Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας και τον χρόνο σας κι ας τρολαρετε…
Printable View
Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας και τον χρόνο σας κι ας τρολαρετε…
Γιατί τα έχει όλα έτοιμα, μπορεί να επιβάλλει ό,τι θέλει και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Μπορεί και να σε λυπάται κιόλας. Δηλαδή να σκέφτεται αν την χωρίσω τι θα κάνει εκείνη μετά κτλ. Ξέρει πως δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα οικονομικά και πως εσύ είσαι η εγκλωβισμένη. Θα αλλάξει; Όχι δεν θα αλλάξει, σόρρι αλλά.... δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση είναι βολεμένος με την όλη κατάσταση.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Όποτε, έτσι όπως το λες, η μόνη λύση είναι να τον χωρίσω εγώ.Quote:
Originally Posted by mindcrime
Το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό που λες μήπως με λυπάται κλπ και δεν ξέρω αν είναι αυτό…
Πάντως ότι με κάποιο τρόπο είναι βολεμένος, αυτό ναι, είναι.
Γενικά οι άντρες δεν φεύγουν εύκολα από ένα γαμο, οι γυναικες συνήθως είναι αυτές που ζητάνε διαζύγιο. Εκείνοι βολεύονται στις καταστάσεις και μπορεί να έχουν και εξωσυζυγικές σχέσεις. Όχι ότι και οι γυναικες δεν το κάνουν αυτό. Νομίζω και οι δυο το κάνουν. Απλά οι γυναικες δεν αντέχουν να μένουν σε νεκρούς γάμους ενώ οι άντρες δεν εγκαταλείπουν εύκολα τη συζυγική εστία.
Το να τον χωρίσεις είναι μία κουβέντα. Είναι εφικτό αυτό; Αυτός καταρχήν έχει παραδώσει σώμα και πνεύμα. Αδιαφορεί εντελώς για το σώμα του, αδιαφορεί αν τον γουστάρει η γυναίκα του, αδιαφορεί το τι σκέφτονται οι άλλοι για εκείνον, αδιαφορεί για όλα και έχει μπει σε μία ρουτίνα που θα την ζει μέχρι να πεθάνει. Αυτή θα είναι η ζωή του. Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι αυτός από αυτό. Εσύ από την άλλη έχεις το δίκιο σου, λες τι θα γίνει έτσι θα πορευθουμε, αυτό ήταν η ζωή μας; Και έχεις δίκιο γιατί είσαι μόλις 45 ετών.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Εγώ το έχω ζήσει το έργο σου. Ημουν σε μια σχέση με μία ιδανική για όλους τους άλλους γυναίκα εκτός από εμένα, ειχαμε διαφορετικές επιθυμίες στο σεξ, είμαι υποτακτικός για να σου λύσω την απορία αν τυχόν έχεις. Δεν την χώριζα όμως γιατί την λυπόμουν, την συντηρούσα κυριολεκτικά και σκεφτόμουν πως οκ αν την χωρίσω τι θα κάνει που θα πάει και πως θα ζήσει και είναι στην ηλικία σου. Τέλος πάντων μια ημέρα μου είπε δεν πάει άλλο η ζωή μας τέλος. Της λέω συμφωνώ, θα σε βοηθήσω να σταθείς στα πόδια σου γιατί δεν σου αξίζω και πρέπει να συνεχίσεις την ζωή σου, διαλέξαμε το σπίτι της μαζί, το επιπλώσαμε μαζί, της πλήρωνα τα ενοίκια, της βρήκα δουλειά και τώρα έχει μία ευτυχισμένη ζωή με κάποιον άλλον και πολύ καλά κάνει και εγώ αυτό ήθελα για εκείνη.
Το θέμα είναι εσύ πως θα προχωρήσεις στην ζωή σου αν δεν έχεις κάποιον να σε βοηθήσει μέχρι να στηριχθείς στα πόδια σου; Εν τω μεταξύ δεν έχει σωτηρία η φάση με τον άνδρα σου. Δεν ξέρω εμφανισιακά πως είσαι, αλλά αν για παράδειγμα εσύ πεις εγώ θα ξεκινήσω crossfit για να κάνω μια κωλάρα μέχρι το Θεό και για να βλέπουν οι 20χρονες τους κοιλιακούς μου και να με θαυμάζουν και το κάνεις, αυτός θα πεθάνει από το κακό του και θα σου κάνει το βίο αβίωτο από την ανασφάλεια και την ζήλεια ή ναι υπάρχει και το άλλο άκρο να γίνει σκυλάκι σου. Εσύ ξέρεις τι είναι πιθανότερο να συμβεί από τα δύο, η ουσία είναι πως έχεις μπει σε ένα κυκεώνα, που θα πρέπει να δημιουργήσεις το έδαφος με κάποιο τρόπο ώστε να σώσεις για την ζωή σου όσο χρόνο μπορείς. Ηδη έχεις φάει 4-5 χρονια....
