Δεν έχει σχέση το ένα με το αλλοQuote:
Originally Posted by tselpemts
Printable View
Δεν έχει σχέση το ένα με το αλλοQuote:
Originally Posted by tselpemts
Αυτό που γραφείς είναι καραμπινατη αγχωδη διαταραχή. Ακόμα και όταν όλα είναι μέλι γάλα το μυαλό πάντα προσπαθεί να βρει κάτι άλλο. Είναι η περίπτωση μου
Και τι τροπους βρισκεις εσυ για να καταπολεμήσεις αυτες τις σκεψεις και κατα συνεπεια το αγχος.;
Annbae, το μόνο σίγουρο είναι ότι αν παραιτηθείς από όλα και η μόνη σου ασχολία είναι να γίνεις παρατηρητής του εαυτού σου, το πρόβλημα θα μεγαλώνει.
Προσωπικά είμαι από τους τυχερούς/άτυχους που αρχικά κανείς δεν μου εξηγούσε τι είναι όλα αυτά τα ψυχοσωματικά κι ο ένας γιατρός με έστελνε στον άλλο κι άκρη δεν έβγαζα. Ε, κάποια στιγμή βαρέθηκα και είπα ότι είναι να έρθει θε να ρθει αλλιώς θα προσπεράσει! Όταν τελείωσα τη σεζόν που δούλευα, κι εγώ έπεσα στην παγίδα για ένα διάστημα να κλείνομαι μέσα και να είμαι πολλές ώρες ξάπλα. Αυτό αρχικά με βοήθησε γιατί ο οργανισμός μου πραγματικά είχε ανάγκη από ξεκούραση μετά από μήνες με ελάχιστο ύπνο κάθε μέρα, πάρα πολλές ώρες απαιτητική δουλειά και παράλληλα εξόδους με πολύ τσιγάρο και αλκοόλ. Ωστόσο κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι το να κάθομαι μέσα και να φοβάμαι και τη σκιά μου δεν είναι λύση. Είπα, "Θα βγω να περπατήσω, κι αν ζαλιστώ και πέσω ή αν μου έρθει κανένα καρδιακό, ας έρθει. Δεν θα περάσω όλη μου τη ζωή μέσα στο σπίτι". "Θα βγω να δω τους φίλους μου κι ας με κόβει κρύος ιδρώτας και παίζει η καρδιά μου ταμπούρλο" "Θα ξεκινήσω δουλειά τη νέα σεζόν, δεν είμαι 10 χρονών να με νταντεύουν οι δικοί μου" . Τα συμπτώματα δεν περάσαν από τη μία μέρα στην άλλη. Όχι. Ωστόσο κάθε μέρα αισθάνεσαι και καλύτερα. Λες "Ζαλίστηκα σήμερα εκεί που περπατούσα, αλλά δεν γύρισα πίσω στο σπίτι να κρυφτώ. Δεν έπεσα κάτω. Αργότερα μου πέρασε η ζαλάδα και η ταχυκαρδία και περπάτησα άλλη μία ώρα." "Νόμιζα θα μου έρθει νταμπλάς εκεί που μιλούσα με τα παιδιά, αλλά άρχισε ο Γιώργος να με ρωτάει για εκείνο το ταξίδι και σιγά σιγά ξεχάστηκα. Και κοίτα τι πλάκα έχει εκείνος ο καινούριος στην παρέα. Ζορίστηκα λίγο, αλλά δεν πέρασα κι άσχημα τελικά."
"Πάλι πίσω στη δουλειά λοιπόν... Θα φροντίσω φέτος να αναλαμβάνω ευθύνες με πιο πολύ ρέγουλα και να διεκδικώ περισσότερο το δίκιο μου. Θα προσέξω περισσότερο τον εαυτό μου, να κοιμάμαι περισσότερο και να ξεκουράζομαι. Κοίτα που τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο!"
Άρα μέρα με τη μέρα, εκ των πραγμάτων δυναμώνεις. Μειώνονται σταδιακά τα συμπτώματα και η διάρκεια και η έντασή τους. Το απομυθοποιείς όλο αυτό. Ξέρεις να το διαχειριστείς και κάποια στιγμή το ξεπερνάς. Συγγνώμη αν ακούγεται σκληρό όλο αυτό, αλλά με το να κάθεσαι σπίτι και να "κλαίγεσαι" δεν βοηθάς τον εαυτό σου. Σε πολλά πράγματα δεν υπάρχει "δεν μπορώ", υπάρχει "δεν θέλω" .
