Printable View
χαίρομαι πραγματικά όταν διαβάζω τέτοια μυνήματα...
χαίρομαι πραγματικά για εσένα....
χαίρομαι που το ξεπέρασες μόνη σου χωρίς να μπεις στο τρυπάκι με τα φάρμακα.....
να γνωρίζεις όμως πως δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις και άνθρωποι που δεν είναι τόσο δυνατοί και τα φάρμακα τους είναι απαραίτητα ...
είσαι από τους τυχερούς ανθρώπους και να είσαι χαρούμενη και ευγνώμον για αυτό...
καλημέρα σε όλους....
σκεφτόμουν αρκετές μέρες να θέσω αυτό το ερώτημα...ίσως σας φανεί αδιάφορο αλλά όταν το έθεσα εγώ στον εαυτό μου με βοήθησε πάρα πολύ....
λοιπόν ποιες είναι οι χειρότερες και ποιες οι καλύτερες εμπειρίες στην ζωή σας μέχρι τώρα;
αν δεν υπάρξει ανταπόκριση θα το καταλάβω απόλυτα....
να είστε καλά τώρα και για πάντα....
Σίγουρα τα χειρότερα που μου έχουν συμβεί είναι ο θάνατος της γιαγιάς μου από καρκίνο, το κάψιμο του σπιτιού μου και η απόρριψη/αδιαφορία του πατέρα μου.
Πολύ καλό ήταν το ταξίδι στην Αγγλία πριν 9 χρόνια και οι στιγμές που περνάμε με τον καλό μου αγκαλίτσα, οι βόλτες μας, τα μπάνια μας κλπ. Ελπίζω τα καλύτερα να έρθουν. Αυτό που θέλω πολύ κ έχω ανάγκη είναι 1 ταξίδι, θα μου κάνει πολύ καλό πιστεύω.
να εξομολογηθώ και εγώ λοιπόν....
οι χειρότερες εμπειρίες μου ήταν οι συναναστροφές που είχα στα εφηβικά μου χρόνια με αντίθεους και τοξικομανείς.....δόξα το θεό ξέφυγα από τα δίχτυα τους....
και η πρώτη μου επαφή στα 19...
οι καλύτερες ήταν όταν γέννησα τα παιδιά μου και οτιδήποτε αφορά σε αυτά......
οι πρώτες εμπειρίες χαράκτηκαν βαθιά στο μυαλό και στην ψυχή μου και σύμφωνα με τον γιατρό έπαιξαν τον ρόλο τους στο ότι τώρα είμαι με φάρμακα....
τα σκέφτηκα όμως όλα και είδα πως δεν μπορεί τίποτα από το παρελθόν να με βλάψει , τίποτα δεν μπορεί να μου κάνει κακό...και σκέφτηκα και το τώρα φέρνοντας στο μυαλό μου τις εικόνες των παιδιών μου....
ε λοιπόν κατάλαβα πως καμμία εμπειρία όσο χείριστη και αν είναι δεν αξίζει να μου τρώει την ψυχή και εγώ να χάνω σπουδαίες στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπώ....
έτσι λοιπόν σιγά σιγά ζυγίζοντας τα πράγματα αναθεώρησα τις σκέψεις μου και τώρα είμαι σούπερ......
έκανα δηλαδή αυτό που φοβόμουν....μια αναδρομή στο παρελθόν και ξόρκισα οτιδήποτε κακό με βασάνιζε.....
τώρα είναι λες και έχω άλλο μυαλό....άλλη ψυχή...απλά ξαναγεννήθηκα.....
το ίδιο εύχομαι σε όλους...
να είστε καλά τώρα και για πάντα....
Λίτσα, πραγματικά χαίρομαι να ακούω για ανθρώπους όπως εσύ που τα κατάφεραν. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δύναμη δίνει ένα ζωντανό παράδειγμα αισιοδοξίας. Ο Θεός να σε έχει καλά πάντοτε και να χαίρεσαι με την οικογένειά σου, τους φίλους σου και φυσικά με τον εαυτό σου.......
Εγώ Λίτσα σου εύχομαι αυτό που κατάφερες να φροντίσεις να το διατηρήσεις κάτι που εγώ δεν έκανα.Προστάτεψε τον εαυτό σου αγάπα τον γιατί τώρα ξέρεις μετά απο τέτοια εμπειρία πρέπει να βγαίνουμε πιο σοφοί και πιο δυνατοί.Να είσαι πάντα καλά.
πιο σοφή δεν ξέρω αν είμαι και δεν το νομίζω....
η σοφία κατά την γνώμη μου είναι κάτι που έρχεται με την πάροδο του χρόνου και ίσως να μην έρθει και ποτέ....
