Θέλω κάπου να μιλησω

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Ένα παράδειγμα, όταν λες στον αλλο θέλω να με στηρίζεις ψυχολογικά. Όταν με βλέπεις και δεν είμαι καλά,έλα να με κάνεις μια αγκαλιά, πες μου να πάμε μια βόλτα. Και σου απαντάει ότι έχουμε δουλειές και δε μπορούμε να πηγαίνουμε βόλτα. Πως θα ένιωθες?

---

Ποτέ στο είπε αυτό Hope?
Κάτω από ποιες συνθήκες ? είσασταν καλά και του ζήτησες κάτι και στο αρνήθηκε?
Το λέει πάντα αυτό?Ήταν όντως επείγων η δουλειά αυτή?

Ένα μεμονωμένο γεγονός δεν μπορεί να κρίνει αν ο άλλος έτσι πως ενεργεί έχει δίκιο ή άδικο ...

Εντάξει και εγώ σου λέω ζήτησα απόψε από τον άντρα μου π,χ που ήταν στον καναπέ ξαπλωμενοςς να ερθει να κοιμηθεί μαζί μου και μου αρνήθηκε ...

Εσύ το βλέπεις λάθος που δεν ξέρεις το παρασκήνιο..Οκ? Λες κοίτα δεν ενδιαφέρεται ...

εγώ που το ξέρω όμως θα σου πω ,εντάξει καλή μου όλη μέρα τον άνθρωπο τον επριξες με την γκρίνια σου και με την συμπεριφορά σου ..θέλει να ηρεμήσει και αυτός αυτή την στιγμή που εσύ μπορεί να θέλεις αγκαλιές και παρέα στο κρεβάτι αλλά και αυτός θέλει την ηρεμία του ... γιατί αν έρθει στο κρεβάτι με αυτά που έχουν προηγηθεί μπορεί να σας κάνουν ακόμα χειρότερα ...

Άρα ? Ενεργεί πάντα έτσι? Όπως και να είστε?

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Εγω τώρα δεν θα σου πω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Αυτό δεν το ξέρω και ούτε μπορώ να το υποθέσω, γιατί θα έπρεπε να είμαι είτε στη θέση σου, είτε στη δική του. Και σε καμία δεν μπορώ να μπω.
Θα σου πω ένα παράδειγμα. Ένας από τους δύο πολύ δυνατούς καβγάδες με τον άντρα μου, που σου είπα πιο πάνω, έγινε πριν από ένα χρόνο. Από πάντα ειχα κατάθλιψη και αυτός όλα αυτά τα χρόνια ήταν εκεί. Ειδικά μετά την πρώτη γέννα εγώ ήμουν στα πατώματα, κυριολεκτικά στα πατώματα. Συνέχισε να είναι εκεί. Δεν μου είπε ποτέ επί λέξη "είμαι εδώ και σε στηρίζω" αλλά ήταν εκεί και εγώ δεν το έβλεπα. Δηλαδή τυφλή δεν είμαι αλλά δεν καταλάβαινα ότι το να πάμε διακοπές μαζί με την κολλητή μου γινόταν για μένα. Το να πάει στην δουλειά του 3 ώρες νωρίτερα μαζί με εμένα για να πιούμε μαζί καφέ επειδή δεν είχε χρόνο "να πάμε για καφέ" γινόταν για μένα. Το να γυρνάει από την δουλειά το πρωί και να περιμένει να ξυπνήσω για να πιούμε μαζί καφέ αντί να πέσει ξερός από το ξενύχτι και τον θόρυβο, γινόταν για μένα. Να μου ζητάει να πάμε σε ψυχολόγο και σε σύμβουλο γάμου, γινόταν για μένα.
Εγώ στον κόσμο μου! Και όχι απλα στον κόσμο μου αλλά ΤΟ ΈΛΕΓΑ και το φώναζα ότι δεν μου συμπαραστεκεται. Επειδή δεν μιλούσαμε για την κατάθλιψη κυριολεκτικά, εγω το βαφτισα όλο αυτό αδιαφορία.
Ε, μετά απο κάποια χρόνια το πράγμα "σκάλωσε", με το ζόρι λέγαμε καλημέρα και μιλουσαμε μόνο για τα παιδιά και τα απαραίτητα. Και την ημέρα του καβγά λοιπόν, αφού μου έσπασε το μισό σπίτι, με κόλλησε στον τοίχο και ούρλιαζε. Ανάμεσα σε άλλα είπε και τη φράση "βαρέθηκα την γαμημενη τη μελαγχολία σου". Προφανώς ΚΟΥΡΆΣΤΗΚΕ να προσπαθεί τόσο πολύ καθαρά για μένα και εγώ να κοιμάμαι όρθια.


Δεν σου λέω ότι φταις εσύ. Σου λέω να σκεφτείς, μήπως κουράστηκε? Ή από πάντα έλεγε "έχουμε δουλειές και δεν μπορούμε να πάμε βόλτα"?

Και εγώ σκεφτόμουν σαν εσένα, ότι δεν αξίζει να του μιλήσω γιατί δεν καταλαβαίνει. Και για να καταλάβεις την παράνοια μου (ναι, εγώ το έφτασα σε άλλο επίπεδο), αυτός με πήγαινε διακοπές με την κολλητή μου, εγώ το μετεφραζα "το κάνει για να με ξεφορτωθεί στις διακοπές". Με πήγαινε για καφέ στην δουλειά του, εγώ σκεφτόμουν "ναι ναι, να το παίξουμε η τέλεια οικογένεια". Για οτιδήποτε έκανε, είχα ΠΆΝΤΑ δεύτερες σκέψεις. Θέλω να σου πω, όταν δεν μιλας με τον άλλον, και όταν ειδικά (στην περίπτωση μας που έχουμε κατάθλιψη) δεν σκέφτεσαι καθαρά, δεν μπορείς και να κρίνεις αντικειμενικα.

(Ότι θέλεις με ρωτάς).

---

Εγώ πάω πολλά χρόνια σε ψυχολόγος και το ξέρει. Ξέρει ότι προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο για μένα και για την οικογένεια μου (άσχετα που όταν του είπα μια φορά ότι προσπαθώ να γίνω καλά και για μένα αλλά και για την οικογένεια μας, μου πέταξε το ωραίο ότι μόνο για μένα προσπαθώ να γίνω καλά). Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε αρκετές διαφωνίες για πάρα πολλά πράγματα. Μου έχει πει πράγματα που με πληγωσαν βαθιά και του το έχω πει. Μετά τη γέννα του παιδιου μας για παράδειγμα που ήμουν κι εγώ χάλια, μου ειπε η ψυχολόγος να μην κάθομαι σπίτι, να πηγαίνω βόλτες με τον άντρα μου. Όταν του το είπα μου απάντησε "δε θα διαλύθουμε οικονομικά για να είσαι εσύ καλά". Αυτό και άλλα πολλά ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Είναι δύσκολος άνθρωπος, κλειστός,αλλα είναι και πολύ εργατικός και πολύ καλός πατέρας. Καταλαβαίνω ότι έχει κουραστεί με αυτή την κατάσταση. Του έχω πει πολλές φορές να πάει και αυτός σε ειδικό ή να πάμε μαζί αλλά πάντα έλεγε ότι αυτός είναι μια χαρά. Τώρα τελευταία που του το ξαναείπα το σκέφτεται. Αυτά που έκανε ο άντρας σου όταν ήσουν χάλια, εμένα δεν τα έκανε ποτέ παρόλο που τα ζητούσα. Ξέρεις κάτι Αλεξία,η τελευταία υποτροπή μου μετά τη διακοπή του φαρμάκου με έκανε να σκέφτομαι πάρα πολλά. Να αναρωτιέμαι τι γίνεται τελικά στη ζωή μου,για πιο λόγο υποτροπιασα τόσο γρήγορα. Πριν από κάθε υποτροπή μου υπήρχε καβγάς με τον άντρα μου...

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Ποτέ στο είπε αυτό Hope?
Κάτω από ποιες συνθήκες ? είσασταν καλά και του ζήτησες κάτι και στο αρνήθηκε?
Το λέει πάντα αυτό?Ήταν όντως επείγων η δουλειά αυτή?

Ένα μεμονωμένο γεγονός δεν μπορεί να κρίνει αν ο άλλος έτσι πως ενεργεί έχει δίκιο ή άδικο ...

Εντάξει και εγώ σου λέω ζήτησα απόψε από τον άντρα μου π,χ που ήταν στον καναπέ ξαπλωμενοςς να ερθει να κοιμηθεί μαζί μου και μου αρνήθηκε ...

Εσύ το βλέπεις λάθος που δεν ξέρεις το παρασκήνιο..Οκ? Λες κοίτα δεν ενδιαφέρεται ...

εγώ που το ξέρω όμως θα σου πω ,εντάξει καλή μου όλη μέρα τον άνθρωπο τον επριξες με την γκρίνια σου και με την συμπεριφορά σου ..θέλει να ηρεμήσει και αυτός αυτή την στιγμή που εσύ μπορεί να θέλεις αγκαλιές και παρέα στο κρεβάτι αλλά και αυτός θέλει την ηρεμία του ... γιατί αν έρθει στο κρεβάτι με αυτά που έχουν προηγηθεί μπορεί να σας κάνουν ακόμα χειρότερα ...

Άρα ? Ενεργεί πάντα έτσι? Όπως και να είστε?

---

Δεν ήταν καλά και τον ρώτησα τι έχει. Μου είπε ότι δεν του μιλάω, ότι δεν του λέω πως είμαι. Γενικά όποτε του λέω αυτά που σκέφτομαι συνήθως βγάζει θυμό και νευρα( μάλλον από φόβο για αυτό που συμβαίνει). Ελάχιστες φορές με έχει βοηθήσει η κουβέντα μαζί του όταν δεν είμαι καλά. Οπότε δε θέλω να του λέω κάθε μέρα τα ίδια γιατί νιώθω πως δεν τα αντέχει. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή που μου είπε ότι δεν του μιλάω, του εξήγησα ότι δεν είμαι καλά, ότι όταν του μιλάω συνήθως νευριάζει και όλο αυτό με επηρεάζει αρνητικά και του ζήτησα να με στηρίζει και να πηγαίνουμε καμία βόλτα. Όχι δεν υπήρχε κάποια επείγον δουλειά, είναι οι κλασικες δουλειές που έχουν όλοι. Απλά θεωρεί ότι είναι πολύ σημαντικές όλες οι δουλειές και πρέπει να γίνουν στην ώρα τους, ακόμα και το μαγείρεμα.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Εγώ πάω πολλά χρόνια σε ψυχολόγος και το ξέρει. Ξέρει ότι προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο για μένα και για την οικογένεια μου (άσχετα που όταν του είπα μια φορά ότι προσπαθώ να γίνω καλά και για μένα αλλά και για την οικογένεια μας, μου πέταξε το ωραίο ότι μόνο για μένα προσπαθώ να γίνω καλά). Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε αρκετές διαφωνίες για πάρα πολλά πράγματα. Μου έχει πει πράγματα που με πληγωσαν βαθιά και του το έχω πει. Μετά τη γέννα του παιδιου μας για παράδειγμα που ήμουν κι εγώ χάλια, μου ειπε η ψυχολόγος να μην κάθομαι σπίτι, να πηγαίνω βόλτες με τον άντρα μου. Όταν του το είπα μου απάντησε "δε θα διαλύθουμε οικονομικά για να είσαι εσύ καλά". Αυτό και άλλα πολλά ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Είναι δύσκολος άνθρωπος, κλειστός,αλλα είναι και πολύ εργατικός και πολύ καλός πατέρας. Καταλαβαίνω ότι έχει κουραστεί με αυτή την κατάσταση. Του έχω πει πολλές φορές να πάει και αυτός σε ειδικό ή να πάμε μαζί αλλά πάντα έλεγε ότι αυτός είναι μια χαρά. Τώρα τελευταία που του το ξαναείπα το σκέφτεται. Αυτά που έκανε ο άντρας σου όταν ήσουν χάλια, εμένα δεν τα έκανε ποτέ παρόλο που τα ζητούσα. Ξέρεις κάτι Αλεξία,η τελευταία υποτροπή μου μετά τη διακοπή του φαρμάκου με έκανε να σκέφτομαι πάρα πολλά. Να αναρωτιέμαι τι γίνεται τελικά στη ζωή μου,για πιο λόγο υποτροπιασα τόσο γρήγορα. Πριν από κάθε υποτροπή μου υπήρχε καβγάς με τον άντρα μου...

