Printable View
γλυκια μου ανωνιμη ναι δυστυχως εχω ολα οσα θα μπορουσα να εχω ετσι οπως ειμαι τωρα. ισως εαν νωριτερα αρκετα χρονια πριν υπηρχαν γυρω μου καπιες προυποθεσεις ισως να ειχα καταφερη αυτο το κατι που σημερα στιχιωνη την ζωη μου.και παλι ομως δεν νομιζω να ημουν διαφορετικη.το μονο που θα αλαζε ηταν οτι θα ειχα λιγοτερα πραγματα να κατηγορω τον εαυτο μου. περα απο ολα αυτα ομως ,,νομιζω οτι το προβλημα με την καταθλυψη ειναι απροσπελαστο.
παιδια κι εγω σημερα νιωθω πληρη απογοητευση...ογδοη μερα της θεραπειας με τα ομοιοπαθητικα και νιωθω χαλια...σημερα ηταν να παρουμε με τον αρραβωνιαστικο μου ενα δωρο για την αδερφη μου και το ανηψακι μου και ενιωθα απαισια...περπατουσα στο δρομο και ενιωθα ασταθεια ζαλη ελαφρια,ατονια και ημουν χαμενη....δεν παλευεται αλλο..ποτε δε θα γινω καλα..ουτε τα απλα καθημερινα δε μπορω να κανω...απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ολα ατα τα συμπτωματα...και ολοι ηταν μια χαρα περπατουσαν,γελουσαν,διαλε γαν ρουχα με την ησυχια τους και εγω παμε και παμε να τελειωνουμε ελεγα...πικραααα
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑΖΩ ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΟΤΕ ΚΑΛΑ...ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ. ΟΛΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΑΔΥΝΑΤΑ. ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΒΑΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΒΡΙΖΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, Ή ΕΚΛΑΙΓΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΟΥ-ΕΤΣΙ ΤΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑ.
ΤΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΟΜΩΣ ΣΑΣ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ; ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΑΙΔΙΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΡΟ, ΗΜΟΥΝ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙ...
και τωρα πως εισαι καλα΄΄΄΄΄΄τι εκανες΄΄΄΄΄ πραγματικα χαιρομαι για σενα. ειναι σαν να ειμασταν ολοι μαζι σε μια σκοτεινη φυλακη και μεσα στα μαυρα χαλια μαθενης οτι καπιος καταφερε να ξεφυγη...................δεν ειναι φοβερο΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄απο ποτε εισαι καλυτερα///////
πανικουλα μην κανεις μονη σου τετιες κυνησεις..ειναι λιγο ριψοκινδινο. εγω παιρνω αντικαταθλιπτικα αρκετα χρονια και ξερω οτι πρεπει να κοπουν σταδιακα κι οχι αποτομα.
ζωζα πριν αρχισεις με την ομοιοπαθητικη τι ειχες κανει,,,,,,,,,,,,,,,,,,,ειχες παει σε καπιον γιατρο΄΄΄..........επερνες φαρμακα.......εαν ναι γιατι. δεν ειχες βελτιωση με τα φαρμακα.......
ΚΑΛΗΜΕΡΑ! ΤΕΡΕΖΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ. ΒΟΗΘΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ (ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΑ) ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΚΑΝΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΜΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ (ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΜΟΥΝ ΛΙΓΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΠΙΔΡΑΣΟΥΝ), ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΖΩ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΠΧ ΝΑ ΒΓΑΙΝΩ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΨΩΝΙΑ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΟΥΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΥΡΝΟΥΣΑ ΠΙΣΩ ΣΕ ΚΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΣΥΝΕΧΙΣΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΟΤΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΠΟΛΥ, ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ. ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΜΕΝΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΟΠΟΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΜΑΙ ΚΑΤΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΗΠΙΟΤΕΡΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΕΝΤΟΝΟΥ ΑΓΧΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ. ΕΧΩ ΠΛΕΟΝ ΑΛΛΕΣ ΑΜΥΝΕΣ.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΠΑΝΗΛΘΑ..ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
Η ομοιοπαθητική δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, την έχω δοκιμάσει κατα επανάληψην για διάφορα, από αυπνίες μέχρι δερματικά και εγώ και φίλοι μου και συγγενείς και δεν έχουμε δει καμμιά βελτίωση. Δεν πιστεύω στις εναλλακτικές θεραπείες, ρεφλεξολογίες, ομοιοπαθητικές και όλα αυτά τα θεωρώ χάσιμο χρόνου και χρημάτων.
