Τους μισώ

Quote:

---

Originally posted by kgana
δε κάνουμε κακό όμως όταν κάνουμε πράγματα που οι γονείς μας πιστεύουν οτι είναι σωστά?
εγώ έτσι πιστεύω πως είναι κακό..
άσχετα αμα τωρα δεν πάω φαινομενικά κοντρα σε κανεναν

---

το κακο οπως το οριζεις κ το διατυπωνεις ειναι σαν να περναει υποχρεωτικα απο τη γνωμοδοτηση των γονιων. Δλδ: πχ. σκεφτομαι να κανω αυτο. αν οι γονεις εγκρινουν ειναι κακο.... Πώς ειναι κακο?αυτοματως?επειδη οι γονεις το θεωρουν σωστο?

δεν πιστευω πώς αν το εγκρινουν ή το ενθαρρυνουν ειναι αυτοματως κακο. Θελοντας να κανεις κατι μακρυα απο την επιρροη των γονιων σου αλλα με γνωμονα αν το βλεπουν κακο ή καλο, ειναι σαν να το κανεις υπο την επιτηρηση τους. Νομιζοντας οτι τους αφηνεις πισω, ουσιαστικα και πάλι τους εχεις ως οδηγο στο τι ειναι κακο ή καλο. Δλδ στην κριση σου.

Το κακο ή το καλο ειναι πώς το νιωθεις εσυ κ μονο. Αυτο μονο εσυ μπορεις να το πεις, οταν δειξεις εμπιστοσυνη στον εαυτο σου.

Άρα εσύ αυτή τη στιγμή, φαινομενικά, παίζεις το παιχνίδι τους… δεν πας κόντρα σε κανέναν.
Ξέρεις όμως, μέσα σου, όσο κι αν αμφιβάλλεις κάποιες φορές, ότι το να υπακούς στο σωστό των γονιών μπορεί να είναι κάτι κακό για σένα( ακριβώς επειδή βλέπετε και αξιολογείτε τα πράγματα διαφορετικά. )
Τι κάνεις με αυτήν την επίγνωση?
Μίλησες για θέατρο. ΚΑΝΕΙΣ σαν να μην τρέχει τίποτα, αλλά μέσα σου βράζεις.
Πόσο θα το συνεχίσεις?
Σκοπεύεις να το αφήσεις απλά να εκτονωθεί ?
Τι κινητοποιεί την αδράνειά σου?
Τι κερδίζεις, από το να μην εκδηλώνεσαι, να μην πηγαίνεις κόντρα, αν και μέσα σου άλλα γίνονται.
Μήπως ηρεμείς με το να μένεις στάσιμη, κάποια βαθύτερη ανησυχία? Κάποιον φόβο?

Μου δίνεις την αίσθηση ανθρώπου συνειδητοποιημένου. Αφουγκράζεσαι καλά το μέσα σου.
Μετά απο τα όσα είπαμε, αυτό που φαίνεται σαν στασιμότητα, εγώ το βλεπω σαν ενεργητική αναμονή.
Σαν να περιμένεις, δουλέυοντας το μέσα σου, να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να το εκδηλώσεις.
Και με τον κατάλληλο τρόπο.
Όλα θα πάνε καλα:)