---

Συγγνώμη να σε ρωτήσω κάτι, για εσένα ή για εκείνον η βόλτα μεταφράζεται και με οικονομικά έξοδα; Δηλαδή θεωρείτε θέσφατο σαν ζευγάρι πως μία βόλτα έχει έξοδα;

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Συγγνώμη να σε ρωτήσω κάτι, για εσένα ή για εκείνον η βόλτα μεταφράζεται και με οικονομικά έξοδα; Δηλαδή θεωρείτε θέσφατο σαν ζευγάρι πως μία βόλτα έχει έξοδα;

---

Το έξοδο θα μπορούσε να είναι ένας καφές ή ένα ποτό. Όχι απαραίτητο. Καταλαβαίνω πως το ρωτάς. Μπορεί να του είχα πει να βγαίνουμε για κάνα καφέ ή ποτό, δε θυμάμαι. Αλλά και πάλι η απάντηση του με πλήγωσε πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Το έξοδο θα μπορούσε να είναι ένας καφές ή ένα ποτό. Όχι απαραίτητο. Καταλαβαίνω πως το ρωτάς. Μπορεί να του είχα πει να βγαίνουμε για κάνα καφέ ή ποτό, δε θυμάμαι. Αλλά και πάλι η απάντηση του με πλήγωσε πολύ.

---

Αυτός τι περιμένει από εσένα; Είναι ικανοποιημένος από την όλη κατάσταση; Αυτός στον γάμο του νιώθει καλά, θεωρεί πως είναι μια χαρά και πως αν συνεχιστεί η ζωή σε αυτό το μοτίβο δεν υπάρχει πρόβλημα;

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Εγώ πάω πολλά χρόνια σε ψυχολόγος και το ξέρει. Ξέρει ότι προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο για μένα και για την οικογένεια μου (άσχετα που όταν του είπα μια φορά ότι προσπαθώ να γίνω καλά και για μένα αλλά και για την οικογένεια μας, μου πέταξε το ωραίο ότι μόνο για μένα προσπαθώ να γίνω καλά). Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε αρκετές διαφωνίες για πάρα πολλά πράγματα. Μου έχει πει πράγματα που με πληγωσαν βαθιά και του το έχω πει. Μετά τη γέννα του παιδιου μας για παράδειγμα που ήμουν κι εγώ χάλια, μου ειπε η ψυχολόγος να μην κάθομαι σπίτι, να πηγαίνω βόλτες με τον άντρα μου. Όταν του το είπα μου απάντησε "δε θα διαλύθουμε οικονομικά για να είσαι εσύ καλά". Αυτό και άλλα πολλά ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Είναι δύσκολος άνθρωπος, κλειστός,αλλα είναι και πολύ εργατικός και πολύ καλός πατέρας. Καταλαβαίνω ότι έχει κουραστεί με αυτή την κατάσταση. Του έχω πει πολλές φορές να πάει και αυτός σε ειδικό ή να πάμε μαζί αλλά πάντα έλεγε ότι αυτός είναι μια χαρά. Τώρα τελευταία που του το ξαναείπα το σκέφτεται. Αυτά που έκανε ο άντρας σου όταν ήσουν χάλια, εμένα δεν τα έκανε ποτέ παρόλο που τα ζητούσα. Ξέρεις κάτι Αλεξία,η τελευταία υποτροπή μου μετά τη διακοπή του φαρμάκου με έκανε να σκέφτομαι πάρα πολλά. Να αναρωτιέμαι τι γίνεται τελικά στη ζωή μου,για πιο λόγο υποτροπιασα τόσο γρήγορα. Πριν από κάθε υποτροπή μου υπήρχε καβγάς με τον άντρα μου...

---

Λοιπόν, αυτό που σου είπε "δεν θα διαλυθουμε οικονομικά για να είσαι εσύ καλά" είναι βαρύ. Έχεις δίκιο να νιώθεις άσχημα, αλλά από την άλλη, δεν χρειάζεται να διαλυθεί κανένας οικονομικά πηγαίνοντας μια βόλτα με έναν καφέ στο χέρι. Και αυτό που λες για την υποτροπή το πιστεύω. Οτιδήποτε μας ταράζει χειροτερεύει την κατάσταση. Και επίσης δυσκολεύει την κατάσταση το γεγονός ότι είναι κλειστός χαρακτήρας γιατί δεν ξέρεις τι στο καλό τον ενοχλεί και τι όχι.

Από πάντα δηλαδή ήταν έτσι? Γιατί προφανώς φαντάζομαι δεν τον παντρευτηκες ενώ σου μιλούσε με αυτό τον τρόπο. Προσπαθώ να καταλάβω πού "κόλλησε" η όλη κατάσταση. Γιατί δεν τον γνώρισες χθες.
Στην αρχή πώς ήταν? Όταν δεν ήσουν χάλια ψυχολογικά? Δηλαδή οι καβγάδες αρχίζουν πάντα για την κατάσταση σου ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι?

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Αυτός τι περιμένει από εσένα; Είναι ικανοποιημένος από την όλη κατάσταση; Αυτός στον γάμο του νιώθει καλά, θεωρεί πως είναι μια χαρά και πως αν συνεχιστεί η ζωή σε αυτό το μοτίβο δεν υπάρχει πρόβλημα;

---

Δε ξέρω τι περιμένει από εμένα. Στην παρούσα φάση μάλλον περιμένει να με πιάσει το αντικαταθλιπτικο για να είμαι καλύτερα. Δε νομίζω πως είναι ικανοποιημένος έχοντας μια γυναίκα που μόλις κόβει τα φάρμακα υποτροπιαζει και αντε πάλι από την αρχή να συνέλθει. Μερικές φορές νιώθω ότι αν δεν είχαμε παιδί θα έφευγε. Από την άλλη ο χαρακτήρας του δε με βοηθάει πολλές φορές. Δε κατάλαβα πιο μοτίβο εννοείς.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Δε ξέρω τι περιμένει από εμένα. Στην παρούσα φάση μάλλον περιμένει να με πιάσει το αντικαταθλιπτικο για να είμαι καλύτερα. Δε νομίζω πως είναι ικανοποιημένος έχοντας μια γυναίκα που μόλις κόβει τα φάρμακα υποτροπιαζει και αντε πάλι από την αρχή να συνέλθει. Μερικές φορές νιώθω ότι αν δεν είχαμε παιδί θα έφευγε. Από την άλλη ο χαρακτήρας του δε με βοηθάει πολλές φορές. Δε κατάλαβα πιο μοτίβο εννοείς.

---

Εννοώ εσύ να είσαι δυστυχισμένη αυτός να πηγαίνει στη δουλειά του, να γυρνάει σπίτι για να είναι καλός πατέρας και να συνεχιστεί αυτός ο τρόπος ζωής για τα επόμενα 10 χρόνια για παράδειγμα. Εσύ ήσουν πάντα έτσι ή όλα αυτά ξεκίνησαν μετά το γάμο; Αν δεν είχες το θέμα της κατάθλιψης θεωρείς πως ο γάμος σας θα ήταν μέλι-γάλα; Αυτός αλήθεια για την κατάσταση σου θεωρεί πως δεν έχει καμία ευθύνη ο ίδιος και ότι ολα τα κανει σωστά;

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Λοιπόν, αυτό που σου είπε "δεν θα διαλυθουμε οικονομικά για να είσαι εσύ καλά" είναι βαρύ. Έχεις δίκιο να νιώθεις άσχημα, αλλά από την άλλη, δεν χρειάζεται να διαλυθεί κανένας οικονομικά πηγαίνοντας μια βόλτα με έναν καφέ στο χέρι. Και αυτό που λες για την υποτροπή το πιστεύω. Οτιδήποτε μας ταράζει χειροτερεύει την κατάσταση. Και επίσης δυσκολεύει την κατάσταση το γεγονός ότι είναι κλειστός χαρακτήρας γιατί δεν ξέρεις τι στο καλό τον ενοχλεί και τι όχι.

Από πάντα δηλαδή ήταν έτσι? Γιατί προφανώς φαντάζομαι δεν τον παντρευτηκες ενώ σου μιλούσε με αυτό τον τρόπο. Προσπαθώ να καταλάβω πού "κόλλησε" η όλη κατάσταση. Γιατί δεν τον γνώρισες χθες.
Στην αρχή πώς ήταν? Όταν δεν ήσουν χάλια ψυχολογικά? Δηλαδή οι καβγάδες αρχίζουν πάντα για την κατάσταση σου ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι?

---

Δεν ήταν έτσι από την αρχή. Άρχισε όταν μετακόμισε από την πόλη του για να είμαστε μαζί πριν από 8 χρόνια. Δεν είμαστε από το ίδιο μέρος. Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί. Είχαμε πολλούς καβγάδες και συνεχώς έκανα πίσω γιατί καταλάβαινα ότι του είναι δύσκολη η προσαρμογή. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν έχει κάνει φίλους, προτιμάει να μένει σπίτι με το παιδί του. Δεν έχει χόμπι. Είναι κλειστός άνθρωπος. Αγχώνεται πολύ με τα οικονομικά παρόλο που δεν πεινάμε. Δε θέλει να ξοδεύουμε σε καφέδες ενώ μπορούμε από το σπίτι κτλ. Εγώ δεν είμαι έτσι. Για χρόνια δεν αντιδρούσα όπως σου είπα και σκεφτόμουν ότι μπορεί και να έχει δίκιο αλλά με την ψυχοθεραπεία κατάλαβα πόσο λάθος έκανα που δεν έλεγα αυτό που νιώθω και αυτό που θέλω. Τώρα είναι πολύ δύσκολο μετά από τόσα χρόνια να το κάνω. Οπότε το κάνω συνήθως μου βγαίνει με ένταση και καταλήγουμε σε καβγά.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Εννοώ εσύ να είσαι δυστυχισμένη αυτός να πηγαίνει στη δουλειά του, να γυρνάει σπίτι για να είναι καλός πατέρας και να συνεχιστεί αυτός ο τρόπος ζωής για τα επόμενα 10 χρόνια για παράδειγμα. Εσύ ήσουν πάντα έτσι ή όλα αυτά ξεκίνησαν μετά το γάμο; Αν δεν είχες το θέμα της κατάθλιψης θεωρείς πως ο γάμος σας θα ήταν μέλι-γάλα; Αυτός αλήθεια για την κατάσταση σου θεωρεί πως δεν έχει καμία ευθύνη ο ίδιος και ότι ολα τα κανει σωστά;

