χεχε, εγω εχω δει παντως ανθρωπους να μου χαμογελουν ακομα κ αν δεν με ξερουν:)
ακομα κι οταν ειμαι κατσουφα (απ\' το κατσουφιασμενη) (καποιες φορες)
χαμογελασε vince!!!
Printable View
χεχε, εγω εχω δει παντως ανθρωπους να μου χαμογελουν ακομα κ αν δεν με ξερουν:)
ακομα κι οταν ειμαι κατσουφα (απ\' το κατσουφιασμενη) (καποιες φορες)
χαμογελασε vince!!!
Κ κάτι ακομα: δεν υπάρχει ανθρωπος που δεν εχει χρειαστει ποτε στη ζωη του βοηθεια....
Έπρεπε να σε είχα μπροστά μου να δεις χαμόγελο. Και να φανταστείς λένε πως μου πάει...ρε γμτο είστε η αδυναμία μου εσείς οι γυναίκες...ώρες ώρες νομίζω πως κάνω τα πάντα για σας :p
:)
:)
να χαμογελας συχνοτερα τοτε!
Ε!ναι!άλλο ευαισθησία κ άλλο υπέρβαση συναισθηματικών ορίων!!Quote:
Originally posted by vince
Η ευαισθησία είναι κάτι πολύ όμορφο αρκεί να ξέρουμε πότε πλησιάζουμε στα όρια και μετά να μπορούμε να βάζουμε ένα stop. Η υπερβολική χαρά είναι το ίδιο καταστρεπτική με την υπερβολική θλίψη. Σαφώς και δεν είναι τα πάντα όσα αισθανόμαστε απλά και μόνο θλίψη η χαρά αλλά γενικά ούτε το πολύ + ούτε το πολύ - μας προστατεύει από την υπέρβαση των συναισθηματικών ορίων μας
Δε μιλούσα για ήλιους που καίνε αλλά για ήλιους που ζεσταίνουν την ψυχή κ χαρίζουν χαμόγελα έτσι απλά γιατί υπάρχουμε!
Δεν ξέρω τι να πω καλή μου Arsi πάρα μόνο ότι δεν είμαι τόσο αθώος όσο σε μικρότερη ηλικία...και ειλικρινά ενώ κάποτε ονειρευόμουν για ιδανικές γυναίκες, ιδανική ζωή και ιδανικό κόσμο και τα όποια συναφή...τώρα απλά κοιτάω πως να στέκομαι με αξιοπρέπεια στην πραγματικότητα.. και πίστεψε με στην πραγματικότητα κανένας άντρας δεν θέλει απο μια γυναίκα τίποτα παραπάνω εκτός απο το σεξ. Sorry άλλα έτσι είναι...
Απλά υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι αληθινοί κύριοι που ποτέ δεν υπέκυψαν στον πειρασμό να πάνε με άλλη και επιλέξανε να παραμείνουν πιστοί στην γυναίκα τους. Εγώ απλά τους συγχαίρω παρόλο που ξέρω πως δεν θα το διαβάσουν αυτό γιατι χλωμό να γράφουν στο φορουμ αλλά και σε κάθε φορουμ. Είναι οι πραγματικά κερδισμένοι της ζωής...
Για μένα είναι σεβαστή η κάθε ελαφριά ψυχή αλλά δεν νομίζω πως έχω να δώσω τίποτα άλλο εκτός από σοκολατάκια. Όσο ζεστή ψυχή και αν έχω απέναντι μου...
Και τουλάχιστον όσο αφορά εμένα στον πειρασμό μπήκα και ας μην υπέκυψα...δεν είναι και μεγάλη η διαφορά...ίσως είναι χειρότερο μάλιστα.
Και μου έρχονται στις σκέψεις κάτι που είχε πει ο Χριστός...
\"Οι αμαρτίες της ψυχής είναι μεγαλύτερες από τις αμαρτίες του σώματος\"
Θρήσκος δεν είμαι αλλά κατάλαβα τι εννοούσε....και επίσης κατάλαβα οτι οι άνθρωποι σε μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει καθόλου από τους προϊστορικούς τους προγόνους...
Quote:
Originally posted by Arsi
Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα......Quote:
Originally posted by vince
Τι αξίζει τελικά στην ανθρωπότητα? Η πρόοδος στην γνώση ή ένα πιθανώς ποιοτικότερο βιοτικό επίπεδο με μία προϋπόθεση που φαντάζει ως το ξεπούλημα της ψυχής?
κ όσο νωρίτερα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο.
Συμφωνώ... συχνά ανταλάσσουμε την ψυχή μας, αυτό που την γεμίζει πραγματικά, τα όνειρά μας και τα ρίσκα που πρέπει αναπόφευκτα να λάβουμε ( το μεγαλύτερο ρίσκο είναι το να μη ρισκάρει κανείς), με την ασφάλεια, το βόλεμα, την κοινωνική καταξίωση, τα υλικά αγαθά, με το να γίνουμε κάποιοι.
Με το να παίξουμε έναν ρόλο μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι, παρά να είμαστε ο εαυτός μας, πέρα απο ρόλους, απλά ακολουθώντας την εσωτερική μας φωνή.
Πάντα ξέρουμε τί έχουμε πραγματικά ανάγκη για να πορευτούμε στη γαλήνη.
Αλλά σχεδόν ποτέ δεν αντέχουμε να το κοιτάμε κατάματα και να φτιάχνουμε τη ζωή μας σύμφωνα με αυτό.
Θέλει αρετή και τόλμη η πραγματική ελευθερία.
Κι έχει μεγάλη δεύσμευση μέσα της κι ευθύνη.
πρωτίστως, απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
Μετά, απέναντι σε κάθε άλλο άνθρωπο.
