Μπουκια ακατεβατη!

Κeep αν είναι απλά να βρω τις αιτίες και να ΄μείνω εκεί, ευχαριστώ δε θα πάρω!:)

Όπως είπες κι εσύ, η αιτία μπορεί να είναι μια ορμόνη. Προς το παρόν αυτό δεν το ξέρει κανείς. Κι εγώ πάω με τα σημερινά δεδομένα αναγκαστικά. Τα σημερινά δεδομένα λένε ότι οι αιτίες είναι:
-γονίδια: δεν μπορώ να τα αλλάξω:)
-παιδική ηλικία: δεν μπορώ να την αλλάξω:)
-ευαισθησία του νευρικού συστήματος στο άγχος - μπορώ να την αλλάξω με τους τρόπους που αναφέρεις ή και με φαρμακοθεραπεία. Ωστόσο, επειδή οι πανικοί μου περιορίζονται πια εδώ και χρόνια μόνο στις κάποιας απόστασης μετακινήσεις το τρενάρω.
-επιλογές ζωής - μπόρώ να τις αλλάξω αν ενδυναμώσω την πιστη σε μένα. Ακόμα και λάθος να κάνω θα πρέπει να είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω τις συνέπειες.

Μαρινα μου σε ευχαριστω για την ευχη σου και για το οτι απαντησες συγκεκριμενα στο θεμα μου.Ειμαι αποφασισμενη να παλεψω πολυ με την ψυχοθεραπεια γιατι ειναι το μονο που δεν εχω κανει εδω και 12 χρονια ταλαιπωριας..Ναι, νιωθω εγκλωβισμενη στο σπιτι μου και οντως δεν αποφασιζω να κανω αλλαγες..Να νοικιασω μονη μου π.χ...Πιστευεις οτι με την ψυχοθεραπεια θα απαλλαγω απο τα συμπτωματα? Ειναι πραγματικα το ενα πισω απο το αλλο..Αγχος, μουδιασματα στο στηθος, απελπισια, δυσκαταποση και αλλα 1200....

Ναι νομίζω ότι η κατάλληλη ψυχοθεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει πολύ αποτελεσματικά. Αν δεν αποφασίζεις να ζήσεις μόνη σου, η απλή παρότρυνση του θεραπευτή να το κάνεις, δεν θα βοηθήσει εφόσον δεν νιώθεις έτοιμη/ικανή για κάτι τέτοιο. Θα χρειαστεί να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου και μετά να κάνεις αλλαγές, στη διάρκεια των οποίων ίσως χρειαστεί να υποκαθιστά ο θεραπευτής το ρόλο του \'γονέα\' που φροντίζει και καθοδηγεί. Έτσι ώστε να νιώθεις ασφάλεια και να αυτονομηθείς σταδιακά από όλους (οικογένεια και θεραπευτή), πράγμα που σημαίνει όχι ότι θα είσαι μόνη, αλλά ότι μπορείς πια να κάνεις νέες ισότιμες συντροφικές σχέσεις :)

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Να σου πω, ας πούμε ότι συναχώνεσαι υπερβολικά συχνά και κάποιος σου λέει, πάρε τονωτικά του ανοσοποιητικού, μάθε να διαχειρίζεσαι το άγχος σου κλπ. Τα κάνεις όλα αυτά και όντως είσαι ένα χρόνο χωρίς συνάχι. Μετά όμως νιώθεις πάλι τα γνωστά συμπτώματα...γιατί? :).....(υπάρχουν λόγοι και είναι απλοί!)


Όπως;


Όσο για την επανεκπαίδευση ναι, είναι σχεδόν πάντα ιδιαίτερα χρήσιμη. Μερικές φορές απλές αλλαγές στις λέξεις μπορεί να κάνουν εν καιρώ μια τεράστια διαφορά.


Τι εννοείς ακριβώς αν θέλεις να μου πεις;

---

[/quote]

Στο πρώτο, θέλω να πω πως όσα και να δοκιμάσει κανείς, δεν πρόκειται να μην ξαναέχει ποτέ συνάχι. Γιατί, υπάρχει η προδιάθεση στον οργανισμό και ο καθένας έχει τα δικά του σημεία ευαλωτότητας, γιατί οι περιβαλλοντικές συνθήκες το ευνοούν (δεν εξαρτώνται τα πάντα από τις δικές μας προσπάθειες), γιατί δεν μπορεί ποτέ στη ζωή να μην έχουμε στρες ή να φροντίζουμε πάντα άριστα τον εαυτό μας...