εξάλλου δεν ήταν και δεν είναι αυτό το ζητούμενό μου....
πιο δυνατή όμως είμαι σίγουρα....πολύ δυνατή μάλιστα...
και τώρα ξέρω..ξέρω με τί τρόπο να αντιμετωπίσω το οτιδήποτε...
με τί τρόπο να προστατέψω τον εαυτό μου....
άργησα αλλά κατάλαβα πως πρέπει να αντιμετωπίζω τους φόβους μου και τις ανασφάλειές μου κατά μέτωπο γιατί διαφορετικά με τρώνε σιγά σιγά....
και δεν θα το αφήσω να συμβεί πάλι....
οι λογισμοί μου πλέον όπως είπε και ένας σοφός γέροντας είναι μόνο θετικοί και καλοί....
τους κακούς λογισμούς τους πέταξα στα σκουπίδια γιατί εκεί είναι η θέση τους.
όλο αυτό όμως θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια και υπομονή...
ευτυχώς ο θεός με λυπήθηκε και μου τα έδωσε και τα δύο απλόχερα για να μπορέσω να ζήσω πραγματικά....
και το μόνο που λέω είναι δόξα το θεό που επιτέλους ζω....
χωρίς το μαρτύριο της κατάθλιψης.
δεν ξέρω αν σταματήσω τα φάρμακα αν θα συνεχίσω να είμαι όπως τώρα αλλά εγώ ζω το σήμερα ,το αύριο δεν ανήκει σε εμάς ανήκει στον θεό και εκεί έχω αφεθεί πλέον....
δεν ξέρω πώς ακούγονται όλα αυτά αλλά για εμένα αυτή είναι η πραγματικότητά μου....
ίσως να υπάρξουν αντιδράσεις αλλά εμένα προσωπικά πέραν του γιατρού και των φαρμάκων από όσα άσχημα πέρασα στη ζωή μου η ελπίδα και η πίστη στον θεό τελικά με έσωσε και με γιάτρεψε....
Χαίρομαι με αυτά που γράφεις και όλα αυτά που πέρασες να μείνουν για πάντα στα σκουπίδια και να συμπληρώσω και η δική σου θέληση και δύναμη
ακριβώς όπως το λες
η δική μου θέληση...
είχα βαρεθεί να είμαι συνεχώς στο κρεβάτι και κλεισμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους χωρίς κανένα ενδιαφέρον...
η ανάγνωση ενός βιβλίου με αφύπνησε και τότε κατάλαβα πως κάτι πρέπει να γίνει κάτι πρέπει να κάνω....
και έτσι ξύπνησα από τον λήθαργο..δεν ήταν εύκολο αλλά δεν το έβαλα κάτω και δόξα το θεό τα κατάφερα...
τώρα ετοιμάζομαι για διακοπές , φεύγω σε δύο εβδομάδες πρώτα ο θεός και δεν με κρατάει τίποτα πράγμα που ούτε το φανταζόμουν πριν κάποιο χρονικό διάστημα...
εύχομαι μέσα από την ψυχή μου όλοι μα όλοι όσοι περνούν δύσκολα να το ξεπεράσουν...να βρουν τον δικό τους τρόπο και να πουν αντίο σε ότι τους βασανίζει και γυρίζοντας από τις διακοπές να διαβάσω τόσα αισιόδοξα μυνήματα που στο τέλος να βαρεθώ με την καλή έννοια πάντα....
όσο για την δύναμη που λες πως είχα την άντλησα από αλλού...
Καλές διακοπες:) Χαιρομαι να διαβάζω για αναπάντεχα ευχαριστες ανατροπες.Quote:
Originally posted by λίτσα
τώρα ετοιμάζομαι για διακοπές , φεύγω σε δύο εβδομάδες πρώτα ο θεός και δεν με κρατάει τίποτα πράγμα που ούτε το φανταζόμουν πριν κάποιο χρονικό διάστημα...
Νομιζω πώς ολοι αντλούμε απο κάπου δυναμη αλλα χρειαζεται ενα κουραγιο να βρουμε για ολο αυτο. Ειναι πολυ ωραιο που το βρήκες:)
Απο το μνμ σου καταλαβα οτι πέρασες πολλα. Ευχομαι τα καλύτερα να ειναι οντως μπροστα σου:) Κ ενα ταξιδάκι επισης που τοσο θέλεις...Quote:
Originally posted by Estranged
Ελπίζω τα καλύτερα να έρθουν. Αυτό που θέλω πολύ κ έχω ανάγκη είναι 1 ταξίδι, θα μου κάνει πολύ καλό πιστεύω.