Μέχρι ποιού σημείου πρέπει να αποκαλύπτονται τα μυστικά? Πιστεύω οτι και η γνώση και η ειλικρίνεια, έχουνε τα όριά τους. Ειδάλλως, φτάνουμε σε μια γυμνια που όμοιά της είναι μόνο η γύμνια της ερήμου μπροστά στον καυτό ήλιο..Quote:
Originally posted by vince
Θέλω να ξαναγυρίσω στο δικό σου μήνυμα Εμπνευστή γιατί είπες κάτι πολύ αληθινό. Ο άνθρωπος δεν ανήκει στον άνθρωπο. Είναι παράγωγο της κοσμογένεσης, ενός συμπαντικού μυστικού που όσο περισσότερο το ανακαλύπτουμε σαν ανθρωπότητα τόσο απομακρυνόμαστε από αυτό σαν ένα παιδί που αρχίζει να καταλαβαίνει όλο και περισσότερο τους γονείς του.
Τα πάντα έχουν δύο όψεις. Το απόλυτο είναι μια έννοια ανέφικτη.Quote:
Τα όρια του ανθρώπου μεταβάλλονται με την εξέλιξη του. Η πρόοδος έχει δύο όψεις. Ο άνθρωπος αυξάνει τις δυνατότητες του σαν σκεπτόμενο ον, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει και τις αδυναμίες του που βασίζονται στα όρια της γνώσης του. Πιθανώς αν ποτέ ανακαλύπταμε μια απόλυτη αλήθεια για την αρχή του κόσμου αυτό θα σήμαινε οτι θα είχαμε φτάσει πλέον στο τέλος του...
Αν μου επιτρέπεις, θα έλεγα, η μέση... λίγο απο το ένα και λίγο απο το άλλο, πότε πιο πολύ το ένα και πότε πιο πολύ το άλλο. Ενα κράμα.Quote:
Υπάρχουν φορές που κοιτάζομαι στον καθρέπτη και βλέπω το ύφος ενός παιδιού και φορές που βλέπω το ύφος ενός γέρου.
Αναρωτιέμαι τι μου ταιριάζει περισσότερο από την στιγμή που ηλικιακά βρίσκομαι κάπου στην μέση ...
ΜΟυ θυμίζεις κάτι που έγραψα για τον εαυτό μου στα quotes:
Ενα μυαλό πρόωρα ωριμασμένο κι ένα συναίσθημα που έμεινε παιδί...
Χμμ, δεν νομίζω πως υπάρχουν όρια στην γνώση με τα τωρινά δεδομένα. Ακόμα στο μαθαίνω βρίσκονται οι άνθρωποι.Quote:
Originally posted by weird
Μέχρι ποιού σημείου πρέπει να αποκαλύπτονται τα μυστικά? Πιστεύω οτι και η γνώση και η ειλικρίνεια, έχουνε τα όριά τους. Ειδάλλως, φτάνουμε σε μια γλυμνια που όμοιά της είναι μόνο η γύμνια της ερήμου μπροστά στον καυτό ήλιο..
Η ειλικρίνεια θα έλεγα είναι λίγο διαφορετική. Ένα παιδί θα πει αυτό που θα ακούσει και ένας ενήλικας αυτό που θέλει να πει..
Αυτό που κυρίως ήθελα να πω, είναι οτι ίσως καμιά φορά επενδύουμε παραπάνω στη γνώση απο ότι θα έπρεπε..Quote:
Originally posted by vince
Χμμ, δεν νομίζω πως υπάρχουν όρια στην γνώση με τα τωρινά δεδομένα. Ακόμα στο μαθαίνω βρίσκονται οι άνθρωποι.
Η ειλικρίνεια θα έλεγα είναι λίγο διαφορετική. Ένα παιδί θα πει αυτό που θα ακούσει και ένας ενήλικας αυτό που θέλει να πει..
Η γνώση με την ειλικρίνεια έχουν κάποια κοινά στοιχεία.
Κι όμως, πιστεύω οτι τα παιδιά είναι συχνά πιο ειλικρινή απο τους ενήλικες.
Θα διαφωνήσω μαζί σου. Η γνώση μπορεί να είναι η αλήθεια, η ειλικρίνεια μπορεί και να μην είναι (όσο αντιφατικό και αν ακούγεται)...Και ένα παιδί αν μάθει ότι ο παππούς κατουράει επάνω του θα το πει και πιθανώς θα το πιστεύει για όλους τους παππούδες ασχέτως αν δεν το κάνουν όλοι οι παππούδες...Quote:
Originally posted by weird
Αυτό που κυρίως ήθελα να πω, είναι οτι ίσως καμιά φορά επενδύουμε παραπάνω στη γνώση απο ότι θα έπρεπε..Quote:
Originally posted by vince
Χμμ, δεν νομίζω πως υπάρχουν όρια στην γνώση με τα τωρινά δεδομένα. Ακόμα στο μαθαίνω βρίσκονται οι άνθρωποι.
Η ειλικρίνεια θα έλεγα είναι λίγο διαφορετική. Ένα παιδί θα πει αυτό που θα ακούσει και ένας ενήλικας αυτό που θέλει να πει..
Η γνώση με την ειλικρίνεια έχουν κάποια κοινά στοιχεία.
Κι όμως, πιστεύω οτι τα παιδιά είναι συχνά πιο ειλικρινή απο τους ενήλικες.
Θα συμφωνήσω μαζί σου στο οτι, το να είμαι ειλικρινής, δεν σημαίνει απαραίτητα οτι λέω την αλήθεια.Quote:
Originally posted by vince
Θα διαφωνήσω μαζί σου. Η γνώση μπορεί να είναι η αλήθεια, η ειλικρίνεια μπορεί και να μην είναι (όσο αντιφατικό και αν ακούγεται)...Και ένα παιδί αν μάθει ότι ο παππούς κατουράει επάνω του θα το πει και πιθανώς θα το πιστεύει για όλους τους παππούδες ασχέτως αν δεν το κάνουν όλοι οι παππούδες...
Στο οτι ένα παιδί δεν γνωρίζει πάντα την αλήθεια, αν και είναι συχνά ειλικρινές.
* καθώς και στο οτι η γνώση, μπορεί να είναι η αλήθεια, μπορεί όμως και να μην είναι όλη η αλήθεια.
