Ναι αλλά δεν θέλω να είμαι έτσι παιδιά δεν θέλω έχω νεύρα με εμένα δεν μαρεσει να σκέφτομαι τέτοια πράγματα δεν είμαι εγώ αυτό δεν θέλω να τρελαθώ ούτε να πάθω τίποτα χειρότερο.. πως το παλεύεται τόσα χρόνια ρε παιδιά
Printable View
Ναι αλλά δεν θέλω να είμαι έτσι παιδιά δεν θέλω έχω νεύρα με εμένα δεν μαρεσει να σκέφτομαι τέτοια πράγματα δεν είμαι εγώ αυτό δεν θέλω να τρελαθώ ούτε να πάθω τίποτα χειρότερο.. πως το παλεύεται τόσα χρόνια ρε παιδιά
Αυτά που σκέφτεσαι δεν θα μηδενιστούν ποτέ, αλλά θα υποχωρήσουν όταν δεν θα τους δίνεις σημασία. Μόνο έτσι ξεπερνιέται αυτή η πάθησηQuote:
Originally Posted by Mariaammeri
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις!!! Αυτό που λες το έχω παρατηρήσει και τις φορές που ήμουν μια χαρά και δεν έχω καθόλου σκέψεις καμία φορά περνούσε μια κακή σκέψη από το μυαλό και όπως έμπαινε η σκέψη έφευγε, δεν έδινα καμία σημασία και από μόνη της έφευγε τώρα δεν ξέρω όμως γιατί δεν μπορω να το κάνω αυτό φταίει το πολύ άγχος ; Το στρες; Δεν ξέρω
Διαφωνώ...Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Ένας φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί πχ να μην το σκέφτεται και να οδηγήσει το μυαλό του σε ευχάριστα σχέδια για το μέλλον, για παιδιά, δουλειά, διακοπές, αναμνήσεις, να σκέφτεται στοίχους τραγουδιών.
Πολλοί άνθρωποι θέλουν βοήθεια δεν μπορούν μόνοι τους! Mariaammeri μην εγκαταλείψετε την προσπάθεια ζητήσετε βοήθεια από ειδικό. Όσο πιο νωρίς διαγνωστεί η πάθηση είναι ευκολότερα να αντιμετωπιστεί. Οι γυναίκες μετά την εγκυμοσύνη συχνά έχουν ψυχολογικά προβλήματα, είναι ως ένα βαθμό φυσιολογικό το άγχος έχει να κάνει και με τις ορμόνες.
Τελικά έδειξαν κάτι οι αιματολογικές εξετάσεις για να δικαιολογηθεί το πρόβλημα? Κλείσατε νέο ραντεβού?
Συμφωνώ ότι θέλει ειδικό.. απλώς και εμείς δεν πρέπει να προσπαθήσουμε από μόνοι μας ; Δηλαδή οκ καλοί οι ψυχολόγοι αλλά πιστεύω πως αν δεν θέλει κάποιος να βοηθήσει από μόνος του τον εαυτό του δεν νομίζω να γίνει καλά μόνο με τον ψυχολόγο η τον ψυχίατρο.. συμφωνώ με τον/την eagle guy στο ότι αν δεν δίνεις σημασία όντως οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν.. οι «φυσιολογικοί» άνθρωποι σκέφτονται μια βλακεία ας πούμε και φεύγει αμέσως επειδή ξέρουν πως είναι βλακεία.. εμείς απλά εάν δώσουμε σημασία μας βασανίζει
Πιστεύω πως οκ καλοί οι ψυχολόγοι και όλα αυτά αλλά πιστεύω πως μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τα ξεπερνάμε εάν δεν θελουμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να τα ξεπεράσουμε δεν θα τα ξεπεράσουμε.. όσο για τις αιματολογικές μου είπαν θα βγουνε μεθαύριο τα αποτελέσματα.. απλά λέω γιατί σε εμένα όλο αυτό γιατί να υπάρχει αυτό το πράγμα.. είναι ότι πιο απαίσιο υπάρχει
Όλοι κάτι έχουμε... Σημασία έχει να το αντιμετωπίζουμε. Υπάρχει ατομική ευθύνη ο ασθενής μόνος του θα αγωνιστεί να το ξεπεράσει. Καλό είναι να υπάρχει εμψύχωση από οικογένεια και να ζητάμε βοήθεια χωρίς ντροπή. Εκατοντάδες άτομα έχουν ψυχολογικά και το κρύβουν υποφέρουν σιωπηλά . Μαθαίνουν να ζουν έτσι...
Υπάρχουν υποκατηγορίες σε κάθε διάγνωση.
Αν το είχες ψάξει από την πρώτη εγκυμοσύνη θα είχες βρει λύση νωρίτερα.
Μακάρι να μην έχεις τίποτα και να χρειάζεσαι μόνο καλύτερη διατροφή για να φτιάξει η διάθεση και να σταματήσουν όλα.
Στην πρώτη εγκυμοσύνη δεν είχα τίποτα ήμουν πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη στα καλύτερα μου ήμουν τότε και πίστευα πως δεν έχω τίποτα να φοβηθώ, δεν φοβόμουν τίποτα ούτε με άγχωνε κάτι πέρα από το θέμα του παιδιού μην πάθει κάτι και τα σχετικά.. ξαφνικά ήρθαν αυτά δυστυχώς.. γιαυτο έχω νεύρα με τον εαυτό μου γιατί να το πάθω αυτό, να έχω τύψεις για τα παιδιά μου τον άντρα μου, δεν θέλω να ζω έτσι ούτε Βάνα είμαι έτσι..
Σε αυτό που ειπεσ Πως πολλοί έχουν και τα περνάνε σιωπηλά έτσι ήμουν πάντα ότι και να συνέβαινε το περνούσα μόνη, πίστευα πως εάν δείξω ότι νιώθω θα με λυπούνται και είναι ότι χειρότερο για εμένα να με λυπούνται, πες το εγωισμό πες το πείσμα συνήθως όμως αυτά τα άτομα την πατάνε γιαυτο την πάτησα και εγώ, κακό πράγμα όλο αυτό αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας μου δυστυχώς
Αυτό λέω έχεις μια ένδειξη πως κάτι δεν πάει καλά και το αφήνεις, μέχρι να χειροτερέψει. Η ανησυχία της μάνας είναι φυσιολογική αλλά αποδεδειγμένα αλλάζουν οι ορμόνες και διαταράσσεται ο οργανισμός, υπάρχει και έλλειψη ύπνου, αν στην πρώτη φάση ήσουν στο κάτω όριο τώρα με το δεύτερο παιδί οι μετρήσεις θα έπεσαν κάτω από το φυσιολογικό, τώρα κουράζεσαι περισσότερο, αν δεν εργάζεσαι και δεν έχεις κοινωνική ζωή έξω με νέες καθημερινές εικόνες , έχεις εγκλωβιστεί σε αυτές τις σκέψεις. Περιμένοντας και τα αποτελέσματα είναι ακόμα χειρότερα.
δεν ειναι το οτι δεν θες να το δειξεις και το οτι δεν θελεις να σε λυπουνται, το προβλημα.Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
το προβλημα ειναι, οτι δεν ασχολεισαι με το να ΛΥΣΕΙΣ/ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ το πραγματικο προβλημα και το μυαλο σου στηνει "αντιπερισπασμους" με αυτες τις ιδεες, ωστε να μην ασχοληθει με τα ουσιαστικα...
γι αυτο σου λεω να πας σε ψυχολογο με εκπαιδευση στην ψυχοθεραπεια (αυτο, απαραιτητο), ωστε να μιλατε και να σε βοηθησει να διαχειριστεις τα προβληματα που σε ζοριζουν.
Όταν είμαι με κόσμο η έχω παρέα είμαι μια χαρά.. όταν είμαι μόνη και συνήθως τα πρωινά με πιάνει όλο αυτό.. αλλά ποσό να χειροτέρεψει δλδ νιώθω έχω πιάσει πάτο
να συμπληρωσω, οτι ο πιο αγονος και ματαιος προβληματισμος, ειναιτ ο "γιατι σε μενα;"... δηλαδη, πραγματικα... γιατι οχι, δηλαδη;;; για οους μας το λεω. δεν υπαρχει "γιατι σε μενα". ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!!!
η ζωη ειναι τυχαια.. ζουμε ο,τι μας ελαχε. το θεμα ειναι το τι κανουμε ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ και οχι το "γιατι σε μενα"...
Ίσως ναι συμφωνώ αλλά προτιμώ να βρω κάποιον ψυχολόγο καλύτερα που να θέλει να ασχοληθεί μαζί μου, ο ψυχίατρος που πήγα δεν ασχολήθηκε καθόλου μίλησε μόνο για φάρμακα
Δεν αναρωτισαι γιατι ;Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Αν ξεκινησεις να παρατηρεις τον εαυτο σου θα αντιληφθείς ποιος σε οδηγει σε ολο αυτο ...
Η σκεψη σου ,οτανμενεις μονη με αυτες τις ανατροφοδοτεις ,τις γιγαντωνεις και αισθανεσαι ολα αυτα ..
Οταν το μυαλο σου ειναι απασχολημενο με κατι αλλο δεν υπαρχει ,το λες και μονη σου ..
Αυτο θα δουλεψεις καλη μου με τον θεραπευτη σου ,την δυναμη που εχει αυτη την στιγμη η σκεψη σου να οριζει την ζωη σου ..
Μονος δεν μπορει κανενας να το κανει οταν φτασει σε αυτο το σημειο δυστηχως ..
Ευχομαι καλα αποτελεσματα να εχεις
Απλά είπα γιατι να υπάρχει αυτό το πράγμα.. δεν το ειπα με κακιά γιατί σε εμένα γιατί σε εσάς το ίδιο κάνει.. δεν θα ήθελα απλά να υπάρχει
οποτε; τι σκεφτεσαι να κανεις; να προσλαβεις παρεα;Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
ολοι το λεμε στα δυσκολα μας ,ολοι να το ξερεις δεν εισαι η μονη για να μην το καταλαβαινουμε και το παρεξηγουμε ..Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Αυτό ακριβώς δεν έχω με τι να ασχοληθώ και ασχολούμαι με τις σκέψεις του μυαλού μου.. έχω πήξει μέσα αυτό είναι το πρόβλημα δυστυχώς..
Δεν καταλαβαίνω την ειρωνία.. απλώς το ανέφερα δεν είπα να πάρω παρέα
δεν ειπα οτι ειπες με κακία, ουτε το εξέλαβα ετσι.Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
ειπα οτι ειναι ενας εντελως αγονος προβληματισμος, με αποτελεσμα να οδηγουμαστε στην μεμψιμοιρια και την αυτολυπηση, αντι να δουμε το πραγματικο προβλημα και να κανουμε κατι γι αυτο!
ενας ακομα αντιπερισπασμος, δηλαδη....
Τι σκεφτεσαι να κανεις απο εδω και περα ;Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Για κατσε και σκεψου τι θελεις απο την ζωη σου ,μια μητερα πραγματικα ετσι και πει να προσηλωθεί στην καθημερινοτητα της δεν θα προλαβαινει τιποτε αλλο ..
Απλα εσυ εχεις παρασυρθει απο ολο αυτο .
Μηπως ειναι καιρος να θεσεις ενα νεο στοχο;
δεν στο λεω ειρωνικα.Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
στο λεω κυριολεκτικα, για να σου πω οτι πρεπει να προσανατολιζεσαι προς τις ΛΥΣΕΙΣ.
θεωρεις λυση την παρεα ας πουμε; φροντισε να δημιουργησεις τις συνθηκες.
μηπως τελικα, ειναι λυση τα ενδιαφεροντα και το να βγαινεις εξω απ το σπιτι ή και να δουλεψεις;;; φροντισε να δημιουργησεις τις συνθηκες, να βρεις τι βοηθειες κλπ.
ΑΥΤΟ προσπαθω να σου πω, αλλα εσυ συνεχως πετας την μπαλα στην εξεδρα, ξαναγυρνωντας στην αυτολυπηση καισ τους αγονους προβληματισμους...
Δυστυχώς το να δουλέψω δύσκολο με τα παιδιά δεν έχω που να τα αφήσω αφού η μάνα μου και αυτή δουλεύει μετά σκέφτηκα να πάρω μια γυναίκα αλλά σε αυτήν την εποχή που ζούμε δεν έχω και εμπιστοσύνη.. μόνο εάν ασχοληθώ με κάτι στο σπίτι
"δυσκολο". παλισ το προβλημα προσανατολιστηκες.Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
ειναι δυσκολο, αλλα ΛΥΝΕΤΑΙ. αρκει να προσανατολιστεις. να κρινεις οτι αυτο ειναι η λυση. ΕΙΝΑΙ; αν ειναι, μοιρασου ακομα και τον μισθο σου με καποια κοπελα που θα κραταει τα παιδια, προκειμενου να μπορεις να ξεφευγεις και να γινεσαι δημιουργικη.
και η εμπιστοσυνη λυνεται, αν παρεις συστασεις, βαλεις μια καμερα κλπ. για ολα υπαρχουν λυσεις, αλλα εσυ εχεις παντρευτει προβληματα αντι για λυσεις...
τι δουλεια εκανες, πριν κανεις τα παιδια;
υ.γ. ασε την μανα σουσ την ησυχια της. δεν κανατε συνεταιρικα τα παιδια..
υ.γ.2 το να ασχοληθεις με κατι στο σπιτι, κατα την γνωμη μου ειναιχ ειροτερο. εχεις ηδη απειρη δουλεια στο σπιτι. το θεμα δεν ειναι να μην σηκωνεις κεφαλι. το θεμα ειναι ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.
Παρα πολυ καλη η σκεψη σου ,μπορεις να το κανεις και πλεον βλεπουμε πως πολλες μανουλες σαν και εσενα εχουν ενα καλο εισοδημα δουλευοντας απο το σπιτι και με φυσικα μεσω social ..Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Εχεις απολυτο δικιο οσο αφορα την βοηθεια της μητερας σου ,δυσκολο να βασιστεις σε αλλον !
Εχεις σκεφτει τι σου αρεσει να κανεις ,πως μπορεις να το πλαισωσεις ;
Βαζοντας ενα στοχο και βημα βημα μπορεις να τον υλοποιησεις και μονο αυτο σαν γεγονος θα σε βοηθησει παρα πολυ σε ολο αυτο που βιωνεις αυτη τη στιγμη ..
Ξερεις ποσοι με αφορμη μια δυσκολια που τους εμφανίστηκε το ελαβαν σαν αφορμη να ξεκινησουν κατι διαφορετικο και πετυχε ;
Ικανοτατη εισαι ,αντιληψη εχεις οποτε εχεις τα βασικοτερα για να προσπαθησεις !
Σε ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις!! Η αλήθεια είναι πως πάντα μου άρεσε το μακιγιάζ και ήθελα να βγάλω την σχολή και να δουλεύω από το σπίτι.. πριν μείνω έγκυος δούλευα σε λογιστικό γραφείο, έχω τελειώσει λογιστική ήθελα τπτε να βγάλω και την σχολή μακιγιάζ και να δουλεύω σπίτι, μετά το σκεφτόμουν που γεννησα να το κάνω αλλά έφυγε κ ο άντρας Μ και δεν είχα βοήθεια καθόλου με το παιδί
Η αληθεια ειναι οτι ειναι μια εργασια την οποια μπορεις να την οριοθετησεις εσυ οσο αφορα τα ωραρια σου !Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Τωρα πλεον βλεπουμε πολλες μανουλες να βγαζουν μια σχολη ειτε για νυχια ειτε αισθητικη και δουλευουν στο σπιτι και εχουν και τα παιδακια τους μαζι !
Τι θα ελεγες να ξεκινησεις να το σκεφτεις λιγο πιο ζεστα που λενε ..
Τα λογιστικα θελουν απιστευτες ωρες οταν δουλευα και εγω σε λογιστικο γραφειο πριν κανουμε την εταιρεια μας ημουν απο το πρωι μεχρι το βραδυ ..πολυ δυσκολο και με 2 παιδια και εγω ζοριζομουν ,ευτυχως ειχα την μαμα μου κοντα και με βοηθησε σε ολο αυτο
Ναι το ξέρω τα λογιστικά είναι και ζόρικη δουλειά εγώ ξεκινούσαμε στις 9 στο γραφείο και τελειώναμε 7 το απόγευμα πάντα δηλαδή καθόμουν παραπάνω, απανωτά τηλέφωνα, πολύ πίεση και από τους πελάτες και δεν προλαβαίναμε, έχεις τελειώσει λογιστικά σε σχολή έτσι; Εμένα μου αρέσει πολύ η δουλειά μου απλώς από όταν γεννησα ασχολήθηκα με το παιδί, έχω πάρει ζεστά το θέμα με το μακιγιάζ και ο άντρας μου μου είπε να το κάνω και μια φίλη μου με 3 παιδιά πλέον αυτό κάνει στο σπίτι για να φτιάχνει και η διάθεση της και να έχει και με κάτι να ασχολείται..