Από που άντλησες δύναμη;Quote:
Originally posted by λίτσα
όσο για την δύναμη που λες πως είχα την άντλησα από αλλού...
ίσως σου φανεί περίεργο αλλά άντλησα δύναμη από την πίστη μου στον θεό....
δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ με βοήθησε αυτό....
η προσευχή σου δίνει τεράστια δύναμη....
Όχι μόνο δεν μου φαίνεται περίεργο, αλλά κατά βάθος αυτό ήλπιζα να ακούσω.....σε ευχαριστώ.....ιδιαίτερα σε στιγμές δύσκολες η προσευχή είναι σανίδα σωτηρίας.....το ξέρω καλά στη ζωή μου αυτό πια......Quote:
Originally posted by λίτσα
ίσως σου φανεί περίεργο αλλά άντλησα δύναμη από την πίστη μου στον θεό....
δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ με βοήθησε αυτό....
η προσευχή σου δίνει τεράστια δύναμη....
Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα θρησκόληπτη και μένα αυτό με κράτησε στις πολύ δύσκολες δεν θα πω στιγμές αλλά χρονικές περιόδους.Εχω εξαδέλφη που με την θρησκεία είχε πάρει διαζύγιο μέχρι να τελειώσει το στρατιωτικό ο γιός της έκανε ένα σωρό τάματα,γιατί ήταν πολύ αντιδραστικός.Τώρα έχει αρχίσει τις περιοδίες να εκπληρώσει τα τάματά της στους Αγίους.Κακά τα ψέματα κάπου πρέπει ακουμπήσεις και να αντλήσεις δύναμη
λιτσα
σου εστειλα U2U
ο κάθε ένας βρίσκει αποκούμπι εκεί που νομίζει πως πραγματικά θα βοηθηθεί....
εγώ βρήκα στον θεό , κάποιος άλλος θα βρει το αποκούμπι του κάπου αλλού.....
εξαρτάται από το τί ζητάει και τί θέλει....
επιτρέψτε μου να σας πω ένα περιστατικό...
η κόρη μου χρειάστηκε να κάνει κάποιο χειρουργείο...όχι σοβαρό αλλά δεν έπαυε να είναι χειρουργική επέμβαση
περιτό να σας πω την ψυχολογική μου κατάσταση...δεν μπορούσα να ηρεμήσω δευτερόλεπτο ίδρωνα και δεν μπορούσα να αναπνεύσω φυσιολογικά...αυτό για διάστημα πολλών ημερών πριν το χειρουργείο....
το πρωί που μας βρήκε στο νοσοκομείο ,γιατί είχαμε πάει μία μέρα νωρίτερα για την κατάλληλη προετοιμασία , ο λαιμός μου και το στέρνο μου ήταν κατακόκκινα από το άγχος....
κόκκινες κηλίδες παντού και τα δάκρυα ποτάμι από το άγχος....
όταν δε ήρθε η ώρα να πάρουν το παιδί για την επέμβαση έπεσα κάτω να πεθάνω....
τότε θυμήθηκα ένα βιβλίο που είχα αγοράσει και το είχα κοντά μου.....
άρχισα να το διαβάζω να ρουφώ κάθε του λέξη κάθε του πρόταση και ξαφνικά όλα χάθηκαν....
το άγχος , ο φόβος ,το τρέμουλο ακόμα και οι κοκκινίλες.
ένιωσα μια τέτοια ηρεμία και αγαλλίαση που δεν την έχω ξανανιώσει ποτέ στην ζωή μου....
από τότε όλα άλλαξαν...γύρισε ο διακόπτης του μυαλού μου και της ψυχής μου...
δεν κατάλαβα για πότε τελείωσε η επέμβαση και όλα δόξα το θεό είχαν πάει καλά...βέβαια διαβάζοντας το βιβλίο δεν είχα καμμία αμφιβολία για τίποτα...ήμουν σίγουρη πως τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά....
δεν ξέρω γιατί και πώς αλλά έτσι ένιωθα....τα δάκρυα από φόβο έφυγαν και ήρθαν δάκρυα χαράς στα μάτια μου...
δάκρυα χαράς και αγαλλίασης....
η κόρη μου έκανε χειρουργείο και εγώ γιατρεύτηκα....
εγώ έκανα το δικό μου χειρουργείο την δική μου επέμβαση στην τόσο μέχρι τότε βασινισμένη μου ψυχή.....
βέβαια χρειάστηκαν και άλλες επεμβάσεις για εμένα μέχρι να γίνω αυτή που είμαι τώρα αλλά άξιζε τον κόπο..
από τότε με συντροφεύουν μόνο τέτοια βιβλία και η ψυχή μου αγάλλεται και ηρεμεί....