---

Τα προβλήματα μου ξεκίνησαν ένα χρόνο μετά που γνωριστήκαμε. Από παιδί είχα κάποια στοιχεία ιδεοψυχαναγκαστικής αλλά όχι έντονα και πάντα χωρίς καταθλιψη. Στο πρώτο μου επεισόδιο μου στάθηκε πολύ. Από τη μέρα που μετακόμισε για να έρθει στη πόλη μου, άρχισε να αλλάζει. Όχι δεν θεωρώ πως αν δεν είχα κατάθλιψη ο γάμος θα ήταν μέλι γάλα, θα είχε πάλι τα προβλήματα του απλά η κατάσταση μου τα ενισχύει. Μέχρι πριν την τελευταία μου υποτροπή, ναι θεωρώ πως πίστευε ότι τα κάνει όλα σωστά. Μετά από αυτήν όμως του έχω πει πολλές φορές ότι έχει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτό που έχω. Δε ξέρω αν το έχει δεχτεί αλλά τουλάχιστον το έβγαλα από μέσα μου.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Δεν ήταν καλά και τον ρώτησα τι έχει. Μου είπε ότι δεν του μιλάω, ότι δεν του λέω πως είμαι. Γενικά όποτε του λέω αυτά που σκέφτομαι συνήθως βγάζει θυμό και νευρα( μάλλον από φόβο για αυτό που συμβαίνει). Ελάχιστες φορές με έχει βοηθήσει η κουβέντα μαζί του όταν δεν είμαι καλά. Οπότε δε θέλω να του λέω κάθε μέρα τα ίδια γιατί νιώθω πως δεν τα αντέχει. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή που μου είπε ότι δεν του μιλάω, του εξήγησα ότι δεν είμαι καλά, ότι όταν του μιλάω συνήθως νευριάζει και όλο αυτό με επηρεάζει αρνητικά και του ζήτησα να με στηρίζει και να πηγαίνουμε καμία βόλτα. Όχι δεν υπήρχε κάποια επείγον δουλειά, είναι οι κλασικες δουλειές που έχουν όλοι. Απλά θεωρεί ότι είναι πολύ σημαντικές όλες οι δουλειές και πρέπει να γίνουν στην ώρα τους, ακόμα και το μαγείρεμα.

---

Σορυ αλλά θα σε πριξω και από ότι βλέπω θα σε πριξουμε στις ερωτήσεις γιατί για εμένα αυτό είναι το σωστό όταν έναν άνθρωπο δεν τον ξέρω ....

Και δυστηχως έχω έρθει και άλλη φορά σε θέση να προσπαθήσω να μπω στα παπούτσια μιας κοπέλας που μπορεί να ήταν και σαν και εσένα,γιατί όσο και να θέλω να πω προσωπικές μου εμπειριες μέσα από αυτά τα 20 χρόνια γάμου άλλο τόσο μου είναι δύσκολο να κρίνω και ζευγάρια για το ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος ..
Μπορώ όμως να διακρίνω ποτέ αυτή η κολοκαταθλιψη αλειωνει τον τρόπο συμπεριφοράς κάποιου που την έχει και ποτε μπορεί ο σύντροφός εκδηλώνει συμπεριφορές που μαρτυρούν καθαρά την κούραση όλης αυτής της κατάστασης και όχι το γεγονός ότι δεν σε αγαπάει ..

Γιατί πολύ συχνά αυτά τα δύο μπερδεύονται και εκεί δυστηχως έχω δει ζευγάρια να οδηγούνται ακόμα και σε χωρισμό και είναι πολύ άδικο Hope να διαλύονται σπίτια από κάτι που διορθώνεται ...

Βλέπεις λοιπόν ότι δεν ήταν και τόσο καλή στιγμή και να σου πω και κάτι ?
Εσύ μας λες από την μια ότι του μιλάς και βγάζει θυμό και από την άλλη βλέπω ένα συζηγο να σου λέει ότι δεν είναι καλά γιατί δεν του μιλάς ...

Καλά κατάλαβα?

Μήπως βρε κορίτσι μου όταν του μιλάς είσαι προκατηλημμενη και βγάζεις άλλα από αυτά που θες να πεις?
Μήπως η γλώσσα του σώματος σου δεν είναι αυτή που πρέπει ?
Ξέρεις έντονες κινήσεις φωνές και όλα αυτά που τον άλλων τον θυμώνουν ακόμα και δίκιο να έχεις ..

Πες μου λιγο αυτά ένα ένα για να καταλάβω γιατί με μπέρδεψες..από την μια λες ότι μιλάς και από την άλλη ο συζηγος λες ότι σου κάνει παράπονα ότι δεν.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Τα προβλήματα μου ξεκίνησαν ένα χρόνο μετά που γνωριστήκαμε. Από παιδί είχα κάποια στοιχεία ιδεοψυχαναγκαστικής αλλά όχι έντονα και πάντα χωρίς καταθλιψη. Στο πρώτο μου επεισόδιο μου στάθηκε πολύ. Από τη μέρα που μετακόμισε για να έρθει στη πόλη μου, άρχισε να αλλάζει. Όχι δεν θεωρώ πως αν δεν είχα κατάθλιψη ο γάμος θα ήταν μέλι γάλα, θα είχε πάλι τα προβλήματα του απλά η κατάσταση μου τα ενισχύει. Μέχρι πριν την τελευταία μου υποτροπή, ναι θεωρώ πως πίστευε ότι τα κάνει όλα σωστά. Μετά από αυτήν όμως του έχω πει πολλές φορές ότι έχει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτό που έχω. Δε ξέρω αν το έχει δεχτεί αλλά τουλάχιστον το έβγαλα από μέσα μου.

---

Από εσένα αλλά και από την ίδια του την ζωή, αυτός έχει παράπονα; Σου έχει μιλήσει ποτέ για αυτά; Και όχι παράπονα περί κατάθλιψης αλλά γενικώς από την καθημερινότητα, το σεξ, την εμφανιση σου. Θεωρείς πως δικαίως αγχώνεται για τα οικονομικά; Θα παρέδιδε ποτέ τα οικονομικά σε εσένα ώστε να έχετε κάτα κάποιο τρόπο τη ζωή που θες ή πιστεύεις πως δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο; Στα τόσα χρόνια και χωρίς εντάσεις και εκρήξεις έχεις καταφέρει να τον ανοίξεις; Κοίτα το οτι μετακόμισε σε σένα είναι μεγάλο βήμα, αλλά θέλω να μου πεις κάτι ειλικρινά, το έκανε πιστεύεις γιατί σε αγαπούσε ή επειδή ενδεχομένως να είχε κάποιο κέρδος από αυτό; Στην πολη που ζούσε είχε φίλους πιστεύεις; Σχέσεις με άλλες γυναίκες πριν απο σένα;

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Δεν ήταν έτσι από την αρχή. Άρχισε όταν μετακόμισε από την πόλη του για να είμαστε μαζί πριν από 8 χρόνια. Δεν είμαστε από το ίδιο μέρος. Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί. Είχαμε πολλούς καβγάδες και συνεχώς έκανα πίσω γιατί καταλάβαινα ότι του είναι δύσκολη η προσαρμογή. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν έχει κάνει φίλους, προτιμάει να μένει σπίτι με το παιδί του. Δεν έχει χόμπι. Είναι κλειστός άνθρωπος. Αγχώνεται πολύ με τα οικονομικά παρόλο που δεν πεινάμε. Δε θέλει να ξοδεύουμε σε καφέδες ενώ μπορούμε από το σπίτι κτλ. Εγώ δεν είμαι έτσι. Για χρόνια δεν αντιδρούσα όπως σου είπα και σκεφτόμουν ότι μπορεί και να έχει δίκιο αλλά με την ψυχοθεραπεία κατάλαβα πόσο λάθος έκανα που δεν έλεγα αυτό που νιώθω και αυτό που θέλω. Τώρα είναι πολύ δύσκολο μετά από τόσα χρόνια να το κάνω. Οπότε το κάνω συνήθως μου βγαίνει με ένταση και καταλήγουμε σε καβγά.

---

Αυτό είναι όντως ένα θέμα, δηλαδή το ότι δεν κάνει φίλους. Αλλά δεν είμαστε όλοι κοινωνικοί, συν ότι είναι κλειστός χαρακτήρας, συν ότι άλλαξε και πόλη. Προφανώς είχε μια ζωή εκεί που έμενε την οποία την άφησε για να είναι μαζί σου.

Το καλό θα ήταν αυτό που είπες πιο πάνω. Να πάτε και οι δύο σε έναν ψυχολόγο ή σύμβουλο γάμου. Μπορεί να σας βοηθήσει. Γιατί έχω την εντύπωση ότι ή φτάσατε σε αυτή την κατάσταση για βλακιες (του τύπου αυτός είναι κλειστός χαρακτήρας και εσύ κλεινεσαι και δεν μιλας), ή αποφασίσατε να μείνετε μαζί χωρίς να καταλάβετε πόσο διαφορετικοί είστε, πράγμα το οποίο θα φανεί αν ισχύει όταν πάτε σε ειδικό.
Γιατί επίσης εμείς δεν τον ξέρουμε τον άνθρωπο και άνετα θα μπορούσαμε να βγάλουμε λάθος συμπέρασμα (εδώ έβλεπα παρανοϊκό ότι γινόταν στο δικό μου σπίτι, φαντάσου). Και είσαι και εσύ σε φάση προσαρμογής με τα φάρμακα, οπότε είναι δύσκολη η όλη κατάσταση.

Όσο για το ότι δεν μιλας σε καταλαβαίνω 1000%. Είμαι και εγώ ακριβώς έτσι και προσπαθώ να το διορθώσω.

Υ.Γ. Είχα πάει και εγώ σε σύμβουλο γάμου. Την πρώτη φορά τους άφησα και τους δύο εκεί και έφυγα νευριασμενη. Οι άλλες φορές, όσο ήμουν εκεί νόμιζα ότι ήταν για κλάματα η κατάσταση. Τώρα τα θυμάμαι και γελάω μόνη μου :D

Δεν ξέρω τι να σε συμβούλεψω γιατί δεν είμαι παντρεμένη με παιδί. Θα σου πω εμένα τι μου συμβαίνει όταν υπάρχει γκρίνια φασαρία καυγάδες οι εμμονές μου αυξάνονται κ οι ψυχαναγκασμοι μου. Ίσως θα ήταν καλό να πήγαινε κ ο συζηγος σε άλλο ψυχολόγο όμως όχι τον ίδιο και να έλεγε το πως βλέπει αυτός την κατάσταση στο σπίτι, είναι διαφορετικό να προσπαθείς εσύ να τον κάνεις να καταλάβει και αλλιώς να του τα πει ένα τρίτο πρόσωπο. Αν υπάρχει θέληση φτιάχνεται αλώστε ο στόχος σας είναι κοινος

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Σορυ αλλά θα σε πριξω και από ότι βλέπω θα σε πριξουμε στις ερωτήσεις γιατί για εμένα αυτό είναι το σωστό όταν έναν άνθρωπο δεν τον ξέρω ....

Και δυστηχως έχω έρθει και άλλη φορά σε θέση να προσπαθήσω να μπω στα παπούτσια μιας κοπέλας που μπορεί να ήταν και σαν και εσένα,γιατί όσο και να θέλω να πω προσωπικές μου εμπειριες μέσα από αυτά τα 20 χρόνια γάμου άλλο τόσο μου είναι δύσκολο να κρίνω και ζευγάρια για το ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος ..
Μπορώ όμως να διακρίνω ποτέ αυτή η κολοκαταθλιψη αλειωνει τον τρόπο συμπεριφοράς κάποιου που την έχει και ποτε μπορεί ο σύντροφός εκδηλώνει συμπεριφορές που μαρτυρούν καθαρά την κούραση όλης αυτής της κατάστασης και όχι το γεγονός ότι δεν σε αγαπάει ..