τερεζα μου αν δεις τα post μου ειμαι 26 και υποφερω εδω και 12 χρονια..αλλα γενικα απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου νιωθω χαλια...μονιμο αγχος..χωρις να εχω περασει ασχημα στη ζωη μου..εκει γυρω στα 19 μου και ενω υπεφερα 4 χρονια απο καθημερινους πονοκεφαλους πηγα σε νευρολογο και πηρα λαντοσ και σεροξατ..μου περασαν οι πονοκεφαλοι..τα αλλα οχι.μετα τα σταματησα και ακομα τωρα σκατα νιωθω...σε ολη μου τη ζωη μου φαινεται ετσι θα ειμαι...εσυ τι εχεις ακριβως?
zωζα μου καλησπερα. καπως ετσι ειναι και τα δικα μου. ειμαι 39 ετων παντρεμενη με εναν φοβερο ανθρωπο, και εχουμε δυο παιδακια 10 και 6 ετων. εγω απο μωρο θυμαμαι οτι ημουν μεσα στην θλιψη. οχι οτι δεν υπηρξαν λογοι. υπηρξαν το προβλημα ομως ειναι οτι εγω μεγαλωσα με αυτες τις σκεψεις με αυτην την αυτοκριτικη με αυτην την απαισιοδοξια... τωρα πως μπορω στα 40 μου, να μαθω να σκεφτομαι διαφορετικα΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄ύπ οψην οτι ζω σε επαρχια και δεν εχω την δυνατοτητα του γιατρου. πηγα 3 φορες και δεν μπορω να πω οτι βοηθεισε και πολυ. με τα φαρμακα ισως γιατι τωρα δεν εχω τοσο μεγαλες πτωσεις.................................... ................. και παλι ομως εγω παντα ετςι θα ειμαι/////// περνω καθημερινα μεγαλες δοσεις φαρμακων. χωρις αυτα δεν μπορω να κουνηθω απο το κρεβατι δεν μπορω να κοιμηθω, φαντασου ποσο δυσκολο μου ειναι να δω τα παιδια μου. μετα αρχιζουν και οι τυψεις και παει λεγοντας. ετσι θα ειμαι για παντα,,,,,δεν την αντεχω τοση θλυψη τοση αγωνια.και να σου πω και το χειροτερο. εχεις ακουση οτι η καταθλυπτηκη μανα κανει καταθλιπτηκα παιδια΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄ εαν δεν τα ειχα τοτε ισως......................................... φαντασου μια στενη κατασκοτεινη φυλακη κι εγω να μην εχω την δυναμη να βγω . οχι οτι θα μπορουσα.................................. .................................................. .......
τερεζα μου πως καταφερες να κανεις οικογενεια με ολα αυτα?εγω ειμαι 3 χρονια αρραβωνιασμενη κι ετσι χαλια οπως νιωθω δεν αποφασιζω για παιδακι...σημερα παλι ημουν πολυ σκατα...αααα δε γινεται δευτερα θα παρω τηλ τον ομοιοπαθητικο μου...δεκα μερες ξεκινησα τα χαπια και ειμαι κομματια..εσυ τι χαπια παιρνεις?απο σωματικα συμπτωματα τι εχεις?
