Kαλα εκανες που σταμάτησες θα βρεις κατι καλυτερο κι γω ημουν με συμβαση σε μια δουλεια και ελεγα αμαν ποτε θα τελειωσω ολη την ωρα διαφωνιες ειχαμε με υποτιμουσαν κτλ. αν και τωρα η ψυχολογια μου ειναι χαλια λεω εχει ο θεος.
Printable View
Kαλα εκανες που σταμάτησες θα βρεις κατι καλυτερο κι γω ημουν με συμβαση σε μια δουλεια και ελεγα αμαν ποτε θα τελειωσω ολη την ωρα διαφωνιες ειχαμε με υποτιμουσαν κτλ. αν και τωρα η ψυχολογια μου ειναι χαλια λεω εχει ο θεος.
Παιδιά χωρίς πλάκα τώρα ποιες δουλειές υπάρχουν τωρα και που ποσο μάλλον θα βρει κάπου καλύτερα όπως λες που είναι αυτό εδώ στην Ελλάδα; εγώ είμαι εποχιακή και ούτε φέτος θα ανοίξουν τα ξενοδοχεία μάλλον και αναγκάζομαι ν φύγω εκτός Ευρώπης να σωθω το έχουμε γεμίσει τον οαεδ από τις αιτήσεις ανεργίας επίσης παντού σε όλες τις δουλειές υπάρχουν όλα αυτά π γράφεται και χειρότερα υποτιμήσεις άσχημα σχόλια να σ ζητάνε πίσω το δώρο Χριστουγέννων να πατάνε στην πανδημία και από εκεί π περνάμε στην σεζον 980 τώρα ούτε 800 ευρώ και 12μηνη δουλειά το πολύ 400 ευρώ μέσα σε όλα αυτά ο κόσμος είναι τρελαμένος και αυτό βγαίνει και στην δουλειά για αυτό δεν υπάρχει ευχάριστο κλίμα άσχημες συμπεριφορές και αν σ μίλησα απότομα jonny συγνώμη κιόλας γενκ
Γενικά όμως πιστεύω πρέπει ν υπάρχει εγωισμός στις δουλειές μην κάνεις την χάρη σε κανέναν γτ αν σ άρεσε το κλίμα της δουλειας π ήσουν χωρίς όλα αυτά τ σχόλια θ είχες κάτσει πιστεύω έστω ν τ είχες αγνοήσεις ν τους έλεγες ναι κλα πείτε ότι θέλετε εσείς δεν θ σας κάνω την χάρη κατάλαβες
Quote:
Δεν ενιωθα καλα στο περιβαλλον αυτο,πιεζομουν,με στεναχωρουσε οτι παντα ακουγα σχολια,καλο παιδι...αλλα παιρνει αργα στροφες,καλο παιδι αλλα ντροπαλος,καλο παιδι αλλα πολυ ησυχος η περιεργος και διαφορα αλλα που οκ τα προσπερνουσα τις περισσοτερες φορες αλλα δεν γινεται να μην επηρεαστεις καθολου.
Δεν ειναι επι του παροντος και εαν δεν περναγες καλα στη δουλεια σου καλα εκανες και εφυγες. Αλλα αυτα τα σχολια μοιαζουν με εσωτερικες ανασφαλειες κατα καποιο τροπο και οχι με πραγματικο σχολιασμο που μπορει να γινει ή μπορει να ακουσες κατι και να σε επηρεασε πολυ ωστε να δουλευει η φαντασια. Γνωμη μου μπορει και λαθεμενη.
Quote:
Originally Posted by keep_walking
Eνιωθα πνιγμενος και με υποτιμουσαν εμμεσως στον χωρο εργασιας,οσο και αν αδιαφορουσα η προσπερνουσα καθε ειδους σχολια αρνητικα προς τα εμενα,καποια στιγμη με κουρασε ολο αυτο και απλα καθομουν στη γωνια μου που λενε,εκανα τη δουλεια οπως επρεπε και μου λεγανε στο τελος ενα τυπικο καλο βραδυ και εφευγα.Εσωτερικες ανασφαλειες υπαρχουν και με επηρεαζουν αρνητικα,ειναι αληθεια αυτο.
Θα πρεπει να κοιταξω μπροστα πλεον και να ζυγισω τις επιλογες που θα βρω,ωστε να μην κανω ξανα μια επιλογη εργασιας που,δεν θα μου προσφερει ουτε τα βασικα πραγματα,δηλαδη καθολου ελευθερο χρονο και λιγα χρηματα που σε αφηνουν ουσιαστικα στασιμο στη ζωη.Ενταξει,η στεναχωρια και η θλιψη θα φυγει μονο οταν νιωσω ασφαλης και comfortable στο νεο εργασιακο περιβαλλον,οποιο ειναι αυτο.