Δηλαδή σε πολλά προβλήματα υγείας (ψυχικής και σωματικής) το θέμα είναι να μειωθούν σε συχνότητα και ένταση, δεν είναι πάντα εφικτό να εξαλειφθούν. Από κάποιο σημείο και έπειτα το κλειδί είναι αλλού, π.χ. να τα εντοπίζεις εγκαίρως, να μην σε αγχώνει η παρουσία τους, να μην υπερβάλεις τη σημασία τους κλπ.

Δεν θα φύγουν δηλαδή ποτέ? Μπορεί και ναι, αλλά προφανώς αν αυτό δεν φαίνεται να γίνεται με ακόμα περισσότερη επιμονή, με ενδοσκόπηση, με επικέντρωση σε αυτά, μήπως να δοκιμάσουμε και μια ανάπαυλα? Μήπως να πούμε ότι ΟΚ αυτό είναι μέρος του εαυτού μου, αντί να το αντιμετωπίζουμε σαν έναν εισβολέα που απειλεί την ύπαρξη μου? :)

Όσο για την επανεκπαίδευση, εννοώ ότι πολύ συχνά χρειάζεται να συνηθίσουμε να κάνουμε αλλαγές στο λεξιλόγιο μας, ή στον τρόπο σκέψης μας. Αυτό μερικές φορές χρειάζεται αρκετή εξάσκηση. Όπως το να συνηθίσεις να αντικαθιστάς ένα άκαμπτο \'πρέπει\' με το \'θέλω\' ή το \'θα μου άρεσε\'. Ή στο θέμα της καταστροφολογίας να σκέφτεσαι με αποδείξεις, με εναλλακτικές λύσεις, να εστιάζεις στο παρόν κλπ αντί να καλπάζουν τα σενάρια και το άγχος.

Μαρινα πρεπει να σου εξομολογηθω οτι τα λογια σου, ο τροπος που μου ειπες αυτα που μου ειπες, με ηρεμησαν... Αληθεια σε ευχαριστω..Να εισαι καλα κοπελα μου

Quote:

---

Originally posted by marina38

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Να σου πω, ας πούμε ότι συναχώνεσαι υπερβολικά συχνά και κάποιος σου λέει, πάρε τονωτικά του ανοσοποιητικού, μάθε να διαχειρίζεσαι το άγχος σου κλπ. Τα κάνεις όλα αυτά και όντως είσαι ένα χρόνο χωρίς συνάχι. Μετά όμως νιώθεις πάλι τα γνωστά συμπτώματα...γιατί? :).....(υπάρχουν λόγοι και είναι απλοί!)


Όπως;


Όσο για την επανεκπαίδευση ναι, είναι σχεδόν πάντα ιδιαίτερα χρήσιμη. Μερικές φορές απλές αλλαγές στις λέξεις μπορεί να κάνουν εν καιρώ μια τεράστια διαφορά.


Τι εννοείς ακριβώς αν θέλεις να μου πεις;

---

---

Στο πρώτο, θέλω να πω πως όσα και να δοκιμάσει κανείς, δεν πρόκειται να μην ξαναέχει ποτέ συνάχι. Γιατί, υπάρχει η προδιάθεση στον οργανισμό και ο καθένας έχει τα δικά του σημεία ευαλωτότητας, γιατί οι περιβαλλοντικές συνθήκες το ευνοούν (δεν εξαρτώνται τα πάντα από τις δικές μας προσπάθειες), γιατί δεν μπορεί ποτέ στη ζωή να μην έχουμε στρες ή να φροντίζουμε πάντα άριστα τον εαυτό μας...

Δηλαδή σε πολλά προβλήματα υγείας (ψυχικής και σωματικής) το θέμα είναι να μειωθούν σε συχνότητα και ένταση, δεν είναι πάντα εφικτό να εξαλειφθούν. Από κάποιο σημείο και έπειτα το κλειδί είναι αλλού, π.χ. να τα εντοπίζεις εγκαίρως, να μην σε αγχώνει η παρουσία τους, να μην υπερβάλεις τη σημασία τους κλπ.