ζωζα μου καλησπερα.ο μονος ανθρωπος που με στηριζει σε ολο αυτο ειναι ο αντρας μου. ετσι αποφασισα για τα παιδια. οχι οτι βοηθαει στο σπιτι η στα παιδια...........................ειναι ολα επανω μου. τα συμπτωματα μου αρχιζουν με μια ακαθοριστη αγωνια που σιγα σιγα γινεται αφοριτη θλυψη. απο την επομενη το πρωι δεν μπορω να συκωθω απο το κρεβατι ουτε για τουαλετα. το μονο που θελω να κανω ειναι να κοιμαμαι και να κλαιω ,ωρες ατελιωτες.τωρα περνω 2 εφεχορ και 2 βελπουτριν. νομιζω οτι το δευτερο φαρμακο με βοηθησε γιατι οι πτωσεις μου τωρα δεν ειναι τοσο δυνατες. πολυ καλα κανεις που δεν αποφασιχεις για παιδακι. τωρα κοιτα την ζωζα αγαπα την ,και φροντιζε την, οσο μπορεις. τωρα αυτη σε εχει αναγκη. εαν δεν το κανεις εσυ πιος θα το κανει............................ εισαι πολυ μικρη ακομη μην ανχωνεσαι ολα θα γινουν.. τωρα κοιτα την ζωζα. πες μου τι γινεται με την ομοιοπαθητικη΄΄΄.................. .................................................. ...........σου ζητησε να κοψεις ολα τα αλλα φαρμακα.................................
δεν επαιρνα αυτο το καιρο καθολου φαρμακα..αλλα αν παιρνει καποιος του ζητα να κοψει κορτιζονουχα ορμονουχα και καποα ηρεμιστηκα..πιστευω οχι ολα..εμενα πχ.παυσιπονο μου ειπε να περνω αν με ποναει κατι...εγω τερεζα εχω πολλα ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ψυχικΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ...ΘΑ ΔΟΥΜΕ .....
σωματικα συμπτωματα τι ακριβως ενοεις. ψυχικα................
Γράφεις, έχεις όλα όσα θα μπορούσες να έχεις. Αυτό είναι πολύ καλό.Quote:
Originally posted by tereza5
γλυκια μου ανωνιμη ναι δυστυχως εχω ολα οσα θα μπορουσα να εχω ετσι οπως ειμαι τωρα. ισως εαν νωριτερα αρκετα χρονια πριν υπηρχαν γυρω μου καπιες προυποθεσεις ισως να ειχα καταφερη αυτο το κατι που σημερα στιχιωνη την ζωη μου.και παλι ομως δεν νομιζω να ημουν διαφορετικη.το μονο που θα αλαζε ηταν οτι θα ειχα λιγοτερα πραγματα να κατηγορω τον εαυτο μου. περα απο ολα αυτα ομως ,,νομιζω οτι το προβλημα με την καταθλυψη ειναι απροσπελαστο.
Όμως καλή μου, για να υποφέρεις από κατάθλιψη, σημαίνει ότι κάτι σου λείπει από αυτά που έχεις. Κάτι πολύ βασικό. Έχεις βρει τι μπορεί να είναι αυτό; Αυτό το κάτι που λες που στοιχειώνει τη ζωή σου τώρα είναι αυτό που σου λείπει;
λεω οτι νιωθω χαλια στο σωμα δηλαδη ατονια ασταθεια κλπ...ενω ψυχικα δεν νιωθω πολυ καταθλιπτικα...και νομιζω οτι αν μου περνουσαν τα σωματικα θα πετουσα.τα παντα θα εκανα..τωρα με αυτη τη μ.....εχω κλειστει πολυ
kalhspera se olous paidia...na pw kai egw pws edw kai tria xronia upefera apo auth thn diataraxh...ton prwto xrono phra seroxat ta opoia me bohthisan para polu hmoun teleia...meta omws upotropiasa kai apo tote eimai mia kala mia xalia...apo ta xrisougenna paw se mia pyxiatro h opoia me bohthise na mathw polla gia ton eayto mou alla akoma fobamai na bgw eksw otan bgainw den mporw na anapneysw...exei mia bdomada pou ekopsa th farmakeutikh agwgh k xthes epatha mia usterikh krish eutuxws thn kseperasa monh...thelw loipon na rwthsw k na proteinw kati...oi endiafereste to mail mou einai [email protected] loipon proerxomai apo ena oxi k toso uposthritkito peribballon pou htan kai o logos pou epatha thn diataraxh se synduasmo me ta ek geneths xarakthristika mou...loipon den exoume oloi thn tuxh na exoume ena perivallon na mas sthrizei...tha hthela na dhmiourghsoume mia oikogeneia...ta peraiterw an mazeytoume telika tha ta poume en kairw
Καλησπέρα Αλεξάνδρα καλως ήρθες. Μπορεις να μας εξηγησεις τι εννοεις δεν εχεις ενα περιβαλλον να σε στηριζει?? Μπορεις να γινεις πιο συγκεκριμενη? Ακομα τι ακριβως εχεις?
