Έτσι είναι... τυχαία νομίζεις κάποιοι βρεθήκαμε μόνοι; Ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μας το επιθυμεί ή δυσκολεύεται με τους άλλους, φοβάται κλπ...Quote:
Originally Posted by scouter
Printable View
Έτσι είναι... τυχαία νομίζεις κάποιοι βρεθήκαμε μόνοι; Ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μας το επιθυμεί ή δυσκολεύεται με τους άλλους, φοβάται κλπ...Quote:
Originally Posted by scouter
Τυχαίο η όχι δεν μας αποκλείει από την δυνατότητα να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε. Και κάποια στιγμή να γίνει η αρχή. Παρακολούθησα πρόσφατα μια συζήτηση μέσω zoom και έμεινα έκπληκτος από τις δυνατότητες επικοινωνίας που υπάρχουν. Όσοι δεν επιθυμούσαν είχαν κλειστές κάμερες και ανοιχτό το μικρόφωνο. Καμμιά δυσκολία, κανένας δισταγμούς. Διατηρήθηκε στο ακέραιο η επιθυμία της ανωνυμίας. Οργάνωση χρειάζεται, μεράκι και αγάπη για αυτό που θέλουμε να καταφέρουμε. Τι έχουμε να χάσουμε;
γυμναστηρια, εξωτερικες δραστηριοτητες, σχολες χορου, σοσιαλ μιντια, λεσχες
Παιδιά καλησπέρα,
Εγώ μένω Θεσσαλονίκη , αν έχετε κανονίσει συνάντηση είτε από κοντά είτε εξ αποστάσεως θα ήθελα να συμμετέχω.
Δε γνωρίζω πως να επικοινωνήσω μαζί σας σε προσωπικό μήνυμα.
Εάν βρείτε τρόπο να βρείτε φίλους πείτε μου και εμένα!
Όλοι σχεδόν οι δήμοι , έχουν μαθήματα χορού. Πας και ξεκινάς χορό . Θετικό είναι ότι η πλειοψηφία είναι γυναίκες. Να δείξεις ενδιαφέρον , ότι θες να μάθεις ! Και να πηγαίνεις νωρίτερα και μετά το τέλος να κάθεσαι να χαζεύεις στο χώρο . Δεν θα βιάζεσαι να γυρνάς σπίτι .
Ο χορός είναι κάτι που αντιπαθώ ταμαλα που θα έλεγε και μια ψυχή κυρίως τα παραδοσιακά!Quote:
Originally Posted by Al_Bundy
Σήμερα στη σχολή γνώρισα ένα παιδί. Είχε κάποιο πρόβλημα κινητικό και ομιλίας. Ομιλίας σαν να δυσκολευόταν να μιλήσει αλλά καταλάβαινες τι έλεγε. Κινητικο ηθελε πατεριτσες. Μου ζήτησε να τον βοηθήσω με κάτι (δεν μπορουσε στην κατασταση τοιυ να το κανει μονος τοιυ). Τον βοηθησα, μου συστηθηκε και ειπαμε δυο βλακειουλες στο μαθημα. Σίγουρα ηθελε φιλους και εκεινος. Οποτε πολλες φορες θελω να καταληξω οτι ειμαστε κλειστοι. Ποσοι θα τον απερριπταν λογω του προβληματος τοιυ πχ; Εγω ακομα "χαιρομαι" που τον βοηθησα σε κατι.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η διάθεση όλων σε μαθήματα χορού, είναι ιδανική για γνωριμίες.Quote:
Originally Posted by andreas86
Δεν ειναι απαραιτητο να ειναι χορος. Και εμενα δεν μου αρεσει ο χορος και ειδικα τα παραδοσιακα. Οιανδηποτε ομαδικη δραστηριοτητα, οπως ομαδικο αθλημα. Ουτε για ομαδικο αθλημα προσωπικα με κοβω.
Αυτο που σκεφτομαι ειναι να δωσω κατατακτηριες και να μπω σε ενα πανεπιστημιο, για να ειμαι μεσα σε φοιτητοκοσμο. Αλλα μαλλον δεν θα το κανω, απο αποψη χρονου και γιατι απο γνωσεις που με ενδιαφερουν τις βρισκεις πλεον online και μαλιστα εξειδικευμενες πανω σε αυτο ακριβως που θες.
Αλλα η σχολη ειναι ωραια ιδεα. Εχεις παει ηδη σε δυο ΙΕΚ ανδρεα, ξερεις περιπου πως ειναι. Κατι τετοιο.