Μήπως επειδή κατά βάθος αισθάνεσαι ότι μπορεί να μην έφταιγε το εργασιακό περιβάλλον που δεν πέρναγες καλά, αλλά η ψυχοσύνθεση σου ο χαρακτήρας σου οπότε να σκεφτεσαι και άλλη δουλειά να βρεις με τον ίδιο χαρακτήρα θα αντιμέτωπη σεις τα ίδια.πολυ πιθανόν δεν εκφράζομαι σωστά, δε λέω ότι είσαι κακό παιδί ή ότι έχεις άσχημο χαρακτήρα η ότι σου αξίζει να περνάς άσχημα αλλά λόγω χαμηλής αυτοεκτίμηση σαμποταρεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Βέβαια κάθε φορά που ξεκινάμε μια νέα δουλειά είναι κ μια καινούργια αρχή και μπορείς να κάνεις κάθε φορά λίγα βήματα βελτίωσης κι έτσι να περνάς καλυτεραQuote:
Originally Posted by JohnyK33
Προσωπικα οταν τελειωσε η πιο μακροπροθεσμη δουλεια που εκανα, αισθανθηκα ενα αισθημα ελευθεριας. Πανε πολλα χρονια και πιστευω οτι τωρα θα τα καταφερνα καλυτερα χωρις τις ψιλοανασφαλειες που ειχα τοτε. Μου λειπει λιγο, γιατι δυσκολα να βρεθει τοσο καλο περιβαλλον εργασιας. Βεβαια ειχε αγχος και πιεση κατα διαστηματα και αρκετη δουλεια. Δεν ειμαι και πολυ σταθερος και εγω ψυχολογικα, τωρα πιστευω θα τα καταφερνα καλυτερα σε αυτον τον τομεα. Ολες οι δουλειες ειναι λιγο κρεατομηχανη, αλλα κατι θετικο μενει μιας και αγωνιστηκες για κατι, βελτιωθηκες σε καποιους τομεις.
Τωρα θα δουλεψω μαλλον με μπλοκακι, να παιρνω δημιουργικες δουλειες να τις εκτελω στον υπολογιστη μου, χωρις ιδιαιτερο αγχος χρονου και να πληρωνομαι, χωρις πολλα κοινωνικα παρε-δωσε μιας και ειμαι ιδιαιτερα εσωστρεφες ατομο.
Σε κανα χρονο μαλλον, τωρα παιρνω αναπηρικη συνταξη γιατι οντως την δικαιουμε και εχουμε και τον κορονοιο. Να ξεδιαλυνω και καποια γραφειοκρατικα κομματια. Δεν θα ηθελα να χασω την αναπηρικη συνταξη, γιατι υπαρχει περιπτωση να αποτυχω να σταθω στις περιστασεις και η γραφειοκρατια Ελλαδα ειναι λιγο μπουρδελο.
Ελπιζω να μη σε πιεζουν οι οικονομικες καταστασεις να βρεις γρηγορα δουλεια. Παρε το χρονο σου, γιατι εαν εισαι εσωστρεφες ατομο, οπως φαινεται χρειαζεσαι χρονο για να γιανεις και να επαναφορτιστεις.
Εαν τα ψυχολογικα σου συνεχιζουν να σε κανουν να αισθανεσαι ασχημα για πολυ μεγαλο διαστημα και περα απο ενα βαθμο, εκει δεν υπαρχει ευκολη απαντηση.
Σημαντικο ειναι επισης οτι παραιτηθηκες, πραγμα που μπορει να το εκλαμβανεις ως προσωπικη αποτυχια. Εμενα τελειωσε η δουλεια. Η μονη δουλεια που παραιτηθηκα, οταν αντιμετωπισα ασχημες συμπεριφορες, μια δουλεια της πλακας ετσι κι αλλιως μικρου χρονικου διαστηματος, την ειχα εκλαβει και εγω σαν προσωπικη αποτυχια τοτε.
Ειμαι εσωστρεφης,απογοητευομαι ευκολα και εχω ανασφαλειες που με πνιγουν,οταν δεν νιωθω καλα εχω τασεις απομονωσης και θελω να κρυβομαι.Δεν μπορω να βγαλω δυναμισμο,με καταβαλει το αγχος οτι δεν θα μπορεσω να ανταπεξελθω σε μια δουλεια και θα απογοητευτω αλλη μια φορα.Την προηγουμενη εβδομαδα περασα απο συνεντευξη για δουλεια ιδια με πριν,μου τα μασουσαν για τα ρεπο,το επιδομα αδειας,δεν πληρωναν τις μερες αδειας,δεν πληρωναν υπερωριες 12ωρα κλπ,δλδ μια απο τα ιδια με την εταιρεια που παραιτηθηκα,μην πω ισως και χειροτερα θα ηταν.