όσο ζω όμως θα έχω χαραγμένα στο μυαλό μου στην σκέψη μου και στην ψυχή μου τις λέξεις εκείνου του βιβλίου..
παράξενο έτσι; ένα τόσο μικρό πράγμα να κάνει ένα τόσο μεγάλο θαύμα....
έχω σκεφτεί πολλές φορές να αναφέρω τον τίτλο του αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό...βέβαια βλέπω σε πολλά θέματα να αναφέρονται διάφορα βιβλία αλλά δεν ξέρω....
τέσπα εγώ θα το πω και ας διαφωνήσει όποιος θέλει μετά....
λέγεται η ευχή μέσα στον κόσμο και είναι του πατέρα στέφανου αναγνωστόπουλου...
ελπίζω να μην σας κούρασα για ακόμα μία φορά...
να είστε καλά τώρα και για πάντα....
ΕΓΩ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.
το ξερω αυτο το βιβλιο, το εχω διαβασει πολλες φορες.
τωρα καταλαβα γιατι ολα αλλαξαν ετσι στην ζωη σου.
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
λιτσα
σου εχω στειλει 2 U2U.
σειτα σου έχω στείλει u2u....
σου γράφω την ιστορία μου ακριβώς όπως έχει...
διάβασέ την και θα καταλάβεις και ίσως σου λυθούν απορίες και στο δικό σου ερώτημα...
δεν μου έχουν μείνει πολλά u2u ακόμα
αν θέλεις συνεχίζουμε την συζήτησή μας εδώ, βέβαια θα ξεσηκώσουμε θύελλα αντιδράσεων αλλά δεν πειράζει μπορεί να βρεθεί έστω και ένας που να βοηθηθεί από τις συζητήσεις μας....
να είσαι καλά τώρα και για πάντα....
Σοφία σε ευχαριστώ πολύ κ εύχομαι κ για σένα ότι καλύτερο. Όντως έχω περάσει πολλά, θα μπορούσα να γράψω βιβλίο :)
Λίτσα καλές διακοπές (κ σε όποιον άλλον φεύγει)
Με την πίστη και την προσευχή, όλα τα μπορεί ο άνθρωπος. Μόνο έτσι μπορεί να παραμείνει δυνατός στις στιγμές της κρίσης. Τότε, που
είναι δύσκολο να διακρίνει, να ελπίσει και να περιμένει την κατοπινή ελευθερία του....Οι ΄Αγιοι Πατέρες λένε, πως το να πέσεις είναι ανθρώπινο.
Το να παραμείνεις πεσμένος, είναι δαιμονικό. Γι΄αυτό χαίρομαι πολύ με την Λίτσα, που κατόρθωσε και βρήκε μέσα της την δύναμη να το κάνει πράξη.
Και λέω μέσα της, γιατί ναι μεν οι γιατροί -για όσους απευθύνονται σε αυτούς- κάνουν στο μέτρο του δυνατού τη δουλειά τους, αλλά αυτό που
στην ουσία κάνουν οι γιατροί, είναι να μάχονται το σύμπτωμα. Η αιτία, παραμένει ανέπαφη.
Πρέπει να δούμε με καινούργια μάτια. Και να ακούσουμε με καινούργια αυτιά. Χωρίς όμως την πίστη να πυρπολήσει την ψυχή μας και να πούμε
Αρκεί, Φτάνει, Ως εδώ, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Αρνούμαι να πάψω να πιστεύω στο Θαύμα.
η ταπεινή μου γνώμη;Quote:
Originally posted by tatoo
Αρνούμαι να πάψω να πιστεύω στο Θαύμα.
πολύ καλά κάνεις και θα δεις που θα γίνει και το δικό σου θαύμα έτσι απλά χωρίς να το καταλάβεις....
αν θέλεις πες μου τι πρόβλημα έχεις ακριβώς....
ίσως μπορούμε να το κουβεντιάσουμε...
να είσαι καλά τώρα και για πάντα.....
Λίτσα σε ευχαριστώ πολύ,
Τώρα είναι όλα καλά στη ζωή μου. Όταν έχουμε φτάσει ως την άκρη της κόλασης
και επιστρέψουμε,θα βγούμε μεν λίγο τσουρουφλισμένοι, αλλά πιο δυνατοί.
Για να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε. Ξέρω όμως καλά, πως
είναι το να μετεωρίζεσαι και να χρειάζεσαι οξυγόνο.
Το να πιστεύω στο Θαύμα, δεν είναι δική μου δυνατότητα, είναι ακατάβλητη ανάγκη μου.