Κατι ακόμα που θέλω να σου πω. Λες ως λύση να χωρισεις ψυχικα, δηλαδή να ζεις στο ίδιο σπίτι και απλως να είσαι συγκατοικος. Ε και τώρα έτσι είσαι, συγκάτοικος. Αλλά να σου κάνω μια κυνική ερώτηση όπως την νιώθω. Εσύ σαν γυναίκα τι θα βάλεις στο αιδοίο σου για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου; Λουκέτο; Ξέχασε το σε ένα δυο χρονια εισαι 45 οπότε στα 47 το αργότερο που θα σου χτυπάει καμπανάκια ο οργανισμός σου γιατί θα πλησιάζεις 50 με ότι αυτό συνεπάγεται, οπότε εκεί τι θα κάνεις; Πως θα το αντέξεις ψυχολογικά;
Τώρα θα σου πω τι θα έκανα εγώ αν ήμουν στην θέση σου. Καταρχήν η εμφάνιση μετράει, καλώς ή κακώς η κοινωνία αυτή είναι, η πρώην μου που έλιωνε στα γυμναστήρια άσχετα αν την πήγα συστημένη για δουλειά, έπιασε δουλειά κάτα ένα μέρος επειδή έχει σωματάρα και είναι εντυπωσιακή. Πάλι θα την έπαιρναν εξαιτίας μου για δουλειά, αλλά την πήραν πολύ εύκολα την έχουν ρεσεψιόν στην εταιρία και όλα είναι τέλεια για όλους. Δεν πιστεύω σε ανοησίες του στυλ αν η γυναικα έχει παιδιά είναι πιο δύσκολα για εκείνη να δημιουργήσει νέες σχέσεις σαν χωρισμένη, αυτά για εμένα είναι ανοησίες αν γουστάρει κάποιος κάποια δεν τον νοιάζει αν έχει παιδιά από άλλο γάμο και στο κάτω-κάτω έχουν και πατέρα οπότε κατά κάποιο τρόπο είναι δικαιολογία για ανεύθυνους ή για τύπους που φοβούνται και τη σκιά τους.
Εγώ στην θέση σου θα έλιωνα σε ένα γυμναστηριο και θα ξεκινούσα να δω τι επαγγελματικές προοπτικές παίζουν. Παίζουν προοπτικές και στο σούπερ μάρκετ να πάει κάποια που είναι 35 χρονών και αγυμναστη και κάποια που είναι 45 και γυμνασμένη την γυμνασμένη θα πάρουν (εγώ στην επιχείρηση μου πάντως την γυμνασμένη θα έπαιρνα γιατί δείχνει πως ειναι άτομο που σέβεται τον εαυτό της και πως δεν έχει πρόβλημα στο να ματώσει για να καρπωθεί αυτά που θέλει) ακόμα και για τον ανεφοδιασμό ραφιών, το σώμα παίζει ρόλο βλέπεις; κουράζεται πιο δύσκολα η γυμνασμένη, οπότε θα το έκανα αυτό θα ψαχνόμουν για δουλειά και γειά σου μετά... διαζύγιο θα πληρωνει και διατροφή για τα παιδιά εκείνος και μια νέα ζωή ξεκινάει. Διαφορετικά εγκλωβισμός και χάσιμο χρόνου....
Ολα αυτά τα ξέρεις και εσύ είμαι βέβαιος πως τα έχεις σκεφτεί όλα αυτά, απλώς αναρωτιέσαι είναι έτσι ή δεν είναι; Δυστυχώς έτσι είναι...
