κουραγιο και δυναμη ο χρονος γιατρευει τις πληγες..
Printable View
κουραγιο και δυναμη ο χρονος γιατρευει τις πληγες..
ευχαριστω παιδια, ηταν κατι αναποφευκτο σε αυτη την περιπτωση, δεν παυει ομως το συμβαν να σε παραλυει. 38 χρονων, πριν 2 χρονια αφαιρεσε στηθος κ ηταν καλα, ωσπου αυτο το καλοκαιρι μεταφερθηκε με λοιμωξη στους πνευμονες, ηταν καρκινος ειχε κανει μετασταση, σε λιγο διαστημα, συκωτι, αδενες, οστο του εγκεφαλου. επεσε σε κωμα το σαββατο κ εφυγε, σαν μωρακι που κοιμοταν, μες στους σπασμους, στον πυρετο, προσπαθουσαν να της παρουν αιμα κ ετρεχε υγρο απ τις φλεβες. επονται τραγικες καταστασεις, συμπεθερια εναντιον γαμπρου, μα πως μπορουν να βεβληλωνουν ετσι την μνημη ενος ανθρωπου που δεν ειχε πειραξει ποτε κανεναν; δυστηχως ή ευτυχως, ενιωσα τοσο προσβεβλημενη απο την συμπεριφορα τους, ακομα δεν την εχουν κηδεψει κ τσακωνονται σαν τα κορακια κ απαντησα, γιατι τοση κακια πια; ειναι ντροπη σας! αποχωρησα, δεν επαψα να τρεμω απο τα νευρα, αλλα δεν τρωω αλλο κουτοχορτο, φτανει πια με τις παπαδιες κ τους μεγαλους σταυρους! μακαρι να ειχα την μαμαρουλα μου, ηταν η γωνια μου, το αποκουμπι μου. ας αναπαυθουν οι ψυχουλες τους, οσων πολυ αγαπησαμε κ δεν ειναι πια κοντα μας! αυτη ειναι η ζωη , μια αδικια κ μια πικρα. εχω ταρακουνηθει αρκετα απο τα συμβαντα κ λεω στον εαυτο μου, δεν μενει τιποτα, παρα μια προσπαθεια να ζεις την ζωη σου, οσο μπορεις να την εχεις. να ειστε καλα κ μην το βαζετε κατω, παντου παραμονευει, μπορω πια να αισθανθω το αγγιγμα του.
ακριβώς μαρία...η θεία σου ήταν στην ηλικία μου, μου φαίνεται τρελλό....έτσι όμως όπως νιώθεις εσύ τώρα, άρχισα να νιώθω από την πρώτη στιγμή που έχασα τη μαμά μου...αργότερα ήρθαν και άλλοι θάνατοι γύρω μου και το μόνο που σκέφτομαι συνέχεια, είναι να ζω την κάθε μέρα, να κάνω σχέδια αλλά να μην γίνομαι δούλος τους και χάνω πολύτιμο χρόνο...Quote:
Originally posted by mstrouf
............ εχω ταρακουνηθει αρκετα απο τα συμβαντα κ λεω στον εαυτο μου, δεν μενει τιποτα, παρα μια προσπαθεια να ζεις την ζωη σου, οσο μπορεις να την εχεις. να ειστε καλα κ μην το βαζετε κατω, παντου παραμονευει, μπορω πια να αισθανθω το αγγιγμα του.
η ζωή μας είναι ένα δώρο που ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα μας το ζητήσουν πίσω. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό είναι ιερό...αυτό που μετράει είναι να προσπαθούμε για την ευτυχία, να μην αναλωνόμαστε σε ανούσια πράγματα και να γιορτάζουμε για τις καλές στιγμές μας....
Κορίτσια έχετε τόσο μα τόσο δίκιο...
Μαρία μου σε θαυμάζω που μας δίνεις τέτοιο κουράγιο...
απο δικη μου εμπειρια,μερικες φορες πρεπει να συμβει κατι πολυ δυνατο για να γυρισει ενας διακοπτης στο μυαλο μας και να ξεκινησουμε να σκεφτομαστε διαφορετικα.στρουμφακι ελπιζω να γυρισε αυτο το διακοπτακι σου στη σωστη πλευρα.μη ξεχνας σε αγαπαμε :)
....μα ποσο σε νιωθω μαρια μου...
...μα ποσο δικιο εχεις θεοφανια μου...
...μα ποσο δεν μπορω να πραξω αυτα που επικροτω και συμφωνω...
μαρακι μου υπομονη και κουραγιο...
