Ο γυιος μου εχει καταθλιψη

Kαλησπέρα και πάλι,

Μη θέλοντας να επαναληφθώ, ήθελα απλά να προσθέσω στο προηγούμενο ποστ μου το εξής:

Ακόμα κι εαν ο γιος σας έχει κατάθλιψη, αυτό είναι κάτι που πρέπει να περάσει ο ίδιος.
Και θα το περάσει. Μόνος του. - Με την έννοια ότι αφορά τον ίδιο και κανέναν άλλο.

Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε κοντά και ψύχραιμα. Θεωρώ σημαντικό να δείτε κάποιον ειδικό για το πώς μπορείτε να τον αντιμετωπίσετε καθώς και να ρωτήσετε τον ίδιο τι θα τον βοηθούσε.
Η συνεργασία με κάποιον ειδικό σε θέματα που ενδεχομένως...- υποθέτω - σας απασχολούν, και το λέω με όλο το σεβασμό, σχετικά με τη συμβολή σας ως γονείς σ αυτό που περνά εκείνος.

Δεν σταματησε τις σπουδες του κοπελα μου(remedy) επηδη δεν ..μπορουσα να τον εποπτευσω αρκετα!!!
Σταματησε τις σπουδες του γιατι δεν μπορουσε να τις συνεχισει .
Η μουσικη ηταν συντροφος του και θα ειναι για παντα ,δεν εξεφρασε ομως καμια ταση να γινει Paco de Lucia η .....Νταλαρας ας πουμαι.
Εχεις απολυτο δικιο για την ικανοτητα του να ακουει κανεις τον αλλο , να αφουκραζεται τον αλλο . Τα \"κουμπια\' ειναι μαλλον τεχνικος ορος, μη τον παιρνεις κυριολεκτικα.
Τα αυτια μου-θελω να πιστευω- δεν ηταν ποτε κλειστα στο παιδι μου. Ηταν παντα \"κλειστος\" απο μονος του.
Δεν εχω ......... \"προσπερασε\" τιποτα απο οσα ειπατε . Δεν ξερω τη λυση και ειμαι ανοικτος σε καθε αποψη

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
Δεν σταματησε τις σπουδες του κοπελα μου(remedy) επηδη δεν ..μπορουσα να τον εποπτευσω αρκετα!!!
Σταματησε τις σπουδες του γιατι δεν μπορουσε να τις συνεχισει .
Η μουσικη ηταν συντροφος του και θα ειναι για παντα ,δεν εξεφρασε ομως καμια ταση να γινει Paco de Lucia η .....Νταλαρας ας πουμαι.
Εχεις απολυτο δικιο για την ικανοτητα του να ακουει κανεις τον αλλο , να αφουκραζεται τον αλλο . Τα \"κουμπια\' ειναι μαλλον τεχνικος ορος, μη τον παιρνεις κυριολεκτικα.
Τα αυτια μου-θελω να πιστευω- δεν ηταν ποτε κλειστα στο παιδι μου. Ηταν παντα \"κλειστος\" απο μονος του.
Δεν εχω ......... \"προσπερασε\" τιποτα απο οσα ειπατε . Δεν ξερω τη λυση και ειμαι ανοικτος σε καθε αποψη

---

δεν σημειωσα το \"σταματησε τις σπουδες του\" αλλα το \"κατοπιν των προτροπων μας\"... το ιδιο σημειωσα και στο πως ξεκινησε τις σπουδες του. κατοπιν των προτροπων σας....χωρις να τις αγαπα....και ανακουφιστηκε οταν τις σταματησε οπως ειπατε...αρα πιεστηκε για να τις ακολουθησει..δεν ηταν δικη του επιλογη..

καμια φορα ξερετε, καποια ατομα που δεν μπορουν να υψωσουν την φωνη τους για να πουν ενα \"ΟΧΙ\", το λεει ο οργανισμος τους γι αυτους, καταρρεοντας...και δεν μιλαω εδω για τις σπουδες του μονο...μιλαω για ολα τα ΟΧΙ που δεν καταφερε να σας πει απο την παιδικη του ηλικια , εφοσον απο τοτε βλεπατε προβληματα...
το σκεφτηκατε ποτε?

θεωρειτε ως μονο αποδεκτο επιπεδο αυτο ενος μουσικου σαν τον paco de lucia για να ειναι επιτρεπτο σε καποιον να ασχολειται επαγγελματικα με την μουσικη? διοτι δεν μου απαντατε οτι δεν ηθελε να ασχοληθει με την μουσικη, αλλα οτι δεν εξεφρασε ταση νταλαρα.......
μηπως εξεφρασε ενδιαφερον για την μουσικη αλλα δεν του επετραπη επειδη δεν τον θεωρησατε αρκετα ταλαντουχο για να το κανει επαγγελματικα?