Ακομα και σεμιναρια ενος μηνος ή κατι αλλο.
Στην Αθηνα φανταζομαι υπαρχουν απειρες λυσεις, αναλογα και τον τοπο που μενεις.
Στην Αθηνα για παραδειγμα κοιτα το Meetup, Που πιανουν διαφορα αντικειμενα και μαζευονται ειτε online ειτε και προσωπικα. Εαν εισαι σε κοντινη πολη ταξιδευεις.
Καλά στην σχολή είχα παρέα αλλά χαθήκαμε τώρα!Quote:
Originally Posted by keep_walking
Βγήκα τελικά μόνος μου κάθησα σε μια καφετέρια!
Και πολύ καλά έκανες. Και εγώ πίνω τον καφέ της πόλης μόνος μου.
κι εγω μονη τα ιδια ακριβως αν θες μπορουμε να μιλαμε απο ιντερνετ μενω αθηνα μακρια δηλαδη
Εγώ χθες βγήκα μόνος μου για καφέ, περνάω καλά ξεχνιέμαι, βλέπω κόσμο, το θέμα είναι ότι έχω 6 ευρώ όλα κι όλα και δεν μπορώ να βγαίνω συχνά. Τώρα δεν είμαι καλά ψυχολογικά όλη μέρα σπίτι, χωρίς φίλους έναν έχω και αυτός δουλεύει, αλλά θα ήθελα φίλους.
Η μεγαλούπολη μπορεί να είναι σκληρή όταν νιώθεις πως σε τόσο κόσμο είσαι μονάδα δυστυχώς. Το βιώνω και εγώ στην Αθήνα μερικές φορές.
Αυτο το εκανα απο μικρος,απο τα 18 που τελειωσα το λυκειο,απλα ξαφνικα δεν ειχα κανεναν φιλο να βγω εξω η να κανω οποιαδηποτε δραστηριοτητα,οποτε αναγκαζομουν να πορευομαι μονος μου,επαιρνα ενα take away,πηγαινα βολτα μονος μου,σε ενα παγκακι,σε ενα παρκο,η ενα περιοδικο με αυτοκινητα και χαζευα,λιγο μουσικη,αυτα.Δυστυχως ομως αυτο δεν μου καλυπτε το κενο που ειχε δημιουργηθει που δεν ειχα φιλους,να διασκεδαζω ,να πηγαινω για διακοπες η οτιδηποτε αλλο.:confused:Quote:
Originally Posted by andreas86
Σήμερα βγήκα και πάλι μόνος μου για καφέ, πέρασα καλά πήγα στα Μικέλ, έχω παρατηρήσει ότι και άλλα άτομα πηγαίνουν και κάθονται μόνη τους. Σήμερα στο απέναντι τραπέζι από εμένα καθόταν μια κοπέλα μόνη της μιλούσε συνεχώς στο τηλέφωνο και συνεχώς χωρίς σταματημό!!
Tο να φτιαξεις κοινωνικο κυκλο απο το μηδεν,οταν δεν υπηρχε ουτε πριν background ειναι δυσκολο,μπορει αυτο να γινει,μεσα απο το εργασιακο περιβαλλον,αν ειναι σταθερο και δεν αλλαζεις καθε χρονο εργασια,μεσα απο τα σοσιαλ μιντια οπου σιγουρα θα βρεις κοινες φιλιες-παρεες μεταξυ αλλων,αλλα αν δεν εχεις ουτε αυτους τους 1-2 φιλους-γνωστους,να πας σε ενα κλαμπακι,σε ενα μπαρακι,να κανεις εστω επιφανειακες γνωριμιες,πολυ δυσκολα θα αλλαξει κατι.
Μετα απο αρκετη δυσκολια,προσπαθω να εχω επαφη με 2-3 ατομα απο τη δουλεια την τωρινη,γιατι απο την προηγουμενη μονο με ενα ατομο καταφερνω να βγαινω για μια μπυρα η ενα καφε,με αλλα εχουμε χαθει.Αυτο το πραγμα,να βγαινω απελπισμενος εξω,μονος μου,με ενα καφε στο χερι και να γυρναω σαν την αδικη καταρα στα παρκακια η στις παραλιες,ακουγοντας απλα καταθλιπτικη μουσικη η λιωνοντας στο κινητο με παιχνιδια της πλακας η σε τσοντοσαιτ.Οταν αλλοι,ειχαν κοινωνικη ζωη,σχεσεις,σεξουαλικη ζωη,καποια δουλεια για τα βασικα εξοδα,την διασκεδαση τους και τις διακοπες τους.
