα λύνονται αλλά συνεχώς θα έρχονται καινούργια. Ο παρορμητισμός και η επιθετικότητα που χαρακτηρίζει τη διαταραχή, συχνά καθηλώνει το σύντροφο σε παθητική στάση προκειμένου να αποφύγει τη σύγκρουση. Ο σύντροφος αρχίζει να κάνει παραχωρήσεις, να αλλάζει για να επιβιώσει στη σχέση.Quote:
Originally Posted by silver and gold
Story of my life...Quote:
Originally Posted by aeolus74
Εντάξει, νομίζω ότι τα βρήκαμε όλα.
Θα ελεγες οτι τον ειχες εξιδανικευσει απο την πλευρα σου; Μερος της ξιδανικευσης, ειδικα της πιο ηπιας, ειναι και η αγνοηση/υποβαδθμιση των αρνητικων στοιχειων, οχι μονο η απομονωση των θετικων.Quote:
Originally Posted by elisabet
Νομίζω πως ναι. Οι εκρήξεις θυμού του, χωρίς ποτέ να έχει γίνει βίαιος σωματικά ή λεκτικά, ήταν διαφορετικές από αυτές που είχα συνηθίσει σε έναν οποιονδήποτε καβγά με έναν γκόμενο. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι το διαφορετικό είχαν ακριβώς, αλλά προφανώς διαισθανόμουν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις αν ο άλλος τρωγόταν για καβγά δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι, θα νευρίαζα και εγώ και θα περνούσα κι εγώ στην επίθεση, στην συγκεκριμένη, έκανα τον πυροσβέστη. Κατέληξα, όσο κι αν δεν μου άρεσε η διαπίστωση πως τον φοβόμουν. Θυμάμαι ότι του λέγα, πριν ακόμα πάρω χαμπάρι τίποτα κι ούτε που μου περνούσαν απτο μυαλό διαταραχές, ότι νιώθω όταν θυμώνει σαν ένα μαύρο σύννεφο να έρχεται κατα πάνω μου με ορμή. Μου φαινόταν απόκοσμο, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Ο ψυχολόγος αργότερα μου είπε ότι λειτούργησε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, οτι μάλλον ένιωθα πραγματικό κίνδυνο κι έκανα πίσω χωρίς να το συνειδητοποιώ.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Σίγουρα. Ήμουν ερωτευμένη.Quote:
Originally Posted by oboro
Έβλεπα αρνητικά απτην αρχή αλλά τα υποβάθμιζα συνεχώς. Τα δικαιολογούσα.
Είχες ερωτευθεί έναν άνθρωπο που κατάλαβες μέσα σου ότι δεν παίζει μέλλον μαζί του. Οπότε ήσουν εγκλωβισμένη, ούτε να φύγεις μπορούσες τη δεδομένη στιγμη επειδή ήσουν ερωτευμένη, ούτε να αντιδράσεις με θυμό μήπως φύγει αυτός. Απλά περίμενες την κατάλληλη στιγμή χρονικά να απεγκλωβιστείς πιο ανώδυνα, τον θυμό και τα σχετικά τα είχες σε δεύτερη μοίρα.Quote:
Originally Posted by elisabet
ελισαβετ στη στρατιωτικη μου θητεια ηταν σα να πεσε κεραυνοσ πανω μου δεν μπορεισ να φανταστεισ τι εγινε οτι στισ ταινιεσ γι αυτο δεν μπορω να δω ταινιεσ για καποιο λογο ζω ακομα αλλα δεν ξερω το λογο αυτα και ψαχνε εσυ για διαταραχεσ θυμασαι που πηγαν να σκοτωσουν τον καραμανλη τον πρωθυπουργο κατι μαλακια καναμε στην θητεια μου στο στρατο γι αυτο εγινα στρατογκαυλοσ δεν ειμαι απλοσ ανθρωποσ οπωσ φανταζεσε αυτα
Πάντως και μόνο από τη γραφή φαίνεται ποιοί είναι οι survivors και ποιοί... οι άλλοι.
