Printable View
Δεν ειναι ευκολο για μενα αυτο,τα στοιχεια του χαρακτηρα μου οπως η εσωστρεφεια,η ντροπαλοτητα,η αποφευκτικη διαταραχη,το κοινωνικο αγχος,δεν μου επιτρεπουν να πιανω ευκολα κουβεντα,να νιωθω ανετος με τους αλλους γυρω.Το ποιο ευκολο πραγμα ειναι να πεις,δωσε με fb,insta,viber,whatsapp,να γινουμε φιλοι,παμε για ενα καφε κλπ.Quote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Όλα αυτά τα είχα κι εγώ κάποτε και δεν το λέω για να σε υποτιμήσω, αλλά κάποτε άρχισα να παρατηρώ πώς λειτουργούν οι κοινωνικές σχέσεις κι αποφάσισα να το εφαρμόσω εγώ στον εαυτό μου. Και πέτυχε. Αν ήξερες πόσες φορές έπιασα την κουβέντα πρωτη.... Κάποτε , άγχος, αργότερα ούτε που με ένοιαζε, μου την έπιαναν οι άλλοι. Θέλω να πω πως Αν δεν κάνεις τίποτε, δεν θα γίνει τίποτε. Και το να μην πιάσεις φιλία με κάποιον πχ να ανταλλάξεις φβ, αυτό δεν είναι απόρριψη, ειναι οκ, σε γνώρισα ως εδώ. Δηλ. Εσύ τους θέλεις όλους για φίλους;! Δεν νομιζω. Κοίτα, εμένα ποτέ δεν με βοήθησαν οι συμβουλές γιατί δεν μπορούσα να τις καταλάΒΩ. Μόνη μου πήρα στροφές και σκέφτηκα πως θα επιτύχω τον στόχο μου, δηλαδή την κοινωνικοποίηση, με ποιο τρόπο, πως θα τα καταφερω. Τα λόγια των άλλων μου φαίνονταν κίνεζικα.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Η διαφορά είναι ότι εσύ, ήσουν ντροπαλή, ενώ ο άλλος είναι εσωστρεφής. Ξεπέρασες τη ντροπαλότητά σου, αυτός δεν μπορεί να ξεπεράσει την εσωστρέφειά του, θα ζει με αυτό μια ζωή. Βέβαια, μπορεί να το εκμεταλλευτεί υπέρ του και να μη στενοχωριέται, ως εσωστρεφής δεν έχει τόση ανάγκη για εξόδους και παρέες. Εγώ έχω λίγους και καλούς φίλους, κι όταν περνάω αρκετές μέρες στο σπίτι δεν με νοιάζει. Μπορεί να ψαχτεί να κάνει το ίδιο, αλλά δεν μπορεί να γίνει εξωστρεφήςQuote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Καλημέρα,
όντως όπως γράφει και ο Eagle guy, η εσωστρέφεια είναι κάτι που δεν αλλάζει, είμαι και εγώ εσωστρεφής και δεν με πειράζει καθόλου να περνάω πολλές ώρες μόνη μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω την παρέα ενός αγαπημένου προσώπου. Οι εσωστρεφείς κάνουν συνήθως λίγες αλλά πολύ δυνατές φιλίες. Ο εσωστρεφής βασικά δε στεναχωριέται με την μοναχικότητα του.
Το θέμα είναι αν υπάρχει κοινωνικό άγχος και αποφευκτικη διαταραχή, εκεί πιστεύω ότι χρειάζεται μια βοήθεια από ψυχολόγο και γενικά μια αντιμετώπιση της κατάστασης για να βελτιωθεί ο τρόπος επικοινωνίας, να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση, να παίρνει το άτομο πρωτοβουλίες, να θέτει όρια σε καταστάσεις που δεν του ταιριάζουν κλπ. Θέλει λίγο δουλειά, προσπάθεια και υπομονή αλλά μπορεί κανείς να τα πάει καλύτερα.
Πραγματικά όπως λέει και η HarleyQuinn, κάποια στιγμή ο ίδιος ο άνθρωπος αποφασίζει ότι θα κάνει κάποια πράγματα να το αλλάξει αυτό, για τον καθένα πότε και πώς θα γίνει δεν είναι το ίδιο, πάντως για να δεχτείς βοήθεια από ψυχολόγο χρειάζεται να είσαι και δεκτικός σε αυτό. Μπορείς και με κάποια βιβλία αυτοβοηθειας ίσως που σου δείχνουν τεχνικές.