Γιατί πολύ συχνά αυτά τα δύο μπερδεύονται και εκεί δυστηχως έχω δει ζευγάρια να οδηγούνται ακόμα και σε χωρισμό και είναι πολύ άδικο Hope να διαλύονται σπίτια από κάτι που διορθώνεται ...

Βλέπεις λοιπόν ότι δεν ήταν και τόσο καλή στιγμή και να σου πω και κάτι ?
Εσύ μας λες από την μια ότι του μιλάς και βγάζει θυμό και από την άλλη βλέπω ένα συζηγο να σου λέει ότι δεν είναι καλά γιατί δεν του μιλάς ...

Καλά κατάλαβα?

Μήπως βρε κορίτσι μου όταν του μιλάς είσαι προκατηλημμενη και βγάζεις άλλα από αυτά που θες να πεις?
Μήπως η γλώσσα του σώματος σου δεν είναι αυτή που πρέπει ?
Ξέρεις έντονες κινήσεις φωνές και όλα αυτά που τον άλλων τον θυμώνουν ακόμα και δίκιο να έχεις ..

Πες μου λιγο αυτά ένα ένα για να καταλάβω γιατί με μπέρδεψες..από την μια λες ότι μιλάς και από την άλλη ο συζηγος λες ότι σου κάνει παράπονα ότι δεν.

---

Αυτή η υποτροπή ήταν πολύ έντονη και δεν την περίμενα, ήταν και το ότι ήθελα να κάνω και άλλο παιδί και δεν το άντεχα. Οπότε έχεις δίκιο ότι πολλές φορές ήμουν λίγο πιο επιθετικη απλά επειδή δεν άντεχα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Από την άλλη ο άντρας μου είναι γενικά απότομος και λέει πράγματα που με πληγώνουν κάποιες φορές. Το πρόβλημα του είναι ότι συζητάω περισσότερο με την πατρική μου οικογένεια πάρα με αυτόν. Του εξήγησα όμως ότι όταν του μιλάω συνέχεια για αυτά που σκέφτομαι αυτός αγχώνεται, στεναχωριέται, θυμώνει και όλο αυτό δε μου κάνει καλό. Να σου πω κάτι όμως, δε χρειάζεται να του πω κάτι, με βλέπει, μια αγκαλιά και μια βόλτα θα μπορούσε να τα προσφέρει. Τα προβλήματα αυτά τα είχαμε και πριν, δηλαδή να διαφωνούμε σε πολλά πράγματα αλλά στην φάση που είμαι τα βλέπω ίσως πιο έντονα γιατί ψάχνω να βρω τι φταίει που δε μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Αυτή η υποτροπή ήταν πολύ έντονη και δεν την περίμενα, ήταν και το ότι ήθελα να κάνω και άλλο παιδί και δεν το άντεχα. Οπότε έχεις δίκιο ότι πολλές φορές ήμουν λίγο πιο επιθετικη απλά επειδή δεν άντεχα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Από την άλλη ο άντρας μου είναι γενικά απότομος και λέει πράγματα που με πληγώνουν κάποιες φορές. Το πρόβλημα του είναι ότι συζητάω περισσότερο με την πατρική μου οικογένεια πάρα με αυτόν. Του εξήγησα όμως ότι όταν του μιλάω συνέχεια για αυτά που σκέφτομαι αυτός αγχώνεται, στεναχωριέται, θυμώνει και όλο αυτό δε μου κάνει καλό. Να σου πω κάτι όμως, δε χρειάζεται να του πω κάτι, με βλέπει, μια αγκαλιά και μια βόλτα θα μπορούσε να τα προσφέρει. Τα προβλήματα αυτά τα είχαμε και πριν, δηλαδή να διαφωνούμε σε πολλά πράγματα αλλά στην φάση που είμαι τα βλέπω ίσως πιο έντονα γιατί ψάχνω να βρω τι φταίει που δε μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.

---

Έχεις δίκιο σε αυτό αλλά να σε ρωτήσω κάτι ?
Στην ζωή σας πως είστε ?
Ξέρει ότι όταν δεν είσαι καλά χρειάζεσαι αγκαλιά ?
Του το έχει πει.αυτο ,του το έχεις ζητήσει?

Και μην μου πεις και εσύ ότι δεν είμαι ζητιάνα να ζητιανευω γιατί το έχω ακούσει και αυτό ..
Και εγώ εκεί θα σου πω εσύ δεν είσαι ζητιάνα, από τον άλλο γιατί ζητάς να είναι μάντης και να μαντέψει αν εσύ έχεις ανάγκη από μια αγκαλιά αν δεν έχετε μάθει ο ένας τον άλλον σε τέτοιες κινήσεις?

Συμφωνώ ότι μέσα σε ένα ζευγάρι ο ένας πρεπει να καταλαβαίνει τον άλλο τι χρειάζεται μόνο με μια ματιά μετα από κάποια χρόνια ,αλλά εκπαιδεύεσαι σε αυτό ..
Σε όλα αυτά τα χρόνια εσύ του το ξεκαθαρισες?
Του έχεις πει όταν είστε καλά και σε.εχει στην αγκαλιά του ότι είναι το καλύτερο φάρμακο για εσένα αυτό και το χρειάζεσαι συχνά?

Με λίγα λόγια είσαι εκδηλωτική όλα αυτά τα χρόνια σε συναισθήματα ώστε πλέον να φτάσετε σε ένα σημείο που χωρίς λόγια να ξέρει τι θέλει ο ένας και τι έχει ανάγκη ο άλλος ?

Δεν είναι κάτι εύκολο αυτό και δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη ...

Ξέρεις ανέφερες κάτι πιο πάνω που εμένα με κλωτσισε αρκετά ..
Ήταν το θέμα των χρημάτων και σε πολλά θέματα συμβιμβαστικες ,νομίζω θα ήταν και αυτό ...

Πρόσεχε όμως άλλο συμβιμβαζομαι στο κάθε μέρα δεν θα μαγειρεύω κρέας γιατί δεν του αρέσει και άλλο συμβιμβαζομαι σε ένα τέτοιο θέμα ...

Το θεωρείς τσιγκούνη?
Γιατί ανέφερες ότι πάντα είχε θέμα και ειδικά αυτό που σου είπε για την βόλτα ..Πρόσεχε άλλο τσιγκούνης και άλλο οικονόμος ..
Γιατί αν ήταν τσιγκούνης και το δέχτηκες αυτό είναι πολύ δύσκολο ..Σε αυτό το κομμάτι δεν χωράει συμβιμβασμος ...Υποχώρηση έκανες αναλογιζομενη νομίζω τις συνέπειες ...
Αυτό είναι ελλατωμα για εμένα και μάλιστα πολύ μεγάλο .Βασικά για εμένα τσιγκούνης ένας άνθρωπος δεν είναι μόνο στα χρήματα είναι και στα συναισθήματα και σε πολλά άλλα .
Γι αυτό εκεί εγώ δεν συμβιμβαζομαι ...

Γιατί κατά καιρούς αναφέρομαι ότι ο γάμος καλός ή κακός περιλάβει και συμβιμβασμος αλλά όχι τέτοιου είδους ...

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Από εσένα αλλά και από την ίδια του την ζωή, αυτός έχει παράπονα; Σου έχει μιλήσει ποτέ για αυτά; Και όχι παράπονα περί κατάθλιψης αλλά γενικώς από την καθημερινότητα, το σεξ, την εμφανιση σου. Θεωρείς πως δικαίως αγχώνεται για τα οικονομικά; Θα παρέδιδε ποτέ τα οικονομικά σε εσένα ώστε να έχετε κάτα κάποιο τρόπο τη ζωή που θες ή πιστεύεις πως δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο; Στα τόσα χρόνια και χωρίς εντάσεις και εκρήξεις έχεις καταφέρει να τον ανοίξεις; Κοίτα το οτι μετακόμισε σε σένα είναι μεγάλο βήμα, αλλά θέλω να μου πεις κάτι ειλικρινά, το έκανε πιστεύεις γιατί σε αγαπούσε ή επειδή ενδεχομένως να είχε κάποιο κέρδος από αυτό; Στην πολη που ζούσε είχε φίλους πιστεύεις; Σχέσεις με άλλες γυναίκες πριν απο σένα;

---

Ναι έχει παραπονα, όχι για την εμφάνιση μου,για το σεξ υπάρχει και το φαρμακο στη μέση που με ρίχνει λίγο σε αυτό το κομμάτι. Θα ήθελε να έχει περισσότερη οικονομική άνεση. Γενικά δε μου λέει πάρα πολλά. Όχι δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεται τόσο πολύ για τα οικονομικά. Όχι ότι έχουμε πολλά λεφτά αλλά τουλάχιστον δουλεύουμε και οι δύο και μπορούμε να ξοδέψουμε για ένα καφέ. Τα οικονομικά τα διαχειριζομαστε μαζί αλλά θέλει να έχει και έναν έλεγχο παραπάνω. Δε νομίζω να άντεχε να τα αναλάβω εγώ χωρίς να ξέρει τι γίνεται. Όχι δε μετακόμισε επειδή είχε κάποιο άλλο κέρδος. Είχε φίλους, όχι πολλούς. Και σχέσεις. Για μένα ήρθε και ξέρω ότι είναι πολύ σημαντικό αλλά...

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Αυτή η υποτροπή ήταν πολύ έντονη και δεν την περίμενα, ήταν και το ότι ήθελα να κάνω και άλλο παιδί και δεν το άντεχα. Οπότε έχεις δίκιο ότι πολλές φορές ήμουν λίγο πιο επιθετικη απλά επειδή δεν άντεχα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Από την άλλη ο άντρας μου είναι γενικά απότομος και λέει πράγματα που με πληγώνουν κάποιες φορές. Το πρόβλημα του είναι ότι συζητάω περισσότερο με την πατρική μου οικογένεια πάρα με αυτόν. Του εξήγησα όμως ότι όταν του μιλάω συνέχεια για αυτά που σκέφτομαι αυτός αγχώνεται, στεναχωριέται, θυμώνει και όλο αυτό δε μου κάνει καλό. Να σου πω κάτι όμως, δε χρειάζεται να του πω κάτι, με βλέπει, μια αγκαλιά και μια βόλτα θα μπορούσε να τα προσφέρει. Τα προβλήματα αυτά τα είχαμε και πριν, δηλαδή να διαφωνούμε σε πολλά πράγματα αλλά στην φάση που είμαι τα βλέπω ίσως πιο έντονα γιατί ψάχνω να βρω τι φταίει που δε μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.

---

Hope εσυ τι θέλεις? Εννοώ θέλεις να είσαι μαζί του? Έχεις κουραστεί? Θέλεις να φτιάξεις τα πράγματα?

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Αυτό είναι όντως ένα θέμα, δηλαδή το ότι δεν κάνει φίλους. Αλλά δεν είμαστε όλοι κοινωνικοί, συν ότι είναι κλειστός χαρακτήρας, συν ότι άλλαξε και πόλη. Προφανώς είχε μια ζωή εκεί που έμενε την οποία την άφησε για να είναι μαζί σου.