Συμφωνώ σε όσα λες. Αυτό κοιτάω τώρα να κάνω, να σώσω τη ζωή μου και χρόνο. Οντως έχω ήδη φάει 4-5 χρόνια και παραπάνω θα σου έλεγα.Quote:
Originally Posted by mindcrime
Όταν φτάσαμε στην φάση να χωρίσουμε μου είπε οτι δεν μου αξιζουν όλα αυτά κι ότι ούτε εκείνος σαν άνθρωπος μου αξίζει. Πιστεύω πως θα μπορούσε να με στηρίξει οικονομικά σε ένα βαθμό αν χωρίζαμε, αλλά αυτό δεν το θέλω εγώ. Όχι για εγωιστικους λογους αλλά γιατί δεν μου πάει σαν άνθρωπος να κάνω κάτι τέτοιο.
Θα ήθελα αν χωρίσω να μπορέσω να στηριχτώ στα πόδια μου για να ξεκινήσω από κει κ πέρα τη ζωή μου. Θα δεχόμουν βοηθεια από τους δικούς μου και την αδερφή μου αλλά όχι από εκείνον. Σε ο,τι αφορά διατροφές και παιδιά εννοείται πως ναι, αλλά όχι και να μου πληρώνει σπίτια και έπιπλα όπως είπες.
Είναι φοβερό αυτό που έκανες κατά τη γνώμη μου και είσαι αξιέπαινος γι αυτό, όπως και για το οτι ήθελες να είναι καλά αυτή η γυναίκα.
Δεν είναι ούτε εύκολα ούτε αυτονόητα όλα αυτά.
Να σου πω την αλήθεια δεν ξερω αν το οικονομικό ειναι ο πραγματικός λόγος που δεν φεύγω. Νομίζω πως με κάποιο τρόπο δεν έχω μάθει να υπάρχω χωρίς αυτόν αφού είμαστε μαζί από τα 24 μου. Είναι μια ζωή ολόκληρη. Μου φαίνεται αδιανόητο να χωρίσω και να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς αυτόν.
Δεν ξερω αν τον αγαπάω η αν ειναι μια συνήθεια όλο αυτό.. δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω αυτά τα δυο. Το σίγουρο ειναι πως είμαι εγκλωβισμένη σε μια δύσκολη κατάσταση. Και παράλληλα με αυτή, προσπαθώ να λύσω αλλά δυο θέματα στη ζωή μου: το ψυχικό μου κομμάτι ( πάσχω από ΙΔΨ και θέλω να κόψω σιγά σιγά τα φάρμακα που παίρνω) και το θέμα της δουλειάς από την οποία δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένη και προσπαθώ να δω τι άλλο μπορώ να κάνω.
Όλα αυτά δεν ειναι λίγα ρε γαμωτο και μέσα σε όλα υπάρχουν και τα παιδιά που πρέπει διαρκώς να φροντίζω και να στηρίζω συναισθηματικα και ψυχικά.
Καλημέρα Νεφέλη.
Εγώ θυμάμαι τα μηνύματά σου από παλιά και έχω να πω ότι όσο τελματώνεις εκεί χάνεις το χρόνο σου. Ίσως εσύ θεωρείς ότι ήσουν πολύ χάλια ψυχολογικά για να χωρίσεις και τώρα είσαι πιο έτοιμη κάτι να κάνεις, αλλά εγώ θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου άσχετο το ένα κομμάτι με το άλλο. Πως μπορεί να μην επηρεάζεσαι στο θέμα της ΙΔΨ και της κατάθλιψης και σε οτιδήποτε άλλο όταν ζεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπου συνεχώς επικρατούν νεύρα, δεν ικανοποιούνται οι συναισθηματικές σου ανάγκες και αγχώνεσαι συνεχώς; Γιατί έχεις περιγράψει παλιότερα το άγχος σου πολλές φορές για το πως συμπεριφέρεται ο άντρας σου και τι αντίκτυπο θα έχει όχι μόνο σε εσένα, αλλά και στα παιδιά.
Νομίζω ότι αυτό που προτείνεις στο αρχικό μήνυμα είναι εντελώς αδύνατον για εσένα, αλλιώς θα είχε συμβεί εδώ και χρόνια. Ενώ σε απωθεί η συμπεριφορά του, έχεις κάποια συναισθηματική εξάρτηση από αυτόν τον άντρα. Νομίζω ότι υποσυνείδητα ακόμα τρέφεις ελπίδες ότι θα αλλάξει, παράλληλα με τους φόβους σου ότι δεν θα τα καταφέρεις χωρίς αυτόν. Αλλιώς με όλα αυτά που περιγράφεις θα είχες χωρίσει εδώ και πολλά χρόνια. Πρέπει εσύ επιτέλους να το πάρεις απόφαση ότι αυτή η κατάσταση που περιγράφεις ξανά και ξανά είναι αρρωστημένη και δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν φύγεις από εκεί. Το βασικότερο είναι αυτό. Να πάρεις την απόφαση και να τη χωνέψεις για τα καλά και μετά όλα τα άλλα βρίσκονται. Στα πρακτικά θα τις βρεις τις λύσεις. Θα βοηθήσει η μητέρα σου κι η αδερφή σου όπως λες, αφού αισθάνεσαι πιο καλά και τα παιδιά δεν είναι μωρά, μπορεί να βρεις κάποια μεροκάμματα πέρα από την μόνιμη δουλειά σου, πολλά μπορεί.
