Σύνδρομο Στοκχόλμης

Δε νομίζω ότι αυτό που περιγράφεις μπορεί να χαρ/στει ως σύνδρομο της Στοκχόλμης. Για να μιλάμε για σύνδρομο της Στοκχόλμης θα πρέπει να έχει υπάρξει απειλητικό συμβάν το οποίο να προκαλέσει την ενεργοποίηση του συμπαθητικού συστήματος και την αντίδραση fawn. Για την ιστορία το σύστημα πάλης - φυγής στην ουσία εμπεριέχει και ακόμα δύο ενστικώδεις αντιδράσεις (fight - flight - freeze - fawn). Το σύνδρομο της Στοκχόλμης ουσιαστικά αφορά το καλόπιασμα του δράστη και αφορά την τέταρτη αντίδραση.

Εσύ όμως δεν βίωσες το περιστατικό ως απειλητικό. Το πιο πιθανό σε αυτό που νοιώθεις είναι ότι επειδή ένιωσες ηδονή, το όλο συμβάν καταγράφηκε ως ηδονικό-ευχάριστο και είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει επιθυμία αναβίωσης. Έτσι λειτουργεί το σύστημα ανταμοιβής!

Σε πολλες περιπτωσεις παιδικης κακοποιησης/βιασμου, υπαρχει το φαινομενο μιας αισθησης ηδονης/ ευχαριστησης απτην πλευρα του παιδιου. Εχυν γραφτει πλειστα βιβλία πανω στο θεμα. Ειναι ο βασικος λογος που το παιδι μεγαλωνοντας κ οταν αντιλαμβανεται πια τι του χει συμβει, αρχιζει να ταυτιζεται με τον θυτη, θεωρει τον εαυτο του υπευθυνο επειδη του "αρεσε" ο, τι συνεβει, άρα δεν μπορει να ήταν τοσο κακό , ούτε ο θύτης τόσο κακός, αναπτύσσει αισθηματα ενοχής και τελικά σιωπά.

Δυστυχώς δεν θυμάμαι τον τίτλο του βιβλίου ή της συγγραφέως, ήταν θύμα βιασμού η ίδια απο τον πατέρα της απο πολύ νεαρή ηλικία και περιέγραφε αναλυτικά αυτά τα συναισθήματα και τις σκέψεις. Θεωρούσε για χρόνια τον εαυτό της υπεύθυνο για ο, τι της συνέβαινε επειδή κατά τη διάρκεια των βιασμών της ερεθιζόταν. Στη πραγματικότητα όμως αυτό δεν είναι ασυνήθιστο ούτε κάνει τον βιασμό, λιγότερο βιασμό ή το τραύμα που αυτός επιφέρει σε μια παιδική ψυχή λιγότερο τραύμα. Όταν μιλάμε για ανήλικο, είναι βιασμός κ ο ενήλικος θύτης παιδεραστής. Όλα τα άλλα για μένα είναι παιχνίδια του μυαλού στην προσπάθεια του θύματος να κρύψει ένα τραύμα που συνεχίζει να κουβαλάει.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Σε πολλες περιπτωσεις παιδικης κακοποιησης/βιασμου, υπαρχει το φαινομενο μιας αισθησης ηδονης/ ευχαριστησης απτην πλευρα του παιδιου. Εχυν γραφτει πλειστα βιβλία πανω στο θεμα. Ειναι ο βασικος λογος που το παιδι μεγαλωνοντας κ οταν αντιλαμβανεται πια τι του χει συμβει, αρχιζει να ταυτιζεται με τον θυτη, θεωρει τον εαυτο του υπευθυνο επειδη του "αρεσε" ο, τι συνεβει, άρα δεν μπορει να ήταν τοσο κακό , ούτε ο θύτης τόσο κακός, αναπτύσσει αισθηματα ενοχής και τελικά σιωπά.