Το καλό θα ήταν αυτό που είπες πιο πάνω. Να πάτε και οι δύο σε έναν ψυχολόγο ή σύμβουλο γάμου. Μπορεί να σας βοηθήσει. Γιατί έχω την εντύπωση ότι ή φτάσατε σε αυτή την κατάσταση για βλακιες (του τύπου αυτός είναι κλειστός χαρακτήρας και εσύ κλεινεσαι και δεν μιλας), ή αποφασίσατε να μείνετε μαζί χωρίς να καταλάβετε πόσο διαφορετικοί είστε, πράγμα το οποίο θα φανεί αν ισχύει όταν πάτε σε ειδικό.
Γιατί επίσης εμείς δεν τον ξέρουμε τον άνθρωπο και άνετα θα μπορούσαμε να βγάλουμε λάθος συμπέρασμα (εδώ έβλεπα παρανοϊκό ότι γινόταν στο δικό μου σπίτι, φαντάσου). Και είσαι και εσύ σε φάση προσαρμογής με τα φάρμακα, οπότε είναι δύσκολη η όλη κατάσταση.

Όσο για το ότι δεν μιλας σε καταλαβαίνω 1000%. Είμαι και εγώ ακριβώς έτσι και προσπαθώ να το διορθώσω.

Υ.Γ. Είχα πάει και εγώ σε σύμβουλο γάμου. Την πρώτη φορά τους άφησα και τους δύο εκεί και έφυγα νευριασμενη. Οι άλλες φορές, όσο ήμουν εκεί νόμιζα ότι ήταν για κλάματα η κατάσταση. Τώρα τα θυμάμαι και γελάω μόνη μου :D

---

Μακάρι να τα θυμάμαι κι εγώ μετά από λίγα χρόνια και να γελάω... Θα του ξαναπώ αυτές τις μέρες να πάμε σε ειδικό μαζί. Μάλλον θα δεχτεί.

Κοίταξε να δεις αν είναι να πάει σε ειδικό και ότι τον ενοχλεί να το κρατάει μέσα του, δεν έχει νόημα. Από την άλλη με το στυλ που θα μιλάει σε σένα και θα έχετε καβγάδες, σε εκεινον ή εκεινη δεν θα μπορεί να μιλησει έτσι και ενδεχομένως να δουλέψει. Μαλλον πρέπει κάποιος τρίτος να σας βοηθήσει, να λύσετε τα προβλήματα γιατί είναι κρίμα τώρα να είστε έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Έχεις δίκιο σε αυτό αλλά να σε ρωτήσω κάτι ?
Στην ζωή σας πως είστε ?
Ξέρει ότι όταν δεν είσαι καλά χρειάζεσαι αγκαλιά ?
Του το έχει πει.αυτο ,του το έχεις ζητήσει?

Και μην μου πεις και εσύ ότι δεν είμαι ζητιάνα να ζητιανευω γιατί το έχω ακούσει και αυτό ..
Και εγώ εκεί θα σου πω εσύ δεν είσαι ζητιάνα, από τον άλλο γιατί ζητάς να είναι μάντης και να μαντέψει αν εσύ έχεις ανάγκη από μια αγκαλιά αν δεν έχετε μάθει ο ένας τον άλλον σε τέτοιες κινήσεις?

Συμφωνώ ότι μέσα σε ένα ζευγάρι ο ένας πρεπει να καταλαβαίνει τον άλλο τι χρειάζεται μόνο με μια ματιά μετα από κάποια χρόνια ,αλλά εκπαιδεύεσαι σε αυτό ..
Σε όλα αυτά τα χρόνια εσύ του το ξεκαθαρισες?
Του έχεις πει όταν είστε καλά και σε.εχει στην αγκαλιά του ότι είναι το καλύτερο φάρμακο για εσένα αυτό και το χρειάζεσαι συχνά?

Με λίγα λόγια είσαι εκδηλωτική όλα αυτά τα χρόνια σε συναισθήματα ώστε πλέον να φτάσετε σε ένα σημείο που χωρίς λόγια να ξέρει τι θέλει ο ένας και τι έχει ανάγκη ο άλλος ?

Δεν είναι κάτι εύκολο αυτό και δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη ...

Ξέρεις ανέφερες κάτι πιο πάνω που εμένα με κλωτσισε αρκετά ..
Ήταν το θέμα των χρημάτων και σε πολλά θέματα συμβιμβαστικες ,νομίζω θα ήταν και αυτό ...

Πρόσεχε όμως άλλο συμβιμβαζομαι στο κάθε μέρα δεν θα μαγειρεύω κρέας γιατί δεν του αρέσει και άλλο συμβιμβαζομαι σε ένα τέτοιο θέμα ...

Το θεωρείς τσιγκούνη?
Γιατί ανέφερες ότι πάντα είχε θέμα και ειδικά αυτό που σου είπε για την βόλτα ..Πρόσεχε άλλο τσιγκούνης και άλλο οικονόμος ..
Γιατί αν ήταν τσιγκούνης και το δέχτηκες αυτό είναι πολύ δύσκολο ..Σε αυτό το κομμάτι δεν χωράει συμβιμβασμος ...Υποχώρηση έκανες αναλογιζομενη νομίζω τις συνέπειες ...
Αυτό είναι ελλατωμα για εμένα και μάλιστα πολύ μεγάλο .Βασικά για εμένα τσιγκούνης ένας άνθρωπος δεν είναι μόνο στα χρήματα είναι και στα συναισθήματα και σε πολλά άλλα .
Γι αυτό εκεί εγώ δεν συμβιμβαζομαι ...

Γιατί κατά καιρούς αναφέρομαι ότι ο γάμος καλός ή κακός περιλάβει και συμβιμβασμος αλλά όχι τέτοιου είδους ...

---

Ξέρει ότι θέλω αγκαλιές. Του το έχω πει. Από την αλλη ίσως με βλέπει απόμακρη λόγο της κατάστασης μου και φοβάτε να το κάνει, μήπως τον απορρίψω και πληγωθει? Δε ξέρω. Όσον αφορά τα χρήματα, όταν έχει λίγα παραπάνω ή όταν είναι στα κέφια του, θα ξοδέψει και για το σπίτι αλλά και για διασκεδαση. Όταν όμως δεν είναι καλά ή δεν έχουμε πολλά χρήματα τον πιάνει αμοκ. Αν με δει να πάρω κάτι μου τη λέει.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Ξέρει ότι θέλω αγκαλιές. Του το έχω πει. Από την αλλη ίσως με βλέπει απόμακρη λόγο της κατάστασης μου και φοβάτε να το κάνει, μήπως τον απορρίψω και πληγωθει? Δε ξέρω. Όσον αφορά τα χρήματα, όταν έχει λίγα παραπάνω ή όταν είναι στα κέφια του, θα ξοδέψει και για το σπίτι αλλά και για διασκεδαση. Όταν όμως δεν είναι καλά ή δεν έχουμε πολλά χρήματα τον πιάνει αμοκ. Αν με δει να πάρω κάτι μου τη λέει.

---

Δεν μπορεί να καταλάβει πως από τη στιγμή που το αγόρασες δεν αλλάζει τίποτα και δεν έχει νόημα ούτε να σου την πει ούτε να τον πιάνει αμόκ;

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Μακάρι να τα θυμάμαι κι εγώ μετά από λίγα χρόνια και να γελάω... Θα του ξαναπώ αυτές τις μέρες να πάμε σε ειδικό μαζί. Μάλλον θα δεχτεί.

---

Μακάρι να δεχτεί. Θα ξεκαθαρίσουν πολλά μεταξύ σας γιατί απ ότι βλέπω δεν μιλάτε ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο να αλλάξει. Είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Μόνο η συμπεριφορά του άλλαζε γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι προφανώς.
Αλλά εγώ επιμένω (επειδή αυτό έγινε σε μένα) ότι ναι υπάρχουν θέματα, αλλά πολλά από αυτά τα παρερμηνευουμε όσες δεν έχουμε καθαρό μυαλό, για οποιοδήποτε λόγο και αν συμβαίνει αυτό. Γι αυτό και σου είπα παράδειγμα δικό μου. Αλλά εντάξει, εγώ ήμουν εντελώς μέσα στην παράνοια.

Υ.Γ. Δεν πέρασαν χρόνια από τον σύμβουλο γάμου. Έγινε σχετικά πρόσφατα και αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Ξέρει ότι θέλω αγκαλιές. Του το έχω πει. Από την αλλη ίσως με βλέπει απόμακρη λόγο της κατάστασης μου και φοβάτε να το κάνει, μήπως τον απορρίψω και πληγωθει? Δε ξέρω. Όσον αφορά τα χρήματα, όταν έχει λίγα παραπάνω ή όταν είναι στα κέφια του, θα ξοδέψει και για το σπίτι αλλά και για διασκεδαση. Όταν όμως δεν είναι καλά ή δεν έχουμε πολλά χρήματα τον πιάνει αμοκ. Αν με δει να πάρω κάτι μου τη λέει.

---

Αυτο θα σε ρωτούσα ακριβώς. Μήπως τον απορρίπτεις με τον τρόπο σου?

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Ξέρει ότι θέλω αγκαλιές. Του το έχω πει. Από την αλλη ίσως με βλέπει απόμακρη λόγο της κατάστασης μου και φοβάτε να το κάνει, μήπως τον απορρίψω και πληγωθει? Δε ξέρω. Όσον αφορά τα χρήματα, όταν έχει λίγα παραπάνω ή όταν είναι στα κέφια του, θα ξοδέψει και για το σπίτι αλλά και για διασκεδαση. Όταν όμως δεν είναι καλά ή δεν έχουμε πολλά χρήματα τον πιάνει αμοκ. Αν με δει να πάρω κάτι μου τη λέει.

---

Hope με όλα αυτά που μας λες πιστεύεις ότι η απόφαση σου να σταματήσεις την θεραπεία σου για να κάνεις ένα δεύτερο παιδί είναι συνειδητή?

Πέρα από το θέμα των φαρμάκων βγάζεις και άλλα θεματακια που εντάξει δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της δικής σου κατάστασης ..
Είναι θεματακια που έχουν να κάνουν με χαρακτηριστικά που τα έχει ο άντρας σου ...Τα είχε δηλαδή ανέκαθεν νομίζω δεν εμφανίστηκαν τώρα ξαφνικά ..
Απλά κάποια ίσως επιδεινώθηκανν λόγο της κατάστασης σου ή απλά έγιναν πιο έντονα ..

Εσύ νομίζεις ότι προτεραιότητα αυτή την στιγμή είναι ένα δεύτερο παιδί ή να γίνεις εσύ καλά και κατ επέκταση να λυθούν και αυτά θεματακια μεταξύ σας ?

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Αυτο θα σε ρωτούσα ακριβώς. Μήπως τον απορρίπτεις με τον τρόπο σου?

---

Δε ξέρω ειλικρινά.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Hope με όλα αυτά που μας λες πιστεύεις ότι η απόφαση σου να σταματήσεις την θεραπεία σου για να κάνεις ένα δεύτερο παιδί είναι συνειδητή?

Πέρα από το θέμα των φαρμάκων βγάζεις και άλλα θεματακια που εντάξει δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της δικής σου κατάστασης ..
Είναι θεματακια που έχουν να κάνουν με χαρακτηριστικά που τα έχει ο άντρας σου ...Τα είχε δηλαδή ανέκαθεν νομίζω δεν εμφανίστηκαν τώρα ξαφνικά ..
Απλά κάποια ίσως επιδεινώθηκανν λόγο της κατάστασης σου ή απλά έγιναν πιο έντονα ..

