Ο αδερφός του και η μητέρα του

Ότι και να λέμε, στην θεωρία όλοι μας αγάπες και λουλούδια είμαστε, στην πράξη φαίνεται ποιος σέβεται και στηρίζει πραγματικά τον σύντροφό του και κατά πόσο είναι διατεθειμένος και ικανός να κάνει τις υποσχέσεις και τις μεγάλες δηλώσεις του πράξεις. Και η συμβίωση είναι μεγάλο τεστ να ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είναι ο άλλος. Ο σύντροφος σου έχει αποτύχει σε όλα τα επίπεδα μέσα στη σχέση σας. Στο είπα από τα πρώτα μηνύματα, δεν θα αλλάξει κάτι- τουλάχιστον προς το καλύτερο, προς το χειρότερο μπορεί. Φύγε χθες!

Εγώ θα έλεγα να μιλήσεις και σε δικό σου άτομο πάντως.Στην οικογένεια σου. Να σου δώσουν μια συμβουλή και αυτοί που σε ξέρουν. Να βγάλεις αυτό το βάρος. Μερικές φορές οι λύσεις είναι μπροστά μας και δε τις βλέπουμε λόγω όλου του βάρους που κουβαλάμε μόνοι.... Θα μπορούσες να του πεις του φίλου σου όλα αυτά που σου παν οι υπόλοιποι και αν δεις ότι δεν καταλαβαίνει να φύγεις. Χωρίς πολλά πολλά λόγια και εξηγήσεις. Όλα αυτά που λες είναι αυτονόητα και θα πρεπε να τα χε σκεφτεί κ αυτός. Να μπει λίγο στη θέση σου.Αυτη τη στιγμή σε εκμεταλευονται αν όχι με άμεσο τρόπο, σίγουρα έμμεσα. Αν φύγεις για λίγο ίσως καταλάβει τα λάθη του. Μόνο με ένα ισχυρό ταρακουνημα ίσως καταλάβει.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ότι και να λέμε, στην θεωρία όλοι μας αγάπες και λουλούδια είμαστε, στην πράξη φαίνεται ποιος σέβεται και στηρίζει πραγματικά τον σύντροφό του και κατά πόσο είναι διατεθειμένος και ικανός να κάνει τις υποσχέσεις και τις μεγάλες δηλώσεις του πράξεις. Και η συμβίωση είναι μεγάλο τεστ να ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είναι ο άλλος. Ο σύντροφος σου έχει αποτύχει σε όλα τα επίπεδα μέσα στη σχέση σας. Στο είπα από τα πρώτα μηνύματα, δεν θα αλλάξει κάτι- τουλάχιστον προς το καλύτερο, προς το χειρότερο μπορεί. Φύγε χθες!

---

Και εγώ διαβάζοντας το θέμα από την αρχή η πρώτη μου σκέψη αυτή ήταν. "Φύγε χθες". Δεν ξέρω. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πιστέψω πως ένας άνθρωπος άνω των 18 χρονών έχει σχέση με έναν άλλον άνθρωπο και όχι μόνο δεν τον σκέφτεται αλλά τον φορτώνει με ένα σωρό έξτρα ευθύνες και ενοχές.

Αν δεν μπορείτε να συζητήσετε ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ (ότι με εκείνον θες να ζεις και όχι με την οικογένειά του και ότι δεν είσαι δούλα κανενός) και να συμφωνήσετε για την ζωή σας, πως θα ανοίξετε οικογένεια και πως μετά θα είστε σε θέση να αποφασίσετε για τα παιδιά σας; Ήδη είσαι δυστυχισμένη και ανέχεσαι τόσα πράγματα. Στις σχέσεις υπάρχει εμπιστοσύνη και ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Δεν σε σέβεται, δεν δίνει δεκάρα για το τι θες ή όχι, οπότε γιατί συνεχίζεις να ανέχεσαι αυτές τις καταστάσεις;

Δεν ρίχνω το φταίξιμο μόνο σε σένα. Προφανώς δεν έχεις βάλει όρια γιατί έμαθες να είσαι πάντα το καλό παιδί και να μην μιλάς. Όμως η υπομονή έχει κάποια όρια. Χάνεις την αξιοπρέπειά σου καθημερινά. Καιρός να ξεσπάσεις.