Δεν μου προσφερε τιποτε ολο αυτο τοσα χρονια,εβγαινα απλα για να ξεσκαω 1 ωρα και γυρνουσα πισω στο σπιτι παλι,το ιδιο απελπισμενος και χωρις ψυχολογια.
Σιχαινομαι τα σοσιαλ μιντια οπως το instagram και αυτους που προμοταρουν η εκθετουν τη ζωη τους δημοσια,ποσως με ενδιαφερει να ανεβαζω και να δινω αναφορα που πηγαινω ταξιδια η διακοπες,σε τι μαγαζια διασκεδαζω η οτιδηποτε σε αυτο το μοτιβο,δεν μου εκατσαν ποτε καλα τα σοσιαλ μιντια δυστυχως,γιαυτο δεν μου ειναι ευκολο να εχω αυτη την επιλογη για φιλιες μεσω insta/fb.
Και εγω ετσι ειμαι, χρονια πλεον, μου κατεστρεψε οριστικα πλεον τη ζωη. Εφτασε σε ενα σημειο οπου πλεον εγινε πραγματικα απαλευτο, αρχισα τα οπιουχα, ηρεμιστικα, αγορασμενα ειτε απο το clearnet ειτε απο τα "onions" (D.W)...Oτι εβρισκα να μου ανεβασει τη ντοπαμινη. Απο τη μια πιστευω με κρατησαν ζωντανο απο το να κανω μια τρελα, απο την αλλη κατεληξα με 3 επιληπτικες κρισεις (εκ των οποιων μια νοσηλεια σε νευρολογικη κλινικη με σκαναρισματα CT, MRI, EEG και ατελειωτες εξετασεις) απο διακοπη ηρεμιστικων, και ενδεχομενως να εχω προκαλεσει επιληψια εφ ορου ζωης. Ο ανθρωπος χρειαζεται κατι να του αποσπα την προσοχη, εαν δεν υπαρχει τιποτα απολυτως και για μακρα χρονια διαστηματα, η εκβαση δεν θα ειναι καλη. Εγω το λαμπρο παραδειγμα. Καθε μερα ακομα παιρνω οπιοειδη, και ηρεμιστικα, τα πρωτα απλα για να μην ειμαι "αρρωστος/dopesick" και τα δευτερα τα κοβω σταδιακα μπας και γλυτωσω 4η επιληπτικη κριση. Και φυσικα ζω καθε δευτερολεπτο με το ενδεχομενo να παθω νεα κριση εκει που ειμαι μονος μου, να κοπανησω το κεφαλι μου πουθενα και να μεινω στον τοπο, οι (επιληπτικες ή μη) κρισεις/σπασμοι εξαιρετικα σπανια εχουν καποιο σημαδι πριν ξεκινησουν. Friendless για 6η χρονια αν δεν κανω λαθος, 30 χρονων τωρα...
Πως περασαν ? Συνηθως περπατημα μονος διπλα στη θαλασσα (μενω σε παραλιακο μερος) και αν καταλαβω "κατι", το λεγομενο buzz απο καποια απο αυτα που παιρνω, πραγμα σπανιο γιατι η ανοχη εχει φτασει στο θεο, τοτε απλα περιφερομαι στην πολη ασκοπα, χωρις κανενα συναισθημα με ενα ειδος υποτυπωδης χημικης ευχαριστησης. Νηφαλιος και να βλεπω ευτυχισμενους ανθρωπους με τις παρεες τους ή τις σχεσεις τους ? Η θεα και μονο σαυτο ειναι σαν να τρωω απανωτες σφαλιαρες με καρφια. Επομενως εχω απομονωθει αρκετα και σπανια βγαινω απο το σπιτι.
Δεν μου δινει ορεξη πλεον τιποτα στη ζωη. Και ναι, πριν καν ξεκινησω την αυτοθεραπεια (θεραπεια δεν ειναι σε καμια περιπτωση, καλυψη συμπτωματων ή καλυτερα του πονου, προσωρινο δανεισμα ηρεμιας και ευτυχιας ειναι βασικα που το πληρωνεις μετα) με τις εν λογω ουσιες, τοσα χρονια friendless απλα ειμαι μια νεκρη υπαρξη μεσα σε ενα ζωντανο σωμα.