Εσύ νομίζεις ότι προτεραιότητα αυτή την στιγμή είναι ένα δεύτερο παιδί ή να γίνεις εσύ καλά και κατ επέκταση να λυθούν και αυτά θεματακια μεταξύ σας ?

---

Αυτά τα θεματακια που λες, όντως δεν είναι όλα δικά μου. Την εριοδο της διακοπής του φαρμάκου ήταν όλα πιο ήρεμα, ή τουλάχιστον έτσι τα έβλεπα. Αλλά λίγο μετά τη διακοπή υπήρχε ένταση στο σπίτι και υποτροπιασα. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες για δεύτερο παιδί απλά πολλές φορές νιώθω ότι δεν θα λυθούν κάποιες διαφωνίες μας οπότε ή θα χωρίσω ή θα συνεχίσω το γάμο κάνοντας και άλλο παιδί και ας μη είμαστε πάντα καλά. Γιατί δεν έχει νόημα να είμαι σε ένα γάμο, να μη λύνονται τα προβλήματα και να μενω στάσιμη.

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Μακάρι να δεχτεί. Θα ξεκαθαρίσουν πολλά μεταξύ σας γιατί απ ότι βλέπω δεν μιλάτε ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο να αλλάξει. Είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Μόνο η συμπεριφορά του άλλαζε γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι προφανώς.
Αλλά εγώ επιμένω (επειδή αυτό έγινε σε μένα) ότι ναι υπάρχουν θέματα, αλλά πολλά από αυτά τα παρερμηνευουμε όσες δεν έχουμε καθαρό μυαλό, για οποιοδήποτε λόγο και αν συμβαίνει αυτό. Γι αυτό και σου είπα παράδειγμα δικό μου. Αλλά εντάξει, εγώ ήμουν εντελώς μέσα στην παράνοια.

Υ.Γ. Δεν πέρασαν χρόνια από τον σύμβουλο γάμου. Έγινε σχετικά πρόσφατα και αυτό.

---

Αλεξία θέλω να σε ρωτήσω, στον σύμβουλο λέγατε τι ενοχλεί τον έναν και τι τον άλλο? Τσακώθηκατε μπροστά του? Μετά στο σπίτι πως ήσασταν?

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Αυτά τα θεματακια που λες, όντως δεν είναι όλα δικά μου. Την εριοδο της διακοπής του φαρμάκου ήταν όλα πιο ήρεμα, ή τουλάχιστον έτσι τα έβλεπα. Αλλά λίγο μετά τη διακοπή υπήρχε ένταση στο σπίτι και υποτροπιασα. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες για δεύτερο παιδί απλά πολλές φορές νιώθω ότι δεν θα λυθούν κάποιες διαφωνίες μας οπότε ή θα χωρίσω ή θα συνεχίσω το γάμο κάνοντας και άλλο παιδί και ας μη είμαστε πάντα καλά. Γιατί δεν έχει νόημα να είμαι σε ένα γάμο, να μη λύνονται τα προβλήματα και να μενω στάσιμη.

---

Hope ουτε το να μη λύνονται τα προβλήματα και να κάνεις άλλο παιδί έχει νόημα. Το καταλαβαίνεις αυτό που σου λεω, είμαι σίγουρη.
Όταν λοιπόν λυθούν τα θέματα, τότε μπορείς να σκεφτείς για άλλο παιδί. Να το ζήσετε κιόλας, γιατί όπως σίγουρα θα ξέρεις, το όλο θέμα έχει τις δυσκολίες του. Οπότε φαντάσου να βάλεις δυσκολίες πάνω στις δυσκολίες. Ενώ αν τα λύσετε και είστε καλά, όλα θα είναι πιο εύκολα.

Να πούμε λίγο για την απόρριψη. Εσύ θα μπορούσες (ή μπορείς) να τον πλησιάζεις αν αυτός είναι στην τσίτα και στα νεύρα όλη μέρα? Δεν σε φρενάρει κάπως αυτό? Όταν τον βλέπεις έτσι, δεν σκέφτεσαι ότι δεν σε θέλει?
Προσπαθω να σε κάνω να το βλέπεις λίγο από την δική του γωνία.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Αλεξία θέλω να σε ρωτήσω, στον σύμβουλο λέγατε τι ενοχλεί τον έναν και τι τον άλλο? Τσακώθηκατε μπροστά του? Μετά στο σπίτι πως ήσασταν?

---

Λοιπόν... Ελπίζω να μη γελάσεις πολύ.

Εγώ του ελεγα να πάμε σε σύμβουλο γάμου γιατί "δεν μου συμπαραστεκεσαι, δεν με σέβεσαι, δεν μαγαπας, με έχεις γραμμένη". Είχε παραιτηθεί γιατί όπως σου είπα, κουράστηκε μάλλον. Και μου λέει Δεν έρχομαι σε σύμβουλο γάμου, δεν έχει νόημα. Εγώ στον κόσμο μου, λεω οκ. Μετά από κάτι μήνες ζήτησα να χωρισουμε. Μου λέει τώρα εκείνος ότι ναι θα χωρίσουμε, αλλά πρώτα θα πάμε σε σύμβουλο γάμου για να δεις πόσο λάθος τα βλέπεις όλα.

Και πάμε. Με την πρώτη ερώτηση (τι πρόβλημα έχετε? ) απαντήσαμε ταυτόχρονα "Ο άντρας μου είναι παράλογος /η γυναίκα μου είναι παράλογη". Μετά από αυτό αρχίσαμε της φωνές. Αυτός να μου λέει Ότι και να κάνω πάντα εγώ είμαι ο κακός. Εγώ να του φωνάζω πως Θέλεις να μου τη φέρεις, όλα τα κάνεις για να βλέπουν οι έξω ότι έχεις οικογένεια αλλά από μέσα είσαι σκαρτος.... ΦΩΝΆΖΟΝΤΑΣ όλα αυτά. Ο άνθρωπος μπροστά μας να κοιτάει ανεκφραστος. Τέλος πάντων με τα πολλά σηκώθηκα εγώ φουριοζα, του λέω "απλά εξαφανίσου από την ζωή μου" και τον άφησα εκεί και έφυγα.

Φρίκη σου λέω η πρώτη φορά. Ρεζίλι!

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Αυτά τα θεματακια που λες, όντως δεν είναι όλα δικά μου. Την εριοδο της διακοπής του φαρμάκου ήταν όλα πιο ήρεμα, ή τουλάχιστον έτσι τα έβλεπα. Αλλά λίγο μετά τη διακοπή υπήρχε ένταση στο σπίτι και υποτροπιασα. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες για δεύτερο παιδί απλά πολλές φορές νιώθω ότι δεν θα λυθούν κάποιες διαφωνίες μας οπότε ή θα χωρίσω ή θα συνεχίσω το γάμο κάνοντας και άλλο παιδί και ας μη είμαστε πάντα καλά. Γιατί δεν έχει νόημα να είμαι σε ένα γάμο, να μη λύνονται τα προβλήματα και να μενω στάσιμη.

---

Καλημέρα

Κορίτσι μου πραγματικά εγώ βλέπω έναν άνθρωπο ο οποίος έχει αρκετά θεματακια να διαχειριστεί δεν τα καταφέρει και τόσο καλά και αντί να καθήσει και να βάλει προτεραιότητες ώστε να μπει σε μια σειρά η όλη κατσταση και να οδηγηθεί σε μια πιο ήρεμη φάση ,θέλει να φορτώσει ή να πιεση καλύτερα την όλη κατάσταση με ένα ακόμα γεγονός που είναι ένα παιδί που όχι μόνο δεν θα λύσει τίποτα αλλά θα την δυσκολέψει ακόμα περισσότερο..

Έχεις αποφασίσει δηλαδή ότι είτε θα μείνεις και θα υποστείς όλα αυτά ,είτε θα χωρίσεις αλλά πάντα με ένα ακόμα παιδί?
Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι αυτό που λες ?
Και με γνωμονα ότι αυτά τα παιδιά θα έχουν μια μαμα που ταλαιπωρείται ψυχολογικά...

Δεν κάνουμε παιδιά για να λύσουμε προβλήματα .Τα κάνουμε γιατί είμαστε καλά και μπορουμε να τους προσφέρουμε αυτά που απαιτεί όλη αυτή η απόφαση ..

Εδώ καλά είσαι και κάνοντας ένα δεύτερο παιδί πελαγωνεις ..Γιατί να ξέρεις αυτό που λένε ένα παιδί ίσον κανένα ισχύει..
Μην κοίτα πως ήσουν στην πρώτη εγκυμοσύνη και μετά σπίτι με ένα παιδί μόνο..
Δεν ειναι το ίδιο ...
Οι ευθύνες είναι διπλάσιες και στην αρχή μέχρι να προσαρμοστείς θέλει πολύ ψυχική και σωματική δύναμη..
Δεν εινάι όπως το πρώτο α ! τώρα επειδή ηρέμησε το μωρό θα τα παρατήσω όλα και εγώ και θα κοιμηθώ γιατί θήλαζα ας πούμε όλη την νύχτα και δεν έχω κουράγιο ούτε μπάνιο να κάνω που λέει ο λόγος από τα ξενύχτια και την κούραση ...
Είσαι έτοιμη νομίζεις ότι μπορείς να αντέξει όχι μόνο αυτό αλλά και πολλά άλλα..
Την ώρα που θα κοιματε το μωρό θα πρέπει να καλύψεις ανάγκες του μεγάλου ..Και άντε να σε αφήνει ,να ξέρεις ότι πολλές φορές θα τα κάνεις παράλληλα ..
Είσαι σε φάση να αντέξεις τυχόν αλλαγές στην συμπεριφορά του μεγάλου παιδιού γιατί στάνταρ θα παίξει θέματακι και με ζηλιες και για καταμερισμό χρόνου ..
Θα είσαι στην κυριολεξία μια τρελή στην αρχή να ακροβατεί ανάμεσα σε ένα μωρό με φουλ απασχολησει και ενός παιδιου που πρέπει να του αφιερώσεις και αυτού τον χρόνο που του αναλογεί ..

Και όλα αυτά μόνη σου έτσι?
Είτε χωρίσεις είτε δεν χωρίσεις γιατί ο άντρας σου θα πρέπει να πάει και στην δουλειά ..
Δεν σου λέω αν έχεις γονείς ή πεθερικά ...γιατί εγώ λέω όταν αποφασίσεις να κάνεις ένα παιδί θα βασίζεται μόνο στα δικά σου χέρια ..οι γονείς αν θέλουν βοηθάνε δεν μπορείς να τους υποχρεώσεις ..

Στα λέω όλα αυτά για να δεις ότι η σκέψη σου για εμένα είναι λάθος ..
Μόνο έξτρα προβληματα θα σου δημιουργήσει αν δεν λύσεις όλα αυτά πριν ..
Και ένα παιδί δεν είναι τσάντα την πήρα ,δεν μου αρέσει τελικά την γυρνάω πίσω ...

Ειδικά ψυχολογικά που οι ορμόνες κάνουν πάρτυ και πριν μπεις σε όλο αυτό πρέπει να έχεις σταθεροποιηθεί πρώτα..

Εγώ δεν θέλω να σου πω τι να κάνεις μαζί του στην προκειμένη φάση γιατί το πρόβλημα είναι και από τους δύο σας ,απλά εσύ τα βλέπεις διαφορετικά και εκείνος μπορεί να τα βλέπει πιο λογικά αλλά η κούραση της όλης καταστάσεις μπορεί να τον οδηγεί σε λάθος συμπεριφορές ..
Τι να πεις σε ένα ζευγάρι σε αυτή την περίπτωση ..