Μετά τις πρώτες τρικυμίες, αν σε δει ο άντρας σου σταθερή στην απόφασή σου, θα ισορροπήσουν τα πράγματα με αυτόν και θα βελτιωθεί η ζωή όλων σας, ακόμα και του ίδιου νομίζω μεσοπρόθεσμα.
Άλλο ένα βράδυ με κλάματα και στεναχώρια ως εκει που δεν παίρνει….
Τσακωθήκαμε για ένα φαινομενικά απλο θέμα και έφτασε να μου πει να πάψω να του δημιουργώ προβλήματα και να τον αφήσω στην ησυχία του. Πάνω εκει δεν άντεξα και τον ρώτησα γιατί μένει μαζί μου αφού είναι έτσι τα πράγματα κι όλο του δημιουργώ προβλήματα. Η μόνη απάντηση που πήρα ήταν ένα ξερό: έλα ντε…
Και μετα τίποτα άλλο. Απολύτως τίποτα.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μένει μαζί μου αφού δεν θέλει τίποτα από μένα πλέον. Και αφού του προκαλώ και προβλήματα όπως λέει.
Αυτή τη στιγμή είμαστε ο ένας στο δωμάτιο κι ο άλλος στο σαλόνι κι εγώ για άλλη μια φορά κλαίω τη μοίρα μου κι εκείνος βλέπει χαλαρά νετφλιξ.
Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση.
Ρεαλιστικά ένα από τα δυο θα συμβει αργά ή γρήγορα.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Η φεύγεις η φεύγει.
Καλημέρα Νεφέλη!Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Καταρχήν πως είσαι πως πέρασε το βράδυ σου ?
Έπειτα το ενδεχόμενο αυτός ο άνθρωπος να μένει μαζί σου επειδή σε λυπάται πλέον μήπως πρέπει να σε κάνει λιγάκι περισσότερο να σκεφτείς πιο άμεσα να φύγεις από κοντά του ?
Να στο αντιστρέψω; Εσύ γιατί μένεις μαζί του αφού δεν αντέχεις άλλο αυτή την κατάσταση;Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Σωστή ερώτηση. Καθόμαστε καί σκεφτόμαστε Γιατί ο άλλος μπορεί νά συμπεριφέρεται έτσι κλπ καί τί νά σκέφτεται. Χάνουμε χρόνο στο νά σκεφτόμαστε τί κάνουν οι άλλοι καί Γιατί. Ενώ πρέπει νά αναρωτιόμαστε γιατί ΕΜΕΊΣ μένουμε εκεί και ποια η δική μας συμπεριφορά.
Quote:
Originally Posted by Sonia
Καλημερα !Quote:
Originally Posted by ladybird12
Αυτο δεν μπορει να στο απαντήσει ξεκαθαρα ενας ανθρωπος που το βιωνει αμεσα .
Για να μενει μαλλον καπου ειναι πολυ αδυναμος και εκει βασιζεται ολο αυτο .Αν μπορουν ολο αυτοι και το ανακαλυψουν τοτε εγω πλεον ειμαι σιγουρη πως δεν θα υπαρχει κανενανς απο αυτους που θα μενει σε μια σχεση ενω δεν περναει καλα .
Κατα ποσο ομως μπορουν αυτοι οι ανθρωποι να το κανουν ολο αυτο μονοι τους ?
Καλημέρα!Δεν μπορούν νά τό κάνουν μόνοι τους, πρέπει νά αρχίσουν να αναρωτιούνται.