O elis είναι παλιό μέλος και μορφή στο φόρουμ. Αν τον παρακολουθήσεις λίγο θα δεις ότι είναι ψυχάρα και οι περισσότεροι εδώ τον αγαπάμε.Quote:
Originally Posted by silver and gold
Έχει κάποια βάση αυτό που λες. Αλλά νομίζω το βασικό ήταν ότι μου έμοιαζε τρομακτικό και έξω από το "φυσιολογικό". Επίσης ακόμα και οι εκρήξεις θυμού έβγαζαν με κάποιο τρόπο πόνο. Περισσότερο μου έβγαινε εκείνη την στιγμή να τον αγκαλιάσω και να τον ηρεμήσω όπως κάνουμε σε ένα μωρό παιδί παρά να θυμώσω κι εγώ. Όλες οι εκρήξεις παρόλο που ήταν σαφείς επιθέσεις προς εμένα είχαν ως κοινό παρονομαστή από πίσω το " δεν με θες αρκετά, πονάω"Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Κατάλαβα, ΟΚ, δεν ξαναλέω τίποτα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Επειδή έχω διαβάσει τα παλιά δικά σου Ελισάβετ, νομίζω ότι είχε και παρανοϊκά στοιχεία ο δικός σουQuote:
Originally Posted by elisabet
Ναι στο τέλος έβγαλε πολλά στοιχεία παράνοιας. Δεν ήταν σε καμιά περίπτωση πάντως ένας άνθρωπος που έβλεπες ή ερχόσουν σε επαφή μαζί του και έλεγες να κάποιος που έχει πρόβλημα. Στον χώρο εργασίας του πχ ή στους χώρους που κινούνταν γενικώς ήταν πλήρως λειτουργικός και έχαιρε της εκτίμησης και του σεβασμού των άλλων. Νομίζω πως ο, τι πρόβλημα είχε εμφανιζόταν κυρίως στις στενές επαφές με άλλους και κυρίως στις ερωτικές σχέσεις.Quote:
Originally Posted by silver and gold
Τα είπες όλα σε μία φράση λέμε!!!!!! Πραγματικά διαβάζοντας αυτό που έγραψες έκανα εικόνα το τι βίωσα τέσσερα χρόνια σε μία στιγμή! Και κάπως έτσι είναι που τα πράγματα γίνονται περίπλοκα, δεν ξέρεις αν πρέπει να θυμώσεις η να λυπηθείς, να τους διώξεις ή να τους αγκαλιάσεις, να αφεθείς ή να προστατευτείς. Δεν ξέρεις αν έχεις μπροστά σου ένα τέρας ή τον πιο ευάλωτο άνθρωπο του κόσμου.Quote:
Originally Posted by elisabet
Ο παρανοειδής ιδεασμός είναι ένα από τα βασικά κριτήρια της οριακής.Quote:
Originally Posted by silver and gold
Παιδιά τους έχω περάσει με τον άντρα μου αυτούς τους θυμούς. Που πάντα ζήταγα εγώ συγγνώμη, είτε έφταιγα είτε όχι. Που θύμωνε και δεν μου μίλαγε για μέρες. Που εγώ γινόμουν χάλια μέσα μου. Που μου έλεγε τρελά πράγματα χωρίς να δίνω αφορμές (συνήθως ότι θα τον κερατώσω επειδή πχ μίλησα ή κοίταξα άλλον, ενώ ήμασταν κάπου μαζί). Απλά δεν τα είχα συνδυάσει όλα μαζί ως τώρα. Πάντως, στην περίπτωση του άντρα μου, που δεν ξέρω αν έχει κάτι (έχει αρνηθεί να πάει σε ψυ), όλα ηρέμησαν κατά πολύ με την πάροδο της ηλικίας και κυρίως μετά τα 50.
Βρε Ελισάβετ διάβασα στα γρήγορα κάποια θέματα σου, πόσες ομοιότητες η ιστορία με την σχέση σου και πόσο μοιάζουμε σε αυτό που έγραψες για την αναβλητικότητα, ακόμη κι ο πατέρας μου ίδιο στυλ, πάντα μπροστά για εμάς και για άλλους και μετά βλέπω ότι πέφτουμε στην ίδια σχέση παγίδα. Το πεπρωμένο φυγειν αδύνατο που λέει και το ρητό.
Εγώ πιστεύω πως έχω οριακά στοιχεία πάντως. Μπορεί να μην έχω την διαταραχή αλλά έχω στοιχεία.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Ο πατέρας μου το ακριβώς αντίθετο απ τον τότε σύντροφο μου. Πολύ σταθερός, υπεύθυνος, καθόλου ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, άνθρωπος που μαζί του ενιωθες 100% ασφάλεια και αποδοχή. Στην επιλογή του συγκεκριμένου συντρόφου δεν νομίζω πως έπαιξε ρόλο το πρότυπο του πατέρα μου, άλλο πρότυπο έπαιξε στο κεφάλι μου που έπαιζε βασικό ρόλο στα παιδικά μου χρόνια και ο οποίος δεν ξέρω αν είχε κάποια διαταραχή ο άνθρωπος ή όχι, αλλά σίγουρα έμοιαζε σε πολλά με τον πρώην.
Να 'το πάλι αυτό που έπαθα κι εγώ. Μας κάνουν να πιστεύουμε ότι εμείς έχουμε οριακά στοιχεία, μου φαίνεται.