Την φέρω στο κύτταρό μου, είναι στο τώρα, αλλά και έξω από τον τόπο και τον χρόνο.
Σέβομαι τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν, απλά το θεωρώ αδύνατο για τα μέτρα τα
ανθρώπινα. Ακόμα κι αυτοί που δεν πιστεύουν, στην ώρα της κρίσης, θα βάλουν κάποιο
\"θεό\", ένα τοτέμ, από την πίσω πόρτα στη ζωή τους. ΄Αλλοι το ρίχνουν στο φέγκ
σούι, άλλοι στους έρωτες, άλλοι δεν ξέρω κι εγώ που. Έναν υποκατάστατο \"θεό\" ψάχνουν μη νομίζεις.....
Απεγνωσμένα μάλιστα. Χωρίς Θεό, πρέπει να είσαι ή ο ίδιος ο Θεός, ή θηρίο ανήμερο
μαύρο σκυλί της κόλασης, για να ζήσεις, αν θέλεις να ζήσεις στο φως τουλάχιστον.
Μου αρέσει πολύ που παρακολουθώ τις συζητήσεις σας,
ιδίως αυτές που σφύζουν από ζωή και ελπίδα. Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος,
ο καθένας μας είναι εν δυνάμει Θεός. Εξ΄ου και το καθ΄ομοίωσιν......
Κι εσύ να είσαι πάντα καλά.
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου....
απλά όμως έχω και κάτι άλλο στο μυαλό μου που δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό ή λάθος....
δεν θα μιλήσω γενικευμένα αλλά μόνο για αυτό που πιστεύω ...
σέβομαι και εγώ αυτούς που λένε πως δεν πιστεύουν αλλά , υπάρχει ένα μεγάλο αλλά για εμένα....
εγώ σαν λίτσα λέω πως πιστεύω και όμως υπάρχουν φορές που φοβάμαι , γιατί συμβαίνει αυτό; εφόσον υποτίθεται πως έχω εμπιστοσύνη στον θεό γιατί ολιγοπιστώ;
για εμένα ίσως αυτοί που λένε πως δεν πιστεύουν στην πραγματικότητα πιστεύουν περισσότερο από εμένα απλά δεν το καταλαβαίνουν...
μπορεί να είναι άνθρωποι πιο ταπεινοί από εμένα ή να συμπονούν τον δίπλα τους περισσότερο και ας μην κάνουν μια προσευχή μπορεί ο λογισμός τους να είναι πάντα καλός χωρίς να σκέφτονται πονηρά και παρόλα αυτά να λένε πως δεν πιστεύουν...
ε λοιπόν κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο κοντά στον θεό από ότι είμαι εγώ και ας μην το ξέρουν....ίσως όμως να κάνω και λάθος...
το ξέρω πως πήγα αλλού το θέμα αλλά μου ήρθαν έτσι απλά στο μυαλό και ήθελα να τα μοιραστώ...
\"΄Ανθρωπε άπιστε....\"είπε ο Θεός στον άνθρωπο. \"Δεν βλέπεις τα πουλιά του αγρού; Που δεν σπέρνουν κι όμως εξασφαλίζουν την τροφή τους; Γιατί ολιγοπιστείς λοιπόν;\"Και στον παράλυτο που είπε στον Κύριο \"΄Ανθρωπον ουκ έχω\" να με βάλει στο νερό (όταν κατερχόταν ΄Αγγελος Κυρίου και τάραζε τα ύδατα) του είπε \"Σήκω και προχώρα και μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος ξανά\".....
Ολιγοπιστούμε ναι....αυτή είναι η πτώση μας....σίγουρα όμως είναι θανάσιμο σφάλμα να αμελήσουμε την προσπάθειά μας επειδή πέσαμε κι επειδή ολιγοπιστήσαμε. Πρέπει να μετανοήσουμε ειλικρινά, όχι να μετανιώσουμε απλώς, και να προχωρήσουμε.