Πάντα σταδιακά βελτιώνονται αυτά, με μικρά βήματα και με αποδοχή "επιτυχιών" αλλά και "αστοχιών"... Με αγάπη για την προσπάθεια που κάνει ο εαυτός μας προπάντων.
Και κάτι τελευταίο που σκέφτομαι, κάποιες φορές μπορεί να υπάρχει στον περίγυρο σου, στην εργασία σου η όπου συναναστρέφεσαι με κάποιο κόσμο, ένας, δύο άνθρωποι που αισθάνεσαι καλύτερα με αυτούς, ίσως να μην τους έχεις προσέξει, η μέσα στη γενικότερη απογοήτευση να μην έχεις δώσει ευκαιρία για μια περισσότερη κουβέντα, μια προοπτική φιλίας, άκουσε το ένστικτο σου, τη διαίσθηση σου και κάνε ένα βήμα παραπάνω να τους προσεγγίσεις, ίσως και αυτοί αισθάνονται το ίδιο, και να θέλουν μια νέα φιλία, χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κριτές μας.
Eχεις δικιο σε αυτο που λες και συμφωνω 1000% γιατι τα περασα και εγω ,πληρωνα 80 ευρω συνεδρια και ειχα εναν απεναντι μου που κουνουσε το κεφαλι και μου λεγε αντε μην πω τωρα που ξερω πολυ βασικα πραγματα και ειμαστε και δημοσια ,οτι αρλουμπα του ερθει στο κεφαλι για να με ξεπεταξει και να παει στον επομενο μονο και μονο επειδη ειχε φημη ...Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Θελει και αυτο προσπαθεια και το βασικο ειναι να κουμπωσεις με τον θεραπευτη σου !
Επειτα εχεις σκεφτει να αγαπησεις τον εαυτο σου ετσι πως ειναι ?
Ο θεραπευτης θα σου πει πεντε πραγματα αλλα το βασικο ειναι να ΘΕΣ και εσυ να κανεις δουλιτσα ...
Δεν ξερω πως να αγαπησω η να συμπαθησω τον εαυτο μου,υπαρχουν στοιχεια του εαυτου μου που απλα δεν μπορω να αλλαξω,αρα πρεπει να συμβιβαστω/αποδεχτω οτι ετσι ειναι,υπαρχουν και στοιχεια που μπορω να αλλαξω,αλλα με φοβιζει η αλλαγη και η προσπαθεια που πρεπει να γινει ισως ξεπερναει καποιες αντοχες μου.Quote:
Originally Posted by Marilou
γι αυτο σου είπα υπάρχει τρόπος να δεις και να ανακαλύψεις ότι όντως υπάρχουν στοιχεία που θα στα βγάλει κάποιος στη επιφάνεια ώστε να τα δεις και εσύ και να τα αγαπήσεις.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
τώρα για τα άσχημα ναι θα τα περάσεις και αυτά και ομολογώ επειδή την έκανα την αυτοκριτική μου ,το αυτομαστιγωμα μου θα έλεγα ομολογώ δεν είναι εύκολο..
έπεσε πολυ κλάμα ,παρα πολυ,έχασα και κάποιους ανθρώπους από κοντά μου γιατί επιτέλους ήμουν ειλικρινείς μαζί τους άλλα δεν τους άρεσε όλο αυτό, όπως και κέρδισα άλλους τόσους που αυτή την στιγμή λέω γιατί δεν είχα κάνει αυτό το δώρο στο εαυτό μου χρόνια πριν για να αποφύγω ίσως να γίνω χειρότερα ....
ξέρεις το πιο δύσκολο στην ψυχοθεραπεία ειμαι να έρθεις αντιμέτωπος με το κομμάτι του εαυτού που θέλεις να διαμορφώσεις ίσως και να πετάξεις..
ξέρεις πόσοι ξεκινάνε ψυχοθεραπεία και δεν αντέχουν γι αυτό τον λόγο;
ξέρεις ότι κάποιοι που λένε εγώ δεν χρειάστηκε να παω είναι γιατί δεν αντιλαμβανονται τις άσχημες πλευρές τους ή απλα έχουν αγαπήσει αυτές τις πλευρές και σαν αποτέλεσμα έχει να ειναι αυτοί οι χαρακτήρες που εμείς τους προσαρτουμε αρνητικό προσιμο;
ξέρεις πόσοι άνθρωποι είναι στους ψυχολογίας εξαιτειας καποιον άλλων που δεν φρόντισαν να πάνε πρώτα αυτοί και ξεσπουν τα απωθημένα σε ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα;
έχεις καλά στοιχεία βγάλτα στη επιφάνεια, δες τα ,αναγνωρισε τα ,γράψτα σε ένα κουτάκι και κάθε φορά που δεν είσαι καλά άνοιγε αυτό το κουτάκι και τραβά ένα ή δύο τέτοια χαρτάκια για να θυμάμαι τις δυνατές σου πλευρές και να τις αξιοποιεις !