Καί εγώ πολλές φορές έχω ασχοληθεί με τό τί κάνουν οι άλλοι καί Γιατί... Καί όταν άρχισαν φίλες νά Με ρωτάνε όπως ρώτησε πάνω η Sonia, εγώ γιατί τό κάνω αυτό; εγώ γιατί μένω εκεί; Για ποιο λόγο ασχολούμαι με τόν τοξικό; Με κάποιον που μου λέει στα μούτρα ότι δεν Με θέλει κλπ κλπ... Τότε όντως άρχισα να σκέφτομαι τόν εαυτό μου καί τί πρέπει νά κάνω Με τον εαυτό μου καί όχι Με τόν άλλο. Καί κάπως έτσι ξεδιαλύνει τό τοπίο..Quote:
Originally Posted by Marilou
Αυτο λεμε ,οτι την καταλληλη στιγμη πρεπει να ειναι καποιος διπλα σου και να σε ταρακουνησει ή ακομα να σε παρει απο το χερι και να σε οδηγησει εκει που πρεπει να δεις καποια πραγματα, να τα αντιληφθείς ωστε να πραξεις ολα αυτα που λες .Quote:
Originally Posted by ladybird12
Τι γινεται ομως οταν δεν εχεις καποιον ?
Οταν ανθρωποι που δεν μπλεκονται σε τετοια θεματα και προτειμουν να αφηνουν τους αλλους να παλευουν μονοι τους ?
Γι αυτους μιλαμε και αυτοι πρεπει να πανε απο μονοι τους πλεον σε καποιον ειδικο γιατι δυστηχως τους εχει τοσο πολυ ευνουχισει ολη αυτη η κατασταση που ειναι ανήμπορη για το οτιδηποτε .
Μην ξεχνας πως υπαρχουν γυναικες που παραμενουν σε τετοιες σχεσεις γιατι ολο αυτο τους εχει φερει σε μια κατάσταση που λενε οτι αυτο εμενα μου αξιζει και ειμαι ανίκανη να κανω κατι αλλο .
Ολες αυτες ειναι καταστασεις που δυσκολα ενας φιλος ή ενα γνωστος μπορουν να σε βγαλουν .
Αν σε παρει η μπαλα ολου αυτου και δεν εχεις εστω εναν ανθρωπο να σε παρει απο το χερι αρχικά πολυ φοβαμαι οτι μια ζωη εκει θα εισαι ...
Καλημέρα Νεφέλη! Επίζω να είσαι καλύτερα τώρα. Σε αυτή τη σχέση καταλαβαίνω οτι ασφυκτιάτε και οι δύο, συνεπώς η καλύτερη λύση είναι να χωρίσετε τους δρόμους σας. Δεν υπάρχει επικοινωνία ούτε κάτι άλλο πέραν των παιδιών που να σας συνδέει πλέον από όσα διαβάζω. Εάν η αδερφή σου αντιμετώπιζε το ίδιο θέμα στον γάμο της, δεν θα τη συμβούλευες να χωρίσει; Συμφωνώ με τον JimNirou, κάποια στιγμή ένας απο τους δυο θα φύγει.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Καλημέρα σε όλους και ευχαριστώ πολύ που μπαίνετε στον κόπο να απαντήσετε και να βοηθήσετε ο καθένας με τον τρόπο του.
Το βράδυ ήταν πολύ δύσκολο για μένα και όταν ξύπνησα το πρωί είχα αυτό το ασήκωτο βάρος μέσα μου. Σαν να έχει πέσει μια ταφόπλακα επάνω μου. Παράλληλα παλεύω και με τα ψυχολογικά μου τα οποία είναι μεν καλύτερα αυτό τον καιρό αλλά δυστυχώς μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν ξέρω για ποσο ακόμα θα είναι καλά.
Δεν ξέρω γιατί μένω σε αυτή τη σχέση. Προσπαθώ παρα πολύ με τον εαυτό νου όπως είπατε να καταλάβω τι είναι αυτό που με κάνει να μένω μαζί του, αλλά απάντηση δεν μπορώ να πάρω. Είμαστε μαζί 20 χρόνια. Είναι η συνήθεια; Είναι ο φόβος της αλλαγής, είναι το τι θα πει ο περίγυρος και ο κόσμος …δεν ξέρω πραγματικά. Κι αυτό με δυσκολεύει παρα πολύ. Δυστυχώς δεν έχω κάποιον να με πάρει από το χέρι όπως είπατε και να με βοηθήσει να δω τα πράγματα καθαρά. Η αδερφή μου έχει πει εμεσως πλην σαφώς ότι καλύτερα θα ήταν να χωριζα αλλά κι εκείνη έχει τα δικά της προβλήματα αυτό τον καιρό και δεν μπορεί να με βοηθήσει συναισθηματικα και ψυχικά.
Δεν την κατηγορώ σε καμία περίπτωση. Άλλωστε είναι η μόνη που μπορώ να στηριχτώ πάνω της για το οτιδήποτε.
Καπου μέσα μου ξέρω πως πρέπει να φύγω. Ίσως τα παιδιά να παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο ότι μένω τελικά.
Κι αυτός το ξέρει ότι πρέπει να φύγει. Απλά κανεις μας δεν κάνει την κίνηση. Δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί.
Ειναι ολα αυτα μαζι και αντιλαμβανομαι πλήρως τι λες μιας που και εγω 20 χρονια ειμαι με τον αντρα μου και ειναι πολλα που σε δενουν αλλα ειναι ομορφα ρε συ ..
Ποια συνηθεια ειναι η δυνατοτερη και αυτη που σε κανει να θες να μην φυγεις ?Quote:
Είμαστε μαζί 20 χρόνια. Είναι η συνήθεια;
Δεν μπορει να ειναι κατι αρνητικο ..
Αλλαγη για κατι ωραιοτερο ?Quote:
Είναι ο φόβος της αλλαγής, είναι το τι θα πει ο περίγυρος και ο κόσμος …δεν ξέρω πραγματικά.
Αυτο δεν σου δινει ωθηση να το κανεις ?
Ο κοσμος ειναι μαζι σου και το λες οταν αναφερεις την αδελφη σου ..Οι υπολοιποι απλα δεν υπαρχουν για εσεν γιατι δεν ειδα καποιον χθες το βραδυ να ειναι διπλα σο την ωρα που εσυ πονουσες ..
Ποιος νομιζεις οτι ειναι ικανος να σε παρει απο το χερι ακομα και δεν μπορει ?Quote:
Κι αυτό με δυσκολεύει παρα πολύ. Δυστυχώς δεν έχω κάποιον να με πάρει από το χέρι όπως είπατε και να με βοηθήσει να δω τα πράγματα καθαρά.
Νομιζεις αν ερθω εγω αυτη την στιγμη κοντα σου και σου πω ειμαι μαζι σου ,εχεις δικιο ,αξιζεις πολλα ελα να παμε στο επομενο βημα θα το κανεις ?
Φυσικα και δεν πρεπει να την κατηγορεις γιατι αυτο που ηταν να το πει το ειπε και το κυριοτερο μπορεις να στηριχθεις επανω της .Quote:
Η αδερφή μου έχει πει εμεσως πλην σαφώς ότι καλύτερα θα ήταν να χωριζα αλλά κι εκείνη έχει τα δικά της προβλήματα αυτό τον καιρό και δεν μπορεί να με βοηθήσει συναισθηματικα και ψυχικά.
Δεν την κατηγορώ σε καμία περίπτωση. Άλλωστε είναι η μόνη που μπορώ να στηριχτώ πάνω της για το οτιδήποτε.
Τα παιδια σου πως ειναι αυτη την στιγμη Νεφελι μου με μια μητερα σε αυτη την κατσταση και ενα πατερα να την μειωνει ?Quote:
Καπου μέσα μου ξέρω πως πρέπει να φύγω. Ίσως τα παιδιά να παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο ότι μένω τελικά.
Αυτο να σκεφτεις και οτι εκεινα μεγαλωνουν και παιρνουν τον δρομο τους ,εμεις ειμαστε αυτοι που μενουμε πισω και πρεπει να ειμαστε πρωτα για εμεας καλα και μετα φυσικα για εκεινα .
Καλο μου κοριτσι αυτος να φυγει γιατι ?Quote:
Κι αυτός το ξέρει ότι πρέπει να φύγει. Απλά κανεις μας δεν κάνει την κίνηση. Δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί.
Βολεύεται κατα καποιο τροπο ,εχει και την μαγείρισσα μεσα στο σπιτι και την μπειμπι σιτερ και την νοικοκυρά ...
Υπαρχει λόγος να αφήσει κάποιος μια τέτοια βολή και να φυγει ?
Έχεις δίκιο marilou. Τα διαβάζω ξανά αυτά που γράφεις και ξέρω ότι έχεις δίκιο.
Είμαι μάλλον πολύ αδύναμη για να κάνω την αλλαγή. Αυτό είναι προφανώς που με κάνει να μένω πίσω.