νοιωθω ενα αυτοκινητο να τρεχει στον δρομο και ο οδηγος να κοιταζει πισω,σε διαδρομες παλιες ομορφες ευτυχισμενες.διαδρομες που ομως εχουν περασει,αλλα το βλεμα του οδηγου ειναι στραμενο εκει,πισω.δεν θελει να τις ξεχασει,φοβαται.μαλλον πως θα χασει το συναισθημα και την ομορφια που ενοιωθε σε εκεινες τις διαδρομες.ομως αυτες εχουν τελειωσει,και δεν προκειται να ξαναρθουν οσο και αν ο οδηγος βλεπει πισω.δεν φταιει αυτος,φταει ο δρομος η ζωη,ετσι ειναι κατασκευασμενη,το αυτοκινητο δεν μπορει να σταματησει,απλα απομακρυνεται.αν συνεχισει να βλεπει πισω θα χασει και αυτα που απλωνονται μπροστα.ειναι δυσκολη αποφαση να παρει καποιος το βλεμα του απο κατι ομορφο.ομως οι καταστασεις αλλαζουν,εμεις αλλαζουμε.ενα παιδακι ειναι ευτυχισμενο με ενα παιχνιδι.οταν περασουν ομως λιγο τα χρονια αυτο που το εκανε ευτυχισμενο δεν το κανει πλεον.το παιχνιδι δεν εχει αλλαξει,ειναι το ιδιο.το παιδακι αλλαξε.μπορει να κοιταζει πισω και να θυμαται τις ομορφες στιγμες που ειχε με το παιχνιδι αλλα πλεον το παιχνιδι δεν μπορει να του δωσει αλλη χαρα,εκανε τον κυκλο του.το παιδακι πρεπει να ψαξει μεσα του,να βρει αλλα ενδιαφεροντα,να μαθει καινουρια πραγματα.ποτε δεν προκειται να ξεχασει το αγαπημενο του παιχνιδι.αλλα φοβαται,φοβαται πως αν σταματησει το παιχνιδι αυτο να ειναι η πρωτη πρωτεραιοτητα στη ζωη του,θα το χασει,δεν θα το νοιωθει τοσο εντονα οσο αυτη τη στιγμη.και τρεμει σε αυτη την ιδεα.και το αυτοκινητο τρεχει,τα χιλιομετρα περνουν.τι ειναι σωστο τι λαθος;ο φοβος να κοιταξουμε μπροστα;ο φοβος μηπως το παιχνιδι καταντησει μια απλη αναμνηση;δυσκολες αποφασεις....
οσα χρονια και να περασουν εγω ποτε δεν θα ξεχασω τα αγαπημενα μου παιχνιδια,οποτε θελησω τα σκεφτομαι,και τα νοιωθω σαν να ειναι διπλα μου σαν να επαιζα μαζι τους μολις το προηγουμενο δευτερολεπτο,παρολο που βλεπω μπροστα.αυτο που μου δωσαν ειναι μοναδικο,και ξερω πως δεν θα μπορουσαν να μου το δινουν επ`απειρο.θα το ηθελα αλλα .... ο δρομος τρεχει.δεν εχει σημασια που θα ειναι στραμενο το βλεμα μου,μπρος η πισω,σημασια εχει το τι θελω να βαλω διπλα στην καρδια μου...η ζωη ειναι μεγαλη,η ζωη ειναι μικροτερη απο οσο φανταζομαστε.δεν ερχεται οπως την θελουμε,αλλα μπορουμε να την κατευθυνουμε.το να την κατευθυνουμε προς τα πισω ειναι ανωφελο.εχει να μας διαδαξει πολλα,κυριως ασχημα πραγματα.ας μην μεινουμε να αναπολουμε την πρωτη δημοτικου,και στο γυμνασιο θα βρουμε ομορφιες...
καποτε μια κοπελια μου ειχε πει μια κουβεντα που δεν φανταζομουν ποσο θα με συντροφευε στην υπολοιπη ζωη μου.\"ολα ειναι θεμα διαθεσης\"αν εχεις διαθεση να ξεπερασεις,να περασεις στις εξετασεις,να μεινεις σε μια σχεση θα γινει η τουλαχιστον θα υπαρχουν προυποθεσεις να γινει.αν δεν εχεις διαθεση να κοψεις το τσιγαρο,ολοι οι γιατροι να σου το λεν,τα παιδια σου,οι γονεις σου,δεν προκειται να το σταματησεις ποτε.