Καλά αυτό με τα στοιχεία κι εγώ το έχω σκεφτεί, ταυτίζομαι με αρκετά πράγματα σε μέτριο βαθμό όμως. Χοντρικά να στο πω στη σχεση είναι σαν να είδα εμένα στη χειρότερη μου μορφή, εάν ας πούμε μεγάλωνα άσχημα. Αν και έχω την εντύπωση οριακά στοιχεία όλοι έχουν σε μικρό βαθμό, άλλοι σε μεγαλύτερο. Πιστεύω ακράδαντα ότι καταλυτικό ρόλο παίζει ο χαρακτήρας, ο οποίος αν είναι κακός, πονεμένος, κακοποιημενος απογειώνει τα οριακά στοιχεία και φτάνει στην διαταραχή, αν είναι καλος και συγκροτημενος τα καταλαγιάζει.Quote:
Originally Posted by elisabet
Οχι, δεν εχουν ολοι σε καποιο βαθμο. Ουτε η οριακη καμια αλλη διαταραχη δεν ειναι το κεντρικο σημειο αναφορας του συμπαντος. Μαλλον την εμμονη που εχεις με τη συγκεκριμενη διαταραχη προδιδει μια τετοια πεποιθηση.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
υ.γ. θεμελιο της οριακης δεν ειναι ο ναρκισσισμος, πρωτογενης η μη. Βεβαια και παλι η εμμονη με το συγκεκριμενο χαρακτηριστικο, ολο καποια εξηγηση θα εχει.
Εχει δίκιο ο oboro. Πριν γνωρίσω τον φίλο μου δεν έψαχνα τέτοια πράγματα. Αντε να έψαχνα τον ναρκισσισμό αφού είχα πατέρα νάρκισσο. Tην οριακή ούτε που την ήξερα. Τους τελευταίους 6 μήνες πότε νομίζω ότι είμαι εγώ οριακή, πότε η μάνα μου, πότε ο άντρας μου. Αυτό δείχνει μάλλον την εμμονή που μας έχει πιάσει, όσους σχετιστήκαμε - σχετιζόμαστε με όποιον τρόπο με έναν πραγματικά οριακό.Quote:
Originally Posted by oboro
Αυτό το πάθαινα κι εγώ τον πρώτο καιρό. Επειδή πριν από αυτή την σχέση δεν είχα ιδέα περί διαταραχών, ούτε είχα κάποιον στο περιβάλλον μου, μετά προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει άρχιζα να διαβάζω μανιωδώς περι διαταραχών γενικά οπότε όλους γύρω μου τους έβλεπα λίγο πολύ ως "υποψήφιους" για την τάδε διαταραχή. Ειδικά στις γνωριμίες με άντρες κόντευα να ζητώ επίσκεψη σε ψυχίατρο πριν προχωρήσουμε, είχα ξεφύγει εντελώς. Για τον εαυτό μου δε... δεν το συζητώ, ήμουν σίγουρη πως κάτι έχω.Quote:
Originally Posted by silver and gold
Η πρωτη μου βραχεια σχεση με σιγουρα οριακη κοπελα πριν πολυυυ καιρο, και ο απιστευτος ιστος πισωπλατων μαχαιρωματων που ενορχηστρωσε εις βαρος μου, πιστευοντας οτι ετσι προστατευει τον εαυτο της απο κατι χωρις βεβαια να παραδεχεται το παραμικρο, ηταν η αιτια που αποφασισα να ξανανοιξω το κεφαλαιο ψυχολογια γενικοτερα - μεχρι τοτε ειχα εμπειριες μονο απο μη-οριακες οργανωσεις οπως η δραματικη διαταραχη. Με τη σειρα της αυτη η εκ νεου ενασχοληση με την ψυχολογια με οδηγησε και στο να ανακαλυψω αυτο το φορουμ και να κανω τελικα εγγραφη στην ντροπιαστικη για την ηλικια μου ημερομηνια που βλεπετε κατω απο το προφιλ μου :Ρ
ααα! κι εσύ για έναν έρωτα είσαι εδώ?! :ΡQuote:
Originally Posted by oboro
Τι πισώπλατα μαχαιρώματα ενορχήστρωσε ; Θες να πεις;
...Κι ετσι ειμαι κι εγω ψιλοsurvivorrr.
Π-παρακαλω να εισαστε καλοι μαζι μουυυ =( =(
:D Για να ειμαι ακριβης δεν πρωτογραφτηκα στο φορουμ για τη συγκεκριμενη ουτε για καποια αλλη σχεση, αλλα γιατι ειχα ξαναμπει στο μεταξυ για τα καλα στην ολη λογικη του ψαχνομαι. Ειχα ηδη ξεκινησει δηλαδη και ψυχοθεραπεια κλπ. Ενα απο τα πραγματα που αποφασισα τοτε ηταν να ανοιγομαι για τα θεματα μου στη θεραπεια και πουθενα αλλουυυυ λολ. Ελπιζω οτι εγινα κατανοητος, Αλμπερτ. :Ρ
(το τελευταιο ατακα απο ταινια του Χαρρυ Κλυνν, το Made in Greece συγκεκριμενα, συγχωρω οποιον δεν το ξερει αλλα κανεναν που δεν σκοπευει καποια στιγμη να το δει :Ρ )
Οταν λες βραχεία σχέση, πόσο βραχεία; Κάτι μήνες;
(παιδιά έχει πλάκα αυτό το group therapy για επιβιώσαντες που φτιάξαμε , τι λέτε; Μάλλον αυτό χρειαζόμαστε , κανείς άλλος δεν μας καταλαβαίνει )