kgana καλησπέρα και απο εμένα.σίγουρα έχεις καταλάβει ότι οι περισσότεροι σημερινοί νέοι ή ακόμα και μεγαλύτεροι αντιμετωπίζουν προβλήματα παρόμοια με τα δικά σου.Για άλλους μπορει να μην είναι ο χορος αλλα ο αθλητισμός για άλλους μπορει να είναι η σχεση τους κλπ. και εγω καποια στιγμή βρεθηκα σε παρόμοια φάση με εσενα και αν και δεν τα έχω ξεπεράσει πλήρως όλα, αισθανομαι ότι μπόρεσα και προχώρησα έστω και ένα βημα μπροστα καταλαβαίνοντας κανα δυο πραγματάκια.καταρχην το υποτιθέμενο καλυτερο που θέλουνε οι δικοι μας για μας ειναι το καλυτερο που και αυτοι γαλουχήθηκαν ή καλυτερα γνώρισαν για την έποχη τους.Αρα αυτο ειναι μια πολυ καλη δικαιολογια για αυτους.και νομίζω οτι με το να βραζεις στο ζουμι σου όπως είπες και πιο πριν εγκυμονει ένα πολυ σοβαρο κίνδυνο.να κάνεις το ίδιο και εσυ στα παιδια σου.πραγμα που μπορει να σου φαινεται πολυ μακρινο δεν παυει όμως να είναι επικίνδυνο.τα βιώματα ειναι βιώματα.και αυτο γιατι απλά αυτο θα έχεις μάθει.πρέπει λοιπον κατα την γνώμη μου να προσαθήσεις αυτην την εσωτερική δυναμη να την κάνεις δημιουργική.δεν υπαρχει λόγος να προσπαθήσεις να τους αλλάξεις μυαλα.αυτα δεν προκειται να αλλάξουν ευκολα.εσυ όμως πρεπει να μην τα κρατας μεσα σου.δηλαδη αν θες χορο π.χ. να το κάνεις.οποτε εισαι σε θέση να το πετύχεις.ακόμα και χρηματα να μην έχεις βαλτο σκοπο.οταν θα έχεις.αν θες την σχεση σου με συτο το παιδι να την προστατευσεις και να την προχωρησεις καντο.Γενικα τα βήματα που θα κάνεις να είναι αυτα που εσυ νιώθεις οτι θα είναι επικοδομητικα για σενα.ουσιαστικα δηλαδη χρειαζεσαι κάτι σαν μια επανασταση.
σαφέστατα η δυναμή σου είναι πολύ μεγαλύτερη από οτι φαντάζεσαι.και τον γονιών σου μπορει να είναι πολυ πιο μικρη από οτι επισης φανταζεσαι.

Dilias συμφωνώ με τα όσα λες και με συγκινούν.
Kgana.... μιλάς για αδράνεια... θα μπορούσες ποτέ να σε φατναστείς να βαριέσαι να χορεύεις??

όταν νιώσεις πως ήρθε η ώρα, κάντο!
Συμφιλίωσε το όνειρό σου με την πραγματικότητα.
Ή κάνε την πραγματικότητά σου, να συμβαδίζει με το όνειρό σου, με αυτό που σε γεμίζει.
Στο χέρι σου είναι,
να κάνεις , όπως λεει κι ο φίλος μας ,
την αδράνεια, δημιουργία. :))

πολλες φορες εχω αναρωτηθει σχετικα με τους γονεις μου.....

Αρχικα σκεφτομαι, αν γινω εγω γονιος, θα ειμαι καλυτερος η χειροτερος απο αυτους που εχω?
Αν αποκτησω παιδια, τι ενδεχωμενος θα μου σερνουν???
Τι λαθη πιθανον να κανω???

Πριν κατηγορησεις παλι τους γονεις σου Kgana,
σκεψου αν ησουν ποτε στη θεση τους, σκεψου αν αυριο εσυ ερθεις στη θεση τους και το παιδι σου εχει την ιδια αισθηση που εχεις εσυ σημερα η και χειροτερη....


Θελει πολλη θεληση για να μπορεσεις να αφουγκραστεις ενα εφηβο η νεο γενικοτερα και διαβαζωντας το θεμα σου μπηκα σε αυτο το τριπακι.
Ακομα και τωρα που γραφω δεν ειμαι σιγουρος οτι θα μπορουσα να το κανω αυτο καλα.
Εσυ?



ΥΓ..... πριν μισησεις τους γονεις σου, πιστευω οτι καλυτερα θα ηταν να αρχισεις να αγαπας τον εαυτο σου και μετα να εξετασεις τι πρεπει και αν πρεπει να μισεις.
Ο λογος ειναι οτι καποιος που εχει αγαπη για τον εαυτο του, δυσκολα θα βρει χωρο για να χωρεσει μισος μεσα του. Δυστυχως εκτιμω οτι απο τα δυο αυτα συναισθηματα το πιο ευκολο που μπορει καποιος να δουλεψει μεσα του και να εξωτερικευσει ειναι το μισος και οχι η αγαπη. Θα σου προτεινα ομως να μην επιλεγεις παντα το πιο ευκολο σαν το πιο σωστο.
Τελος οταν φτασεις σε αυτο το επιπεδο, θα διαπιστωσεις οτι μπορεις να αγαπας καποιον (πχ τους γονεις σου) και αυτοι να ειναι αδιαφοροι με εσενα δηλ. να μην υπαρχει το αναμενομενο feedback (που ολοι για αυτο δουλευουμε) και να μην σε απασχολει σαν τετοιο.

Καπου εκει γυρω ειναι κρυμμενος ο δρομος της απελευθερωσης....

φυσικα και εχουμε ολοι απωθημενα, φυσικα και ολοι θα κανουμε λαθη, και φυσικα ολοι δεν θα τα καταλαβουμε - για να μην τα κανουμε.

Ειπα πιο πριν να αγαπησεις τον εαυτο σου και στην συνεχεια τους γονεις σου η οποιον αλλον νομιζεις.
Ξερεις το θεμα της εμπιστοσυνης δεν μπορεις να το κερδισεις αν δεν το εχεις κατακτησει πρωτα η ιδια για τον εαυτο σου. Βεβαιως αυτο δεν σημαινει οτι αυτοματα θα σου ανοιξει ολες τις πορτες που επιθυμεις.
Αλλα κανεις δεν δινει εμπιστοσυνη στον διπλα του αν δεν την βγαζει ο ιδιος προς τα εξω.


Πιστευω οτι πρεπει να αποκτησεις λιγη αυτοπεποιθηση σε αυτο που κανεις, και στην συνεχεια να προσδιορισεις με περισσοτερη σαφηνεια σε αυτο που θες να κανεις.
Μην περιμενεις να εγκρινει ο κοσμος αυτο που σκεφτεσαι γιατι αυτο δεν θα γινει ποτε.
Οι γονεις απο θεση (ηλιθια βεβαια) αρεσκονται να γκρινιαζουν στις κινησεις των παιδιων τους οποτε η αποδοχη και η εμπιστοσυνη που ζητας ισως να μην ειναι εφικτη οπως την θες.


Τελος μην μπαινεις σε συγκρισεις με κανενα ποτε στη ζωη σου ειναι οτι χειροτερο μπορεις να κανεις στον εαυτο σου. Μην ξεχνας οτι καθε ανθρωπος ειναι μοναδικος και ειναι αγαπητος η οχι, για αυτο ακριβως που ειναι.
Το να προσπαθεις να στρεψεις με στρεβλο τροπο τα φωτα της δημοσιοτητας πανω σου καταφερνεις τα εντελως αντιθετα αποτελεσματα.
Ασε τον εαυτο σου ελευθερο να ζησει με προτεραιότητα στους στοχους που εσυ εχεις βαλει και η εκτιμηση θα ερθει απο εκει που δεν το περιμενεις....

Quote:

---

Originally posted by krino
πολλες φορες εχω αναρωτηθει σχετικα με τους γονεις μου.....

Αρχικα σκεφτομαι, αν γινω εγω γονιος, θα ειμαι καλυτερος η χειροτερος απο αυτους που εχω?
Αν αποκτησω παιδια, τι ενδεχωμενος θα μου σερνουν???
Τι λαθη πιθανον να κανω???

Πριν κατηγορησεις παλι τους γονεις σου Kgana,
σκεψου αν ησουν ποτε στη θεση τους, σκεψου αν αυριο εσυ ερθεις στη θεση τους και το παιδι σου εχει την ιδια αισθηση που εχεις εσυ σημερα η και χειροτερη....


Θελει πολλη θεληση για να μπορεσεις να αφουγκραστεις ενα εφηβο η νεο γενικοτερα και διαβαζωντας το θεμα σου μπηκα σε αυτο το τριπακι.
Ακομα και τωρα που γραφω δεν ειμαι σιγουρος οτι θα μπορουσα να το κανω αυτο καλα.
Εσυ?