φτιάξε το δικό σου κουτάκι πρώτων βοηθειών και άνοιγε το κάθε φορά που τραυματιζετε είτε η ψυχή σου είτε το μυαλό σου !
Δεν του είπα να γίνει εξωστρεφής και πάρτυ άνιμαλ, απλά του παρέθεσα κάποιες σκέψεις. Η Μarilou με κάλυψε απόλυτα στο τελευταίο της ποστ. Απλά βλέπεις πως ο θεματοθέτης έχει πάντα μια αντίρρηση να φέρει κι αυτό γιατί στο δικό του φάσμα όλα είναι ανέφικτα. χρειάζεται βοήθεια το παιδί και δεν μπορεί να καταλάβει οτιδήποτε κι αν λέμε. Μια ψυχοθεραπεία θα ήταν το καλύτερο. Είναι δύσκολες αυτές οι υποθέσεις , όσο και τόσο εύκολες.Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Η οποια αντιρρηση η αρνηση προερχεται απο τις ανασφαλειες και τους φοβους της οποιαδηποτε αλλαγης θα πρεπει να κανω στον εαυτο μου,εχω κανει ψυχοθεραπειες,εχω δοκιμασει και κλινικο ψυχολογο,με διαφορετικες προσεγγισεις η θεραπειες,δεν με βοηθησαν ουτε στο ελαχιστο,αντιθετως ενιωσα πως εχασα χρηματα και χρονο χωρις να παρω βοηθεια.Kαποιοι κατηγορουν οτι οι πασχοντες δεν θελουν να αλλαξουν η δεν κανουν προσπαθεια για να αλλαξουν,θα τους πω οτι η εσωστρεφεια δεν αλλαζει,η ντροπαλοτητα μπορει να μειωθει αλλα οχι να σβηστει τελειως,η κοινωνικοτητα επισης μπορει να αλλαξει αλλα και αυτη σε ορισμενο βαθμο.
Οταν λοιπον απο τα παιδικα σου χρονια εισαι εσωστρεφης,ντροπαλος,με αποφευκτικα στοιχεια,εχεις στερηθει τις φιλιες,τις διαπροσωπικες και κοινωνικες σχεσεις/επαφες,εχεις βιωσει μοναξια οχι απο επιλογη,ειναι ενα συμπλεγμα αρκετων συμπτωματων μαζι που χρηζουν συνδιασμο ψυχοθεραπευτικων προσεγγισεων για να μπορεσει να επιτευχθει με επιτυχια η αλλαγη και η βελτιωση ενος τετοιου ατομου.
Επειδη καποιες φορες προσπαθουμε και δεν τα καταφερνουμε,λογικο ειναι να ερχεται η απογοητευση και να ακολουθει η παραιτηση,οπου αυτα οδηγουν πισω στο ιδιο σημειο αφετηριας.
JohnyK33 σου στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμους. Είμαι καινούργιο μέλος και είναι κάπως παρηγορητικό να νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος. Ταυτίζομαι μαζί σου σε αρκετά σημεία. Κάνω εδώ και περίπου έναν χρόνο θεραπεία και ενώ αρχικά έφερνα αντίσταση προς αυτήν, σταδιακά νιώθω ότι μου αρέσει που προσπαθώ να γνωρίσω τον εαυτό μου.Κανω κάποια μικρά βήματα στο να τον αποδεχτώ ...φιλοδοξω να τον αγαπήσω κάποια στιγμή. (Κατά βαση ειμαι χάλια αλλά τουλάχιστον νιωθω ότι προσπαθώ)
Καλωσηρθες Valeria kat,χαιρομαι που αποδιδει σταδιακα η θεραπεια που κανεις,θελει χρονο και κοπο να αποδεχτεις τον εαυτο σου οπως ειναι,δεν τα καταφερνουν ολοι το ιδιο βεβαιως.
