Printable View
Προβαλλεις τις σκεψεις σου σε μενα, εγω ειπα "παιζει;" που ειναι παροτρυνση να μαθεις και να μας πεις αν δεν ξερεις. Επισης ο αυτισμος δεν ειναι ψυχολογικη διαταραχη, ειναι νευροατυπια. Αρπαζεις πολυ ευκολα, μαλλον για αυτο δεν θελει να σε κανει παρεα κανεις - κανενας δεν θελει να ειναι υπευθυνος για την διαθεση σου.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Quote:
Originally Posted by Tania123
Είναι πολύ άσχημο αυτό που κάνεις. Αν επιτίθεσαι και βγάζεις χολή με σκοπό να νιώσεις καλύτερα είσαι σε λάθος μέρος. Επίσης αν είναι να την κάνουν παρέα κάτι σαν εσένα Ε τότε ναι η μοναξιά είναι μονόδρομος.Quote:
Originally Posted by axl100
Οχι κοπελα μου, περιεργος ειμαι, δεν εχω μαθει να νοιωθω καλυτερα βγαζοντας χολη ακομα. Εσυ που ξερεις πως γινεται αυτο να μου το δειξεις σε παρακαλω :)Quote:
Originally Posted by Tania123
Θα πούμε πως έχεις δίκιο και ότι εγώ έχω το πρόβλημα και θα το κλείσουμε εδώ. Η κοπέλα έχει κάποιο προβλήμα και ζήτησε βοήθεια και γνώμες. Ας το σεβαστούμε και ας επικεντρωθούμε στο συγκεκριμένο θέμα.Quote:
Originally Posted by axl100
Προσπαθω να περναω χρονο μαζι του αλλα υπαρχει μια μικρη αποσταση. Ζηλευω λιγο γιατι εχει πολλους φιλους και δεν υπαρχει ισορροπια σε αυτο το κομματι. Αλλα ενταξει προσπαθω να το ξεπερασω. Σε ευχαριστω πολυ.Quote:
Originally Posted by Tania123
Οι φίλοι του δεν έχουν σχέση? Να κάνεις από εκεί γνωριμίες?Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Δεν θυμομουν τι ειναι ακριβως και σκεφτομουν πριν το γραψω αλλα δεν μου ερχοταν το σωστο. Οποτε το αφησα ετσι. Λαθος μου. Αλλα και παλι αυτα ειναι σημαντικα. Δεν μπορουμε να τα λεμε τοσο ευκολα στον καθενα και να βγαζουμε συμπερασματα. Μπορουσες να μου προτεινεις να επισκεφτω καποιον ειδικο χωρις να ονοματισεις κατι. Αλλα ενταξει ολα καλα. Επισης πιστεψε με οσες φιλιες μου χαλασαν δεν ηταν για αυτο το λογο. Πολλες φορες δεν φαινοταν καν αν νευριαζα η οχι επειδη ημουν και ειμαι κλειστη. Και οταν κατι δεν μου αρεσε σε φιλιες το ελεγα με ομορφο τροπο και οι αλλοι το επαιρναν ως επιθεση και ειχαν την καραμελα οτι απλα γκρινιαζω και κανω παρατηρησεις. Οποτε συμβαινει το ακριβως αντιθετο απο αυτο που λες.
Χαχαχα Τανια μου σε ευχαριστω πολυ. Ας το κλεισουμε εδω δεν θελω να τσακωθω με κανεναν εδω μεσα. Η αληθεια ειναι οτι με καποιες φιλιες ημουν ατυχη για αυτο εχω καταληξει να νιωθω ετσι. Δεν ηταν ολα τα λαθη δικα μου ουτε εφταιγε μονο το γεγονος οτι ημουν κλειστη.
Οχι δεν εχουν σχεση. Μονο ενας εχει αλλα η κοπελα ειναι 3 χρονια μικροτερη μου και εχω παρατηρησει οτι ειμαστε σε διαφορετικη φαση με πολυ διαφορετικα "μυαλα" (χωρις να λεω οτι η κοπελα ειναι χαζη προφανως). Εχω γνωρισει μια κοπελα απο την ευρυτερη παρεα του βεβαια που ειναι στην ηλικια μου και νιωθω οτι ταιριαζουμε καπως αλλα μενει σε αλλη πολη και δουλευει αρκετες ωρες οποτε δεν υπαρχει τοσος χρονος. Ακομα και για να μιλησουμε. Και οσες φορες μιλουσαμε παντα εγω επαιρνα την πρωτοβουλια και εστελνα πρωτη. Δεν λειτουργει ετσι ομως.