ΥΓ..... πριν μισησεις τους γονεις σου, πιστευω οτι καλυτερα θα ηταν να αρχισεις να αγαπας τον εαυτο σου και μετα να εξετασεις τι πρεπει και αν πρεπει να μισεις.
Ο λογος ειναι οτι καποιος που εχει αγαπη για τον εαυτο του, δυσκολα θα βρει χωρο για να χωρεσει μισος μεσα του. Δυστυχως εκτιμω οτι απο τα δυο αυτα συναισθηματα το πιο ευκολο που μπορει καποιος να δουλεψει μεσα του και να εξωτερικευσει ειναι το μισος και οχι η αγαπη. Θα σου προτεινα ομως να μην επιλεγεις παντα το πιο ευκολο σαν το πιο σωστο.
Τελος οταν φτασεις σε αυτο το επιπεδο, θα διαπιστωσεις οτι μπορεις να αγαπας καποιον (πχ τους γονεις σου) και αυτοι να ειναι αδιαφοροι με εσενα δηλ. να μην υπαρχει το αναμενομενο feedback (που ολοι για αυτο δουλευουμε) και να μην σε απασχολει σαν τετοιο.

Καπου εκει γυρω ειναι κρυμμενος ο δρομος της απελευθερωσης....

---

Ο δρόμος της απελευθέρωσης...
Πόσο συμφωνώ.
όταν έχω όλη την βάση μου τοποθετημένη, όλο το κέντρο μου τοποθετημένο μέσα μου, και με αγαπώ ,΄απεξαρτούμαι απο το τόσο ανθρωπίνως αναμενόμενο feedback.
Kι όσο λιγότερο ανάγκη έχω να λάβω απο τους άλλους, τόσο πιο πόλύ μπρώ να τους δίνω, κατανόηση, χώρο και για διαφωνία ακόμη, αγάπη.

και γω ειμαι αγανακτησμενη με τους γονεις μου αντι να με βοηθουν που με αρρωστησαν μου πανε κοντρα ε πως να μην τρελλαθεις μετα

εμενα οταν ειμαι αρρωστη προσπαθουν να με ξεαγχωσουν και να με βγαλουν απο τη θλιψη

και οταν ειμαι καλα προσπαθουν να μου θυμησουν τους λογους για τους οποιους οφειλω να αγχωνομαι.....

κουλο?

Εμενα εχω την αισθηση οτι μου συμπεριφερονται σαν να ειμαι 8 χρονων και δεν προκειται ποτε να αλλαξει αυτο.
Πρεπει με καποιο τροπο να αποκτησω ανεξαρτησια,χωρις να δεσμευτω χειροτερα...αλλα τα πραγματα ειναι δυσκολα.
Δεν εχω μαλλον τα κοτσια και τα προσοντα να κανω το κατι παραπανω ισως,η δουλεια που εχω αν και ειναι καλη δεν αρκει για να εχω αυτα που θελω αλλα φοβαμαι να κανω και επιπλεον κινησεις πχ,ειμαι και απο τη φυση μου λιγο τεμπελης και αργοσχολος...μπα με στολισα με πολλα κοσμητικα:P
Απλως κατι πρεπει να αλλαξει αλλωστε η διαθεση μου το λεει \"Θελω να προχωρησω\" εδω και χρονια.
Προχωραω μεν αλλα με πολυ αργους ρυθμους.

Quote:

---

Originally posted by researcher
εμενα οταν ειμαι αρρωστη προσπαθουν να με ξεαγχωσουν και να με βγαλουν απο τη θλιψη

και οταν ειμαι καλα προσπαθουν να μου θυμησουν τους λογους για τους οποιους οφειλω να αγχωνομαι.....

κουλο?

---

Μπααααα....
Πολλοί κάνουν το παρόμοιο.Και στις 2 περιπτώσεις ανασταλτικοί παράγοντες....
Να φανταστείς τα 3 χρόνια θεραπείας μου(όχι όλα,γιατί δεν κρυβόταν το θέμα και να ήθελα...) δεν τους είχα πει τπτ γιατί τα κάναν χειρότερα.Ή μου φερόταν ΄ρατσιστικά΄,΄ιδιαίτερα΄ σα να βάζαν την ασθένεια πάνω από μένα ή μόλις καλυτέρευα με γύριζαν βήματα πίσω με άσχημη συμπεριφορά.Και τώρα σχεδόν τπτ δεν ξέρουν για μένα.Το πως νιώθω,πως είμαι κ.λ.π....μόνο τυπικά.
Και που θα ξαναξεκινήσω ψυχοθεραπεία δεν υπάρχει περίπτωση να τους το πω.