κι εγω γι αυτο εβαλα και την λεξη \"κλειδια\" διπλα στα \"κουμπια\" που ειχατε βαλει εσεις, για να σας δειξω οτι δεν τον πηρα κυριολεκτικα..αλλα εννοουσα την ουσια του πραγματος...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΚΥΡΙΕ για το θεμα που σας απασχολει, κι εσεις με τα λογια σας δειχνετε να ψαχνετε χειρισμους....
ειναι ολο θεμα ψυχικης επαφης που δεν κατορθωσατε να αποκτησετε για τον α η β λογο και σας το ευχομαι για το μελλον κι αν δεν μπορειτε μονος σας, και με την συμβουλη καποιου ειδικοτερου,,,,

για το θεμα το παθολογικο του θεματος, εαν δλδ υπαρχει διεγνωσμενη καταθλιψη, θα συμφωνησω με την παρπικα..ειναι θεμα ειδικων, και δεν ειστε ειδικος, μη θεωρειτε λοιπον οτι εχετε ο βαρος για την θεραπεια αυτην, παρα μονο να ειστε διπλα στον γιο σας οταν και αν σας χρειαστει, να καλυψετε τα εξοδα που θα προκυψουν εαν προκυψουν,κλπ...

Σίγουρα έχετε κάνει και σεις λάθη και είστε μέρος του προβλήματος (άμεσα ή έμμεσα). Πιθανότατα δεν αξιολογήσατε σωστά την ευαισθησία αυτού του παιδιού και δεν συμβάλλατε από την μικρή του ηλικία (που είναι καθοριστική για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του) στο να μην κλείνεται ακόμη περισσότερο στον εαυτό του-δική μου υπόθεση είναι αυτή. Αλλά το θέμα δεν είναι να νιώσετε τύψεις και να γυρνάτε στο παρελθόν αλλά το τι θα κάνετε από δω και πέρα.

Για να μπορέσετε να βοηθήσετε κάποιον, πρέπει να προσπαθήσετε να μπείτε στην θέση του. Να σκεφτείτε τί μπορεί να αισθάνεται όντας σε αυτήν την κατάσταση, τι αντιμετώπιση θα θέλατε να έχετε εσείς σε παρόμοια περίπτωση μέσα από τα δικά του μάτια όμως. Είναι δύσκολο και θέλει υπομονή....προσπαθείστε όμως!ίσως έτσι να βρείτε σημείο επαφής με το παιδί σας...

Συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχει ψυχραιμία από μέρους σας και να είστε καθησυχαστικοί ότι η κατάθλιψη είναι αυτή που τον κάνει να τα βλέπει όλα μαύρα και ανούσια και ότι ξεπερνώντας την θα βρει την ηρεμία του...Ο ρόλος σας στην θεραπεία του γιου σας μπορεί να έχει μόνο υποστηρικτικό χαρακτήρα.

Διαβάζοντας την όλη κουβέντα που έγινε σε αυτό το topic, ήθελα να πω ότι και οι οικογένειες που ένα μέλος τους αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, έχουν ανάγκη ψυχολογικής στήριξης. Δεν είναι εύκολο για εκείνους να αντιμετωπίσουν μία κατάσταση, που δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν και που μάλιστα τους πονάει...

Πιστευω οτι τον μεγαλωαα με τον καλλυτερο δυνατο τροπο , οτι αυτο κι αν σημαινει. Του εδειξα τα καλυτερα παραδειγματα. Ορειβασια, καταδυσεις,πολεμικες τεχνες,γιογκα ...............

Σιγουρα ειμαι μερος του προβληματος του.Εγω τον εφερα στο κοσμο

Κυριε Πάνο, δεν αμφιβάλλω οτι μπορει να ειστε μερος του προβληματος εστω εν αγνοια σας ή αθελα σας. Δεν βοηθάει το να αυτομαστιγωνομαστε μια δυσκολη στιγμη ομως. Δεν το βρισκω πολυ δημιουργικο ή βοηθητικο. Αλλα ανασταλτικο.

Απο την άλλη δεν βρισκω κακο το να βρισκουμε ή μαλλον να εντοπιζουμε λαθη που καναμε.Οχι για να αυτοτιμωρηθουμε, αλλα για να προστατέψουμε τους αγαπημενους μας κ να προστατευτουμε στο παρον κ μετα κ στο μέλλον. π.χ.Ας πουμε αναφερετε τη σχεση σας με τη γυναικα σας ως επιβαρυντικη στην ψυχολογια του γιου σας. Εχετε κανει κατι για αυτο απο τοτε που το συνειδητοποιήσατε?

Πιστεύω στις καλες προθέσεις, στην αγαπη που νιωθει ο ανθρωπος μεσα του, μα πιο πολυ στην αναγκη του να εξελιχθει κ να επικοινωνησει αληθινα. Μπορει να σας φαινεται απλο ή ανουσιο, ομως μπορειτε να ξεκινησετε ρωτωντας απλα πραγματα το γιο σας. Μια τετοια ερώτηση θα μπορουσε να ειναι, τί θα ήθελε απο εσας....