Όμως ξέρεις τι πιστεύω; Και αυτός ήταν ο λόγος που θα σου έλεγα από την αρχή "φύγε" χωρίς να προτείνω κάτι άλλο. Όταν ένας άνθρωπος είναι καλός και έχει ωριμότητα, ποτέ δεν θα σε φέρει σε αυτή την θέση. Ποτέ δεν θα χρειαστεί να τα σκεφτείς όλα αυτά και πώς να προσπαθείς εσύ να εξηγείς τα αυτονόητα. Γιατί ο ίδιος θα τα σκεφτόταν από πριν, πρώτα απ' όλα επειδή θα σε υπολόγιζε σαν άνθρωπο και δεν θα ήθελε να σε χάσει ή να είναι άδικος. Αυτό το κάνεις αν είσαι ώριμος και έχεις μάθει στη ζωή σου να σκέφτεσαι και την πλευρά του άλλου, να έχεις ευαισθησίες. Είμαι απαισιόδοξη δυστυχώς. Δεν νομίζω πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Τα πράγματα πιστεύω πως αλλάζουν όταν ένας άνθρωπος έχει αυτογνωσία και καταλαβαίνει από μόνος του τα λάθη του γιατί τα ψάχνει και τον ενοχλούν. Όμως αξίζει να κάνεις μια τελευταία προσπάθεια. Κυρίως για εσένα. Για να μάθεις πια με ποιό τρόπο πρέπει να σεβαστείς τον εαυτό σου και τα όριά σου. Αυτή είναι η γνώμη μου.

Quote:

---

Originally Posted by brown eyes

Είμαι στο Ηνωμενο Βασίλειο.

---

Οποτε μπορεις να εξαφανιστεις εύκολα

Quote:

---

Originally Posted by brown eyes

Και δεν γίνεται ο σύντροφος μου να αποφασίζει μόνος του ότι ο αδερφός του θα μείνει μαζί μας και του χρόνου χωρίς καν έστω να το συζητήσει μαζί μου. Εγώ ας πούμε τι θέση έχω σε αυτό το σπίτι; Ποιος είναι ο ρόλος μου; Να πληρώνω τους μίσους λογαριασμούς και να καθαρίζω;

---

Σε νιωθω αλλα δεν εχω απαντηση. Ειναι και η καιραντινα τωρα και λογικο ειναι να αισθανεσαι εγκλωβισμενη, παραμελημενη, οτιδηποτε πραγματικα. Ολα τα προβληματα μεγεθυνονται. Συζητηστε, βαλτε κανονες, βαλτε νεες ρουτινες, συμφωνειστε να πλενει ο καθενας τα ρουχα του, τα πιατα, να εχει το χρονο του, το χωρο του. Οπως εκανα εγω οταν συγκατοικουσα στην εστια. Τα ειχαμε χωρισει ολα. Ντουλαπια, τροφιμα. Θα θυμωσουν καποιοι που φερνω δικα μου παραδειγματα. Λολ. Αυτη ειναι η προταση μου, γραψτε σε ενα ενα χαρτι τις υποχρεωσεις του καθενος, κολληστε το στο ψυγειο να το βλεπετε, οριστε τους χωρους του καθενος, τα κοινοχρηστα αντικειμενα να εχουν ωρες... Πες ο υπολογιστης απο τις 3 ως τις 6 θα ειναι δικος μου για μαθημα. Δειτε αλλου τις τσοντες σας. Αυτα και υπομονη. Τι αλλο να πουμε εμεις; Δεν υπαρχει αλλο.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

*Ζητώ συγνώμη που χαλάω και πάλι το θέμα σου.

---

Σταματα πια να μετρας τον ανδρισμο σου και να τον συγκρινεις με τον ανδρισμο των αλλων αρσενικων του φορουμ. Δε μου αρεσουν οι κοκορομαχιες και δεν ειμαι πιεμακιας. Αντε στο καλο.