Στην περίπτωση μου δεν είχα καλή επαφή με τα συναισθήματα μου, τις επιθυμίες ,τις ανάγκες μου.... Πίστευα ότι δεν έχουν καμία αξία και προσπαθούσα να ευχαριστήσω τους αλλους. Σιγά σιγά αρχίζω να μου δίνω περισσότερη σημασία ...Επίσης κατανοώντας και τους λόγους που μπορεί να νιώθω έτσι(κυρίως στον τρόπο που μεγαλωσα) προσπαθώ να είμαι λίγο πιο επιεικής με τον εαυτό κου.. Να μην με κατακρίνω για το πώς μιλάω,περπατάω, αναπνέω. Δεν μπορεί να τα κάνουμε και όλα λάθος. Κάτι αξίζουμε και εμείς... Για εμένα αν έχεις πάλεψε το με ψυχοθεραπεία ....μην το αφήνεις.
Johnyk33 ταυτίζομαι απόλυτα με αυτά που αναφέρεις και όντως είναι δύσκολο να θεραπεύουν μια και έξω.εγω προσπαθώ όντας 28 χρονών να προσπαθώ όσο μπορώ η αλήθεια ειναι ότι με έχει κουράσει η αποφευκτικη διαταραχηQuote:
Originally Posted by JohnyK33
Δεν ξερω,υπαρχουν αρκετες υποτιθεται θεραπειες που υποσχονται βοηθεια και προσεγγισεις,αλλα τιποτε το συγκεκριμενο,μονο αοριστα και γενικα,δηλαδη μπορει να βοηθησουν για αυτη την διαταραχη οι θεραπειες της EMDR(Eye Movement Desensitization and Reprocessing),της EFT(Τεχνικές Συναισθηματικής Απελευθέρωσης) για την αποφευκτικη διαταραχη?
Η επισημη επιστημονικη θεση της ψυχιατρικης και της ψυχολογιας,ειναι οτι αρκετες διαταραχες προσωπικοτητας του DSM5,δεν εχουν θεραπεια,δλδ να σου πουν οτι ναι η αποφευτικη διαταραχη αντιμετωπιζεται η θεραπευεται σε μεγαλο βαθμο με αυτην και αυτην την ψυχοθεραπευτικη προσεγγιση.
Εγώ πιστεύω πως μας δουλεύουν οι ψυχιατροψυχολογοι και εμείς τρώμε τα λεφτά μας τζαμπαQuote:
Originally Posted by JohnyK33
Γιαυτο,μετα απο ψυχιατρο και κλινικο ψυχολογο,μολις καταφερα να σταματησω την φαρμακευτικη αγωγη και να περιορισω τα λεξοτανιλ,σταματησα τις επισκεψεις.Μου εφευγαν 150-200 ευρω το μηνα και δεν εβλεπα ουσιαστικη βελτιωση.Quote:
Originally Posted by brian23
Ε ναι ρε φίλε εγω σκέφτομαι καμία φορά αυτή είναι η μοίρα μου και κάνω ότι μπορώ να την αλλάξω λίγο ότι δεν μπορώ το παρατάω κουραστηκαQuote:
Originally Posted by JohnyK33
Με έχει κουράσει και μένα η διαταραχή,επίσης με έχει κουράσει να κάθομαι συνεχώς να κάνω αναζήτηση στο τι θα μπορούσε να με βοηθήσει πραγματικά,να ψάχνω μέσα σε ένα πλήθος ειδικών αυτόν τον έναν που θα μου ταίριαξει,που θα με βοηθήσει η θεραπεία του,να κάθομαι να λέω από την αρχή τα ίδια και τα ίδια.
Κάποιες φορές βλέπω ότι έχω ένα αίσθημα ανεπάρκειας και μειονεξιας,να μην νιώθω αρκετός,να νιώθω κατώτερος και ας μην ισχύει αυτό.Δεν ξέρω ακριβώς πώς το σταματάμε,αλλά είναι εκνευριστικο.
Πως ρε παιδια εχετε καταφερει να αποδεχτειτε τον εαυτο σας,με ολα τα αρνητικα του?
Ποια είναι τα στοιχεία αυτά που τα ονομάζεις αρνητικά; Μίλησες για αίσθημα ανεπάρκειας και μειονεξίας. Τι σημαίνει για σένα ανεπάρκεια και τι μειονεξία; Ως προς τι και ποιους νιώθεις ανεπαρκής;
Πρώτα ,με τον ίδιο μου τον εαυτό,μπορεί να μου λένε ότι είναι καλός σε κάτι,αλλά εγώ αναρωτιέμαι,εντάξει είμαι καλός,όμως τόσο όσο μου λένε? Πως δεν είμαι αρκετός ότι και να κάνω.