κι εγω θα διαφωνησω με αυτο. Εχω δικαιωμα να διατηρω την δικη μου αληθεια που μπορει να μην συμπτιπτει με τη δικη σου. Παρολα αυτα ειναι αυθεντικο δικο μου κομματι κ οχι κομματι απο μια κασετα γνωσης, που μπορει να με αντιπροσωπευει μπορει ομως κ οχι....Quote:
Originally posted by vince
Η γνώση μπορεί να είναι η αλήθεια, η ειλικρίνεια μπορεί και να μην είναι
Η ειλικρίνεια, είναι αυθεντικότητα.Quote:
Originally posted by Sofia
κι εγω θα διαφωνησω με αυτο. Εχω δικαιωμα να διατηρω την δικη μου αληθεια που μπορει να μην συμπτιπτει με τη δικη σου. Παρολα αυτα ειναι αυθεντικο δικο μου κομματι κ οχι κομματι απο μια κασετα γνωσης, που μπορει να με αντιπροσωπευει μπορει ομως κ οχι....Quote:
Originally posted by vince
Η γνώση μπορεί να είναι η αλήθεια, η ειλικρίνεια μπορεί και να μην είναι
Ετσι, ακόμα και η ειλικρινής άγνοια της αλήθειας μας, είναι αυθεντική.
Δεν ξέρουμε πάντα όλη την αλήθεια μας.
Ειλικρινείς, μπορούμε να είμαστε, μέχρι εκεί που \"βλέπουμε\".
Αυτό εννοώ κι έτσι το βλέπω Σοφία μου.
Οταν η ανάγκη για ψευδαίσθηση είναι βαθιά και η άγνοια μεγάλη, ούτε η απόλυτη ειλικρίνεια δεν εξασφαλίζει την αλήθεια;)
Κατά τα άλλα, συμφωνώ οτι η αλήθεια του καθενός είναι άκρως υποκειμενική.
Δεν ειπα κατι διαφορετικο, weird. Ειπα ομως πώς αλλο η γνωση κ αλλο η αληθεια. Προσωπικα εκτιμω την αληθεια του αλλου, οση βλεπει οση αντεχει, οση εκφραζει απο μια στειρα γνωση.Quote:
Originally posted by weird
Η ειλικρίνεια, είναι αυθεντικότητα.Quote:
Originally posted by Sofia
κι εγω θα διαφωνησω με αυτο. Εχω δικαιωμα να διατηρω την δικη μου αληθεια που μπορει να μην συμπτιπτει με τη δικη σου. Παρολα αυτα ειναι αυθεντικο δικο μου κομματι κ οχι κομματι απο μια κασετα γνωσης, που μπορει να με αντιπροσωπευει μπορει ομως κ οχι....Quote:
Originally posted by vince
Η γνώση μπορεί να είναι η αλήθεια, η ειλικρίνεια μπορεί και να μην είναι
Ετσι, ακόμα και η ειλικρινής άγνοια της αλήθειας μας, είναι αυθεντική.
Δεν ξέρουμε πάντα όλη την αλήθεια μας.
Ειλικρινείς, μπορούμε να είμαστε, μέχρι εκεί που \"βλέπουμε\".
Αυτό εννοώ κι έτσι το βλέπω Σοφία μου.
Οπως δεν μπορει να εχει ολοκληρωμενη γνωση, δεν μπορει να εχει κ ολοκληρωμενη οψη της αληθειας. Της δικης του, ποσο μαλλον του άλλου.
\"αληθεια\".ολοι την αναζητουν αλλα ποιος ειναι ετοιμος να την αντιμετωπισει;η αληθεια δεν σημαινει απαραιτητα πως ειναι κατι ομορφο.αλλιως θα την λεγαμε συνεχεια.Ενας αναπηρος δυσκολευεται να παραδεχτει την αληθεια,την αποφευγει.χρειαζεται πολυ εσωτερικο αγωνα για να την δει στα ματια και να συμφιλιωθει μαζι της.η αληθεια ειναι πονος οταν ειναι ασχημη και χαρα οταν ειναι ομορφη.για καποιον παντογνωστη ειναι μια και μοναδικη.για αλλους εξαρταται απο το ποσα γνωριζουν σχετικα με ενα θεμα.για αυτο ειναι διαφορετικη και για τον καθενα.η ειλικρινεια απο εναν παντογνωστη ειναι και αληθεια.η συνολικη γνωση μπορει να μας φερει στην αντικειμενικη αληθεια.(δεν ξερω αν την αντεχουμε ομως).η γνωση της ιατρικης ειναι ενα πολυ καλο στοιχειο,αλλα αν φτασουμε στο ακρο της γνωσης αυτης θα δουμε πως το σωμα μας ειναι κατασκευασμενο να ξεφτα.ποσοι μπορουν να αντεξουν αυτη τη αληθεια,που ερχεται σε αντιθεση με τις προσδοκιες μας για μια ομορφη ζωη,με τον εγωισμο μας να μας λενε ομορφους,να ειμαστε ενδιαφεροντες στους αλλους;τα παραδειγματα τα λεω αναφορικα για να μεταφερω καλυτερα την σκεψη μου.
