Μετά από κρίσεις πανικού όλοι παθαίνουμε κόλλημα με την καρδιά μας εγώ αυτό έχω καταλάβει
Αλλά ο Ένας στους 10 θα πάθει έστω μια φορά κρίση πανικού στην ζωή του.
Το θέμα είναι οι δεν έχουμε τίποτα και τζάμπα ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!!
Printable View
Μετά από κρίσεις πανικού όλοι παθαίνουμε κόλλημα με την καρδιά μας εγώ αυτό έχω καταλάβει
Αλλά ο Ένας στους 10 θα πάθει έστω μια φορά κρίση πανικού στην ζωή του.
Το θέμα είναι οι δεν έχουμε τίποτα και τζάμπα ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!!
Εγω ναι ξυπναω αποτομα χωρις να νιωθω αυπνια...νιωθωντας μια δυσφορια στο στηθος και πονο στα χερια και υστερα οταν μου περνα καπως και προσπαθω να κοιμηθω καθε φορα που παει να με παρει ο υπνος νιωθω οτι βυθιζομαι μαζι με μια παυση στην καρδια και πεταγομαι συνεχως μεχρι να εξαντληθω τελειως απο ολο αυτο και να ξανακοιμηθω
Πες εκείνη την στιγμή θα μου κλ*σεις τα *ρχιδι* χαχααχαχαχαχ εγώ αυτό κάνω πλέον
Έχω μια απορία αφού σας πιάνει η κρίση πανικού κ ηρεμείτε τις υπόλοιπες ώρες μέρες γενικά η καθημερινότητα σας πως είναι;είστε λειτουργικοί η νιώθετε κάπως γενικά;
Οκ το ίδιο κ εγώ...απλά με φοβίζει γιατί υπάρχει έντονη σωματική κατάπτωση δεν μπορώ να κάνω τίποτα αγκομαχάω κ που κάνω μπάνιο ούτε να περπατήσω ζόρι για όλα
Προσωπικά, νιώθω πεσμένη ψυχολογικά μετά το περιστατικό και πολύ κουρασμένη. Μου συμβαίνει συνήθως βράδυ και για να κοιμηθώ ξανά προσπαθώ να εξαντληθώ για να νυστάξω (κοινώς χαζεύω στο ιντερνετ). Την επόμενη ημέρα νιώθω χάλια. Σημερα νυστάζω, με πονάνε διάφορα σημεία του σώματος και νιώθω και ένα κάψιμο στη μούρη. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το άγχος αυτό ή τη σωματική εξάντληση.
Εγώ είμαι λειτουργικός αλλά η σκέψη από το ότι θα πάθω κάτι σπάνια φεύγει από το μυαλό μου. Αλλά το έχω συνηθίσει.
Σε διάφορες δραστηριότητες μπορεί να προκύψει κάποιο κόλλημα που έχει να κάνει με φοβία άρα καθυστερώ, αλλά σε κάθε περίπτωση τις φέρνω συνήθως εις πέρας. Σε αυτό με βοηθάει πχ το να δω ότι τα ζωτικά μου είναι φυσιολογικά. Επειδή έχω και ορθοστατική ταχυκαρδία, συχνά χρειάζομαι έτσι κι αλλιώς παύσεις σε σωματικές δραστηριότητες αν δω ότι οι παλμοί μου πάνε πάνω από 130 σε ήπια δραστηριότητα, αλλά και αυτό το έχω συνηθίσει.
Οι δικές μου κρίσεις πανικού συνήθως είναι με κορύφωση έντονης ταχυπαλμίας (150 και άνω) και αυτές ευτυχώς έχουν γίνει πια πολύ σποραδικές.