Υπάρχει περίπτωση να είσαι αρνητικός γιατί στο έχουν περάσει οι γονείς σου; Αν μπορείς να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον θείο σου έστω; Διάβασα σε άλλα δημοσιεύματα σου ότι οι γονείς σου κατακρίνουν ότι κάνεις. Είπες ότι έχεις αδελφό. Ακόμα και αν δεν ταιριάζεται προσπάθησε να γνωρίσεις άτομα με τη βοήθειά του. Το σημαντικότερο είναι να φύγεις μακριά από τα άτομα που σε ρίχνουν. Ο αδελφός σου τι γνώμη έχει για όσα σου συμβαίνουν; Πρέπει να σε βοηθήσει κάποιος που είναι αντικειμενικός μαζί σου. Πάνε ξανά στον ψυχολόγο αν μπορείς. Ίσως δεν μπορείς να καταλάβεις ακόμα τα λάθη που μπορεί να κάνεις. Πριν πάω στον ψυχολόγο δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο αρνητική επίπτωση είχε πάνω μου η μάνα μου.
Από τη στιγμή που παραιτήθηκες δεν έχει κάποιο νόημα να κοιτάς πίσω. Από εδώ και μπρος λοιπόν τι κάνεις; Πρέπει πρώτα να δείς αν ο λόγος της παραίτησης είναι αν το πρόβλημα είναι δικό σου ή όντως ήταν θέμα δουλειάς. Αν το πρόβλημα αυτό σου δημιουργείτε σε κάθε δουλειά τότε πρέπει να λύσεις το δικό σου πρόβλημα. Δουλειά που να βρεις 100% να σου ταιριαζει δεν θα βρεις ποτέ. Προσωπικά πριν λίγο καιρό έφτασα να παραιτηθώ από τη δουλειά και ας είμαι 18 χρόνια εκεί. Η αιτία ήμουν εγώ καθώς το πρόβλημα ήταν δικό μου όχι της δουλειάς, προσπαθώ να λύσω το δικό μου πρόβλημα (ΙΨΔ) καθώς δεν έχω άλλους πόρους αν παραιτηθώ από τη δουλειά.
Σιγουρα εχω προβληματα δικα μου,στο ψυχολογικο κομματι που πρεπει να λυσω,αλλα ηταν και προβλημα της δουλειας παραλληλα,δεν την παλευα,καθε μηνα ελεγα οτι θελω να φυγω,αλλα μετα δεν εβρισκα τπτ καλυτερο και ολο εμενα,μεχρι που τα βροντηξα και εφυγα τελικως.(και αυτο μου δημιουργησε καποιες ανασφαλιες/αμφιβολιες για το ταιμινγκ της αποφασης αυτης).
Σκεφτομαι να παρω βαλσαμοχορτο η μελισσοχορτο για να ηρεμησω απο το γενικευμενο καθημερινο αγχος.:rolleyes::confused:
Ψαξτο λίγο για το βαλσαμόχορτο γιατί υπάρχουν και αναφορές ότι αυξάνει το αγχος. Συνήθως το παίρνουν για ήπια κατάθλιψη.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Δεν εχω δει αναφορες για αυξηση του αγχους,εκτος αν αναφερονται σε υπερβολικη χρηση απο καποιους.Τα συμπτωματα μου τεινουν προς ηπια καταθλιψη.Quote:
Originally Posted by Niels
Το γκουγκλαρα από περιέργεια και άλλα άρθρα γράφουν ότι βοηθάει στο αγχος κι άλλα ότι το επιδεινώνει, γι'αυτό στο είπα. Επίσης αν το πάρεις καλοκαίρι θέλει προσοχή στον ήλιο γιατί προκαλεί φωτοευαισθησία. Εγώ έχω δοκιμάσει διάφορα συμπληρώματα αλλά αυτό το απέφυγα γιατί έχω πολύ λευκό δέρμα. Ένας φίλος μου που το είχε δοκιμάσει είχε δει καλυτέρευση στην ψυχολογία του (κακή διάθεση, ήπια κατάθλιψη).Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Ενταξει,αλλες παραλλαγες ειναι βαλεριανες κλπ,αλλα δεν θελω υπνωτικο βοτανο και τετοια,θα το δοκιμασω και αν δω πως δεν εχει καλυτερευση η διαθεση μου,θα το σταματησω.