Αυτο που θελω να πω, ειδικα εσεις που μενετε Αθηνα και Θεσσαλονικη, μην το αφηνετε ετσι, δεν καταληγει καλα, ειτε αυτο ειναι ουσιες, ειτε αλκοολ ειτε ουτε και γω ξερω τι αλλο μπορει να προκυψει, υπαρχουν επιλογες αν ψαχτειτε, εγω μενω επαρχια και ειμαι σχεδον αφραγκος οποτε δεν ξερω καν τι αλλο μπορω να κανω εχοντας δοκιμασει οτι περνουσε απο το χερι μου (π.χ γυμναστηρια, συλλογοι κτλ)
Εντάξει εσύ το κατάλαβες νωρίς εγώ που έπινα κουμπια-κόκες από τα 25 μου που πήγα Αγγλία και μέχρι τα 38 μου ενώ στην δουλειά κολλαγα ρεπό για να μαζεύω 10ήμερα ανα τρίμηνο και να πηγαίνω Κολομβία-Εκουαδόρ και Βολιβία για να πιω το θέλημα το οποίο το αγόραζα σε 10αδα δεν έπαιρνα ένα ή δύο ή 5 έπαιρνα 10 κατευθείαν (εβραζα 10 την ημέρα) και μία φορά στην Βολιβία 50 (4 μέρες άντεξε το 50αρι) γιατί μου το έφερναν κατευθείαν από το δάσος και δεν θα περνούσε από μεσάζοντες. Στα 38 μου έπαθα φρικη μια με τις ντρόγκες μία με το κλίμα ε ήταν η ώρα να με χτυπήσει η διπολική κατακούτελα (σιγά μην μου την χάριζε) και επειδή δεν έβρισκα σωτηρία, μου λέει καλή του ώρα ένας γιατρός στην φάση που είσαι πάρε την σύντροφο σου και πηγαίνετε σε κανα βουνό να μείνετε κανα εξάμηνο-ενώ έπαιρνα και φάρμακα-να σε παρακολουθεί να ξεφύγεις και όπως το είπε έτσι έγινε.Quote:
Originally Posted by stefamw
Θέλεις 6 μήνες να γίνεις πέτρα, το οποίο είναι δύσκολο, αν ήταν εύκολο όλοι θα το έκαναν... είναι δύσκολο.... αλλά πρέπει! Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο κουράγιο και υπομονή κρατήσου να το ξεπεράσεις!
Επίσης ξέχασα να σου πω πως δεν έχω φίλους γιατί όταν πήγαινα σχολείο ήμουν nerd γιατι ήθελα να περάσω πολυτεχνείο, μετά ήμουν nerd στο πολυτεχνείο οπότε πάλι δεν έβγαινα ε και μετά καταλαβαίνεις τι φίλους είχα στην Αγγλια που πήγα.... Βέβαια από την άλλη επειδή κάνω ζίου ζίτσου αρκετό καιρό έχω μπει στην οικογένεια ας το πούμε αλλά οκ με τα παιδιά συναντιέμαι όταν πηγαίνω για προπόνηση, όχι έξω, δεν βγαίνω έξω γενικά την έχω δει σπιτόγατος. Δεν έχω γυναικα και δεν νομίζω να βρω όχι τόσο για την εμφάνιση μου που την θεωρω πολυ καλή και προσεγμένη, αν εξαιρέσεις το ύψος σε περίπτωση που θέλει κάποια πχ κάποιον από 1,76 και άνω είμαι οκ δηλαδή έχω κοιλιακούς κτισμένους, αλλά επειδή έχω ιδιαιτερότητες στο σεξουαλικό τομέα είμαι sub ε δεν είναι και το πιο εύκολο να βρεις κάποια που να είναι εκείνη αυτή που θα έχει το πάνω χέρι. Κατά τα άλλα όλα οκ στη ζωή μου, εντάξει μην έχω και παράπονο.
Σε εσένα παρατήρησα πως έχεις ένα επίπεδο α, δεν είσαι το κλασικό ζάκι ξέρεις τι εννοώ και θεωρώ πως αν ξεφύγεις από όλα και τα αφήσεις πίσω σου θα την φτιάξεις την ζωή σου. Το πιστεύω αυτό πραγματικά!
άμα ψάχνεις για online παρέα και συνομιλία μέσω viber κλπ στείλε μου να τα πούμε!Quote:
Originally Posted by Erin
Έχω μόλις ένα φίλο για να βγαίνω,οι υπόλοιποι είναι απλά γνωστοί από το εργασιακό περιβάλλον από τη προηγούμενη δουλειά,οι οποίοι αραιά και που θα μιλήσουμε με κανένα sms και αυτό απλά.
Δυστυχώς δεν γιορτάζω πότε γενέθλια,ονομαστική εορτη κλπ όπως κάνουν οι περισσότεροι που έχουν φίλους που τους νοιάζονται.
Ένας άλλος που θεωρούνταν φίλος,μου χρωστάει χρήματα που του είχα δανείσει γιατι είχε ανάγκη και δεν τα έχει επιστρέψει εδώ και 2 χρόνια,με εκμεταλλεύτηκε και με βρίζει κιόλας από πάνω.Πραγματικα βοηθάς κάποιον και αυτό είναι η συμπεριφορά που εισπράτεις πίσω.:(
Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι παιδικοί φίλοι ακόμη στη ζωη μου κ δε νιώθω εντελώς μόνη. Η οικογένεια με στηρίζει όσο μπορεί αλλά κουράστηκα να μένω μαζί τους. Από την άλλη μη έχοντας ένα δικό μου εισόδημα δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μείνω μόνη χωρίς την οικονομική ενίσχυση των γονιών μου. Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος να μαθαίναμε τις κοινωνικές δεξιότητες για την καλλιέργεια κ τη διατήρηση έστω γνωριμιών. Κάποιοι από εμάς το χάνουμε από τη μη χρήση της λεκτικής επικοινωνίας και κάποιοι από την κατάχρησή της.
Επειδη στην προσωπικη και κοινωνικη καθημερινοτητα μου εχω μεινει αρκετα πισω,αυτο δεν με βοηθαει στο να κανω γνωριμιες η φιλιες καθως οι περισσοτεροι ειναι σε μια φαση της ζωης τους καλυτερη απο εμενα ειτε επαγγελματικα ειτε σε προσωπικο επιπεδο,δλδ εχουν μια σχεση,εχουν 4-5 φιλους στανταρ να βγαινουν και να κανουν μαζι πραγματα,οποτε νιωθω δυσφορια το να ειμαι παρεα με τετοια ατομα,με κανει να αισθανομαι μειονεξια και ανεπαρκεια.
Δεν εχω φιλους για διακοπες,για παρεα,για διασκεδαση,για κοινους στοχους η δραστηριοτητες,νιωθω παρατημενος.
Μήπως είσαι εσύ αυτός που έχει "παρατήσει" τους άλλους; Και σε μένα το ίδιο συμβαίνει. Μην τα παρατάς. Βγες μόνος, πήγαινε εκδρομές μόνος, να είσαι ανοιχτός στο αυθόρμητο.
Αυτό βλέπω να συμβαίνει κ σε εμένα βλέπω ότι αρχίζω κ παρατάω τους άλλους.Quote:
Originally Posted by Niels
Μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους αυτό. Από ένδειξη κοινωνικής απόσυρσης λόγω άγχους, κατάθλιψης κλπ μέχρι να συνειδητοποιείς ότι κάποια άτομα σε κουράζουν, ο ρόλος σου στη σχέση μαζί τους δεν σε εκφράζει πια κλπ
Φίλους, η σχέση το βλέπω πλέον πολύ, πολύ δύσκολα να βρω ιδίως σχέση!