Και έγραψες για το ότι αυτά είναι ριζωμένα στα παιδικά σου χρόνια και γι αυτό δύσκολο να τα αλλάξεις; Σωστά; Τι πιστεύεις ότι έγινε στα παιδικά σου χρόνια που μπορεί να οδήγησε στο να μη νιώθεις ποτέ αρκετός;Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Μαλλον επαιξε ρολο οτι,ειχα εναν αυστηρο πατερα,χωρις συναισθημα και που η μητερα μου επισης συνεβαλε στο να ειναι αυτος που επρεπε να φοβαμαι,λεγοντας οτι θα παρω τηλεφωνο τον πατερα σου στη δουλεια και οταν γυρισει θα δεις...αυτο δημιουργησε ενα προτυπο φοβου απο μικρη ηλικια,δημιουργησε ισως συναισθματικη ανεπαρκεια,αισθανομουν οτι δεν με στηριζουν αρκετα οταν το χρειαζομαι,οτι με κρινουν αυστηρα και με συγκρινουν με αλλους,ενα αυτο,ενα αλλο οτι ηδη απο τα 15 αισθανομουν αποτυχημενος,ειχα υπαρξιακα θεματα και δεν ηξερα τι θελω να κανω στη ζωη μου,πως να προχωρησω μπροστα,οταν οι συνομιληκοι μου ηδη ζουσαν τη ζωη τους,εχοντας σταθερους φιλους,κοινωνικοποιηση,δια σκεδαση κλπ.Quote:
Originally Posted by WildHoney
Εμεινα στα 18-20 μου,μονος,ντροπιασμενος,απ� �τυχημενος,με αισθηματα κατωτεροτητας,καταθλιψεις, στενοχωριες,να προσπαθω να καταλαβω τι να κανω σε αυτη τη ζωη,αυτο συνεχιστηκε αργοτερα με αποτελεσμα να περασουν απο μπροστα τα καλυτερα μου χρονια και εγω να μενω στασιμος σε ολους τους τομεις,σπουδες,επαγγελματι κα,σχεσεις,φιλους κοκ.
Εφτασα στο σημερα,οπου παλευω με ψυχοθεραπειες,με κιλα,με μοναξια να βγω απο ενα δυσκολο αδιεξοδο οπου δεν με γεμιζει σχεδον κατι στη ζωη.
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται όλοι να είμαστε το ίδιο. Δεν είναι κακό καποιος να είναι ντροπαλός ούτε είναι κακό να μην είναι κοινωνικός . Πιέζουμε τους εαυτούς μας να γίνουμε κάτι άλλο απ αυτό που είμαστε, πρέπει απλά να μας αποδεχτούμε.
Eίναι απλο. Υπαρχουν αρνητικα πραγματα που δεν μπορουμε να αλλάξουμε, διοτι λειτουργουν ακούσια. Για παράδειγμα η συμπεριφορά μεσα στο φάσμα του αυτισμού, οι κρισεις πανικού (οταν καποιος δεν παιρνει αγωγη), τα τικ, κτλ. Δεν εχεις και πολλές επιλογές. Ειτε αποδεχεσαι τον εαυτο σου, ειτε προσπαθεις να αλλαξεις πραγματα που ειναι εμφυτα, και το μονο που καταφέρνεις ειναι να επιδεινωσεις την κατάσταση και να αυξησεις το αγχος που απορρεει απο την αποτυχια, αφου ειναι αδυνατον να "σβησεις" μια διαταραχη που ειναι ακούσια...Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Eιναι και το overthinking του μυαλου που δεν μπορει να ξεκολλησει και να προχωρησει παρακατω,φευγοντας απο μια κακη δουλεια μετα απο 2-3 χρονια ακομη σκεφτομουν γιατι ορισμενα ατομα δεν με εκτιμησαν,γιατι με εθαβαν πισωπλατα η αν εκανε τις σωστες επιλογες στο σωστο ταιμιγνκ,ολα αυτα σε πληγωνουν γιατι δεν βρισκεις τις απαντησεις που θελεις και αναμοχλευεις το παρελθον που δεν μπορει ομως να αλλαξει.Oπως ειδα σε ενα βιντεο,ελεγε κατι αναλογο και ρωτουσε,επειδη σε εδιωξαν απο μια δουλεια,θα καθεσαι καθε πρωι να πηγαινεις να ζητας το λογο απο ανθρωπους που δεν σε εκτιμησαν,αντι να προχωρησεις παρακατω και να βρεις κατι καλυτερο?