Δεν θα φύγουν δηλαδή ποτέ? Μπορεί και ναι, αλλά προφανώς αν αυτό δεν φαίνεται να γίνεται με ακόμα περισσότερη επιμονή, με ενδοσκόπηση, με επικέντρωση σε αυτά, μήπως να δοκιμάσουμε και μια ανάπαυλα? Μήπως να πούμε ότι ΟΚ αυτό είναι μέρος του εαυτού μου, αντί να το αντιμετωπίζουμε σαν έναν εισβολέα που απειλεί την ύπαρξη μου? :)

Όσο για την επανεκπαίδευση, εννοώ ότι πολύ συχνά χρειάζεται να συνηθίσουμε να κάνουμε αλλαγές στο λεξιλόγιο μας, ή στον τρόπο σκέψης μας. Αυτό μερικές φορές χρειάζεται αρκετή εξάσκηση. Όπως το να συνηθίσεις να αντικαθιστάς ένα άκαμπτο \'πρέπει\' με το \'θέλω\' ή το \'θα μου άρεσε\'. Ή στο θέμα της καταστροφολογίας να σκέφτεσαι με αποδείξεις, με εναλλακτικές λύσεις, να εστιάζεις στο παρόν κλπ αντί να καλπάζουν τα σενάρια και το άγχος. [/quote]

Σε ευχαριστώ Μαρίνα για τις απαντήσεις σου.
Να πω την αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια κάνω πως δεν υπάρχει το \"συνάχι\", μιας και αυτό με \"πιανει\" σε συγκεκριμένες καταστάσεις τις οποίες δε χρειάζεται να αντιμετωπίζω συχνά. Βέβαια, από το να μην ασχολούμαι με το συνάχι, κανάκεψα πολύ τον εαυτό μου σε σημείο να έχει βαλτώσει αρκετά...

Ελπίζω τώρα αυτές τις μέρες που σκοπέύω να με ξαναβάλω στη θεραπεία \"έκθεσης\" στο φόβο να πανε όλα καλά. Κι ακόμα κι αν δεν πάνε να τα υπομένω:))))

Quote:

---

Originally posted by valentini
..Πιστευεις οτι με την ψυχοθεραπεια θα απαλλαγω απο τα συμπτωματα? Ειναι πραγματικα το ενα πισω απο το αλλο..Αγχος, μουδιασματα στο στηθος, απελπισια, δυσκαταποση και αλλα 1200....

---

Αυτο ειναι και το δικο μου προβλημα μετα απο 3,5 χρονια συμβιωσης με το αγχος ..
Τον πανικο πλεον εχω σχεδον μαθει να τον ελεγχο , αλλα τα 24/7 συμπτωματα , δεν αντεχονται ρε γαμωτο :(.

Aξιζει να κανουμε υπομονη αλλα να εχουμε επιμονη.. Εγω 10-12 χρονια παλευω αλλα τωρα αρχισα μια θεραπεια πιο συστηματικη..Ψυχοθεραπεια και αντε κανενα αγχολυτικουλι...Κι εγω nopanic 1200 συμπτωματα...Τι να γινει ομως? Υπαρχει θεραπεια..Δε μπορει....

Valentini και εγω οποτε παει να με παρει απο κατω ,δεν το αφηνω , προσπαθω να σκεφτομαι θετικα , οσο γινεται ...
Σιγουρα υπαρχει θεραπεια και βρισκεται μεσα μας , απλα χρειαζεται να βρουμε το ερεθισμα που θα την ενεργοποιησει .

Στην καθημερινη μαχη τωρα,προσωπικα περνω 1/4 ή 1/2 xanax των 0,5 mg οταν νοιωθω πως αρχιζει να με περιτριγυριζει το αγχος και απο Σεπτεμβριο θα παω και σε ενα ψυχιατρο μηπως μου δωσει και κανενα cipralex ή τιποτε παρομοιο,μπας και καταφερω να ελεγξω το σωματοποιημενο αγχος και ειδικα τις ενοχλησεις στην πλατη ή τα \"ηλεκτρικα τσιμπηματακια\" στον ανω ή κατω θωρακα ...
Τουλαχιστον , οσο ενοχλητικα και να ειναι πλεον ξερω οτι δεν πεθαινω ...3,5 χρονια τωρα με τα ιδια συμπτωματα κατι δε θα ειχα παθει ???!!:cool:

Βεβαια εχω τωρα δυο εβδομαδες που πλεον γυμναζομαι σχεδον καθημερινα σε εναν ηλ.διαδρομο και ελπιζω αυτο να βοηθησει το σωμα να ξυπνησει ..

