φταίει κι η βροχή

Quote:

---

Originally posted by Alterego
Ηθελα να μοιραστω τους φοβους μου και δεν διστασα,
ηθελα να παρω πνοη και ανασα και την πηρα
ηθελα μια κουβεντα να μου χαιδεψει την ψυχη...
Και την νιωθω πιο αναλαφρη..
Θελω να νιωσω και αλλα..και αλλα...Θα σε ακουω οσο με αφηνεις να σε ακουω
Θα μιλω οσο μου επιτρεπεις να ακους.
Και θα υπαρχω καπου εδω να σου υπενθυμιζω πως δεν εισαι μονη
Και θα προσπαθω οσο μπορω να ανακουφιζω αυτη την βαρια μοναξια που τυλιγει την ψυχη σου εκεινες τις πικρες στιγμες ..

Καλο σου βραδυ...

---

Κι ας μη σε γνώρισα ποτέ
το να ξέρω όμως οτι υπάρχει ένας άνθρωπος
με την δική σου την ψυχή
που χωρίς να με γνωρίσει ποτέ
περίμενε υπομονετικά να μου σταθεί και να με ακούσει

είναι ένα απο τα πολυτιμότερα δώρα
που μου έδωσε η Ύπαρξη.

Καλέ μου Άλτερ,
σ ευχαριστώ για την μορφή που της δίνεις.

Ηθελες κάποιον να μιλά την ίδια γλώσσα
όχι να σου ξεριζώσει την δική σου

ήθελες κάποιον να ακούει τον ήχο του κενού
οχι να δημιουργεί απο το κενό φασαρία

ήθελες κάποιον που τραγουδώντας θα πονάει
όχι κάποιον που ασίγαστα θα σε πονάει,
προσμένοντας το δάκρυ σου...

Ισοπεδώνοντάς σε
λέγοντας σου πως είσαι το μηδενικό
το λάθος
κλέβοντάς σου την ανάσα
τον χώρο
του να υπάρχεις.


Αγγιζουν τον ψυχικο μου κοσμο και προσφερουν χαδι στο θολωμενο μου μυαλο..

Οσο μπορω θα δινω την αναλογη μορφη..Θα κανω χειροπιαστη την υπαρξη σου
Εγω ευχαριστω...για τα λογια σου και την γαληνη σου.Την εμπνευση που περνω οταν χανομαι στην αβυσσο και υποφερω.

Εγώ,
εσύ
κι η άβυσσος. ( Διάβασα χτες)

Ολοι χανόμαστε και υποφέρουμε,
μέχρι να σηκωθούμε πάλι....

Ενα βηματάκι είναι, μια ολόκληρη άβυσσος....

Η άβυσσος...πάντα μπροστά μας ανοίγεται και στέκεται. Και πίσω σκοτάδι. Μα έχουμε δώσει τα χέρια βλέπω και προχωράμε με βήματα μικρά, εξερευνητικά,δειλά αλλά προχωράμε. Υπάρχουν στιγμές που η παρουσίες δίπλα μας δεν είναι ορατές. Μένει να παλέψουμε με το σκοτάδι, τις φοβίες και τις ανασφάλειές μας για να τις αντιληφθούμε. Πόσο δύσκολο είναι να διακρίνεις τις παρουσίες. Πόσο δύσκολο να ακούσεις τους ψίθυρους. Πόσο δύσκολα αυτή την άβυσσο να ξεπεράσουμε. Κι ύστερα άλλη άβυσσος. Αυτή είναι ζωή. Ο αγώνας να φτάσεις ανάμεσά τους. Εκεί που λάμπει ο ήλιος. Θα φτάνουμε μαζί στα ξέφωτα.

...\"θα προσωραμε μαζι..\" Ειναι ομορφο το ταξιδι μας καποιες φορες.