οι πειρασμοι παντα θα υπαρχουν,αν δεν υπηρχε ο πειρασμος τοτε δεν θα δοκιμαζομασταν.Ολα θα ηταν ροδινα και ηρεμα.ο πειρασμος ειναι φυσιολογικος και δεν ειναι κατι που κατα τη γνωμη μου θα πρεπει να νοιωθουμε ασχημα οταν τον νοιωθουμε.Απο κει και περα η πραξεις ειναι που παιζουν μεγαλο ρολο,και το πως θα διαχειριστουμε εναν πειρασμο.αν θα τον ενισχυσουμε,η αν θα τον εξαφανισουμε,αν θα τον ικανοποιησουμε πληγωνοντας αλλον κοσμο,αν θα τον πνιξουμε πληγωνοντας την ευκαιρια μια εμπειριας.σιγουρα πολλες φορες θα υποκειψουμε στον πειρασμο,αυτο ειναι απαραιτητο για να νοιωσουμε τις επιπτωσεις του.αυτο ειναι στην αρχη,ειναι οι εμπειριες μας ειναι οι γνωση μας.το προβλημα ειναι οταν αυτο γινει συνηθεια και τροπος ζωης.η αυτοσυγκρατηση ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα στοιχεια που χαρακτηριζουν εναν ανθρωπο.για αυτο σε υψηλα επιπεδα διανοησης και αυτογνωσιας υπαρχει σε μεγαλο βαθμο.ουσιαστικα αντι να σκεφτεται καποιος το εαυτο του,αυτοσυγκρατειται και σκεφτεται και πρατει συμφωνα με το γενικο καλο,και αυτο ειναι που του δινει μεγαλυτερη ευχαριστηση.οπως και το γεγονος πως πλεον το να ικανοποιεισει εναν πειρασμο δεν του δινει την ευχαριστηση που του εδινε στην αρχη.(βεβαια αυτο ειναι η δικη μου αληθεια και σιγουρα διαφορετικη απο την αληθεια αλλων οπως και απο την δικη μου αληθεια πριν 10 χρονια)
Μπορεί λοιπόν η γνώση να μην ταυτίζεται παντα με την αλήθεια. Εχουν κάποια κοινά, αλλά άλλο το ένα κι άλλο το άλλο.Quote:
Originally posted by Sofia
Δεν ειπα κατι διαφορετικο, weird. Ειπα ομως πώς αλλο η γνωση κ αλλο η αληθεια. Προσωπικα εκτιμω την αληθεια του αλλου, οση βλεπει οση αντεχει, οση εκφραζει απο μια στειρα γνωση.Quote:
Originally posted by weird
Η ειλικρίνεια, είναι αυθεντικότητα.Quote:
Originally posted by Sofia
κι εγω θα διαφωνησω με αυτο. Εχω δικαιωμα να διατηρω την δικη μου αληθεια που μπορει να μην συμπτιπτει με τη δικη σου. Παρολα αυτα ειναι αυθεντικο δικο μου κομματι κ οχι κομματι απο μια κασετα γνωσης, που μπορει να με αντιπροσωπευει μπορει ομως κ οχι....Quote:
Originally posted by vince
Η γνώση μπορεί να είναι η αλήθεια, η ειλικρίνεια μπορεί και να μην είναι
Ετσι, ακόμα και η ειλικρινής άγνοια της αλήθειας μας, είναι αυθεντική.
Δεν ξέρουμε πάντα όλη την αλήθεια μας.
Ειλικρινείς, μπορούμε να είμαστε, μέχρι εκεί που \"βλέπουμε\".
Αυτό εννοώ κι έτσι το βλέπω Σοφία μου.
Οπως δεν μπορει να εχει ολοκληρωμενη γνωση, δεν μπορει να εχει κ ολοκληρωμενη οψη της αληθειας. Της δικης του, ποσο μαλλον του άλλου.
Χάρηκα που δεν διαφωνουμε και τόσο τελικά.
:))
Η γνωση εχει να κανει πολλες φορες με μια αντικειμενικη αληθεια. Οταν ομως η γνωση που κατεχει καποιος κοντραρεται με την καθημερινη του ηθικη, με το πλαισιο συμπεριφορας του, τοτε ειναι πραγματικα ενα λυπηρο θεαμα....
αλλο η γνωση και αλλο ο τροπος που θα την χρησιμοποιησει καποιος,ειναι εντελως διαφορετικα πραγματα ....
Σωστό αυτό.Quote:
Originally posted by Sofia
Η γνωση εχει να κανει πολλες φορες με μια αντικειμενικη αληθεια.
Θα κάνω κάποιες σκέψεις πάνω σε αυτό. Ας υποθέσουμε πως σε μια τάξη τα παιδιά μαθαίνουν από τους ίδιους καθηγητές , από τα ίδια βιβλία, με το ίδιο σύστημα εκμάθησης. Ο δάσκαλος κάποια στιγμή διδάσκει το μάθημα της κοινωνιολογίας. Στο βιβλίο της κοινωνιολογίας διαβάζουν πως ο Μαρξ θεωρεί την μέγιστη επιδίωξη της ανθρωπότητας ως την κοινωνική ειρήνη και τάξη άνευ ανάγκης και επιβολής νόμων και ηθικής, δηλαδή την εφαρμογή αξιών «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του,στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του»*. Ο δάσκαλος διαβάζει το παραπάνω κείμενο και φτάνει στο συμπέρασμα πως η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κοινοκτημοσύνη αξιών και πλούτου, επειδή ο άνθρωπος αδυνατεί να παράγει υψηλό κοινωνικό έργο όταν δεν αμείβεται ανάλογα.Quote:
Originally posted by Sofia
Οταν ομως η γνωση που κατεχει καποιος κοντραρεται με την καθημερινη του ηθικη, με το πλαισιο συμπεριφορας του, τοτε ειναι πραγματικα ενα λυπηρο θεαμα....
Τι θα έκανε το κάθε παιδί που θα ήθελε να γράψει καλά στις εξετάσεις. Θα μάθαινε παπαγαλία το βιβλίο ή θα άκουγε τον δάσκαλο?
Το Communist Kid θα μάθαινε παπαγαλία το κείμενο. Θα άκουγε και θα έγραφε από το βιβλίο που διαβάζουν όλοι, την κοινή πηγή γνώσης.
Το Capitalist Kid θα έγραφε αυτό που έλεγε ο δάσκαλος. Θα άκουγε και θα έγραφε από την ευκαιριακή πηγή γνώσης.
Εφόσον όμως οι εξετάσεις αξιολογούσαν την κριτική ικανότητα του μαθητή, κανένα σύστημα δεν θα ήταν σωστό γιατί η κάθε άποψη θα ήταν το ίδιο σωστή με την άλλη.
Η γνώση παράγει έργο και η ηθική το αξιολογεί.
Το θέαμα είναι λυπηρό εφόσον δεν υπάρχει καμία ηθική στον δρόμο της γνώσης...
*http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE .
vince, είναι όμορφο να νιώθει ευχαρίστηση κάποιος όταν προσφέρει στο συνάνθρωπό του και όχι μόνο όταν λαμβάνει... Φανερώνει όμορφη ψυχή.Quote:
originally posted by vince
Απλά ελπίζω και εγώ να έχω προσφέρει έστω και ένα δάκτυλο βοήθειας. Ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν ανάγκη καμία βοήθεια.