Δυστυχώς δεν θυμάμαι τον τίτλο του βιβλίου ή της συγγραφέως, ήταν θύμα βιασμού η ίδια απο τον πατέρα της απο πολύ νεαρή ηλικία και περιέγραφε αναλυτικά αυτά τα συναισθήματα και τις σκέψεις. Θεωρούσε για χρόνια τον εαυτό της υπεύθυνο για ο, τι της συνέβαινε επειδή κατά τη διάρκεια των βιασμών της ερεθιζόταν. Στη πραγματικότητα όμως αυτό δεν είναι ασυνήθιστο ούτε κάνει τον βιασμό, λιγότερο βιασμό ή το τραύμα που αυτός επιφέρει σε μια παιδική ψυχή λιγότερο τραύμα. Όταν μιλάμε για ανήλικο, είναι βιασμός κ ο ενήλικος θύτης παιδεραστής. Όλα τα άλλα για μένα είναι παιχνίδια του μυαλού στην προσπάθεια του θύματος να κρύψει ένα τραύμα που συνεχίζει να κουβαλάει.

---

Επειδή αυτό μάλλον αποτελεί απάντηση σε αυτό που έγραψα εγώ πιο πάνω και μου αποδίδει πράγματα που δεν ειπα, ξεκαθαρίζω ότι πουθενά δεν υποστήριξα ότι επειδή η εμπειρία δεν είναι φοβική, δεν είναι και τραυματική. Μάλλον δεν έγινε κατανοητό τι έγραψα. Είπα μόνο και εξήγησα το λόγο για τον οποίο δεν ονομάζεται σύνδρομο Στοκχόλμης. Τραυματική είναι γιατί ο συναισθηματικός κόσμος ενός ατόμου σε αυτή την ηλικία δεν είναι έτοιμος για να διαχειριστεί τα συναισθήματα που προκύπτουν από την εμπειρία. Αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη μετέπειτα πορεία του ατόμου σε ψυχολογικό επίπεδο.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Σε πολλες περιπτωσεις παιδικης κακοποιησης/βιασμου, υπαρχει το φαινομενο μιας αισθησης ηδονης/ ευχαριστησης απτην πλευρα του παιδιου. Εχυν γραφτει πλειστα βιβλία πανω στο θεμα. Ειναι ο βασικος λογος που το παιδι μεγαλωνοντας κ οταν αντιλαμβανεται πια τι του χει συμβει, αρχιζει να ταυτιζεται με τον θυτη, θεωρει τον εαυτο του υπευθυνο επειδη του "αρεσε" ο, τι συνεβει, άρα δεν μπορει να ήταν τοσο κακό , ούτε ο θύτης τόσο κακός, αναπτύσσει αισθηματα ενοχής και τελικά σιωπά.

Δυστυχώς δεν θυμάμαι τον τίτλο του βιβλίου ή της συγγραφέως, ήταν θύμα βιασμού η ίδια απο τον πατέρα της απο πολύ νεαρή ηλικία και περιέγραφε αναλυτικά αυτά τα συναισθήματα και τις σκέψεις. Θεωρούσε για χρόνια τον εαυτό της υπεύθυνο για ο, τι της συνέβαινε επειδή κατά τη διάρκεια των βιασμών της ερεθιζόταν. Στη πραγματικότητα όμως αυτό δεν είναι ασυνήθιστο ούτε κάνει τον βιασμό, λιγότερο βιασμό ή το τραύμα που αυτός επιφέρει σε μια παιδική ψυχή λιγότερο τραύμα. Όταν μιλάμε για ανήλικο, είναι βιασμός κ ο ενήλικος θύτης παιδεραστής. Όλα τα άλλα για μένα είναι παιχνίδια του μυαλού στην προσπάθεια του θύματος να κρύψει ένα τραύμα που συνεχίζει να κουβαλάει.

---

καλημερα.
δεν ειναι μονο παιχνιδια του μυαλου, ειναι και παιχνιδια του ενήλικου, που ΑΠΑΡΕΓΚΛΗΤΑ προσπαθει να δημιουργησει αισθηματα ενοχης στο παιδι, να το πεισει να κρατησει μυστικη την κακοποιηση του και να το οδηγησει στην σκεψη οτι τελικα ισως και να το ηθελε και το ιδιο, ισως να το προκαλεσε, ισως καπου να εφταιξε το ιδιο, εφοσον δεχτηκε/δεν μιλησε.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Δε νομίζω ότι αυτό που περιγράφεις μπορεί να χαρ/στει ως σύνδρομο της Στοκχόλμης. Για να μιλάμε για σύνδρομο της Στοκχόλμης θα πρέπει να έχει υπάρξει απειλητικό συμβάν το οποίο να προκαλέσει την ενεργοποίηση του συμπαθητικού συστήματος και την αντίδραση fawn. Για την ιστορία το σύστημα πάλης - φυγής στην ουσία εμπεριέχει και ακόμα δύο ενστικώδεις αντιδράσεις (fight - flight - freeze - fawn). Το σύνδρομο της Στοκχόλμης ουσιαστικά αφορά το καλόπιασμα του δράστη και αφορά την τέταρτη αντίδραση.