Δώστου λίγο χρόνο να δράσει (λίγες βδομάδες). Καλά αποτελέσματα
Με μετρο προφανως,δεν θα παιρνω συνεχεια βαλσαμοχορτο,οταν εχω πεσμενη διαθεση,η διαταραχη αγχους.Eιναι μεχρι να βρω κατι να μου φυγει η εννοια και η ανασφαλεια οτι δεν εχω εργασια,οτι δεν απασχολουμαι με κατι.Θελω να εχω χρονο και για τον εαυτο μου,ωστε να παιρνω απο καπου καποια ευχαριστηση,θα ειναι απο χομπι,απο διασκεδαση γενικα,απο σχεση που θα εχω και οχι αυτο που περνουσα ως τωρα,με μηδεν προσωπικο χρονο,πολυ λιγα λεφτα και αδειες ανευ(αντι να σκεφτομουν που θα παω να ξεκουραστω το καλοκαιρι,σκεφτομουν ποσα λεφτα θα χασω),δεν ειχα διαθεση ουτε γυμναστηριο να παω εστω 1 ωρα.Quote:
Originally Posted by Niels
Οι κακες εργασιακες συνθηκες σε συνδιασμο με την εργασιακη εκμεταλλευση,οδηγουν σε ψυχολογικα προβληματα που δεν ειναι ολοι δυνατοι να τα αντιμετωπισουν και γιαυτο δηλωνουν παραιτησεις.
Έτσι είναι δυστυχώς. Ακόμα και δουλειές που κάποιοι θα τις ζήλευαν, για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν τόσο με τη δουλειά όσο και με την ψυχοσύνθεση του ατόμου μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχολογικά και παραιτήσεις. Έχω στο μυαλό μου παραδείγματα ακόμη κι από το δημόσιο. Τυχαίο είναι που η λέξη δουλειά στα ελληνικά διαφέρει μόνο στον τονισμό από τη δουλεια; Αυτό που πιστεύω βέβαια είναι ότι αν έχεις ψυχολογικά τα έχεις παντού, όχι μόνο στον εργασιακό χώρο. Εγώ π.χ. είμαι αγχωδης γενικά, δεν αγχώνομαι μόνο στη δουλειά, ούτε φταίει η δουλειά για το αγχος μου.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Τελοσπαντων πιστευω,σιγα σιγα και σταδιακα θα μου φευγει η μελαγχολια,στεναχωρια η οποιοδηποτε αλλη αναμνηση απο την προηγουμενη δουλεια ως σημειο συνδεσης,θελει χρονο να ξεσυνηθισεις.
JohnyK33 γιατί δουλεύεις; Δεν κάνω πλάκα, σκέψου το λίγο. Τι κίνητρο έχεις και δίνεις στον εαυτό σου για να δουλέψεις;
Η προφανής απάντηση για τους περισσότερους είναι για βιοποριστικούς λόγους, σωστά; Είναι όμως μόνο αυτό;
Άλλος θα σου πει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω ή και κάτι άλλο που δεν σκέφτομαι τώρα.
-Δουλεύω γιατί αγαπάω πολύ το αντικείμενο
-Δουλεύω γιατί έχω πρόβλημα κοινωνικοποίησης και θέλω να κοινωνικοποιηθώ και να ξεπεράσω τις φοβίες μου
-Δουλεύω σε ανταγωνιστικό περιβάλλον και μου αρέσουν οι προκλήσεις
-Δουλεύω γιατί έχω βρει καλό περιβάλλον και αισθάνομαι όμορφα στο χώρο εργασίας ενώ στο σπίτι υπάρχει μοναξιά
-Δουλεύω για να αισθάνομαι ότι προσφέρω στην κοινωνία ή στην οικογένειά μου
-Δουλεύω για να μπορέσω να φύγω μακριά από την οικογένειά μου/ότι με χαλάει
-Δουλεύω για να μαζέψω λεφτά να αγοράσω σπίτι
-Δουλεύω για να μπορώ να μαζέψω λεφτά και να φεύγω δυο βδομάδες το χρόνο διακοπές στο εξωτερικό
-Δουλεύω για να μαζέψω προϋπηρεσία και γνώσεις να κυνηγήσω μετά τη δουλειά των ονείρων μου
Εσύ έχεις δώσει κάποια κίνητρα στον εαυτό σου; Εγώ ήμουν πάντα ένα παιδί πολύ ήπιων τόνων, αγχωνόμουν και να μιλήσω σε κάποιον άγνωστο όταν άρχισα να σπουδάζω, αλλά αγαπούσα πολύ το αντικείμενο, μου άρεσε να γνωρίζω καινούριους τόπους και ανθρώπους και ήθελα να απομακρυνθώ από το σπίτι και να είμαι ανεξάρτητη. Οπότε πάντα κοιτούσα τις φοβίες μου στα μάτια και δεν έκανα πίσω, δούλευα σεζόν από 18 χρονών και ζόριζα τον εαυτό μου να τολμάει και να κάνει πράγματα. Σταδιακά ήταν όλο και πιο εύκολο.