Το έχω ξαναπεί, η τεμπελιά του ανθρώπου δεν είναι ότι βαριέται ας πούμε να πλύνει τα πιάτα. Είναι η αδράνεια. Ότι "βαριέται" να κάνει αλλαγές που μπορεί να τον δυσκολέψουν προσωρινά, αλλά μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα θα του βγουν σε καλό. Προτιμά την γνώριμη μιζέρια του. Όλοι έχουμε την τάση να το κάνουμε. Ωστόσο πρέπει να ζορίζουμε τον εαυτό μας. Βλέπεις και εδώ (όχι στο θέμα σου, γενικά στο φόρουμ), ανθρώπους που κάτι σχετικά απλό δεν το παλέψαν αρκετά και πλέον έχει γιγαντωθεί και έχουν περάσει δεκαετίες να αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια και να έχουν μείνει στάσιμοι στη ζωή τους. Μην γίνεις ένας από αυτούς.
Αν αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να παλέψεις μόνη σου τους φόβους σου αυτή τη στιγμή, ζήτα βοήθεια. Δεν είναι κακό. Έναν ψυχολόγο, στην ανάγκη μία αγωγή από ψυχίατρο... Όμως να ξέρεις ότι αυτά είναι βοηθήματα. Πολύτιμα, αλλά βοηθήματα. Την δουλειά πρέπει να την κάνεις εσύ η ίδια με τον εαυτό σου. Μαγικό κουμπάκι δεν υπάρχει, δυστυχώς. Έχεις και εσύ και πολλά από τα άλλα παιδιά το ατού ότι πλέον ο κόσμος είναι πιο ενημερωμένος για αυτά τα θέματα. Ξέρεις τι έχεις. Εγώ δεν το ήξερα ας πούμε και κανείς δεν είχε βρεθεί να με κατευθύνει. Μπορείς να κόψεις πολύ δρόμο. Μην το αναλύεις όσο μπορείς στο μυαλό σου. Σήκω και κάνε πράγματα. Απασχολήσου δημιουργικά. Θα δεις, μετά από κάποιο καιρό θα αισθάνεσαι πολύ καλύτερα.
καλημερα συμφωνώ απόλυτα μαζι σου. Sonia, οταν ομως δεν έχεις καθολιυ ορεξη να κανεις το παραμικρό κ σε καταπιεζει ακόμα κ τα απλα καθημερινά πράγματα, τι κάνεις; κ εγω τθς περισσότερες φορες δεν θελω να κανω τιποτα νιώθω περισσοτερη ασφάλεια στο σπιτι αλλα εχω δυο. παιδιά μιξρα κ δεν μπορώ τους στερω βολτες κ ολα τα σχετικά.με αποτέλεσμα να νιωθω οτι πιεζω αρκυτον εαυτό μου κ. φοβάμαι οτι ισως είναι χειρότερο αυτό
Όπως το βλέπω εγώ, είναι 1000 φορές καλύτερα να πιέζεις τον εαυτό σου ώστε να είναι λειτουργικός από το να αισθάνεσαι έτσι κι αλλιώς πιεσμένος και να βουλιάζεις χειρότερα μέσα στην αδράνεια. Σε όλα όμως πρέπει να υπάρχει κάποια ισορροπία, εννοείται αυτό. Δηλαδή να μην πιέζεσαι μόνο με "υποχρεώσεις", αλλά να προσπαθείς να έχεις κάποιον ποιοτικό χρόνο για εσένα. Εκεί που θες μόνο να κρυφτείς από τον κόσμο στην ασφάλεια του σπιτιού σου, το να "πιεστείς" κάποιες φορές να βγεις για έναν καφέ με μία φίλη που περνάτε πάντα ευχάριστα και σου ανεβάζει την διάθεση ή για ένα ρομαντικό δείπνο με τον σύζυγο - κι ας μην έχεις όρεξη αρχικά- μπορεί να λειτουργήσει πολύ ευεργετικά όταν σταδιακά σου αλλάζει την διάθεση. Φυσικά ναι, είναι σημαντικό να έχεις και κάποιο χρόνο με τον εαυτό σου και για τον εαυτό σου, να αράξεις χωρίς παιδιά ή σύζυγο ή τον οποιονδήποτε πάνω από το κεφάλι σου. Όλα χρειάζονται.
Καλημέρα!Quote:
Originally Posted by anika
Άκου την Σόνια έχει χίλια τα εκατό δίκιο σε όλα αυτά που σου λέει...