Μόνο δουλειά και από τους δύο σας , πρωτίστως στον ψυχολογικό τομέα και μετά όλα τα άλλα ...

Έχεις τόση δύναμη βρε καλό μου να περάσεις μια δεύτερη εγκυμοσύνη και ένα δεύτερο παιδί μόνη σου?
Έχεις καθήσει να το σκεφτείς αυτό ήρεμα και ώριμα ?

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημέρα

Κορίτσι μου πραγματικά εγώ βλέπω έναν άνθρωπο ο οποίος έχει αρκετά θεματακια να διαχειριστεί δεν τα καταφέρει και τόσο καλά και αντί να καθήσει και να βάλει προτεραιότητες ώστε να μπει σε μια σειρά η όλη κατσταση και να οδηγηθεί σε μια πιο ήρεμη φάση ,θέλει να φορτώσει ή να πιεση καλύτερα την όλη κατάσταση με ένα ακόμα γεγονός που είναι ένα παιδί που όχι μόνο δεν θα λύσει τίποτα αλλά θα την δυσκολέψει ακόμα περισσότερο..

Έχεις αποφασίσει δηλαδή ότι είτε θα μείνεις και θα υποστείς όλα αυτά ,είτε θα χωρίσεις αλλά πάντα με ένα ακόμα παιδί?
Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι αυτό που λες ?
Και με γνωμονα ότι αυτά τα παιδιά θα έχουν μια μαμα που ταλαιπωρείται ψυχολογικά...

Δεν κάνουμε παιδιά για να λύσουμε προβλήματα .Τα κάνουμε γιατί είμαστε καλά και μπορουμε να τους προσφέρουμε αυτά που απαιτεί όλη αυτή η απόφαση ..

Εδώ καλά είσαι και κάνοντας ένα δεύτερο παιδί πελαγωνεις ..Γιατί να ξέρεις αυτό που λένε ένα παιδί ίσον κανένα ισχύει..
Μην κοίτα πως ήσουν στην πρώτη εγκυμοσύνη και μετά σπίτι με ένα παιδί μόνο..
Δεν ειναι το ίδιο ...
Οι ευθύνες είναι διπλάσιες και στην αρχή μέχρι να προσαρμοστείς θέλει πολύ ψυχική και σωματική δύναμη..
Δεν εινάι όπως το πρώτο α ! τώρα επειδή ηρέμησε το μωρό θα τα παρατήσω όλα και εγώ και θα κοιμηθώ γιατί θήλαζα ας πούμε όλη την νύχτα και δεν έχω κουράγιο ούτε μπάνιο να κάνω που λέει ο λόγος από τα ξενύχτια και την κούραση ...
Είσαι έτοιμη νομίζεις ότι μπορείς να αντέξει όχι μόνο αυτό αλλά και πολλά άλλα..
Την ώρα που θα κοιματε το μωρό θα πρέπει να καλύψεις ανάγκες του μεγάλου ..Και άντε να σε αφήνει ,να ξέρεις ότι πολλές φορές θα τα κάνεις παράλληλα ..
Είσαι σε φάση να αντέξεις τυχόν αλλαγές στην συμπεριφορά του μεγάλου παιδιού γιατί στάνταρ θα παίξει θέματακι και με ζηλιες και για καταμερισμό χρόνου ..
Θα είσαι στην κυριολεξία μια τρελή στην αρχή να ακροβατεί ανάμεσα σε ένα μωρό με φουλ απασχολησει και ενός παιδιου που πρέπει να του αφιερώσεις και αυτού τον χρόνο που του αναλογεί ..

Και όλα αυτά μόνη σου έτσι?
Είτε χωρίσεις είτε δεν χωρίσεις γιατί ο άντρας σου θα πρέπει να πάει και στην δουλειά ..
Δεν σου λέω αν έχεις γονείς ή πεθερικά ...γιατί εγώ λέω όταν αποφασίσεις να κάνεις ένα παιδί θα βασίζεται μόνο στα δικά σου χέρια ..οι γονείς αν θέλουν βοηθάνε δεν μπορείς να τους υποχρεώσεις ..

Στα λέω όλα αυτά για να δεις ότι η σκέψη σου για εμένα είναι λάθος ..
Μόνο έξτρα προβληματα θα σου δημιουργήσει αν δεν λύσεις όλα αυτά πριν ..
Και ένα παιδί δεν είναι τσάντα την πήρα ,δεν μου αρέσει τελικά την γυρνάω πίσω ...

Ειδικά ψυχολογικά που οι ορμόνες κάνουν πάρτυ και πριν μπεις σε όλο αυτό πρέπει να έχεις σταθεροποιηθεί πρώτα..

Εγώ δεν θέλω να σου πω τι να κάνεις μαζί του στην προκειμένη φάση γιατί το πρόβλημα είναι και από τους δύο σας ,απλά εσύ τα βλέπεις διαφορετικά και εκείνος μπορεί να τα βλέπει πιο λογικά αλλά η κούραση της όλης καταστάσεις μπορεί να τον οδηγεί σε λάθος συμπεριφορές ..
Τι να πεις σε ένα ζευγάρι σε αυτή την περίπτωση ..

Μόνο δουλειά και από τους δύο σας , πρωτίστως στον ψυχολογικό τομέα και μετά όλα τα άλλα ...

Έχεις τόση δύναμη βρε καλό μου να περάσεις μια δεύτερη εγκυμοσύνη και ένα δεύτερο παιδί μόνη σου?
Έχεις καθήσει να το σκεφτείς αυτό ήρεμα και ώριμα ?

---

Καλημέρα, χάθηκα λίγο γιατί είχα δουλειά. Ναι έχεις δικιο ότι εάν δε σταθεροποιηθω δεν μπορώ να σκεφτώ την εγκυμοσύνη αλλά μου είναι πολύ δύσκολο ακόμα να το δεχτώ ότι για δεύτερη φορά αναβάλλεται η εγκυμοσύνη. Ξέρεις πόσο χαρούμενη ήμουν τον Σεπτέμβρη που έκοψα τα φάρμακα και θα προσπαθούσα με για παιδί? Πετούσα από τη χαρά μου. Και μετά από μια ένταση στο σπίτι μπουμ... Αυτό ήταν,ολα μαύρα ένα πρωί... Οσον αφορά τον άντρα μου,ναι έχει σίγουρα κουραστεί με αυτή την κατάσταση και μπορεί να αντιδράει κάπως... Μετά από κουβέντα που κάναμε χθες για να πάμε σε έναν ειδικό μαζί, μου είπε ναι μεν οκ, να πάμε αλλά μου λέει δε νομίζω πως υπάρχει λόγος, ότι όλα τα ζευγάρια έχουν καβγάδες και ότι εγώ σκέφτομαι μόνο τα αρνητικά του και της κακές στιγμές. Του εξήγησα βέβαια ότι από τη στιγμή που νιώθω ότι αυτές οι διαφωνίες με επηρεάζουν, τότε για μένα δεν είναι φυσιολογικές και ίσως ένας ειδικός μας βοηθήσει να βρούμε λύσεις.

Ρε παιδιά μου αύξησε η γιατρός το φαρμακο εδώ και 3 μέρες και έχει αυξηθεί πάλι το άγχος μου και οι κακές σκέψεις.. Αντε να συνηθίσει πάλι ο οργανισμος.... Μέσα σε ένα μήνα μου το πήγε από 0 σε 150.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Καλημέρα, χάθηκα λίγο γιατί είχα δουλειά. Ναι έχεις δικιο ότι εάν δε σταθεροποιηθω δεν μπορώ να σκεφτώ την εγκυμοσύνη αλλά μου είναι πολύ δύσκολο ακόμα να το δεχτώ ότι για δεύτερη φορά αναβάλλεται η εγκυμοσύνη. Ξέρεις πόσο χαρούμενη ήμουν τον Σεπτέμβρη που έκοψα τα φάρμακα και θα προσπαθούσα με για παιδί? Πετούσα από τη χαρά μου. Και μετά από μια ένταση στο σπίτι μπουμ... Αυτό ήταν,ολα μαύρα ένα πρωί... Οσον αφορά τον άντρα μου,ναι έχει σίγουρα κουραστεί με αυτή την κατάσταση και μπορεί να αντιδράει κάπως... Μετά από κουβέντα που κάναμε χθες για να πάμε σε έναν ειδικό μαζί, μου είπε ναι μεν οκ, να πάμε αλλά μου λέει δε νομίζω πως υπάρχει λόγος, ότι όλα τα ζευγάρια έχουν καβγάδες και ότι εγώ σκέφτομαι μόνο τα αρνητικά του και της κακές στιγμές. Του εξήγησα βέβαια ότι από τη στιγμή που νιώθω ότι αυτές οι διαφωνίες με επηρεάζουν, τότε για μένα δεν είναι φυσιολογικές και ίσως ένας ειδικός μας βοηθήσει να βρούμε λύσεις.

---

Καλημερα Hope!
Είναι καλό που δέχτηκε να πάτε σε ειδικό. Τώρα μη συζητάς πολύ μαζί του αυτό το θέμα. Άστο έτσι μέχρι να πάτε.
Και κάτι άλλο. Εγώ σου είπα ότι στην περίπτωση μου εφταιγα εγώ (βασικά ο τρόπος που έβλεπα εγώ την συμπεριφορα του) αλλά μη νομίζεις ότι εκεί θα μιλήσετε μόνο για σένα. Θα βγουν και όλα τα δικά του λάθη ή λάθος συμπεριφορές αν θέλεις.
Και θα καταλάβει γιατί θα βγουν πάνω στη συζήτηση με εναν ειδικό και αυτό που βλέπει μέχρι τώρα, είναι μια γυναίκα που τον κατηγορεί για διάφορα. Άλλος ο τρόπος σου και η οικειότητα που έχει μαζί σου, και άλλη η αντιμετώπιση που θα βρείτε εκεί.

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Καλημερα Hope!
Είναι καλό που δέχτηκε να πάτε σε ειδικό. Τώρα μη συζητάς πολύ μαζί του αυτό το θέμα. Άστο έτσι μέχρι να πάτε.
Και κάτι άλλο. Εγώ σου είπα ότι στην περίπτωση μου εφταιγα εγώ (βασικά ο τρόπος που έβλεπα εγώ την συμπεριφορα του) αλλά μη νομίζεις ότι εκεί θα μιλήσετε μόνο για σένα. Θα βγουν και όλα τα δικά του λάθη ή λάθος συμπεριφορές αν θέλεις.
Και θα καταλάβει γιατί θα βγουν πάνω στη συζήτηση με εναν ειδικό και αυτό που βλέπει μέχρι τώρα, είναι μια γυναίκα που τον κατηγορεί για διάφορα. Άλλος ο τρόπος σου και η οικειότητα που έχει μαζί σου, και άλλη η αντιμετώπιση που θα βρείτε εκεί.

---

Ναι κι εγώ πιστεύω ότι αν ακούσουμε από έναν ειδικό τις λάθος συμπεριφορές μας τότε θα είναι πιο εύκολο να τις αλλάξουμε όσο μπορούμε. Να σε ρωτήσω Αλεξία κάτι, εσύ έπαθες κατάθλιψη μετά τον ερχομό των παιδιών σου? Και πως την αντιμετώπισες?

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Ναι κι εγώ πιστεύω ότι αν ακούσουμε από έναν ειδικό τις λάθος συμπεριφορές μας τότε θα είναι πιο εύκολο να τις αλλάξουμε όσο μπορούμε. Να σε ρωτήσω Αλεξία κάτι, εσύ έπαθες κατάθλιψη μετά τον ερχομό των παιδιών σου? Και πως την αντιμετώπισες?