Πολλές φορές μπορεί να βοηθούμε κάποιον ασυνείδητα ή έμμεσα... Με τα λόγια μας, τη συμπεριφορά μας, τη στάση ζωής μας. Οπότε εκεί ίσως να μην έχουμε ποτέ την ευκαιρία να το ακούσουμε, να το δούμε. Το σημαντικότερο είναι όμως ότι προσφέραμε κι ας μη το ξέραμε.
Κι εσύ έχεις προσφέρει όχι μόνο ένα δάκτυλο βοήθειας, τουλάχιστον εδώ μέσα που σε διαβάζω. Και σε μενα κι ας μην το ήξερες:) Τώρα το ξέρεις.
Σημείωση....δεν είμαι δάσκαλος...μπορεί κάποιος από εδώ να είναι και να έχει τελείως αντίθετη γνώμη από αυτά που είπα...
Χαίρομαι γι\'αυτό :)Quote:
Originally posted by anwnimi
vince, είναι όμορφο να νιώθει ευχαρίστηση κάποιος όταν προσφέρει στο συνάνθρωπό του και όχι μόνο όταν λαμβάνει... Φανερώνει όμορφη ψυχή.Quote:
originally posted by vince
Απλά ελπίζω και εγώ να έχω προσφέρει έστω και ένα δάκτυλο βοήθειας. Ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν ανάγκη καμία βοήθεια.
Πολλές φορές μπορεί να βοηθούμε κάποιον ασυνείδητα ή έμμεσα... Με τα λόγια μας, τη συμπεριφορά μας, τη στάση ζωής μας. Οπότε εκεί ίσως να μην έχουμε ποτέ την ευκαιρία να το ακούσουμε, να το δούμε. Το σημαντικότερο είναι όμως ότι προσφέραμε κι ας μη το ξέραμε.
Κι εσύ έχεις προσφέρει όχι μόνο ένα δάκτυλο βοήθειας, τουλάχιστον εδώ μέσα που σε διαβάζω. Και σε μενα κι ας μην το ήξερες:) Τώρα το ξέρεις.
ποιος λεει πως τα βιβλια εχουν τη αληθινη γνωση,και ποιος μας λεει πως οι καθηγητες γνωριζουν.αν ενας καθηγητης ειναι πολιτικοποιημενος μονο αυτα που τον συμφερουν θα πει,τα αλλα ...... οσο για τα βιβλια εξαρταται ποιος τα γραφει.Αν θελει να γραψει καλα στις εξετασεις θα δει αυτα που πρεπει να απαντησει και θα τα γραψει,και απο μεσα του θα πιστευει οτι θελει...τα συστηματα κανουν την δουλεια τους,μεχρι στιγμης δεν εχει βρεθει σωστο συστημα.
\"Η γνώση παράγει έργο και η ηθική το αξιολογεί.
Το θέαμα είναι λυπηρό εφόσον δεν υπάρχει καμία ηθική στον δρόμο της γνώσης...\"
πολυ σωστα ελα ομως που υπαρχει και αλλη μια εννοια,το βολεμα .....
Ακριβώς Εμπνευστή. Το βόλεμα. Στο Ιράκ (και στο κάθε Ιράκ) θα σκοτώσουν αθώους πολίτες και ο λαός εκεί θα πεινάσει...και σε άλλα μέρη κάποιοι θα ταΐσουν τα παιδιά τους από τα κέρδη των όπλων και του πολέμουQuote:
Originally posted by Empneustns
ποιος λεει πως τα βιβλια εχουν τη αληθινη γνωση,και ποιος μας λεει πως οι καθηγητες γνωριζουν.αν ενας καθηγητης ειναι πολιτικοποιημενος μονο αυτα που τον συμφερουν θα πει,τα αλλα ...... οσο για τα βιβλια εξαρταται ποιος τα γραφει.Αν θελει να γραψει καλα στις εξετασεις θα δει αυτα που πρεπει να απαντησει και θα τα γραψει,και απο μεσα του θα πιστευει οτι θελει...τα συστηματα κανουν την δουλεια τους,μεχρι στιγμης δεν εχει βρεθει σωστο συστημα.
\"Η γνώση παράγει έργο και η ηθική το αξιολογεί.
Το θέαμα είναι λυπηρό εφόσον δεν υπάρχει καμία ηθική στον δρόμο της γνώσης...\"
πολυ σωστα ελα ομως που υπαρχει και αλλη μια εννοια,το βολεμα .....
Δεν είμαστε τέλειοι, ούτε ρομπότ, είμαστε απλά άνθρωποι και είναι πολύ ωραίο αυτό.Quote:
Originally posted by vince
Και τουλάχιστον όσο αφορά εμένα στον πειρασμό μπήκα και ας μην υπέκυψα...δεν είναι και μεγάλη η διαφορά...ίσως είναι χειρότερο μάλιστα.
Και μου έρχονται στις σκέψεις κάτι που είχε πει ο Χριστός...
\"Οι αμαρτίες της ψυχής είναι μεγαλύτερες από τις αμαρτίες του σώματος\"
Θρήσκος δεν είμαι αλλά κατάλαβα τι εννοούσε....και επίσης κατάλαβα οτι οι άνθρωποι σε μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει καθόλου από τους προϊστορικούς τους προγόνους...
Η λέξη αμαρτία δε μου αρέσει τόσο γιατί την έχω συνδέσει με κάποια απαγορευτικά δογματιστικά πιστεύω που αφορούν τυπολατρικές συνήθειες και όχι ουσιαστικές, πνευματικές. Ωστόσο νομίζω vince πως καταλαβαίνω τι εννοείς όταν αναφέρεσαι σε αυτή.
Εννοείς το να πληγώσεις κάποιον άλλο ικανοποιώντας κάποια ανθρώπινα ένστικτα που έχουν διασωθεί όπως λες από τους προϊστορικούς μας προγόνους...
Ο Χριστός είπε, από όσα δηλαδή μας λένε, \"αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν\", δηλαδή αγάπα τον συνάνθρωπό σου όπως τον εαυτό σου. Μα για να το κάνει κανείς αυτό οφείλει να αγαπήσει πρώτα τον εαυτό του. Αν δεν τον αγαπά, αν δεν τον σέβεται, στον ίδιο βαθμό δε θα μπορέσει να αγαπήσει και να σεβαστεί τον άλλο.