Τι νιώθεις με την ορθοστατική ταχυκαρδία στην βρήκαν με holder;
Αυξάνονται οι παλμοί στην όρθια θέση άνω τους 30+ χτύπους (άνω των 100). Αν πχ έχεις 70 σε καθιστή θέση και μόλις σηκωθείς έχεις 110, χωρίς να πέσουν, είναι ορθοστατική ταχυκαρδία. Συνοδεύεται από δυσανεξία στην ασκηση, εκεί πχ που θα είχα 100 παλμούς περπατώντας, μπορεί να έχω 130. Σε μένα συμβαίνει λόγω προδιαβήτη, περιστασιακά χαμηλού αιματοκρίτη και όγκου αίματος και λόγω ανεπαρκειών σε βαλβίδες των ποδιών. Μου προέκυψε ξαφνικά πριν δύο χρόνια άλλα έκτοτε έχω γίνει αρκετά καλύτερα (εκτός από το καλοκαίρι που λόγω ζέστης χειροτερεύει το σύνδομο)
Παιδιά μόλις έπιασα έκτακτες στον σφυγμό μου ήταν πολυ εφιαλτικό αλλά δεν το δίνω σημασία δεν ξανά κυλάω
Medussa οσα περιγραφεις ηταν η ζωη μου ολη για μηνες... Λειτουργικοτητα μηδεν κ μονιμη καταπτωση... Ουτε μεχρι την εξωπορτα δεν μπορουσα να παω
Οι λυσεις? Ψυχιατρος ο οποιος μ δωσε entact, ατζεντα γραψιμο να αδειαζει το μυαλο, βιντεακια διαλογισμου και γενικα απο κει που ημουν αγχωδης ειπα αραξε ολα χαλαρα...
Και κατι ακομα που θεωρω οτι με βοηθησε πολυ: δεν κανω πολυ μακροχρονιες σκεψεις και πλανα γτ μ φαινονταν βουνο και μ δημιουργουσαν επιπλεον στρες... Ζω στο παρον και γεμιζω τν καθημερινοτητα μου με δραστηριοτητες π μπορω να ανταπεξελθω
Dimitris98 μπορείς να μου πείς τι ένιωθες;σχετικά με την κατάπτωση
Κοιμομουν 12ωρα, περπαταγα απ το κρεβατι στην κουζινα και μ επιανε ζαλαδα, εμπαινα για ενα μπανιο ζαλαδα κ ταση λιποθυμιας, αν περπαταγα 100 μετρα ζαλαδα και κομμενα ποδια γυρναγα τρεχοντας σπιτι και πεταγομουν και ξαφνικα στον υπνο μου με ζαλαδα κ ταση λιποθυμιας
Μια μονιμη αδυναμια με αλλα λογια... Επισης θολουρα στα ματια κ γενικα βαρυ κεφαλι και πολλα πολλα αλλα... Σχεδον καθε μερα καθομουν στο τραπεζι να φαω και δεν ολοκληρωνα το φαγητο... μ επιανε ζαλαδα πηγαινα να ξαπλωσω
Πωωω τα ίδια...κ πονάω κ στο στέρνο κ αγκομαχάω με 2 βήματα
Ειναι κλασικη αγχωδη διαταραχη και φοβιες μην αγχωνεσαι... Απλα θελει ψυχιατρο και δουλεια... Και ψυχοθεραπεια και δουλεια με τον εαυτο σου
Στο 4μηνο που ειμαι τωρα με το εντακτ δεν εχω τιποτα απ αυτα π σ πα, κανω τα παντα απο δραστηριοτητες
Elena πίνεις κ αγχολυτικό μαζί κ αν ναι ποιο κ τι ώρα το πίνεις;
Ναι ζαναξ. Παλιά δεν έπαιρνα ποτε αλλα δεν ενιωθα και κάποια παρενέργεια. Πλέον έχω συνέχεια κρίσεις και αναγκάζομαι να παίρνω 1 την ημέρα. Κάποιες μέρες καταφέρνω και χωρίς. Εχω και έντονες δυσπνοιες που δυσκολεύουν αρκετα την ηδη δύσκολη κατασταση. Σήμερα με έπιασαν αρρυθμίες και ένας συνεχόμενος οξύς πονος στο στήθος αριστερά τρόμαξα ότι παθαίνω έμφραγμα και δεν πήρα το χαπι γαμωτο. Ελπίζω να μην υπάρξει θέμα να μην το πάρω μια μερα
Το παίρνω ότι ώρα ναναι και παθαίνω κρίση
Πρωτες αξιοσημειωτες αλλαγες μετα τον μηνα και μπορω να πω οτι μετα το 3μηνο αρχισα να νιωθω ξανα ο εαυτος μου
Δωσε το χρονο π χρειαζεται, δε θελει βιασυνη...