Oχι τοσο,γιατι κανενας σχεδον δεν κρατουσε επαφη μαζι μου,να δειξει οτι εχει ενδιαφερον να διατηρησουμε μια φιλικη επαφη,ισως γιατι και γω ειμαι ενα κλειστο ατομο και εσωστρεφες,γενικα τα κλειστα και εσωστρεφη ατομα τα αποφευγουν,γιατι ειναι οι περιεργοι,αυτοι που δεν θελουν να μιλανε για τον εαυτο τους,δεν εχουν ενδιαφεροντα να συζητησουν κλπ.Το να πηγαινω καπου μονος μου το θεωρω απελπησια πλεον,δηλαδη σκεψου οτι εχω επιταγη τουρισμου 150 ευρω και δεν εχω με καποιον να πεταχτω καπου μια μινι εκδρομη η εξορμηση.Eιμαι αποκομμένος εντελως,ουτε σοσιαλ μιντια,ουτε τιποτε,απλα παω δουλεια,γυρναω και οταν καθομαι,απλα καθομαι,δεν υπαρχει διαθεση ουτε μια ταινια να δω σπιτι μου,αυτα που αλλοι λενε,δες νετφλιξ,δες καμια σειρα,παιξε κανενα game στο pc,μου φαινονται παγερα αδιαφορα.Quote:
Originally Posted by Niels
τι σου φαινεται ενδιαφερον; δεν εχεις ενδιαφερον για τιποτε;Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Δυστυχώς οι εσωστρεφείς είμαστε στιγματισμένοι, σε ορισμένες περιπτώσεις σχεδόν ταυτισμένοι με δυνητικά επικίνδυνα άτομα.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Ξέρω κάποιον που έκανε το εξής απίστευτο. Έφευγε μόνος του για διακοπές στη Γερμανία με σκοπό να κάνει εκατοντάδες χιλιόμετρα με το ποδήλατο.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Δε χρειάζεται να έχεις παρέα για να κάνεις ένα ταξίδι. Εσύ όμως φαίνεται να θέλεις να μοιράζεσαι αυτή την εμπειρία με κάποιον άλλο. Ίσως να υπάρχουν λύσεις μέσω δραστηριοτήτων κάποιων συλλόγων, αν και δεν ξέρω κατά πόσο ένας εσωστρεφής θα μπορούσε να ενταχθεί εκεί. Ξέρω ότι εγώ δε θα πήγαινα.
Στο κομμάτι των μέσων δικτύωσης δεν είσαι ο μόνος. Π.χ. εγώ ποτέ δεν μπήκα σ' αυτή τη διαδικασία και δεν το έχω μετανιώσει. Το ότι εργάζεσαι είναι πάρα πολύ σημαντικό.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, δεν έχεις ενδιαφέροντα; Κάτι να σου τραβάει την προσοχή; Μήπως σου λείπουν απλώς τα ερεθίσματα;
Δεν θα βρω φίλους πότε,όχι γιατί δεν θέλω η προτιμώ την μοναξιά,αλλά γιατί με βλέπουν ως περίεργο και πολύ σοβαρό για να με προσεγγίσουν για φιλια.Απο την άλλη εγώ φοβάμαι την απόρριψη οπότε φαίνομαι απόμακρος.
δυσκολο στις μερες μας να βρεις φιλους οι πιο πολλοι ανθρωποι σε κοιταν στα δοντια που λεει ο λογος για να σε εγκρίνουν για φιλαρακι τους .
Κοίτα, τα τελευταία που αναφέρεις ως ασχολίες παθητικές είναι, αλλά σου δίνουν κάτι να συζητήσεις και σου διασπούν την προσοχή από το να σκέφτεσαι συνέχεια τα προβλήματα σου (αν το κάνεις). Αθήνα μένεις; Σε ένα μικρότερο μέρος γνωριζεσαι πιο εύκολα με τον κόσμο.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Απο το σχολειο δεν εχω κανεναν φιλο,ολοι τραβηξαν τον δρομο τους και εξελιχθηκαν,απο τις σχολες μου επισης καμια επαφη με κανεναν,απο τις δουλειες 1-2 ατομα και αυτα αραια και που,σοσιαλ μιντια δεν εχω καν,οποτε και να θελει καποιος να με βρει απο εκει δεν μπορει,γενικα,δεν ειδα ποτε ενδιαφερον απο την απεναντι πλευρα για να διατηρηθει μια φιλια η μια επαφη αραιη εστω,παντα ημουν αυτος που κυνηγουσα μια φιλια,αλλα οχι δεν παρακαλουσα κιολας,οταν δεν με αποδεχεσαι οπως ειμαι,τοτε σημαινει οτι καποιο προβλημα εχεις μαζι μου και επιλεγεις να με αποφευγεις συστηματικα.
Αχχ οι φίλοι..που λένε τι να τους κάνεις τους εχθρούς αν έχεις τέτοιους φίλους.. Πολύ συχνά οι φίλοι αποδεικνύονται όχι και τόσο φίλοι... αλλά νταξει το θέμα είναι να βρεις σοβαρά άτομα (σπάνιο) που να σε γουστάρουν όπως είσαι και να λειτουργείτε στην ίδια συχνότητα. Να έχετε εμπειρίες παρόμοιες από την ζωή και να υπάρχει αλληλοσεβασμός.