Οπότε \"αμαρτία\" για μένα σημαίνει όχι μόνο όταν βλάπτεις το συνάνθρωπό σου αλλά και όταν βλάπτεις τον εαυτό σου.
Τα διλήματα που προκύπτουν στη ζωή του καθένα μας, είτε αφορούν προϊστορικά ένστικτα ειτε όχι, κάποιες φορές αφορούν το δίλλημα του ποιον θα βλάψουμε, τον εαυτό μας ή τον άλλο. Πιστεύω ότι σε τέτοια διλλήματα, τις περισσότερες φορές, επιλέγοντας τελικά να βλάψουμε τον άλλο, βλαπτόμαστε εν τέλει και εμείς οι ίδιοι. Αν επιλέξουμε να βλάψουμε εμάς (δεν εννοώ την αυτοσυγκράτηση που αν προέρχεται από βαθιά και ειλικρινή αγάπη είναι σπουδαία αρετή) εν τέλει βλάπτουμε και τον άλλο, αυτόν που είναι δίπλα μας.
Η οδός της ειλικρίνειας, της αγάπης προς εμάς και τον άλλο, ερωτικής, φιλικής ή απλά ανθρώπινης αν έπαψε να υφίσταται με την πρώτη μορφή ή τη δεύτερη, είναι ο πιο δύσκολος δρόμος, δρόμος που μοιάζει να βλάπτει και εμάς και τον άλλο, αλλά μακροπρόθεσμα αποδεικνύεται σωτήριος.
Συγνώμη παιδιά που αλλάζω το θέμα συζήτησης απλά τώρα διάβασα το θρεντ:)
Συνεχίστε εσείς και μπορείτε να επανέλθετε όποτε θέλετε:)
Συμφωνώ Εμπνευστή. Κάθε κράτος, κάθε εποχή είχε και έχει τα δικά της σχολικά βιβλία γιατί μέσα από την παιδεία η όποια επιβολή γνώσης και \"αλήθειας\" είναι πολύ πιο αποτελεσματική.Quote:
Originally posted by Empneustns
ποιος λεει πως τα βιβλια εχουν τη αληθινη γνωση,και ποιος μας λεει πως οι καθηγητες γνωριζουν.αν ενας καθηγητης ειναι πολιτικοποιημενος μονο αυτα που τον συμφερουν θα πει,τα αλλα ...... οσο για τα βιβλια εξαρταται ποιος τα γραφει.Αν θελει να γραψει καλα στις εξετασεις θα δει αυτα που πρεπει να απαντησει και θα τα γραψει,και απο μεσα του θα πιστευει οτι θελει...τα συστηματα κανουν την δουλεια τους,μεχρι στιγμης δεν εχει βρεθει σωστο συστημα.
Το ίδιο και αυτοί που μεταδίδουν τη γνώση όταν επιλέγουν απλά να είναι υπάλληλοι του κράτους και όχι λειτουργοί.
Από την άλλη, πόσο δικαίωμα έχει ένας εκπαιδευτικός να παραθέσει τη δική του άποψη και στάση (θρησκευτική, πολιτική, ιστορική κτλ);
Πιστεύω ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητα των ψυχών που έχει απέναντί του, κάτι που πάλι είναι εξαιρετικά υποκειμενικό για τον καθένα.
Το σίγουρο είναι ότι όταν επιλέγει να το κάνει αυτό δεν πρέπει να γίνεται με τάση \"προσηλυτισμού\" για τις απόψεις του αλλά με διάθεση να καλλιεργήσει το πνεύμα της γόνιμης αμφισβήτισης σε αυτούς που τον ακούν και όχι της απλής απορρόφησης γνώσεων.
Και το άλλο σίγουρο είναι αυτό που λες:
\"Αν θελει να γραψει καλα στις εξετασεις θα δει αυτα που πρεπει να απαντησει και θα τα γραψει,και απο μεσα του θα πιστευει οτι θελει...τα συστηματα κανουν την δουλεια τους,μεχρι στιγμης δεν εχει βρεθει σωστο συστημα.\"
Και δυστυχώς εκεί υπάρχει μεγάλο χάος και υποκρισία, μιας και οι μαθητές αναγκάζονται να γράφουν αυτά που γράφουν τα κάθε λογής βιβλία για να μπορέσουν να σπουδάσουν... (χωρίς να εννοώ ότι τα βιβλία στο σύνολό τους περιέχουν μόνο ανακρίβειες και κατασκευασμένες αλήθειες).
Αν και εχω διαφωνιες σε πολλα σημεια στη ροη του υποθετικου αυτου γεγονοτος θα σου πω πώς:Quote:
Originally posted by vince
Σωστό αυτό.Quote:
Originally posted by Sofia
Η γνωση εχει να κανει πολλες φορες με μια αντικειμενικη αληθεια.
Θα κάνω κάποιες σκέψεις πάνω σε αυτό. Ας υποθέσουμε πως σε μια τάξη τα παιδιά μαθαίνουν από τους ίδιους καθηγητές , από τα ίδια βιβλία, με το ίδιο σύστημα εκμάθησης. Ο δάσκαλος κάποια στιγμή διδάσκει το μάθημα της κοινωνιολογίας. Στο βιβλίο της κοινωνιολογίας διαβάζουν πως ο Μαρξ θεωρεί την μέγιστη επιδίωξη της ανθρωπότητας ως την κοινωνική ειρήνη και τάξη άνευ ανάγκης και επιβολής νόμων και ηθικής, δηλαδή την εφαρμογή αξιών «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του,στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του»*. Ο δάσκαλος διαβάζει το παραπάνω κείμενο και φτάνει στο συμπέρασμα πως η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κοινοκτημοσύνη αξιών και πλούτου, επειδή ο άνθρωπος αδυνατεί να παράγει υψηλό κοινωνικό έργο όταν δεν αμείβεται ανάλογα.Quote:
Originally posted by Sofia
Οταν ομως η γνωση που κατεχει καποιος κοντραρεται με την καθημερινη του ηθικη, με το πλαισιο συμπεριφορας του, τοτε ειναι πραγματικα ενα λυπηρο θεαμα....