Σε καταλαβαινω ... Αν δε δεις διαφορα επομενες βδομαδες μιλα με το γιατρο σου
Καλημέρα σας.
Ενώ οι δύο προηγούμενες εβδομάδες κύλησαν ομαλά και όμορφα, σήμερα ξύπνησα απότομα από τις 6 παρά και έκτοτε δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Λίγο μετά και ενώ ήμουν ξαπλωμένη με έπιασε ξαφνικός ιδρώτας και τρέμουλο. Δεν ξέρω τι είναι όλο αυτό, πάντως είναι τρομαχτικό και κουραστικό...
καλησπέρα έχω και εγώ τα ίδια θέματα πλέον έχω πάνω από 100 κρίσεις πανικού στο ιστορικό μου και έχω μάθει κάπως να τις διαχειρίζομαι .κάνε ψυχοθεραπεία μίλα με άτομα με τους γονείς σου και έχε το μυαλό σου συνέχεια απασχολημένο κάνε γυμναστική , κάνε χόμπι , μεταπτυχιακό ,γράψου σε εθελοντικές ομάδες και γενικά κάνε πράγματα. όμως σε καμία περίπτωση ΜΗΝ πάρεις αντικαταθλιπτικά σαν να είναι χάπια για τον λαιμό. απόφυγε τα εντελώς όσο μπορείς. μόνο αν φτάσεις σε πολύ δύσκολο σημείο να τα πάρεις. μακριά από αυτά.
Προσπαθώ να κάνω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ. Έχω βάλει μπροστά και το μεταπτυχιακό. Παρόλο που είχα 15 καλές ημέρες αυτή η μία αρκεί για να με ρίξει ψυχολογικά πάρα πολύ. Έχουν περάσει τόσες ώρες από το πρωί που με έπιασε κι ακόμα δεν αισθάνομαι καλά ψυχολογικά.
Χάπια δεν παίρνω γενικά. Μόνο σε 1 πολύ μεγάλη κρίση παλιότερα πήρα μισό xanax, διότι δεν άντεχα καθόλου. Γενικά προσπαθώ να το παλέψω μόνη, αλλά θέλει πολύ κόπο...
Οι κρίσεις πανικού θέλουν πολύ προσωπική δουλειά
Δεν φεύγουν από την μια στιγμή στην άλλη
Αλλά τίποτα δεν είναι και ακατόρθωτο
Προσπάθησε όταν την παθαίνεις να παίρνεις το χρόνο σου να κάνεις τις αναπνοές σου να ηρεμείς και πρωτίστως να μην βάζεις αρνητικές σκέψεις εκείνη την στιγμή
Είναι ότι το χειρότερο γιατί χειροτερεύεις την κρίση
Γενικά προσπάθησε στην καθημερινότητά σου να κάνεις δραστηριότητες που σε ηρεμούν και σε χαλαρώνουν και να μην σκέφτεσαι τι θα συμβεί αν με πιάσει κρίση πανικού και τι θα κανω
Καλά σήμερα επειδή παράλληλα ένιωθα και ναυτία έκανα τρελές σκέψεις πάλι περί ασθενειών.
Υπάρχουν μέρες που νιώθω ότι παθαίνω κρίση και λέω "Όχι, δεν θα γίνει το δικό σου" και μου περνάει μέσα σε 1 λεπτό. Άλλες μέρες όμως με καταλαμβάνουν πλήρως και είναι σαν να τις βιωνω για πρώτη φορά και να μην ξέρω τι μου συμβαίνει.
Πολύ μεγάλο πράγμα το μυαλό παιδιά!
Εγώ επερνα entact 0.2 και zyprexa 6 μήνες, έχω άγχος γενικά, επεισόδια πανικού και θλίψης τελικά !! Από συμπτώματα ξεκίνησαν πριν 4 χρόνια έκτακτες αλλα πλέον έχει γυρίσει σε περίεργη αίσθηση σαν παραισθησία σε κάποια δάκτυλα του χεριού και στο σαγόνι..φυσικά η σκέψη μου είναι μόνιμα στο χειρότερο όλο το 24ωρο. Δεν ξέρω αν με βοήθησαν τα φάρμακα. Το διαχειρίζομουν αλλα δεν μπορώ να πω ότι μου πέρασε κιόλας. Τώρα τα έχω κόψει 2 μήνες και είχα αρχίσει χορό , αλλά τις τελευταίες 2 εβδομάδες είμαι πάλι στο μηδέν. Ανησυχία, στρες, φοβος, ανορεξία από αφορμή τύπου"τώρα γιατί αισθάνομαι έτσι το στόμα μου και τη γλώσσα καθώς μιλάω, μήπως μουδιάζει, μήπως παθαίνω κάτι σοβαρό ?" Ε αυτό ήταν..
Περνώ valmane χάπια, σταγόνες rescue remedy(τίποτα απόλυτος δεν μου κάνει) και αυτό μου με καθησυχαζει όντως είναι να ξαπλώνω. Αλλά ακόμα κ αυτό είναι πρόβλημα γιατί δεν κάνω τίποτα άλλο!!! Δουλειά, δούλες σπιτιου, ύπνος. Αυτά. Και που πάω για χορό βρίσκω συνέχεια δικαιολογίες στον εαυτό μου να μην πάω και όταν πηγαίνω το αισθάνομαι σαν αγγαρεία και σίγουρα out of my comfort zone. Να μην πω ποοσο έχει επηρεαστεί η σχέση μου από όλο αυτο, είναι περιττό. Η έξοδος για καλοπέραση έχει γίνει ανάμνηση...Τώρα είμαι σε διλλημα να πάω στον ιατρό πάλι, ή να ξεκινήσω cbd oil να δω μηηηπως είναι καλό και με πιάνει και ηρεμεί το μυαλό μου και το σώμα μου..αυτααα. δεν θέλω να δεχτώ ότι δεν καταπολεμάται αυτό πράγμα..κάποτε ήμουν το αλλο άκρο από αυτό που έχω γίνει. Έχω χάσει τον εαυτό μου ,την ξενιασια που ειχα και αυτό με πληγώνει περισσότερο από όλα.
Ρε παιδιά στο άκυρο πριν που απλα χάζευα στην δουλειά μου άρχισα να νιώθω ότι σβήνω, ένα σφίξιμο στο κεφάλι ζαλάδα πόνο στο στήθος, δυσφορια γενικά. Υποτίθεται ότι έχουν σταματήσει οι κρίσεις επειδή παίρνω αγωγή και δεν μπορώ να καταλάβω 4ι στο καλό ήταν αυτό. Σκέφτομαι να παρατήσω την δουλειά να τρέξω νοσοκομείο γιατι αμφιβάλλω ότι ήταν κρίση. Πείτε μου ότι έχετε πάθει κάτι σχετικό πλιζ να ηρεμήσω
Η κρίση εμφανίζεται με πολλά προσωπα!!
Πιες ένα χυμό (να σε τονώσει λίγο)
Και αν αισθάνεσαι πολύ άσχημα απλά πήγαινε στο σπίτι σου να χαλαρώσεις. Εγώ αυτό θα έκανα... Το να πας νοσοκομείο, να περιμένεις ώρες και να δεις ότι όλα είναι οκ δεν θα σε καθησυχάσει πιστευω, θα σου φάει χρόνο και θα σου ρίξει την διάθεση