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by researcher
εμενα οταν ειμαι αρρωστη προσπαθουν να με ξεαγχωσουν και να με βγαλουν απο τη θλιψη

και οταν ειμαι καλα προσπαθουν να μου θυμησουν τους λογους για τους οποιους οφειλω να αγχωνομαι.....

κουλο?

---

Μπααααα....
Πολλοί κάνουν το παρόμοιο.Και στις 2 περιπτώσεις ανασταλτικοί παράγοντες....
Να φανταστείς τα 3 χρόνια θεραπείας μου(όχι όλα,γιατί δεν κρυβόταν το θέμα και να ήθελα...) δεν τους είχα πει τπτ γιατί τα κάναν χειρότερα.Ή μου φερόταν ΄ρατσιστικά΄,΄ιδιαίτερα΄ σα να βάζαν την ασθένεια πάνω από μένα ή μόλις καλυτέρευα με γύριζαν βήματα πίσω με άσχημη συμπεριφορά.Και τώρα σχεδόν τπτ δεν ξέρουν για μένα.Το πως νιώθω,πως είμαι κ.λ.π....μόνο τυπικά.
Και που θα ξαναξεκινήσω ψυχοθεραπεία δεν υπάρχει περίπτωση να τους το πω.

---

παιδι μου σαμποταζ σου λεω

εκει που λεει σε θελουν χαρουμενο

να σου καταθλιψαρες αυτοι μολις δουν κανα χαμογελακι

οχουουου...

απιστευτο

εμενα τουλαχιζτον γινεται το εξης καλο

στην πορεια με σαμποταρουν

οταν εδραιωθει η αλλαγη με κοπο και μοχθο ξενυχτια μαχαιρωματα και αντιδικιες

τοτε τους ειναι απολυτως ενταξει...

καταλαβες?

χαχαχα.... Καλό αυτό με το σαμποτάζ.......
και μένα τα ίδια

γέμισαν οι μπαταρίες,ήρθε η σειρά να τις αδειάσουμε......

Quote:

---

Originally posted by Arsi
χαχαχα.... Καλό αυτό με το σαμποτάζ.......
και μένα τα ίδια

γέμισαν οι μπαταρίες,ήρθε η σειρά να τις αδειάσουμε......

---

μη γελας καθολου....:)

Εγω δεν τους εχω πει τιποτα γιατι θα εκαναν ταπραγματα χειροτερα..Ειδικα η \"μανουλα\" μου..

Quote:

---

Originally posted by zinovia
Εγω δεν τους εχω πει τιποτα γιατι θα εκαναν ταπραγματα χειροτερα..Ειδικα η \"μανουλα\" μου..

---

δεν ειναι απιστευτο

οι γονεις μας

που θελουν το καλο μας

απειλουνται απο την οποια καλυτερευση μας

τι σου ειναι ο ανθρωπος...

Εμενα η δικια μου μητερα ειναι υπερπροστατευτικη. Και οποτε βλεπει πως κατι εχω , στεναχωριεται πιο πολυ, και με κανει ακομα πιο κουρελι αυτη η ολη κατασταση.

Αντι να προσπαθω εγω να γινω καλα, πρεπει να σταθω και για την μητερα μου. Δεν καταλαβαινει πως θελω τον χωρο μου και τον χρονο μου.

Quote:

---

Originally posted by mariap
Εμενα η δικια μου μητερα ειναι υπερπροστατευτικη. Και οποτε βλεπει πως κατι εχω , στεναχωριεται πιο πολυ, και με κανει ακομα πιο κουρελι αυτη η ολη κατασταση.

Αντι να προσπαθω εγω να γινω καλα, πρεπει να σταθω και για την μητερα μου. Δεν καταλαβαινει πως θελω τον χωρο μου και τον χρονο μου.

---

α ναι αυτο που το πας

δεξου με οπως ειμαι κ.γονιε

και σταματα να αγωνιας με καθε μου συναισθημα

οντως το κανει χειροτερο

σκετο μπλεξιμο!