Τι θα έκανε το κάθε παιδί που θα ήθελε να γράψει καλά στις εξετάσεις. Θα μάθαινε παπαγαλία το βιβλίο ή θα άκουγε τον δάσκαλο?
Το Communist Kid θα μάθαινε παπαγαλία το κείμενο. Θα άκουγε και θα έγραφε από το βιβλίο που διαβάζουν όλοι, την κοινή πηγή γνώσης.
Το Capitalist Kid θα έγραφε αυτό που έλεγε ο δάσκαλος. Θα άκουγε και θα έγραφε από την ευκαιριακή πηγή γνώσης.
Εφόσον όμως οι εξετάσεις αξιολογούσαν την κριτική ικανότητα του μαθητή, κανένα σύστημα δεν θα ήταν σωστό γιατί η κάθε άποψη θα ήταν το ίδιο σωστή με την άλλη.
Η γνώση παράγει έργο και η ηθική το αξιολογεί.
Το θέαμα είναι λυπηρό εφόσον δεν υπάρχει καμία ηθική στον δρόμο της γνώσης...
*http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE .
το θεμα για μενα δεν ειναι τί θα γράψει το παιδι στις εξετάσεις, ειναι πώς θα μεταφερει την οποια γνωση του στην καθημερινη του ζωη.
Άλλωστε είναι πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων που ένοιωσαν το αίσθημα περί δικαίου (και όχι μόνο) και εξεγέρθηκαν ή όχι, μη γνωρίζοντας το παραμικρο από τις σκέψεις του οποιουδήποτε Μαρξ.
σε περιοδους που ενιωθα δυστυχια ναι εχω νιωσει και αντιπαθεια για τους αλλους.. και θυμο..ειχα φτασει να πω...γιατι αυτοι να ειναι καλα κι εγω οχι ?Quote:
Originally posted by vince
Την μισείται ή την αγαπάτε?
σε περιοδους που ειμαι ηρεμη και ολα ειναι οκ δεν εχω προβλημα λεω να τους αφησω να ζησουν :P
νομιζω ειναι ολα τοσο υποκειμενικα... θεωρω οτι το πως αισθανομαστε με τον εαυτο μας παιζει σημαντικο ρολο στο πως βλεπουμε τους αλλους και πως αλληλεπιδρουμε στο κοινωνικο συνολο.
Επομένως Σοφία μου, πόσο θα πρέπει να βαραίνουν, κατά τη γνώμη σου, στη ζυγαριά μας οι υποκειμενικές μας αλήθειες και πόσο η αντικειμενική μας γνώση?Quote:
Originally posted by Sofia
Η γνωση εχει να κανει πολλες φορες με μια αντικειμενικη αληθεια. Οταν ομως η γνωση που κατεχει καποιος κοντραρεται με την καθημερινη του ηθικη, με το πλαισιο συμπεριφορας του, τοτε ειναι πραγματικα ενα λυπηρο θεαμα....
Quote:
Originally posted by Empneustns
αλλο η γνωση και αλλο ο τροπος που θα την χρησιμοποιησει καποιος,ειναι εντελως διαφορετικα πραγματα ....
Ο τρόπος που θα χρησιμοποιηθεί η γνώση, συνδέεται με τις αξίες, την ηθική, την έννοια του δικαίου, με τις εκάστοτε σκοπιμότητες εν τέλει.
Τα ονειρα και η πραγματικότητα, και η ώρα της σύγκρουσης.Quote:
Originally posted by vince
Δεν ξέρω τι να πω καλή μου Arsi πάρα μόνο ότι δεν είμαι τόσο αθώος όσο σε μικρότερη ηλικία...και ειλικρινά ενώ κάποτε ονειρευόμουν για ιδανικές γυναίκες, ιδανική ζωή και ιδανικό κόσμο και τα όποια συναφή...τώρα απλά κοιτάω πως να στέκομαι με αξιοπρέπεια στην πραγματικότητα.. και πίστεψε με στην πραγματικότητα κανένας άντρας δεν θέλει απο μια γυναίκα τίποτα παραπάνω εκτός απο το σεξ. Sorry άλλα έτσι είναι...
Απλά υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι αληθινοί κύριοι που ποτέ δεν υπέκυψαν στον πειρασμό να πάνε με άλλη και επιλέξανε να παραμείνουν πιστοί στην γυναίκα τους. Εγώ απλά τους συγχαίρω παρόλο που ξέρω πως δεν θα το διαβάσουν αυτό γιατι χλωμό να γράφουν στο φορουμ αλλά και σε κάθε φορουμ. Είναι οι πραγματικά κερδισμένοι της ζωής...
Για μένα είναι σεβαστή η κάθε ελαφριά ψυχή αλλά δεν νομίζω πως έχω να δώσω τίποτα άλλο εκτός από σοκολατάκια. Όσο ζεστή ψυχή και αν έχω απέναντι μου...
Η πίστη και ο πειρασμός.
Χμμμ έχω κάποια πράγματα να πω πάνω σε αυτό.
Για μένα η πίστη, συνδέεται με την ειλικρίνεια, ώστε, ακόμα και μια απιστία, να χάνει τη διασπαστική της του δεσμού δύναμη, αν το ζευγάρι την βάλει κάτω και την επεξεργαστεί εν ειλικρίνεια.
Κατά τα άλλα, δεν πιστεύω οτι υποκύπτει κανείς στον πειρασμό μόνο με το να πάει με άλλον, αλλά και με το να είναι \"απών\"μέσα στη σχέση του, επιθυμώντας κάποιον άλλο.
Πιστεύω οτι ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως ον πολυγαμικό και μπορεί εξ επιλογής να γίνεται μονογαμικό.
Το θέμα είναι, πόση επιλογή υπάρχει αλήθεια στις μέρες μας.
Η αφοσίωση είναι κέρδος, και ακόμα μεγαλύτερο κέρδος είναι η ουσιαστική δέσμευση.
Οσο για τα σοκολατάκια καλέ μου Vince, νομίζω οτι δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε σχέση με αυτά.
Η κάνω λάθος?
πολύ εύστοχα τα όσα γράφεις.Quote:
Originally posted by anwnimi
Δεν είμαστε τέλειοι, ούτε ρομπότ, είμαστε απλά άνθρωποι και είναι πολύ ωραίο αυτό.
Η λέξη αμαρτία δε μου αρέσει τόσο γιατί την έχω συνδέσει με κάποια απαγορευτικά δογματιστικά πιστεύω που αφορούν τυπολατρικές συνήθειες και όχι ουσιαστικές, πνευματικές. Ωστόσο νομίζω vince πως καταλαβαίνω τι εννοείς όταν αναφέρεσαι σε αυτή.
Εννοείς το να πληγώσεις κάποιον άλλο ικανοποιώντας κάποια ανθρώπινα ένστικτα που έχουν διασωθεί όπως λες από τους προϊστορικούς μας προγόνους...
Ο Χριστός είπε, από όσα δηλαδή μας λένε, \"αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν\", δηλαδή αγάπα τον συνάνθρωπό σου όπως τον εαυτό σου. Μα για να το κάνει κανείς αυτό οφείλει να αγαπήσει πρώτα τον εαυτό του. Αν δεν τον αγαπά, αν δεν τον σέβεται, στον ίδιο βαθμό δε θα μπορέσει να αγαπήσει και να σεβαστεί τον άλλο.
Οπότε \"αμαρτία\" για μένα σημαίνει όχι μόνο όταν βλάπτεις το συνάνθρωπό σου αλλά και όταν βλάπτεις τον εαυτό σου.
Τα διλήματα που προκύπτουν στη ζωή του καθένα μας, είτε αφορούν προϊστορικά ένστικτα ειτε όχι, κάποιες φορές αφορούν το δίλλημα του ποιον θα βλάψουμε, τον εαυτό μας ή τον άλλο. Πιστεύω ότι σε τέτοια διλλήματα, τις περισσότερες φορές, επιλέγοντας τελικά να βλάψουμε τον άλλο, βλαπτόμαστε εν τέλει και εμείς οι ίδιοι. Αν επιλέξουμε να βλάψουμε εμάς (δεν εννοώ την αυτοσυγκράτηση που αν προέρχεται από βαθιά και ειλικρινή αγάπη είναι σπουδαία αρετή) εν τέλει βλάπτουμε και τον άλλο, αυτόν που είναι δίπλα μας.
Η οδός της ειλικρίνειας, της αγάπης προς εμάς και τον άλλο, ερωτικής, φιλικής ή απλά ανθρώπινης αν έπαψε να υφίσταται με την πρώτη μορφή ή τη δεύτερη, είναι ο πιο δύσκολος δρόμος, δρόμος που μοιάζει να βλάπτει και εμάς και τον άλλο, αλλά μακροπρόθεσμα αποδεικνύεται σωτήριος.
Αγάπα τον εαυτό σου , για να μπορέσεις να αγαπήσεις και τον συνάνθρωπό σου...
Όσο για τα \"σκοτεινά\" ένστικτα, καταννοώ οτι πολλές φορές κοντράρονται με την ηθική μας.
Και τότε το δίλημμα που ανακύπτει βρίσκεται ανάμεσα στην δυνατότητα του να είμαι έτσι όπως είμαι κι έτσι όπως επιλέγω να είμαι.
Το να κυριαρχήσει κανείς πάνω στις δυνάμεις του εαυτού, σημαίνει το να ξέρει να κουμαντάρει το καράβι του..
Κι αυτή η έυρεση ισορροπίας και τρόπου, είναι η ίδια η τέχνη της ζωής...
Κάποια λάθη, είναι απαραίτητα όταν θέλεις να μάθεις να περπατάς, να στέκεσαι, να οδηγείς...
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου σε αυτό Ελενάκι!Quote:
Originally posted by Helena
νομιζω ειναι ολα τοσο υποκειμενικα... θεωρω οτι το πως αισθανομαστε με τον εαυτο μας παιζει σημαντικο ρολο στο πως βλεπουμε τους αλλους και πως αλληλεπιδρουμε στο κοινωνικο συνολο.
Ο εαυτός, είναι το πρίσμα μέσα απο το οποίο βλέπουμε τον κόσμο.
Αλλοτε ο εαυτός είναι ένα τζάμι καθαρό και διαυγές, άλλοτε θολό και βρώμικο, άλλοτε στολισμένο άνθη και άλλοτε γεμάτο αράχνες...
Η θέαση των πραγμάτων είναι υποκειμενική και μεταβαλλόμενη,
ωστόσο, υπάρχει μέσα μας πιστεύω ένας πυρήνας σχετικά αμετάβλητος, ακόμα κι αν δεν βρίσκει πάντοτε έδαφος να εκδηλωθεί.
πολλες φορες η ιδια η γνωση δεν μας διαπερνα, αλλα ακομα κ αν μας \"ποτιζει\" δεν φτανει για να μας κανει ανθρωπους.Quote:
Originally posted by weird
Επομένως Σοφία μου, πόσο θα πρέπει να βαραίνουν, κατά τη γνώμη σου, στη ζυγαριά μας οι υποκειμενικές μας αλήθειες και πόσο η αντικειμενική μας γνώση?Quote:
Originally posted by Sofia
Η γνωση εχει να κανει πολλες φορες με μια αντικειμενικη αληθεια. Οταν ομως η γνωση που κατεχει καποιος κοντραρεται με την καθημερινη του ηθικη, με το πλαισιο συμπεριφορας του, τοτε ειναι πραγματικα ενα λυπηρο θεαμα....
Πιστευω πως η ιδια γνωση (και σαν ποιοτητα και σαν ποσοτητα) μπορει να εχει εντελως διαφορετικη επιδραση σε δυο ανθρωπους, διαφορετικη βαρυτητα στη ζωη τους.
Σοφία τί εννοείς όταν λες οτι η γνώση συνήθως δεν μας διαπερνά, δεν μας \"ποτίζει\"?
:)
Eχει πιστεύω την επίδραση που την αφήνουμε να έχει πάνω στην προσωπική μας ζυγαριά.
\"Η γνώση δεν μας κάνει ανθρώπους\".
Μου άρεσε αυτό.