Απολυτα φυσιολογικο \"εσωτερικη_σηψη\" στις συμβουλες ειμαστε ολοι πρωτοι...αλλα στον προσωπικο μας Γολγοθα τα πραγματα ειναι διαφορετικα.
Printable View
Απολυτα φυσιολογικο \"εσωτερικη_σηψη\" στις συμβουλες ειμαστε ολοι πρωτοι...αλλα στον προσωπικο μας Γολγοθα τα πραγματα ειναι διαφορετικα.
ΓΙΑΤΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ; ΠΡΙΝ ΑΠΟ 1,5 ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΓΙΑ 4 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΕΤΣΙQuote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
ναι δεν είναι κακό να έχουμε και τις μέρες απομόνωσης,συμφωνώ αλλά όχι να το επιδιώκουμε συνέχεια γιατί αυτό μας κάνει να νιώθουμε ασήμαντοι και κατώτεροι.Και εγω το περνάω αυτό δυστυχώς.
επειδή νιώθεις ότι αυτό που ζεις δεν είναι ζωή,ότι η \"φυσιολογική ζωή\" είναι των υπολοίπων και όχι αυτό που κάνεις..
Αλήθεια χαίρομαι που δεν ένιωσες έτσι δεν είναι κ ότι καλύτερο!
και είναι διαφορετικό για 4 μήνες και διαφορετικό να είσαι έτσι από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου.
Ελπίζω τώρα να είσαι καλά!
Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
ναι δεν είναι κακό να έχουμε και τις μέρες απομόνωσης,συμφωνώ αλλά όχι να το επιδιώκουμε συνέχεια γιατί αυτό μας κάνει να νιώθουμε ασήμαντοι και κατώτεροι.Και εγω το περνάω αυτό δυστυχώς.
Ειναι και το αλλο,οτι για παραδειγμα εγω προτιμω να μενω απομονωμενος γιατι δεν θελω να βλεπουν και να ξερουν οι αλλοι πως ειμαι τωρα,εαν θα μπορεσω κ θα καταφερω να κανω την ολικη επαναφορα τοτε σιγουρα θα γινω πιο κοινωνικος.Μεχρι τοτε ομως δεν επιθυμω πολλες επαφες με τους γυρω μου,αυτο μαλλον δρα αρνητικα γιατι ετσι χανεις φιλους.
Δεν θελω να με βλεπουν οι αλλοι και να λενε \"πως εγινε ετσι ο jason ρε συ,δεν ηταν ετσι αυτος καποτε,αλλαξε προς το χειροτερο,πως αφησε ετσι τον εαυτο του.\"
Το πασχα το περασα μονος μου,οπως κ περσι κ προπερσι,θα ηθελα κ εγω να ειμαι εκει μαζι με ολους τους αλλους,απλα δεν ηθελα να παρευρισκομαι καπου οπου ολοι θα χαιρονται και εγω θα εχω το γνωστο βαρυ,μελαγχολικο,βλεμμα απελπισιας και στυλ.
Ακουγεται καπως υπερβολικο αλλα δεν ειναι,οσο κ αν με παρακαλουσαν οι δικοι μου η απαντηση ηταν μια,αφηστε με εμενα,παντε εσεις να περασετε καλα,απλα δεν γουσταρω να ερθω,δεν γουσταρω την ολη φαση,αλλωστε δεν νομιζω να λειψω σε κανεναν...
Το ιδιο και τα χριστουγεννα.
Βεβαια εν κατακλειδι θα πει καποιος,καλα ολα αυτα αλλα εσυ τι κανεις για τον εαυτο σου,τι κανεις για να αλλαξεις την κατασταση που εχεις περιελθει,προσπαθεις για κατι η απλα βυθιζεσαι στην μιζερια και την καταθλιψη σου. Μαλλον το δευτερο.:o
:mad:
αν έχεις ή έστω είχες κάποιο κοντινό φίλο μοιράσου το πρόβλημά σου με εκείνον,
είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιον που σε καταλαβαίνει!
Θέλει όμως πολύ προσοχή στην επιλογή αυτού του ατόμου μην είναι κανείς που αντί για στήριξη δείχνει οίκτο!
Θα νιώσεις πολύ καλύτερα αν έχεις ένα άτομο κοντά σου στις δύσκολες ώρες.Εμένα μόνο αυτό με κρατάει!
Επίσης πρέπει και το ίδιο το άτομο να το αντέχει.είναι σημαντικό να ξέρεις και μόνο ότι αυτό το άτομο υπάρχει
και θα είναι εκεί!
Σε νιώθω ότι δε θες να φανείς αδύναμος στους αλλους,όμως δεν είσαι!
Αυτή η ένταση που βιώνουμε καθημερινά θέλει δύναμη για να την αντέξει κανείς!
Κάθε διορατικό άτομο το καταλαβαίνει
Kαλημερα...
Θελω να μοιραστω μαζι σας ενα προβλημα που εχω.
Πριν καμια βδομαδα χωρισα με την σχεση μου μετα απο 2,5 χρονια. Ειχαμε πολλους καυγαδες και ηταν δικη του αποφαση να χωρισουμε. Ο ανθρωπος αυτος ηταν ολη μου η ζωη και νοιωθω οτι δεν μπορω να συνεχισω χωρις αυτον...
Νοιωθω μεγαλη θλιψη απο τοτε και δεν ξερω τι να κανω. Δεν εχω βρει κανενα ενδιαφερον στη ζωη και μου φαινονται ολα μαυρα.
Δεν εχω ορεξη ουτε να φαω , ουτε καν να βγω εξω να περπατησω. Ολα μου φαινονται μαυρα και ατονα.
Ακομα κανω \'μαυρες\' σκεψεις και ξερω πως δεν θα λειψω σε κανεναν.
Βοηθηστε με.. δεν ξερω τι να κανω.
mariap πρέπει να κάνεις προσπάθεια,έστω με το ζόρι, να βγεις.....
Μετά το χωρισμό μας φαίνονται όλα μαύρα αλλά αν πιέσεις λίγο τον εαυτό σου π.χ. να πας μια βόλτα,να βρεθείς με φίλους,να εκφράσεις τον πόνο σου σιγά σιγά θα αρχίσει να αλλάζει το σκηνικό.
Δεν μπορω αλλο,τρελενομαι!! Δεν αντεχω την πιεση,και προπαντων την ψυχολογικη πιεση,νιωθω τα ψυχικα μου αποθεματα να τελειωνουν και η υπομονη εχει εξαντληθει. Γιατι να υπαρχω? Μια ερωτηση που την κανω πολλες φορες στον εαυτο μου.. Χρειαζομαι καποιον ειδικο αμεσα,νιωθω πως χανω τον ελεγχο..
Τοσα πραγματα στο μυαλο μου περιτρυγιριζουν,πως να ηρεμησω.. Αντικαταθλιπτικα και γρηγορα αλλιως δεν την παλυεω για πολυ ακομα.:mad: