σοφια συμφωνω μαζι σου,εξαλλου το μεγεθος των αλλαγων δεν μπορει να ειναι ιδιο για ολους τους ανθρωπους και εξαρταται και απο την φαση που βρισκεται και την χρονικη στιγμη
Printable View
σοφια συμφωνω μαζι σου,εξαλλου το μεγεθος των αλλαγων δεν μπορει να ειναι ιδιο για ολους τους ανθρωπους και εξαρταται και απο την φαση που βρισκεται και την χρονικη στιγμη
Ενδιαφέρον αυτό... Με εμένα είχε πάντα να κάνει με κοιμώμενους εαυτούς που εγείρονταν απο τα βάθη για να αντικαταστήσουν τους πλέον κουρασμένους κι ακατάλληλους. \'Εχω αφήσει αρκετούς εαυτούς πίσω μου και δεν τους αναγνωρίζω πια, αλλα δεν τους αισθάνομαι νεκρούς. Απλώς ο νεότερος εαυτός μου είναι πιο κοντά στον πραγματικό, γιατί προέρχεται απ΄το ανάλογο βάθος.Quote:
Originally posted by olgaki82
H αναγεννηση δεν προυποθετει ενα <<μικρο θανατο>> για τον καθενα μας?
Βέβαια είμαι περισσότερο με τον Jung και λιγότερο με τους υπαρξιστές. ;)
Πόσο όμορφη πινελιά για το φόρουμ είναι αυτή η φιλοσοφική σου διάθεση.
Πολύ χαίρομαι.
Μας ανήκουν για πάντα.
Ισως, μέσα στο αέναο, να υπάρχει κάτι αναλλοίωτο.
Αναπόσταστο στοιχείο του είναι μας και του συμπαντικού είναι.
Σ ευχαριστώ άλλη μια φορά.
Καλό βράδυ :)
Κοιμώμενοι εαυτοί που εγείρονται απο τα βάθη
για να αντικαταστήσουν τους κουρασμένους μου εαυτούς.
Εξαίσιο, απλά, χωρίς πολλά λόγια.
οντως πολυ ομορφο και αισιοδοξο ολο αυτο να ξερουμε οτι τιποτα δεν μενει στασιμο:)
πολυ μελετη βλεπω εχει πεσει :P
Φαινόταν απο την αρχή το θρεντάκι.
ηταν δημιουργικης φυσης..οποτε μπορεις να το πεις πρακτικο,αλλα χρειαζοταν εμπνευση...δεν αρκουσε συσχετισμος σκεψεων..Quote:
Originally posted by Sofia
ωραιο αυτο:):) εμενα δεν μου χει συμβει ποτε...μαλιστα αναρωτιεμαι τί προβλημα μπορει να λυθει? ενας προβληματισμος? ή κατι πιο πρακτικο? κατι που μπορεις να πεις απο δικη σου εμπειρια remedy? \"επιτρεπεται\" να πεις? δημοσια εννοω...Quote:
Originally posted by Remedy
εγω παντως, εχω επανειλλημενα κοιμηθει με την σκεψη ενος προβληματος και ειδα την λυση του στον υπνο μου...υπαρχει και η αγγλικη εκφραση \"sleep on it\" που δεν εχει ακριβη μεταφραση, κατι σαν \"κοιμισου το\" η \"κοιμισου πανω του\"...και σημαινει αυτο, να κοιμηθεις με την σκεψη που σε προβληματιζει για να βρεις την λυση της...
Βασικά όλες οι ιδέες, η διαίσθηση, η πρωτοτυπία και η εφευρετικότητα απ\' το υποσυνείδητο δεν πηγάζουν? \'Ερχονται σαν απ\' το πουθενά... Η λογική και η ανάλυση μάλλον \"σκοτώνουν\" τη δημιουργικότητα.
Μάλλον βοηθά όμως το μυαλό να είναι καθαρό σαν χώρος υποδοχής όλων αυτών.
θα ελεγα οτι ειναι ενας εξυπνος τροπος του φορουμ να αποδεικνυει χωρις σαπουνοφουσκες την χρησιμοτητα του οταν καποιος σεβομενος ισως την επιστημονικοτητα μιας αποψης , φροντιζει να την καλυψει με την δικη του και γιαυτο θα επρεπε κανονικα να σου ζητησω ευχαριστω Ελενη...Quote:
Originally posted by Helena
αυτο που εννοει ο πανος αν καταλαβαινω που το παει ειναι αυτο λενε μερικοι ...οτι αν θεσεις ενα προβλημα η περισσοτερα στον εαυτο σου πριν τον υπνο..ολο το βραδυ το υποσυνειδητο σου εργαζεται παραλληλα προς την εξευρεση λυσης..ετσι εχω διαβασει τουλαχιστον δεν ξερω κατα ποσον ισχυει και δεν προκειται για αλλη μια κουφια θεωρια..
Ομως κουφια θεωρια ειναι καθε μια θεωρια που δεν μπορει ακομα να βρει απηχησει στους κουφους μονο...
Αν πχ γραψω εδω οτι ενα κλαδι μυρτιας πλεγμενο στεφανι και τοποθετημενο στο κρανιο σου , μπορει να σε σωσει απο μια διατρηση στομαχου της ασπιρινης η απο την αρρωστεια του Λαλιωτη [δεν θυμαμαι την ονοματολογια της σχετιακα με το αιμα και την ανοσοποιηση ] με την υπερβολικη ληψη παρασεταμολης , συμφωνω οτι ακουγεται κουφιο σαν θεωρια ..Ελα ομως που για τους πιο προσεχτικους
η πληροφορια δεν βγηκε στον υπνο μου αλλα απο τα βιβλια της αρχαιας τελετης των Ελευσινειων Μυστηριων και επι αιωνες πολλους οι περιφημοι μυρτωνες , οπου οι μυημενοι αγοραζαν τα στεφανια τους για να αποφυγουν την δραση του Κυκεωνα , αποτελουν μερος του συγγραματος που διδασκεται στα πανεπιστημια μας και θαπρεπε καθε γιατρος να τα ξερει αν υπηρε στην Χωρα μας σαφης διαχωριστικη γραμμη μεταξυ του Αλμπανη και του αλμπανη...Δεν υπαρχει ομως Ελενη δυστυχως
Γιαυτο μενω μονο στο ευχαριστω ...
Απλα αν οντως και εσυ και καποιοι αλλοι εδω μεσα εισε γιατροι
πετατειτε ρε παιδια μια βολτα μερι το σαιτ μου για να πατε απο κει στην ηλεκτρονικη βιβλιοθηκη των ΗΠΑ και να μην γινομαστε ρεζιλι σε τοσους πολλους ελληνοαμερικανους επιστημονες που μπορει να κοιτανε δω μεσα για να δουν σε ποιον αιωνα ζουμε ....
πηαγινετε να δειτε τι κανουν σημερα τα εργαστηρια των πανεπιστημιων ολου του πλανητη και χι μονο της γεωποινικης σχολης Αθηνων η της ιατρικης της θεσαλονικης με την ζαφορα για την θεραπεια της λευχαιμιας ...
δεν εχει τοσο πολυ σημασια αν οντως καποιοι ψυικα σθενεις καταφεραν να μαθουν να χειροζονται ηλεκτρονικο υπολογιστη μαθουν εδω μεσα να μην διακοπτουν την επικοινωνια ,οσο να φανει οτι τοινετρεντ για τους ειδκιους ειναι η μεγαλυτερη βιβλιοθηκη του πλανητη και ολα τα πανεπιστημια μαζι στον κοινο αγωνα για να γινει η πληροφορια φορεας της παγκοσμιοποιησης για τον ανθρωπο και οχι μονο για τους μεσαζοντες η τους μπακαληδες....
myrtle = μυρτια ..αν κανεις απο περιεργεια θεησει να δει αν η δικη μου θεωρια ειναι κουφια
η αν η παρεχομενη εκπαιδευση σημερα στα πανεπιστημια μας ειναι για τα πανηγύρια...
το μυαλο ομπορε δεν ειναι το ιδιο εργαλειο με το υποσυνειδητο?Quote:
Originally posted by oboro
Βασικά όλες οι ιδέες, η διαίσθηση, η πρωτοτυπία και η εφευρετικότητα απ\' το υποσυνείδητο δεν πηγάζουν? \'Ερχονται σαν απ\' το πουθενά... Η λογική και η ανάλυση μάλλον \"σκοτώνουν\" τη δημιουργικότητα.
Μάλλον βοηθά όμως το μυαλό να είναι καθαρό σαν χώρος υποδοχής όλων αυτών.
μαλλον η συνειδηση θαθελες να πεις ετσι ? για να μην ξεχασω και τα ελληνικα μου εδω στην ξενιτεια ...
λαθος κανεις !
οι ιδεες , οι καινοτομιες κλπ ειναι μεν δημιουργηματα ισως καποιου ανθρωπου [ ο παστερ ανακαλυψε την υπαρξη των μικροβιων ] αλλα χρησημομοιησε την γνωση που ειχε προελθει απο χιλιαδες χρονια πριν , για να βαλει τα ερωτηματα στην συνειδηση του οπως πολυ σωστα προσθεσε η Ελενη και να τα επεξεργαστει μεσω του υποσυνειδητου στον υπνο του για να βρει τις λυσεις σε αυτα ...
Συμπερασμα
το να χερι νιβει ταλλο και τα δυο το προσωπο
ου τα παντα ρει
Ηρακλειτος
η Ισχυς εν τη ενωσει
πιασ τ αυγο και κούρεφτο
στου κουφου την πορτα οσο θελεις βροντα
τον αραπη κι αν τον πλενεις το σαπουνι σου χαλας
τρεις λαλουν και δυο χορευουν
χεζε ψηλα κι αγναντευε και πετα βοτσαλακια
ειπα να συμβαλλω κι εγω με την επιστημονικη μου γνωση μιας και πιασαμε τα ρητα.....
οσα δεν φτανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια και ομηνας εχει 9:):):)
Η λογική και η ανάλυση μάλλον \"σκοτώνουν\" τη δημιουργικότητα.
Αν λοιπον καλιεργουσαμε και εξαγαμε στην κινα πχ στεφανια μυρτιας , μηπως μαζευαμε πιο πολλα χρηματα απο το να προσπαθουμε να τους φερουμε σαν τουριστες εδω χωρις να εχουμε καν ξεναγους να μιλανε την γνωσσα τους για να μπορεσουμε να τους πουλησουμε τιποτα χωρις διπλοχρεωση λογω διπλης προμηθειας?
θα γυρισουν πισω και θα πουν μοιραια ..ακριβη η Ελλαδα !
αν ομως τους προμηθευμε μυρτια αντι για απσιρινες και παρασεταμολες , μηπως επειδη 1/2 δεν εμπιστευονται σημερα την βιομηχανικη φαρμακολογια , δοκιμαζαν πιο ευκολα την μυρτια ?
δημιουργικοτητα -αναλυση -αποφαση -εκτιμηση του ρισκου -επενδυση-διαθεση -αποδοση
ολα αυτα μαζι χωρις καμμια εξαιρεση ειναι λογικη....
φτιαξε το ρολοι σου ! εκτος αν βλεπεις το 2 για 9 !Quote:
Originally posted by olgaki82
οσα δεν φτανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια και ομηνας εχει 9:):):)
πανουλη χιουμοριστα:):)
Γιατί όχι πανο μου? Αν ξεφύγουμε τελείως όλα γίνονται!Quote:
το μυαλο ομπορε δεν ειναι το ιδιο εργαλειο με το υποσυνειδητο?
...Kαι η διπλή μούντζα φύσει ανώτερη της μονής.Quote:
Συμπερασμα
το να χερι νιβει ταλλο και τα δυο το προσωπο
ου τα παντα ρει
Ηρακλειτος
η Ισχυς εν τη ενωσει
ΚΑΙ θεσει...
και συνεχιζω ....
η ζωη μας πιεζει,οχι παντα με την ιδια ενταση και οχι ολες τις στιγμες.απαιτησεις της ζωης ,οι υποχρεωσεις ,η θεληση να αποδειξουμε πως μπορουμε να τα καταφερουμε.να μην δυσαρεστησουμε κανεναν.τους γονεις μας,τα αδερφια μας,τα ατομα που θεωρουμε σημαντικα.ποσο ομως αυτα τα ατομα σκεφτονται την δικη μας ψυχικη υγεια;ποιο ειναι το κριτηριο της σκεψης τους;θετω παραδειγμα,ενα παιδι στις πανελληνιες,που δεχεται την μεγαλυτερη ψυχολογικη πιεση.οταν καποια στιγμη δεν μπορει να ανταπεξελθει με το βεβαρημενο προγραμμα τι πρεπει να κανει;να συνεχισει την προσπαθεια παραβλεποντας πως χανει τον εαυτο του η να αναβαλει την προσπαθεια του;μηπως να μετριασει το διαβασμα του συμφωνα με τις δυνατοτητες του χρονου και του υποβαθρου που εχει;ποσα μπορει να ζητησει απο το σωμα του.ολο αυτο μου θυμηζει τα λεγομενα τις ντισολβ για την αποψη της σε σχεση με το σωμα.το σωμα μας πρεπει να το αγαπαμε και να το προστατευουμε,το σωμα μας ειμαστε εμεις.εχουμε αραγε το δικαιωμα να το πιεζουμε με εξαντλητικο διαβασμα 16 ωρων συνεχομενων;βεβαια ο δεκαεφταχρονος μελλοντικος φοιτητης θα υπερασπιστει την γνωμη του λεγοντας πως δεν γινεται αλλιως ,πως πρεπει να διαβασει για να περασει,αλλα μηπως τελικα το να χασει ενα χρονο δεν ειναι τοσο σημαντικο πριν χασει τον εαυτο του;οποτε τι πρεπει να αλλαξει στην σκεψη του;μια δικη μου γνωμη ειναι να αλλαξει τις προτεραιοτητες του.να θεσει τον εαυτο του πανω απο το διαβασμα.μια δευτερη σκεψη ειναι να παψει να θεωρει πως ειναι αυτος υπευθυνος για καθε κοινωνικη απαιτηση του πατερα και της μητερας του.στεναχωριεται πως θα τους απογοητευσει αν δεν καταφερει να περασει.υπαρχουν και αλλες ευκαιριες παντα στη ζωη,εξαλλου μια αναβολη η λιγοτερο διαβασμα δεν σημαινει απαραιτητα πως δεν θα επιτευχθει ενας στοχος.με αλλα λογια να πραξει συμφωνα με αυτα που μπορει,και οχι συμφωνα με αυτα που θα ικανοποιουσαν τριτους.και αν αυτος ο μαθητης αναφερει πως δεν μπορει να αλλαξει;γιατι το πιστευει;εξαλλου το να περασει ειναι το ονειρο της ζωης του και το πιο σημαντικο πραγμα αυτη τη στιγμη.αληθεια τι θα συμβουλευατε;
:P
Ναι ρε συ εμπ, τι κουφό ήταν αυτό πάλι?
καλα το πας συνεχισε
σου εγραψα u2u
:D
Νομίζω οτι το θέμα που θέτεις εδώ, έχει να κάνει με την έλλειψη κριτικής ικανότητας που κυριαρχεί στον μέσο νέο της εποχής μας.Quote:
Originally posted by Empneustns
και συνεχιζω ....
η ζωη μας πιεζει,οχι παντα με την ιδια ενταση και οχι ολες τις στιγμες.απαιτησεις της ζωης ,οι υποχρεωσεις ,η θεληση να αποδειξουμε πως μπορουμε να τα καταφερουμε.να μην δυσαρεστησουμε κανεναν.τους γονεις μας,τα αδερφια μας,τα ατομα που θεωρουμε σημαντικα.ποσο ομως αυτα τα ατομα σκεφτονται την δικη μας ψυχικη υγεια;ποιο ειναι το κριτηριο της σκεψης τους;θετω παραδειγμα,ενα παιδι στις πανελληνιες,που δεχεται την μεγαλυτερη ψυχολογικη πιεση.οταν καποια στιγμη δεν μπορει να ανταπεξελθει με το βεβαρημενο προγραμμα τι πρεπει να κανει;να συνεχισει την προσπαθεια παραβλεποντας πως χανει τον εαυτο του η να αναβαλει την προσπαθεια του;μηπως να μετριασει το διαβασμα του συμφωνα με τις δυνατοτητες του χρονου και του υποβαθρου που εχει;ποσα μπορει να ζητησει απο το σωμα του.ολο αυτο μου θυμηζει τα λεγομενα τις ντισολβ για την αποψη της σε σχεση με το σωμα.το σωμα μας πρεπει να το αγαπαμε και να το προστατευουμε,το σωμα μας ειμαστε εμεις.εχουμε αραγε το δικαιωμα να το πιεζουμε με εξαντλητικο διαβασμα 16 ωρων συνεχομενων;βεβαια ο δεκαεφταχρονος μελλοντικος φοιτητης θα υπερασπιστει την γνωμη του λεγοντας πως δεν γινεται αλλιως ,πως πρεπει να διαβασει για να περασει,αλλα μηπως τελικα το να χασει ενα χρονο δεν ειναι τοσο σημαντικο πριν χασει τον εαυτο του;οποτε τι πρεπει να αλλαξει στην σκεψη του;μια δικη μου γνωμη ειναι να αλλαξει τις προτεραιοτητες του.να θεσει τον εαυτο του πανω απο το διαβασμα.μια δευτερη σκεψη ειναι να παψει να θεωρει πως ειναι αυτος υπευθυνος για καθε κοινωνικη απαιτηση του πατερα και της μητερας του.στεναχωριεται πως θα τους απογοητευσει αν δεν καταφερει να περασει.υπαρχουν και αλλες ευκαιριες παντα στη ζωη,εξαλλου μια αναβολη η λιγοτερο διαβασμα δεν σημαινει απαραιτητα πως δεν θα επιτευχθει ενας στοχος.με αλλα λογια να πραξει συμφωνα με αυτα που μπορει,και οχι συμφωνα με αυτα που θα ικανοποιουσαν τριτους.και αν αυτος ο μαθητης αναφερει πως δεν μπορει να αλλαξει;γιατι το πιστευει;εξαλλου το να περασει ειναι το ονειρο της ζωης του και το πιο σημαντικο πραγμα αυτη τη στιγμη.αληθεια τι θα συμβουλευατε;
Κάνω αυτό που πρέπει,
ακολουθώ τους άτυπους κοινωνικούς κανόνες.
Ευτυχώς πάντα υπάρχουν λίγοι, που προβληματίζονται πέρα απο τους κανόνες αυτούς.
Στα 17 τους?
μια λυση που σκεφτηκα σημερα ειναι ο προγραμματισμος.πχ σε μια ωρα ποσες σελιδες μπορει να διαβασει.5 σελιδες.επι 8 μας κανει 40 σελιδες.να προγραμματιζει καθε μερα να διαβαζει 40 σελιδες,και να μην δεχεται να διαβασει παραπανω.
Καλή ιδέα, που πάντως προϋποθέτει δυνατό χαρακτήρα και ισχυρή θέληση... Λίγο δύσκολο να αποφύγει το παιδί να κάνει στο μυαλό του μια αντιστοίχηση των \"χαμένων\" ευκαιριών για έξτρα διάβασμα με \"χαμένα\" μόρια στο τελικό αποτέλεσμα...
Βασικά ένας χρόνος κόλασης = 4 χρόνια σχετικής ελευθερίας: έτσι μαθαίνουμε στα παιδιά να σκέφτονται. Προσωπικά με ενοχλεί ο κυνισμός της υπόθεσης: τι κι αν χάσεις 1-2 χρόνια της ζωή σου διαβάζοντας? \'Ετσι κι αλλιώς στα 21-22 γίνεται η πρώτη μεγάλη \"ολοκλήρωση\" σε επίπεδο προσωπικότητας. Μέχρι τότε, ε, ας προσέξουμε τα \"θεμέλια\" της και καλά... Ουσιαστικά αυτή είναι η φιλοσοφία παγκοσμίως του εκπαιδευτικού συστήματος: κάνε όσα περισσότερα μπορείς πριν καταλάβεις επιτέλους ποιός στο διάολο πραγματικά είσαι. \'Αν το τελευταίο μπορείς να το καθυστερήσεις κιόλας, ακόμη καλύτερα...
Καταρχην δεν πιστεύω πώς ολοι οι εφηβοι περνανε το ιδιο αγχος, υποβάλλονται στο ιδιο στρες. Ουτε επισης οτι διαβαζουν ολοι τοσες πολλες ωρες για να περασουν στη σχολη που θελουν οι ιδιοι κ οι γονεις τους.Σιγουρα ομως διοχετευουν ενα σημαντικο μερος του χρονου τους κ της ενεργειας τους σ αυτη την κατευθυνση.Quote:
Originally posted by Empneustns
και συνεχιζω ....
η ζωη μας πιεζει,οχι παντα με την ιδια ενταση και οχι ολες τις στιγμες.απαιτησεις της ζωης ,οι υποχρεωσεις ,η θεληση να αποδειξουμε πως μπορουμε να τα καταφερουμε.να μην δυσαρεστησουμε κανεναν.τους γονεις μας,τα αδερφια μας,τα ατομα που θεωρουμε σημαντικα.ποσο ομως αυτα τα ατομα σκεφτονται την δικη μας ψυχικη υγεια;ποιο ειναι το κριτηριο της σκεψης τους;θετω παραδειγμα,ενα παιδι στις πανελληνιες,που δεχεται την μεγαλυτερη ψυχολογικη πιεση.οταν καποια στιγμη δεν μπορει να ανταπεξελθει με το βεβαρημενο προγραμμα τι πρεπει να κανει;να συνεχισει την προσπαθεια παραβλεποντας πως χανει τον εαυτο του η να αναβαλει την προσπαθεια του;μηπως να μετριασει το διαβασμα του συμφωνα με τις δυνατοτητες του χρονου και του υποβαθρου που εχει;ποσα μπορει να ζητησει απο το σωμα του.ολο αυτο μου θυμηζει τα λεγομενα τις ντισολβ για την αποψη της σε σχεση με το σωμα.το σωμα μας πρεπει να το αγαπαμε και να το προστατευουμε,το σωμα μας ειμαστε εμεις.εχουμε αραγε το δικαιωμα να το πιεζουμε με εξαντλητικο διαβασμα 16 ωρων συνεχομενων;βεβαια ο δεκαεφταχρονος μελλοντικος φοιτητης θα υπερασπιστει την γνωμη του λεγοντας πως δεν γινεται αλλιως ,πως πρεπει να διαβασει για να περασει,αλλα μηπως τελικα το να χασει ενα χρονο δεν ειναι τοσο σημαντικο πριν χασει τον εαυτο του;οποτε τι πρεπει να αλλαξει στην σκεψη του;μια δικη μου γνωμη ειναι να αλλαξει τις προτεραιοτητες του.να θεσει τον εαυτο του πανω απο το διαβασμα.μια δευτερη σκεψη ειναι να παψει να θεωρει πως ειναι αυτος υπευθυνος για καθε κοινωνικη απαιτηση του πατερα και της μητερας του.στεναχωριεται πως θα τους απογοητευσει αν δεν καταφερει να περασει.υπαρχουν και αλλες ευκαιριες παντα στη ζωη,εξαλλου μια αναβολη η λιγοτερο διαβασμα δεν σημαινει απαραιτητα πως δεν θα επιτευχθει ενας στοχος.με αλλα λογια να πραξει συμφωνα με αυτα που μπορει,και οχι συμφωνα με αυτα που θα ικανοποιουσαν τριτους.και αν αυτος ο μαθητης αναφερει πως δεν μπορει να αλλαξει;γιατι το πιστευει;εξαλλου το να περασει ειναι το ονειρο της ζωης του και το πιο σημαντικο πραγμα αυτη τη στιγμη.αληθεια τι θα συμβουλευατε;
Κανεις μια παραδοχη, οτι ενας χρονος απαιτητικου διαβασματος κ αυστηρου προγραμματος μπορει να τον κανει να χασει τον εαυτο του.
Αν κ μπαινω στον πειρασμο, να μιλησω λαμβανοντας υποψη την δικη μου ιστορια, θα πω πώς πιστεύω πώς ενας εφηβος δεν κινδυνευει να χασει τον εαυτο του μετα απο μια αποτυχια στις εξετασεις για μια σχολη σε ΑΕΙ. Κινδυνευει να χασει τον εαυτο του κ να φτασει σε οριακες καταστασεις, απο αλλες καταστασεις που το αποτελεσμα τους φαινεται καθαρα σε κρισιμα γεγονοτα, οπως ειναι οι εξετασεις που αναφερεις.
Η καλη σχεση γονεα-παιδιου, η εκτιμηση κ η εμπιστοσυνη στις δυνατοτητες κ τα ορια με τα οποια θα βοηθησει ο γονιος να \"οχυρωθει\" το παιδι του, θα κανουν την οποια διαφορα σε μια μεγάλη αποτυχια ή σε μια σημαντικη επιτυχια. Διαφορα οπως αυτη που λες: οτι υπάρχει αξια στον ιδιο τον ανθρωπο ακομα κ μετα απο μια αποτυχια ή μια \"μιση\" προσπάθεια. Κ πώς με βάση αυτη την αξια μπορει να βρει κ αλλους τροπους ωστε να την ενισχυσει κ να πορευτει αναλογως.
Το προβλημα λοιπον ειναι για μενα αλλο, το οποιο απλα καθρεφτιζεται κ ισως τεσταρεται στις εξετασεις. Στις σχεσεις των γονιων με τα παιδια κ βεβαια κ στη σχεση που αναπτυσουν τα παιδια με την εικονα τους κ τον εαυτο τους.
Από την πλευρά μου θεωρώ πολύ σημαντικό να υπάρχουν περίοδοι ανάπαυλας και διερεύνησης διαφορετικών επιλογών. Γι\' αυτό, δεν μου αρέσει η άμεση μετάβαση από το σχολείο στο πανεπιστήμιο. Έτσι όπως είναι οργανωμένο το εκπαιδευτικό μας σύστημα, είναι πολύ δύσκολο να ασχοληθείς με πανεπιστημιακές σπουδές αργότερα, όταν περάσουν τα χρόνια των πανελλαδικών.
Και είναι κρίμα, γιατί για εμένα πειράζει πολύ περισσότερο να χάσεις 1-2 χρόνια διαβάζοντας, από το να \'χάσεις\' 1-2 χρόνια αναζητώντας τι σου ταιριάζει, τι θέλεις, δοκιμάζοντας διάφορα πράγματα, προτού αποφασίσεις να επικεντρωθείς στο δικό σου στόχο.
Αν δε φτάνουν 1-2 χρόνια τι γίνεται? Αν χρειάζονται, ας πούμε, 10? :P
(καθαρά υποθετική η ερώτηση, εχμ εχμ...)
Ο καθένας έχει τους ρυθμούς του... :)
Εξάλλου εξαρτάται τι κάνεις μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια και κυρίως, κατά πόσον μπορείς να το κάνεις αυτόνομα.
Α ναι, και \'στόχος\' δεν είναι μόνο ένα πανεπιστήμιο...
Μα ετσι οπως ειναι οργανωμενο το εκπαιδευτικο συστημα κ στα πανεπιστημια, ειναι τοσο ακαμπτο, που δεν επιτρεπει κ τη συνεχιση των σπουδων μετα απο καποιο χρονικο διαστημα, που θα επιτρεψει στους εργαζομενους την μεταφορα εμπειριας τους σε ακαδημαικο επιπεδο κ την ερευνητικη δραση σε χωρους εργασιας.Quote:
Originally posted by marina38
Έτσι όπως είναι οργανωμένο το εκπαιδευτικό μας σύστημα, είναι πολύ δύσκολο να ασχοληθείς με πανεπιστημιακές σπουδές αργότερα, όταν περάσουν τα χρόνια των πανελλαδικών.
Εκτος θεματος με αυτο του Εμπνευστη...αλλα ειναι πολυ χαλια το συστημα για να επιτρεψει τετοιους πειραματισμους, οταν ηδη ειναι στρωμενος ο δρομος για μικροτερα \"αλματα\". Λεμε τωρα....
Quote:
Originally posted by marina38
Α ναι, και \'στόχος\' δεν είναι μόνο ένα πανεπιστήμιο...
Οχι βέβαια, είναι απο τρία και πάνω τουλάχιστο... :P
Σοβαρά όμως, η όλη ιδέα του να έχω \"στόχους\" ποτέ δεν μου κάθησε καλά... Είμαι περισσότερο της διαδρομής, αλλά η κοινωνία μόνο \"αντικείμενα\" έχει να μας παρουσιάσει. Αντικείμενα-σχολές, αντικείμενα-επαγγέλματα, αντικείμενα-ανταμοιβές, αντικείμενα-πολύ συγκεκριμένα επιτεύγματα κλπ. Ακόμη και η έννοια της σταδιοδρομίας ελάχιστη σχέση βλέπω να έχει με αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ ως διαδρομή, παρα μοιάζει περισσότερο με σειρά απο άλματα απο αντικείμενο σε αντικείμενο μέσα σ\' ένα πιο μεγάλο αντικείμενο.
Α, έγραψες κι εσύ για άλματα στο μεταξύ? Καλό.
Κάτι ψιλοσχετικό, πάντα ζήλευα τους λειτουργούς για το φοβερά προσανατολισμένο Εγώ τους, που και πραγματικό νόημα δίνει στο αντικείμενο τους και μια ουσιαστική διαδρομή μεσα απο την κοινωνία μπορεί να χαράξει.
κορυφαιο το θεμα της διαδρομης (για μενα). αλλα στο σημερα, ολοι κ ολα κρινονται εκ του αποτελεσματος. πολλες φορες, ειναι πολυ θλιβερο ολο αυτο. κυριως για οσους μπαινουν σ αυτο το παιχνιδι.
Ναι, αυτή η ιδέα της διαδρομής, αλλά και τα \"άλματα απο αντικείμενο σε αντικείμενο μέσα σ\' ένα πιο μεγάλο αντικείμενο\", μου αρέσει πολύ. Όμως πράγματι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Κάποτε με ενοχλούσε αυτή η οπτική, αλλά σήμερα, έχοντας εμπεδώσει πλέον ότι \'το αποτέλεσμα μετράει\', παραδόξως νιώθω και πιο καλά. Ίσως γιατί το εμπέδωσα τώρα και όχι στα 17 μου?
Εμενα αυτη η οπτικη του ολα κρινονται απο το αποτελεσμα, δεν με βρισκει συμφωνη καθολου. Καποτε την πιστευα. Τωρα οχι!
Τί να το κανω ενα καλο αποτέλεσμα, οταν εχω ξεθεωθει στη διαδρομη?
Το \"άλματα απο αντικείμενο σε αντικείμενο\" μου ήρθε σαν μια ζοφερή είκόνα, όχι τόσο σαν θετική :P Αλλά είμαι γενικά υπερ της διάθεσης για ερμηνεία!Quote:
Originally posted by marina38
Ναι, αυτή η ιδέα της διαδρομής, αλλά και τα \"άλματα απο αντικείμενο σε αντικείμενο μέσα σ\' ένα πιο μεγάλο αντικείμενο\", μου αρέσει πολύ. Όμως πράγματι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Κάποτε με ενοχλούσε αυτή η οπτική, αλλά σήμερα, έχοντας εμπεδώσει πλέον ότι \'το αποτέλεσμα μετράει\', παραδόξως νιώθω και πιο καλά. Ίσως γιατί το εμπέδωσα τώρα και όχι στα 17 μου?
Χμ, απ\' ότι λες στο ποστ σου μαρίνα μου φαίνεται πως πέτυχες κάποιον στόχο σου. Αυτό όμως τελικά δε σημαίνει οτι υπήρχε κάποιος στόχος για σένα εξαρχής και πως τώρα ας πούμε κλείνει ο αντίστοιχος κύκλος?