Όσο για τους ανθρώπους που λένε ότι δεν πιστεύουν, θεωρώ ότι είναι θεολογικής τάξης ζήτημα καταρχήν. Νομίζω πως η ομολογία της πίστεως, κυρίως δε έμπρακτα είναι κανόνας. Φυσικά και δεν αρκεί να λες ότι πιστεύεις, όταν ταυτόχρονα συκοφαντείς, ψεύδεσαι, αδικείς. Όταν λέω ότι είναι αναγκαίο να πιστεύεις, μιλώ κυρίως και για την έμπρακτη επιβεβαίωση αυτής της πίστης, όπως για παράδειγμα για την καταστολή του εγωισμού που είναι το αμάρτημα των αμαρτημάτων. Πιστεύεις, δεν το διαλαλείς, προσπαθείς να κάνεις αυτό που είναι το θέλημα του Θεού υποβάλλεις το αίτημά σου στο Θεό και αφήνεσαι. Δεν ζητάς κάτι και περιμένεις οπωσδήποτε. Εξάλλου όσο κυνηγάς μια πεταλούδα, αυτή πάει και κάθεται λίγο παραπέρα έτσι δεν είναι; Ο Θεός ξέρει τις καρδιές όλων των παιδιών του γιατί είναι ο Πλάστης. Φυσικά και του άθεου την καρδιά γνωρίζει. Ποιόν έσωσε στο σταυρό; Τον ληστή, που μετανόησε την τελευταία στιγμή. Φυσικά και δεν αρκεί να λέμε ότι πιστεύουμε για να είμαστε και αγνοί άνθρωποι.
Απλά μίλησα για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν θέλοντας να πω ότι μου φαίνεται σισσύφεια προσπάθεια να μην έχει κάποιος κάπου να ακουμπήσει. Γι΄αυτό και είπα πως η πίστη για μένα δεν είναι ούτε δνατότητα, ούτε δείγμα καλής ψυχής, ούτε τίποτα από αυτά. Είναι απλά ανάγκη μου. Συναισθάνομαι δηλαδή την ανα πάσα στιγμή δυνατότητα της πτώσης μου, και την μικρότητά μου. Δεν λέω πως το δικό μου κάνει περισσότερο από του άπιστου. Είναι ανάγκη μου να πιστεύω. Όπως η δική σου ανάγκη την στιγμή που μπήκε η κόρη στου στο χειρουργείο, όπως του καθενός μας. Εξάλλου πιστεύω πως μόνο ο Θεός μπορεί και έχει την απόλυτη εξουσία να κρίνει τον καθένα, καθώς μόνο ο Θεός μπορεί να δει βαθιά στην κάθε καρδιά. Την δική σου, την δική μου, όλων μας.
πως εκτιμας οτι δεν υπαρχει ανθρωπος που ΔΕΝ εχει την αναγκη να ακουμπησει?Quote:
Originally posted by tatoo
Απλά μίλησα για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν θέλοντας να πω ότι μου φαίνεται σισσύφεια προσπάθεια να μην έχει κάποιος κάπου να ακουμπήσει. Γι΄αυτό και είπα πως η πίστη για μένα δεν είναι ούτε δνατότητα, ούτε δείγμα καλής ψυχής, ούτε τίποτα από αυτά. Είναι απλά ανάγκη μου.
πως εκτιμας οτι η δικη σου αναγκη (σεβαστη πανω απο ολα) πρεπει να ειναι αναγκη και των διπλα σου?
Εν ολιγεις γιατι δεν μενεις να σκεφτεις και να κρινεις τις αναγκες σου, (κατι που ειναι σωστο να το κανουμε ολοι) αλλα μπαινεις στην διαδικασια να κρινεις τις αναγκες των διπλα σου, οταν μαλιστα ειναι διαφορετικες απο τις δικες σου?
Πιστευεις οτι νιωθεις ανασφαλης βλέποντας οτι υπαρχει κατι διαφορετικο γυρω σου?
Γιατι δηλαδη δεν αισθανεσαι πληροτητα με την ικανοποιηση της δικης σου πιστης?
Ούτε εκτιμώ, ούτε κρίνω, κρίνο. Από δάσκαλος, προτιμώ να είμαι μαθητής. Ασυζητητί.
ξέρεις τί γίνεται;
όταν ολιγοπιστώ κατά βάθος χαίρομαι γιατί έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να επανέλθω με πιο δυνατό τρόπο και να προσπαθώ περισσότερο.
υπάρχουν άνθρωποι που λένε πως δεν πιστεύουν και βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις , στηρίζονται μόνο στα δικά τους πόδια και εμπιστεύονται τυφλά την επιστήμη...αυτά μπορεί να γίνονται μεμονωμένα ή σε συνδιασμό όλων...
ίσως και να νιώθουν πως δεν έχουν ανάγκη για να ακουμπήσουν κάπου και έτσι να μην το κάνουν για αυτό δεν έχουν και θεό για να αφήνονται....
είτε θέλουμε είτε όχι πάντοτε θα υπάρχει και η άλλη πλευρά...
Quote:
Originally posted by tatoo
Ούτε εκτιμώ, ούτε κρίνω, κρίνο. Από δάσκαλος, προτιμώ να είμαι μαθητής. Ασυζητητί.
οταν λες οτι ενας ανθρωπος, που δεν πιστευει σε αυτα που πιστευεις εσυ, κανει \"σισσύφεια προσπάθεια\" δεν κρινεις?