Ναι ειναι η δευτερη σχολη που τελειωσα μετα τα παιδαγωγικα αλλα η δουλεια σε λογιστικο γραφειο δεν παλευεται ...Ειδικα την περιοδο των φορολογικών δηλώσεων με ξεχνούσε το σπιτι μου ..Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Δεν το συζητω βεβαια για το αγχος και την πιεση που εχεις εφοσον καθημερινα επρεπε να παρακολουθεις και να διαβαζεις τα παντα εφοσον οι νομοι συνεχως αλλαζουν ...
Πολλες μανουλες οπως ειπα, ειτε με μακιγιαζ ειτε με νυχια ειτε κομμωτικη βγαζουν ενα πολυ καλο εξτρα εισοδημα...σπουδαιος παραγοντας που ενεργοποιει ορμονες στον εγκεφαλο μας που ουτε το καλυτερο χαπι που λενε δεν μπορει να σου τις παρεχει !
Να κοιτας να εισαι παραγωγικη και σε αλλους τομεις ..Το οτι γιναμε μανουλες δεν σημαινει οτι ολα σταματουν εκει .
Θα αναζητησεις και βοηθεια και συμπαρασταση και απο μητερα οταν μπορει και απο συζηγο για να κανεις πραγματα και εσυ !
Εφοσον λες οτι και ο συζηγος ειναι υποστηρικτικος σε ολο αυτο ειναι πολυ σπουδαιο !
Και εμενα σε ολα αυτα τα χρονια και με τις συνεχεις αναζητησεις μου σ σπουδες ειναι εκει και ολο αυτο ειναι τεραστιο πουσαρισμα οσο αφορα την προσωπικη εξελιξη μας εξελιξη αλλα και την σχεση μας με τον συντροφο μας ..
Αλλωστε τι σωστος συντροφος θα ηταν αν δεν θελει να βλεπει την γυναικα του να εξελίσσετε και να νιωθει ομορφα και παραγωγικη ακομα και οταν αναλαβει και το ρολο της μητερας .
Ολα μπορουμε να τα κανουμε αρκει να πιστεψουμε σε εμας ,αυτο να θυμασαι !
Καποια βοηθεια απο πεθερικα δεν εχεις ;
παρακαλω.Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Σε ενδιαφερει μια δημιουργικη δουλεια, λοιπον. σχεδον καλλιτεχνικη.
αυτο θα σου διευρυνει τους οριζοντες και θα σε βγαλει απο την βαρετη καθημερινοτητα οικιακα- μωρα. να το προσπαθησεις με ολες σου τις δυναμεις και να βγαλεις την σχολη και να δουλεψεις πανω σ αυτο.
Τα πεθερικά μου είναι σε χωριο και από εκεί δεν έχω κάποια βοήθεια.. αλλά θα προσπαθήσω να κάνω στο σπιτι.. μπας και καλυτερεύσει η κατάσταση..μακαρι να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ξεπεράσουμε όλα τα προβλήματα αυτά να είμαστε και εμείς σαν όλους τους άλλους
αυτο ειναι μυθος...Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
"ολοι οι αλλοι", δεν ειναι κατι ενιαιο, δεν ειναι στην ιδια κατασταση, και σιγουρα καποιοι εχουν πολυ μεγαλυτερα προβληματα (και καποιοι αλλοι, μικροτερα). εσυ να επικεντρωνεσαι σε εσενα και παντα στις ΛΥΣΕΙΣ. οχι στα προβληματα...
Μπραβο κοριτσι μου χαιρομαι πολυ μεσα απο την συζητηση μας που ανακαλυψες κατι ωστε να βγεις λιγακι απο αυτες τις αυτοματες σκεψεις !Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Οτι θελεις να συζητησουμε μεχρι να ανοιξουν τα μηνυματα σου υπαρχει και το μειλ μου γιατι εφοσον τελειωσε η βασικη μου εργασια δεν θα μπαινω πλεον τοσο συχνα .