γλυκια μου ανωνυμη πιστευεις δηλαδη οτι καταθλιψη σημαινει οτι μου λυπει κατι.......................................... .........................αυτο και μονο που λες συμαινει οτι δεν το εχεις ζησει ποτε..αυτο το κατι που λεω οτι ακομα και τωρα με στοιχιωνη ειναι οτι δεν μπορουσα να κυνηγησω αυτο που αγαπουσα. ημουν πολυ πετυχημενη σε αυτο που διαλεξα ομως δεν ειχα τις δυνατοτητες να το κυνηγηςω. παρολα ναυτα ομως δεν νομιζω οτι ειναι αυτο που μου λυπη.. ειναι κατι αλλο πιο βαθυ πιο μεγαλο. μακαρι να ηταν ετσι.
αλεξανδρα καλησπερα.
ζωζα μηπως τα συμπτωματα που εχεις ειναι απο τα φαρμακα κι οχι κατι ψυχολογικο....................... ο γιατρος σου τι σου λεει.........................
Δυστυχώς έχω περάσει κατάθλιψη τερέζα. Όχι μόνο μία φορά.Quote:
Originally posted by tereza5
γλυκια μου ανωνυμη πιστευεις δηλαδη οτι καταθλιψη σημαινει οτι μου λυπει κατι.......................................... .........................αυτο και μονο που λες συμαινει οτι δεν το εχεις ζησει ποτε..αυτο το κατι που λεω οτι ακομα και τωρα με στοιχιωνη ειναι οτι δεν μπορουσα να κυνηγησω αυτο που αγαπουσα. ημουν πολυ πετυχημενη σε αυτο που διαλεξα ομως δεν ειχα τις δυνατοτητες να το κυνηγηςω. παρολα ναυτα ομως δεν νομιζω οτι ειναι αυτο που μου λυπη.. ειναι κατι αλλο πιο βαθυ πιο μεγαλο. μακαρι να ηταν ετσι.
Και ειδικά την πρώτη φόρά, ενώ βαθιά μου ήξερα ποια είναι τα πράγματα που μου λείπουν, κατηγορούσα τον εαυτό μου ότι δεν είναι τόσο σοβαρά ώστε να μου προκαλέσουν την κατάθλιψη κι ότι εγώ φταίω που δεν είμαι καλά. Μετά από λίγο ήρθαν και οι πανικοί, και μετά ξέχασα εντελώς ποια ήταν αυτά που μου έλειπαν και τα αρνιόμουν αφού ασχολιόμουν με τους πανικούς αλλά και με την κατάθλιψη που συνυπήρχε πια και λόγω των πανικών.
Όχι καλή μου δεν εννοώ ότι αυτό ή αυτά που εσένα σου λείπουν είναι κάτι απλό και όχι βαθύ. Χαίρομαι που το αναγνωρίζεις ότι κάτι λείπει, το οποίο είναι βαθύ, μεγάλο. Ωστόσο, αυτό που λες που λείπει, το έχεις συνειδητοποιήσει τι μπορεί να είναι; Κι αν ναι, προσπάθησες να κάνεις κάποια βήματα, μικρά ή μεγάλα, για αυτό;
μαλον οχι. τωρα πια δεν γινεται τιποτα.εσυ βγηκες απο την καταθλιψη................................
Γιατί δε γίνεται Τερέζα μου; Κι αν δε γίνεται αυτό πλέον μπορεί να είναι εφικτό να πραγματοποιήσεις κάτι άλλο... Τι λες;
Σκέψου το...
τα συμπτωματα αυτα τερεζα τα εχω πολλα χρονια...τωρα νιωθω ομως εξαρση...ρε παιδια υπαρχει κανεις σασ που απο τοτε που θυμαται τον εαυτοτου να ζει με μονιμο αγχος?στο σχολειο μη ζαλιστω ,μην δεν γραψω καλΑ...οταν ειμαι εξω νιωθω ασταθεια,ψιλοζαλαδα,οι παλαμες και οι πατουσες μονιμα ιδρωμενες και μια νευρικη υπερδιεγερση σε μονιμη βαση...υπαρχει κανεις που νανιωθει οτι μια ασπρη μερα δεν εχει δει??