Προφανως η δουλεια που εκανα δεν μου αρεσε σαν αντικειμενο,oποτε ειχα ψυχολογικη φθορα οσο παιρνουσε ο καιρος,συν τον ελαχιστο προσωπικο χρονο,εσυ καταφερες και βγηκες απο νωρις απο την λεγομενη ζωνη ανεσης,εμενα με δυσκολευει αυτο ακομα καθως δεν ειχα την οικονομικη ανεση για να φυγω απο το πατρικο μου σπιτι ωστε να εχω απολυτη ανεξαρτησια.Εχω 1 μηνα που εφυγα απο την δουλεια αυτη και προσπαθω να ξεπερασω αυτο,οτι πλεον δεν ειμαι στον χωρο αυτο,παροτι απο τη μια ηθελα να φυγω για να γλιτωσω απο μερικα πραγματα,δεν νιωθω αισθηση ανακουφισης ακομη,ισως επειδη πρεπει να πιασω παλι αλλου δουλεια,να προσαρμοστω εκει και να σβησουν οι μνημες μου.Quote:
Originally Posted by Sonia
Συμφωνώ και διαφωνώ ταυτόχρονα στο ποστ σου.
Η ένστασή μου είναι ότι για να φύγεις από αυτό που λέμε comfort zone, δεν περιμένεις να βρεθεί άλλο comfort zone αλλιώς μάλλον δεν φεύγεις ποτέ.
Φυσικά και δεν είχα οικονομική άνεση να ζήσω ανεξάρτητα κι όπως ήθελα αρχικά. Για αυτό και έμενα με άλλους 2-3. Ή όταν ήθελα να τολμήσω να πάω εξωτερικό, έφυγα με ελάχιστα λεφτά να δω αν θα μου κάτσει. Όταν το πρώτο 40ήμερο είχα μείνει με 30 ευρώ στην τσέπη κι έτρωγα μόνο pot noodles κάνα 10ήμερο, έτυχε και μου έκατσε δουλειά. Αν δεν μου καθόταν, θα γυρνούσα πίσω. Το τόλμησα όμως.
Το θέμα είναι να ξεπερνάς τα όριά σου, όχι σώνει και καλά με δραματικά πράγματα. Αλλά όσο δεν έχεις πολλές υποχρεώσεις κι ευθύνες κτλ, ένας λόγος παραπάνω να παίρνεις ρίσκα. Δεν είναι ότι δεν μπορείς να θρέψεις τα παιδιά σου αν αφήσεις μία δουλειά που δεν σου κάνει, οπότε συμβιβάζεσαι ή ότι έχεις άλλα πράγματα που σε κάνουν να συμβιβαστείς σε μία κατάσταση. Δεν χάνεις κάτι να δοκιμάσεις να πας κάπου αλλού αν υπάρχουν πιθανότητες να έχεις οφέλη ψυχικά και πρακτικά και να κάνεις μία αρχή π.χ. Αν δεν πετύχει δεν πέτυχε, αλλά το προσπάθησες.
Από εκεί και πέρα είναι αυτό που λέω μεταξύ σοβαρού και αστείου "Έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο" όταν αρχίζουμε τις πολλές αναλύσεις, αγχωνόμαστε κτλ. Όσο πιο άπραχτοι είμαστε, τόσο μπερδευόμαστε και κολλάει το μυαλό μας. Έχεις δίκιο ότι μόλις βρεθεί κάτι άλλο θα ξεπεράσεις πιο εύκολα αυτά που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι τώρα. Έχεις κάθε δικαίωμα να δώσεις στον εαυτό σου ένα διάλλειμα και να ξεσπάσεις και να αγχωθείς. Απλά κάποια στιγμή πρέπει να ανασκουμπωθείς και να δράσεις, να μην μείνεις μόνο εκεί.