Εσύ όμως δεν βίωσες το περιστατικό ως απειλητικό. Το πιο πιθανό σε αυτό που νοιώθεις είναι ότι επειδή ένιωσες ηδονή, το όλο συμβάν καταγράφηκε ως ηδονικό-ευχάριστο και είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει επιθυμία αναβίωσης. Έτσι λειτουργεί το σύστημα ανταμοιβής!

---

Καλησπερα

Τι εννοείς με αυτο και απο που βγαζεις ενα τετοιο συμεπρασμα ?
Αλλο τι αισθανομαστε και αλλο πως το διαχειριζομαστε μετα ολο αυτο ..Απειλιτικο μπορει να ειναι και ως προς την αποκαλυψη του γεγονοτος σ ενα τριτο ατομο.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλησπερα

Τι εννοείς με αυτο και απο που βγαζεις ενα τετοιο συμεπρασμα ?
Αλλο τι αισθανομαστε και αλλο πως το διαχειριζομαστε μετα ολο αυτο ..Απειλιτικο μπορει να ειναι και ως προς την αποκαλυψη του γεγονοτος σ ενα τριτο ατομο.

---

Αυτό αναφέρει ο ίδιος ο θεματοθέτης, δεν είναι δικά μου συμπεράσματα.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Αυτό αναφέρει ο ίδιος ο θεματοθέτης, δεν είναι δικά μου συμπεράσματα.

---

Και εσυ το υποστηριζεις ολο αυτο ?
Που το αναφερει ακριβως γιατι εγω δεν ειδα να το μοιραζεται με καποιον τοτε ?

Αλλο τι μας μας λεει και αλλο τι βγαινει μεσα απο αυτες τις περιγραφες του ...

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Και εσυ το υποστηριζεις ολο αυτο ?
Που το αναφερει ακριβως γιατι εγω δεν ειδα να το μοιραζεται με καποιον τοτε ?

Αλλο τι μας μας λεει και αλλο τι βγαινει μεσα απο αυτες τις περιγραφες του ...

---

Αφου "άλλο τι μας μας λεει και αλλο τι βγαινει μεσα απο αυτες τις περιγραφες του" μάλλον εσύ είσαι αυτή που βγάζεις συμπεράσματα. Εγώ περιορίζομαι στα δεδομένα που πολύ φοβάμαι ότι τα διαστρεβλώνεις.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Αφου "άλλο τι μας μας λεει και αλλο τι βγαινει μεσα απο αυτες τις περιγραφες του" μάλλον εσύ είσαι αυτή που βγάζεις συμπεράσματα. Εγώ περιορίζομαι στα δεδομένα που πολύ φοβάμαι ότι τα διαστρεβλώνεις.

---

Διαστρεβλωνω ?
Οκ Αιολαι συζητηση γινεται και παλι αλλου παει ...

Εσυ δηλαδη διαβαζεις ενα κειμενο και στεκεσαι μονο σε αυτα που λεει καποιος και οχι και στο συμπερασμα αυτων ή σε καποιες σκεψεις που βγαινουν μεσα απο την μετεπειτα συζητηση ?
Πολυ μονο πλευρο ολο αυτο για αλλη μια φορα θα ελεγα ..
Ενταξει παμε παρακατω ...

Θεωρησε ακυρη την αρχικη μου προθεση για συζητηση και εξελιξη καποιων αποψεων που ισως διαβαζοντας τα ο θεματοθετης προβληματιστει και βρει και τον λογο που πρεπει να κανει μια συζητηση με ενα ψυχολογο ...
Δεν ειναι μονο το αισθημα της ευχαρίστησης που αντλει απο κατιπαραβατικο , ειναι και ολο το απειλιτικο κλιμα που βιωσε και ισως βιωνει υποσυνειδητα ακομα αν αποκαλυψει ολη αυτη την ιστορια ...