Αν ηξερα οτι στη ζωη μου θα ασχολιομουν με τοσους γιατρους και θεραπειες και ψαξιμο απο εδω κ απο εκει , θα ειχα γινει ο ιδιος γιατρος :D:D

Αυτο που ακουγεται πολυ συχνα ειναι οτι η γυμναστικη βοηθαει αρκετα.Καλα κανεις και γυμναζεσαι.. Παιρνω κι εγω xanax 3 την ημερα των 0,5 mg και βοηθανε αρκετα...Ομως δεν κανει για πολυ καιρο και ουτε ειναι και λυση...

Παντως εχω αρχισει να πιστευω πολυ στην ψυχοθεραπεια. Τωρα που ωριμασα με ολα αυτα, η ψυχοθεραπεια αισθανομαι οτι μπορει να μου δωσει περισσοτερα πραγματα... Το εχεις δοκιμασει?

Quote:

---

Originally posted by valentini
Αυτο που ακουγεται πολυ συχνα ειναι οτι η γυμναστικη βοηθαει αρκετα.Καλα κανεις και γυμναζεσαι.. Παιρνω κι εγω xanax 3 την ημερα των 0,5 mg και βοηθανε αρκετα...Ομως δεν κανει για πολυ καιρο και ουτε ειναι και λυση...

Παντως εχω αρχισει να πιστευω πολυ στην ψυχοθεραπεια. Τωρα που ωριμασα με ολα αυτα, η ψυχοθεραπεια αισθανομαι οτι μπορει να μου δωσει περισσοτερα πραγματα... Το εχεις δοκιμασει?

---

Ψυχοθεραπεια δεν εχω δοκιμασει αν και επισκεφθηκα εναν που διαφημιζεται σε εντυπο της περιοχης (Δυτικα προαστια), αλλα μου φανηκε πολυ περιεργη η κατασταση και τα λεφτα που ζητουσε ηταν ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΩΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ!! (200ευρω η επισκεψη),και φυσικα δεν ξαναπατησα.

Σε ψυχιατρο τωρα προχθες ξεκινησα να παω σε εναν και ηταν κλειστα για διακοπες :D:D:D


Σιγουρα ομως πρεπει να επισκεφθουμε καποιον απο τους δυο ή και τους δυο γιατι μονον ψαχνωντας θα βρουμε κατι που μπορει να μας βοηθησει.

Μπορω να ρωτησω γιατι περνεις 3 xanax των 0,5 και οχι ας πουμε δυο ?

Εχεις δοκιμασει να τα περιορισεις,σιγα σιγα αντι για τρια ολοκληρα σε τρια μισα ???

Καταρχας ο,τι εχει σχεση με δοσολογιες φαρμακων, δεν ειναι δικο μου θεμα και ποτε δεν το κανονιζω εγω. Με παρακολουθει ειδικος και κρινει..


Οσο για τα 200 ευρω που σου ζητησαν για ψυχοθεραπεια...Τι να λεμε τωρα..Δεν βρισκεις ευκολα \'ανθρωπους\'..

Quote:

---

Originally posted by valentini
Οταν τρωω, καποια στιγμη νιωθω οτι δεν μπορω να καταπιω τη μπουκια μου..Την ωρα που την εχω μασησει και ειναι να την καταπιω, ακινητοποιουμαι για δευτερολεπτα μην μπορωντας ουτε να την φτυσω, ουτε να την καταπιω..Συγγνωμη για τις λεπτομερειες....Ειναι φοβερα τρομακτικο γιατι νομιζω οτι 8α πνιγω, 8α σκασω, 8α πε8ανω...

---

Πασχω απο παχυσαρκια σοβαρης μορφης λογω εξαρτησης απο ζαχαρη και φαγητο γενικως. Το εχω παθει αυτο που λες, σε περιοδους στρες και γενικου παραληρηματος συναισθηματικου. Ειναι ενας απο τους λογους που σταματησα να τρωω ολη την ωρα σα λυκος (με τρομαξε αυτη η εμπειρια γιατι νομιζα κι εγω οτι θα πνιγω).

Kι εμενα απο αγχος μου ειπανε οτι ειναι.. Υπομονη υπομονη υπομονη... Lamegirl κανεις ψυχοθεραπεια ή κατι αλλο για αυτο?