Θα σου πω τι προβλημα αντιμετωπιζω εδω και 2 μηνες που παρατησα την δουλεια που ημουν,ηθελα εδω και 1 χρονο να σηκωθω να φυγω,εψαχνα διαρκως,μου ετυχαν δουλειες που εκρινα πως δεν αξιζε να αφησω αυτην που εκανα ηδη,ειτε σε λεφτα,ειτε σαν αντικειμενο,ειτε σαν προγραμμα καθημερινο,απογοητευτηκα,ε γκλωβιστηκα,εκανα υπομονη πολυ καιρο,καταπιεζα τα συναισθηματα μου,γυρνουσα σπιτι μου και ελεγα οτι τον αλλο μηνα θα τα βροντηξω να φυγω,δεν μπορω αλλο και τα σχετικα.
Οταν τελικα παραιτηθηκα,μαλλον δεν ημουν προετοιμασμενος και δεν εδωσα τον απαραιτητο χρονο στον εαυτο μου να το διαχειριστει,δλδ βιαστηκα,ενω θα επρεπε να περιμενω 1-2 μηνες ακομη,ηταν αποτομη αυτη η αλλαγη,εκει που δουλευα 6/7 την εβδομαδα,σε ενα συγκεκριμενο εργασιακο χωρο που μου ηταν οικειος μετα απο 3 συναπτα ετη,ενιωθα ασφαλεια και αποδοχη γενικοτερα απο τους γυρω μου,οχι απο ολους βεβαια,βρεθηκα στο κενο,να μην εχω επιλογη απο δουλεια,φουλ στρεσαρισμενος και αγχωμενος για την επομενη μερα,μπερδεμενος συναισθηματικα για την επιλογη μου και το ταιμινγκ αυτης,αρχισε λοιπον στο μυαλο μου μια υπεραναλυση με αν και μηπως,με αποτελεσμα να εχω διαταραχες υπνου,σφιξιμο,στενοχωρια, μελαγχολια,απελπησια,να ξεσπαω σε κλαμματα πρωι η πριν τον υπνο το βραδυ,μου εβγαινε καταπιεση απο πολλους μηνες πριν.
Ενα κομματι του εαυτου μου ηθελε να φυγει απο την δουλεια,την εταιρεια για κατι καλυτερο,ενα αλλο κομματι ομως δεν ηθελε να αφησει το οικειο εργασιακο περιβαλλον,τα ατομα που συναναστρεφοταν και γνωριζε,για να παει καπου που θα πρεπει να αρχισει ξανα απο την αρχη,με τον φοβο του αγνωστου και του τι θα συναντησει,αν θα μπορει να τα καταφερει η να ανταπεξελθει η θα βρεθει μετανιωμενος.
Εν τελη,βρηκα μετα απο 1,5 μηνα νεα εργασια,με καλυτερα λεφτα,καπως καλυτερο προγραμμα,στο ιδιο περιπου αντικειμενο,αλλα σε μια αξιοπιστη και σοβαρη εταιρεια που πληρωνει τα παντα και ολα τα νομιμα,απλα παλι εχω αυτο τον φοβο και την ανασφαλεια της δυσκολης προσαρμογης,δεν προσαρμοζομαι ευκολα,ειμαι και λιγο αψητος στο θεμα δουλειας οποτε δυσκολευομαι με τις αλλαγες.
Στο είπα και πιο πάνω, ότι στιγμή και να παραιτούσουν, πάλι θα θεωρούσες ότι ίσως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και θα είχες αμφιβολίες αν έκανες καλά. Ποτέ δεν θα είναι η κατάλληλη στιγμή. Κοίταξε πως θα αποσπάς τον εαυτό σου από αυτές τις σκέψεις, κράτα το μυαλό σου απασχολημένο με άλλα πράγματα.