Τοτε τι κανεις?
Προσεξε την γραμμη μεταξυ δασκαλου και μαθητη,
μερικες φορες ειναι ασημαντα λεπτη.
Ασυζητητι.
Quote:
Originally posted by λίτσα
ίσως και να νιώθουν πως δεν έχουν ανάγκη για να ακουμπήσουν κάπου και έτσι να μην το κάνουν για αυτό δεν έχουν και θεό για να αφήνονται....
ο καθενας μας λειτουργει οπως νιωθει καλυτερα λιτσα.
Εαν εσενα η ψυχολογια σου ανεβαινει με την πιστη σου, συνεχισε ετσι.
Οποιος μαλιστα προσπαθει να σε μεταπεισει πιστευω οτι δεν κανει καλα.
Αν συν τω χρονο, τοποθετηθεις εσυ αλλιως αναλογως των συνθηκων, εχει καλως.
Ειπα ομως και στον/στην ταττου,
οτι οταν περναμε σε κρισεις των εκτος των τειχων, πιστευω μας,
τοτε ενα πρωτο συμπερασμα ειναι, οτι η πιστη σου δεν ειναι τοσο ακλονητη οπως νομιζεις.
Βαλλεται απο τον απεναντι σου, οχι γιατι κανει κατι, απλα και μονο γιατι υπαρχει.
ότι και αν γίνει ότι και να συμβεί ποτέ δεν θα τοποθετηθώ αλλιώς...παραλίγο να το κάνω και είδα τα αποτελέσματα....
η πίστη μου δεν κλονίζεται αντίθετα με τα όσα συμβαίνουν γύρω μου δυναμώνει...
το ότι βάλλεται θα συμφωνήσω δεν σημαίνει όμως πως θα το ασπαστώ κιόλας....
το ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά εμένα προσωπικά μου δίνει δύναμη και θάρρος από τα τόσα παραδείγματα που παίρνω....
επίτρεψέ μου να σου πω κάτι....μία μέρα ήρθαν στο σπίτι κάποια άτομα άλλης θρησκείας και προσπάθησαν μέσω της αγίας γραφής να με παραπλανήσουν και να με μεταπείσουν...δεν με έβαλαν ούτε καν σε σκέψεις μπορώ να σου πω , η απάντησή μου ήταν καθοριστική για να φύγουν , πιστεύω εκεί , αυτό και εκείνο τους είπα...δεν είχαν αντίλογο και έτσι σηκώθηκαν και έφυγαν...
ε λοιπόν αυτό δυναμώνει την πίστη μου δεν την αλλοιώνει...
κατά την γνώμη μου η πίστη μου είναι ακλόνητη όταν είναι βαθιά ριζωμένη αλλά να μην ξεχνάμε πως είμαστε και άνθρωποι με αδυναμίες και πάθη....
Quote:
Originally posted by λίτσα
δεν είχαν αντίλογο και έτσι σηκώθηκαν και έφυγαν...
σε συζητηματα πιστεως - η μη πιστεως -
δεν υπαρχει αντιλογος.
Ετσι ενω σεβομαι καποιον που ειναι της δικη σου αντιληψης,
δεν σεβομαι καθολου, καποιον που ενω λεει οτι πιστευει,
κανει κρισεις για οσους δεν προχωρανε στο δικο του μονοπατι.
Δυστυχως υπαρχουν αρκετοι θρησκόληπτοι που το κανουν αυτο,
αλλος με ενταση και αλλος ελαφρα την καρδιαν....
για το τί μονοπάτι θα ακολουθήσει ο καθένας δεν θα το κρίνω εγώ ούτε και θα πιέσω ποτέ κανέναν να ακολουθήσει το δικό μου...
καταθέτω απλά την άποψή μου και την εμπειρία μου για την πίστη...μόνο αυτό τίποτε άλλο....
δεν διατυμπανίζω ότι πιστεύω γιατί μπορεί να είμαι χειρότερη και από έναν άθεο αλλά λέω τον τρόπο που βοηθήθηκα εγώ....
για εμένα αυτό που πιστεύω είναι η αλήθεια...
για εμένα υπάρχουν άγια λείψανα που ευωδιάζουν και δίνουν ευλογία...
για κάποιον άλλον αλήθεια είναι κάτι άλλο πέρα από αυτό που πιστεύω εγώ....
για κάποιον άλλον τα άγια λείψανα είναι απλά οστά που τα χρησιμοποιούν κάποιοι επιτήδιοι....
δεν θα κρίνω λοιπόν αυτούς που δεν πιστεύουν το ίδιο με εμένα αντίθετα ίσως και να προσευχηθώ για αυτούς...