Αν στεκομαστε μονο σε αυτα που λεει οποιος ανοιγει ενα θεμα και δεν παμε την συζητηση ενα βημα παρακατω ποιος ο λογος να τον βοηθησουμε να δει και αλλες οπτικες του θεματος του που μπορει απο μονος του να μην τις εχει αναγνωρισει και ας μην υφιαστατε?
Ισα ισα αποκλείοντας πραγματα ισως οδηγηθει ακομα πιο γρηγορα τι ειναι αυτο που τον βασσανιζει ακομα και σημερα ...

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Επειδή αυτό μάλλον αποτελεί απάντηση σε αυτό που έγραψα εγώ πιο πάνω και μου αποδίδει πράγματα που δεν ειπα, ξεκαθαρίζω ότι πουθενά δεν υποστήριξα ότι επειδή η εμπειρία δεν είναι φοβική, δεν είναι και τραυματική. Μάλλον δεν έγινε κατανοητό τι έγραψα. Είπα μόνο και εξήγησα το λόγο για τον οποίο δεν ονομάζεται σύνδρομο Στοκχόλμης. Τραυματική είναι γιατί ο συναισθηματικός κόσμος ενός ατόμου σε αυτή την ηλικία δεν είναι έτοιμος για να διαχειριστεί τα συναισθήματα που προκύπτουν από την εμπειρία. Αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη μετέπειτα πορεία του ατόμου σε ψυχολογικό επίπεδο.

---

οχι όχι δεν ήταν απάντηση σε σένα aeolous γιαυτο κ δεν έκανα παραθεση την τοποθέτηηση σου. Γενικότερο σχόλιο δικό μου ήταν. Απλά πήρα αφορμή ίσως κ απτο δικό σου κ από άλλων μελών που αναφέροταν στην όποια ηδονή μπορεί να νοιώσει ένα θύμα.

Στο αν ονομάζεται ή όχι σύνδρομο Στοκχόλμης, σε διάβασα με προσοχή γιατί εγώ δεν έχω τέτοιες γνώσεις, στο αρχικό μου μνμ το σχολίασα μόνο επειδή ο ίδιος ο θεματοθέτης το χαρακτήρισε έτσι.

Εσένα τι σε προβληματίζει;
Μέσα από αυτή την εμπειρία βίωσες ένα κομμάτι, το οποίο το ψάχνεις και τώρα στη σεξουαλική σου ζωή αλλά δεν θεωρείς ότι δεν μπορείς να το βρεις.
Νιώθεις διαφορετικός από τους άλλους;
Νιώθεις μόνος στις σεξουαλικές σου προτιμήσεις;
Νιώθεις πχ ότι σε μια σχέση δεν θα μπορεις να είσαι ο εαυτός σου λόγω αυτού του κομματιού;

Quote:

---

Originally Posted by Art_Phil

Εσένα τι σε προβληματίζει;
Μέσα από αυτή την εμπειρία βίωσες ένα κομμάτι, το οποίο το ψάχνεις και τώρα στη σεξουαλική σου ζωή αλλά δεν θεωρείς ότι δεν μπορείς να το βρεις.
Νιώθεις διαφορετικός από τους άλλους;
Νιώθεις μόνος στις σεξουαλικές σου προτιμήσεις;
Νιώθεις πχ ότι σε μια σχέση δεν θα μπορεις να είσαι ο εαυτός σου λόγω αυτού του κομματιού;

---

Τον προβληματίζει το εάν και σε ποιο βαθμό αυτή η εμπειρία διαμόρφωσε τη σεξουαλικότητά του στο σήμερα.