Και εγώ όταν πέρασα την συγκεκριμένη φάση είχα δύο παιδιά μικρά και ακόμα εξαρτημένα σε πολλά από την μαμά τους.
Αρχικά θα τα κάνεις με το ζόρι και τις βόλτες και τις δουλειές και όλα!
Αν αισθάνεσαι ανασφαλεια όταν έχεις και τα παιδιά προτίμησε στην αρχή να έχεις και κάποιον άλλον μαζί σου .Καντω όμως .
Και το κυριότερο βρες χρόνο για τον ευατο σου ....άσε τα παιδιά και βγες με μια φίλη να πείτε δύο χαζομάρες να φύγει το μυαλό απ' όλο αυτό.
Ξέρεις τα παιδιά μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνας τους όσο μεγαλώνουν σε πολύ περισσότερες ανάγκες από ότι νομίζουμε εμείς .
Ας του δίνουμε την ευκαιρία καθημερινά να αναλαμβάνουν και αυτά ένα κομμάτι ,ότι μπορούν ανάλογα την ηλικία τους.
Και πιο υπεύθυνα θα τα κάνει αλλά και εμείς θα φύγουμε λίγο από όλη αυτή την ευθύνη και το κυριότερο θα βρίσκουμε περισσότερο χρόνο για εμάς !
Καντω όσο μπορείς και όσο καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό σε βουλιάζει !
Βρες αρχικά την δύναμη και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους!
Σονια τα λογια σου ηταν αυτο που χρειαζομουν να ακουσω.Εχεις δικαιο σε αυτα που ειπες.Οσο δυσκολο και να ναι πρεπει να αντιμετωισω το προβλημα κατάματαQuote:
Originally Posted by Sonia
ποσο δυναμη θελει να τα κάνεις ολα αυτα κ χίλια μπραβο σε ολους που προσπαθοτν παρολο την δυσκολια να κανουν εστω κ τα αυτονοητα... εγω πραγματικα δεν ξέρω τι αλλο να κανω. 12 χρόνια τωρα εχω περασει απο ολα τα στάδια με σκαμπανεβασμαα συνέχεια.. τωρα είμαι σε ασχημη κατασταση με αρρυθμιες... δεν ξερω αν τις δημιουργω εγω εαν είναι ψυχοσωματικο ομως ξερω οτι παιρνω φάρμακα κανω οτι μπορω κ πολλα περισσότερα τα οποια ειχα φανταστει οτι θα μπορουσα να κανω..... και συνεχιζω να είμαι χάλια.... θα έπρεπε να εχω μαθει τοσα χρόνια κ να μην αφηνω να με επηρεάζουν τοσο ομως δυστυχώς είναι πανω απο τις δυνατότητες μου... σίγουρα δεν το θελω ονως προσπαθώ η καημενη καθε μερα..
και εγω παιρνω φαρμακα...εχω κανει και εγω προσπαθειες γενικα ξεκινησα περπατημα βρηκα μια ημιαπασχοληση , αλλα τα παρατησα ολα... δεν ειχα δυναμεις για κατι τετοιο.. ημουν χειροτερα... δεν σου λεω να κανεις και εσυ το ιδιο . εγω χαιρομαι με αυτους που τα καταφερνουν...Quote:
Originally Posted by anika
αλλα κατεληξα στο συμπερασμα οτι δεν εχουμε ολοι τις ιδιες δυναμεις πως να το κανουμε........
σίγουρα δεν έχουμε ολοι τις ίδιες δυναμεις συμφωνω απολυτως... πως κ δεν εχουμε κ τις ιδιες αντοχές... τωρα ειμαι πολυ χάλια.. απανωτες αρρυθμιες χωρίς σταματημο κ στομάχι χαλια... φοβάμαι πολυ μηπως παθω κατι. Δεν ξέρω σε ποιον αλλο γιαττρο να απευθυνθω. να παω σε αλλο καρδιιλογο; να παω ξανά σε γαστρεντερολογο να του πω να ξανακανω γαστροσκοπηση για να μου παρει δειγμα για ελικοβακτηριο πυλωρου;είμαι σε απογνωση
με ποιανουν και μενα οι αρρωστοφοβιες... και εχω κανει του κοσμου τις εξετασεις.. οι δικοι μου εχουν απειβδεισει.. και πληρωνουν κιολας.. χεστα...
κουραγιο...