Quote:

---

Originally posted by narnia
Η άβυσσος...πάντα μπροστά μας ανοίγεται και στέκεται. Και πίσω σκοτάδι. Μα έχουμε δώσει τα χέρια βλέπω και προχωράμε με βήματα μικρά, εξερευνητικά,δειλά αλλά προχωράμε. Υπάρχουν στιγμές που η παρουσίες δίπλα μας δεν είναι ορατές. Μένει να παλέψουμε με το σκοτάδι, τις φοβίες και τις ανασφάλειές μας για να τις αντιληφθούμε. Πόσο δύσκολο είναι να διακρίνεις τις παρουσίες. Πόσο δύσκολο να ακούσεις τους ψίθυρους. Πόσο δύσκολα αυτή την άβυσσο να ξεπεράσουμε. Κι ύστερα άλλη άβυσσος. Αυτή είναι ζωή. Ο αγώνας να φτάσεις ανάμεσά τους. Εκεί που λάμπει ο ήλιος. Θα φτάνουμε μαζί στα ξέφωτα.

---

Πόσο με έκανες να χαμογελάσω με αυτό σου το γραπτό!
Να είσαι καλά Νάρνια...

\"Ο αγώνας να φτάσεις στο ανάμεσα...\"
Έχεις πιάσει το νόημα γλυκιά μου, μέσα απο πόνους και καημούς, το έχεις πιάσει.

Για το ανάμεσα.
Για την γέφυρα.
Για αυτό που θα ενώνει.
Το μέσα με το έξω.
Το καλό με το κακό.
τις αντιθέσεις που υπάρχουν γύρω μας, μέσα μας.
Αυτή η ένωση των αντιθέτων,
είναι ένας σκοπός
γραμμένος πάνω στης ψυχής του dna.

Ο καθένας μας ψάχνει να βρει την γέφυρα,
που θα ενώνει τις αντιθέσεις...

κι όταν βαδίζουμε μαζί απο ξέφωτο σε ξέφωτο,
μετα απο μπόρες,
συννεφιές
και πεσίματα και γρατζουνίσματα
και πόνους μοιρασμένους...

πόση ανακούφιση.
αλήθεια...

Καλό βραδυ Νάρνια.
Σε ευχαριστώ για την συντροφιά σου :)


o αγώνας να φτάνει κανείς ανάμεσα... εκεί που λάμπει ο ήλιος...

Τελικα γλυκεια μου Ναρνια...λες να φταιει η βροχη;...λες να φταιει η βροχη που τοαξιδευω τοσο αυτο το βραδυ;
Ειναι τοσο δυνατη λες και θελει να μου μιλησεις.Να με ξυπνησει.Εχω γινει ενα μαζι της.Ειναι απλα υπεροχη αυτη η βροχη αποψε..Μακαρι να εισαι καλα

axxaaaxax lol :P:P
alterego εχω βγαλει ενα πακετο χαρτομαντιλα .με συγκινισες τοσο μα τοσο.....που η συγκινηση μου μιαζει με ενα κελαριστο ρυακι...που ολο κιλαει χαροπα και γλυκα:P:mad:

Πανικουλα..σε παρακολουθω μεσα οσα γραφεισ και παντα ηθελα να ανοιξω μια κουβεντα μαζι σου.Ευκαιρια λοιπον :)
Εισαι καλα;

ναι αρκετα θα ελεγα :P
εσυ?πολυ ποιητικο σε βλεπω :)

με την ευκερια ειμαι πιασμενη δυκτιακα.ειμαι με τον κιπ :))

Καλημερα!! Ειναι καλη η ποιηση και να εισαι ποιητικος
:)
Α ε αφου εισαι πιασμενη.. ευχαριστω αλλα δεν ενδιαφερομαι :)

Καλημέρα κι από εδώ.Είμαι καλά γλυκέ μου, ποιητικέ μου Alter. Χαίρομαι που τα πήγες καλά. Τελικά δεν φταίει η βροχή. Απλά είναι μια φίλη που μας ανοίγει πρώτη την καρδιά της κι η εξομολόγηση (πως γράφεται?) μας κάνει και λυπούμαστε κι εμείς για τη ζωή μας.

Οχι δεν φταιει..Στο κατω κατω και να θελουμε να την διωξουμε εκεινη ειναι εκει και θα ναι παντα.Φταιει πως την αφηνουμε εμεις να πεσει απανω μας.Φταιει που εμεις θεωρουμε τις σταλες της μαχαιριες και μας πονανε.Συνδιασαμε το δακρυ μας με την βροχη και οταν πεφτει,νιωθουμε πως θελουμε να κλαψουμε.
Ειναι ομως και μια καθαρση η βροχη..και οταν την αφηνω να πεφτει απανω μου νιωθω να πεφτουν και απο πανω μου βαριες σκεψεις.

Να εισαι οσο πιο καλα μπορεις γλυκεια μου,ποιοτικη Ναρνια :)

Το να είσαι ποιητικός,
σημαίνει οτι έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου.
Είναι χάρισμα, είναι ομορφιά, είναι ευλογία.
Καλήμέρα μας :)

υγ. Αν μέσα μου έχω μια ολόφωτη άνοιξη,
καμιά σταγόνα δεν μου την σκιάζει.
Αν μέσα μου έχω την μπόρα,
αρχίζει να εξωτερικεύεται με την πρώτη σταγόνα της βροχής.

Ομολογώ πως έχεις δίκιο απόλυτο. Μα μέσα μου η μπόρα έχει αράξει από καιρό. Είναι σαπιοκάραβο η ψυχή μου και δεν λέει να κουνήσει.
Στις βόρειες θάλασσες βρήκε λιμάνι.
Ερχεται χειμώνας.

Quote:

---

Originally posted by narnia
Ομολογώ πως έχεις δίκιο απόλυτο. Μα μέσα μου η μπόρα έχει αράξει από καιρό. Είναι σαπιοκάραβο η ψυχή μου και δεν λέει να κουνήσει.
Στις βόρειες θάλασσες βρήκε λιμάνι.
Ερχεται χειμώνας.

---

Ένα λιμανάκι.... αξίζει πάντοτε....

ΜΟυ θύμησες την Βαρκάρισσα της Χίμαιρας.... της αγαπητής μου Αλκυόνης...

Σε χαιρετώ Νάρνια, συνέχισε να γράφεις.

Μέσα απο τις χαραμάδες της θλίψης σου
στάζει φώς.

Γύρισα πάλι εδώ και θέλω να με δω άλλη μια σαν μέσα από καθρέφτη. Σαν από απόσταση με κοιτούν τα μάτια μου, σαν να με γνωρίζω τώρα. Σαν να \'μαι άλλη κι όχι εγώ που λέει και το τραγούδι. Περιμένω να με καταλάβουν όταν εγώ δεν με καταλαβαίνω.
Είναι μια καλή μέρα τελικά. Την αδικώ τη μέρα όταν χαράζει. Θέλω να την ξεχνώ όταν βραδιάζει. Σήμερα θα το πω. Είναι μια καλή μέρα. Ως εδώ.

Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα

Την ώρα που σταμάτησε η βροχή
πικρό το δάκρυ κύλησε στο χώμα
Νοτισμένο χώμα
έμοιαζε η ψυχή
την ώρα που σταμάτησε η βροχή

Κι άρχισε το δάκρυ μου
το δάκρυ μου να τρέχει
κι άρχισε να βρέχει
πάλι απ\' την αρχή
Την ώρα που σταμάτησε η βροχή

Την ώρα που\'χε ανοίξει ο ουρανός
εκλείσανε τα χείλη τα δικά σου
σύννεφο η ματιά σου
κι ο λόγος κεραυνός
την ώρα που\'χε ανοίξει ο ουρανός

Λατρεύω τη βροχή!!!Κυριολεκτικά όμως.Πεθαίνω να βγαίνω έξω να περπατάω όταν ρίχνει καρεκλοπόδαρα και όλοι είναι κρυμμένοι στα σπίτια τους,στ\'αμάξια τους,στο δικό τους,ιδιωτικό κρησφύγετο.Πρέπει να ήμουν πάπια σε κάποια προηγούμενη ζωή,χα χα χα.

Δε φταίει ο καιρός για τις δικές μας μελαγχολίες,εξάλλου γιατί να μην το δούμε και διαφορετικά;Αν ήμασταν σε κάποιο ταβερνάκι σε παραλία(καλή ώρα κάποτε το είχα ζήσει στη Σαντορίνη)και τρώγαμε καυτή κακαβιά,με τον τσίγκο πάνω να αντηχεί το τσακ τσακ,άσχημα θα ήταν;;)

\"Να ονειρεύεσαι μου\'λεγε ένας φίλος που μ\'άγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα συνήθως, προδίνουν. Παραπλανούν. \" (από τη Βαρκάρισσα της χίμαιρας της Α.Παπαδάκη)
Να ονειρευτώ κι ας γελαστώ κι ας πέσω μετά. Θέλω να φτιάξω ένα όνειρο που να με πάει πιο πέρα από εκεί που φτάνουν τα πόδια μου κι οι αντοχές μου. Δεν βρέχει, ο ήλιος καίει εγωιστικά δυνατά, εγωιστικά ελπιδοφόρα κι εγώ ζητώ ένα όνειρο.
Πόσο θα κρατούσε; Πόσο κράτησε; Ο χρόνος είναι δύσκολο να αποδοθεί με λεπτά, με ώρες, με μέρες. Δεν μου αρέσει αυτός ο τρόπος μέτρησης, δεν μου πάει. Μετρώ τον χρόνο με δυσθυμίες και μελαγχολίες. Πόσο κρατούν; Τόσο όσο να πιάσεις πάτο. Τώρα που έπιασα ξανά αρχίζει νέος κύκλος. Κύκλους έχει ο χρόνος μου, ούτε μέρες ούτε μήνες.
Σε νέο κύκλο είμαι δεν έχω αντοχές να δω τα θέματα με τις γκρίνιες, συγνώμη φίλοι μου, για σήμερα δεν πάει πιο κάτω.

narnia,

δεν ξερω αν τα ονειρα συνηθως παραπλανουν. εγω νομιζω πώς μπορει κ να οδηγουν:) εξαρταται!

Οδηγούν, ελευθερώνουν, εξυψώνουν, παρηγορούν, ξεγελούν. Αν... να ονειρεύεσαι μπορείς.

και αν δεν μπορεις τωρα ή δεν θες, δεν πειραζει. εχεις αξια και το διαστημα που δεν μπορεις. εχει αξια και ο χρονος που δεν αντεχεις να χρησιμοποιησεις ετσι.

Λυτρωτικό το δεν πειράζει σου, αλλά πάει καιρός και μου\' χει λείψει η ψευδαίσθηση. Σ\'ευχαριστώ.

ισως να χρειαζεσαι μια πιο πραγματικη αισθηση, απο μια ψευδαισθηση. Οι ψευδαισθησεις δεν μας καλύπτουν παντα....Τπτ:) Κι εγω σ ευχαριστω για τις προσωπικες σκεψεις που εκφραζονται δημοσια...

Quote:

---

Originally posted by narnia
\"Να ονειρεύεσαι μου\'λεγε ένας φίλος που μ\'άγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα συνήθως, προδίνουν. Παραπλανούν. \" (από τη Βαρκάρισσα της χίμαιρας της Α.Παπαδάκη)
Να ονειρευτώ κι ας γελαστώ κι ας πέσω μετά. Θέλω να φτιάξω ένα όνειρο που να με πάει πιο πέρα από εκεί που φτάνουν τα πόδια μου κι οι αντοχές μου. Δεν βρέχει, ο ήλιος καίει εγωιστικά δυνατά, εγωιστικά ελπιδοφόρα κι εγώ ζητώ ένα όνειρο.
Πόσο θα κρατούσε; Πόσο κράτησε; Ο χρόνος είναι δύσκολο να αποδοθεί με λεπτά, με ώρες, με μέρες. Δεν μου αρέσει αυτός ο τρόπος μέτρησης, δεν μου πάει. Μετρώ τον χρόνο με δυσθυμίες και μελαγχολίες. Πόσο κρατούν; Τόσο όσο να πιάσεις πάτο. Τώρα που έπιασα ξανά αρχίζει νέος κύκλος. Κύκλους έχει ο χρόνος μου, ούτε μέρες ούτε μήνες.
Σε νέο κύκλο είμαι δεν έχω αντοχές να δω τα θέματα με τις γκρίνιες, συγνώμη φίλοι μου, για σήμερα δεν πάει πιο κάτω.

---

Τελειο...απλα τελειο..με εκφραζει απολυτα....Με την μονη διαφορα οτι εδω που ειμαι στην πραγματικοτητα τωρα βρεχει...:-)

Βρέχει και είσαι άνοιξη, είμαι βροχή και λάμπει ο ήλιος.
Μα η διάθεσή μας βλέπω βρήκε κοινό σημείο. Είναι περίεργη μέρα σήμερα είπες; Είναι μέρα που θέλω να περάσει και δεν περνάει. Είναι κι ο χρόνος που έλεγα πριν, περίεργο πράμα.

ναι ναι...ακριβως και εγω ετσι θελω απλα να περασει αυτη η μερα...ιδια διαθεση ναι....τι ομορφα που το ειπες...ο χρονος ναι πολυ περιεργος....πολλες φορες οταν περναει γινονται ολα καλυτερα και αλλες παλι γινονται ολα ακομα πιο ασχημα....

Εμενα με ενοχλει και οτι θα πρεπει να βγω εξω και δεν εχω καμια διαθεση...και θα πρεπει να μιλαω και να γελαω και δεν εχω τετοια διαθεση....ποση δυναμη θελει αραγε αυτο? Ωραια θα ηταν να τα πιναμε μαζι τουλαχιστον θα εκφραζομασταν ελευθερα και δεν θα θλιβαμε κανεναν, γιατι εχουμε παρομοια διαθεση...ισως να γουσταραμε στην τελικη..χαχα..

Βάλε ένα ποτηράκι.

τι πινεις;κρασι η ουισκι; οτι θελεις αρκει να ταξιδεψουμε.....σε κοσμους ονειρεμενους, γλυκους και ηρεμους....

Κρασάκι, ή μήπως παρασύρουμε άθελά μας κανέναν. Άντε λίγο δεν πειράζει. Να τραγουδήσουμε κιόλας.

Ετσι....κρασακι λοιπον...δεν πειραζει ας μεθυσουμε ολοι μαζι παρεα....

Θα περάσει αυτή η μέρα επιτέλους; Άντε κοπέλα μου βγες και διασκέδασε εύκολο είναι τώρα που λίγο ήπιαμε παρέα.

Να τραγουδησουμε ναι ....


Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή,
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι.
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ.

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς,
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει,
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι.

Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ\' επτασφράγιστο κιτάπι.
Άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη.

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς,
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει,
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι.

λοιπον σε ευχαριστω πολυ πολυ.....και τραγουδησαμε....

Εϊναι εξαίσια πολύχρωμες οι λυρικές ψυχές σας.
Εκπέμπουν φως...
Μια γλυκιά καλημέρα στέλνω :)

Καλημέρα κοριτσάκι. Καλώς μας ήρθες. ;)
Μπορώ και γράφω. Μπορώ; για πόσο ακόμα;

Quote:

---

Originally posted by narnia
Καλημέρα κοριτσάκι. Καλώς μας ήρθες. ;)
Μπορώ και γράφω. Μπορώ; για πόσο ακόμα;

---

Αν η θέληση σου υπερβαίνει την δυσκολία σου, μπορείς και θα μπορείς, για πολύ ακόμα :)

Καλώς σας βρήκα.