---

Αυτό στο απαντάω και εγώ έχω τα credentials από πολύ στενό συγγενικό μου πρόσωπο που δουλευε στο μεγαλύτερο δημόσιο μαιευτήριο της Ελλάδας. Οι περισσοτεροι γιατροί του συγκεκριμένου νοσοκομείου είχαν σταμπάρει ένα ψυχίατρο συγκεκριμένο. τον οποίο τον θεωρούν κορυφή στην επιλόχεια κατάθλιψη. Και όσες έβλεπαν πως είχανε κατάθλιψη τις έστελναν σε αυτόν και πραγματικά ο τύπος κατάφερνε να τις επαναφέρει. Τον έχω επισκεφθεί και εγώ αυτόν σαν ασθενής, πήγα και έχω ίδια άποψη. Μπορώ να πω πως από μία συγκεκριμένη οδηγία που μου έδωσε συνειδητοποίησα πως είναι πολύ καλός στην δουλειά του, πάρα πολύ καλός απλώς εγώ με τον συγκεκιρμένο δεν τα βρήκα στο ότι μου πρότεινε ως πρώτο φάρμακο άμυνας την ολανζαπίνη και εκεί τα χαλάσαμε γιατί πήρα 20 κιλά και όταν πήγα και του είπα γιατί ρε γιατρέ μου έδωσες αυτό το φάρμακο όταν ήξερες από πριν πως θα παχύνω, μου λέει εμένα με ενδιαφέρει να βρεις τον εαυτό σου πρώτα, το σώμα σου θα το βρεις αργότερα αφού βρεις τον εαυτό σου. Οσο δεν βρίσκεις τον εαυτό σου δεν θα βρίσκεις τίποτα και θα είσαι σε απόγνωση. Του είπα γιατρέ φοβάμαι γιατί έχω ήδη 20 κιλά επιπλέον και φοβάμαι μην γίνουν 40 και για αυτό το λόγο αν δεν έχεις εσύ την διάθεση να μου το αλλάξεις τότε συγγνώμη αλλά θα διακόψουμε την συνεργασία μας εδώ. Και έτσι δεν ξαναπήγα. Δεν είναι φτηνός γιατρός, καθόλου φτηνός, 150 η επίσκεψη αλλά η στατιστική στις γυναίκες που παρουσιάζουν επιλόχεια είναι με το μέρος του.

Α και για να μην γράφω μόνο για τα 150 η αλήθεια είναι, πως σου έλεγε πως οποιαδήποτε στιγμή για οποιοδήποτε λόγο θα με παίρνεις τηλέφωνο για οτιδήποτε νιώθεις, για οτιδηποτε σκέφτεσαι να κάνεις.

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Ρε παιδιά μου αύξησε η γιατρός το φαρμακο εδώ και 3 μέρες και έχει αυξηθεί πάλι το άγχος μου και οι κακές σκέψεις.. Αντε να συνηθίσει πάλι ο οργανισμος.... Μέσα σε ένα μήνα μου το πήγε από 0 σε 150.

---

Καλημέρα !

Έτσι είναι κορίτσι μου αυτό έπρεπε να το ξέρεις δεν είσαι πρωτάρα να το πω απλά ..Κάθε αύξηση πυροδοτεί και νέα επεισόδια αλλά και αυτά θα καταλαγιάσουν..

Γι αυτό λένε ότι στην αρχή πρέπει να δείξεις διπλάσια δύναμη και υπομονή για να καταφέρεις να το συνηθίσεις όλο αυτό ...

Υπομονή και μια πολύ εκ βαθέων συζήτηση με την Αλεξία πιστεύω θα σου κανει πάρα πολύ καλό,όχι μόνο εσένα αλλά και πολλές γυναίκες ...

Ειναι ο καταλληλότερος άνθρωπος πλέον να σου πει πως μια γυναίκα όταν βρίσκεται σε ένα γάμο που δεν διαφέρει από πολλούς και το κυριότερο έχει έναν άνθρωπο που όχι απλώς την αγαπάει ,την λατρεύει και έκανε τα πάντα για να την ξυπνήσει ,η κατάθλιψη της την εκανε στην κυριολεξία τυφλή ....

Στα λέω γιατί τα έζησα και ήμουν η πρώτη που τις φώναζα ότι έχεις άδικο όσο και αν πολλοί την χαιδευαν στα αυτιά με άλλο σκοπό..
Από τις πρώτες μέρες έβλεπα αναγνώριζα σημάδια ...
Οι γάμοι δεν είναι παιχνίδι και ούτε εύκολο πράγμα ιδιαίτερα όταν υπάρχουν παιδιά ...

Πρόσεχε σε αυτή την φάση που είσαι ,διαλύσεις κάτι όμορφο επειδή αυτή η κατάσταση σε κάνει να εθελοτυφλεις και να ερμηνεύεις λάθος συμπεριφορές ..
Διάλεξε ποιους εμπιστεύεσαι και με ποιους συζητάς το όλο θέμα ...Κάποιο θα σου πουν σκληρά πράγματα θα είναι για καλό σου και κάποιο θα σου προτεινιυ ακόμα και να χωρίσεις πάλι για να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς ..
Μην κα εις το οτιδήποτε αν δεν νοιώσεις εσύ ότι είσαι καλά μια έχεις διαύγεια με ότι συνεπάγεται αυτό ...

Το να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που υπομένουν όλο αυτό ,όχι απλώς σε αγαπάνε αλλά υπερβαίνουν τον ευατο τους σε πολλά για να είστε ακόμα μαζί ....

Έτσι ενεργεί κάποιος που αγαπάει πραγματικά ..βάζει στην άκρη τα θέλω του και βοηθάει την γυναίκα του ..

Ειναι εκεί και την στηρίζει όσο μπορεί ..δεν την επιβαρύνει και άλλο ψυχολογικά η δεν τις χαϊδεύει μονίμως τα αυτιά ..
Αν κάποιες φορές γίνεται σκληρός και σε φέρνει αντιμέτωπος με καταστάσεις που εσύ τις παρερμηνεύει για σκέψου λίγο τι έχει περάσει και αυτός ..
Δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε σήμερα θα πάω κόντρα στην Hope γιατί δεν την αγαπώ ....

Ελπίζω να μην πάρεις καμία βιαστική απόφαση και να συζητάς με ανθρώπους που σου καθαρίζουν το μυαλό και όχι να στο θολώνουν αυτό να το θυμάσαι σε όλη σου την διαδρομή ..

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημέρα !

Έτσι είναι κορίτσι μου αυτό έπρεπε να το ξέρεις δεν είσαι πρωτάρα να το πω απλά ..Κάθε αύξηση πυροδοτεί και νέα επεισόδια αλλά και αυτά θα καταλαγιάσουν..

Γι αυτό λένε ότι στην αρχή πρέπει να δείξεις διπλάσια δύναμη και υπομονή για να καταφέρεις να το συνηθίσεις όλο αυτό ...

Υπομονή και μια πολύ εκ βαθέων συζήτηση με την Αλεξία πιστεύω θα σου κανει πάρα πολύ καλό,όχι μόνο εσένα αλλά και πολλές γυναίκες ...

Ειναι ο καταλληλότερος άνθρωπος πλέον να σου πει πως μια γυναίκα όταν βρίσκεται σε ένα γάμο που δεν διαφέρει από πολλούς και το κυριότερο έχει έναν άνθρωπο που όχι απλώς την αγαπάει ,την λατρεύει και έκανε τα πάντα για να την ξυπνήσει ,η κατάθλιψη της την εκανε στην κυριολεξία τυφλή ....

Στα λέω γιατί τα έζησα και ήμουν η πρώτη που τις φώναζα ότι έχεις άδικο όσο και αν πολλοί την χαιδευαν στα αυτιά με άλλο σκοπό..
Από τις πρώτες μέρες έβλεπα αναγνώριζα σημάδια ...
Οι γάμοι δεν είναι παιχνίδι και ούτε εύκολο πράγμα ιδιαίτερα όταν υπάρχουν παιδιά ...

Πρόσεχε σε αυτή την φάση που είσαι ,διαλύσεις κάτι όμορφο επειδή αυτή η κατάσταση σε κάνει να εθελοτυφλεις και να ερμηνεύεις λάθος συμπεριφορές ..
Διάλεξε ποιους εμπιστεύεσαι και με ποιους συζητάς το όλο θέμα ...Κάποιο θα σου πουν σκληρά πράγματα θα είναι για καλό σου και κάποιο θα σου προτεινιυ ακόμα και να χωρίσεις πάλι για να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς ..
Μην κα εις το οτιδήποτε αν δεν νοιώσεις εσύ ότι είσαι καλά μια έχεις διαύγεια με ότι συνεπάγεται αυτό ...

Το να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που υπομένουν όλο αυτό ,όχι απλώς σε αγαπάνε αλλά υπερβαίνουν τον ευατο τους σε πολλά για να είστε ακόμα μαζί ....

Έτσι ενεργεί κάποιος που αγαπάει πραγματικά ..βάζει στην άκρη τα θέλω του και βοηθάει την γυναίκα του ..

Ειναι εκεί και την στηρίζει όσο μπορεί ..δεν την επιβαρύνει και άλλο ψυχολογικά η δεν τις χαϊδεύει μονίμως τα αυτιά ..
Αν κάποιες φορές γίνεται σκληρός και σε φέρνει αντιμέτωπος με καταστάσεις που εσύ τις παρερμηνεύει για σκέψου λίγο τι έχει περάσει και αυτός ..
Δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε σήμερα θα πάω κόντρα στην Hope γιατί δεν την αγαπώ ....

Ελπίζω να μην πάρεις καμία βιαστική απόφαση και να συζητάς με ανθρώπους που σου καθαρίζουν το μυαλό και όχι να στο θολώνουν αυτό να το θυμάσαι σε όλη σου την διαδρομή ..

---

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σου. Πραγματικά ότι μου έχεις γράψεις με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Να είσαι πάντα καλά!!

Quote:

---

Originally Posted by Hope 2

Ναι κι εγώ πιστεύω ότι αν ακούσουμε από έναν ειδικό τις λάθος συμπεριφορές μας τότε θα είναι πιο εύκολο να τις αλλάξουμε όσο μπορούμε. Να σε ρωτήσω Αλεξία κάτι, εσύ έπαθες κατάθλιψη μετά τον ερχομό των παιδιών σου? Και πως την αντιμετώπισες?

---

Οχι την είχα από πάντα. Και μετά την πρώτη γέννα χειροτέρεψε ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ. Μετά επανήλθα στην "κανονική" μου κατάθλιψη. Στην δεύτερη εγκυμοσύνη το πήγα πιο συνειδητά. Και δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα μετά τη γέννα.
Αλλά την κατάθλιψη την είχα πάντα πάντα.

Αντιμετώπιση τι να σου πω. Έχω κάνει ψυχοθεραπεία, δεν άλλαξαν και πολλά. Έχω τα πάνω και τα κάτω μου. Κατά κάποιο τρόπο το αντέχω. Πολλές φορές πιστεύω ότι μου φταίνε όλα. Άλλες φορές πιστεύω ότι έχω και κάτι άλλο εκτός από κατάθλιψη. Ο ψυχίατρος μου έχει πει ότι έχω μόνο κατάθλιψη. Την παλεύω απλά. Έχω καταφέρει πάντως να μην ξαναφτασω στο σημείο που έφτασα μετά την πρώτη γέννα.