συφμωνώ πως υπάρχουν άνθωποι φανατικοί με την θρησκεία όμως ούτε και αυτούς είμαι άξια να τους κρίνω...ο κάθε ένας λαβαίνει αυτά που πράττει....
το θέμα είναι να μπορούμε να συμπάσχουμε γιατί είμαστε άνθρωποι...
το να πω εγώ αυτόν δεν τον θέλω γιατί είναι άθεος γιατί πιστεύει αλλού αυτό σημαίνει πως δεν έχω ίχνος ανθρωπιάς μέσα μου και είμαι μια εγωίστρια που κοιτάζει μόνο το δικό της....ε λοιπόν αυτή την φάση την ξεπέρασα....
το μόνο πράγμα που δεν ανέχομαι να ακούω είναι οι βλασφημίες , αυτό κατά κάποιο τρόπο με βγάζει εκτός εαυτού....
λιτσα δεν εχω την εντυπωση οτι κρινεις,
δεν ειχα υποψη μου εσενα αν θες.
Σεβομαι ισα ολους τους ανθρωπους,
ειτε ειναι με το βουδα ειτε με το χριστο ειτε με τον μωαμεθ, ειτε με κανενα.
για τις βλαστημιες,
ειναι θεμα κουλτουρας και το πως μεγαλωσαμε.
ίσως άθελά μου να κρίνω και εγώ ,δεν είμαι τέλεια....
για το θέμα σεβασμού θα συμφωνήσω μαζί σου....
τώρα όσον αφορά στις βλασφημίες θα σου πω...όταν ακούω ένα μικρό να βλασφημεί νιώθω λύπη γιατί αυτό έχει μάθει
όταν ακούω όμως έναν ενήλικο άνθρωπο να βρίζει τα ιερά και τα όσια που αγαπώ και πιστεύω γίνομαι θεριό ανήμερο...σκέψου λίγο κάποιον να σου βρίζει με τα χειρότερα λόγια την μητέρα ή τον πατέρα εγώ έτσι σκέφτομαι και θυμώνω και επίσης με βάζουν και σε πειρασμό φέρνοντάς μου στον λογισμό μου και εμένα βλάσφημες σκέψεις τότε είναι που θυμώνω ακόμα περισσότερο με εμένα πάνω από όλα και μετά με αυτόν που βλαστήμισε....
εσένα σου αρέσει κάτι τέτοιο σαν άκουσμα;εμένα με ανατριχιάζει
και στο κάτω κάτω πώς μπορείς και ξεστομίζεις κάτι που δεν μπορείς να κάνεις....
κοιτα εγω σπανια βλασφημω, μονο οταν εκνευριζομαι κατι που δεν συμβαινει συχνα.
Γενικα διατηρω την ψυχραιμια μου ακομα και σε ακραιες καταστασεις.
Παρολα αυτα εχω βλασφημησει εστω και 10 φορες στη ζωη μου αν θες.
Το θεωρω ομως θεωρητικα ανυποστατο να βριζω κατι το οποιο κατ εμε δεν υπαρχει.
Δυστυχως ειναι ενα αρνητικο καταλοιπο της εκπαιδευσης μου συνολικα σαν ανθρωπος.
μπορώ να πω πως χαίρομαι για αυτό γιατί μπορεί για εσένα να μην υπάρχει αλλά για εμένα είναι κάτι ζωντανό....
τέσπα νομίζω πως το έχουμε εξαντλήσει το θέμα και με άλλες συζητήσεις του παρελθόντος εξάλλου δεν είμαι εδώ για να κάνουμε θρησκευτικά ούτε μπορώ εγώ να βοηθήσω σε κάτι είμαι πολύ λίγη για κάτι τέτοιο....
το μόνο που με ενδιαφέρει είναι πως τώρα είμαι καλά και αυτό μου αρκεί....
και κοιτα να παραμεινεις καλα παση θυσια!!!
λιτσα καλημερα...
διαβασα οτι εχετε πει μεχρι σημερα, και συγνωμη αν παρεμβενω.
Εγω πιστευω πως η πιστη μας βρισκετε μεσα. Εσυ εχεις και αλλους λογους να γινεις γρηγορα καλα και να πιστευεις.
Αυτα ειναι τα παιδια σου , που πιστευω πως απο εκει περνεις και δυναμη και κουραγιο.
Οπως και να το κανουμε τα παιδια ειναι μια μεγαλη θετικη κινητηρια δυναμη :)
Kρατα αυτο το χαμογελο που εχεις, τα παιδια σου σε χρειαζονται να σε βλεπουν ετσι :)