Ειμαι ατομο που αποζητα την αμεση αποδοχη απο τους γυρω,διαφoρετικα νιωθω περιεργα η uncomfortable που λεμε και στα αγγλικα.Θα δουλεψω τωρα με τον ψυχοθεραπευτη σε καποια πραγματα ωστε να μπορω να αποκτησω καποιες αμυνες,ωστε να μπορω να διαχειριζομαι τετοιες στιγμες,δηλαδη,αλλαγη εργασιακου περιβαλλοντος,αφηνω κατι γνωριμο,πηγαινω σε κατι αγνωστο,πως να μπορεις να προσπαρμοστεις ευκολοτερα,να αναπτυξω επικοινωνιακα skills,ενιωσα αρκετες φορες συναισθηματικα ευαλωτος στην δουλεια,δεν μιλουσα η αντιδρουσα για πραγματα που με ενοχλουσαν ενδεχομενως,με αποτελεσμα να μενει αυτο το αρνητικο συναισθημα αδικιας η ανισης μεταχειρισης η οτιδηποτε,μεσα στα σωθικα και να πληγωνει τον εγωισμο.Quote:
Originally Posted by Sonia
Eχω ενδιαφεροντα που θα ηθελα να ασχοληθω,θα μπορουσα να ξεκινησω μαθηματα ηλεκρικης κιθαρας,που δεν ειχα ουσιαστικα τον χρονο να κανω απο μικρος γιατι ηταν αλλες οι προτεραιοτητες,θελω να τελειωσω με ενα πτυχιο ΙΕΚ που εχω αφησει στη μεση,παλι λογω απογοητευσης γενικοτερης,ελλειψης χρονου,αυτοεκτιμησης και αλλα τετοια.Το μονο ουσιαστικα που με χαλαει ,ειναι πως χανω την καθημερινη επαφη με ατομα που εβλεπα σχεδον καθε μερα,ενταξει επειδη εγω δεν εχω social media,χανω τελειως τις συναναστροφες αυτες.
Ειμαι ψυχολογικα κουρασμενος και φθαρμενος,σκεπτικος,κανοντ ας υπεραναλυσεις που επιβαρυνουν περισσοτερο το μυαλο.Φευγεις απο μια δουλεια που δεν σε γεμιζει,που σε εχει κουρασει ψυχολογικα και οχι μονο,αντι ομως να νιωθω ανακουφιση,ειμαι χειροτερα απο οτι ημουν πριν φυγω,δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτο ομως,εχω μπερδευτει συναισθηματικα.:(
Ρε φιλαράκι σιγά το πράγμα , μια δουλειά ηταν , όλοι οι άνθρωποι περνανε από διάφορες δουλειές για να κατασταλάξουν σε κάποια. Κι εγώ είμαι τωρα στην 4η διαφορετική δουλειά. Εμα τώρα , μικρός είσαι ούτε υποχρεώσεις έχεις ούτε τπτ. Χαλάρωσε δε τρέχει τπτ. Και δεν έχασες και καμία θέση στη NASA. Αν έμενες εκεί θα έχανες την ψυχική σου υγεία , αξιζει?? Σκέψου το.ξέρω περίπτωση ατόμου που μετά απο πιεση χρονων σε δουλειά του βγήκαν πολλά ψυχολογικά και έφυγε γιατί εγινε ρακος και δε μπορούσε να σαλεψει στο τελος. Ο εαυτός σου σωστά έπραξε και σε απομάκρυνε από αυτό το τοξικό περιβάλλον και μην ακούς κανένα , εσυ ξέρεις το καλό του εαυτού σου.
Εκμεταλευσου τώρα την ανεμελιά και τον ελεύθερο χρόνο που έχεις να χαλαρώσεις και κάνε αυτό που λες παραπάνω να τελειώσεις το ΙΕΚ να μάθεις κιθάρα κτλ.
Μη στεναχωριέσαι...
Δουλεια βρηκα σε 1 μηνα και με καλυτερο μισθο,θα μου τα πληρωνουν ολα και παροτι ειναι 9μηνη η συμβαση αρχικα εχει προοπτικες για αργοτερα,αλλα με φοβιζει η αλλαγη περιβαλλοντος και εχω συνεχης στενοχωρια γιατι,κοιταξε,μπερδευονται τα συναισθηματα μου τωρα,δεν ηθελα να φυγω απο τον χωρο εργασιας γιατι θα χασω το κοινωνικο σκελος και τις επαφες με ατομα που ειχα καθημερινη συναναστροφη και αυτο με δυσκολευει καθως ουτε κοινωνικος ειμαι,πολυ κλειστος και με εσωστρεφεια,απο την αλλη ηθελα να φυγω απο αυτη την δουλεια και το τοξικο περιβαλλον για καπου καλυτερα.Μπερδεγουει.
Ο ψυχοθεραπευτης μου εδωσε το solben 20mg και ανα διαστηματα λεξοτανιλ 1,5mg αν εχω υπερενταση,σφιξιμο στο στηθος και τα γνωστα.:confused:
Μπράβο το προσπαθείς και το δουλεύεις για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος με την ψυχοθεραπεία και την αγωγή και ήδη βρήκες καλύτερη δουλειά...θα κάνεις νέες γνωριμίες εκεί. Σιγα σιγά ολα θα στρώσουν
Το δυσκολο κομματι για μενα,με αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας.Quote:
Originally Posted by kriti28
Καλή αρχή με τη νέα σου δουλειά!Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Στο ξαναειπα και πιο πάνω, μπορείς να διατηρήσεις επαφές με άτομα από την προηγούμενη δουλειά, δεν θα έπρεπε να σε αγχώνει τόσο αυτό.