σε αυτο το φορουμ εχει παρα πολλες αναφορες απο ατομα που πασχουν απο καταθιψη.Νομιζω πιο πολυ θα βοηθησει να διαβασετε τι νοιωθουν αυτα τα ατομα και πως βλεπουν τα πραγματα ,και μετα θα καταφερετε να σταθειτε και εσεις καλυτερα στο παιδι σας.μη μεινετε να διαβασετε μονο το δικο σας θεμα.πραγματα που τα θεωρει ο κοσμος αυτονοητα γινονται περιπλοκα για ενα ατομο που βιωνει την καταθλιψη.λιγο ανοιχτο μυαλο,λιγο τυχη και πολυ υπομονη.πχ αν ειναι ευαισθητος και εσυ εισαι αυταρχικος κατι που για σενα φαινεται μια συνηθισμενη συμπεριφορα για αυτον ειναι ενα μαρτυριο.(παραδειγμα δινω,δεν λεω τιποτα και για κανεναν).απλα λιγο ψαχτειτε γιατι κακα τα ψεματα,πανω απο ολα ειναι οι ανθρωποι,χωρις αυτους,ουτε σχολες ουτε σπιτια ουτε αυτοκινητα μετραν

Η ιστορία του γιου σου, panos-Kreta, μου θυμίζει αρκετά τη δική μου όταν ήμουν στην ηλικία του. Αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι είναι πολύ ευάλωτος σε διάφορες επιρροές ή \"φυγές\" (κάπου έγραψες ότι αυτή την εποχή προσπαθεί να διαβάσει \"Οsho\"...).
Εννοείται ότι καλά κάνεις και προσπαθείς να τον βοηθήσεις με κάθε τρόπο, όμως δεν νομίζω ότι μπορεί να δεχτεί βοήθεια από σένα γιατί, όσο σωστός και αν είσαι, είσαι μέρος του προβλήματος αφού είσαι ο γονιός του. Μην προσπαθείς να τον λογικέψεις, να τον συνεφέρεις, να τον συνετίσεις - θα τον εκνευρίσεις και θα τον απομακρύνεις περισσότερο. Περιορίσου στο να του βρεις ένα καλό ψυχολόγο που να του ταιριάζει και ύστερα μην ανακατευτείς καθόλου στη σχέση του με τον ψυχολόγο. Κρατήσου μακριά. Ελλείψει ψυχολόγου (δεν ξέρω πού μένεις), ίσως και κάποιο άλλο άτομο του περιβάλλοντός του μπορεί να τον στηρίξει. Κατ\' εμέ, το σημαντικό είναι να \"κατευθύνεις\" το γιο σου να κάνει την επαφή με ένα συγκροτημένο άτομο, αλλά εσύ να αποτραβηχτείς.

Ετσι πρεπει να κανω ΝΑΤ . Ομως σ αυτη τη φαση ειναι εντελως νοθρος,απαθης,δεν τρωη σχεδον τιποτα και ολη μερα ξαπλωνει.Ουτε κουβεντα γαι να βγει μια βολτα ,μονος η με παρεα. Ο osho ειναι παλια ιστορια ,τωρα δεν εχει τη δυνατοτητα να συγκεντρωθη και να κανει μια απλη συζητηση. Ενα ΟΧΙ ειναι το πρωτο πραγμα που θα πει -οταν πει κατι- Ενα ΟΧΙ και ενα ΔΕΝ.....

Empneustns
Μια περιπλανηση στο φορουμ για τη Καταθλιψη μου εφερε απελπισια και ....τρομο.Ολα που λες ειναι πολυ σωστα και ουτως η αλλως προσπαθω να τα εφαρμοσω.Ποτε τα δεν εβαλα τα υλικα μπροστα απο την αρμονια του πνευματος και της ψυχης τη γαληνη. Και ομως.......

Μία περιπλάνηση στο φορουμ για την κατάθλιψη, μπορει να φερει σε οποιον δεν την εχει ζησει, ολα αυτα που λετε: απελπισια κ τρομο. Απελπισια κ τρομο εφερναν και σε μενα, οταν ενιωθα εγκλωβισμενη στην κατάθλιψη. Αλλα τα συναισθηματα αλλαζουν, εμπλουτιζονται, αποκτουν κ άλλες διαστάσεις....

Ετσι λοιπον θα σας πω με καθε βεβαιοτητα πώς πολλα μελη τις αποψεις των οποιων διαβαζουμε εδω, ειναι εκει εξω κ ζουν πολυ ομορφοτερα, λειτουργικοτερα κ πιο ελευθερα. Αν μπορουσα θα ονοματιζα κ τα μελη μα δεν το θεωρω σωστο. Καποια απο τα μελη αυτα εξακολουθουν κ γράφουν, δινοντας το στιγμα της εξελιξης τους.Κ φωτιζοντας τον δρομο της ανακαμψης. Δειτε κ την πλευρα αυτη, την δυνατοτητα αυτη που επισης υπάρχει:)

Πολυ ελπιδοφορο αυτο Σοφια , μακαρι να βρουν γιατρια ολα τα μελη , ολοι μας............

ουτε απελπισια χρειαζεται ουτε τρομος.αυτο που χρειαζεται ειναι να γραψεις καπου στις περιπτωσεις που διαβασες τι ηταν αυτο που επηρεαζε ασχημα το ατομο,τι το ενοχλουσε,ποιες ηταν οι φοβιες του.να κανεις καποιες συγκρισεις με το δικο σου παιδι και να δεις τι απο ολα αυτα περναει απο το μυαλο του.αυτο θα φερει σοφια σε σενα και θα σε βοηθησει να παρεις καλυτερες αποφασεις οχι για τη ζωη του αλλα για το τι μπορεις να κανεις να τον βοηθησεις να ξεπερασει το προβλημα του.ακομα και αν αυτο σημαινει για καποιο χρονικο διαστημα να εισαι αποξενωμενος απο αυτον.ειναι μια δυσκολη στιγμη για την οικογενεια σας σιγουρα,αλλα ο χρονος μπορει να λειτουργησει και θεραπευτικα.και αυτο που λεει η Σοφια ισχυει,πολλα ατομα εχουν ξεπερασει πολλους φοβους και εχουν ξαναβρει το ενδιαφερον για τη ζωη.Εγω ευχομαι καλη δυναμη και ανοιχτα μυαλα ....

Panos-Kreta, έχεις τσεκάρει αν πίνει τίποτα; (ηρεμιστικά, ποτά κτλ.). Επίσης, σχετικά με το ότι δεν τρώει, ήταν μήπως παχουλός ποτέ και ένιωθε άβολα με το σώμα του;
Α, ναι, και κάτι άλλο που είχε σπρώξει εμένα να βγω τότε από την απάθεια ήταν όταν κάποια άτομα που εκτιμούσα ζητούσαν τη βοήθειά μου για κάτι - μικροεξυπηρετήσεις κτλ. Φυσικά, τα άτομα αυτά ήταν \"μιλημένα\", αλλά εγώ δεν το ήξερα τότε.

Διάβασα κάποια κομμάτια αυτού του θρέντ, δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να το διαβάσω ολόκληρο. Έτσι, ζητώ συγνώμη προκαταβολικά αν κάτι μου έχει διαφύγει.
Πάνο, ακούω τη μεγάλη σου ανησυχία και αγωνία για το παιδί σου. Ακούω και το φταίξιμο που ψάχνεις να βρεις, είτε πάνω στους δικούς σου ώμους, είτε στη σχέση σου με τη σύζυγό σου.
Θέλω να σου πω οτι πιστεύω βαθιά οτι σε αυτές τις περιπτώσεις κανείς δεν \"φταίει\". Έκανες το καλύτερο που μπορούσες, και εσύ και η γυναίκα σου, για το παιδί σας, μέσα στις συνθήκες της ζωής σας.
Αντίστοιχα, και ο γιος σου τώρα, πραγματικά κάνει το καλύτερο που μπορεί στις συνθήκες της ζωής του όπως τις αντιλαμβάνεται. Όσο παράλογη και αν ακουστώ, πραγματικά πιστεύω οτι η κατάθλιψη είναι ο πιο υγιής τρόπος που βρήκε ο γιος σου για να αντιμετωπίσει τη ζωή του αυτή τη στιγμή.
Πιστεύω κι εγώ, όπως και άλλοι καθώς διάβασα, οτι εκτός απο τα φάρμακα, ο γιος σου θα μπορούσε να ωφεληθεί απο κάποια μορφή ψυχοθεραπείας. Θα μπορούσε μέσα απο τη θεραπεία να ανακαλύψει πώς ο ίδιος βλέπει τον κόσμο και για ποιό δικό του προσωπικό λόγο ζει με αυτό τον τρόπο.
Γράφω με αυτόν τον τρόπο γιατί ο εστιασμός μου δεν είναι στην κατάθλιψη αλλά στον άνθρωπο. Υπάρχει ένα παλικάρι μπροστά μου που, για κάποιο λόγο, έχει παραιτηθεί απο την ίδια του την ύπαρξη. Έχω εμπιστοσύνη σ\' αυτό το παλικάρι οτι έχει τους λόγους του να το κάνει, όπως του έχω εμπιστοσύνη οτι θα καταφέρει να βγει απο αυτή την κατάσταση, επανεξετάζοντας μεσα απο την ψυχοθεραπέια τους λόγους που μπήκε εκεί μέσα.
Καταλαβαίνω όμως οτι αυτή τη στιγμή ο γιος σου αντιδρά στην εικόνα του εαυτού του ως αυτου που έχει το πρόβλημα στην οικογένεια, ή του άρρωστου που χρειάζεται θεραπεία. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι, κι αυτό προσπαθώ να γράψω εδώ. Δεν ξέρω αν σε βοηθάει καθόλου όλο αυτό, είναι απλά μια διαφορετική οπτική.

θα ήθελα να ρωτήσω κάτι.Στην περίπτωση που το παιδί ,μιλάω γενικά και οχι για τον συγκεκριμένο νεαρό,δεν δέχεται να πάει για ψυχοθεραπεία κάτι που είναι απαραίτητο, πως το αντιμετωπίζουν οι γονείς;Μπορείς να αφήσεις το παιδί να λιώνει; απο την άλλη ο ειδικός λέει πως πρέπει να το θέλει το ίδιο το άτομο που υποφέρει.

Η αλήθεια είναι πως για να λειτουργήσει η κάθε μορφής ψυχολογική υποστήριξη χρειάζεται να το θέλει το ίδιο το άτομο.
Απο την άλλη, νομίζω πως σαν γονιός δεν μπορείς να κάθεσαι και άπραγος όταν βλέπεις έτσι το παιδί σου.
Εντελώς ιδανικά φαντάζομαι, θα πρότεινα στο παιδί μου να επισκεφθεί μια φορά τον ειδικό για να δει πώς είναι. Να ζήσει την εμπειρία πρίν την απορρίψει. Συνήθως, έχουμε τελείως διαστρεβλωμένη εικόνα του τι είναι και τι δεν είναι η ψυχοθεραπεία.
Απο κει και πέρα, είναι στην αρμοδιότητα του ειδικού να προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με το παιδί τουλάχιστον σε αυτή τη μια συνάντηση.

Xμ ακομα και με οδηγια του ψυχιατρου μπορει να του χορηγηθει φαρμακευτικη αγωγη μεσω του φαγητου ή του νερου κλπ.
Αυτο με κανει mad απο θυμο οταν το διαβαζω αν και μπορει να ειναι η μονη λυση σε ορισμενες περιπτωσεις δεν μου αρεσει να ειμαι απολυτος.

Ηδη καναμε μια επισκεψη σε ψυχιατρο και του εγραψε zyprexa (5mg) και cipralex (10mg) . Αν δεν του τα δωσουμε ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ. Δεν φερνει αντιρρηση αλλα δειχνει να μην τον ενδιαφερει η αγωγη.αποψε θα παει για δευτερη φορα.
ΝΑΤ παντα ο γυιος μου ηταν καλογυμνασμενος και πολυ ομορφο αρενοπωτατο παιδι . τωρα εγινε πετσι και κοκκαλο. Δεν επινε ποτε ,ελαχιστα τσιγαρα μονο.Δεν ειχε προβληματα με εξαρτησεις απο ουσιες ουτε προβληματα με την εμφανηση του. Ποναω πολυ που τον βλεπω να αδιαφορει για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ γινεται γυρω του. Αυτο που ειπες για τους \"μιλημενους\" εθελοντες που ζητουν βοηθεια μοιαζει ενδιαφερον ,Ευχαριστω

δε θυμάμαι αν αναφέρθηκε προηγουμένως..μήπως όμως ο γιος σου πέρασε πρόσφατα κάποια ερωτική απογοήτευση και παραιτήθηκε από όλα;

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
Ολοι πρεπει ποτε να βλεπουμε ποτε ποτε ενα ψυχολογο ακομα και οι ψυχολογοι......
Συγουρα ειναι μεσα στις προθεσεις μου να δω ενα ψυχολογο και οχι για πρωτη φορα
.....

---

νομιζω πως, εαν στην συζητηση για να δει καποιον ψυχοθεραπευτη,οταν σας ειπε οτι εσεις χρειαζεστε θεραπευτη, απαντουσατε αυτο ακριβως που μας ειπατε εδω, οτι δλδ κι εσεις θελετε να πατε για τον εαυτο σας, αντι να του πειτε στα νευρα σας αυτα που του ειπατε για την κοινωνικη σας καταξιωση και να τον στησετε απεναντι σας αντι με το μερος σας, νομιζω οτι θα βρισκοσασταν πολυ πιο κοντα του, και πιθανοτατα θα τον πειθατε κιολας..

Δεν του υπερτονισα καμια κοινωνικη μου καταξιωση .Τα νευρα και οι αντιπαραθεσεις μας ταιριαζαν σε ενηλικους αντρες. Ηταν συμβατες με το φυλο και την ηλικια μας. Δεν ειμαι και τιποτα σπουδαιο εξαλλου που ο γυιος μου κινδυνευει να βρεθει στη.....σκια μου . Λαθος καταλαβες REMDEDY ! Ειμαι πιο κοντα του απο οσο φανταζεσαι και πιο μακρυα του απο οσο μπορεις να διανοηθεις...........αντιφατικ� � ακουγεται αλλα ετσι ειναι.

σημασια δεν εχει ο υπερ-τονισμος η οχι..
σημασια εχει οτι τον εβαλες ΑΠΕΝΑΝΤΙ, προσπαθωντας με ο,τι επιχειρηματα εφεραν εκεινη τη στιγμη τα νευρα σου, να του πεις ΟΤΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΥΓΕΙΗΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ διοτι προσβληθηκες-συγχιστηκες κλπ απο το σχολιο του.

και δεν σε κρινω για τα νευρα σου, ολοι εχουμε νευρα που ξεσπαμε σε κακες στιγμες...σχολιαζω την αναποτελεσματικοτητα της αντιδρασης σου και στο να παρακινηθει να παει αλλα και στην αποσταση μεταξυ σας...

αυτο που θα βοηθουσε την κατασταση , πολλω δε μαλλον που ειναι και αληθινο , θα ηταν να του ελεγες \"ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΧΤΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΣ ΚΙ ΕΣΥ ΜΗΠΩς ΑΙΣΘΑΝΘΕΙς ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ?\"

Εχεις δικιο ετσι που το λες , αλλα το θεωρουσα -και το θεωρω- επικινδυνο που ελεγε οτι ολα ειναι ενταξυ με τη ψυχικη του υγεια και οτι εγω (σαν εξωτερικος παρατηρητης) ειχα το προβλημα .
Παντος και εγω ειδα αρκετα πραγματα που θελουν αναθεωρηση στη σταση μου απεναντυ του και κυριως να μην ....επιζητω την επικοινωνια μαζυ του , οταν η κατασταση του παιδιου μου βελτιωθει.
Μαλλον οι σχεσεις των ανθρωπων ειναι χαωτικα φαινομενα και αυτοοργανωνομενα συστηματα μεσα στους περιορισμους και τα καναλια του καθενος ιδιωτικου περιβαλοντος.

Πολλες φορες οταν καποιος πασχει απο κατάθλιψη, μπορει να γινεται έξαλλος μονο στο ακουσμα οτι χρειαζεται βοηθεια.Ταυτοχρονως, μπορει ο γιος σας να θυμωσε οταν το ακουσε αυτο να λεγεται απο εσας, εχοντας ισως σαν δεδομενο οτι εσεις δεν συμπεριφερεστε οπως θα θελε.

Και εκει πανω στηριζεται αυτο που γραφω και πιστεύω για τον χωρο που χρειαζεται ο γιος σας. Και για τον χρονο του. Πιθανοτατα ο τροπος σας να τον απομακρυνει. Αν αισθανεστε οτι χρειάζεται ψυχοθεραπεια, ψυχιατρο κλπ μπορειτε να του το πειτε με διαφορετικους τροπους. Ο καθε τροπος ομως μπορει να χει εντελως διαφορετικα αποτελεσματα. Ολα μετράνε: ο τροπος που κοιτταμε καποιον, αν τον κοιτταμε στα ματια, πώς τον αγγιζουμε, αν ειμαστε ακομα κ σε αποσταση οταν του μιλάμε....

Εχει σημασια να ακουμε τί μας λέει ο άλλος. Οχι μονο το τί θα πουμε εμεις. Τις περισσοτερες φορες παρατηρειστε: σκεφτεστε τί θα του πειτε? ομως εστιαστε στο τί λέει. Μπορει να μη θελει να ακουσει. Ειναι δικαιωμα του. Σεβαστειτε το, θα ερθει ο χρονος που θα το εκτιμησει.

Μπορειτε να δειξετε με διαφορους τροπους οτι ειστε εκει: με ενα σημειωμα, ενα γραμμα ισως, ενα δωρο, οπως ενα βιβλιο, ενα cd....τροποι υπάρχουν. Αρκει να εχετε τη διαθεση.

Και τη γλωσσα του σωματος προσεχα και τη λεκτικη και τη παρα-λεκτικη επικοινωνια μαζυ του.Παντα ειχα συναισθηση οτι ειχα αμεναντυ μου μια ευαισθητη ψυχη και ενα καλης ποιοτητας ατομο.Ενταξυ ,καποιες στιγμες ...ξεφυγαμε .
Ξαναδιαβαζοντας αυτη τη συζητηση απο την αρχη της -γιατι με καιει το θεμα- ξαναδιαπιστωσα οτι πολλοι απο αυτη τη συζητηση βγαζουν αμεσως το συμπερασμα οτι ο γονιος φταιει για ολα , γιατι αυτος ειναι ο ...ισχυρος,ο μεγαλυτερος , ο εμπειροτερος . Αμεσως (αυτοματως) το διπολο γονιος -παιδι γινεται διπολο καταπιεστη-καταπιεζομενου , ισχυρου-ανισχυρου. Μακαρι να μπορουσε ο γυιος μου να συμετειχε σ αυτη τη συζητηση και να σχολιαζε μερικες απο τις αποψεις που διατυπωθηκαν - τις οποιες θεωρω σιγουρα ΟΛΕΣ καλοπροαιρετες και με την ευλογημενη προδιαθεση ΜΟΝΟ καλο να προσφερουν.

Γειά σου pano-Kreta! διαβασα τους διαλογους στο τοπικ σου γιατι εξαρχης μου ειχε κανει εντυπωση το ποστ με την ονομασια \"ο γιος μου εχει καταθλιψη\". δεν θα αναφερθω στα προηγούμενα, αλλα θέλω απλά να εκφράσω κ εγω τη γνώμη μου, γιατι δεν συναντάς καθε μέρα σε ενα φορουμ εναν γονιο που ανησυχεί για το παιδί του κ συζητάει το πρόβλημα για να αντιμετωπίσει καλύτερα την κατάσταση. Γι αυτο κ μονο το λόγο θελω να σου πω μπράβο που εχεις τα μάτια σου κ τ αυτια σου ανοιχτα στο τι συμβαίνει γύρω σου κ ειδικά ακόμη περισσότερο σε ότι αφορά το παιδί σου. Εαν προσπαθούσαν γενικοτερα οι γονεις να αισθανθούν κ να κατανοήσουν τα προβλήματα των παιδιών τους, τοτε δεν θα κλείνονταν στον εαυτό τους κ θα αφήνονταν στην τύχη τους. Βέβαια όλα με μέτρο γιατι όπως το να μην ενδιαφέρεσε ή να ενδιαφέρεσε υπερβολικά, ειναι δυο ακρα αντίθετα τα οποία βλάπτουν. Σύμμαχός σου σ αυτη την πορεία πρέπει να είναι η υπομονή κ σε καμία περίπτωση να μην πιέζεις καταστάσεις. Θα εξελιγχθεί απο μόνο του, παντα υπάρχει μια χαραμάδα φως στα σκοτάδια που βαδίζουμε κ αν τελικά δεν είναι φως, είναι το ένστικτο της επιβίωσης.

Να εισαι καλα mstrouf και γω μονο νεαρους σαν και σενα βρηκα σ αυτη τη κουβεντα δεν βρηκα καποιο γονιο να μοιραστω τις αποψεις του.Ομως ολα τα παιδια ανεξαρτητως ηλικιας -στο topic αυτο-δειξαν την ωριμοτητα τους -με την ουσιαστικη εννοια της λεξης- Ευχομαι το καλυτερο για ολους. Ειμαστε ενα με το ολον και οσο καλυτερη σχεση εχουμε με αυτο τοσο πιθανοτερο ειναι να βρουμε την ακρη. Η να ερθει να μας βρει αυτη (λεω παραφραζοντας τον Κοελο) -αμα θελεις κατι το συμπαν θα συνομωτησει για να σου το πραγματωσει. Μακαρι να πανε ολα καλα.....

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta

-αμα θελεις κατι το συμπαν θα συνομωτησει για να σου το πραγματωσει.

---

αντι-παραφραζοντας τον Κοελο,
θα πω οτι πρεπει να παρεις και εσυ μερος στην συνωμοσία.
Οσες συνωμοσίες υπαρχουν και σε αφορουν και δεν παιρνεις μερος καταληγουν κατα σου....

όλα καλά θα πάνε, μείνε δίπλα σιωπηλός συμπαραστάτης κ στηριξε τον γιό σου για να αρχίσει να το παλεύει κ να προσπαθεί για την ζωή του. μην τον αντιμετωπίζεις σαν να εχει προβλημα κ ολα επικεντρώνονται εκει, δεν μπορεί να σε βγάλει κανένας απο εκει μέσα αν δεν το θελήσεις ο ίδιος πραγματικα. κατι ακομα, οταν ρωτησα την ψυχιατρο μου, τι εχω; (αφου μου γραφει αντικαταθλιπτικα), μου ειπε οτι δεν δινει ονομασιες κ δεν βαζει ταμπελες. ζουσα πολλα χρονια χωρις να γνωριζω τι μου συμβαινει κ εφτασα 26 για να καταλαβω οτι ηταν το ψυχολογικο κ υστερα με την παροτρυνση των παιδιων εδω του φορουμ να δω ειδικό. νομιζα απλα οτι ετσι ειμαι, οτι δεν μπορω να χαρω, οτι ετσι φερομαι δεν μου φταιει κατι κ ομως ειναι τοσα πολλα οσα ανακαλύπτω κ όσα δεν εχω δει ακόμα. συχνα παραιτούμαι, δεν είμαι όμως όπως πριν, περιμένω να έρθει το μετά. υπομονή κ κουράγιο σε όλους μας!

αντι-παραφραζοντας τον Κοελο,
θα πω οτι πρεπει να παρεις και εσυ μερος στην συνωμοσία.
Οσες συνωμοσίες υπαρχουν και σε αφορουν και δεν παιρνεις μερος καταληγουν κατα σου.... [/quote]


Συμετεχουμε στη .....συνομωσια απο χερι krino μου αθελα μας η με τη θεληση μας. Αν και πολλες φορες η καλη προθεση δεν ειναι επαρκης ειναι το μονο... εργαλιο που διαθετουμε

panos-Kreta

καλως ορισες κι απο εμενα και καλη δυναμη στον αγωνα σου τον οικογενειακο και τον προσωπικο.

αισθανθηκα πολυ ωραια που ενας πατερας οπως εσυ προσπαθει με πραγματικη εγνοια να σταθει κοντα στον υιο του.

θα πω καποια πραγματακια οπως μου ερχονται για το θεμα

ισως φωτισω και γω λιγακι την υποθεση που σε καιει.


προσωπικες εμπειρειες απο την οικογενεια.

ο πατερας μου μαλλον (τωρα διαβαζω κι εγω και ανακαλυπτω) εχει δυσθυμικη διαταρραχη
(τοσα χρονια νομιζα οτι τα προβληματα του ηταν οικονομικα)
τωρα ανακαλυπτω πως λογω της κυκλοθυμικοτητας του ποτε μπορουσε να δουλεψει και ποτε οχι
και στη διαρκεια του οχι τα εβαζε με ολους τους αλλους γυρω του συμεριλαμβανομενων και των παιδιων του.


ο αδελφος μου στα εικοσιδυο του παρουσιασε καταθλιψη.

εγω για κει το πηγαινα αλλα λεω ασε...εχοντας μπροστα μου τα λαθη των προηγουμενων αρχισα ψυχοθεραπεια
και την εκανα απο την καταθλιψη..οχι που θα με νικουσε...I am the victor!

συμβουλες:

παρε αποσταση

εαν μπορεις και θελεις προσευχησου

μην επενδυεις ολη σου την υπαρξη στην καταθλιψη του γυιου σου

αρχισε και ο ιδιος ψυχοθεραπεια για να εχεις καλυψη σε αυτο που περνας και να σε ανακαλυψεις να σε χαιρεσαι και να σε αποδεχεσαι περισσοτερο.

σεβασου πραγματικα το παιδι σου

η καταθλιψη κατι θελει να πει κι αυτη.δινει ειναι ενα μυνημα.μυνημα αλλαγης πορειας.

δεν εισαι εσυ το αιτιο της καταθλιψης η μαλλον δεν εισαι το μοναδικο αιτιο.

ισως αποτελεις ομως κομματακι βοηθειας για τον ανθρωπο σου.

η καταθλιψη ειναι βαρος. και το πρωτο πραγμα που κανει ειναι να φωρτωνει στους γυρω ενοχες.

ψυχοθεραπευσου για τις ενοχες και το βαρος γιατι ειναι δικα σου και ασε την αγαπη που χρειαζεται μονο αυτη τη στιγμη να κυλησει ηρεμα και γλυκα σαν βαλσαμο στο παιδι σου.

αυτα και ελπιζω να βοηθησα.

συγγνωμη για το υφος εντολης το προστακτικο.

παρ το σαν να μιλουσα σε μενα.

καλη προσπαθεια

να εισαι καλα researcher για τα καλα σου λογια ...........

καλημερα!

ευχαριστω panos-Kreta :-)


και συ να εισαι καλα

Quote:

---

Originally posted by researcher


παρε αποσταση


μην επενδυεις ολη σου την υπαρξη στην καταθλιψη του γυιου σου


σεβασου πραγματικα το παιδι σου

η καταθλιψη κατι θελει να πει κι αυτη.δινει ειναι ενα μυνημα.μυνημα αλλαγης πορειας.

δεν εισαι εσυ το αιτιο της καταθλιψης η μαλλον δεν εισαι το μοναδικο αιτιο.

ισως αποτελεις ομως κομματακι βοηθειας για τον ανθρωπο σου.

η καταθλιψη ειναι βαρος. και το πρωτο πραγμα που κανει ειναι να φωρτωνει στους γυρω ενοχες.

---

Πολύ ουσιαστικές οι συμβουλές που έγραψες, researcher. Με άγγιξαν.

ειναι απο το βαθος της ψυχης μου Nat

χαιρομαι που σε αγγιξαν

Quote:

---

Originally posted by researcher
η καταθλιψη κατι θελει να πει κι αυτη.δινει ειναι ενα μυνημα.μυνημα αλλαγης πορειας.

---

βρηκα πολυ ευστοχο το σχολιο σου...
βρηκα πολυ ζεστο ολο σου το μηνυμα...
καλη δυναμη κ συνεχεια στην προσωπικη σου πορεια:)

sofia

ευχαριστω πολυ

χαιρομαι που βρισκεις ζεστο και ευστοχο το μυνημα μου προς τον Pano

και εσυ να εχεις μια καλη συνεχεια στην πορεια σου :)