Παρακαλω πολυ να λειπουν οι ειρωνειες
Αυτό ακριβώς. Έτσι πρέπει να το βλέπεις. Ότι δεν είναι όλα τα λάθη δικά σου ούτε των άλλων φυσικά. Επιπλέον όλοι δεν είμαστε το ίδιο. Άλλοι πιο κοινωνικοί, άλλοι λιγότερο. Σημασία έχει να σκέφτεσαι τι είναι αυτό που θέλεις εσύ να κάνεις και να είσαι. Όχι τι κάνουν οι άλλοι. Σου εύχομαι να τη βρεις την ισορροπία σου και να δεις ότι και οι μοναχικοί άνθρωποι μπορούν να περάσουν καλά.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Σε ποιον το λες αυτό?Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Μου φαίνεται ότι περισσότερα εμπόδια βάζεις εσύ στον εαυτό σου.. Νομίζω στο έχω πει και πιο πανωQuote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
μήπως είσαι υπερβολικά διαθέσιμη και σε θεωρούν δεδομένη; παίζει κι αυτό. κάτι τέτοια χαζά τα κάνουν οι ανθρώποι πολλές φορές.
Σε ευχαριστω πολυ! Δεν μπορω να ξεπερασω το γεγονος οτι ημουν λιγο πιο ατυχη απο τους υπολοιπους σε αυτο το κομματι. Αυτο με ριχνει παραπανω. Επισης μπερδευομαι παρα πολυ γιατι δεν καταλαβαινω αν οντως θελω παρεα η ζηλευω οσους εχουν. Γιατι εχω δοκιμασει να βγω με 1-2 ατομα αλλα δεν περασα καλα επειδη ειχα τα ζορια μου. Και αυτο ειναι αδικο και για εμενα και για αυτους. Εομαι γενικα μπερδεμενη για αυτο μου βγαινει ολη αυτη η αρνητικοτητα αλλα θα το βρω.Quote:
Originally Posted by Tania123
Το ειπες ναι. Δεν μπορω να διαφωνησω εδω περα. Σε αυτη τη φαση που δεν ειμαι τοσο καλα, νιωθω οτι δεν υπαρχει κανενας και οτι δεν θα ταιριαξω με κανεναν. Το οποιο δεν ισχυει. Αρα απλα θελω χρονο.
Ετσι ημουν με την παλια μου παρεα. Μολις αρχισα να λεω οχι γιατι δεν ειχα συνεχεια τη διαθεση και τα χρηματα για να βγαινω συνεχεια, αρχισαν να με κανουν περα. Μετα εγιναν καποια αλλα πραγματα συν του οτι ειχαν αισχρες αποψεις. Μεχρι που στην τελικη απλα με ξεκοψαν. Αλλα ειναι τα μονα ατομα (μαζι με μια πρωην κολλητη μου απο δημοτικο-γυμνασιο) που δεν μου λειπουν πλεον
Είσαι μικρή.. Δεν γίνεται να μην ταιριάξει ποτέ με κανέναν. Δώσε χρόνο, σε σένα.. Βρες πράγματα να κάνεις που σε κάνουν χαρούμενη για να αγαπήσεις λίγο τον εαυτό σου. Οι άνθρωποι όταν έχεις ανοιχτή την πόρτα κάποια στιγμή θα μπουν.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Σε αυτον που ελεγε περι αυτισμου
Αυτη τη στιγμη η πορτα μου ειναι κλειστη απο οτι φαινεται. Εννοειται οτι θελω φιλους και κοσμο γυρω μου αλλα αυτη τη στιγμη δεν ξερω πως να το "επιτρεψω". Απλα μου εχει κολλησει οτι ολοι εχουν ηδη φιλους και δεν υπαρχει "χωρος" για νεες γνωριμιες. Επισης εχασα 2 πολυ κοντινα μου ατομα περισυ και απο τοτε δυσκολευομαι παρα παρα πολυ να ανοιχτω. Μπορει να ακουστει λιγο χαζο αλλα δεν νιωθω τοσο μικρη πλεον������
Προφανώς έδωσες μια δικαιολογία σε όλο αυτό επειδή σε πονάει και θες κάπως να νιώσεις καλύτερα. Ξέρεις όμως ότι δεν ισχύει, οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο συγκεκριμένους φίλους.. Όχι όλοι τουλάχιστον. Γνωρίζουν συνέχεια καινούργιους ανθρώπους, στο χέρι τους είναι τι θα κάνουν.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Σπάσε την πόρτα και άφησε να μπουν άνθρωποι μέσα. Δεν θα ταίριαξες με όλους. Δεν χρειάζεται να ταιριάξεις με όλους απόλυτα.. Θα ήταν και βαρετό.
Quote:
Originally Posted by george1520
Απλα μετα απο τοσα στραπατσα εχω απογοητευτει. Νιωθω οτι οι παρεες του σχολειου ειναι παντα πιο δυνατες. Αλλα ενταξει θα το βρω ρε παιδια δεν γινεται.
Δεν ισχύει αυτό που λες για το σχολείο. Δεν ταιριαξαμε όλοι με τους συμμαθητές μας. Άλλοι βρήκαν φίλους στο πανεπιστήμιο, άλλοι στη δουλειά, άλλοι καθώς περπατούσαν έτυχε να μιλήσουν με κάποιο στον δρόμο. Αν έχεις ανοιχτή την πόρτα κάποιος θα μπει. Είσαι μικρή ακόμη για να στεναχωριέσαι τόσο για κάτι που λύνεται. Σκέψου και το χόμπι που λέγαμε, άφησε λίγο πιο χαλαρό τον εαυτό σου, να πει κάποιο αστείο.. Να μην θυμώνεις εύκολα.. Μεταξύ μας ε, λίγο πριν θύμωσες υπερβολικά με το άλλο μέλος.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Χρειάζεται λίγη δουλειά, να αποδεχτείς τον εαυτό σου. Όσο εσύ δεν το αποδέχεσαι, τόσο θα πιστεύεις πως οι άλλοι δεν σε θέλουν.
Όχι, οι παρέες του σχολείου σχεδόν πάντα χάνονται και αντικαθίστανται από άλλες της σχολής, δουλειάς, στρατού, κάποιου φόρουμ, χόμπι, ζούμπα και δε συμμαζεύεταιQuote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Έτσι ακριβώς.Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Στην ηλικια μου βλεπω οτι αυτο γινεται. Δεν γνωριζω κανεναν που να μην εχει φιλους απο το σχολειο η απο μια δρστηριοτητα που εκανε σε πιο μικρη ηλικια. Δηλαδη αυτο με τις κολλητες παρεες στην ενηλικη ζωη νιωθω οτι εχει σταματησει καπως. Οταν καποιος εχει κοντα του ατομα με τοσες αναμνησεις απο μια τοσο τρυφερη ηλικια δεν ξερω ποσο ευκολα θα δεχτει καποιον αλλο κοντα τουQuote:
Originally Posted by george1520
Οι παρεες ναι. Οι κολλητοι οχι. Και ολοι εχουν κολλητους. Μπορει να ειναι θεμα ηλικιας. Πχ αν ημουν πιο μεγαλη να εκανα κολλητες παρεες η εστω παρεες σε μεγαλυτερη ηλικια. Τωρα νιωθω οτι δεν γινεται γιατι οι κυκλοι των παιδιων της ηλικιας μου εχουν δημιουργηθει. Ισως ειναι και ολο στο κεφαλι μου...
Καλημέρα. Δεν ξέρω γιατί σου έχει κολλήσει η ιδέα πως ένας άνθρωπος όταν έχει ένα ή δύο φίλους, από το σχολείο πχ, δεν μπορεί να προσθέσει στη ζωή του ένα ακόμη άτομο ή και παραπάνω.. Να ξέρεις πως για να φτάσεις να γίνεις κολλητός με κάποιον, πρέπει αρχικά να γίνεις φίλος. Εσύ κοιτάς μόνο το πώς θα γίνεις κολλητή και ταυτόχρονα λες "αα θα έχει κολλητή από το σχολείο" και τρως τα μούτρα σου..
Οι φιλοι απο μικρη ηλικια εχουν αλλο δεσιμο. Και εγω αυτο το δεσιμο δεν θα το φτασω ποτε. Παντα θα ειμαι στις τελευταιες επιλογες. Επισης θελω καποιον πιο κοντα μου για αυτο λεω για κοντινη φιλη, γιατι ολοι οι πιο κοντινοι με απογοητευσαν. Επισης (θα μου πειτε οτι ειναι ασχετο αυτο αλλα) βλεπω οτι ολοι παντρευουν τους παιδικους τους φιλους η βαφτιζουν τα παιδια τους και εγω πιστευω οτι δεν θα το ζησω ποτε αυτο. Δεν λεω οτι δεν αλλαζουν οι παρεες αλλα θα ηθελα να ζησω καποτε την ηρεμια μιας σταθερης παρεας. Να ξερεις οτι ειναι παντα εκει, να σε υπολογιζουν και να μη χρειαζεσαι παντα ενεργεια οταν εισαι μαζι τους. Το αγορι μου το εχει αυτο και ειναι τοσο ωραιο και το ζηλευω. Προσπαθω να γνωρισω νεο κοσμο αλλα νιωθω αβολα με ολους και αυτο ειναι δικο μου θεμα. Στην τελικη δεν ξερω καν αν θελω καποιον τοσο κοντα μου η απλα ζηλευω τους υπολοιπους. Εχω μπερδευτει τοσο πολυ που ουτε η ψυχοθεραπεια με βοηθαει...Quote:
Originally Posted by george1520
Δεν σε ενώνουν τα χρόνια με έναν άνθρωπο αλλά οι καταστάσεις.. Μπορεί να είσαι φίλος με κάποιον για πάρα πολλά χρόνια και να γνωρίσεις έναν άλλον και να τον νιώσεις ως τον πιο δικό σου άνθρωπο.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Για να γίνει κάποιος κολλητός, πρέπει πρώτα να γίνει γνωστός, μετά φίλος και μετά κολλητός. Εσύ πριν γνωρίσεις κάποιον, ελέγχεις αν έχει κολλητό και αν έχει απογοητευεσαι. Τις τρύπες εσύ τις βάζεις στον εαυτό σου, πέφτεις μέσα και μετά λες "ο Κωστάκης με σπρώξε".
Και το άλλο που κάνουμε συνήθως εμείς οι άνθρωποι, επικεντρωνομαστε τόσο πολύ στο τι δεν έχουμε και το έχουν οι άλλοι, δεν εκτιμάμε αυτά που έχουμε και τα βλέπουμε όλα μαύρα. Δεν είναι ολα άσπρο ή μαύρο, υπάρχει και το ροζ. Όταν σταματήσεις να κυνηγάς τόσο έντονα κάτι (και να το αναλύεις σε υπερβολικο βαθμο), θα έρθει από μόνο του. Άρχισε ένα χόμπι με σκοπό να περάσεις καλά(και όχι αποκλειστικά για να βρεις φίλους) και άσε τα πράγματα να εξελιχθούν. Να είσαι ανοιχτή ως προς τους άλλους, αν έχεις και λίγο χιούμορ βοηθά και δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το έχεις μέσα στο μυαλό σου.
Συμφωνω σε αυτο με τις καταστασεις αλλα οταν περνας την παιδικη σου ηλικια η την εφηβεια μαζι με καποιον δεν υπαρχουν αρκετες σημαντικες, αναντικαταστατες στιγμες; Επισης σε αυτη την ηλικια υπαρχει χρονος. Οταν σπουδαζεις και δουλευεις η οταν κανεις μονο το ενα απο τα 2, πως υπαρχει ο χρονος να δεθεις με καποιον; Νιωθω οτι οι ανθρωποι οταν θελουν ενα διαλειμμα απο την καθημερινοτητα πανε σε αυτους που γνωριζουν οτι θα τους βοηθησουν να νιωσουν καλυτερα και δεν κοιταζουν για νεες γνωριμιες. Σχετικα με τα χομπι, θελω παρα πολυ να ξεκινησω κατι αλλα ολα ειναι καπως ακριβα και δεν ξερω αν με παιρνει. Τελος, με ολη αυτη την ψυχολογικη συγχυση που βιωνω νιωθω οτι δεν θα μου ταιριαξει κανενας. Οποτε ισως δεν ειμαι ετοιμη να γνωρισω κοσμο.Quote:
Originally Posted by george1520
Όταν θέλω να ξεφύγω από την καθημερινότητα μου, θέλω την ησυχία μου, δεν συναντάω φίλους. Άλλος όταν νιώθει ότι πιέζεται μπορεί να θέλει να βγει να γνωρίσει κόσμο, να μεγαλώσει τον κύκλο του. Άλλος μπορεί απλά να θέλει να πάει σε ένα φίλο, στον γκομενο, στη γειτόνισσα.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Δεν λειτουργούν όλοι με τον ίδιο τροπο. Άλλοι απολαμβάνουν το να μην έχουν φίλους, άλλοι πνίγονται. Άλλοι έχουν φίλους και νιώθουν μοναξιά, αλλοι δεν έχουν και νιώθουν γεμάτοι.
Το θέμα εδώ δεν είναι οι άλλοι που δεν σε πλησιάζουν ή δεν σε διαλέγουν κτλ αλλά ότι εσύ έχεις φτιάξει στο μυαλό σου ένα σκηνικό με δύο κοπέλες που κρατάνε χέρι χερι και τρώνε παγωτό και οποία άλλη τους πλησιάζει την δαγκώνουν.
Όσο για το χόμπι, ψάξε το λίγο περισσότερο αν πραγματικά το θες, υπάρχουν και τιμές προσιτές.. Δούλεψε λίγο περισσότερο το θέμα της αυτοπεποίθησης και ηρέμησε. Είσαι μικρή, έχεις τη ζωή μπροστά σου
Δεν ξερω αν θελω αλλους φιλους η αν απλα ζηλευω ατομα που εχουν χρονια φιλους. Οι περισσοτεροι με.απογοητευσαν και τωρα φοβαμαι πολυ. Βλεπω την παρεα του αγοριου μου που ειναι πολλα χρονια μαζι και δεμενοι και ζηλευω τοσο πολυ. Νιωθω οτι δεν θα ηρεμησω ποτε με οσα συνεβησαν με φιλιες στην εφηβεια μου. Ναι εχω ολη τη ζωη μπροστα μου και το ξερω αλλα η εφηβεια ειναι πολυ κομβικο σημειο. Και εγω εκανα οτι λαθος επιλογη μπορουσα να κανω, παρα τις τοσες προσπαθειες των γονιων μου...Quote:
Originally Posted by george1520
2 λεπτα στο τικ τοκ ειπα να μπω και ειδα ενα ριποστ μιας φιλης που δεν μου αρεσει πλεον ο "τροπος" που ζει τη ζωη της (δικαιωμα της φυσικα, εδω εννοω οτι κανει κακο στον εαυτο της, το γνωριζει και δεν νοιαζεται) (το ριποστ αφορουσε αυτο) και ενα τικ τοκ με 2 φιλιες 10+ χρονων. Εε πως να μη ζηλευω και να μη βαζβ εμποδια στον εαυτο μου μετα ρε παιδιαQuote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Εσεις εχετε παρομοιες εμπειριες; Και αν ναι πως τις ξεπερασατε;
Εσυ εξηγησε μας πως γινεται να ζηλευεις για κατι που δεν σου ανηκει η σου ανηκε. Απο που αντλεις το δικαιωμα και γιατι θεωρεις πως αδικισαι; Η ζηλεια ειναι αγχος πως θα χασεις κατι απο ανταγωνιστη που εχει καποια υπεροχη απεναντι σου. Εσυ δεν εχεις να χασεις κατι οποτε γιατι ζηλευεις;
Το "ζηλεύει" δεν σημαίνει ότι έχει απόλυτα παθολογική έννοια. Για παράδειγμα λέμε σε κάποιον σε ζηλεύω που τρως και δεν παχαίνεις, τι πάει να πει? Επίσης δεν είδα να αναφέρεται πουθενά πως αδικείται.Quote:
Originally Posted by axl100
Όταν λες προσπάθειες των γονιών σου τι εννοείς,? Γιατί κάπου εκεί μάλλον κρύβεται το πρόβλημα..Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Η ζηλεια και η αδικια πανε χερι χερι, Δεν ζηλευεις οταν νιωθεις υπευθυνος για το αποτελεσμα. Οταν η ζηλεια δεν ειναι παθολογικη δεν αισθανεσαι ασχημα, χαιρεσαι για τον αλλον, εσυ ειδες καπου να λεει πως χαιρεται για τις καλες παρεες που εχουν οι αλλοι;Quote:
Originally Posted by Tania123
Η κοπέλα είναι μπερδεμένη και αυτό φαίνεται. Έχει συμβει σε όλους μας. Περνάς μια φάση που τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα και μη καθορισμένα. Μακάρι να είχαμε γεννηθεί όλοι σοφοί και κατασταλαγμένοι. Επίσης δεν έχουμε όλοι τα ίδια βιώματα και τον ίδιο χαρακτήρα.Quote:
Originally Posted by axl100