και παλι ζωζα` μου εγω θα σου απαντησω. δεν θα σου το περιγραψω ακριβως ετσι οπως τα δικα σου. θα σου πω μονο οτι το ανχοσ μου ειναι μεγαλητερο απο μενα .σε ηλικια ενοω. παντα ο μονιμος φοβος για τα παντα. αρκει να σου πω οτι απο το ανχος μου δεν εζησα ουτε τον αραβωνα μου ουτε ομως και τον γαμο μου. για αλλους αυτες οι στιγμες ειναι οτι καλυτερο. για μενα ηταν ενα σφιξιμο στο στομαχι και σε ολο μου το ειναι. εχω ελκος απο τα 17 μου. σημερα σε μηδαμηνες καταστασεις με τα παιδια παλι το ιδιο κανω . ο μονιμος φοβος για τα παντα. φοβος που νομιζω οτι γινεται πανικος. δεν ξερω αν απαντησα στην ερωτηση σου............................................ .................................................. ............
γλυκια μου ανωνιμη . αυτο το κατι που σναφερομαι ειναι το θεμα των σπουδων.για πολλους λογους που εγω δεν εφτεγα δεν μπορεσα να σπουδασω. σημερα ειμαι παντρεμενη με εναν πολυ καταξιομενο ανθρωπο επαγγελματικα.κι εγω διπλα του δεν ειμαι τιποτα. οχι οτι λεει κατι ο ανθρωπος . αλλα ειναι που εγω ετσι αισθανομαι. εχω χτιση ολο μου το ειναι γυρω απο αυτο. δεν καταφερα να σπουδασω αρα δεν ειμαι τιποτα. τωρα ειμαι καρφωμενη σε ενα σπιτι ατελιωτες ωρες με 2 πολυ ζωηρα παιδια να γυριζω γυρω γυρω και να καθαριζω τα καθαρα. αναρωτιεμε λοιπον .εγω μονον για αυτο ειμαι ..............ενα τιποτα δηλαδη. δεν θελω να σε κουρασω παλι με τα ιδια. σου τα λεω μονο γιατι μου ειπες να κανω κατι αλλο. τι θα μπορουσα να κανω τωρα ετσι οπως ειμαι. το σπιτι τα παιδια και ολα τα αλλα γυρω απο αυτα ειναι μονον επανω μου λογο της δουλειας τοθ συζυγου οπως σου ειπα. εργαζετε απο τις 5 το πρωι εως τις 6 το απογευμα τις επομενης μερας, μεχρι να ξαναφυγη απο το σπιτι παλι το επομενο πρωι. κ.ο.κ. γι αυτο σου ειπα τωρα πια παει .
tereza Μου συγνωμη αλλα δεν συμφωνω καθολου με αυτα που λες...ακου εισαι ενα τιποτα...Κοιτα μπορει εγω να σπουδαζω(ελπιζω να τα καταφερω να τελειωσω δλδ)αλλα η μανουλα μου δεν σπουδασε..Παντρευτηκε στα 18 της και ο μπαμπας μου ηταν 39 τοτε.Εκαναν τρια παιδακια..Εμας...Η μαμυ μου δεν δουλεψε και δεν σου κρυβω πως αυτος ηταν/ειναι ο καημος της.Εμεινε σπιτι..Ο πατερας μου δουλευε απο τις 6 το πρωι μεχρι στις 11 το βραδυ..Καθε μερα ακομα και τα Σαββατοκυριακα...Εμενε λοιπον συνεχεια με εμας...Στα 23 τηε επαθε κρισεις πανικου και ομως τα εκανε ολα..πηγαινε απο εδω απο εκει και χωρις κανενα μα κανενα χαπι..Δεν πηρε τιποτα..Μετα απο 2 χρονια περασε απο μονο του..Εκ τοτε ποτε δεν την εχω ακουσει να μας παραπονιεται.Λοιπον μπορει να μην δουλεψε αλλα αυτο δεν σημαινει πως ειναι ενα τιποτα..Στα ματια μου ειναι ηρωιδα που καταφερε να κουμανταρει 3 θηρια(ημασταν ανησυχα πνευματα) και να στεκεται και στον πατερα μου και να λεει παντα μια καλη κουβεντα.Για εμενα ειναι ενας αγγελος..Αγνη,καθαρη,τιμια και ντομπρα...