όντως με προβληματίζει εάν αυτή η εμπειρία έχει διαμορφώσει την σεξουαλικότητα μου, εάν θα ήμουν καλύτερος ή χειρότερος άνθρωπος, εάν έχει επηρεάσει τον χαρακτήρα μου και αν το αποκαλύψω στον άνθρωπο μου πως θα το εκλάβει.
τώρα, αν είναι λάθος ο τίτλος "σύνδρομο Στοκχόλμης" έχει καμία σημασία; αλλάζει κάτι;

Quote:

---

Originally Posted by voliotis1975

όντως με προβληματίζει εάν αυτή η εμπειρία έχει διαμορφώσει την σεξουαλικότητα μου, εάν θα ήμουν καλύτερος ή χειρότερος άνθρωπος, εάν έχει επηρεάσει τον χαρακτήρα μου και αν το αποκαλύψω στον άνθρωπο μου πως θα το εκλάβει.
τώρα, αν είναι λάθος ο τίτλος "σύνδρομο Στοκχόλμης" έχει καμία σημασία; αλλάζει κάτι;

---

το οτι καποιος κακοποιηθηκε, δεν τον κανει ουτε καλυτερο ουτε χειροτερο ανθρωπο.
τον κανει τραυματισμενο ανθρωπο.
για το ποσο επηρεασε την σεξουαλικοτητα σου και την πορεια σου το γεγονος, αν δεν μπορεις να το ξεδιαλυνεις μονος σου, ζητα την βοηθεια ενος ψυχοθεραπευτη.
μονο με τον εαυτο σου μην τα βαζεις, γιατι δεν εφταιξες σε κατι γι αυτο που εγινε..

Quote:

---

Originally Posted by voliotis1975

όντως με προβληματίζει εάν αυτή η εμπειρία έχει διαμορφώσει την σεξουαλικότητα μου, εάν θα ήμουν καλύτερος ή χειρότερος άνθρωπος, εάν έχει επηρεάσει τον χαρακτήρα μου και αν το αποκαλύψω στον άνθρωπο μου πως θα το εκλάβει.
τώρα, αν είναι λάθος ο τίτλος "σύνδρομο Στοκχόλμης" έχει καμία σημασία; αλλάζει κάτι;

---

Καλημερα!

Ο ανθρωπος σου θα το εκλαβει αναλογα πως θα το παρουσιασεις και κατα ποσο εσυ εχεις δουλεψει πανω σε αυτο το θεμα και δεν σου εχει αφησει κατι για το οποιο παλευεις ακομα και σημερα .
Το θεμα δεν ειναι ο αλλος καλο μου ,το θεμα εισαι εσυ πανω απ ολα .
Ο αλλος αν εισαι εσυ καλα και ισορροποιμενα θα ειναι και εκεινος καλα μαζι σου και πιστεψε με θα σε αγαπησει ακομα πιο πολυ γι αυτο που εισαι .
Ανθρωποι που περνανε τοσο τραυματικες εμπειριες και καταφερνουν και φτιαχνουν την ζωη τους ειναι πολυ σπουδαιοι και αξιζουν τα καλυτερα .

Remedy και Marilou σας ευχαριστώ πολύ.

Τα ερωτικά-σεξουαλικά γεγονότα στις ηλικίες αυτές προκαλούν έντονα συναισθήματα, και επειδή είναι και πρωτόγνωρα, αποτυπώνονται έντονα στη μνήμη. Όσο πιο έντονη είναι μια εμπειρία, τόσο πιο βαθιά και η μνημονική αποτύπωση. Αυτό είναι κανόνας. Γι αυτό το λόγο στις ηλικίες αυτές πρέπει τα παιδιά να προστατεύονται από τέτοιες εμπειρίες που δεν είναι εύκολο να ξεχαστούν. Είναι λοιπόν λογικό κατά την άποψή μου να σε έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό η εμπειρία αυτή. Το ερώτημα είναι ως ποιο βαθμό. Για να το ανακαλύψεις αυτό θα πρέπει να σκάψεις βαθιά και μπορεί να μην το ανακαλύψεις ποτέ.

Ίσως πάλι η συγκεκριμένη εμπειρία να λειτούργησε συνδυαστικά με ένα υπόβαθρο που προϋπήρχε. Από τα λεγόμενά σου καταλαβαίνω ότι λαμβάνεις ηδονή μέσω της υποτακτικότητας στο σεξ. Ίσως να είσαι γενικά έτσι στη ζωή σου. Εδώ κολλάει και ο τίτλος "Σύνδρομο της Στοκχόλμης" γιατί αυτά συνδέονται μεταξύ τους. Όμως η υποτακτικότητα ως χαρ/κό της προσωπικότητας διαμορφώνεται ως συμπεριφορική στρατηγική σε μικρότερες ηλικίες.