Εμενα η δικη μου ειναι αδιαφορη.Απλα εαν και οταν εχω καποιο προβλημα και της το λεω θυμωνει γιατι της δημιουργω προβληματα..

Quote:

---

Originally posted by zinovia
Εμενα η δικη μου ειναι αδιαφορη.Απλα εαν και οταν εχω καποιο προβλημα και της το λεω θυμωνει γιατι της δημιουργω προβληματα..

---

εμενα ο αδελφος μου με θεωρει αδιαφορη για το προβλημα του

αλλα εγω νοιαζομαι αλλα δεν το δειχνω γιατι ειναι χειριστικος και μου τρωει τη ζωη θελει να ασχολουμαστε ολο μαζι του

σιγα σιγα θα τον παντρευτω και χωρις να το καταλαβω

επειδη οποτε ασχολουμαι συνδεομαι πολυ συναισθηματικα και μου παιρνει πολυ να το ξεπερασω

το μονο που του εχω πει ειναι οτι αν θελει να με παιρνει τηλ. να συζηταμε ειναι ενταξει

ομως δεν παιρνει

αυτα

researcher πάντως κατάλαβα πως είναι πολύ σημαντική για σένα η σχέση με τον αδερφό σου....
Μακάρι να βρίσκατε τρόπο για μια καλή επικοινωνία.......

Δεν ξέρω να βρεις έναν διαφορετικό τρόπο μήπως,παρά να νιάζεσαι και να μην το δείχνεις......τι να πω???εσύ ξέρεις καλύτερα.

η σχεση μου με τον αδελφο μου ειναι οντως σημαντικη
για μενα

αλλα αυτη την περιοδο η σχεση μου με τον εαυτο μου και με τον ανθρωπο μου τυχαινει να ειναι ακομα πιο σημαντικη οποτε αχολουμαι με αυτες τις δυο κυριως

γιατι αλλιως θα παλαβωσω

κυριως ασχολουμαι με το πως θα με γνωρισω και να με αποδεχθω

κι ισως σιγα σιγα ετσι να ελθει η αποδοχη και για πολλα αλλα προσωπα και πραγματα

σε ευχαριστω Αρση

Quote:

---

Originally posted by mariap
Εμενα η δικια μου μητερα ειναι υπερπροστατευτικη. Και οποτε βλεπει πως κατι εχω , στεναχωριεται πιο πολυ, και με κανει ακομα πιο κουρελι αυτη η ολη κατασταση.

Αντι να προσπαθω εγω να γινω καλα, πρεπει να σταθω και για την μητερα μου. Δεν καταλαβαινει πως θελω τον χωρο μου και τον χρονο μου.

---

Μαρια ειναι συνηθισμενο ολο αυτο. Ομως σε μια τετοια προσπάθεια ειναι καλο να προσπαθήσεις να επικεντρωθεις σε εσενα. Οι αλλοι μπορει να αντιδρασουν με διαφορους τροπους. Εσενα ομως γιατι σε αφορα τοσο πολυ πώς φαινεσαι στη μητέρα σου...Ναι, την αγαπας κ δεν θελεις να τη βλεπεις να στεναχωριεται για σενα. Ειναι ομως μονο αυτο? Ή ειναι κ αλλα συναισθηματα στη μεση? πώς θελεις να σε βλεπει? πώς θελεις να νομιζει πώς εισαι?

Καποιες φορες χρειαζεται μονοι μας να παρουμε τον χρονο κ τον χωρο που θεωρουμε πώς μας αντιστοιχει απο το να περιμενουμε να μας τα αποδωσουν. Το τελευταιο μπορει να μην γινει κ ποτε. Στην προσπαθεια αυτη μπορει να ρθουμε σε ρηξη με αγαπημενα ατομα. Τοτε ειναι που πρεπει να αναμετρηθουμε με τις αναγκες μας. Ποιες ειναι οι ισχυροτερες...Η εικονα που εχουν οι αλλοι για μας? ή η αποδεσμευση μας απο δεσμα χρονια?

Σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ προσπαθώ να με αποδεχτώ και είναι λίγο μπέρδεμα η κατάσταση......
Καλή συνέχεiα καλή μου researcher:)

Επί ευκαιρίας τώρα πρόσεξα την υπογραφή σου,
ωραία:)

Σοφια γιατι θελω να ξεσπασω, να κλαψω, να φωναξω και δεν μπορω... τα καταπιεζω ολα αυτα για να εχω ενα χαμογελο για να μη την στεναχωρω.

Οταν θελω να κλαψω φευγω απο το σπιτι και παω αλλου. Θελω οταν ειμαι λυπημενη να μπορω να το εξωτερικευω και δεν μπορω.

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ προσπαθώ να με αποδεχτώ και είναι λίγο μπέρδεμα η κατάσταση......
Καλή συνέχεiα καλή μου researcher:)

Επί ευκαιρίας τώρα πρόσεξα την υπογραφή σου,
ωραία:)

---

τωρα την εβαλα...ειναι καινουρια η υπογραφη μου..ευχαριστω :)

Quote:

---

Originally posted by mariap
Σοφια γιατι θελω να ξεσπασω, να κλαψω, να φωναξω και δεν μπορω... τα καταπιεζω ολα αυτα για να εχω ενα χαμογελο για να μη την στεναχωρω.

Οταν θελω να κλαψω φευγω απο το σπιτι και παω αλλου. Θελω οταν ειμαι λυπημενη να μπορω να το εξωτερικευω και δεν μπορω.

---

Ωστοσο το καταλαβαινεις πώς εχεις δικαιωμα να εισαι στεναχωρημενη? Οτι δεν ειναι κακο? Οτι σιγουρα κατι δεν πάει καλα, για να εισαι ετσι?

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by mariap
Σοφια γιατι θελω να ξεσπασω, να κλαψω, να φωναξω και δεν μπορω... τα καταπιεζω ολα αυτα για να εχω ενα χαμογελο για να μη την στεναχωρω.

Οταν θελω να κλαψω φευγω απο το σπιτι και παω αλλου. Θελω οταν ειμαι λυπημενη να μπορω να το εξωτερικευω και δεν μπορω.

---

Ωστοσο το καταλαβαινεις πώς εχεις δικαιωμα να εισαι στεναχωρημενη? Οτι δεν ειναι κακο? Οτι σιγουρα κατι δεν πάει καλα, για να εισαι ετσι?

---

ποσο δικιο ειχες Σοφια

ωστοσο που να βρει τη δυναμη κανεις να ειναι αυθεντικος

οταν καποιοι αορατοι κανονες δεν το επιτρεπουν?

Σοφια το καταλαβαινω, κανω οτι μπορω... αλλα πολλες φορες σπαω και δεν τα καταφερνω.

Θελω να τα καταφερω μονη μου και να μη φοραω μια μασκα της χαρουμενης για ολους τους αλλους.

Εκει που παω να ορθοπηδησω , κατι συμβαινει και παλι με φερνει στην αρχη, και πρεπει παλι απο την αρχη να προσπαθησω.

Quote:

---

Originally posted by mariap
Σοφια γιατι θελω να ξεσπασω, να κλαψω, να φωναξω και δεν μπορω... τα καταπιεζω ολα αυτα για να εχω ενα χαμογελο για να μη την στεναχωρω.

Οταν θελω να κλαψω φευγω απο το σπιτι και παω αλλου. Θελω οταν ειμαι λυπημενη να μπορω να το εξωτερικευω και δεν μπορω.

---

ακριβως το ιδιο συμβαινει και σε μενα mariap. πνιγω τα συναισθηματα μου ...

Ξεχαστε την αυθεντικοτητα...αυθεντικοτ� �τα μονο οταν ειστε μονοι σας,αλλιως ειναι συμβιβασμος.
Το ποσο ανεκτος θα ειναι αυτος ο συμβιβασμος εξαρταται.

Συζητουσαμε παει καιρος με κατι φιλους για το θεμα της ανεξαρτησιας και ελεγε ο ενας:

Εγω μενω με τη μανα μου αλλα δεν με πειραζει...ενταξει δεν μπορω να βγαλω και το σωβρακο και να κυκλοφορω με το τσου...νι εξω.
Και του απανταει ο αλλος χαριτολογωντας δεν ξερεις τι χανεις lol.