Ξερω πως εβοιωσε πολλες φορες(σαν εσενα)αλλα ξερω και πως νοιωθουμε εμεις για εκεινη..Υπερηφανεια..Ετσι πιστεψε με νοιωθουν ή θα νοιωσουν τα παιδακια σου...Να μην τα βαζεις με εσενα..ΚΑποιες γυναικες δουλευουν στα σπιτια και κανουν οικιακες εργασιες και κρατανε παιδια.Αυτες λοιπον οι κυριες παιρνουν απο 600-1000 ευρω...Αρα δεν εισαι ενα τιποτα κοπελα μου,απλα προσφερεις τις υπηρεσιες σου δωρεαν.Και αυτο που κανεις ομως ειναι δουλεια..Δεν χανει την αξια που εχει επειδη απλα δεν πληρωνεσαι...Μακαρι καποτε αυτο το ρημαδι το κρατος να αναγνωρισει τις υπηρεσιες των γυναικων που μενουν σπιτι και δουλευουν εκει ως αλλοι ειλωτες και να δινει επιδοματα....
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Σ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΔΕΝ ΞΕΡΕΙς ΠΟΣΟ.
tereza μου να μην με ευχαριστεις καθολου γιατι αυτο που λεω ειναι η αληθεια των πραγματων..Και αν ποτε ακοσεις απο καμια εξυπνουλα..¨ε τι να μας πεις και εσυ,εσυ δεν δουλεψες και δεν ξερεις¨να μην το βαλεις μεσα σου..η μητερα μου το εχει ακουσει απειρες φορες...Καποιοι ανθρωποι δεν εχουν να δειξουν εργο σαν χαρακτηρες και σαν συμπεριφορα και προσπαθουν να πληγωσουν τους αλλους με αυτο που τους ποναει,..,για εμενα αυτα ειναι κομπλεξισμοι...να τα βαζεις πισω...εχεις τα παιδιακια σου,το αντρα σου και μια οικογενεια που πολλοι θα ηθελαν να εχουν αλλα λιγοι μπορουν..να το εχεις παντα αυτο κατα νου....
Μου δινεις δυναμη και κουραγιο. ευχομαι να κανεις στην ζωη σου αυτο που αγαπας. αυτο που θα σε κανει ευτιχισμενο. κι οχι αυτο που πρεπει.ντιντι εγω οπως ισως θα διαβασες πασχω απο καταθλιψη, αρκετα χρονια. μηπως ξερεις να μου πης τι ακριβως ειναι οι κρισεις πανικου, τι αισθανεσαι πως αρχιζουν. υ.γ. να αγαπας πολυ την μητερα σου και ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΔΕΙΧΝΗΣ να το ξερει. ΝΑ ΤΗς ΤΟ ΛΕΣ. ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΠΟΣΟ ΣΠΟΥΔΕΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
τερεζα μου βλεπω οτι εισαι κι εσυ σαν εμενα βυθισμενη σε ενα χρονιο αγχος που δεν μπορουμε να προσδιορισουμε πως και γιατι ξεκινησε και δε λεει να φυγει..κι εγω εκανα ενα σχετικα κλειστο αρραβωνα και γαμο πολιτικοοοο δεν την παλευω να μπω στη τρελη διαδικασια του θρησκευτικου..ασε που το βλεπω να λιποθυμουσα και να γινομουν ρομπα μπροστα στο κοσμο....εγω σπουδασα παρολες τις κρισεις πανικου αλλα δεν βλεπω να δουλεψω πουθενα με ολα αυτα..προς το παρον παντως κουτσα στραβα εργαζομαι στην εταιρια του αρραβωνιαστικου μου...(ευτυχως υπαρχει κι αυτος στη ζωη μου)παντως εγω εδω και 20 μερες ειμαι πολυ χαλια...καθε τρεις και λιγο φουντωνει το κεφαλι μου ..με πιανει τρεμουλα .ζαλαδα και εχω τρελαθει...απο την αλλη βαρεθηκα τις εξετασεις...δε θελω να ξαναμπω σε αυτη τη διαδικασια..ntini μου ακομα τιποτα με την ομοιοπαθητικη...λες να αρεχισω να απογοητευομαι?
