Originally Posted by
Sonia
Κοπέλα μου, ο τύπος είναι πολύ μαμάκιας και αργότερα θα έχεις μπλεξίματα αν δεν αλλάξει και αν μείνεις μαζί του. Για να αλλάξει, πρέπει να το θέλει ο ίδιος και/ή να τον αλλάξει η ίδια η ζωή ως ένα βαθμό. Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά, εσύ θα βάλεις τα όριά σου και θα δεις αν γίνουν σεβαστά. Αν δεν γίνουν σεβαστά, μπραφ!
Έχεις σκεφτεί μήπως αυτή η σχέση σε κρατάει πίσω; 20 χρονών κοπέλα γιατί να κολλήσεις εκεί που ζεις αν οι ευκαιρίες για δουλειά είναι λίγες; Τι υποχρεώσεις έχεις εκεί; Τον εφηβικό σου έρωτα που ήδη αρχίζουν να φαίνονται τα προβλήματα; Αν θέλει και θέλεις αρκετά να κρατήσεις τη σχέση θα βρεθεί τρόπος να την κρατήσετε όπου κι αν πας. Μην είσαι άτολμη, όπου γης και πατρίς! Βλέπω νέα παιδιά και είστε διστακτικοί και όλο κολλήματα, δεν παίρνετε ρίσκα, δεν τολμάτε κι ας φάτε τα μούτρα σας. Είναι το πως μας μεγαλώνουν στην Ελλάδα, είναι και η κρίση τώρα, αλλά αυτά είναι και ευθύνη του καθενός να τα σκεφτεί και να πράξει, να φιάξει χαρακτήρα, θα φτάσετε σε μεγάλη ηλικία και θα είστε ένα σακούλι γεμάτο ενοχές και απογοητεύσεις να κλαίτε τα χαμένα χρόνια που δεν γυρνάνε και θα μπορούσατε να κάνετε αυτό κι εκείνο και τώρα είναι αργά. Το γενικεύω τώρα με αφορμή το θέμα σου, δεν το λέω αποκλειστικά για εσένα, αλλά σκέψου το: Ένας ολόκληρος κόσμος ανοίγεται μπροστά σου, στις σπουδές, στα επαγγελματικά, σε φιλίες και παρέες, νέες γνωριμίες, ασχολίες, ενδιαφέροντα κι εσύ σπαταλάς τον χρόνο σου να σκας για έναν ανώριμο γκόμενο και τη μάνα του. Αντί να κάθεσαι να χολοσκάς, να τσακώνεσαι, να συζητάς ή να σκέφτεσαι τα της σχέσης και της μαμάς, ή να γράφεις εδώ στο φόρουμ ας πούμε, θα μπορούσες να κάνεις ένα σεμινάριο πάνω σε κάτι που σε ενδιαφέρει, ή να μάθεις μια ξένη γλώσσα ή να είσαι χαλαρά για ένα καφεδάκι με τις παρέες σου και να κάνετε σχέδια για το μέλλον, ή να διαβάζεις κάποιο βιβλίο, ή να διαβάζεις μια ιστοσελίδα πάνω σε κάτι που σε ενδιαφέρει και θα σου φανεί χρήσιμο στο μέλλον. Μην περιορίζεις τους ορίζοντές σου, άνοιξέ τους!