Θα χαρω πολυ να μου λες πως πας με τους νεους σου στοχους και να ξερεις θα γινεις σαν και αυτους που λες ,απλα περνας μια μπορα τωρα .
Μετα την μπορα θα βγει το ουρανιο τοξο και θα γινεις και εσυ σαν αυτους που μπορει να εχουν προβληματα αλλα δεν ειναι τοσο μεγαλο οσο το θεμα υγειας και τα διαχειριζονται πιο καλα ..
Δυστηχως ολοι εμεις που εχουμε περασει απο τις ψυχολογικες διακυμανσεις ξερουμε πως θελουμε τοσο πολυ να βγουμε απο αυτο αλλα δεν ειναι κατι ευκολο ωστε να κρινομαστε απο αλλους !
Να προσεχεις τον πολυτιμο ευατο σου μανουλα !
Ξέρεις τι με πειράζει πιο πολύ αν λες σε κάποιον ότι περνάς κάτι ψυχολογικό όλοι μετά κοιτάνε φοβισμένοι.. και απομακρύνονται και είναι ότι χειρότερο αυτό το πράγμα να μην σε θελουν και να σε κοιτάνε περίεργα, όχι για εμένα απλά βλέπω τους ανθρώπους όταν ακούνε για κάποιον ότι έχει θέματα την αντίδραση τους.. και πέφτω ακόμα περισσότερο και στεναχωριέμαι..
στεναχωριεσαι για την στενομυαλια και τις προκαταληψεις του καθενα;Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
παντα στεναχωρεμενη θα εισαι τοτε..
δεν βγαινει ετσι η ζωη, μαρια.
πρεπει να επιλεγεις με ποιους θα ασχολεισαι.
οσο για το στιγμα των ψυχικων παθησεων, εννοειται οτι δεν μιλας στον καθενα που γνωριζεις η που συναναστρεφεσαι γι αυτο που σου συμβαινει.
δεν το γραφει στο μετωπο σου. που θα το μαθουν αν δεν το συζητησεις εσυ;
το συζητας με ανθρωπους που εχεις εμπιστοσυνη και κυριως που μπορεις να βρεις στηριξη.
Τα ψυχολογικά είναι ταμπού δεν τα συζητάμε, δεν το παραδεχόμαστε, δεν τα αναγνωρίζουμε και δεν ξέρουμε πως να συμπεριφερθούμε. Αν το δούμε τηλεοπτικά λένε για ομοφυλόφιλους, για κακοποίηση αλλά για ψυχολογικά μόνο ελάχιστα και πως προσποιούνται για να δικαιολογήσουν την βία... γενικά τα ψυχολογικά τα διακωμωδούν δεν δείχνουν την σοβαρότητα του προβλήματος. Απομακρυνθηκαμε από τον θεσμό της οικογένειας και την πίστη. Μεγαλώνουμε μόνοι μας και δεν προσευχόμαστε.Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Αν ακολουθούσαμε όλα τα εκκλησιαστικά δρώμενα και ζούσαμε μαζί με παππούδες, θείους, ξαδέρφια θα υπήρχαν λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα.
α, καλα κρασια....Quote:
Originally Posted by ΑΧΒΑΧ
το οτι παλιοτερα που ολη η "μορφωση" προερχοταν απο τον αγραμματο παπουλη του χωριου, και τα αδερφια μεναν μαζι με τα ξαδερφια (και γινονταν και μερικες αιμομιξιες στο τσακιρ κεφι , γκουχου),δεν υπηρχαν ψυχικες ασθενειες, ειναι αστικος μυθος..
αυτο που ισχυει, ειναι οτι τους ψυχικα ασθενεις τους κλειδωναν στα υπογεια, η τους αντιμετωπιζαν σαν δαιμονισμενους γιατι δεν υπηρχε η ψυχιατρικη....
τωρα εχουν την ευκαιρια με την καταλληλη αγωγη, να ζουν μεσα στην κοινωνια, ζωες ισορροπημενες και πολλες φορες να εργαζονται κιολας, να κανουν σχεσεις, να ζουν σαν ανθρωποι, οχι σαν αποβλητα...
Γιατι το λες αυτο ;Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Ισα ισα τωρα πλεον δεν ειναι ταμπου εφοσον δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην νβιωνει αγχος ή κρισεις πανικου ..
Μην μιλησω τι εγινε μετα τον κοβιντ και ποσες δυσλειτουργιες εμφανιστηκαν
Αγαπη μου γλυκια αυτος που θα ερθει και θα σε κρινει στην ολοτητα σου επειδη στην παρουσα φαση αντιμετωπιζεις καποια δυσλειτουργια αντιλαμβανεσαι οτι εκεινος ειναι ελαττωματικος ..
Ανθρωπος με αντιληψη και ενσυναισθηση δεν υπαρχει περιπτωση να σε κρινει, ουτε να σε φοβηθει,ουτε να σε ειρωνευτει ουτε τιποτα ...
Ξερεις τωρα που ειμαι μεσα σε ολο αυτο και θεραπευτικα με την πρακτικη μου ,ολοι αυτοι που αντιμετωπιζουν θεματα θελουν καποιον να τους αποδέχεται, να τους αγκαλιασει και να τους δειξει πως να μην φοβουνται ..
Δυστηχως ζουνε σε οικογενειες που ειπες και εσυ οτι τους αντιμετωπιζουν καπως γιατι εκεεινοι εχουν θεμα και οχι αυτος ..
Πραγματικα θα ηθελα να σου κανω μια τεραστια αγκαλια να σου πω ποσο υπεροχος ανθρωπος εισαι ,εξισου δυνατος εφοσον αναγνωριζεις και προσπαθεις να βρεις λυσεις ..
Ειναι λιγακι ομως δυσκολο στην αρχη μεχρι να βρεις τους καταλληλους θεραπευτες ...
Με αφορφη και ενα διαπληκτισμο στην τηλεοραση που εγινε (αν βρω θα σας βαλω το λινκ αναμεσα σε ψυχολογος και Συμβουλος ψυχικης υγειας ,ποιος εχει το καλυτερο πτυχιο ας πουμε ),εγω σαν θεατης στεναχωρεθηκα ..
Αντι να βλεπουν τον κοινο στοχο οι θεραπευτες μαλωνουν ποιος εχει το καλυτερο πτυχιο ..φουλ ναρκισσιτικη συμπεριφορα που πετα στα σκουπιδια τις οποιεσδηποτε σπουδες τους ....
αντε μετα ο θεραπευομενος να τους εμπιστευτει ..και μαλιστα ολο αυτο ξεκινησε απο ψυχολογο ΔΗΜΟΣΙΑΣ εκαπιαδευσης ..τραγικο..
Οποτε μην απογοητευσαι βρες πολυ καλους επαγγελματιες και δουλεψε το .
Εμεις παντως εδω σε αγαπαμε και ξερουμεα κριβως πως αισθανεσαι γιατι εκει που ήσουν ήμασταν και εμεις καποτε και ξερουμε πως εδω που φτασαμε θα φτασεις και εσυ γιατι εχεις τις ικανοτητες
Αν αναζητήσουν βοήθεια. Αλλιώς η αντιμετώπιση είναι η ίδια όπως τα έγραψες. Τότε υπήρχε μια διέξοδος ας πούμε για μια γυναίκα νέα μαμά να μην είναι μόνη και αβοήθητη. Οι "αμόρφωτοι" στο κοινόβιο είχαν φόβο Θεού πίστευαν σε μια βοήθεια μέσα από προσευχή, έδιναν μεταφυσικές ερμηνείες σε δήθεν επικοινωνία, τιμωρίες από θεούς. Δεν πιστεύω σε εξορκισμούς αλλά την δουλειά του ψυχολόγου ως ένα βαθμό την έκανε ένας ιερέας... Και οι σκέψεις που ταλαιπωρούν τους "φυλακισμένους" στα διαμερίσματα ήταν κάπως περιορισμένες γιατί υπήρχε φασαρία γύρω τους η ησυχία μας τρελαίνει όλους με τις σκέψεις μας. Υπερβολή ήταν και όσα γινόταν παλιά αλλά και τώρα από τα 18 ανύπαντροι ζουν μόνοι κάνουν παιδιά και πρέπει να τραβάνε όλα τα ζόρια μόνοι τους!