ζωζα μου μονο για το ανχος επερνες τιποτα΄΄΄΄΄΄΄΄τωρα περνεις.................με την ομοιοπαθητικη τι γινετε.......................
βρε συ ζωζα μου απο τωρα απογοητευση?Μετα τον 1ο μηνα δειχνει:)μην αγχωνεσαι τοσο..χαλαρωσε και ολα θα κυλησουν ομαλως:)))θετικη σκεψη πανω απο ολα...τερεζα μου.καταρχας ειμαι κοριτσι....:)ως προς τις κρισεις πανικου ξεκινουν με ταχυκαρδιες ξαφνικα,αισθημα ζαλης ή λιποθυμιας,θολουρα,δυσπνοι α και πολλα αλλα...Αλλα ποτε δεν παθαινεις τιποτα απο ολα αυτα που φοβασαι..Μονο τα φοβασαι..Λες μηπως παθω αυτο,μηπως εκεινο,μηπως το αλλο αλλα ποτε δεν παθαινεις τιποτα..Απλα φοβασαι πολυ..Ως προς την μαμυ μου,της το λεω και οποτε στεναχωριεται αν καμια καρακαηδονα της πει καμια χαζομαρα της εξηγω πως δεν ειναι ετσι..Τωρα πχ.εχει παει με τον αδερφο μου στο χωριο και εμεις με την αδερφη μου και τον μπαμπα μου θα παμε σε 2 βδομαδες..Μιλαμε καθε μερα,λεμε τα κουτσομπολια μας:Pκαι της εξηγω πως χωρις αυτη το σπιτι ειναι ενα δραμα και χαρας την δυναμη της:)
Συγνωμη γλυκια μου. δεν ξερω γιατι αλλα ειχα την εντυπωση πως ησουν αγορι. συγνωμη και παλι. χαιρομαι που βλεπω οτι εισαι τοσο θετικο ατομο. παιδια πηρατε καθολου τα βελπουτριν΄΄΄΄΄΄΄΄ τα εφεξορ.......................
εγω στις αρχες ειχα παρει μονο seroxat..για ενα μηνα και μετα τα εκοψα..δεν ηθελα αλλο....πλεον ακολουθω μονο ομοιοπαθητικη και οτι καταφερνω απο μονη μου....εμεις να μαστε καλα παιδια τιποτα αλλο:))
και τωρα με την ομοιοπαθητικη πως τα πας...........................
αρκετα καλυτερα θα ελεγα...σιγα σιγα συνερχομαι θα ελεγα...μπορω να κανω τα πραγματα καλυτερα πλεον και αρχισε να ξεκολαει το ρημαδι το μυαλουδακι μου....εχω πιστη και θετικη σκεψη και ευχομαι να γινω καλυτερα...εχω συμβιβαστει πια με την ιδεα...δεν το φοβαμαι αλλο:)
ντινι μου χαιρομαι που πας καλα....ρε παιδια εγω οταν νιωθω αυτα τα συμτωματα της ασταθειας δεν μπορω να σκεφτω τιποτα καλο...και οι ζαλαδες μου συνηθως ειναι στιγμιαιες δευτερολεπτων..αυτο τι να ειναι?με τι μπορει να εχει σχεση?και κατι αλλο,εσεις οταν ειστε ακινητοι νιωθεται οπως εγω συσπασεις νευρων?σαν να κουνιεσται?
αυτο ειναι οτι τα εχει παιξει το νευρικο σου συστημα:)και εγω αυτο ειχα...μια ασταθεια.μια ζαλη ενα μουδιασμα σαν να ειμαι ετοιμη να λιποθυμησω...αλλα ποτε δεν ταυλιαστηκα..ο φοβος εμεινε μονο......αυτο με τις συσπασεις το ενοιωθα παλια..τωρα οχι..απλα εχω μια υπερενταση..σαν να θελω να κουνιεμαι να μην μενω στασιμη.