Ασε φιλε εμενα ολο κατι με ενοχλει μια ο λαιομος μουδιαζει το προσωπο,στηθος αναπνοή χαμόςQuote:
Originally Posted by hlias1988
Τι κανετε για να νιωσετε καλυτερα εσεις;
Εγω πινω καποιο βοτανο να χαλαρωσω, σκέφτομαι πως δεν είναι τίποτα κ θσ. μου περασει και φερνω στο μυαλό μου προηγούμενη περιπτωση που αισθανομουν ετσι. κ μετα ημουν καλα...ΔΕν μπορώ να πω οτι τα καταφερνω με επιτυχία
Οταν λες βοτανο,τι εννοεις?Quote:
Originally Posted by anika
πινω κραταιγο, που είναι για τις αρρυθμιες κ τα κλασσικά χαμομηλι, σικταμο φασκομηλο. κάποιες φορές με ηρεμιυν καποιες πάλι οχι..
anika δεν ξέρω εσύ τι κάνεις, για τον hlias1988 ξέρω από ότι έχει πει πάντως ότι δεν έχει κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σκεπτικό και χαρακτήρα από τη μία μέρα στην άλλη και μπορεί να είναι μία σχετικά μακροχρόνια διαδικασία, αλλά ένας ψυχολόγος μπορεί να σε βάλει σε άλλο κανάλι σκέψης.
Το να παίρνεις φάρμακα ή να πίνεις ηρεμιστικά βότανα στις αγχώδεις διαταραχές είναι σαν να έχεις πονόδοντο και να πίνεις το ένα ντεπόν μετά το άλλο -όπως έγραψε και κάποιος άλλος στο φόρουμ. Μπορεί να απαλύνει τα συμπτώματα, αλλά δεν εξαφανίζει την αιτία και δεν σε γιατρεύει. Και με τον καιρό δεν θα σε πιάνουν ούτε αυτά.
σονια μου ευχομαι να ειναι αναστρεψιμη η κατασταση μου........!Quote:
Originally Posted by Sonia
Αυτο μονο ενας γιατρός μπορεί να στο πει Ηλία !Quote:
Originally Posted by hlias1988
Κανένας μας εδώ μέσα δεν ειναι σε θεση να μπορεί να βγάζει διαγνώσεις για το τι εξέλιξη μπορεί να εχεις εσυ ,εγω, ο οποιοσδήποτε..
Μονο συμβουλες και εμπειριες τίποτε άλλο !
Αυτο πρέπει να το εχει, οχι στο πισω μερος του μυαλου του,αλλά να ειναι στόχος του καθενός εδώ μέσα που εκθέτει το θέμα του.Να μην επηρεάζεται τόσο,ωστε να τον αποτρέπει να αναζητήσει μια επαγγελματικη άποψη για το τι είναι ικανός να πετύχει στην ζωή του....
Δεν πρέπει να απογοητευεται κανενας με οτι γράφεται εδω μέσα ...δεν ξερω αλλα αν καταλάβουν κάποιοι πόσο σημαντικό ειναι να λες πράγματα σε ένα ηδη επιβαρυμένο ψυχισμό να ήταν λιγακι πιο προσεκτικοί...
(και για να μην παρεξηγηθώ,δεν προσωποποιώ κανέναν απο το συγκεκριμένο θέμα )
Μπορεί να είναι αναστρέψιμη, μπορεί και όχι, αλλά σίγουρα είναι βασικό να κάνεις ένα βήμα τη φορά προς το καλύτερο.Quote:
Originally Posted by hlias1988
Καμια φορά πέφτουμε στην παγίδα (γενικότερα, όχι μόνο όταν έχουμε ένα ψυχολογικό/ψυχιατρικό πρόβλημα) να λέμε ας το πω "λαϊκά"
Πως ήμουν και πως κατάντησα και δεν θα γίνω ποτέ πάλι έτσι.
Αυτό είναι λάθος. Πέφτουμε στην παγίδα να τα θέλουμε όλα ή τίποτα κι αν δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα να μένουμε στο τίποτα και να μην προσπαθούμε να έχουμε πολύ περισσότερα καλά από ότι έχουμε τώρα.
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...
εχεις δικιο .. σε καταλαβαινω τι λες...
ξερεις σονια τι κουβεντιαζουμε με την μανα μου καθως ειδα την απαντηση?!Quote:
Originally Posted by Sonia
οτι θελω να ακουσω κατι που με συμφερει... να ακουσω αυτο που θελω...
δυστυχως η ευτυχως δεν το εχω ακουσει...
η αληθεια λεει ποναει... και ειναι σκληρη....