Δεν μπορώ να διατηρήσω επαφές γιατί δεν είχα ανταλλάξει πότε με κανέναν τηλέφωνα.:confused:
Έλα ρε Johny, ειλικρινά τώρα... Όποιος ψάχνει βρίσκει. Γιατί τα βλέπεις όλα αρνητικά και δύσκολα; Αν πραγματικά θες να διατηρήσεις μία επαφή, μπορείς.
Μου φαινονται δυσκολα γιατι δεν ειχα απο μικρος την ευκολια στις φιλιες και γενικα στις συναναστροφες,οποτε αν δεν επικοινωνησει καποιος μαζι μου η δεν μου ζητησει σοσιαλ η τηλ,δεν κανω κινηση εγω γιατι φοβαμαι μηπως μου πουν οχι.Απο την προηγουμενη δουλεια εχω ελαχιστα ατομα,που καποιες φορες δεν μου απαντανε κιολας.Δεν ειναι οτι δεν θελω προφανως,αλλα μαλλον περναω αδιαφορος για τους υπολοιπους.
Δεν πρέπει όμως αντί να σου βάζεις ταμπέλες και να κάθεσαι εκεί να παλέψεις για αλλαγές; Αυτό που με ξενίζει είναι ότι κάποια πράγματα που δεν σου αρέσουν τα δέχεσαι μοιρολατρικά λες και δεν εξαρτώνται από εσένα. Αν έχεις ισχυρό κίνητρο, καταπολεμάς και τους φόβους σου κάποια στιγμή. Π.χ. αντί να πεις "θέλω να κρατήσω επαφές με αυτά τα άτομα αλλά θα τα χάσω γιατί δεν έχω τα τηλέφωνά τους κι εγώ κίνηση δεν κάνω να τους βρω", το πιο λογικό κι απλό είναι να πεις "Με δυσκολεύει να κάνω το πρώτο βήμα, αλλά πραγματικά θέλω να κρατήσω επαφές με αυτά τα άτομα, άρα θα πάρω την πρωτοβουλία να τους βρω παρά την δυσκολία μου" .
Ειναι οτι εχω απλα καταρρευσει,παραιτηθει η απογοητευει η παραδωθει στο οτι μου ειναι αρκετα δυσκολο να αλλαξω πραγματα που με ενοχλουν σε εμενα και δεν μου αρεσουν.Quote:
Originally Posted by Sonia
Μην σηκώνεις τα χέρια ψηλά βρε. Άρχισε από τα πιο απλά, βήμα βήμα ανεβαίνει κανείς το Έβερεστ.
Μπορεί να βρεις έναν παλιό συνάδελφο στα social π.χ. και να του στείλεις ένα "Γειά, τι κάνεις;" για αρχή.
Μετα απο περιπου,2,5 μηνες ψυχοθεραπειας,αγωγης με solben,προσαρμογης στο νεο εργασιακο περιβαλλον,μπορω να πω οτι εχω αρχισει να βλεπω μια βελτιωση προς το καλυτερο,εχω αποδεχτει οτι εκλεισε ενα κεφαλαιο,οχι οπως θα ηθελα,αλλα εβαλα ενα οριστικο τελος για να μην με βασανιζει αυτο συνεχως,εχει ελαττωθει το γενικευμενο στρες,προσπαθω να στηριξω αυτη την επιλογη με τα θετικα και αρνητικα που εχει,σιγουρα χρειαζομαι ξεκουραση,οποτε οταν ολοκληρωθει αυτη η συμβαση,θα κατσω να ξεκουραστω και να οργανωσω ενα πλανο πως θα κινηθω σε καποια πραγματα που ειχα μεινει πισω,δειλα δειλα κανω καποιες επιφανιακες φιλιες οι οποιες δεν ξερω ποσο διαρκεια θα εχουν,δεν ειμαι οπως στην προηγουμενη δουλεια μου που καθομουν στο ποστο μου και απλα αν δεν μου μιλουσαν δεν μιλουσα ουτε εγω.
Απο εκει και επειτα,εχω δρομο ακομη για να πω οτι εχω φτασει σε σημειο να εχω πιο αραια ραντεβου με τον ψυχοθεραπευτη μου και να προσπαθω να διαχειριστω πραγματα μονος μου που δεν μπορουσα πριν.
Μπράβο! Χαίρομαι να ακούω θετικά νέα!
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!