Καλησπέρα είμαι 23 ετών και όλα αυτά που περιγράφετε όλοι σας είναι λες και τα έγραψα εγώ..
Το ζω και εγώ,εδώ και 1 μήνα και για πρώτη φορά τόσο έντονα..Ενώ πεινάω πολύ και ζηλεύω όσους τρώνε,με το που φάω 3-4 μικροσκοπικές μπουκιές σκάω και νοιώθω οτι στέκεται εκεί,πνίγομαι,δε κατεβαίνει και πίνω 2 κιλά νερό να το "σπρώξω" με αποτέλεσμα να το κάνω χειρότερο αφού φουσκώνω απότομα και ούτε ανάσα καταφέρνω να πάρω,ούτε να ρευτώ για να επανέλθω!..Τελικά,όταν προκαλώ αυτό το λυτρωτικό,αλλά και "γουρουνίσιο" ρέψιμο,αναπνέω ξανά και βρίσκω το φώς και τις αισθήσεις μου στην κυριολεξία!
Πλέον κατά καιρούς,κάθε 3-4 μήνες έχω στομαχικές διαταραχές,παλινδρόμηση και βαρυστομαχιές.
Το έργο είχε ως εξής..
Αρχίσαμε απο αστάθειες,ζαλάδες και πανικούς (τύπου πεθαίνω-σβήνω-χάνομαι,ταχυκαρδίες,δεν μπορώ να κοιμηθώ μου κόβεται η ανάσα,ζαλίζομαι θέλω εμετό κτλ κτλ..) που με οδήγησαν σε όλων των ειδών εξετάσεις και ειδικοτήτων γιατρούς..μέχρι και οφθαλμίατρο,τα πάντα απο εξετάσεις αίματος,καρδιά,εγκεφαλογρά φημα,θυροειδή τα πάντα!Πραγματικά ψυχοφθόρο και μόνο που το θυμάμαι..και που τελικά ανακαλύψαμε οτι είναι θέμα άγχους.Η αλήθεια είναι οτι ήταν δύσκολη η κατάσταση,ήταν λες και με είχε κλείσει κάποιος μέσα σε μία μπάλα νάιλον και δε μπορούσα να δω καθαρά τον κόσμο γύρω μου και να είμαι σαν κι εκείνους φυσιολογική..με αποτέλεσμα να είμαι στον κόσμο μου και να εμφανίζονται όλο και περισσότερα συμπτώματα.Έκανα θεραπεία με χάπια και το ξεπέρασα για ένα διάστημα..
Ξέρω πλέον οτι έχω πρόβλημα με το στομάχι,ναι το ξέρω και το αποδέχομαι....αλλά όταν αυτό μετατρέπεται σε ψυχοσωματικό..πραγματικά με στενοχωρεί..και το παλεύω,αλλά όταν σου συμβαίνει στην πιο άσχημη φάση και με 40 βαθμούς έξω λόγω καλοκαιριού..δε βοηθάει καθόλου..
Πιέζομαι να τρώω κάθε 2-3 ώρες απο 3-5 ή και παραπάνω μπουκιές εξαρτάται..προσπαθώ να πίνω φυσικό χυμό πορτοκάλι,που αν και δε κάνει καλό για εμένα που έχω και θέμα με το στομάχι,δε γίνεται..θα λιποθυμήσω απο ασιτία και αβιταμίνωση..
Σας καταλαβαίνω όλους,το ζει σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού μας ειδικά στις μέρες μας..με τόσο άγχος,πίεση και όλα τα υπόλοιπα που όλοι σας τα γνωρίζετε..
Συμβουλή;;Υπομονή σε όλους μας να πω;Προσπαθώ καθημερινά να χαλαρώνω όσο πιο πολύ μπορώ,να μην αγχώνομαι και εύχομαι να μου περάσει σύντομα γιατί είμαι στα όριά μου..και επίσης πεινάω πολύ!

νομιζω πως ολοι το εχουμε αυτο ν κομπλαρουμε να καταπιουμε μην ανυσηχεις,....

Πολλά χρόνια μετά , βρήκα αυτο το φόρουμ. Αντιμετωπίζω το ίδιο από το 2018…με σκαμπανεβάσματα! Το χει ξεπεράσει κανείς ; :)