Σημερα η μερα ηταν συνεφιασμενη,πιθανολογω και τα ματακια σας.
http://www.youtube.com/watch?v=-9A3XD70SsA
καλοδεχουμενη οποιαδηποτε μεταφραση :)
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙς ΝΑ ΒΡΕΙς ΕΥΚΟΛΑQuote:
Originally posted by Empneustns
νοιωθω ενα αυτοκινητο να τρεχει στον δρομο και ο οδηγος να κοιταζει πισω,σε διαδρομες παλιες ομορφες ευτυχισμενες.διαδρομες που ομως εχουν περασει,αλλα το βλεμα του οδηγου ειναι στραμενο εκει,πισω.δεν θελει να τις ξεχασει,φοβαται.μαλλον πως θα χασει το συναισθημα και την ομορφια που ενοιωθε σε εκεινες τις διαδρομες.ομως αυτες εχουν τελειωσει,και δεν προκειται να ξαναρθουν οσο και αν ο οδηγος βλεπει πισω.δεν φταιει αυτος,φταει ο δρομος η ζωη,ετσι ειναι κατασκευασμενη,το αυτοκινητο δεν μπορει να σταματησει,απλα απομακρυνεται.αν συνεχισει να βλεπει πισω θα χασει και αυτα που απλωνονται μπροστα.ειναι δυσκολη αποφαση να παρει καποιος το βλεμα του απο κατι ομορφο.ομως οι καταστασεις αλλαζουν,εμεις αλλαζουμε.ενα παιδακι ειναι ευτυχισμενο με ενα παιχνιδι.οταν περασουν ομως λιγο τα χρονια αυτο που το εκανε ευτυχισμενο δεν το κανει πλεον.το παιχνιδι δεν εχει αλλαξει,ειναι το ιδιο.το παιδακι αλλαξε.μπορει να κοιταζει πισω και να θυμαται τις ομορφες στιγμες που ειχε με το παιχνιδι αλλα πλεον το παιχνιδι δεν μπορει να του δωσει αλλη χαρα,εκανε τον κυκλο του.το παιδακι πρεπει να ψαξει μεσα του,να βρει αλλα ενδιαφεροντα,να μαθει καινουρια πραγματα.ποτε δεν προκειται να ξεχασει το αγαπημενο του παιχνιδι.αλλα φοβαται,φοβαται πως αν σταματησει το παιχνιδι αυτο να ειναι η πρωτη πρωτεραιοτητα στη ζωη του,θα το χασει,δεν θα το νοιωθει τοσο εντονα οσο αυτη τη στιγμη.και τρεμει σε αυτη την ιδεα.και το αυτοκινητο τρεχει,τα χιλιομετρα περνουν.τι ειναι σωστο τι λαθος;ο φοβος να κοιταξουμε μπροστα;ο φοβος μηπως το παιχνιδι καταντησει μια απλη αναμνηση;δυσκολες αποφασεις....
οσα χρονια και να περασουν εγω ποτε δεν θα ξεχασω τα αγαπημενα μου παιχνιδια,οποτε θελησω τα σκεφτομαι,και τα νοιωθω σαν να ειναι διπλα μου σαν να επαιζα μαζι τους μολις το προηγουμενο δευτερολεπτο,παρολο που βλεπω μπροστα.αυτο που μου δωσαν ειναι μοναδικο,και ξερω πως δεν θα μπορουσαν να μου το δινουν επ`απειρο.θα το ηθελα αλλα .... ο δρομος τρεχει.δεν εχει σημασια που θα ειναι στραμενο το βλεμα μου,μπρος η πισω,σημασια εχει το τι θελω να βαλω διπλα στην καρδια μου...η ζωη ειναι μεγαλη,η ζωη ειναι μικροτερη απο οσο φανταζομαστε.δεν ερχεται οπως την θελουμε,αλλα μπορουμε να την κατευθυνουμε.το να την κατευθυνουμε προς τα πισω ειναι ανωφελο.εχει να μας διαδαξει πολλα,κυριως ασχημα πραγματα.ας μην μεινουμε να αναπολουμε την πρωτη δημοτικου,και στο γυμνασιο θα βρουμε ομορφιες...
καποτε μια κοπελια μου ειχε πει μια κουβεντα που δεν φανταζομουν ποσο θα με συντροφευε στην υπολοιπη ζωη μου.\"ολα ειναι θεμα διαθεσης\"αν εχεις διαθεση να ξεπερασεις,να περασεις στις εξετασεις,να μεινεις σε μια σχεση θα γινει η τουλαχιστον θα υπαρχουν προυποθεσεις να γινει.αν δεν εχεις διαθεση να κοψεις το τσιγαρο,ολοι οι γιατροι να σου το λεν,τα παιδια σου,οι γονεις σου,δεν προκειται να το σταματησεις ποτε.
Σημερα η μερα ηταν συνεφιασμενη,πιθανολογω και τα ματακια σας.
http://www.youtube.com/watch?v=-9A3XD70SsA
καλοδεχουμενη οποιαδηποτε μεταφραση :)
ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!
ΜΟΝΑΞΙΑ +ΜΟΝΑΞΙΑ = ΠΑΡΕΑ ,ΖΕΥΓΑΡΙ , ΕΥΤΥΧΙΑ ...
ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ Η ΜΙΑ ΜΕΡΑ ?
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΕ....